drukuj    zapisz    Powrót do listy

6071 Trwały zarząd nieruchomościami, Administracyjne postępowanie Nieruchomości, Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Oddalono skargę, I SA/Wa 176/16 - Wyrok WSA w Warszawie z 2016-06-10, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I SA/Wa 176/16 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2016-06-10 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-02-02
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Emilia Lewandowska
Gabriela Nowak /przewodniczący sprawozdawca/
Tomasz Szmydt
Symbol z opisem
6071 Trwały zarząd nieruchomościami
Hasła tematyczne
Administracyjne postępowanie
Nieruchomości
Sygn. powiązane
I OSK 2371/16 - Wyrok NSA z 2018-09-18
Skarżony organ
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 156 par. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2012 poz 270 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Dz.U. 1968 nr 3 poz 14 art. 3 ust. 4
Ustawa z dnia 24 stycznia 1968 r. o przymusowym wykupie nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.) Sędziowie WSA Emilia Lewandowska WSA Tomasz Szmydt Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi Z. M. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Wa 176/16

UZASADNIENIE

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Skarbu Państwa - Nadleśniczego Nadleśnictwa J., od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2014r. nr [...]:

- w pkt 1 uchylił zaskarżoną decyzję w całości;

- w pkt 2 po rozpatrzeniu wniosków Z. M., K. H. i K. S., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Miasta i Powiatu w G. z dnia [...] grudnia 1974r. nr [...].

Przedmiotowa decyzja wydana została w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i prawne:

Wojewoda [...], po rozpatrzeniu wniosków Z. M., K. H. i K. S. decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. stwierdził nieważność decyzji Naczelnika Miasta i Powiatu w G. z dnia [...] grudnia 1974 r. orzekającej o skorzystaniu przez Państwo z prawa pierwokupu w stosunku do części nieruchomości, bez zabudowań, o powierzchni [...] ha, położonej we wsi G., gmina R., stanowiącej własność I. M.

Decyzja Naczelnika Miasta i Powiatu w G. z dnia [...] grudnia 1974 r. wydana została na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1968 r. o przymusowym wykupie nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 3, poz. 14 z późn. zm.) oraz § 9 rozporządzenia ministra Rolnictwa z dnia 26 marca 1989 r. w sprawie zasad i trybu przeprowadzania licytacji nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych ( Dz.U. Nr 11 po. 57).

W uzasadnieniu decyzji Naczelnik Miasta i Powiatu w G. wskazał iż Naczelnik Gminy R. decyzją z dnia [...] października 1974 r. wszczął postępowanie o wykupie części nieruchomości położonej we wsi G., której właścicielką była I. M.

Organ wskazał iż przedmiotowa nieruchomość bezpośrednio graniczy z gruntami jednostki uspołecznionej i z tego względu postanowił skorzystać z prawa pierwokupu i przekazać tą nieruchomość w trwały zarząd Państwowego Gospodarstwa Rolnego w L.

Wojewoda [...] w uzasadnieniu decyzji dokonał analizy § 1 i 2 rozporządzeniu Ministra Rolnictwa z dnia 26 marca 1968 r. w sprawie zaliczania gospodarstw rolnych do kategorii wykazujących niski poziom produkcji wskutek zaniedbania i w sprawie ustalania wysokości nakładów niezbędnych do przywrócenia żyzności gruntów (Dz. U. Nr 11 poz. 58 ).

W uzasadnieniu decyzji podkreślił iż warunkiem koniecznym uznania gospodarstwa za wykazujące niski poziom produkcji, było prawidłowe zastosowania ww. przepisów rozporządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 26 marca 1968 r., a zatem stwierdzenie, że gospodarstwo wykazuje niski poziom produkcji wskutek zaniedbania powinno nastąpić w wyniku lustracji, przeprowadzonej przez zespół trzech specjalistów.

Organ I instancji wskazał, ze w niniejszej sprawie brak jest dokumentów źródłowych pozwalających przyjąć, że gospodarstwo wykazywało niski poziom produkcji, stosownie do przesłanek wynikających z ww. rozporządzenia z dnia 26 marca 1968 r.

Organ stwierdził, ze stwierdził, że brak jest dokumentów uzasadniających przymusowy wykup nieruchomości, a tym samym uznania, że gospodarstwo wykazywało niski poziom produkcji rolnej. W związku z niekompletnym materiałem dowodowym przeprowadzono przesłuchanie świadków i stron na okoliczność przymusowego wykupu gospodarstwa. Osoby przesłuchane w charakterze świadków nie podały jednak w sposób konkretny żadnych danych dotyczących plonów, obsady bydła, trzody chlewnej, czy owiec. Ponadto nikt ze świadków nie pamięta dokładnie momentu wykupu gospodarstwa, a także faktów niezbędnych do oceny prawidłowości jego wykupu. Oświadczyli natomiast, iż " gospodarstwo cały czas było uprawiane, nie było okresu, aby grunty leżały odłogiem i że cała rodzina utrzymywała się z gospodarstwa".

Organ w świetle dokonanych przez siebie ustaleń uznał, iż procedura wymagana przepisami prawa do przejęcia gospodarstwa nie została zachowana. Zatem przejęcie gospodarstwa nastąpiło z naruszeniem prawa.

Odwołanie od powołanej na wstępie decyzji Wojewody [...] złożył Skarb Państwa - Nadleśniczy Nadleśnictwa J.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] po rozpatrzeniu odwołania uchylił zaskarżoną decyzję w całości oraz odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Miasta i Powiatu w G. z dnia [...] grudnia 1974r. nr [...].

Organ odwoławczy w uzasadnieniu decyzji wskazał, iż z kontrolowanej decyzji Naczelnika Miasta i Powiatu w G. z dnia [...] grudnia 1974r. wynika, że decyzja ta została wydana na skutek wszczęcia postępowania decyzją Naczelnika Gminy R. z dnia [...] października 1974r. nr [...]. Wymóg wydania decyzji w przedmiocie wszczęcia postępowania wynikał z § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 26 marca 1968r. w sprawie zaliczania gospodarstw rolnych do kategorii wykazujących niski poziom produkcji wskutek zaniedbania i w sprawie ustalania wysokości nakładów niezbędnych do przywrócenia żyzności gruntów (Dz. U. Nr 11, poz. 58). Decyzja Naczelnika Miasta i Powiatu w G. stanowiła zatem kolejny władczy akt wydawany w ramach procedury wykupu takich nieruchomości, z której tylko pierwszy (decyzja o wszczęciu postępowania przymusowego wykupu nieruchomości) poprzedzona musiała być protokołem lustracji i sporządzonej opinii o zaliczeniu gospodarstwa do kategorii wskazującej niski poziom produkcji z powodu zaniedbania. Ocena legalności decyzji orzekającej o wykupie nie może zatem obejmować kontroli przesłanek warunkujących w ogóle uruchomienie procedury wykupu nieruchomości, w tym kwestii produktywności gospodarstwa rolnego. Przesłanka ta została oceniona w ostatecznej decyzji o wszczęciu postępowania, czyli w decyzji Naczelnika Gminy R. z dnia [...] października 1974r. Oznacza to, że orzekając w tej materii Naczelnik Miasta i Powiatu w G. nie musiał dysponować protokołem z lustracji gospodarstwa, a jedynie zobligowany był do zbadania czy zaistniały warunki do skorzystania przez Państwo z prawa pierwokupu.

Organ odwoławczy podkreślił, iż organ stopnia wojewódzkiego niepotrzebnie badał kwestię produktywności gospodarstwa. W szczególności zbędne było wykazywanie istnienia protokołu z lustracji gospodarstwa rolnego, niezasadnie też przesłuchał świadków, tj. K. H. i Z. M. na okoliczności konstytutywne dla sprawy, gdyż nie jest dopuszczalne prowadzenie jakiegokolwiek nowego postępowania dowodowego.

Z tego też powodu organ odwoławczy uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2014r.

Organ wskazał iż wystąpił do Agencji Nieruchomości Rolnych i Urzędu Miejskiego w G. o nadesłanie akt sprawy. Pomimo prowadzonych poszukiwań nie udało się odnaleźć kompletnych materiałów archiwalnych dotyczących przedmiotowej sprawy.

Organ odwoławczy dokonując oceny decyzji Naczelnika Miasta i Powiatu w G. zwrócił uwagę, że została ona wydana na podstawie ustawy z dnia 24 stycznia 1968 r. o przymusowym wykupie nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 3, poz. 14 z późn. zm.). Stosownie do art. 1 ust. 1 ww. ustawy nieruchomości wchodzące w skład gospodarstw rolnych mogły być przymusowo wykupione, jeżeli gospodarstwa te wykazywały niski poziom produkcji wskutek zaniedbania, a w szczególności, gdy niekorzystano ze środków wpływających na wzrost produkcji rolniczej. Z kolei z art. 2 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przymusowy wykup nieruchomości przeprowadzany był w drodze licytacji. Licytacją tą objęte były wszystkie nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, z wyjątkiem zagrody (siedliska) i działki przyzagrodowej o obszarze 0,2 ha. Natomiast w myśl art. 3 ust. 3 wyżej przywołanej ustawy Państwu służyło prawo pierwokupu nieruchomości poddanej licytacji po cenie ustalonej w wyniku licytacji. W razie braku nabywców Państwu przysługiwało prawo wykupu nieruchomości po cenie wywoławczej.

Zdaniem organu w analizowanej sprawie zostały spełnione przesłanki umożliwiające skorzystanie przez Państwo z prawa pierwokupu, gdyż z omawianej decyzji Naczelnika Miasta i Powiatu w G. wynika, że nieruchomość została wykupiona po cenie wywoławczej, co prowadzi do wniosku, że licytacja nie doszła do skutku z powodu braku licytantów. Wykupione działki nie stanowiły też wyłączonych z wykupu zagrody (siedliska) i działki przyzagrodowej o powierzchni 0,2 ha, gdyż z decyzji wynika, że skorzystano z prawa pierwokupu w stosunku do części nieruchomości o powierzchni [...] ha bez zabudowań.

Skargę na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego złożył Z. M.

Zaskarżonej decyzji zarzucał :

1. mające wpływ na treść rozstrzygnięcia naruszenie przepisów postępowania poprzez nieuwzględnienie przepisów:

art. 7 k.p.a. poprzez nierozpoznanie podnoszonych w toku postępowania zarzutów naruszenia praworządności tj. zignorowanie podnoszonych w toku postępowania administracyjnego zarzutów naruszenia art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1968 r. o przymusowym wykupie -nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 marca 1968 r. w sprawie zaliczenia gospodarstw rolnych do kategorii wykazujących niski poziom produkcji wskutek zaniedbań i w sprawie ustalenia wysokości nakładów niezbędnych do przywrócenia żyzności gruntów, a także rozstrzygnięcie wątpliwości na niekorzyść skarżących;

- art. 7, 8 k.p.a. poprzez przeprowadzenie postępowania w sposób pobieżny, w sposób nieuwzględniający przepisów prawa, zgromadzonych w toku postępowania dokumentów, nieuwzględnienie interesu stron postępowania, a w efekcie naruszenie zasady praworządności i pogłębiania zaufania obywateli do państwa;

- art. 9,10 k.p.a. poprzez niezapewnienie czynnego udziału stronom w każdym stadium postępowania;

- art. 11 k.p.a. nakazujący organom administracji publicznej wyjaśnianie stronom zasadność przesłanek, którymi kierują się przy załatwieniu sprawy,

- art. 28 k.p.a., z którego wynika, że stroną w postępowaniu jest ten czyjego interesu prawnego dotyczy rozstrzygnięcie (w tym przypadku spadkobierców, a nie osoba, do której zaadresowano jest pismo;

- art. 40 k.p.a., z którego to przepisu wynika obowiązek doręczenia pism stronom, w tym przypadku spadkobiercom i kierując się tym przepisem decyzja o przymusowym wykupie została zaadresowana i przesłana osobie nie będącej stroną;

- art. 61 ust. 4 k.p.a. ze względu na niezawiadomienie wszystkich stron (spadkobierców) o wszczęciu postępowania o przymusowym wykupie;

- art. 77 § 1 k.p.a. poprzez nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący i wszechstronny całego materiału dowodowego w sprawie zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

- art. 107 k.p.a. ze względu na nieprawidłowe uzasadnienie faktyczne i prawne decyzji Naczelnika Miasta i Powiatu w G. wykazane w uzasadnieniu skargi;

2. naruszenie przepisów prawa materialnego to jest:

art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1968 r. o przymusowym wykupie nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych oraz § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 marca 1968 r. w sprawie zaliczenia gospodarstw rolnych do kategorii wykazujących niski poziom produkcji wskutek zaniedbań i w sprawie ustalenia wysokości nakładów niezbędnych do przywrócenia żyzności gruntów, a także § 1 i nast. rozporządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 26 marca 1968 r. w sprawie zasad i trybu przeprowadzania licytacji nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych;

- art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. poprzez błędną wykładnię i zastosowania.

W odpowiedzi na skargę Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wnosił o jej oddalenie i podtrzymał w całości argumentacje przedstawiona w uzasadnieniu zaskrzonej decyzji.

Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie zważył co następuję:

Skarga podlega oddaleniu, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza w prawa.

Postępowanie zakończone zaskarżoną decyzją toczyło się w trybie nadzwyczajnym i dotyczyło stwierdzenia nieważności, z powodu rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Przedmiotem oceny Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, dokonanym w trybie nieważnościowym, była mianowicie decyzja Naczelnika Miasta i Powiatu w G. z dnia [...] grudnia 1974 r. wydana została na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1968 r. o przymusowym wykupie nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 3, poz. 14 z późn. zm.) oraz § 9 rozporządzenia ministra Rolnictwa z dnia 26 marca 1989 r. w sprawie zasad i trybu przeprowadzania licytacji nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych (Dz.U. Nr 11 po. 57).

W pierwszym rzędzie więc wyjaśnić należy, że postępowanie nieważnościowe (nadzorcze) prowadzone na podstawie art. 156-158 k.p.a. choć podlega takim samym regułom procesowym jak postępowanie zwykłe, to różni się przedmiotem. Prowadząc postępowanie zwykłe organ zmierza bowiem do wyjaśnienia stanu faktycznego i rozstrzyga merytorycznie sprawę, a więc dokonuje subsumcji stanu faktycznego do norm prawa materialnego i kształtuje w formie władczego rozstrzygnięcia materialnoprawny stosunek administracyjnoprawny, zaś w postępowaniu nadzorczym przedmiotem jest decyzja i ustalenie, czy jest ona obarczona materialnoprawnymi wadami, o których stanowi art. 156 § 1 k.p.a. Ma więc ono charakter wyłącznie kontrolny, w którym ocenie podlega jedynie legalność decyzji wydanej w trybie zwykłym, w aspekcie jej zgodności z obowiązującymi w dacie jej podejmowania przepisami prawa. Istotą zatem tego postępowania jest ocena, czy w świetle stanu faktycznego ustalonego przez organ w postępowaniu zwykłym, mógł on na gruncie obowiązujących wówczas przepisów prawa podjąć rozstrzygnięcie o treści określonej w decyzji, a nie ponowne rozstrzyganie sprawy zakończonej tą decyzją.

Zgodzić się także należy z Ministrem, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, organ stopnia wojewódzkiego niepotrzebnie badał kwestię produktywności gospodarstwa. W szczególności zbędne było wykazywanie istnienia protokołu z lustracji gospodarstwa rolnego.

Z tego też powodu Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi zasadnie uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2014r.

Decyzja Naczelnika Miasta i Powiatu w G. z dnia [...] grudnia 1974r. została wydana na skutek wszczęcia postępowania decyzją Naczelnika Gminy R. z dnia [...] października 1974r. nr [...]. Wymóg wydania decyzji w przedmiocie wszczęcia postępowania wynikał z § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 26 marca 1968r. w sprawie zaliczania gospodarstw rolnych do kategorii wykazujących niski poziom produkcji wskutek zaniedbania i w sprawie ustalania wysokości nakładów niezbędnych do przywrócenia żyzności gruntów (Dz. U. Nr 11, poz. 58).

Zważyć należy, że kontrolowana przez organ decyzja wydana została na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1968 r. o przymusowym wykupie nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 3, poz. 14 z późn. zm.) oraz § 9 rozporządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 26 marca 1968 r. w sprawie zasad i trybu przeprowadzenia licytacji nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 11, poz. 57 z późn. zm.), w których to przepisach uregulowano tryb wykonania przynależnego Skarbowi Państwa z mocy ust. 3 ww. artykułu prawa pierwszeństwa w nabyciu nieruchomości rolnych poddanych licytacji w trybie tej ustawy. Stanowiła przy tym kolejny władczy akt wydawany w ramach procedury wykupu takich nieruchomości, z której tylko pierwszy (decyzja o wszczęciu postępowania przymusowego wykupu nieruchomości, o której mowa w § 1 ust. 1 ww. rozporządzenia) poprzedzona musiała być protokołem lustracji i sporządzonej opinii o zaliczeniu gospodarstwa do kategorii wskazującej niski poziom produkcji z powodu zaniedbania (por. § 3 ust. 4 w zw. z ust. 1 i § 2 ust. 5 rozporządzenie Ministra Rolnictwa z dnia 26 marca 1968 r. w sprawie zaliczania gospodarstw rolnych do kategorii wykazujących niski poziom produkcji wskutek zaniedbania i w sprawie ustalania wysokości nakładów niezbędnych do przywrócenia żyzności gruntów - Dz. U. Nr 11, poz. 58). Skoro tak, to ocena legalności decyzji podjętej na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy - dla której wydania niezbędne jest jedynie spełnienie wymogów opisanych w § 9 i 10 rozporządzenia w sprawie zasad i trybu przeprowadzenia licytacji nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych - nie może obejmować kontroli przesłanek warunkujących w ogóle uruchomienie procedury wykupu nieruchomości, w tym kwestii produktywności gospodarstwa rolnego. Te bowiem zostały ocenione w ostatecznej decyzji o wszczęciu postępowania (decyzji Naczelnika Gminy R. z dnia [...] października 1974r. nr [...]), która do czasu jej eliminacji z obrotu prawnego jest dla organów orzekających o przymusowym wykupie nieruchomości przez Skarb Państwa wiążąca. Oznacza to, że orzekając w tej materii naczelnik Miasta i powiatu w G. nie musiał dysponować protokołem z lustracji gospodarstwa, a jedynie zobligowany był do zbadania czy zaistniały warunki do skorzystania przez Skarb Państwa z przysługującego mu z mocy ustawy prawa pierwokupu. A skoro tak to w postępowaniu nieważnościowym ocena podjętej przez niego decyzji musi być dokonywana wyłącznie w aspekcie przesłanek zawartych w przepisach prawa materialnego mających znaczenie przy rozstrzyganiu o wykonaniu przez Skarb Państwa wspomnianego prawa i przy uwzględnieniu tych elementów stanu faktycznego, których subsumcja do norm zawartych w przepisach prawa determinowała podjęte w tym względzie rozstrzygnięcie.

Taką ocenę organ nadzoru zawarł w swym rozstrzygnięciu.

Decyzja Naczelnika Miasta i Powiatu w G., została wydana na podstawie ustawy z dnia 24 stycznia 1968r. o przymusowym wykupie nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ww. ustawy nieruchomości wchodzące w skład gospodarstw rolnych mogły być przymusowo wykupione, jeżeli gospodarstwa te wykazywały niski poziom produkcji wskutek zaniedbania, a w szczególności, gdy niekorzystano ze środków wpływających na wzrost produkcji rolniczej. Z kolei z art. 2 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przymusowy wykup nieruchomości przeprowadzany był w drodze licytacji. Licytacją tą objęte były wszystkie nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, z wyjątkiem zagrody (siedliska) i działki przyzagrodowej o obszarze 0,2 ha. Natomiast w myśl art. 3 ust. 3 wyżej przywołanej ustawy Państwu służyło prawo pierwokupu nieruchomości poddanej licytacji po cenie ustalonej w wyniku licytacji. W razie braku nabywców Państwu przysługiwało prawo wykupu nieruchomości po cenie wywoławczej.

Organ nadzoru dokonał prawidłowej oceny zaskarżonej decyzji, wskazując, że zostały spełnione przesłanki umożliwiające skorzystanie przez Państwo z prawa pierwokupu, gdyż z omawianej decyzji Naczelnika Miasta i Powiatu w G. wynika, że nieruchomość została wykupiona po cenie wywoławczej, co prowadzi do wniosku, że licytacja nie doszła do skutku z powodu braku licytantów. Wykupione działki nie stanowiły też wyłączonych z wykupu zagrody (siedliska) i działki przyzagrodowej o powierzchni 0,2 ha, gdyż z decyzji wynika, że skorzystano z prawa pierwokupu w stosunku do części nieruchomości o powierzchni [...] ha bez zabudowań.

Dla oceny legalności decyzji podjętej na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy niezbędne jest jedynie spełnienie wymogów opisanych w § 9 i 10 rozporządzenia w sprawie zasad i trybu przeprowadzenia licytacji nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych.

Stosownie do § 9. 1. Z prawa pierwokupu nieruchomości na rzecz Państwa, zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o przymusowym wykupie nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych, prezydium powiatowej rady narodowej może korzystać w wypadku, gdy nieruchomość poddana licytacji potrzebna jest na cele rozwoju rolniczych jednostek gospodarki uspołecznionej. 2. Prawo pierwokupu wykonuje prezydium powiatowej rady narodowej w ciągu tygodnia od dnia licytacji w drodze wydania decyzji. Decyzję tę doręcza się nabywcy i właścicielowi nieruchomości. Z chwilą, gdy decyzja stała się ostateczna, nabywca otrzymuje zwrot rękojmi, a właściciel cenę nabycia ustaloną w wyniku licytacji przy uwzględnieniu zasad podanych w § 8.

Stosownie do § 10. 1. Prawo wykupu nieruchomości po cenie wywoławczej (art. 3 ust. 4 ustawy o przymusowym wykupie nieruchomości wchodzących w skład gospodarstw rolnych) wykonuje prezydium powiatowej rady narodowej w drodze wydania decyzji, w razie gdy licytacja nie doszła do skutku z powodu braku licytantów, a nieruchomość jest potrzebna na cele rozwoju rolniczych jednostek gospodarki uspołecznionej lub też może być należycie zagospodarowana przez innych rolników indywidualnych.

O tym, iż wymogi te zostały spełnione świadczy treść samej decyzji Naczelnika Miasta i Powiatu w G.

Organ wskazał iż przedmiotowa nieruchomość bezpośrednio graniczy z gruntami jednostki uspołecznionej i z tego względu postanowił skorzystać z prawa pierwokupu i przekazać tą nieruchomość w trwały zarząd Państwowego Gospodarstwa Rolnego w L.

Tym samym cel przekazania nieruchomości, którym był rozwój rolniczej jednostki gospodarki uspołecznionej poprzez wykup nieruchomości bezpośrednio graniczącej z państwowym gospodarstwem rolnym został spełniony.

Skarga jest nieuzasadniona. Sąd uznał, iż przy podejmowaniu zaskarżonej decyzji nie doszło do naruszenia prawa.

Natomiast jeżeli skarżący uznał, ze w postępowaniu nie brały udziału wszystkie strony których udział był konieczny to stanowi to podstawę do wznowienia postepowania, a nie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.), Sąd orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt