Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska (spr.), , po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 marca 2020 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi H. N. na bezczynność Burmistrza S. w przedmiocie informacji publicznej 1. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania Burmistrza S. do załatwienia wniosku H. N. z [...] listopada 2019 r. o udostępnienie informacji publicznej; 2. stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności; 3. stwierdza, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; 4. wymierza Burmistrzowi S. grzywnę w kwocie 100 (sto) złotych; 5. zasądza od Burmistrza S. na rzecz skarżącej H. N. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu 2 lutego 2020 r. H. N. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, za pośrednictwem Burmistrza S., skargę na bezczynność tego organu polegającą na niezałatwieniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

Z akt sprawy wynika, że H. N. w dniu [...] listopada 2019 r. drogą elektroniczną złożyła do Burmistrza S. wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Udostępnienie miało polegać na udzielenie odpowiedzi na następujące zapytania i wnioski:

1. czy Gmina ma podpisaną umowę z firmą Z. D. lub J. D. - sformułowano prośbę o kopie umów zawartych z ww. firmą za okres 1 stycznia 2016 r. – 30 września 2019 r.; 2. czy Gmina posiada dane osób, które adoptowały zwierzęta (odłowione z terenu Gminy) ze schroniska w R.?; 3. czy Gmina kontroluje losy zwierząt oddanych z terenu Gminy do schroniska w R., a jeśli tak, to w jaki sposób?; 4. czy Gmina sprawdzała autentyczność adopcji wykazywanych przez właścicieli schroniska, a jeśli tak, to w jaki sposób?; 5. czy znana jest Gminie liczba lekarzy weterynarii, z którymi schronisko podpisało umowy, jeśli nie – sformułowano prośbę o uzyskanie danych w schronisku; 6. czy Gmina posiada wiedzę na temat źródła pochodzenia karmy, która podawana jest zwierzętom odłowionym, a następnie dostarczonym z terenu Gminy do schroniska za okres 1 stycznia 2016 r. – 30 września 2019 r. (zapytano o cenę za 1 kg karmy suchej/mokrej, odpadów mięsnych nabywanych w zakładach uboju zwierząt gospodarskich?), poproszono o przedstawienie kilku faktur na zakup karmy w minionych latach; 7. zawnioskowano o przekazanie kopii dokumentów za okres 1 stycznia 2016 r. – 30 września 2019 r. potwierdzających leczenie zwierząt oddanych z terenu Gminy do schroniska, o wskazanie liczby zwierząt padłych (i z jakiego powodu) z ogólnej ilości oddanych do schroniska oraz potwierdzenie przyczyny padnięcia przez lekarza weterynarii; 8. potwierdzenie przyjęcia zwierząt odłowionych z terenu Gminy za okres 1 stycznia 2016 r. – 30 września 2019 r. przez schronisko ze wskazaniem: dorosłych psów, szczeniąt i kotów; 9. przesłanie fotokopii wszystkich zwierząt odłowionych z terenu Gminy i przyjętych do schroniska w okresie 1 stycznia 2016 r. – 30 września 2019 r. (w braku wszystkich zdjęć poproszono o zdjęcia zwierząt aktualnie przebywających w schronisku, a także podanie numerów kojców, numerów ewidencyjnych); 10. wskazanie, w jaki sposób Gmina promuje swoje zwierzęta aby szybciej znalazły domy i aby zmniejszyły się wydatki gminne na bezdomne zwierzęta? czy promuje na aktualnej stronie a jeśli nie to dlaczego?; 11. czy Gmina posiada informacje na temat wolontariatu w schronisku, poproszono o szczegółowe informacje - jeśli wolontariat nie istnieje, poproszono o wyjaśnienie, w jaki sposób dba się o kondycję zwierząt (wyprowadzanie psów, socjalizacja)?; 12. przekazanie kopii umów na odławianie zwierząt z terenu Gminy za okres 1 stycznia 2016 – 30 września 2019 r.; 13. przekazanie kopii dokumentów dotyczących sterylizacji/kastracji zwierząt przebywających w schronisku za okres 1 czerwca 2016 r. – 30 września 2019 r. oraz wskazanie, czy zwierzęta gminne są sterylizowane/kastrowane?; 14. przekazanie kopii protokołów kontroli dokonanych przez przedstawicieli Gminy w schronisku w okresie 1 stycznia 2016 r. – 30 września 2019 r.; 15. przekazanie kopii dokumentów przetargowych dotyczących odławiania i umieszczania zwierząt w schronisku w ww. okresie; 16. przekazanie kopii faktur obciążających budżet gminy przez podmioty świadczące usługi odławiania bezdomnych zwierząt i opieki nad nimi w ww. okresie; 17. z jakim schroniskiem Gmina miała podpisane umowy przed 1 stycznia 2016 r., jeśli tę umowę rozwiązano lub nie odnowiono to z jakiej przyczyny?; 18. czy schronisko w R., do którego oddawane są psy z terenu Gminy, jest schroniskiem najbliżej położonym a jeśli nie to dlaczego zawarto z nim umowę i czy jest pod nadzorem Inspekcji Weterynaryjnej a jeśli tak to jakiej? czy jest dostępne dla jak największej liczby osób zainteresowanych adopcją zwierząt, tzn. w dni powszednie – także w godzinach popołudniowych oraz w weekendy? jaki zakres zabiegów lekarsko-weterynaryjnych zapewnia schronisko? czy posiada wyszkolony personel? w jakiej liczbie?; 19. ile zwierząt adoptowano z terenu Gminy licząc od podpisania umowy ze schroniskiem w R.? poproszono o kopie umów adopcyjnych z ukryciem danych osobowych; 20. czy walka z bezdomnością na terenie Gminy przynosi efekty, a jeśli tak, to jakie? czy wskutek działań Gminy zmniejszyła się bezdomność?; 21. czy Gmina dopłaca do sterylizacji/kastracji zwierząt właścicielskich?; 22. czy Gmina rozważała możliwość wybudowania schroniska międzygminnego we współpracy z innymi gminami?

Wobec nieuzyskania odpowiedzi H. N. w dniu 2 lutego 2020 r. złożyła skargę na bezczynność Burmistrza. Wskazała, że stawia organowi zarzut nieudostępnienia informacji publicznej. Wniosła o ukaranie organu grzywną, zobowiązanie do udostępnienia informacji publicznej, zwrot kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Wyjaśnił, że w dniu [...] listopada 2019 r. na skrzynkę elektroniczną organu wpłynął wniosek skarżącej o udostępnienie informacji publicznej wraz z kilkoma innymi wnioskami z podobnym zakresem pytań. Organ udzielił na nie odpowiedzi w ustawowym terminie 14-dniowym, za wyjątkiem wniosku skarżącej. Był on identyczny z innymi, dlatego pracownik Urzędu sądząc, że udzielił odpowiedzi, wpiął ten wniosek do dokumentów załatwionych. Jak tylko wpłynęła skarga na bezczynność, organ niezwłocznie udzielił skarżącej odpowiedzi.

W piśmie procesowym z 19 lutego 2020 r. organ wskazał, że przed kilkoma dniami powziął informację o istnieniu na portalu Facebook grupy, która opracowała wzór wniosku mającego być kierowanym do gmin celem formułowania zarzutów, co – jak wskazał - "graniczy z nękaniem". Załączył dwa wnioski z datą wpływu [...] listopada 2019 r. i [...] listopada 2019 r. o identycznej treści jak wniosek skarżącej o udostępnienie informacji publicznej oraz załączył wydruk korespondencji z grupy na portalu Facebook, przeprowadzonej [...] stycznia 2020 r., potwierdzającej celowy zamiar składania identycznych wniosków do gmin.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje.

Postępowanie sądowe podlega umorzeniu z uwagi na udzielenie żądanej informacji publicznej po wpłynięciu skargi, co czyni zobowiązywanie organu do jej udzielenia bezprzedmiotowym.

Zdaniem sądu, sformułowane w 22 punktach żądanie dotyczy informacji publicznych. Termin do ich udzielenia należało w sprawie niniejszej liczyć od dnia 21 listopada 2019 r., tj. od dnia następującego po dniu bezspornej daty wpływu wniosku do organu, niezależnie od tego w jakiej dacie organ zorientował się o niezałatwieniu wniosku oraz niezależnie od wpływu w podobnym terminie ([...] listopada i [...] listopada 2019 r.) dwóch innych wniosków o tożsamej treści. Tym samym termin załatwienia wniosku wynikający z art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1429 ze zm.), dalej: u.d.i.p., upływał co najmniej z dniem 4 grudnia 2019 r. (14 dni). Obowiązują bowiem terminy: bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku (art. 13 ust. 1 u.d.i.p.) lub termin dwumiesięczny z art. 13 ust. 2 u.d.i.p. przy wystąpieniu warunków z tego przepisu (jeśli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie wynikającym z ust. 1 tego przepisu).

Zdaniem sądu, organ nie odpowiedział na wniosek skarżącej ani niezwłocznie, ani w terminie 14-dniowym, jak również nie poinformował w tym czasie o przyczynach spóźnienia. Odpowiedź została udzielona dopiero [...] lutego 2020 r. po wpływie do sądu skargi na bezczynność. W takiej sytuacji co najmniej od [...] grudnia 2019 r. do dnia [...] lutego 2020 r., a więc ponad dwa miesiące, organ pozostawał w bezczynności.

Nie ulega wątpliwości, że organ w sprawie niniejszej jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej jako organ władzy publicznej (art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.). Zawnioskowane przez skarżącą informacje kwalifikują się do informacji mających charakter publiczny.

Pojęcie informacji publicznej zostało zdefiniowane w art. 1 ust. 1 u.d.i.p., zgodnie z którym, jest nią każda informacja o sprawach publicznych, która podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystaniu na zasadach i w trybie określonym w ustawie. W orzecznictwie odwołującym się do art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP wskazuje się, że informacją publiczną jest każda informacja wytworzona przez władze publiczne, przez osoby pełniące funkcje publiczne oraz inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym, jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych podmiotów. Pojęcie informacji publicznej odnosi się zatem do wszelkich faktów dotyczących spraw publicznych i tych, które odnoszą się do publicznej sfery działalności. Jak wskazał NSA w wyroku z 13 marca 2019 r. w sprawie I OSK 666/17 (orzeczenie dostępne na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl, powoływana dalej jako Baza Orzeczeń), status informacji publicznej uzyskuje taka informacja, która jest związana z funkcjonowaniem wspólnoty publicznoprawnej. Prawo do informacji publicznej obejmuje przy tym m.in. uprawnienia do uzyskania informacji publicznej lub wglądu do dokumentów urzędowych (art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 u.d.i.p.). Natomiast do udostępniania informacji publicznej zobowiązane są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej lub podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, będące w posiadaniu takich informacji (art. 4 ust. 1 pkt 1 i 5 oraz ust. 3 u.d.i.p.).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2019 r., poz. 122 ze zm.), zapobieganie bezdomności zwierząt, zapewnianie opieki bezdomnym zwierzętom oraz ich wyłapywanie należy do zadań własnych gminy. Wypełniając ten obowiązek, rada gminy określa, w drodze uchwały, corocznie do dnia 31 marca, program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt (art. 11a ust. 1 ustawy o ochronie zwierząt). Program, o którym mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności: 1) zapewnienie bezdomnym zwierzętom miejsca w schronisku dla zwierząt; 2) opiekę nad wolno żyjącymi kotami, w tym ich dokarmianie; 3) odławianie bezdomnych zwierząt; 4) obligatoryjną sterylizację albo kastrację zwierząt w schroniskach dla zwierząt; 5) poszukiwanie właścicieli dla bezdomnych zwierząt; 6) usypianie ślepych miotów; 7) wskazanie gospodarstwa rolnego w celu zapewnienia miejsca dla zwierząt gospodarskich; 8) zapewnienie całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt (art. 11a ust. 2 tej ustawy). Stosownie do treści art. 11a ust. 4 i 5 zdanie drugie ww. ustawy, realizacja zadań, o których mowa w ust. 2 pkt 3-6, może zostać powierzona podmiotowi prowadzącemu schronisko dla zwierząt. Koszty realizacji tego programu ponosi gmina.

Zdaniem sądu, sposób realizacji wyżej wymienionych zadań jest objęty zakresem informacji publicznej. Są to zadania publiczne finansowane ze środków publicznych.

Jak wynika z powszechnie dostępnych informacji na stronie internetowej Urzędu Miasta S. (bip.um[...].), w dniu [...] marca 2019 r. Rada Miejska w Surażu podjęła uchwałę nr [...] w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności (Dz. Urz. Woj. Podl. poz. 1888). Natomiast z odpowiedzi udzielonej skarżącej na wniosek o udostępnienie informacji publicznej wynika, że Gmina S. na lata 2019-2020 posiada zawartą umowę z 2 stycznia 2019 r. ze Schroniskiem dla Bezdomnych Zwierząt D. Z. i G. D. Spółka cywilna w R. (k. 13 akt adm.). Przedmiotem tej umowy są zadania określone w art. 11a ust. 2 pkt 3-6 ustawy o ochronie zwierząt (vide § 1 umowy, w którym Schronisku powierzono odpłatnie świadczenie usług w zakresie wyłapywania i odbierania bezpańskich zwierząt; transportu; zapewnienia właściwych warunków bytowych, uruchomienia procedury adopcyjnej, prowadzenia ewidencji psów, wykonywania ich eutanazji, zapewnienia opieki weterynaryjnej). To zaś oznacza, że część zadań powierzonych gminie przez ustawodawcę w zakresie odławiania bezdomnych zwierząt i zapewnienia im opieki Gmina scedowała umownie, zgodnie z upoważnieniem ustawowym, na Schronisko. A zatem w przypadku terenu Gminy S. mamy do czynienia z dwoma podmiotami wykonującymi określone przez ustawę o ochronie zwierząt zadania publiczne w rozumieniu art. 4 ust. 1 u.d.i.p., tj. Gminą i działającym na podstawie umowy z Gminą konkretnym Schroniskiem, wykonującym usługi odpłatnie (odpłatność z funduszy jednostki samorządu terytorialnego). W konsekwencji, w zakresie zadań wymienionych w art. 11a ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, występują dwa podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej (wykonujące zadania publiczne).

W sprawie niniejszej wniosek o udostępnienie informacji publicznej skierowano do Burmistrza jako przedstawiciela Gminy. Jego zatem bezczynność podlega w tym przypadku badaniu. Wskazać natomiast należy, że udostępnienie informacji publicznej jest obowiązkiem tylko odnośnie danych, w których posiadaniu zobowiązany się znajduje. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygnaturze I OSK 473/17, "Dla ustalenia, że w sprawie nie zachodzi bezczynność w zakresie udzielenia informacji publicznej, której adresat wniosku nie posiada, jest on obowiązany wypowiedzieć się w tym przedmiocie. Wystarczające jest pisemne wyjaśnienie przyczyny nieudzielenia informacji. W takim przypadku pismo informujące o tym, stanowi odpowiedź na wniosek, co uwalnia adresata wniosku od zarzutu bezczynności. Nie jest bowiem możliwe skuteczne podniesienie zarzutu bezczynności organu w sytuacji, gdy żądana informacja nie znajduje się w posiadaniu organu" (Baza Orzeczeń). Oznacza to, że skoro Burmistrz umownie i odpłatnie powierzył wykonywanie części swoich zadań innemu podmiotowi, w konsekwencji czyniąc go również podmiotem zobowiązanym na podstawie art. 4 ust. 1 u.d.i.p., to był zobowiązany udzielić informacji tylko w zakresie informacji posiadanych. W pozostałym zakresie mógł odesłać do podmiotu również zobowiązanego, znanego konkretnie z nazwy i siedziby.

Z kolei analiza dokumentów przesłanych stronie wnioskującej w dniu [...] lutego 2020 r. wskazuje, że odpowiedzi na wszystkie zapytania zostały udzielone wraz z przesłaniem stosownych dokumentów, w których posiadaniu organ się znajdował (vide plik dokumentów k. 1-85 akt adm.). Kolejno odnośnie poszczególnych pytań wniosku wskazać należy, że: udostępniono kopie umów ze schroniskiem udzielając tym samym odpowiedzi w jakich latach umowy były zawierane i na jakie lata są zawarte; udzielono odpowiedzi na zapytanie o dane osób adoptujących - odsyłając do schroniska jako podmiotu posiadającego te dane; wyjaśniono w jaki sposób Gmina kontroluje losy zwierząt odłowionych – dysponując kartami ewidencyjnymi zwierząt przyjętych do schroniska; wskazano sposób sprawdzania autentyczności adopcji; przesłano kopię aktualnej umowy z lekarzem weterynarii; udzielono ogólnej informacji o karmie odsyłając w pozostałym zakresie do schroniska; udzielono informacji o niepoddaniu zwierząt leczeniu oraz informacji o odpchleniach i szczepieniach według kart ewidencyjnych zwierząt; przesłano faktury i karty ewidencyjne potwierdzające przyjęcie zwierząt do schroniska; przesłano zdjęcia przyjętych do schroniska zwierząt odłowionych z numerami ewidencyjnymi i numerami kojców; scharakteryzowano działania promujące adopcje (strona internetowa); udzielono wyczerpującej odpowiedzi o istniejącym wolontariacie w schronisku oraz liczbie wolontariuszy; poinformowano o niezawieraniu umów z innymi schroniskami; wskazano na brak informacji o dokonanych sterylizacjach i kastracjach zwierząt; przedłożono protokół kontroli w schronisku; poinformowano o nieprzeprowadzaniu przetargów; przesłano kopie 29 faktur obciążających budżet Gminy z tytułu realizacji zadań ustawowych; przesłano kopię umowy ze schroniskiem sprzed 2016 r.; udzielono odpowiedzi o powodach zawarcia umowy z konkretnym schroniskiem, które nie jest schroniskiem najbliższym, jak również o właściwym weterynarzu sprawującym opiekę lekarską, godzinach otwarcia schroniska, wykonywaniu zabiegów na podstawie umów z lekarzem weterynarii, ilości osób zatrudnionych w schronisku; przesłano karty ewidencyjne psów odłowionych z terenu Gminy; udzielono odpowiedzi o skali problemu bezdomności na terenie Gminy oraz o tym, że Gmina nie dopłaca do zabiegów kastracji i sterylizacji zwierząt właścicielskich; wyjaśniono stanowisko Gminy w przedmiocie współpracy z innymi Gminami w zakresie budowy wspólnego schroniska.

Sąd stwierdza, że udzielone odpowiedzi zostały sformułowane z odniesieniem się przez organ do każdego punktu wniosku, a każda z odpowiedzi odnosi się do istoty każdego z zapytań. Odpowiedzi należy uznać za wystarczające i wyczerpujące. Także skarżąca pomimo zapytania sądu czy wobec udzielonej przez organ odpowiedzi podtrzymuje skargę, nie wypowiedziała się w tej kwestii, jak również nie wskazała konkretnie i w odniesieniu do każdego z zapytań, czy oraz ewentualnie dlaczego nie satysfakcjonuje jej udzielona odpowiedź.

Wskazać należy, że uzyskanie informacji publicznej ma na celu spowodowanie efektu transparentności realizowania władzy publicznej, w tym wykonywania jej zadań. Informacja publiczna umożliwia wnioskodawcom wyrobienie sobie poglądu i uzyskanie wiedzy o działaniach władzy publicznej. Nie jest natomiast rolą sądu administracyjnego orzekającego w sprawie ze skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej sprawdzanie prawdziwości udostępnionej informacji publicznej, jej kompletności w odniesieniu do deklarowanych przez organ zasobów (jeśli oświadczenie organu nie budzi wątpliwości a wnioskodawca skutecznie go nie podważa), czy merytorycznej prawidłowości udzielonej informacji (por. wyrok w sprawie I OSK 1328/17). Uzyskane dane mogą posłużyć do społecznej oceny sposobu realizowania zadań publicznych, tj. czy organ wywiązuje się z nich należycie i w sposób wymagany przez prawo. Jednakże ocena ta pozostaje poza zakresem kontroli sądu w sprawie o bezczynność na podstawie u.d.i.p. Stąd też sąd w sprawie niniejszej nie miał podstaw podważać ilości czy wiarygodności przesłanych stronie dokumentów.

W postępowaniu o udzielenie informacji publicznej nie stosuje się co do zasady przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego (z wyjątkami określonymi w art. 16 u.d.i.p., które nie mają w sprawie zastosowania). Istnieje jednak możliwość odwołania się do sposobu rozumienia instytucji bezczynności. Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 K.p.a., z bezczynnością mamy do czynienia, gdy nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1. Takim przepisem szczególnym w przypadku dostępu do informacji publicznej jest art. 13 ust. 1 u.d.i.p. Z kolei konkretne rozstrzygnięcia sądu rozpoznającego skargę na bezczynność i przewlekłość postępowania wynikają z art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), dalej: P.p.s.a., zgodnie z którym: (§ 1) sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4 albo na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 4a: 1) zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności; 2) zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa; 3) stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania.

Z powyższego należy wyprowadzić, że jeśli sprawa została załatwiona, sąd nie ma podstaw do zobowiązywania organu do wydania aktu lub czynności. Nałożenie przez sąd obowiązku dokonania żądanej czynności w sytuacji, gdy strona uzyskała jej spełnienie, stanowiłoby działanie bezprzedmiotowe, bo dublujące to, co zostało już zrealizowane. W takiej sytuacji występuje możliwość umorzenia postępowania w zakresie zobowiązania do wydania aktu lub dokonania czynności (art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.). Z taką sytuacją mamy do czynienia w sprawie niniejszej. Skoro bowiem odpowiedź została udzielona po wpłynięciu skargi, brak było podstaw do formułowania wyroku zobowiązującego organ. Postępowanie w zakresie bezczynności (zobowiązania do udzielenia informacji publicznej) podlegało zatem umorzeniu, o czym sąd orzekł w punkcie 1 wyroku na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a.

Zdaniem sądu, bezczynność jednak wystąpiła (co wyżej wyjaśniono) i miała charakter rażącego naruszenia prawa (orzeczenia w punkcie 2 i 3 wyroku na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 i § 1a P.p.s.a.). Z rażącym charakterem bezczynności mamy do czynienia np. gdy okres zaniechania jest długotrwały, zaniechanie jest celowe lub zamierzone przez organ, ewentualnie wynika z innych niepodlegających akceptacji przyczyn. W sprawie niniejszej organ nie tylko nie udzielił informacji niezwłocznie, ale udzielił jej dopiero po dwóch miesiącach i dopiero po wpłynięciu skargi na bezczynność, kiedy zorientował się o niezałatwieniu wniosku. Dlatego w tym przypadku długotrwałość niedziałania organu (ponad 2 miesiące) jest powodem oceny charakteru bezczynności jako rażącego. Dla oceny charakteru bezczynności nie mają natomiast znaczenia argumenty sformułowane w odpowiedzi na skargę oraz w piśmie procesowym organu. Jak wynika z dołączonych przez organ dokumentów, dwa inne wnioski o udostępnienie informacji publicznej o tej samej treści wpłynęły w innych datach ([...] listopada 2019 r., [...] listopada 2019 r.) oraz nie były one w znacznej, przekraczającej potencjał organu liczbie. Z kolei pomyłka pracownika organu obciąża organ, który jest zobowiązany ponosić odpowiedzialność za uchybienia, niestaranność czy pomyłki podwładnych w organizacji pracy, w tym rejestracji wniosków. Bez znaczenia dla oceny charakteru bezczynności pozostają dokumenty przedłożone sądowi przy piśmie z dnia 19 lutego 2020 r. Jak sam organ zauważa, noszą one datę [...] stycznia 2020 r., a więc znacznie późniejszą niż data złożenia wniosku przez skarżącą. Należy natomiast przyznać rację argumentom organu, że informacja publiczna nie może być wykorzystywana do celowego zakłócania pracy organu przez składanie znacznej ilości tożsamych co do treści wniosków oraz jeśli zmierza to wyłącznie do celowego utrudnienia pracy. Okoliczności złożenia wniosku w dniu [...] listopada 2019 r., przy zaledwie dwóch wnioskach wcześniej złożonych, umożliwiających udzielenie odpowiedzi o tożsamej treści, na takie okoliczności w sprawie niniejszej jeszcze nie wskazują. Co nie oznacza, że odmienna ocena w przyszłości, w innych przypadkach, będzie niemożliwa. Zależy to jednak od okoliczności konkretnej sprawy.

Z wyżej wskazanych powodów (charakter bezczynności) wystąpiły podstawy do wymierzenia organowi grzywny. Nastąpiło to w symbolicznym wymiarze, mając na uwadze konieczność zaakcentowania starannego rejestrowania wpływających wniosków i ich terminowego załatwiania. Sąd uwzględnił również w wymiarze grzywny, że po wpłynięciu skargi odpowiedzi udzielono niezwłocznie i była to odpowiedź wyczerpująca zapytanie. Dlatego sąd na podstawie art. 149 § 2 P.p.s.a. orzekł o grzywnie jak w punkcie 4 wyroku.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie art. 200 P.p.s.a. zasądzając od organu uiszczony przez stronę skarżącą wpis w kwocie 100 zł.