drukuj    zapisz    Powrót do listy

6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz, Administracyjne postępowanie, Wojewoda, Oddalono skargę, II SA/Gd 394/19 - Wyrok WSA w Gdańsku z 2019-10-09, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Gd 394/19 - Wyrok WSA w Gdańsku

Data orzeczenia
2019-10-09 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2019-06-21
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Sędziowie
Diana Trzcińska /przewodniczący sprawozdawca/
Magdalena Dobek-Rak
Mariola Jaroszewska
Symbol z opisem
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne
Administracyjne postępowanie
Skarżony organ
Wojewoda
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2018 poz 2096 art. 138 par. 1 pkt 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jedn.
Dz.U. 2016 poz 290 art. 36a
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Izabela Adamowicz po rozpoznaniu w dniu 9 października 2019 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w O. na decyzję Wojewody z dnia 10 kwietnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego zamiennego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę.

Uzasadnienie

A. z siedzibą w O. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Wojewody z 10 kwietnia 2019 r. umarzające postepowanie odwoławcze.

Zaskarżona decyzja została podjęta w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z 19 września 2013 r. Starosta zatwierdził B z siedzibą w S. (inwestor) projekt budowlany zagospodarowania terenu Farmy Wiatrowej M. wraz z infrastrukturą towarzysząca i udzielił jej pozwolenia na budowę Farmy Wiatrowej M., w skład której wchodzi zespół trzech elektrowni wiatrowych wraz z infrastrukturą drogowa, siecią kablową 15 kV łączącą elektrownie wiatrowe między sobą oraz linią przyłączeniową 15 kV z kablem światłowodowym, łączącą farmę wiatrową ze stacją elektroenergetyczną 15/110 kV M. Organ wskazał, że całość przedsięwzięcia zlokalizowana jest w gminie M. na działkach ewidencyjnych: elektrownie wiatrowe wraz z drogami dojazdowymi i siecią kablową 15 kV – na działkach nr [...],[...] i [...], obręb G. oraz działce nr [...], obręb L.; linia przyłączeniowa 15 kV – na działkach nr [...], obręb G. oraz działkach nr [...], obręb L.

Następnie, po rozpatrzeniu wniosku inwestora, Starosta decyzją z 21 listopada 2018 r. zmienił swoją decyzję z 19 września 2013 r. o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę w zakresie dotyczącym zastosowania innego modelu elektrowni wiatrowych, innej wysokości wież, innej średnicy śmigieł, innej wysokości całkowitej elektrowni wiatrowych, innych rozwiązań konstrukcyjnych fundamentów i ich wymiarów, gdzie realizacja inwestycji obejmuje działki nr [...] i [...], obręb G. oraz działkę nr [...], obręb L.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła A. z siedzibą w O., będąca właścicielem działki nr [...] w G., przez którą przebiega linia przyłączeniowa 15 kV.

Wojewoda decyzją z 10 kwietnia 2019 r. umorzył postępowanie odwoławcze, stwierdzając że odwołanie wniósł podmiot nieposiadający statusu strony.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że decyzja o zmianie pozwolenia na budowę jest decyzją uprawniającą do rozpoczęcia i prowadzenia robót budowlanych (objętych przedmiotową zmianą), a zatem w pewnym sensie rozstrzygnięciem, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 ze zm., dalej powoływana jako Prawo budowlane). Postępowanie w sprawie zmiany pozwolenia na budowę określone w art. 36a Prawa budowlanego jest zatem wszczynane w sprawie nowej w stosunku do rozstrzygniętej wcześniej decyzją o pozwolenie na budowę. Jest ono ograniczone merytorycznie wyłącznie do zakresu dokonywanej zmiany projektu budowlanego i decyzji o pozwoleniu na budowę. W związku zatem z faktem, że rozstrzygnięcie dotyczące zmiany pozwolenia na budowę jest odrębnym postępowaniem administracyjnym, to obszar oddziaływania obiektu powinien, co do zasady, być ustalany odpowiednio do zakresu tejże zmiany. W postępowaniu administracyjnym dotyczącym zmiany pozwolenia na budowę, właściwy organ administracji architektoniczno-budowlanej powinien ustalić obszar oddziaływania, który ograniczony powinien być do wpływu projektowanych zmian na nieruchomości sąsiednie w stosunku do zmian, jakie wprowadzone są projektem zmiennym, a nie dla całej inwestycji. Oznacza to, że legitymację procesową w postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 36a Prawa budowlanego będą mieli, co do zasady właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania przedmiotowych zmian, o ile zmiany te będą wprowadzały ograniczenia w zgodnym z prawem zagospodarowaniu ich nieruchomości. Tylko bowiem ograniczenia wynikające z przepisów odrębnych, godzące w konkretne uprawnienia do zagospodarowania ich nieruchomości mogą być postawą ustalenia kręgu stron.

W przedmiotowej sprawie projekt podstawowy, zatwierdzony decyzją z 19 września 2013 r. obejmował realizację inwestycji polegającej na budowie zespołu trzech elektrowni wiatrowych wraz z infrastrukturą drogową, siecią kablową 15 kV łączącą elektrownie wiatrowe między sobą oraz linię przyłączeniową 15 kV z kablem światłowodowym, łączącą farmę wiatrową ze stacją elektroenergetyczną 15/110 kV M. Natomiast projekt zamienny dotyczył zmian w obrębie samych elektrowni usytuowanych bez zmian w stosunku do projektu podstawowego na działkach nr [...] i [...] w obrębie G. oraz na działce nr [...] w obrębie L. Zakres zmian dotyczył przyjętego modelu elektrowni, innej wysokości wież, innej średnicy śmigieł i co za tym idzie innej wysokości całkowitej elektrowni (wysokość ma być zmniejszona w stosunku do założeń projektu podstawowego) oraz odmiennych rozwiązań dotyczących fundamentowania. Pozostałe ustalenia i rozwiązania, w tym te dotyczące infrastruktury, pozostały bez zmian i będą realizowane na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 19 września 2013 r. Działka należąca do skarżącej, tj. nieruchomość o nr [...] w obrębie G., znalazła się w obszarze oddziaływania inwestycji zatwierdzonej projektem podstawowym, bowiem przebiega przez nią trasa zaprojektowanego kabla linii przyłączeniowej średniego napięcia, łącząca farmę wiatrową M. z rozdzielniami wnętrzowymi 15 kV, zlokalizowanymi w budynku stacyjnym "GPZ M." oraz trasa projektowanej linii światłowodowej łączącej elektrownie wiatrowe z istniejącą szafką telemechaniki w "GPZ M.". Projekt zamienny nie przewidywał żadnych zmian w opisanej infrastrukturze.

Mając na uwadze definicję obszaru oddziaływania (art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego), która odgrywa kluczową rolę w ustalaniu kręgu stron postępowania zgodnie z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego, organ odwoławczy wskazał, że do przepisów odrębnych, które będą miały tu zastosowanie, należą przede wszystkim przepisy rozporządzeń określających warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, przepisy z zakresu ochrony środowiska oraz zagospodarowania przestrzennego, ustawa o drogach publicznych czy przepisy przeciwpożarowe, ale nie tylko, bowiem w grę mogą wchodzić również przepisy prawa cywilnego w zakresie ochrony prawa własności. W omawianym przypadku dotyczącym postępowania w sprawie zmiany ostatecznego pozwolenia na budowę wydanego na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 961), tj. przed 16 lipca 2016 r., żadne ustawowe przepisy prawne nie określają szczegółowych uwarunkowań dotyczących sytuowania elektrowni wiatrowych. Przepisów tych należy zatem poszukiwać w innych aktach powszechnie obowiązujących. Najistotniejszym oddziaływaniem na środowisko, jakim charakteryzują się farmy wiatrowe, jest emisja hałasu. W związku z tym, krąg stron postępowania w sprawie pozwolenia na budowę farmy wiatrowej wyznaczany jest zazwyczaj w oparciu o zasięg oddziaływania akustycznego turbin wiatrowych oraz przeznaczenie terenów sąsiednich. Aktem wykonawczym - rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz.U. z 2014 r. poz. 112) - określone zostały normy poziomu hałasu dla poszczególnych rodzajów terenów. Do projektu budowlanego załączona została analiza oddziaływania akustycznego. Jak wynika z jej ustaleń działka należąca do skarżącej leży w znacznej odległości od turbin, poza zasięgiem oddziaływania izofony 40 dB, która jest najbardziej restrykcyjną wartością określoną rozporządzeniem.

Z powyższych względów, w ocenie Wojewody, brak jest przepisów, z których wynikałyby jakiekolwiek ograniczenia związane z ewentualną zabudową nieruchomości należącej do skarżących lub ze sposobem jej użytkowania, w związku z planowanymi przez inwestora zmianami zatwierdzonymi zaskarżoną decyzją. Dlatego też uznać pozostaje, że nieruchomość o nr [...] leży poza obszarem odziaływania, o którym mowa w art. 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane, a w związku z tym skarżąca spółka, w myśl art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane, nie mogła posiadać statusu stronu, w postępowaniu zakończonym zaskarżoną decyzją zatwierdzającą projekt zamienny.

W konkluzji uzasadnienia Wojewoda wyjaśnił, mając na uwadze okoliczność, że skarżąca została uznana za stronę przez organ I instancji, że o przymiocie strony w postępowaniu o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę nie przesądza fakt, że organ I instancji uznał dany podmiot za stronę postępowania. Czynność techniczno-prawna, jaką jest doręczenie decyzji nie tworzy interesu prawnego do bycia stroną w postępowaniu administracyjnym.

W skardze na powyższą decyzję A. z siedziba w O., domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji oraz zasądzenia na jej rzecz kosztów postępowania, zarzuciła jej naruszenie następujących przepisów:

1. art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 1 i 20 Prawa budowlane przez błędną wykładnię, a w konsekwencji nieprawidłowe zastosowanie tych przepisów, prowadzące do umorzenia postępowania odwoławczego wskutek odmowy przyznania skarżącej przymiotu strony, chociaż jej nieruchomość znajduje się w obszarze oddziaływania obiektu tj. Farmy Wiatrowej M.,

2. art. 36a ust. 3 w zw. z art. 32-35 Prawa budowlanego przez błędną wykładnię, a w konsekwencji nieprawidłowe zastosowanie tego przepisu, skutkujące odmową przyznania skarżącej przymiotu strony postępowania wskutek błędnego założenia, że krąg podmiotów uprawnionych do wniesienia odwołania wyznacza zakres zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę podczas, gdy norma art. 36a ust. 3 przywołanej ustawy nie modyfikuje zasady wyrażonej w art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego, przez co stroną postępowania w sprawie zmiany pozwolenia na budowę winien być właściciel (użytkownik), zarządca nieruchomości znajdujących się w zasięgu oddziaływania obiektu jako całości, a nie tylko w obszarze oddziaływania zmian wprowadzonych do pierwotnego projektu,

3. art. 7 i 77 § 1 w zw. z art. 80 k.p.a. przez brak wyczerpującego zebrania oraz rozpatrzenia całego materiału dowodowego oraz niewyjaśnienie wszystkich okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, w tym w szczególności obszaru oddziaływania obiektu Farmy Wiatrowej M. wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą,

4. art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. przez błędne zastosowanie tego przepisu, tj. umorzenie postępowania odwoławczego pomimo skutecznego wniesienia przez uprawnioną do tego stronę odwołania od decyzji Starosty z 21 listopada 2018 r.

W uzasadnieniu skargi spółka podniosła, że nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wojewody, że obszar oddziaływania obiektu, a tym samym krąg stron postępowania należało ustalać odpowiednio do zakresu zmiany pierwotnego projektu budowlanego i pozwolenia na budowę. Ustawodawca za strony postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego zamiennego uznał bowiem właścicieli nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu, jako całości, a nie obszaru oddziaływania budowy (rozbudowy). Sporny obiekt Farmy Wiatrowej M. tworzy nie tylko zespół trzech elektrowni, ale również sieć kablowa 15 kV, łącząca farmę ze stacją elektroenergetyczną 15/110 kV M. Nieruchomość skarżącej niewątpliwie znajduje się w obszarze oddziaływania tego obiektu, gdyż przebiega przez nią projektowana linia kablowa średniego napięcia łącząca elektrownię ze stacją GPZ M. Na poparcie swojego stanowiska skarżąca zacytowała treść wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27 kwietnia 2018 roku, sygn. akt II OSK 2751/17, oraz treść wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Bydgoszczy z 20 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Bd 202/15.

Ponadto skarżąca podniosła, że powołany przez Wojewodę przepis art. 36a ust. 3 Prawa budowlanego stanowi o odpowiednim do zakresu zmiany stosowaniu przepisów art. 32-35 Prawa budowalnego, jednakże przepisy te nie odnoszą się do strony postępowania, którą zdefiniowano w art. 28 ust. 2 tej ustawy. Skoro zatem przepis art. 36a ust. 3 tej ustawy nie nakazuje badania obszaru oddziaływania obiektu "odpowiednio do zakresu zmiany projektu" to tym samym brak podstaw do tego, by w postępowaniu o zatwierdzenie projektu budowlanego zamiennego za strony postępowania uważać tylko te osoby, których nieruchomości leżą w obszarze oddziaływania robót o zmienionym zakresie. Niewymienienie przez ustawodawcę w przepisie art. 36a ust. 3 normy art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego oznacza, że w postępowaniu w sprawie zmiany pozwolenia na budowę stosuje się ogólne zasady ustalania stron z uwzględnieniem brzmienia art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego. Tak więc stroną postępowania dotyczącego zmiany pozwolenia na budowę obok inwestora będzie właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości znajdujących się na obszarze oddziaływania zmodyfikowanego obiektu, jako całości, a nie tylko samych zmian wprowadzonych do pierwotnego projektu.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2107 ze zm.) oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, p.p.s.a. (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej p.p.s.a.), sąd administracyjny dokonuje kontroli zaskarżonego aktu pod względem zgodności z prawem, nie będąc przy tym związanym zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Wzruszenie zaskarżonego rozstrzygnięcia następuje w razie, gdy przedmiotowa kontrola wykaże naruszenie przepisów prawa materialnego lub przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

Zakres kontroli sądu wyznacza art. 134 p.p.s.a. stanowiący, że sąd orzeka w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (§ 1).

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja Wojewody z 10 kwietnia 2019 r., którym to rozstrzygnięciem organ ten umorzył postępowanie odwoławcze w sprawie wywołanej wniesieniem odwołania przez skarżącą od decyzji Starosty z 21 listopada 2018 r. o zmianie decyzji o pozwoleniu na budowę z 19 września 2013 r. wydanej na rzecz B z siedzibą w S. Zdaniem organu odwoławczego, skarżąca A. w ww. postępowaniu o zmianę decyzji o pozwoleniu na budowę, toczącego się w trybie art. 36a Prawa budowlanego, nie ma przymiotu strony postępowania, bowiem jej nieruchomości nie znajduje się w obszarze oddziaływania obiektu, ustalonego stosownie do zakresu dokonywanej zmiany projektu budowlanego.

Przede wszystkim należy zauważyć, że zaskarżone rozstrzygnięcie zostało podjęte w postępowaniu odwoławczym, wywołanym środkiem zaskarżenia wniesionym przez skarżącą. Postępowanie odwoławcze oparte jest na zasadzie skargowości. To dopiero czynność strony, którą jest wniesienie odwołania powoduje, że organ wyższego stopnia może korzystać z uprawnień, jakie są przewidziane dla organu odwoławczego (zob. M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz LEX, Wolters Kluwer, Warszawa 2011, s. 741; por. wyrok NSA z dnia 25 maja 1984 r., sygn. akt II SA 2048/83, ONSA 1984, Nr 1, poz. 51). Jak wynika z art. 134 k.p.a. organ odwoławczy w pierwszej fazie postępowania zobowiązany jest do ustalenia, czy odwołanie jest dopuszczalne, a zatem, czy w ogóle dotyczy aktu zaskarżalnego tego rodzaju środkiem odwoławczym, czy pochodzi od strony postępowania i czy zostało wniesione z zachowaniem terminu. Zgodnie z art. 127 § 1 k.p.a. legitymację do wniesienia odwołania ma jedynie strona. Odwołanie wniesione przez osobę, która ma przymiot strony w toczącym się przed organem I instancji postępowaniu, wszczyna postępowanie odwoławcze, konsekwencją czego jest rozpoznanie przez organ II instancji tegoż odwołania. Jeżeli jednak w wyniku rozpoznania odwołania organ odwoławczy stwierdzi, że osoba ta (podmiot) nie legitymuje się w przedmiotowej sprawie przymiotem strony, to wydaje wówczas decyzję o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. Innymi słowy, brak posiadania przymiotu strony uniemożliwia uzyskanie w postępowaniu odwoławczym rozstrzygnięcia merytorycznego, chociażby nawet złożone przez taki podmiot odwołanie zawierało trafną argumentację merytoryczną. Skuteczne wszczęcie postępowania odwoławczego wymaga zatem wniesienia odwołania przez uprawniony podmiot.

Postępowanie prowadzone w niniejszej sprawie dotyczyło zatwierdzenia zamiennego projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę według projektu zamiennego. Decyzja taka wydawana jest na podstawie art. 36a ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z art. 36a ust. 1 Prawa budowlanego istotne odstąpienie od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę jest dopuszczalne jedynie po uzyskaniu decyzji o zmianie pozwolenia na budowę wydanej przez organ administracji architektoniczno-budowlanej. W postępowaniu w sprawie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę, przepisy art. 32-35 stosuje się odpowiednio do zakresu tej zmiany (art. 36a ust. 3 ustawy). Zgodnie zaś z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Obszar oddziaływania obiektu stanowi zaś teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy, tego terenu (art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego).

W myśl poglądów prezentowanych w orzecznictwie, decyzja zmieniająca pozwolenie na budowę nie eliminuje z obrotu prawnego pozwolenia na budowę, a jedynie zmienia to pozwolenie w określonej części (por. wyrok Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Krakowie z 28 kwietnia 2014 r., sygn. II SA/Kr 1413/14, dostępny w CBOSA). Tym samym, w wyniku wydania decyzji o zmianie pozwolenia na budowę, dotychczasowa decyzja nie jest eliminowana z obrotu prawnego, a jedynie w określonym zakresie modyfikowana. Decyzja o pozwoleniu na budowę oraz decyzja zmieniająca to pozwolenie na podstawie art. 36a ust. 1 Prawa budowlanego to dwie odrębne decyzje, wydawane w odrębnych postępowaniach, jednak - ze względu na przedmiot - są one ze sobą powiązane. Jednakże, postępowanie w sprawie zmiany pozwolenia na budowę nie stanowi kontynuacji postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę, dlatego organ administracji prowadzący postępowanie w sprawie zmiany pozwolenia na budowę ma obowiązek ponownie ustalić strony tego postępowania, bez względu na to, komu został przyznany status strony w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę (tak: Gliniecki Andrzej (red.), Prawo budowlane. Komentarz, wyd. III – Lex/el.).

W doktrynie i orzecznictwie podkreśla się jednocześnie, że nie można automatycznie uznawać, że wszystkie osoby i podmioty będące stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, są również stronami postępowania w sprawie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę. Należy zawsze na nowo ustalić krąg osób będących stronami postępowania w przedmiocie zmiany pozwolenia na budowę. W niniejszym postępowaniu było to tym bardziej istotne, że cała inwestycja, której dotyczy pozwolenie na budowę, ma charakter inwestycji liniowej i jej skala pierwotnie była znacząca. Natomiast postępowanie w sprawie zmiany pozwolenia na budowę dotyczyło tylko jednego z elementów inwestycji, a mianowicie zmian w obrębie samych elektrowni, zlokalizowanych na działkach [...],[...] i [...] w zakresie modelu elektrowni, wysokości wież i wysokości całkowitej elektrowni. Organ odwoławczy zatem zasadnie rozważył, czy zmiana przewidziana w projekcie zamiennym powoduje, że nieruchomość skarżącej znajdzie się w obszarze oddziaływania obiektu, który objęty jest zmianą pozwolenia na budowę. Tylko wówczas, gdy zmiana ta oddziałuje na nieruchomość skarżącej, składający odwołanie byłby stroną takiego postępowania, a jeśli nie - to niedopuszczalne byłoby przypisanie mu przymiot strony.

Organ odwoławczy zasadnie zatem dokonał analizy statusu odwołującej jako strony postępowania, toczącego się w trybie art. 36a Prawa budowlanego. Z analizy tej wynika, że projekt podstawowy, zatwierdzony decyzją z 19 września 2013 r. obejmował realizację inwestycji polegającej na budowie zespołu trzech elektrowni wiatrowych wraz z infrastrukturą drogową, siecią kablową 15 kV łączącą elektrownie wiatrowe między sobą oraz linię przyłączeniową 15 kV z kablem światłowodowym, łączącą farmę wiatrową ze stacją elektroenergetyczną 15/110 kV M. Natomiast projekt zamienny dotyczył zmian w obrębie samych elektrowni usytuowanych bez zmian w stosunku do projektu podstawowego na działkach nr [...] i [...] w obrębie G. oraz na działce nr [...] w obrębie L. Zakres zmian dotyczył przyjętego modelu elektrowni, zmniejszonej wysokości wież, innej (mniejszej) średnicy śmigieł i co za tym idzie niższej wysokości całkowitej elektrowni oraz odmiennych rozwiązań dotyczących fundamentowania. Pozostałe ustalenia i rozwiązania, w tym te dotyczące infrastruktury, pozostały bez zmian i będą realizowane na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 19 września 2013 r.

Działka należąca do skarżącej, tj. nieruchomość o nr [...] w obrębie G., znalazła się w obszarze oddziaływania inwestycji zatwierdzonej projektem podstawowym, bowiem przebiega przez nią trasa zaprojektowanego kabla linii przyłączeniowej średniego napięcia, łącząca farmę wiatrową M. z rozdzielniami wnętrzowymi 15 kV, zlokalizowanymi w budynku stacyjnym "GPZ M." oraz trasa projektowanej linii światłowodowej łączącej elektrownie wiatrowe z istniejącą szafką telemechaniki w "GPZ M.". Projekt zamienny nie przewidywał natomiast żadnych zmian w opisanej infrastrukturze. Organ odwoławczy dokonał też analizy obszaru oddziaływania projektowanej zmiany inwestycji (art. 3 pkt 20 w zw. z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego) przez pryzmat uregulowanych przepisami odrębnymi możliwych oddziaływań elektrowni wiatrowej na ten obszar. Najistotniejszym oddziaływaniem farm wiatrowych na środowisko jest emisja hałasu. Ze względu jednak na odległość działki skarżącej od elektrowni wiatrowych wykluczony został negatywny zasięg oddziaływania akustycznego turbin wiatrowych na nieruchomość skarżącej. Jak wynika z ustaleń organów działka należąca do skarżącej leży w znacznej odległości od turbin, poza zasięgiem oddziaływania izofony 40 dB, która jest najbardziej restrykcyjną wartością określoną rozporządzeniem. Warto przy tym wskazać, że projekt zamienny nie przewiduje zmiany mocy elektrowni, a zatem w zakresie oddziaływania akustycznego nie nastąpi jakakolwiek zmiana w stosunku do projektu podstawowego.

Powyższe wskazuje zatem, że organ odwoławczy dokonał wnikliwej analizy istotnej kwestii determinującej postępowanie odwoławcze, jaką jest status odwołującej jako strony postępowania. Analiza ta została dokonana przez pryzmat przepisów prawa materialnego – art. 36a w zw. z art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego i art. 3 pkt 20 tej ustawy.

Sąd orzekający w niniejszym składzie dostrzega przy tym rozbieżność w orzecznictwie sądów administracyjnych, rozpatrujących problem kręgu stron postępowania w przedmiocie zmiany pozwolenia na budowę. W istocie bowiem dostrzegalne są dwa stanowiska: pierwsze – szersze - zaprezentowane w skardze, zgodnie z którym stronami postępowania zainicjowanego na podstawie art. 36a Prawa budowlanego są co do zasady podmioty, które były stronami wcześniejszego postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, o ile nadal dysponują tytułem prawnym do nieruchomości, wskazanym w art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego (por. wyrok NSA z 27 kwietnia 2018 r., sygn. akt II OSK 2751/17, Lex nr 2505267, wyrok WSA w Bydgoszczy z 20 maja 2015 r., sygn. akt II SA/Bd 202/15, CBOIS) oraz drugie, zgodnie z którym w postępowaniu opartym o art. 36a Prawa budowlanego legitymację procesową będą mieli właściciele, użytkownicy wieczyści i zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania ustalonym odpowiednio do tej zmiany lub odstępstwa i jego odziaływania. Przy tej drugiej koncepcji przyjmuje się, że postępowanie w sprawie zmiany pozwolenia na budowę nie stanowi kontynuacji postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budowę, dlatego organ administracji prowadzący postępowanie w sprawie zmiany pozwolenia na budowę ma obowiązek samodzielnie i autonomicznie ustalić strony tego postępowania, bez względu na to, komu został przyznany status strony w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę (por. wyrok WSA w Gorzowie Wlk. z 14 sierpnia 2019 r., II SA/Go 429/19, Lex nr 2714166, wyrok WSA w Olsztynie z 18 czerwca 2019 r., II SA/Ol 224/19, Lex nr 2693192, wyrok WSA w Warszawie z 19 lipca 2018 r., sygn. akt VIII SA/Wa 52/18, Lex nr 2531514).

Sąd orzekający w niniejszym składzie przychyla się do tego drugiego stanowiska, w szczególności mając na względzie fakt, że jak wskazano powyżej, postępowanie z art. 36a Prawa budowlanego jest odrębnym postępowaniem od tego, które dotyczyło zatwierdzenia projektu podstawowego, a w żadnym razie nie stanowi jego kontynuacji. Inny jest w konsekwencji przedmiot tego postępowania i jego zakres. Potwierdza to zresztą częściowo brzmienie art. 36a ust. 3 Prawa budowlanego, zgodnie z którym w postępowaniu w sprawie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę, przepisy art. 32-35 stosuje się odpowiednio do zakresu tej zmiany. Mimo, że przepis ten nie odwołuje się do art. 28 Prawa budowlanego, jego brzmienie prowadzi do wniosku, że zamiarem ustawodawcy jest swoiste ograniczenie zakresu orzekania do zakresu zmiany dotyczącej zatwierdzonego projektu. W konsekwencji, uzasadniony i logiczny jest wniosek, że także w kwestii ustalenia obszaru oddziaływania i kręgu stron objętych tym oddziaływaniem analiza powinna być ściśle powiązana z zakresem zmian w projekcie lub odstępstw od niego. Takiej analizy nie zabrakło w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i - zdaniem sądu - jest ona przekonywująca. Wynika z niej bezspornie, że objęta zakresem projektu zamiennego zmiana dotyczy zmiany modelu elektrowni wiatrowych, co nie wiąże się ze zmianą mocy elektrowni, która dalej wynosi 2 MW, natomiast pozostałe zmieniane parametry – wysokość wież elektrowni wiatrowych, średnica śmigieł elektrowni, całkowita wysokość elektrowni, wymiary żelbetowych fundamentów i głębokość ich posadowienia ulegają obniżeniu w stosunku do projektu podstawowego. W konsekwencji, zmiany te pozostają bez wpływu na nieruchomość skarżącej, stanowiącej działkę nr [...], znajdującą się w znacznej odległości od działek, objętych zmianami, a przez którą przebiega wyłącznie kabel linii przyłączeniowej oraz trasa linii światłowodowej, nie objęta projektem zamiennym.

Biorąc to pod uwagę sąd uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza wskazanych w skardze przepisów prawa materialnego, a przeprowadzone postępowanie nie narusza art. 7 w zw. z art. 77 § 1 i 80 k.p.a. oraz art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a.

Mając na uwadze powyższe, sąd na mocy art. 151 p.p.s.a., skargę oddalił.



Powered by SoftProdukt