Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Krzysztof Winiarski, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 11 lutego 2010 r. sygn. akt I SA/Ke 537/09 w sprawie ze skargi E. S. Spółki Akcyjnej w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 2 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania wznowieniowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz E. S. Spółki Akcyjnej w K. kwotę 180 (słownie: sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 11 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Ke 537/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w sprawie ze skargi E. S. S.A. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 2 października 2009r. nr [...] w przedmiocie umorzenie postępowania wznowieniowego uchylił zaskarżoną decyzję z dnia 2 października 2009r. i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji z dnia 10 lipca 2009r.

Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu sprawy wynikało, że wobec nieprawidłowości w rozliczaniu podatku VAT we wrześniu 2004r. organ I instancji wydał decyzję z dnia 5 grudnia 2005., którą zwiększył za wrzesień 2004r. podatek należny, określił w nowej wysokości kwotę zobowiązania podatkowego w podatku VAT oraz ustalił na podstawie art. 109 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) dalej ustawa o VAT, dodatkowe zobowiązanie w podatku VAT w wysokości odpowiadającej 30 % kwoty zaniżenia zobowiązania podatkowego. W wyniku rozpatrzenia odwołania organ II instancji decyzją z dnia 28 lutego 2006r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Decyzja ta została przez Spółkę, zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach. Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2006r., sygn. akt I SA/Ke 124/06 WSA w Kielcach zawiesił postępowanie z uwagi na to, że rozstrzygnięcie sprawy uzależnione było od rozstrzygnięcia przez ETS zagadnienia przedstawionego w pytaniu prejudycjalnym przez WSA w Łodzi. Po rozstrzygnięciu zagadnienia prejudycjalnego WSA w Kielcach podjął zawieszone postępowanie postanowieniem z dnia 23 stycznia 2009r., sygn. akt I SA/Ke 124/06 i wyrokiem z dnia 17 lutego 2009r., sygn. akt I SA/Ke 20/09 oddalił skargę. Od powyższego wyroku złożono skargę kasacyjną do NSA.

Ponadto pomimo tego, że postępowanie sądowoadministracyjne nie zostało jeszcze zakończone, pismem z dnia 23 marca 2009r. Spółka złożyła do Dyrektora Izby Skarbowej w K. wniosek o wznowienie postępowania podatkowego w podatku VAT zakończonego decyzją ostateczną Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 28 lutego 2006r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2004r. Jako podstawę swojego żądania podała wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-414/07 (Magoora) z dnia 22 grudnia 2008r. w przedmiocie odliczania podatku VAT, związanego z zakupem paliwa do niektórych pojazdów, czyli przesłankę określoną w art. 240 § 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Utrzymując w mocy decyzję umarzającą postępowanie w sprawie organ odwoławczy wskazał, że przedmiotem sporu jest możliwość wznowienia postępowania administracyjnego, w przypadku wcześniejszego wniesienia skargi do sądu w tej samej sprawie.

W opinii organu odwoławczego prawidłowe jest stanowisko, że skoro postępowanie sądowoadmnistracyjne nie zostało jeszcze zakończone, to w takiej sytuacji niemożliwe jest prowadzenie postępowania administracyjnego. Wskazał, że zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie przyjmowano, że wniesienie prawnie skutecznej skargi do sądu administracyjnego stanowi przeszkodę do wszczęcia w sprawie nadzwyczajnego postępowania administracyjnego.

Organ odwoławczy wyjaśnił także że wyrok ETS został wydany w dniu 22 grudnia 2008r., a zatem przed zapadłym w sprawie wyrokiem WSA w Kielcach (z dnia 17 lutego 2009r.), a treść wyroku ETS wraz z uzasadnieniem była powszechnie dostępna od dnia jego wydania. Wobec powyższego organ odwoławczy stwierdził, że Spółka, przed wydaniem wyroku przez Sąd I instancji, miała możliwość podniesienia zarzutu naruszenia prawa lub złożenia pisma procesowego o zawieszenie postępowania sądowego do czasu opublikowania wyroku ETS z dnia 22 grudnia 2008r.

Na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, w której wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie: art. 240 ust.1 pkt 11, art. 120, art.121, art.122 oraz 208 § 1 Ordynacji podatkowej.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd I instancji uchylając zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję wydaną w pierwszej instancji podkreślił, że strona wniosek o wznowienie postępowania mogła skutecznie złożyć jedynie w terminie określonym w art. 241 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Umorzenie zatem postępowania prowadziło w istocie do pozbawienia strony jej ustawowego prawa do wznowienia postępowania tym bardziej, że zaszły wszystkie konieczne do jego wznowienia przesłanki.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Dyrektora Izby Skarbowej w K. zaskarżając wyrok w całości i zarzucając naruszenie:

- art. 141 § 4 oraz 133 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. ) dalej P.p.s.a. poprzez pominięcie i brak odniesienia w uzasadnieniu wyroku do argumentów organu administracji w zakresie zasad równoważności i skuteczności prawa wspólnotowego, powołanie orzeczeń sądów administracyjnych, które zostały wydane w innych stanach faktycznych niż przedmiotowa sprawa oraz poprzestanie na stwierdzeniu, iż Sąd w całości podziela znajdującą się w nich argumentację bez odrębnego odniesienia się do argumentów organu administracji, które to uchybienia mają istotny wpływ na wynik sprawy albowiem sprawiają, iż przesłanki podjęcia zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia są dla strony niejasne i niezrozumiałe. Nieuwzględnienie zaś argumentów przemawiających za prawidłowością zajętego stanowiska doprowadziły do uchylenia decyzji podczas gdy zachodziły przesłanki do oddalenia skargi,

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a. w związku z art. 240 § 1 pkt 11, art. 240 § 1 pkt. 5 oraz art. 208 § 1 i art. 128 Ordynacji podatkowej poprzez nieprawidłowe przyjęcie, iż organy administracji uchybiły wymienionym przepisom Ordynacji podatkowej podczas przedmiotowego postępowania, co doprowadziło do uchybienia

mającego istotny wpływ na wynik sprawy, albowiem skutkowało uchyleniem

decyzji podczas gdy zachodziły przesłanki do oddalenia skargi,

- art. 153 P.p.s.a., art. 145 § 1 pkt 1 lit. b P.p.s.a. w zw. z art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej oraz art. 170 P.p.s.a. poprzez przyjęcie, że w sytuacji gdy toczy się postępowanie możliwe jest wszczęcie i prowadzenie postępowania administracyjnego w trybie nadzwyczajnym opartego na przesłance naruszenia prawa,

- art. 151 P.p.s.a., które doprowadziło do uchybienia mającego istotny wpływ na wynik sprawy, albowiem skutkowało uchyleniem decyzji podczas gdy zachodziły przesłanki do oddalenia skargi.

Wniósł o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną pełnomocnik Spółki wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Naczelny Sąd administracyjny zważył, co następuje.

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem sporu pomiędzy stronami jest okoliczność czy dopuszczalne jest wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną, w sytuacji gdy nie została zakończona, zainicjowana skargą strony, sądowa kontrola legalności tego samego aktu.

Według oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego Sąd I instancji podejmując zaskarżone rozstrzygnięcie nie naruszył wskazanych w skardze kasacyjnej przepisów.

W szczególności nie narusza prawa uznanie przez Sąd za prawidłowe stanowiska skarżącej Spółki. Uprawnione jest bowiem stanowisko, że z przepisów Ordynacji Podatkowej nie można wyprowadzić przesłanki negatywnej do wznowienia postępowania w postaci zawisłości sprawy sądowoadministracyjnej, dotyczącej tej samej decyzji ostatecznej. Stosownie do art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej w sprawie zakończonej ostateczną decyzją wznawia się postępowanie, jeżeli orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ma wpływ na treść wydanej decyzji, z kolei wniosek o wznowienie postępowania stosownie do art. 241 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej może być wniesiony w terminie miesiąca od publikacji sentencji orzeczenia ETS w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

Dla rozstrzygnięcia rozpoznawanej sprawy istotne znaczenie, jak zasadnie zwrócił uwagę Sąd I instancji , ma fakt ,że orzeczenie ETS (C-414/07), na które we wniosku o wznowienie powołała się Spółka opublikowane zostało w zbiorze urzędowym dnia 21 lutego 2009r. Zważywszy , że wyrok w pierwszej instancji zapadł 17 lutego 2009r.oczywistym jest -biorąc pod uwagę czasową sekwencje zdarzeń -, że treść tego wyroku, mającego zasadnicze znaczenie dla prawa strony odliczania podatku naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie mogła zostać wzięta pod uwagę przez sąd orzekający w I instancji jak i przez organ, którego rozstrzygnięcie sąd ten kontrolował. Również okoliczności tej w stanie faktycznym ustalonym przez organ podatkowy nie podnosiła skarżąca Spółka. Naruszenia prawa w tym zakresie skarżąca nie podniosła również w złożonej skardze kasacyjnej od rozstrzygnięcia WSA w Kielcach w sprawie I SA/Ke 20/09. Okoliczność ta, jako niestanowiąca przedmiotu zarzutu skargi kasacyjnej, nie będzie przedmiotem badania przez Naczelny Sąd Administracyjny z uwagi na związanie tego Sądu podstawami kasacyjnymi opisanymi przez ustawodawcę w art. 174 P.p.s.a.

Sąd I instancji prawidłowo zatem ocenił, że w przedstawionej sytuacji okoliczność uwzględnienia lub nie podatku naliczonego z wystawionych we wrześniu 2004r. faktur dokumentujących przez skarżącą zakup paliwa do samochodów w świetle w/wym wyroku ETS nie była przedmiotem kontroli sądu.

Powyższe uzasadnia ocenę Sądu I instancji, że nie jest trafne stanowisko organu, że wznowienie postępowania na podstawie przesłanki z art. 240 § 1 pkt 11 Ordynacji podatkowej w toku toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego z uwagi na treść art. 170 p.p.s.a. nie jest możliwe. Konsekwencją zaistnienia tej przesłanki będzie bowiem to, jak zasadnie wywiódł, że w sprawie wystąpi inny stan faktyczno-prawny, co powoduje, że skutki prawne jej zaistnienia są podobne jak w przypadku zaistnienia przesłanki z art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Należy zgodzić się również ze stwierdzeniem , że doktryna jak i orzecznictwo sądowe wypracowało pogląd, że tam gdzie mamy do czynienia z przesłanką nowych faktów i dowodów możliwe jest równoległe toczenie się postępowania zwykłego i wznowieniowego z uwagi na orzekanie w istocie w różnych stanach faktycznych .

Uznając ,że skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 184 i art. 204 pkt 2 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.