Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia WSA (del.) Inga Gołowska, Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. M. "K." w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 sierpnia 2010 r. sygn. akt I SA/Po 481/10 w sprawie ze skargi S. M. "K." w K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

Wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2010r., sygn. akt I SA/Po 481/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę Spółdzielni Mieszkaniowej K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 3 czerwca 2008 r.

2. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji tok postępowania

2.1. Wnioskiem z 3 marca 2008 r. skarżąca zwróciła się o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług czynności wykonywanych na rzecz członków wspólnoty mieszkaniowej.

Wskazała, że postanowieniem z dnia 28 sierpnia 2007 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. wydając interpretację uznał, że na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535, ze zm. – dalej jako: ustawa VAT) opłaty wnoszone przez właścicieli lokali mieszkalnych za dostawę "mediów" są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z uwagi na zmianę stanu prawnego Spółdzielnia Mieszkaniowa wystąpiła ponownie z wnioskiem o wydanie pisemnej interpretacji prawa. W przedstawionym stanie faktycznym wskazano, że w Spółdzielni nie występują spółdzielcze własnościowe ani też lokatorskie prawa do lokali mieszkalnych. Większość lokali mieszkalnych jest własnością osób fizycznych, a kilka stanowi własność Skarbu Państwa. Właściciele lokali mieszkalnych w poszczególnych budynkach tworzą wspólnoty mieszkaniowe. Spółdzielnia na rzecz właścicieli lokali dostarcza z własnych kotłowni energię cieplną, dokonuje wywozu śmieci, szamb. Właściciele lokali mieszkalnych w budynkach, gdzie wspólnoty nie są zorganizowane, wnoszą bezpośrednio opłaty do spółdzielni.

Skarżąca zapytała, czy wprowadzenie w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych przepisu, że w przypadku, gdy wszystkie lokale w budynku mieszkalnym stanowią wyodrębnioną własność stosuje się ustawę z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000, Nr 80, poz. 903 ze zm. – dalej jako: ustawa o własności lokali) powoduje, że wnoszone na podstawie tej ustawy przez właścicieli lokali mieszkalnych opłaty za CO, CW, śmieci, szamba, itp. korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, czy zmiana art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1116 ze zm. – dalej jako: ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych) ma wpływ na zwolnienie z podatku VAT.

Zdaniem wnioskodawcy, art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (w brzmieniu obecnie obowiązującym) pozostaje bez wpływu na prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług dostaw energii cieplnej oraz świadczenia usług związanego z wywozem śmieci, szamb na rzecz właścicieli lokali, którzy zgodnie z przepisami ustawy o własności lokali tworzą wspólnoty mieszkaniowe.

2.2. W indywidualnej interpretacji z 3 czerwca 2008 r. uznano stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Organ wskazał, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy VAT zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Następnie wyraził zdanie, że stosownie do art. 26 ust. 1-2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w sytuacji, gdy wszystkie lokale w danej nieruchomości zostały wyodrębnione, do praw i obowiązków właścicieli oraz zasad zarządzania nieruchomością wspólną, znajdą wprost zastosowanie przepisy ustawy o własności lokali i jednocześnie ustaje reżim zarządu i administrowania wynikający z ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej, Spółdzielnia Mieszkaniowa świadczy usługi polegające na dostawie CO, CW oraz wywozie śmieci, szamba na rzecz wszystkich właścicieli lokali stanowiących wspólnoty mieszkaniowe, zarówno tych którzy mają zorganizowany zarząd jak i tych którzy takich zarządów nie mają i w związku z tym wnoszą opłaty bezpośrednio do Spółdzielni. Świadczone usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usług. Usługi te nie korzystają ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy VAT.

2.3. W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na indywidualną interpretację z dnia 3 czerwca 2008 r. Spółdzielnia wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji, zarzucając organowi naruszenie prawa poprzez błędną wykładnię art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy VAT. Zdaniem strony, biorąc pod uwagę zasady VAT, wątpliwości budzi taka wykładnia, która powoduje, że właściciel mieszkania należący do wspólnoty mieszkaniowej, która ma wybrany zarząd ponosi wyższe opłaty o podatek VAT niż właściciel mieszkania należący do wspólnoty, która zarządu nie wybrała. Dyrektor Izby Skarbowej, w opinii skarżącej, nie przedstawił przekonującego uzasadnienia stanowiska, że w przedstawionym stanie faktycznym nie ma zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT.

2.4. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 20 lutego 2009 r., sygn. I SA/Po 4/09 uchylił zaskarżoną interpretację powołując się na art. 14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. – dalej jako: O.p.), zgodnie z którym interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku.

2.5. Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Ministra Finansów, wyrokiem z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. I FSK 951/09, uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 lutego 2009 r., i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania. Zarzuty skargi kasacyjnej, okazały się słuszne bowiem ich zasadność potwierdzona została uchwałą Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2009 r., sygn. II FPS 7/09, zgodnie z którą "w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2007 r. pojęcie "niewydanie interpretacji" użyte w art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej, nie oznacza braku jej doręczenia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w art. 14d powołanej ustawy".

3. Uzasadnienie rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji

Wojewódzki Sąd Administracyjny skargę oddalił. Sąd przywołał przepisy, tj.: art. 43 ust.1 pkt 11 ustawy o VAT; art. 4 ust.1-2, ust. 4-5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w stanie prawnym obowiązującym od 31 lipca 2007r., jak i w stanie prawnym obowiązującym od 9 lipca 2003r. do 30 lipca 2007r. Zauważył, że we wcześniejszym brzmieniu art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych przewidywał, że zastosowanie przepisów ustawy o własności lokali będzie miało miejsce wówczas, gdy zostanie wyodrębniona własność wszystkich lokali, a żaden z właścicieli nie jest członkiem spółdzielni - z chwilą, gdy ustanie członkostwo ostatniego właściciela lokalu. Od tej chwili w obrębie tej nieruchomości miała w zwykły sposób funkcjonować wspólnota mieszkaniowa składająca się z właścicieli lokali położonych w obrębie tej nieruchomości.

Nowelizacja ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, która weszła w życie 31 lipca 2007r. zmieniła sytuację, określając jako kres działania ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych tę chwilę, w której następuje ustanowienie odrębnej własności wszystkich lokali w danej nieruchomości (wszystkich naraz, albo ostatniego). Nowe brzmienie art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych powoduje, że kres działania tej ustawy nie zależy już od posiadania lub nieposiadania członkostwa przez osoby będące właścicielami lub współwłaścicielami lokali w danej nieruchomości.

Według Sądu, wprowadzenie art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wiąże się z faktem, że własność lokali w zasobach spółdzielni mieszkaniowej może być przenoszona na inne osoby, a właściciele takich lokali nie muszą być członkami spółdzielni. Wówczas nie ma już zasobów spółdzielczych i stosowanie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych nie powinno mieć już zastosowania. Skoro momentem decydującym o zastosowaniu ustawy o własności lokali jest wyodrębnienie z zasobów mieszkaniowych spółdzielni ostatniego mieszkania to tym bardziej ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych nie będzie miała zastosowania, gdy mieszkania do których spółdzielnia dostarcza media nigdy nie wchodziły w skład jej zasobów mieszkaniowych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o udzielenie interpretacji wynikało, że wszystkie lokale w Spółdzielni stanowią własność osób indywidualnych bądź Skarbu Państwa. Właściciele tych lokali mieszkalnych tworzą z mocy ustawy wspólnoty mieszkaniowe. Ze stanu tego nie wynikało zatem, czy wyodrębnienie lokali nastąpiło z zasobów mieszkaniowych spółdzielni, czy też lokale mieszkalne nigdy do tych zasobów nie wchodziły. W sprawie istotne było, że lokale mieszkalne w określonym budynku lub budynkach położonych w obrębie danej nieruchomości nie wchodzą do zasobów mieszkaniowych spółdzielni i że ustanowione zostały wspólnoty mieszkaniowe. Bez znaczenia pozostawało natomiast to, czy wspólnoty mieszkaniowe powołały zarządy. Ustanowienie zarządu lub jego brak w żaden sposób nie rozstrzyga o stosowaniu przepisów jednej czy drugiej, omawianej w sprawie ustawy.

W stanie prawnym obowiązującym od 31 lipca 2007r., a o ten stan prawny pytał wnioskodawca, bez znaczenia pozostawała również, nie przedstawiona w stanie faktycznym wniosku, okoliczność posiadania lub nieposiadania członkostwa przez osoby będące właścicielami lub współwłaścicielami lokali w danej nieruchomości. Mogła by ona mieć ewentualne znaczenie jedynie w stanie prawnym obowiązującym przed 31 lipca i to w przypadku, gdyby wyodrębnienie wszystkich lokali w budynku nastąpiło z zasobów mieszkaniowych spółdzielni.

W ocenie Sądu, w stanie faktycznym, przedstawionym we wniosku o interpretacje, pobieranie przez Spółdzielnię opłat eksploatacyjnych nie odbywa się na podstawie ustawy o Spółdzielniach mieszkaniowych, ale mają tu zastosowanie przepisy ustawy o własności lokali. W takim stanie faktycznym praw i obowiązków właścicieli lokali nie regulują wówczas przepisy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ale ustawy o własności lokali. Wykonywanie przez Spółdzielnie usług polegających na dostawie CO, CW oraz wywozie śmieci i szamba na rzecz właścicieli mieszkań, nie wiąże się w takiej sytuacji z wykonywaniem przez nią zadań przewidzianych przez ustawę o spółdzielniach mieszkaniowych, ale jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na uwadze Sąd pierwszej podzielił pogląd organu, że w sprawie nie miało zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 43 ust.1 pkt 11 ustawy o VAT.

4. Skarga kasacyjna

4.1. W skardze kasacyjnej, sporządzonej przez pełnomocnika skarżącej, zaskarżony powyższy wyrok w całości, zarzucając naruszenie:

1. prawa materialnego;

- poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, z uwagi na przyjęcie, że nie ma on zastosowania w stosunku do skarżącej;

- przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w związku z art. 4 ust. 1, 2 ,4 i 5 tej ustawy i art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, z uwagi na przyjęcie że przepis ten powoduje, iż do skarżącej nie ma zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT;

2. przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 1 par 1 i 2 P.u.s.a. w związku z art. 14a par 1, par 4 i art. 14b par 2 O.p. w stanie prawnym z dnia 30 czerwca 2007r. a także w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, polegające na niewłaściwej kontroli administracji publicznej przez przyjęcie że indywidualna interpretacja Ministra Finansów z 3 czerwca 2008r. odpowiada prawu, mimo iż postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 28 sierpnia 2007 r. nie zostało uchylone a także iż wydane zostało już w czasie obowiązywania zmiany w art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych;

- art. 3 par 1 i par 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm.) (dalej: u.p.p.s.a.), w związku z art. 14a par 1, par 4 i art. 14b par 2 O.p. w stanie prawnym z dnia 30 czerwca 2007r. a także w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, polegające na niewłaściwej kontroli administracji publicznej przez przyjęcie że indywidualna interpretacja Ministra Finansów z 3 czerwca 2008r. odpowiada prawu, mimo iż postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 28 sierpnia 2007r. nie zostało uchylone a także iż wydane zostało już w czasie obowiązywania zmiany w art. 26 ust.1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych;

- art. 3 par 1 i 2 pkt 4a u.p.p.s.a. w związku z art. 120 O.p., polegające na dokonaniu niewłaściwej kontroli działalności administracji publicznej w zakresie wydanej interpretacji indywidualnej, przez niewłaściwe zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT poprzez przyjęcie, że przepis ten nie ma zastosowania do Spółdzielni;

- art. 134 par 1 u.p.p.s.a., w związku z art. 14a par 4 O.p. w stanie prawnym do 30 czerwca 2007r., przez pominięcie postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z 28 sierpnia 2007r.;

- art. 135 u.p.p.s.a., przez uznanie za odpowiadającej prawu interpretacji indywidualnej z 3 czerwca 2008r. i pominięcie postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z 28 sierpnia 2007r;

- art. 141 par 4 u.p.p.s.a. w związku z art. 14a par 1, par 4 i art. 14b par 2

O.p. w stanie prawnym z dnia 30 czerwca 2007r. a także w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, przez niepełne przedstawienie stanu sprawy, poprzez pominięcie w sprawie postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego z 28 sierpnia 2007r.;

- art. 145 par 1 pkt 1 lit. c) u.p.p.s.a. w związku z art. 14b par 3 i 14c par 1 i par 2 O.p., gdyż wydana interpretacja indywidualna dokonuje oceny stanowiska skarżącej w znacznie szerszym zakresie niż we wniosku.

4.2. Wskazując na powyższe podstawy wniesiono o: uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu oraz zasądzenie od organu podatkowego na rzecz skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych.

5. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

5.1. Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.

5.2. W sprawie autor skargi kasacyjnej sformułował liczne zarzuty dotyczące naruszenia przepisów prawa materialnego, postępowania jak i ustrojowego. W oparciu o przywołane przepisy ustawy: Ordynacji podatkowej; Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Prawo o ustroju sądów administracyjnych; o podatku od towarów i usług oraz o spółdzielniach mieszkaniowych, dążył w istocie do wykazania, że Sąd pierwszej instancji błędnie przyjął, iż w opisanym przez podatnika we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej stanie faktycznym nie ma zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT.

5.3. W przedstawionej kwestii spornej rację należy przyznać Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnego. Nie można się bowiem zgodzić aby Sąd pierwszej instancji niewłaściwie zastosował art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT. Prawidłowa była również wykładnia art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w związku z art. 4 ust. 1,2,4, i 5 tej ustawy.

Przepis, tj. art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Z regulacji tej wprost wynika, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje czynności wykonywane na rzecz wymienionej grupy podmiotów ale tylko w takim zakresie, w jakim opłaty te wnoszone są na podstawie art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 jeżeli w określonym budynku lub budynkach położonych w obrębie danej nieruchomości została wyodrębniona własność wszystkich lokali, po wyodrębnieniu własności ostatniego lokalu stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, niezależnie od pozostawania przez właścicieli członkami spółdzielni. Przepis ten mówi o wyłączeniu stosowania ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. W przypadku bowiem, gdy wszystkie lokale w danej nieruchomości zostały przekształcone w pełną własność, to stosuje się przepisy ustawy o własności lokali. Tym samym opłaty wnoszone przez właścicieli takich lokali nie wynikają z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. W konsekwencji w przypadku takich podmiotów nie zostaje spełniona przesłanka do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT. Słusznie Sąd pierwszej instancji podkreślił przy tym, że wprowadzenie przepisu art. 26 ust.1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych wiąże się z faktem, że własność lokali w zasobach spółdzielni mieszkaniowej może być przenoszona na inne osoby, a właściciele takich lokali nie muszą być członkami spółdzielni. Wówczas nie ma już zasobów spółdzielczych i stosowanie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych nie powinno mieć już zastosowania. Skoro momentem decydującym o zastosowaniu ustawy o własności lokali jest wyodrębnienie z zasobów mieszkaniowych spółdzielni ostatniego mieszkania to tym bardziej ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych nie będzie miała zastosowania, gdy mieszkania do których spółdzielnia dostarcza media nigdy nie wchodziły w skład jej zasobów mieszkaniowych. Tym samym podzielić należało stanowisko organu podatkowego, że skoro w przedstawionym stanie faktycznym prawa i obowiązki właścicieli lokali regulują przepisy o własności lokali, to wykonywanie przez Spółdzielnie usług polegających na dostawie CO, CW oraz wywozie śmieci i szamba na rzecz właścicieli mieszkań, nie wiąże się w takiej sytuacji z wykonywaniem przez nią zadań przewidzianych przez ustawę o spółdzielniach mieszkaniowych, ale jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy dodać, że omówiona wyżej kwestia dotyczy zwolnienia od podatku. Przepisy o zwolnieniu z podatku od towarów i usług należy rozumieć ściśle i nie mogą być one tłumaczone przy pomocy wykładni rozszerzającej. Kłóciłoby się to również z zasadą powszechności opodatkowania.

5.4. Zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa jak i ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi również nie zasługiwały na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 14b § 3 O.p. składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Z kolei art. 14c § 1 O.p. określa, że interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z tych unormowań zatem wynika jednoznacznie, że interpretacja przepisów prawa podatkowego powinna się odnosić do konkretnego stanu faktycznego, podanego przez wnioskodawcę. Oczywiście organ podatkowy opiera się na stanie faktycznym zaprezentowanym we wniosku. Nie ma uprawnień do weryfikacji okoliczności faktycznych. Interpretacja ma bowiem zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny, a więc odnosić się do stanowiska wnioskodawcy wyrażonego w odniesieniu do stanu faktycznego podanego we wniosku (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 maja 2010 r., I FSK 209/09, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

We wniosku o udzielenie interpretacji podatnik podał, że w Spółdzielni nie występują spółdzielcze własnościowe ani też lokatorskie prawa do lokali mieszkalnych. Większość lokali mieszkalnych jest własnością osób fizycznych, a kilka stanowi własność Skarbu Państwa. Właściciele lokali mieszkalnych w poszczególnych budynkach tworzą wspólnoty mieszkaniowe. Spółdzielnia na rzecz właścicieli lokali dostarcza z własnych kotłowni energię cieplną, dokonuje wywozu śmieci, szamb. Właściciele lokali mieszkalnych w budynkach, gdzie wspólnoty nie są zorganizowane, wnoszą bezpośrednio opłaty do spółdzielni.

W tak przedstawionym stanie faktycznym podatnik zapytał, czy wprowadzenie w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych przepisu, że w przypadku, gdy wszystkie lokale w budynku mieszkalnym stanowią wyodrębnioną własność stosuje się ustawę o własności lokali, powoduje, że wnoszone na podstawie tej ustawy przez właścicieli lokali mieszkalnych opłaty za CO, CW, śmieci, szamba, itp. korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, czy zmiana art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych ma wpływ na zwolnienie z podatku VAT.

Odnosząc przedstawiony przez podatnika stan faktyczny sprawy do przywołanych przepisów ustawy Ordynacja podatkowa za nietrafne należy uznać podniesione w ich zakresie zarzuty. Wypada zauważyć, że Minister Finansów odniósł się do stanowiska wnioskodawcy wyrażonego w odniesieniu do stanu faktycznego podanego we wniosku. To, że organ dokonał pełnej oceny stanu faktycznego a nie ograniczył się tylko do krótkiej odpowiedzi na zadane pytanie nie stanowi o wydaniu interpretacji wychodzącej poza przedstawiony przez wnioskującego stan faktyczny. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, organ podatkowy wydając interpretację może badać wszechstronnie okoliczności związane z tą sprawą. Minister Finansów odnosząc się zmiany art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, miał prawo odnieść się również do uregulowań związanych z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, tym bardziej, że przewidziane w tym przepisie zwolnienie w istocie zostało objęte przestawionym przez podatnika stanem faktycznym.

5.5. Nie stanowiło naruszenie prawa nie odniesienie się, czy też nie uwzględnienie, jak to podnosi autor skargi kasacyjnej, postanowienia z dnia 28 sierpnia 2007 r. Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. wydanego w przedmiocie interpretacji indywidualnej. Fakt istnienia w obrocie prawnym postanowienia z dnia 28 sierpnia 2007 r. nie miało znaczenia dla niniejszej sprawy. Wypada zauważyć, że podatnik sam we wniosku o udzielenie interpretacji odnotował, że interpretacja zawarta w postanowieniu z dnia 28 sierpnia 2007 r. dotyczyła stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w momencie tego zdarzenia, co może być zrozumiane, że postanowienie obejmowało stan prawny z daty wniosku, tj. 16 czerwca 2007 r. Pytanie wnioskującego, w niniejszej sprawie, związane zaś było ze zmianą prawną, tj. wejściem z dniem 31 lipca 2007 r. nowego brzmienia art. 26 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. Tym samym trudno jest zarzucać organowi, że dokonał oceny stanowiska wnioskodawcy z uwzględnieniem nowego brzmienia regulacji. Wyjaśnić również należy, że organ podatkowy wydając w niniejszej sprawie interpretację indywidualną był związany stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę. Postanowienie z dnia 28 sierpnia 2007 r. nie miało w niniejszej sprawie dla Ministra Finansów charakteru wiążącego. Wbrew argumentacji autora skargi kasacyjnej, nie sposób odnaleźć podstawę prawną, w świetle której organ podatkowy miał obowiązek uwzględnić stanowisko zawarte w przywoływanym postanowieniu. Tym samym nieodniesienie się przez Wojewódzki Sąd Administracyjny do tego postanowienia nie miało wpływu na wynik sprawy i nie stanowiło o naruszeniu wskazanych w skardze kasacyjnej przepisów ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

5.6. W świetle powyższego Naczelny Sąd Administracyjny uznając, że przedmiotowa skarga kasacyjna nie daje usprawiedliwionych podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku, działając na podstawie art. 184 u.p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.