Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.),, sędzia WSA Jacek Pruszyński, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi G. Sp. z o.o. w C. na interpretację indywidualną Burmistrza S. z dnia [...] stycznia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2. zasądza od Burmistrza S. na rzecz G. Sp. z o.o. w C. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wnioskiem z dnia [...] października 2017 r. G. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w C. (dalej: "Spółka") zwrócił się do Burmistrza S. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od nieruchomości.

Przedstawiając stan faktyczny Spółka wskazała, że podstawowymi przedmiotem jej działalności jest wydobywanie żwiru i piasku. Z tego względu w celu zagwarantowania sprawnego transportu różnego rodzaju wydobywanych kruszyw Spółka przy Kopalni Z. posiada bocznicę kolejową Z., która jest bocznicą szlakową odgałęziającą się rozjazdem zwyczajnym nr 1 od toru szlakowego S. – S. na km 4,430 linii P. S.A. nr [...] S. - S.. Bocznicę kolejową tworzą linie kolejowe normalnotorowe, tj. o szerokości torów 1435 mm, które nie są wykorzystywane do przewozu osób. W skład bocznicy kolejowej Z. w szczególności wchodzi układ torowy bocznicy.

Spółka wskazała, że zawarła z licencjonowanym przewoźnikiem kolejowym umowę bocznicową, określającą warunki eksploatacji bocznicy kolejowej Z.. Licencjonowany przewoźnik kolejowy obsługuje bocznicę kolejową Z. poprzez podstawianie/odbieranie składów próżnych oraz ładownych wagonów na/z punktu zdawczo - odbiorczego zlokalizowanego na obszarze bocznicy Spółki. W konsekwencji ruch kolejowy pomiędzy stacją S. a punktem zdawczo-odbiorczym na bocznicy może wykonywać jedynie licencjonowany przewoźnik kolejowy. Natomiast przemieszczenia wagonów z rozmontowanych pociągów z punktu zdawczo-odbiorczego na punkty ładowne znajdujące się poza torami zdawczo-odbiorczymi mogą być dokonywane przez licencjonowanego przewoźnika lub przez Spółkę. Wykonywanie przez licencjonowanego przewoźnika manewrów na bocznicy jest możliwe na zlecenie Spółki.

Dodatkowo w celu ustalenia zasad i organizacji bezpiecznego prowadzenia ruchu kolejowego na bocznicy opracowano regulamin przy bocznicy Z.. Wskazany regulamin został uzgodniony z Zarządcą Infrastruktury Kolejowej P. S.A., za pośrednictwem którego bocznica kolejowa Spółki została połączona z siecią kolejową P. SA. Spółka posiada również świadectwo bezpieczeństwa wydane przez Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego potwierdzające zdolność bezpiecznego prowadzenia ruchu kolejowego i wykonywania przewozów kolejowych na bocznicy.

We wniosku wskazano, że bocznica kolejowa Z. jest położona na różnych działkach ewidencyjnych, z czego część w ewidencji gruntów i budynków oznaczona jest jako Tk - tereny kolejowe i w całości zajęta przez elementy infrastruktury kolejowej. Pozostałe działki ewidencyjne, na których położone są elementy infrastruktury kolejowej w ewidencji gruntów i budynków, są różnie oznaczone, inaczej niż Tk. W przypadku tych działek grunty zajęte bezpośrednio przez elementy infrastruktury kolejowej zajmują od kilku do kilkunastu procent całej powierzchni działki ewidencyjnej. Działki niezajęte w całości przez elementy infrastruktury kolejowej mogą być również zajęte przez inne budynki lub budowle niezwiązane z infrastrukturą kolejową. Spółka zamierza wykorzystywać bocznicę kolejową w opisany powyżej sposób w przyszłości.

W związku z powyższym Spółka zadała następujące pytania:

1. Czy grunty, budynki i budowle wchodzące w skład bocznicy kolejowej Z., która stanowi infrastrukturę kolejową oraz jest udostępniana licencjonowanym przewoźnikom kolejowym, podlegają od 1 stycznia 2017 roku zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości z przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 roku o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 716, dalej: "up.o.l.)?

2. Czy zwolnienie w podatku od nieruchomości z przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l obejmuje całe działki ewidencyjne, na których faktycznie znajdują się elementy infrastruktury kolejowej?

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Spółka stwierdziła, że:

1. Grunty, budynki i budowle wchodzące w skład bocznicy kolejowej Z. podlegają od 1 stycznia 2017 roku zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od nieruchomości na mocy przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 u.o.p.o.l,

2. Zwolnieniu w podatku od nieruchomości z przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 u.o.p.o.l podlegają całe działki ewidencyjne, na których faktycznie znajdują się elementy infrastruktury kolejowej.

Zdaniem Spółki, bocznica kolejowa bocznica kolejowa Z., z uwagi na połączenie z linią kolejową oraz sposób wykorzystywania, stanowi bocznicę kolejowe na gruncie ustawy o transporcie kolejowym, a w konsekwencji, z uwagi na regulacje wprowadzone ustawą zmieniającą u.t.k., stanowią obecnie również infrastrukturę kolejową (w stanie prawnym do dnia 31 grudnia 2016 r. bocznice kolejowe nie stanowiły infrastruktury kolejowej). Tym samym została spełniona pierwsza przesłanka dla objęcia bocznic kolejowych Spółki zwolnieniem, o którym mowa w przepisie art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. Ponadto Spółka wskazała, że bocznica kolejowa Z. jest udostępniana podmiotom zewnętrznym - licencjonowanym przewoźnikom, wykonującym przejazdy i manewry po infrastrukturze bocznicowej. Tym samym bocznica kolejowa wypełnia również drugą przesłankę dla objęcia zwolnieniem w podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l.

W wydanej w dniu [...] stycznia 2018 r. interpretacji indywidualnej nr [...], Burmistrz S. uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. W uzasadnieniu organ przytoczył przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 2117, dalej: "u.t.k.") a także ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o transporcie kolejowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1923). Wskazał, że na podstawie art. 3 ust. 3 u.t.k. do infrastruktury prywatnej nie stosuje się m.in. regulacji zawartych w rozdziale 6 "Udostępnianie infrastruktury kolejowej i opłaty za korzystanie z infrastruktury kolejowej" ustawy o transporcie kolejowym. Zwrócił też uwagę, że niektóre elementy infrastruktury kolejowej (np. tory kolejowe czy rampy kolejowe) mogą wchodzić w skład obiektu infrastruktury kolejowej i być udostępniane na zasadach rozdziału 6a "Obiekty infrastruktury usługowej" u.t.k.. Po zmianie ustawy o transporcie kolejowym bocznica kolejowa stanowi infrastrukturę kolejową podlegającą udostępnianiu z zastrzeżeniem postanowień ww. ustawy. Zarządca, który będzie udostępniać infrastrukturę kolejową, w tym bocznice kolejowe, zobowiązany jest opracować regulamin sieci określający zasady udostępniania zarządzanej infrastruktury kolejowej oraz połączonych z siecią zarządcy obiektów infrastruktury usługowej.

Zdaniem organu, udostępnienie infrastruktury kolejowej nie może odbywać się na innych zasadach niż określone w ustawie o transporcie kolejowym, w świetle której nie dotyczy ono infrastruktury prywatnej, a co się z tym wiąże, nie podlega zwolnieniu przewidzianemu w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l.

Infrastruktura prywatna jest określona w art. 4 pkt 1c u.t.k. jako infrastruktura kolejowa wykorzystywana wyłącznie do realizacji własnych potrzeb jej właściciela lub jej zarządcy, innych niż przewóz osób.

Organ stwierdził, że jest to przypadek, w którym zarządca (użytkownik bocznicy jest szczególnym przypadkiem zarządcy) udostępnia prywatną infrastrukturę kolejową wyłącznie przewoźnikom, którzy realizują przewozy na potrzeby właściciela lub zarządcy bocznicy. Do infrastruktury prywatnej zgodnie z art. 3 ust. 3 u.t.k. nie stosuje się rozdziału 6, czyli nie podlega ona udostępnianiu w rozumieniu ustawy o transporcie kolejowym. Zgodnie z art. 5 ust. 2a u.t.k. zarządca sporządza statut sieci kolejowej wskazujący linie kolejowe, bocznice kolejowe oraz inne drogi kolejowe przez niego zarządzane, a także wskazujący, które z nich stanowią infrastrukturę nieczynną lub prywatną. Zarządca umieszcza w statucie sieci kolejowej również informację o elementach infrastruktury kolejowej wchodzących w skład linii kolejowej, które są zarządzane przez innego zarządcę.

Reasumując organ stwierdził, że w obecnym stanie prawnym zwolnienie z podatku od nieruchomości wynikające z przepisu art. 7 ust. 1l pkt u.p.o.l. nie może zostać zastosowane wobec Spółki, ponieważ opisana we wniosku bocznica kolejowa jest infrastrukturą kolejową prywatną i nie można uznać jej za udostępnianą licencjonowanemu przewoźnikom w rozumieniu ustawy o transporcie kolejowym (infrastruktura prywatna nie podlega udostępnianiu). Wobec powyższego stanowisko Spółki w zakresie pkt 1 wniosku uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się do pytania 2 zawartego we wniosku o wydanie interpretacji organ stwierdził, że nie zachodzą przesłanki do zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. bocznicy kolejowej Z., ponieważ zgodnie z art. 3 ust. 3 u.t.k. przepisów ustawy o transporcie kolejowym nie stosuje się w odniesieniu do infrastruktury prywatnej. W związku z powyższym brak jest podstaw do zwolnienia z podatku od nieruchomości działek ewidencyjnych, na których znajdują się elementy infrastruktury kolejowej prywatnej.

Nie godząc się z takim rozstrzygnięciem Spółka wywiodła skargę do tut. Sądu i wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Zarzuciła naruszenie prawa materialnego, a mianowicie błąd wykładnie art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. poprzez uznanie, że zwolnienie, o którym mowa w tym przepisie, w 2017 roku dotyczy tylko i wyłącznie takich sytuacji, w których infrastruktura kolejowa jest udostępniania przewoźnikom kolejowym zgodnie z art. 29 u.t.k.

Odpowiadając na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Skarga podlegała uwzględnieniu.

Na podstawie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. 2017, poz.2188 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( t.j. Dz.U. 2017, poz.1369 ze zm.) dalej w skrócie : "p.p.s.a.", sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. W myśl art. 3 § 2 pkt 4a p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg między innymi na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. W myśl art. 134 § 1 P.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57 a. Stosownie do art. 57a P.p.s.a skarga na pisemną interpretacje przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinie zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany z zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Analiza regulacji prawnych, tj. treści art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l. w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą i obowiązującego od dnia 1 stycznia 2017 r., do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji przekonuje, że stanowisko organu wyrażone w zaskarżonej decyzji jest nieprawidłowe. Zagadnienie występujące w sprawie dotyczy możliwości objęcia zwolnieniem z art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. bocznic kolejowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa Spółki jako prywatnej infrastruktury kolejowej, które stanowią grunty, budynki i budowle oraz tego czy zwolnienie obejmuje całe działki ewidencyjne. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. zwalnia się od podatku od nieruchomości grunty, budynki i budowle wchodzące w skład infrastruktury kolejowej w rozumieniu przepisów o transporcie kolejowym, która:

a) jest udostępniana przewoźnikom kolejowym lub

b) jest wykorzystywana do przewozu osób, lub

c) tworzy linie kolejowe o szerokości torów większej niż 1435 mm.

Powyższy przepis wskazuje, że zwolnieniu podlegają elementy infrastruktury kolejowej, które muszą spełniać co najmniej jeden z trzech warunków wymienionych wyżej. Ustawodawca wprowadził w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. zwolnienie określonej grupy gruntów, budynków i budowli z podatku od nieruchomości przez ich przynależność do infrastruktury kolejowej w rozumieniu przepisów u.t.k. Stosownie do art. 4 pkt 1 u.t.k. infrastrukturę kolejową tworzą elementy określone w załączniku nr 1 do ustawy. Z załącznika nr 1 Wykaz elementów infrastruktury kolejowej, wynika, że w skład infrastruktury kolejowej wchodzą następujące elementy, pod warunkiem że tworzą część linii kolejowej, bocznicy kolejowej lub innej drogi kolejowej, lub są przeznaczone do zarządzania nimi, obsługi przewozu osób lub rzeczy, lub ich utrzymania:

1) tory kolejowe, w tym rozjazdy i skrzyżowania torów, wchodzące w ich skład szyny, szyny żłobkowe, kierownice, odbojnice, prowadnice, zwrotnice, krzyżownice i inne elementy rozjazdów, podkłady kolejowe i przytwierdzenia, drobne elementy nawierzchni kolejowej, podsypka w tym tłuczeń i piasek;

2) obrotnice i przesuwnice;

3) podtorze, w szczególności nasypy i przekopy, systemy kanałów i rowów odwadniających, rowy murowane, ściany osłonowe, roślinność posadzona w celu ochrony skarp;

4) obiekty inżynieryjne: mosty, wiadukty, przepusty i inne konstrukcje mostowe, tunele, przejścia nad i pod torami, mury oporowe i umocnienia skarp;

5) nastawnie, urządzenia sterowania ruchem kolejowym, w tym urządzenia zabezpieczające, sygnalizacyjne i łącznościowe na szlaku, w stacjach i stacjach rozrządowych, urządzenia służące do wytwarzania, przetwarzania i dystrybucji prądu elektrycznego do celów sygnalizacji i łączności; budynki, w których takie urządzenia lub instalacje się znajdują; przytorowe urządzenia kontroli bezpiecznej jazdy pociągów i wykrywania stanów awaryjnych w przejeżdżającym taborze; hamulce torowe; urządzenia do ogrzewania rozjazdów;

6) perony wraz z infrastrukturą umożliwiającą dotarcie do nich pasażerom, pieszo lub pojazdem, z drogi publicznej lub dworca kolejowego;

7) rampy towarowe, w tym w terminalach towarowych, wraz z drogami dowozu i odwozu towarów do dróg publicznych;

8) drogi technologiczne i przejścia wzdłuż torów, mury ogradzające, żywopłoty, ogrodzenia, pasy przeciwpożarowe, zasłony odśnieżne;

9) przejazdy kolejowo-drogowe i przejścia w poziomie szyn, w tym urządzenia i systemy służące zapewnieniu bezpieczeństwa ruchu drogowego i pieszego;

10) systemy oświetleniowe do celów ruchu kolejowego i bezpieczeństwa;

11) urządzenia przetwarzania i rozdziału energii elektrycznej na potrzeby zasilania trakcyjnego: podstacje, kable zasilające pomiędzy podstacjami i przewodami jezdnymi, sieć trakcyjna wraz z konstrukcjami wsporczymi, trzecia szyna z konstrukcjami wsporczymi;

12) grunty, oznaczone jako działki ewidencyjne, na których znajdują się elementy wymienione w pkt 1-11.

Powyższe wyliczenie jest zamknięte. Dlatego literalna wykładnia art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l. prowadzi do wniosku, że zwolnieniu będą podlegać wszystkie powyżej wskazane elementy infrastruktury kolejowej (pkt 1-12 załącznika nr 1 do u.t.k.) tworzące część linii kolejowej, bocznicy kolejowej lub innej drogi kolejowej, lub są przeznaczone do zarządzania nimi, obsługi przewozu osób lub rzeczy, lub ich utrzymania, które będą udostępnione przewoźnikowi kolejowemu.

Należy podkreślić, co jest istotne w sprawie, że z treści pkt 12 załącznika wynika wyraźnie, że elementem infrastruktury są grunty oznaczone jako działki ewidencyjne, na których znajdują się elementy wymienione w pkt 1-11 tego załącznika, nie zaś ich części zajęte przez te elementy. Literalna wykładnia załącznika nr 1 do u.t.k. prowadzi do wniosku, że aby dany składnik majątku mógł zostać uznany za element infrastruktury kolejowej, musi być wymieniony w pkt 1-12 tego załącznika oraz spełniać jedno z wymienionych w przepisie kryteriów, w tym być częścią linii kolejowej w rozumieniu art. 4 pkt 2 u.t.k., lub być częścią bocznicy kolejowej zdefiniowanej w art. 4 pkt 10 u.t.k. Dla właściwego zinterpretowania normy art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l. nie tylko wystarczające, ale i nieprzekraczalne ramy zakreśla u.t.k., a w szczególności wynikające z niej unormowanie art. 4 pkt 1 odsyłające do załącznika nr 1 i tym samym ograniczenie przedmiotowe do wskazanych tam elementów infrastruktury kolejowej.

Treść normatywna art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l. daje się ustalić w drodze posłużenia się wykładnią systemową poprzez wskazanie na relację zachodzącą między tym przepisem u.p.o.l., a uregulowaniem przyjętym w u.t.k. W obecnym stanie prawnym, tj. od 1 stycznia 2017 r. bocznice kolejowe niewątpliwie wchodzą w skład infrastruktury kolejowej w rozumieniu przepisów u.t.k. Definicję bocznicy kolejowej zawiera art. 4 pkt 10 u.t.k. i jest to wyznaczona przez zarządcę infrastruktury droga kolejowa, połączona bezpośrednio lub pośrednio z linią kolejową, służąca do wykonywania czynności ładunkowych, utrzymaniowych lub postoju pojazdów kolejowych albo przemieszczania i włączania pojazdów kolejowych do ruchu po sieci kolejowej.

W uzasadnieniu projektu ustawy wprowadzającej zmiany do ustawy o transporcie kolejowym od 1 stycznia 2017 r. (Sejm RP VIII kadencji Nr druku: 840) wskazano, że celem projektowanej nowelizacji było dostosowanie krajowych norm prawnych w zakresie transportu kolejowego do zmiany prawa Unii Europejskiej wprowadzonej postanowieniami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego (Dz. Urz. UE L 343 z 14.12.2012, str. 32), zwaną dalej "dyrektywa 2012/34/UE" oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie.

W poprzednim stanie prawnym kwestia ta stanowiła zagadnienie sporne. Jednakże ukształtowała się linia orzecznicza, która wykluczyła bocznice jako część infrastruktury kolejowej, która mogła korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 7 ust. 1 pkt 1 lit.a u.p.o.l. Przepis ten do 31 grudnia 2016 r. miał brzmienie: "Zwalnia się od podatku od nieruchomości budowle wchodzące w skład infrastruktury kolejowej w rozumieniu przepisów o transporcie kolejowym oraz zajęte pod nie grunty, jeżeli zarządca infrastruktury jest obowiązany do jej udostępniania licencjonowanym przewoźnikom kolejowym". Zgodnie z art. 4 pkt 1 u.t.k. wówczas obowiązującym, przez pojęcie infrastruktury kolejowej należało rozumieć linie kolejowe oraz inne budowle, budynki i urządzenia wraz z zajętymi pod nie gruntami, usytuowane na obszarze kolejowym, przeznaczone do zarządzania, obsługi przewozu osób i rzeczy, a także utrzymania niezbędnego w tym celu majątku zarządcy infrastruktury. Obecnie brzmienie to jest znaczeniowo inne.

Z kolei w zakresie drugiej z przesłanek zwolnienia (udostępnianie infrastruktury kolejowej przewoźnikowi kolejowemu) stanowisko zaprezentowane przez organ jest także błędne. Wbrew twierdzeniom organu bowiem interpretacja występującego w tym przepisie terminu "udostępnienie" nie wymaga sięgnięcia do ustawy o transporcie kolejowym, tak jak ma to miejsce w przypadku pierwszej przesłanki zwolnienia. Przesłankę tę należy interpretować literalnie, w oparciu o gramatyczne brzmienie przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l. Inaczej, przesłankę "udostępnienia infrastruktury kolejowej" należy rozpatrywać zgodnie z dosłownym brzmieniem, tj. chodzi o faktyczny sposób wykorzystania infrastruktury kolejowej. Oznacza to, że skoro ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji wynika, iż infrastruktura kolejowa jest wykorzystywana przez licencjonowanego przewoźnika kolejowego, na podstawie umowy świadczenia usług w zakresie obsługi bocznicy kolejowej Spółki, to należy przyjąć, że dana infrastruktura jest udostępniana. Konsekwencją powyższego jest stwierdzenie, że druga przesłanka zwolnienia podatkowego w stanie faktycznym niniejszej sprawy, została spełniona. Wymaga podkreślenia, że uwzględnienia regulacji zawartych w ustawie o transporcie kolejowym wymaga wyłącznie pierwsza z ww. przesłanek zwolnienia. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a u.p.o.l. odsyła do tej ustawy w ściśle wskazanym w tym przepisie zakresie, tj. do przyjęcia znaczenia określenia "grunty, budynki i budowle wchodzące w skład infrastruktury kolejowej". Kwestia wykładni przesłanki udostępnienia infrastruktury kolejowej została rozstrzygnięta w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok NSA z 11 grudnia 2014 r. II FSK 2945/12 z 29 stycznia 2015 r. II FSK 3154/12; dostępny na www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Wskazane wyroki zostały wydane wprawdzie na gruncie poprzednio obowiązującego stanu prawnego, to jednak zdaniem Sądu zachowują aktualność również w obecnie obowiązującym stanie prawnym. W konsekwencji należy stwierdzić, że zarzut naruszenia art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. jest uzasadniony, ponieważ organ dokonał błędnej wykładni cytowanego przepisu w zakresie drugiej przesłanki zwolnienia podatkowego. Ponadto, jak już wskazywano powyżej, przy tak skonstruowanym brzmieniu przepisów nie ma mowy o ewentualnym zwolnieniu części gruntów na których znajduje się infrastruktura kolejowa.

Organ błędnie powołał się także na wyłączenie zawarte w art. 3 ust. 3 u.t.k. Stwierdził, że infrastruktura prywatna nie podlega udostępnieniu, gdyż wyłączono stosowanie w stosunku do niej rozdziału 6 u.t.k. Sąd pragnie jeszcze raz podkreślić, że do drugiej przesłanki zwolnienia nie mają w ogóle zastosowania przepisy u.t.k., a jedynie wykładnia językowa przepisów ustawy podatkowej.

Na marginesie dodać należy, że w tym zakresie (odnośnie zwolnienia infrastruktury kolejowej – bocznicy oraz całości działek ewidencyjnych) istnieje ukształtowana już linia orzecznicza sądów administracyjnych. Przykładowo wskazać można wyroki WSA o sygnaturach: I SA/Ke 531/17, I SA/Op 2/18, I SA/Sz 1035/17, I SA/Gl 1294/17, I SA/Gl 970/17 i I SA/Op 497/17.

Ponownie rozpoznając sprawę organ weźmie pod uwagę interpretację dokonaną niniejszym wyrokiem.

W związku z powyższym, Sąd na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a. uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 P.p.s.a.