Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla, Sędziowie Sędzia WSA Felicja Kajut (spr.), Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Beata Kaczmar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi S. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 8 lutego 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy rejestracji pojazdu po wznowieniu postępowania oddala skargę.

Decyzją z dnia 3 października 2016 r. nr [...] Starosta, działając na podstawie art. 151 § 1 pkt 2 w związku z art. 145 § 1 pkt 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm. – dalej powoływanej jako: "k.p.a."), uchylił decyzję ostateczną z dnia 18 lutego 2013 r. nr [...] w sprawie rejestracji pojazdu marki BMW X5 nr nadwozia: [...], nr rej. [...], zarejestrowanego na S. D., dowód rejestracyjny serii [...], oraz na podstawie art. 104 § 1 k.p.a. w związku z art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), orzekł o odmowie rejestracji ww. pojazdu.

W uzasadnieniu organ wskazał, że na wniosek S. D. w dniu 9 listopada 2012 r. zarejestrowano pojazd marki BMW X5 nr nadwozia: [...], przyznając zalegalizowane tablice rejestracyjne o numerze [...] i pozwolenie czasowe serii [...] nr [...]. Następnie w dniu 18 lutego 2013 r. Starosta wydał decyzję o rejestracji pojazdu, przyznając dowód rejestracyjny serii [...] nr [...]. W dniu 17 października 2013 r. pojazd został skreślony z ewidencji tutejszego urzędu i ubył do Urzędu Miejskiego w L. pod numer rejestracyjny [...].

W dniu 1 kwietna 2015 r. do urzędu wpłynęła decyzja Prezydenta Miasta z dnia 30 marca 2015 r. uchylająca decyzję ostateczną z dnia 29 grudnia 2010 r. w sprawie rejestracji pojazdu marki BMW X5 o nr rej. [...]. Z treści uzasadnienia powyższej decyzji Prezydenta Miasta, wnika, że w dniu 10 listopada 2011 r. Prezydent Miasta, po rozpatrzeniu wniosku o rejestrację pojazdu sprowadzonego z zagranicy, do którego załączono m.in. niemiecki dowód rejestracyjny nr [...] oraz Tell II nr [...] wydał decyzję o czasowej rejestracji wymienionego pojazdu wydając pozwolenie czasowe serii [...] nr [...] oraz zalegalizowane tablice rejestracyjne o wyróżniku [...]. W dniu 6 grudnia 2011 r. Prezydent Miasta wydał decyzję o rejestracji przedmiotowego pojazdu i na jej podstawie dokonano czynności materialno-technicznych polegających na wydaniu dowodu rejestracyjnego serii [...] nr [...].

W dniu 17 października 2014 r. wpłynęło postanowienie Centralnego Biura Śledczego Komendy Głównej Policji z dnia 14 października 2014 r. w przedmiocie dowodów rzeczowych w sprawie o sygnaturze [...], [...], [...] z uzasadnienia którego wynika, że po przeprowadzonych badaniach biegłego z dziedziny technicznego badania dokumentów z CLIK Policji wydano opinię nr [...]. W opinii biegły wskazał, że w zakresie dokumentu nr [...] - jest on dokumentem podrobionym z wykorzystaniem oryginalnego blankietu. W zakresie dokumentu nr [...] stwierdzono, że dokument został podrobiony, ujawniono pierwotny numer blankietu dokumentu: [...]. Blankiet dokumentu figuruje w systemie informatycznym Schengen jako poszukiwany na terenie Niemiec od dnia 10.02.2011 r. W dniu 30 grudnia 2014 r. do Urzędu Miejskiego w G. wpłynęła przesłana przez Prokuraturę Apelacyjną w S. uwierzytelniona kopia opinii biegłego z przeprowadzonych technicznych badań dokumentów z dnia 30 września 2014 r. nr [...], z której wynika ponadto, iż w dokumencie o nr [...] ujawniono ślady wskazujące na to, że część nadruków na dokumencie została naniesiona wtórnie. Data wydania dokumentu (jednocześnie data ostatniej rejestracji) umieszczona w pozycji "I Datum":" oraz data wydania dokumentu wynikająca z numeru dokumentu w pozycji "Nr" jest niezgodna. W zakresie dokumentu nr [...] ujawniono ślady przerabiania numeru indywidualnego dokumentu.

Starosta, po wznowieniu z urzędu postępowania, decyzją z dnia 20 maja 2015 r. uchylił decyzję ostateczną z dnia 18 lutego 2013 r. w sprawie rejestracji pojazdu marki BMW X5 nr rej. [...] zarejestrowanego na S. D. oraz orzekł o odmowie rejestracji pojazdu. W dniu 29 kwietnia 2016 r. decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze nr [...] orzekło o uchyleniu ww. decyzji Starosty w całości i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Kolejną decyzję uchylającą decyzję ostateczną z dnia 18 lutego 2013 r. w sprawie rejestracji przedmiotowego pojazdu oraz orzekającą o odmowie jego rejestracji organ pierwszej instancji wydał w dniu 16 czerwca 2016r. ( nr [...]). Decyzja ta została również uchylona przez organ odwoławczy decyzją z dnia 5 września 2016 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, że Starosta powinien doręczyć pełnomocnikowi strony postanowienie z dnia 6 czerwca 2016 r. oraz decyzję z dnia 16 czerwca 2016 r. oraz zawiadomić o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów.

Ponownie orzekając w sprawie organ pierwszej instancji przeanalizował całość akt pojazdu BMW X5 celem ustalenia okoliczności faktycznych i prawnych w sprawie i wznowiono postępowanie wydając postanowienie z dnia 7 września 2016 r. W tym samym dniu wysłano zawiadomienie o możliwości wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów do strony i jej pełnomocnika. Pełnomocnikowi wysłano również kopie postanowienia z dnia 6.06.2016 r. oraz decyzji z dnia 16.06.2016 r.

Wskazano, że jak wynika z treści art. 72 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym do dokonania rejestracji pojazdu, który był już poprzednio zarejestrowany, konieczne jest złożenie poprzedniego ważnego dowodu rejestracyjnego pojazdu.

Po ponownej analizie ustalono, że przesłanką wznowieniową w niniejszym postępowaniu administracyjnym jest art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a., ponieważ decyzja ostateczna z dnia 18 lutego 2013 r. w sprawie rejestracji ww. pojazdu została wydana w oparciu o inna decyzję, czyli w tym przypadku o decyzję Prezydenta Miasta z dnia 6 grudnia 2011 r. w sprawie rejestracji pojazdu, która została następnie uchylona decyzją Prezydenta Miasta z dnia 30 marca 2015 r.

Reasumując organ uznał, że przesłanką wznowieniową w postępowaniu pozostał art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a., zaś w okolicznościach sprawy należało uchylić decyzję ostateczną z dnia 18 lutego 2013 r. oraz odmówić rejestracji przedmiotowego pojazdu.

Strona odwołała się od decyzji organu pierwszej instancji zarzucając jej naruszenia art. 7, art. 10 i art. 77 § 1 k.p.a. poprzez nierozpatrzenia w sposób wystarczający materiału dowodowego zebranego w sprawie oraz nienależyte zapewnienie stronie czynnego udziału w postępowaniu.

Po rozpatrzeniu odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 8 lutego 2017 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Organ odwoławczy stwierdził, że skoro Prezydent Miasta decyzją z dnia 30 marca 2015 r. uchylił swoje wcześniejsze rozstrzygnięcie o rejestracji przedmiotowego samochodu, które to rozstrzygnięcie stanowiło podstawę decyzji Starosty z dnia 18 lutego 2013 r., to tym samym odpadła przesłanka do rejestracji pojazdu na rzecz S. D.

Zgodnie z art. 72 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym osoba chcąca zarejestrować pojazd powinna przedstawić szereg dokumentów, m.in. dowód własności oraz dowód rejestracyjny. Samochód marki BMW X5 był poprzednio zarejestrowany w Urzędzie Miejskim w G. na rzecz W. D. i zainteresowany (S. D.) dołączył do swojego wniosku o rejestrację m.in. otrzymany od poprzedniego właściciela dowód rejestracyjny. W oparciu o te dokumenty Starosta dokonał rejestracji pojazdu na rzecz strony.

Pomiędzy dowodem rejestracyjnym, wydanym na rzecz odwołującego się, a wystawionym na rzecz uprzedniego właściciela tego pojazdu, zachodzi związek przyczynowy, którego istnienie może być wysnute w oparciu o przepisy o charakterze materialnym. Zgodnie bowiem z art. 72 ust. 1 ww. ustawy rejestracji pojazdu dokonuje się na podstawie: dowodu jego własności lub dokumentu potwierdzającego powierzenie pojazdu, karty pojazdu, jeżeli była ona wydaną, wyciągu ze świadectwa homologacji albo odpisu decyzji zwalniającej pojazd: homologacji, jeżeli są wymagane, zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu, jeżeli jest wymagane, dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany, dowodu odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z zagranicy i jest rejestrowany po raz pierwszy.

Konstrukcja tego przepisu wskazuje, iż podstawą rejestracji pojazdu jest złożenie organowi rejestrującemu wszystkich wymienionych tam dokumentów. Należy zatem uznać, że skoro decyzja o rejestracji pojazdu oparta została na następnie usuniętym z obrotu prawnego dowodzie rejestracyjnym zachodzi konieczność jej uchylenia w oparciu o art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. Uchylenie bowiem tej czynności rejestracyjnej pojazdu w drodze decyzji Prezydenta Miasta powoduje, iż wniosek strony pozbawiony jest jednego z koniecznych elementów składowych, a zatem czynność rejestracyjna nie może być dopełniona.

Kolegium podzieliło pogląd, że uchylenie w wyniku wznowienia postępowania decyzji administracyjnej, na mocy której pojazd został zarejestrowany pociąga za sobą anulowanie dowodu rejestracyjnego, który stanowił potwierdzenie wydania decyzji o zarejestrowaniu. Konsekwencją tego stanu rzeczy była zatem konieczność wznowienia także postępowania, w którym podmiot ubiegający się o kolejną rejestrację pojazdu przedłożył taki unieważniony później dowód rejestracyjny (por. wyrok WSA z dnia 29 listopada 2012 r., sygn. akt II SA/GI 560/12). Dokumenty, które nie odzwierciedlają stanu prawnego pojazdu, nie mogą stanowić podstawy do jego zarejestrowania, wobec niespełnienia warunków prawnych, ujętych w art. 72 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Z kolei organy właściwe w sprawie rejestracji samochodu nie mogą wydać pozytywnej dla wnioskodawcy decyzji, kiedy przedstawione przez niego dokumenty nie spełniają warunków wymaganych przy złożeniu wniosku o rejestrację pojazdu.

Starosta uchylając decyzję o rejestracji pojazdu na rzecz strony, w związku z brakiem podstaw do jego rejestracji, a także odmawiając rejestracji samochodu na jego rzecz, prawidłowo wypełnił dyspozycję art. 151 § 1 pkt 2 in fine k.p.a.

Odnosząc się do zarzutów odwołania organ odwoławczy uznał je za chybione. Dla zastosowania wskazanej przesłanki wznowieniowej nie było bowiem koniecznym podjęcie wnioskowanych przez pełnomocnika czynności polegających na zwróceniu się do odpowiednich organów w Niemczech. Starosta nie miał obowiązku prowadzenia postępowania w zakresie ustalenia kwestii podrobienia dokumentów stanowiących podstawę pierwszej rejestracji pojazdu w Polsce. Organ niższej instancji nie naruszył także art. 10 § 1 k.p.a., gdyż strona oraz pełnomocnik strony zostali zawiadomieniu o wszczęciu postępowania i o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym. Wszystkie wymagane pisma zostały właściwie doręczone.

S. D. zaskarżył decyzję organu odwoławczego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wnosząc o jej uchylenie w całości.

Zaskarżonej decyzji zarzucił mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenie:

art. 146 § 1 k.p.a. stanowiącego, iż uchylenie decyzji z przyczyn określonych w art. w art. 145 § 1 pkt 3-8 nie może nastąpić, jeżeli od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji upłynęło pięć lat, poprzez jego niezastosowanie;

normy z art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. stanowiącej, iż w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione, poprzez jego zastosowanie wbrew zasadzie ochrony praw słusznie nabytych wynikającej z konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego.

Uzasadniając zarzuty skarżący podkreślił, że uchylenie decyzji z dnia 29 grudnia 2010 r. w sprawie rejestracji pojazdu BMW X5 i w konsekwencji odmowy rejestracji przedmiotowego pojazdu, stało się bezpośrednią przyczyną uchylenia decyzji Starosty z dnia 18 marca 2013 r., gdyż odpadła jedna z przesłanek rejestracji pojazdu ujęta w art. 72 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Oznacza to, że wymienione decyzje są ze sobą ściśle związane i nie sposób traktować ich w sposób odrębny. Z uwagi na to jako orzeczenie, od którego powinno się liczyć pięcioletni okres wskazany w art. 146 § 1 k.p.a., winno się uznać decyzję Prezydenta Miasta z dnia 29 grudnia 2010 r. Jest to bowiem decyzja, której uchylenie wywołało dalsze skutki dotykające bezpośrednio skarżącego.

Zdaniem skarżącego organ pierwszej instancji naruszył prawo poprzez uchylenie decyzji i odmowę rejestracji pojazdu pomimo upływu pięcioletniego okresu, po upływie którego przedmiotowa czynność jest niedopuszczalna.

Nadto zastosowanie art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. w niniejszej sprawie okazało się być dla skarżącego wyjątkowo niesprawiedliwe i krzywdzące. Nie ulega wątpliwości, że skarżący nabył pojazd w sposób prawidłowy, dochowując zasadom umowy kupna. Uchylenie decyzji o rejestracji pojazdu i odmowa jego rejestracji nastąpiła jedynie na podstawie odpadnięcia przesłanki okazania dowodu rejestracyjnego, co do pozostałych przesłanek nie wystąpiły żadne wątpliwości. Dokonując wykładni tego przepisu należy się zastanowić, jakie skutki jego zastosowanie wywołuje wobec adresata decyzji. W rozpatrywanej sprawie wątpliwości prawne powzięte wobec poprzedniego właściciela pojazdu okazały się być najbardziej dotkliwe wobec skarżącego, który wszystkie czynności dokonywał w dobrej wierze. Kupując ww. samochód nie mógł wiedzieć, że w przyszłości wystąpią przesłanki powodujące nieważność dowodu rejestracyjnego poprzedniego właściciela pojazdu.

W ocenie skarżącego stosowanie art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. powinno się odbywać z dużą dozą ostrożności, szczególnie z uwzględnieniem zasady ochrony praw słusznie nabytych wynikającej z zasady demokratycznego państwa prawnego opisanego w art. 2 Konstytucji RP.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

W świetle art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 1066) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z kolei zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.; dalej w skrócie "p.p.s.a.") sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Rozpoznając sprawę w oparciu o wskazane powyżej kryterium Sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem rozpoznania Sądu w niniejszej sprawie była decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 lutego 2017 r. (nr [...]) utrzymująca w mocy decyzję Starosty z dnia 3 października 2016 r., którą organ uchylił swoją ostateczną decyzję z dnia 18 lutego 2013 r. nr [...] w sprawie rejestracji pojazdu marki BMW X5 nr nadwozia: [...], nr rej. [...], zarejestrowanego na S. D., dowód rejestracyjny serii [...] nr [...] oraz orzekł o odmowie rejestracji ww. pojazdu.

Okoliczności faktyczne sprawy w świetle załączonych do akt administracyjnych dokumentów nie budzą wątpliwości, nie kwestionuje ich również sam skarżący.

Podstawę prawną zaskarżonych decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r. poz. 128 ) zwanej dalej: "ustawą" oraz przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.), zwanej dalej "k.p.a.".

Zaznaczenia wymaga, że kontrolowane w niniejszej sprawie decyzje zostały wydane w ramach postępowania nadzwyczajnego, tj. w trybie wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją Starosty z dnia 18 lutego 2013 r. nr [...] w sprawie rejestracji pojazdu marki BMW X5 nr nadwozia: [...]. W tym kontekście wyjaśnić należy, że "wznowienie postępowania jest instytucją procesową stwarzającą prawną możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym ona zapadła, było dotknięte kwalifikowaną wadliwością wyliczoną wyczerpująco w przepisach prawa procesowego" (zob. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2012, s. 536). Enumeratywny katalog wad postępowania (przesłanek stanowiących podstawę do wzruszenia decyzji w tym trybie) ustanowiony został w art.145 §1 pkt 1–8 oraz w art.145a i art. 145b k.p.a. Wznowienie postępowania następuje z urzędu lub na żądnie strony (art. 147 k.p.a.).

Postępowanie wznowieniowe w niniejszej sprawie zostało wszczęte z urzędu wobec ustalenia przez organ podstawy do wznowienia postępowania określonej w art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a., tj. stwierdzenia, że decyzja została wydana w oparciu o decyzję, która została następnie uchylona. Organ uzyskał bowiem informację, że Prezydent Miasta decyzją z dnia 30 marca 2015 r. uchylił wydaną przez siebie decyzję ostateczną z dnia 29 grudnia 2010 r. w sprawie rejestracji pojazdu marki BMW X5 o nr rej. [...].

Podstawę prawną rejestracji pojazdu stanowi ustawa z dnia 20 czerwca 1997r. – Prawo o ruchu drogowym, która określa w art. 71 ust. 1, że dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Zgodnie z treścią art. 72 ust. 1 ustawy rejestracji dokonuje się, m. in. na podstawie: dowodu własności pojazdu lub dokumentu potwierdzającego powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 5 (pkt 1); karty pojazdu, jeżeli była wydana (pkt 2); dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany (pkt 5).

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (na dzień rejestracji 18 lutego 2013 r.: Dz. U. z 2007r., Nr 186, poz. 1322 z późn. zm., na dzień wydania zaskarżonej decyzji: Dz. U. z 2016 r. poz. 1038) w § 2 ust. 1 określa, że w celu rejestracji pojazdu właściciel pojazdu (...) składa w organie rejestrującym wniosek o rejestrację pojazdu, zwany dalej "wnioskiem o rejestrację", do którego dołącza m.in. dowód rejestracyjny, jeżeli pojazd był zarejestrowany (pkt 3).

Z powyższego wynika, że nie można zarejestrować pojazdu bez przedstawienia dowodu rejestracyjnego wydanego na rzecz poprzedniego właściciela (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2006 r. sygn. akt I OSK 1005/05, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl.). Wydanie dowodu rejestracyjnego pojazdu jest nierozerwalnie związane z instytucją rejestracji pojazdu. Zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy organ administracji publicznej dokonując rejestracji pojazdu wydaje m. in. dowód rejestracyjny. W związku z tym wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji o rejestracji pojazdu powoduje, że wydany na jej podstawie dowód rejestracyjny traci moc prawną.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że skuteczność rejestracji spornego pojazdu na rzecz skarżącego była uzależniona od istnienia prawidłowo wystawionego dowodu rejestracyjnego na rzecz poprzedniego właściciela pojazdu. W sytuacji, gdy wydany w oparciu o uchyloną decyzję administracyjną dowód rejestracyjny stracił ważność, tym samym w niniejszej sprawie nie została spełniona przesłanka do zarejestrowania samochodu na wniosek skarżącego, gdyż nie przedstawił ona ostatniego dowodu rejestracyjnego. Nie zostały zatem spełnione ustawowe przesłanki do rejestracji tego pojazdu.

Organy prawidłowo zastosowały w tej sytuacji art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a., zgodnie z którym decyzja została wydana w oparciu o inną decyzję lub orzeczenie sądu, które zostało następnie uchylone lub zmienione. Tym samym zasadnie uchylono decyzję o rejestracji przedmiotowego pojazdu i odmówiono jego rejestracji, bowiem dowód, który skarżący przedstawił wraz z wnioskiem o rejestrację nie mógł stanowić podstawy do rejestracji pojazdu. Organ orzekając o uchyleniu decyzji o rejestracji pojazdu na rzecz strony, w związku z brakiem podstaw do jego rejestracji, a także odmawiając rejestracji samochodu na jego rzecz, prawidłowo wypełnił dyspozycję art. 151 § 1 pkt 2 in fine k.p.a.

Podniesione w skardze zarzuty nie zasługują na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności skarżący zarzucił naruszenie art. 146 § 1 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie. Zdaniem skarżącego za orzeczenie, od którego w niniejszej sprawie powinno się liczyć pięcioletni okres wskazany w art. 146 § 1 k.p.a., winno się uznać decyzję Prezydenta Miasta z dnia 29 grudnia 2010 r. Jest to bowiem decyzja, której uchylenie wywołało dalsze skutki dotykające bezpośrednio skarżącego.

Zgodnie art. 146 § 1 k.p.a. uchylenie decyzji z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 1 i 2 nie może nastąpić, jeżeli od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji upłynęło dziesięć lat, zaś z przyczyn określonych w art. 145 § 1 pkt 3-8 oraz w art. 145a i art. 145b, jeżeli od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji upłynęło pięć lat.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika, że wskazany w nim termin przedawnienia należy liczyć od dnia doręczenia decyzji ostatecznej kończącej postępowanie, które następnie zostało wznowione, w tym przypadku jest to decyzja Starosty z dnia 18 lutego 2013 r. nr [...]. Z przyjętej w k.p.a. konstrukcji wznowienia postępowania nie wynika, by ustawodawca w stanie faktycznym, jaki ma miejsce w niniejszej sprawie, wprowadził inny sposób obliczania terminu, o którym mowa w art. 146 § 1 k.p.a.. Zauważyć należy przy tym, że wprowadzając w art. 145 1 pkt 8 k.p.a. taką przesłankę wznowienia postępowania ustawodawca miał na uwadze, że zastosowanie art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. wymaga wykazania, że decyzja, którą zamierza się uchylić, pozostawała w związku z innym rozstrzygnięciem, bez którego nie mogłaby zostać wydana. Nie spowodowało to jednak wprowadzenia w art. 146 k.p.a. szczególnego rozwiązania, które odnosiłoby się do ww. przesłanki. Przyjęcie poglądu prezentowanego w skardze naruszałoby wymóg wynikający z art. 6 k.p.a., który stanowi, że organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa.

Sąd zdaje sobie sprawę z trudnej sytuacji, w jakiej skarżący się znalazł bez swojej winy. W sprawie doszło do powstania pewnego łańcucha zdarzeń, który podważył skuteczność wcześniejszych aktów rejestracji spornego pojazdu, na co skarżący nie miał żadnego wpływu. Należy dodać, że organy administracyjne obu instancji nie zarzucają skarżącemu braku dobrej wiary przy zawieraniu przez niego umowy kupna-sprzedaży pojazdu, gdyż kwestie związane z nabyciem prawa lub rzeczy w dobrej lub złej wierze nie należą do postępowania administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 czerwca 1994 r., SA/Ka 2084/93 wskazał, że: "Nie do przyjęcia jest, ażeby spór dotyczący zagadnienia własności samochodu mógł być rozstrzygnięty przez niekompetentny do tego organ administracji państwowej, prowadzący postępowanie administracyjne o rejestrację określonego pojazdu mechanicznego" ( OSN Prok. i Pr. 1995, nr 5, poz. 54).

Nawiązując do powyższego również drugi zarzut skargi należało uznać za niezasadny. Organ wydając zaskarżoną decyzję nie naruszył art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. poprzez jego zastosowanie wbrew zasadzie ochrony praw słusznie nabytych wynikającej z konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego.

Uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznych, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie lub ustawach szczególnych (art. 16 § 1 k.p.a.). Instytucja wznowienia postępowania jest jednym z nadzwyczajnych trybów weryfikacji ostatecznej decyzji, a tym samym prowadzenie postępowania w powyższym przedmiocie – wobec niebudzącego wątpliwości wystąpienia przesłanki opisanej w art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. – nie może stanowić naruszenia prawa, a w szczególności art. 2 Konstytucji RP.

W związku z powyższym Sąd uznał zarzuty podniesione w skardze za nieuzasadnione. Wobec tego, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku nie znalazł również podstaw do uwzględnienia okoliczności, które winien wziąć pod uwagę z urzędu rozstrzygając w granicach danej sprawy (vide: art. 134 § 1 p.p.s.a.) wniesiona skarga podlegała oddaleniu, o czym orzeczono jak w sentencji wyroku na podstawie art. 151 wyżej wskazanej ustawy.