Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, , , po rozpoznaniu w dniu 8 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie egzekucji należności pieniężnych, do których nie stosuje się przepisów Ordynacji podatkowej p o s t a n a w i a odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Postanowieniem oznaczonym w sentencji niniejszego postanowienia Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. stwierdziło niedopuszczalność odwołania B. K. z dnia [...]r. od upomnienia Prezydenta Miasta G. nr [...]z dnia [...]r. wzywającego do uregulowania nienależnie pobranych świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

W piśmie z dnia 30 maja 2014 r., skierowanym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach za pośrednictwem organu, B. K. zawarła skargę na wyżej wymienione postanowienie. Skarżąca nie podpisała się pod skargą.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 15 lipca 2014 r. wezwano skarżącą do usunięcia braku formalnego skargi na postanowienie oznaczone w sentencji niniejszego postanowienia przez podpisanie skargi albo złożenie podpisanego egzemplarza skargi w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi.

Przesyłka polecona z dnia 25 lipca 2014 r. skierowana do skarżącej

i zawierająca m.in. powyższe wezwanie do usunięcia braku formalnego skargi została awizowana w dniu 30 lipca 2014 r., o czym pozostawiono zawiadomienie

w oddawczej skrzynce pocztowej, a następnie wydana adresatce w dniu 8 sierpnia 2014 r.

Do chwili obecnej brak formalny skargi nie został usunięty.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 57 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., zwaną dalej "ppsa") skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a zatem musi odpowiadać wymaganiom stawianym przez art. 46 ppsa wszystkim pismom w postępowaniu sądowym oraz zawierać dodatkowe elementy określone w art. 57 § 1 pkt 1-3 ppsa. W myśl więc art. 46 § 1 pkt 4 ppsa każde pismo strony powinno zawierać m.in. podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika. Podpisem jest znak ręczny określonej osoby, noszący indywidualne

i powtarzalne cechy, pozwalające odróżnić go od innych i umożliwiające identyfikację osoby podpisującego oraz zbadanie autentyczności podpisu (H. Knysiak-Molczyk [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, str. 204-205). Podpis na dokumencie jest formą złożenia oświadczenia woli lub wiedzy i służy identyfikacji osoby, która to oświadczenie złożyła. Musi być więc własnoręczny z wyjątkiem, gdy pismo podpisuje osoba upoważniona przez stronę, która nie może się podpisać

z wymienieniem przyczyny, dla której strona sama się nie podpisała. Z tej przyczyny za podpis nie może być uznane jego mechaniczne odbicie, chociażby stanowiło dokładne odtworzenie podpisu, gdyż nie czyni to zadość wymaganiom z art. 46 § 1 pkt 4 ppsa (zob. postanowienia: Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie

z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. akt II OSK 2542/11, publ. LEX nr 1152171, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 28 października 2008 r., sygn. akt III SA/Po 368/08, publ. LEX nr 504593, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 163/12, publ. http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

W omawianej sprawie skarżąca nie podpisała się pod skargą. Dlatego też została wezwana, w trybie art. 49 ppsa, do usunięcia braku formalnego skargi poprzez jej podpisanie w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Na podstawie bowiem tego przepisu, jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W przypadku, gdy pismem tym jest skarga, niewykonanie w terminie wezwania do uzupełnienia jej braków obliguje sąd, zgodnie z art. 58 § 1 pkt 3 ppsa, do jej odrzucenia.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że w myśl art. 83 § 2 ppsa, jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. Zgodnie zaś z art. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (Dz. U. z 1951 r. Nr 4, poz. 28 ze zm.) dniami wolnym od pracy są m.in.: 15 sierpnia - Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (art. 1 pkt 1 lit. i) i niedziele (art. 1 pkt 2).

Skarżąca, pomimo prawidłowo doręczonego wezwania do uzupełnienia braku formalnego skargi, nie nadesłała do Sądu podpisanej skargi. Termin zaś do uzupełnienia tego braku formalnego skargi, wyznaczony w wezwaniu pod rygorem jej odrzucenia, liczony od dnia doręczenia wezwania, czyli od dnia 8 sierpnia 2014 r., upłynął w dniu 18 sierpnia 2014 r. Jest tak dlatego, że ostatni dzień terminu przypadł na dzień wolny od pracy, tj. 15 sierpnia 2014 r. (piątek), a zatem za ostatni dzień terminu należy uznać, zgodnie z przytoczonym wyżej art. 83 § 2 ppsa, najbliższy dzień powszedni, czyli poniedziałek 18 sierpnia 2014 r.

Wobec powyższego Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ppsa orzekł jak

w sentencji postanowienia.