Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 25 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi A. C. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 9 sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

W dniu 20 maja 2011 r. A. C. (dalej: skarżąca) złożyła w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Oz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego normujących podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu, przedstawiając następujący opis zdarzenia przyszłego:

Skarżąca prowadzi działalność gospodarczą w ramach czterech spółek prawa cywilnego oraz samodzielnie, polegającą przede wszystkim na świadczeniu usług gastronomicznych, jak również sprzedaży detalicznej żywności i napojów oraz pamiątek i wyrobów ze srebra i bursztynu, a także świadczeniu usług rekreacyjnych (plac zabaw dla dzieci). Działalność swą prowadzi w Ł. na terenie najmowanych przez nią od osób fizycznych nieruchomości, głównie w sezonie letnim. Dochody z tej działalności będą opodatkowane w 2011 r., podobnie jak w latach poprzednich, zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych albo podatkiem dochodowym od osób fizycznych opłacanym na zasadach ogólnych.

Mąż skarżącej również prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółek prawa cywilnego oraz samodzielnie, świadcząc podobne usługi jak skarżąca w tej samej miejscowości. Jego dochody z działalności za rok 2011 będą opodatkowane albo zryczałtowanym, albo opłacanym na zasadach ogólnych podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W 2010 r. dochody męża skarżącej z tej działalności były opodatkowane podatkiem dochodowym opłacanym liniowo.

Pomiędzy skarżącą i jej mężem istnieje ustrój małżeńskiej wspólności ustawowej, jednakże skarżąca nie prowadzi działalności wspólnie z mężem, nie są oni wspólnikami tych samych spółek prawa cywilnego.

W ramach prowadzonych działalności skarżąca i jej mąż sporadycznie wynajmowali ruchomości (maszyny) oraz wynajmowali (podwynajmowali) części najmowanych w tym celu nieruchomości, w związku z czym zgłosili do właściwej ewidencji działalności gospodarczej, że świadczą usługi również w tym zakresie. Najem (ani podnajem) nieruchomości nie był jednak głównym przedmiotem ich działalności. Nieruchomości podnajmowane przez skarżącą i jej męża pozostawały w ścisłym związku z prowadzonymi przez nich działalnościami gospodarczymi.

Skarżąca i jej mąż są ponadto właścicielami na prawach małżeńskiej ustawowej wspólności majątkowej nieruchomości gruntowej położonej w L., zabudowanej budynkiem mieszkalno-usługowym, w którym na parterze znajduje się lokal użytkowy wynajmowany od 2004 r. przez skarżącą wraz z mężem, zaś pozostałe dwa piętra tego budynku stanowią część mieszkalną wykorzystywaną przez skarżącą i męża na własne potrzeby mieszkaniowe. Skarżąca z mężem są także wspólnie użytkownikami wieczystymi nieruchomości gruntowej położonej w L., na której wybudowali budynek mieszkalno-usługowy, wykorzystywany w części mieszkalnej na potrzeby własne i swojej rodziny, a w części usługowej wynajmowany (obecnie wynajmowanych jest tam 13 lokali).

Dochody uzyskiwane z wynajmowania lokali w wymienionych budynkach skarżąca i jej mąż opodatkowywali w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Ponieważ zarówno skarżąca, jak i jej mąż, są podatnikami podatku od towarów i usług, przychody uzyskiwane z wynajmu lokali są dokumentowane fakturami VAT, które jednakże nie zawierają nazwy, pod którą prowadzą działalność gospodarczą, a jedynie imię i nazwisko.

Korzystając z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 6-8 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm., dalej: ustawa o podatku zryczałtowanym), podatek dochodowy od dochodów uzyskanych z wynajmu lokali płaci wyłącznie skarżąca.

W 2010 r. skarżąca wraz z mężem nabyła w ramach małżeńskiej wspólności ustawowej nieruchomość w L., na której małżonkowie zamierzają wybudować trzykondygnacyjny budynek mieszkalno-usługowy o łącznej powierzchni ok. 3.100 m2, w tym powierzchni mieszkalnej ok. 800 m2. Część usługową zamierzają przeznaczyć na wynajem, a część mieszkalną na potrzeby mieszkaniowe swojej rodziny. Budowa ma być realizowana prywatnie, tj. nie w ramach prowadzonych przez małżonków działalności gospodarczych.

Na tle tak opisanego zdarzenia przyszłego skarżąca zadała pytanie, czy po wybudowaniu wspomnianego budynku dochody uzyskane z wynajmu dotychczas wynajmowanych lokali usługowych, znajdujących się w dwóch innych budynkach, nadal będą mogły być opodatkowane w formie ryczałtu jako przychody z najmu niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) w zw. z art. 6 ust. 1a i 1b ustawy o podatku zryczałtowanym, oraz czy dochody uzyskane z wynajmu lokali usługowych znajdujących się w nowo wybudowanym budynku będą mogły być opodatkowane w formie ryczałtu jako przychody z najmu niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, zgodnie z tymi samymi przepisami.

Skarżąca stanęła na stanowisku, że zarówno dochody z wynajmu dotychczas wynajmowanych lokali w dwóch budynkach, jak i dochody z wynajmu lokali w nowo wybudowanym budynku, będą mogły być opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych jako przychody z najmu niezwiązanego z prowadzoną przez któregokolwiek z małżonków działalnością gospodarczą, zgodnie z powołanymi przepisami ustawy o podatku zryczałtowanym. Skarżąca wskazała, że przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm., dalej: updof) wyraźnie rozróżniają poszczególne źródła przychodów oraz sposób opodatkowania przychodów uzyskanych z każdego z tych źródeł. Powołując się na treść przepisów art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6, art. 5a pkt 6, art. 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 11 updof, skarżąca stwierdziła, iż najem stanowi całkowicie odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu. Najem może być wprawdzie także prowadzony w ramach działalności gospodarczej, ale tylko wówczas, gdy dotyczy składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Najem poszczególnych składników, w tym lokali niewykazanych w ewidencji środków trwałych, nie powinien być traktowany jako podstawa osiągania przychodów ze źródła będącego pozarolniczą działalnością gospodarczą. Zdaniem skarżącej, o tym, czy najem stanowi przychód z działalności gospodarczej, czy z odrębnego źródła przychodów, decyduje w jej (i jej męża) przypadku to, czy wynajmowany składnik majątku, tj. wspomniane lokale, pozostają w związku z prowadzonymi przez nią i męża działalnościami.

Skarżąca wskazała ponadto, że zgodnie z art. art. 8 ust. 1 pkt 4 lit. e) i art. 6 ust. 1a ustawy o podatku zryczałtowanym, wyłączenie możliwości opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych nie dotyczy przychodów osiąganych z tzw. najmu prywatnego. Skarżąca uważa zatem, iż ze względu na to, że ani ona, ani jej mąż nie prowadzą działalności gospodarczej związanej z wynajmowaniem nieruchomości stanowiących ich własność, oraz że wszystkie nieruchomości stanowiące ich własność zostały nabyte przez nich do ich majątku prywatnego, a tym samym nie na cele związane z prowadzoną działalnością, przychody uzyskiwane przez nich dotychczas oraz w przyszłości z wynajmu lokali będą mogły być opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Żaden z tych lokali nie był ani nie będzie wpisany do ewidencji środków trwałych którejkolwiek z działalności prowadzonych przez skarżącą i jej męża.

Dyrektor Izby Skarbowej, działając z upoważnienia Ministra Finansów, w interpretacji indywidualnej z dnia 9 sierpnia 2011 r. uznał stanowisko przedstawione w opisanym wyżej wniosku skarżącej za nieprawidłowe.

Uzasadniając wydaną interpretację, organ podatkowy wskazał, że zgodnie z updof odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6: pozarolniczą działalność gospodarcza, najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Z treści definicji pozarolniczej działalności gospodarczej, zawartej w art. 5a pkt 6 updof, wynika, iż dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: 1) prowadzenie jej w celu osiągnięcia dochodu - przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu; 2) wykonywanie sposób ciągły - jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań; 3) prowadzenie w sposób zorganizowany - co oznacza, iż podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 updof przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Przepis ten koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 updof dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a ustawy o podatku zryczałtowanym, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych z najmu poza działalnością gospodarczą - w myśl art. 12 ust 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku zryczałtowanym - wynosi 8,5%.

Zdaniem organu, biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przepisy prawne w tym zakresie, należy stwierdzić, że najem na tak szeroką skalę spełnia wszystkie przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ podkreślił, że strona prowadząc opisany we wniosku najem we współwłasności łącznej, jako osoba fizyczna, działa we własnym imieniu, a podejmowane czynności rodzą bezpośrednio dla niej określone prawa i obowiązki. Najem ten nastawiony jest na osiągnięcie zysku w postaci czynszu, zaś szeroki zakres prowadzonego najmu wskazuje, że nie może on być prowadzony inaczej niż w sposób zorganizowany i profesjonalny. Potwierdza to fakt, że aktywność skarżącej koncentruje się na podejmowaniu działań zmierzających zarówno do utrzymania źródła przychodu w zakresie najmu będących w jej posiadaniu nieruchomości, jak i do rozszerzenia tego źródła.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem organu podatkowego, skarżąca wezwała go pismem z dnia 30 sierpnia 2011 r. do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi z dnia 5 października 2011 r. na wezwanie skarżącej organ podatkowy stwierdził brak podstaw do zmiany opisanej wyżej interpretacji indywidualnej.

W skardze na powyższą interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skarżąca wniosła o jej uchylenie, zarzucając jej naruszenie przepisów art. 1 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 2 ust. 1a, art. 6 ust. 1a i 1b, art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku zryczałtowanym, w związku z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6, art. 5a pkt 6 updof, poprzez błędną ich wykładnię, polegającą na przyjęciu, iż dochód uzyskiwany przez skarżącą i jej męża z tytułu najmu dotychczas wynajmowanych lokali po wybudowaniu nowego budynku mieszkalno-usługowego, jak również z tytułu najmu lokali znajdujących się w tym budynku, nie będzie mógł być opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym jako przychód z najmu ntezwiązanego z prowadzoną przez którekolwiek z nich działalnością gospodarczą, pomimo tego, iż:

– przychody osiągane przez skarżącą i jej męża z najmu tych wszystkich lokali powinny być zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 6 updof, bowiem fakt prowadzenia przez skarżącą i jej męża działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 updof nie skutkuje koniecznością zaliczenia wszystkich osiąganych przez nich przychodów do przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,

– wspomniane przychody nie będą związane z żadną z prowadzonych przez skarżącą i jej męża działalności gospodarczych, stanowiąc przychody z tzw. "najmu prywatnego",

– wskazane nieruchomości stanowią majątek wspólny skarżącej i jej męża i nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonych działalności gospodarczych,

– wspomniane przychody mają charakter jedynie uzupełniający wobec dochodów uzyskiwanych przez skarżącą i jej męża z prowadzonych przez niech w szerokim zakresie działalności gospodarczych,

– wybudowanie przez skarżącą i jej męża nowego budynku jest jedynie formą lokaty nadwyżek posiadanego przez nich kapitału, a nie jedną z form prowadzenia działalności gospodarczej.

Skarżąca wskazała, iż organ podatkowy nie wziął pod uwagę, że przedmiotowe lokale nie będą wynajmowane na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonych przez nią i jej męża działalności gospodarczych, oraz że prowadzi ona działalność gospodarczą na terenie miasta Ł., a nie L., gdzie znajdują się te lokale.

Skarżąca ponadto podniosła, że podstawowe znaczenie dla wykładni art. 5a pkt 6 updof ma ostatnia część tego przepisu, z której wynika, iż samo prowadzenie działalności gospodarczej przez podatnika nie przesądza jeszcze, że przychody uzyskiwane przez niego dodatkowo poza tą działalnością także są zaliczane do źródła przychodów, jakim jest pozarolniczą działalność gospodarcza. Zdaniem skarżącej, skoro uzyskiwane przez nią z najmu przychody można przypisać od innego niż działalność gospodarcza źródła przychodów, wyszczególnionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 updof, to przychody te nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej i zgodnie z art. 5a pkt 6 updof nie mogą być zakwalifikowane do tego źródła. Tym samym mogą być opodatkowane na podstawie wymienionych wyżej przepisów zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 8,5%.

W odpowiedzi na skargę organ podatkowy wniósł o jej oddalenie, wywodząc podobnie jak w wydanej interpretacji indywidualnej, szerzej rozwijając wyjaśnienie pojęć zarobkowego charakteru, organizacji oraz ciągłości wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 updof.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Skarga jest bezzasadna.

Na wstępie rozważań należy wskazać, iż zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.

Z kolei przepis art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) -zwanej dalej p.p.s.a. - stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na pisemne interpretacje przepisów prawa wydawane w indywidualnych sprawach.

Z przedstawionego przez skarżącą we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wspólnie z małżonkiem wynajmuje ona 14 lokali użytkowych (w dwóch budynkach mieszkalno-usługowych). Ponadto w 2010 r. małżonkowie nabyli nieruchomość, na której zamierzają wybudować trzykondygnacyjny budynek mieszkalno-usługowy o łącznej powierzchni użytkowej 3.100 m2, z czego część usługową o powierzchni 2.300 m2 zamierzają przeznaczyć pod wynajem.

W ocenie Sądu w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, jak to słusznie uczynił organ podatkowy, że najem na tak szeroką skalę spełnia wszystkie przesłanki uznania za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Najem i dzierżawa - co nie budzi wątpliwości w orzecznictwie - może być wykonywany w ramach działalności gospodarczej, jak i poza tą działalnością. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 6 updof obejmuje tylko taki najem, który nie stanowił działalności gospodarczej. Art. 10 updof zawiera bowiem podział zbiorów źródeł przychodu, a jednym z warunków prawidłowości podziału jest warunek rozłączności. Punkt 6 zatem może obejmować jedynie najem (dzierżawę), które nie są wykonywane w ramach działalności gospodarczej, inaczej bowiem pokrywałby się swym zakresem z punktem 3.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej zostało wyjaśnione w słowniczku zamieszczonym w art. 4 ust. 1 pkt 12 updof. W myśl tego przepisu pozarolniczą działalność gospodarcza to pozarolniczą działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do treści art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. pojęcie to oznacza działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Przedmiotowa definicja (skład orzekający w rozpatrywanej sprawie podziela i poniżej wykorzystuje argumentację przedstawioną w wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 5 października 2010 r., I SA/Bd 709/10, publ. na http://orzeczenia.nsa.gov.pl) pozwala na wyróżnienie kilku elementów tworzących to pojęcie, a mianowicie jest to działalność zarobkowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek. Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku, dochodu, co odróżnia ją od działalności społecznej. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany.

O zorganizowanym charakterze działalności zarobkowej może świadczyć ponadto wyodrębnienie istnienia pewnych składników materialnych i niematerialnych służących prowadzeniu tej działalności, czy też przyjęcie przez dany podmiot określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej, choć tych okoliczności nie należy uważać za element decydujący o zorganizowanym charakterze prowadzonych działań.

Wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nie okazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Analiza opisanego we wniosku o interpretację stanu faktycznego pozwala przyjąć, jak to uczynił organ podatkowy w zaskarżonej interpretacji, że prowadzony przez skarżącą najem ma zarobkowy charakter, czyli jest nastawiony na osiągnięcie zysku (dochodu) w postaci czynszu. Szeroki zakres prowadzonego najmu wskazuje zaś, że nie może on być prowadzony inaczej niż w sposób zorganizowany i profesjonalny. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym oznacza prowadzenie działalności w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Istotnym przejawem działania w sposób zorganizowany jest również to, że aktywność skarżącej koncentruje się na podejmowaniu czynności zmierzających zarówno do utrzymania źródła przychodu, jak i do rozszerzenia tego źródła przez planowaną inwestycję budowy kolejnego budynku z lokalami pod wynajem. Wskazana inwestycja niewątpliwie związana jest z koniecznością podejmowania szeregu czynności (nawiązywania kontaktów z wykonawcami na etapie budowy i wykończenia, następnie z klientami zarówno na etapie zawierania umów najmu, jak i w trakcie ich realizacji). O zorganizowanej działalności świadczy również konieczność pozyskiwania potencjalnego klienta (wynajmującego) poprzez udostępnianie informacji o posiadanych lokalach do wynajęcia, podejmowanie środków umożliwiających realizację przedmiotu umowy, czuwanie nad przestrzeganiem zasadach dokonywania płatności za wynajem. Tego rodzaju działania, przy podanej ilości wynajmowanych lokali, nie mogą mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Wymagają one podejmowania szeregu zaplanowanych i przemyślanych działań oraz czynności. Ponadto cechą charakterystyczną działalności gospodarczej jest również jej ukierunkowanie na zbyt, na zaspokajanie potrzeb osób trzecich - w tym przypadku osób wynajmujących lokale. Istotne w okolicznościach sprawy jest również to, że zgodnie z treścią wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, najem jest przedmiotem prowadzonej przez skarżącą działalności gospodarczej oraz że wystawia ona faktury Vat za tę usługę.

Reasumując, Sąd stwierdza, że przychody z opisanego we wniosku najmu lokali nie mogą stanowić źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 updof. Mając na uwadze profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły charakter prowadzonego najmu oraz fakt prowadzenia działalności na własny rachunek i ryzyko, należy stwierdzić, że podejmowane przez skarżącą czynności wypełniają przesłanki zawarte w art. 5a pkt 6 updof. Wykonywany w tych warunkach najem uznaje się za działalność gospodarczą. Tym samym przychody z przedmiotowego najmu nie mogą być opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 8,5%.

Z tych względów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku na mocy art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.