Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Jakub Zieliński Sędzia WSA Tomasz Świstak Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2010 r. sprawy ze skarg M. G. i J. G., Spółdzielni Mieszkaniowej im. H. C. w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] maja 2010 r. Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu na rzecz skarżącej Spółdzielni kwotę 740,- zł (siedemset czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania oraz na rzecz skarżących M. G. i J. G. solidarnie kwotę 757,- zł (siedemset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu. /-/ T. Świstak /-/ E. Podrazik /-/ J. Zieliński

Prezydent Miasta P. decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 2010 roku, na podstawie art. 59 ust. 1 i 2, art. 60 ust. 1 oraz art. 54 w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80 poz. 717), ustalił dla A. H., K. K. i J. K. warunki zabudowy dla inwestycji, polegającej na budowie budynku wielorodzinnego z funkcją usługowo-handlową w parterze na działkach nr [...], [...], [...], [...], [...], położonych w P. przy ul. Ś. J.

Organ wyjaśnił w uzasadnieniu, że w dniu [...] marca 2006 roku A. H., K. K. i J. K. złożyli wniosek w sprawie ustalenia warunków zabudowy dla rozważanego przedsięwzięcia. Wnioskodawcy dokonali następnie w dniu [...] kwietnia 2006 roku zmian we wniosku w celu dostosowania go do przepisów obowiązujących w zakresie przesłaniania i nasłonecznienia. Inwestor w oparciu o dokumentację fotograficzną wystąpił w dniu [...] listopada 2009 roku o umożliwieniu mu wzniesienia budynku VI-kondygnacyjnego. Sprawa była już wcześniej przedmiotem kilkakrotnej kontroli ze strony Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu. Uwzględniając wytyczne zawarte w ostatniej decyzji organu II instancji, Prezydent Miasta P. wykonał nową analizę urbanistyczną, z dokładnym podaniem w części opisowej wziętych pod uwagę nieruchomości. W części graficznej został natomiast precyzyjnie określony obszar analizowany. Organ administracji publicznej uszczegółowił również zapis o szerokości elewacji frontowej, by nie powstały wątpliwości przy składaniu projektu do pozwolenia na budowę. Uaktualniono również opinie gestorów sieci, potwierdzające możliwość zaopatrzenia inwestycji w media. Miejski Konserwator Zabytków pismem z dnia [...] stycznia 2010 roku poinformował, że postanowienie z dnia [...] czerwca 2006 roku, uzgadniające projekt decyzji, pozostaje w mocy. Prezydent Miasta P. wskazał ponadto, że wszystkie pisma w toku postępowania były kierowane do stron imiennie i doręczane małżonkom oddzielnie, a wszystkie znane organowi strony zostały zawiadomione o przysługujących im uprawnieniach. Pismem z dnia [...] grudnia 2009 roku S. M. C. w P. podtrzymała swoje wcześniejszej uwagi. Skarżąca wskazała, iż system kanalizacji na ul. D. W. jest obecnie przestrzały i niedrożny. Piwnice budynku sąsiadujących z planowaną inwestycją są nieustannie zalewane. W tej sytuacji zlokalizowanie dodatkowego budynku może pogorszyć ten stan. W ocenie organu, S. nie określiła jednak jakiej kanalizacji - deszczowej czy sanitarnej - dotyczą jej zarzuty. Z pisma zarządcy sieci wodociągowej A. z dnia [...] października 2009 roku wynika natomiast, że istniejące uzbrojenie wystarcza do odprowadzenia ścieków. Niemniej wody opadowe inwestor powinien zagospodarować na swoim terenie. Ponadto organ zaznaczył, że omawiane działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Konieczne stało się zbadanie stanu faktycznego i prawnego oraz wykonanie analizy funkcji oraz cech istniejącej zabudowy. Obszar analizowany zakreślono w odległości 80 m od każdego z narożników planowanej inwestycji, co odpowiada trzykrotnej szerokości frontowej granicy działki nr [...]. Badaniu poddano zabudowę stanowiącą pewną całość architektoniczną, w skład której wchodziły tereny dostępne z tej samej drogi publicznej, jak i nieruchomości położone w dalszym sąsiedztwie. Analiza tego obszaru wykazał, że znajdują się tam budynki mieszkaniowe wielorodzinne wraz z budynkami usługowymi. Ilość kondygnacji wynosi od 5 - 6. W konsekwencji organ doszedł do wniosku, że planowana inwestycja realizuje główną funkcję mieszkaniową wielorodzinną, kontynuuje istniejącą linię zabudowy, a ustalony wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy mieści się w średniej. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy stało się zatem zasadne.

Pismem z dnia [...] lutego 2010 roku S. M. H.C. odwołała się od powyższej decyzji, wnosząc o jej uchylenie. Skarżąca podniosła, że zaskarżone rozstrzygnięcie wydane został w oparciu o nieprecyzyjne pismo firmy A., w świetle którego wody deszczowe pochodzące z działek inwestora należy zagospodarować na jego terenie. Stanowisko to jest jednak błędne, gdyż nie określa sposobu ich zagospodarowania. Można zatem dojść do wniosku, że uzbrojenie rozważanej nieruchomości nie wystarcza by wody te mógł odbierać gestor sieci. Inwestor powinien zatem utworzyć zbiorniki na nieczystości ciekłe zgodnie z "§ 34 prawa budowlanego". S. podniosła, iż jej tereny, jako ulokowane poniżej nieruchomości inwestora, będą w sposób naturalny zagrożone spływającymi wodami. Uregulowanie omawianej kwestii ma w konsekwencji istotne znaczenie, gdyż obecnie, gdy teren ten nie jest jeszcze zabudowany, część wilgoci jest pochłaniana przez grunt.

Decyzją nr [...] z dnia [...] maja 2010 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Prezydenta Miasta P.

Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji organ II instancji stwierdził, iż Prezydent Miasta P. prawidłowo wyznaczył analizowany obszar w odległości 80 m, oraz przeprowadził w oparciu o tak zebrane dane analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu. W ocenie Kolegium analiza urbanistyczna została wykonana właściwie, a projekt decyzji został sporządzony przez osobę wpisaną na odpowiednią listę izby samorządu zawodowego. Strony toczącego się postępowania zostały zawiadomione w trybie art. 10 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 30 poz. 168) zarówno o wszczęciu, jak i zakończeniu postępowania. Uzyskano jednocześnie aktualne opinie gestorów mediów. Odnosząc się natomiast do zarzutów skarżącej, organ zauważył, że zarządca sieci powinien zapewnić nie o istnieniu faktycznego uzbrojenia, lecz jedynie o możliwości powstania niezbędnych instalacji. Tak powinno się odczytywać pismo A. z dnia [...] października 2010 roku. Kwestia natomiast zbiornika na wody opadowe będzie stanowiła przedmiot postępowania na następnym etapie procesu inwestycyjnego, tj. postępowania o wydanie pozwolenia na budowę.

S. M. H.C. złożyła skargę na opisaną decyzję Kolegium do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, zarzucając jej naruszenia art. 6, art. 7, art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego przez pominięcie przy ustalaniu kręgu osób, którym przysługuje przymiot strony postępowania, części współwłaścicieli sąsiedniej nieruchomości - działki nr [...] przy ul. P. S. jest jednym ze współwłaścicieli tej nieruchomości, jej i kilku innym współwłaścicielom organy przyznały status strony postępowania, pominęły natomiast pozostałych współwłaścicieli, nie wyjasniając powodów ich pominięcia. Skarżąca wniosła w tej sytuacji o uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Prezydenta Miasta P. oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Skarga ta została zarejestrowana pod sygnaturą II SA/Po 547/10.

W odpowiedzi na skargę S. M. H.C. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu wniosło o jej oddalenie. W ocenie organu, ustalenie kręgu osób, które posiadają przymiot strony, wymaga każdorazowego uwzględnienia specyfiki danej sprawy. Kluczowe znaczenia ma w tej sytuacji kwestia oddziaływania przedsięwzięcia na tereny sąsiednie. Przesłanka ta nie została jednak wykazana przez skarżącą, wobec czego nie można uznać, iż pominięte w trakcie postępowania osoby posiadały przymiot strony.

W toku postępowania S. M. H.C. w piśmie z dnia [...] października 2010 roku podniosła, że kwestia badania komu przysługuje przymiot strony postępowania należy do zadań organu rozpatrującego sprawę, przy czym stanowisko organu nie może być dowolne i organ powinien je uzasadnić. Tymczasem zarówno Prezydent Miasta P., jak i Samorządowe Kolegium Odwoławcze udzielił ochrony prawnej tylko niektórym ze współwłaścicieli nieruchomości przy ul. P. - działki nr [...] - bez podania argumentacji przemawiającej za takim rozwiązaniem.

Pismem z dnia [...] czerwca 2010 roku M. i J. G. wnieśli do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu o uchylenie decyzji Prezydenta Miasta P. z dnia [...] lutego 2010 roku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania ze względu na pominięcie ich jako stron postępowania administracyjnego. W piśmie wskazali, iż są właścicielami lokalu mieszkalnego nr [...] przy ul. Ś. J., nieruchomość ta bezpośrednio graniczy z terenem inwestycji przy ul. Ś. J. Do pisma dołączono odpis księgi wieczystej, z której wynika, iż M. i J. G. są właścicielami lokalu mieszkalnego nr [...] stanowiącego odrębną nieruchomość i współwłaścicielami nieruchomości wspólnej przy ul. Ś. J.

Wniosek ten został potraktowany przez Samorządowe Kolegium Odwoławczew Poznaniu jako skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na decyzję Kolegium z dnia [...] maja 2010 r. i przekazany do Sądu.

Sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą II SA/Po 459/10.

W odpowiedzi na skargę M. i J. G. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu wniosło o jej oddalenie, podnosząc, iż skarżący nie wykazali, w jaki sposób planowana inwestycja będzie oddziaływać na ich nieruchomość przy ul. Ś. J., i w jaki sposób przyczyni się do ograniczenia ich władztwa nad nieruchomością.

M. i J. G. uzupełnili pismem z dnia [...] sierpnia 2010 roku swoje stanowisko, podnosząc, iż nie mieli wcześniej wiedzy o sposobie potraktowania ich pisma przez organ II instancji. W tej sytuacji skarżący sformułowali zarzut naruszenia art. 60 i art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieprawidłowe ustalenie kręgu podmiotów, będących stronami postępowania, art. 6 - 8 i art. 10 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez nieprawidłowe ustaleniu kręgu osób, będących stronami oraz niepodjęcie działań koniecznych do ustalenia wszystkich okoliczności sprawy w tym zakresu oddziaływania planowanej inwestycji - z pominięciem interesu społecznego i słusznego interesu obywateli, art. 28 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez pominięcie skarżących jako stron postępowania oraz arbitralne ustalenie kręgu osób, będących stronami, art. 77 § 1 kpa przez prowadzenie postępowania dowodowego w sposób niewyczerpujące i art. 2, art. 21 ust. 1, art. 32 i art. 64 Konstytucji oraz art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności przez bezprawne ograniczenie prawa własności skarżących. Skarżący zwrócili się ponadto w trybie art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270) o przeprowadzenia dowodu z wydruku zdjęcia satelitarnego na okoliczność znajdowania się ich lokalu w granicach obszaru analizowanego oraz usytuowanie okien ich mieszkania w kierunku wychodzącym na planowaną inwestycję, przez co zachodzi możliwość jej potencjalnego oddziaływania.

Skarżący wskazali, iż są właścicielami lokalu mieszkalnego nr [...], przy ul. Ś. J. nr [...] wraz z przysługującym im udziałem w nieruchomości wspólnej, wynoszącym [...]. Skarżący podnieśli przy tym, iż to na organie administracji publicznej ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia kręgu osób, którym przysługuje przymiot strony. Wyłączenie określonych podmiotów z tego grona powinno być z kolei uzasadnione. Tymczasem z załączonego wydruku zdjęć satelitarnych wynika, że lokal skarżących znajduje się obszarze analizowanym, w bezpośrednim sąsiedztwie przedsięwzięcia. Ponadto okna mieszkania skierowane są w stronę nieruchomości inwestora, a zatem potencjalne oddziaływanie inwestycji jest niewątpliwe. W konsekwencji, pominięcie M. i J. G. oznaczało w tej sytuacji naruszenie norm prawa materialnego i procesowego, powodujących nieważność postępowania.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu [...] października 2010 roku Sąd zarządził połączenie do wspólnego prowadzenia i rozstrzygnięcia obu powyższych spraw, tj. sprawy o sygnaturze II SA/Po 459/10 i II SA/Po 547/10.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje

Skargi okazały się zasadne.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153 poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności organów administracji publicznej. Jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem - art. 1 § 2 powyższej ustawy. Oznacza to, że badaniu w postępowaniu sądowoadministracyjnym podlega prawidłowość zastosowania przepisów prawa w odniesieniu do ustalonego w sprawie stanu faktycznego oraz trafność wykładni tych przepisów.

W świetle z kolei z art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270), Sąd rozstrzyga w granicach sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, przy czym - jak wynika z treści art. 145 § 1 - Sąd uwzględnia skargę na decyzję lub postanowienie i orzeka o ich uchyleniu w sytuacji, gdy stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie stanowiły przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80 poz. 717), lecz główne kontrowersje, jakie wynikły w trakcie jej kontroli, dotyczą przede wszystkim kwestii określenie kręgu osób, którym przysługuje przymiot strony postępowania administracyjnego. Zagadnienie to ustawodawca uregulował w art. 28 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 30 poz. 168). Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku prawnego dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu lub ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.

Kluczowe znaczenie dla omawianej sprawy ma interpretacja pojęcia interesu prawnego. Jak wskazuje się w judykaturze, przez zwrot ten należy rozumieć istnienie określonej więzi o charakterze materialnoprawnej pomiędzy obowiązującą przepisem a konkretną sytuacją skarżących (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2007 roku, sygn. akt I OSK 755/06, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Norma prawna, stanowiąca podstawę do wywodzenia legitymacji jako strony postępowania, nie musi zaliczać się do gałęzi prawa administracyjnego. Konieczne jest natomiast by interes prawny miał charakter indywidualny, konkretny i obiektywnie sprawdzalny, a jego istnienie było potwierdzone okolicznościami faktycznymi, składającymi się m.in. na przesłankę jego zastosowania.

Konsekwentnie zatem źródłem interesu prawnego mogą być także przepisy prawa cywilnego, w tym w szczególności unormowania dotyczące prawa własności. Co prawda art. 63 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stwierdza, że decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu i nie narusza prawa własności oraz uprawnień osób trzecich, lecz nie ulega zarazem wątpliwości, że ograniczenia te ustawodawca odnosi jedynie do istnienia i zakresu własności jako prawa podmiotowego. Od tej kategorii odróżnić jednak należy sferę wykonywania prawa własności, w którą niewątpliwie wkracza przedmiotowe rozstrzygnięcie. Takie stanowisko zostało zaaprobowane w uchwale składu 5 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 września 1995 roku, sygn. akt VI SA 13/95 (Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl), przy czym w orzeczeniu tym stwierdzono wprost, że stronami postępowania o ustalenie warunków zabudowy mogą być także właściciele działek sąsiednich.

Według dominującego poglądu judykatury, definitywne określenie kręgu osób, którym przysługuje przymiot strony postępowania administracyjnego w przedmiocie wydanie decyzji o warunkach zabudowy, powinien być ustalony w oparciu o analizę strefy oddziaływania inwestycji (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 kwietnia 2010 roku, sygn. akt II SA/Bd 135/10, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Jednocześnie, trzeba mieć na uwadze, że negatywny wpływ przyszłego przedsięwzięcia nie musi być koniecznie faktycznie wykazany, lecz wystarczy by zachodziła sama możliwość powstania jego ujemnych następstw. Tak wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 grudnia 2008 roku, sygn. akt OSK 1505/07, (Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Odnosząc dotychczasowe uwagi do specyfiki przedmiotowej sprawy, nie ulega wątpliwości, że organy administracji publicznej nie ustaliły w poprawny sposób kręgu podmiotów, legitymujących się przymiotem strony. W tej mierze trzeba zauważyć, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (Dz.U. Nr 85 poz. 388), samodzielne lokale mogą stanowić odrębne nieruchomości, a w konsekwencji mogą także być przedmiotem prawa własności. W świetle z kolei z art. 3 ust. 1 tejże ustawy, w razie ustanowienia odrębnej własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej, obejmujący m.in. grunt, na którym posadowiony jest budynek mieszkalny, jako prawo związane. Tymczasem, z załączonej do akt sądowych mapy (k. 42) oraz z oświadczenia, złożonego przez M. i J. G. w toku rozprawy sądowej w dniu [...] października 2010 roku, wynika, że działka, w której wymienieni skarżący mają udział, graniczy bezpośrednio z terenem inwestycji. Ponadto, okna ich lokalu wychodzą na działkę inwestora, co wziąwszy pod uwagę wysokość planowanego obiektu (VI kondygnacji), rodzi wniosek o możliwości oddziaływania przyszłego przedsięwzięcia na ich sferę prawną. Podkreślić należy, iż na organach administracji publicznej spoczywa - na każdym etapie postępowania - obowiązek czuwania nad prawidłowym ustaleniem każdoczesnego kręgu osób, legitymujących się statusem strony. Zgodnie z art. 7 kpa organy te powinny stać na straży praworządności, podejmując kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Uszczegółowieniem tej zasady jest art. 77 § 1 powołanej ustawy, przewidujący, iż materiał dowodowy należy zebrać w sposób wyczerpujący i rozpatrzyć go jako całość. Jak wynika jednocześnie z art. 80 kpa, dopiero na podstawie całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego możliwe jest uznanie, czy dana okoliczność została w istocie udowodniona. Uchybienie tym obowiązkom stanowi wadę postępowania, mogącą mieć istotny wpływ na wynik sprawy (Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 kwietnia 2001 roku, sygn. V SA 1611/00, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Organy administracji powinny więc były dokonać oceny, czy skarżącym M. i J. G. - a także innym współwłaścicielom nieruchomości przy ul. Ś. J. - przysługuje przymiot strony w niniejszym postępowaniu. Ocena taka jednak nie została dokonana, w konsekwencji uznać więc należy, iż krąg stron postępowania w przedmiotowej sprawie ustalono zupełnie dowolnie, kwestia ta nie została w dostateczny sposób wyjaśniona i rozważona. Powyższe stanowiło naruszenie art. 7, art. 77 § 1 i art. 28 kpa.

Powyższe uwagi pozostają pełni aktualne także w odniesieniu do zarzutów podniesionych w skardze S. M. H.C. Istotnie z akt administracyjnych wynika, iż organy przyznały status strony postępowania niektórym właścicielom odrębnych lokali i jednocześnie współwłaścicielom nieruchomości przy ul. P. - działki nr [...]. Organy obu instancji pominęły jednak innych współwłaścicieli tej nieruchomości, nie wskazując na żadne okoliczności, które uzasadniałyby takie stanowisko.

W tej sytuacji Sąd rozpoznający niniejsza sprawę zmuszony był na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153 poz. 1270) do uchylenia zaskarżonej decyzji Kolegium. Jak wskazano wyżej w toku postępowania administracyjnego doszło bowiem do naruszenia art. 7, art. 28, art. 77 § 1 oraz art. 80 Kodeksu postępowania administracyjnego, przy czym uchybienia te mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Rozpoznając ponownie sprawę, organ administracji publicznej winien uwzględnić dotychczasowe uwagi Sądu, w szczególności te, dotyczące konieczności poprawnego ustalenia kręgu osób, którym przysługuje przymiot strony postępowania.

Sąd orzekł o kosztach na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163 poz. 1349).

O wykonalności zaskarżonej decyzji orzeczono w oparciu o art. 152 powołanej ustawy.

/-/ J.Zieliński /-/ E.Podrazik /-/ T.Świstak

MK