Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Szumilas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędzia WSA Michał Ruszyński Protokolant st. sekr. sąd. Monika Walentynowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2015 r. sprawy ze skargi Skarbu Państwa – Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasów Państwowych Ośrodka Transportu Leśnego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany stanu faktycznego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] r. nr [...], II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego Skarbu Państwa – Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasów Państwowych Ośrodka Transportu Leśnego kwotę 440 (czterysta czterdzieści) zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Pismem z dnia [...] marca 2014 roku adresowanym do Wydziału Komunikacji Urzędu Miasta, Ośrodek Transportu Leśnego, domagał się zmiany zapisu w dowodzie rejestracyjnym rodzaju pojazdu m.in. marki [...] oznaczonego numerem identyfikacyjnym [...] oraz numerem rejestracyjnym [...], z "ciągnik samochodowy" na "samochód ciężarowy". Według wnioskującego błędny zapis powstał w pierwszej rejestracji pojazdu. Do wniosku załączono opinię techniczną rzeczoznawcy samochodowego z dnia [...] marca 2014 roku. W uzasadnieniu opinii wskazano iż "obecne parametry techniczne i sposób użytkowania badanych pojazdów pozwalają na wnioskowanie o zmianę wpisów rodzaju pojazdu w dowodach rejestracyjnych z ciągnik samochodowy na samochód ciężarowy".

Decyzją z dnia [...] lipca 2014 roku nr [...], Prezydent Miasta odmówił zmiany stanu faktycznego polegającej na zmianie rodzaju pojazdu marki [...] oznaczonego numerem identyfikacyjnym [...] oraz numerem rejestracyjnym [...].

W uzasadnieniu tej decyzji organ wskazał, przywołując w pełnym brzmieniu treść przepisów, że zgodnie z obowiązującymi w 2008 roku przepisami dotyczącymi rejestracji wpisu parametrów technicznych pojazdu w karcie dokonano na podstawie dokumentów przedstawionych przez właściciela pojazdu, także zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego.

Organ zaznaczył, że właściciel pojazdu zarejestrowanego jest obowiązany zawiadomić w terminie nieprzekraczającym 30 dni starostę o zmianie stanu faktycznego wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym.

Prezydent zaznaczył, że dodatkowo przepis § 14 ust 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 roku w sprawie rejestracji i oznaczenia pojazdów (Dz.U. z 2007 , Nr 186, poz. 1322 z póżn. zm.) stanowi, iż w przypadku zawiadomienia o zmianie stanu faktycznego wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym, wynikającej z wprowadzenia w pojeździe zarejestrowanym zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj pojazd, do zawiadomienia dołącza się dokument potwierdzający, że dokonane zmiany konstrukcyjne zmieniające rodzaj pojazdu wykonane zostały przez przedsiębiorcę, o którym mowa w art 66 ust 4 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997roku Prawo o ruchu drogowym oraz zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego potwierdzające, że dokonane zmiany są zgodne z przepisami określającymi warunki techniczne pojazdów. Organ zaznaczył, że do wniosku z dnia [...] marca 2014 roku nie dołączono dokumentu potwierdzającego, że dokonane zmiany konstrukcyjne zostały wykonane zgodnie z powyższym przepisem.

Ośrodek Transportu Leśnego złożył odwołanie od tej decyzji. W uzasadnieniu podniósł, że strona od dnia rejestracji pojazdu nie dokonała w pojeździe żadnych zmian w stosunku do pierwotnej zabudowy wykonanej w 2007 roku i wnioskuje o zmianę pierwotnej decyzji o rejestracji tego pojazdu w zakresie jego oznaczenia z uwagi na popełniony błąd.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu wniesionego odwołania, decyzją z dnia [...] października 2014 roku, nr [...] utrzymało w mocy powyższą decyzję Prezydenta Miasta.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowi § 14 ust. 1 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 roku w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów. Organ cytując ten przepis oraz inne, które uznał za znaczące dla sprawy, wskazał w pierwszej kolejności, że ustawodawca wyraźnie wskazał, iż w przypadku wprowadzenia w pojeździe zarejestrowanym zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj pojazdu do zawiadomienia dołącza się dokument potwierdzający, że dokonane zmiany konstrukcyjne zmieniające rodzaj pojazdu wykonane zostały przez przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 66 ust. 4 pkt 6 lit. b ustawy Prawo drogowe oraz zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego potwierdzającego, że dokonane zmiany są zgodne z przepisami określającymi warunki techniczne pojazdów. W przedmiotowej sprawie strona nie dołączyła do wniosku wymaganych dokumentów. Ponadto nie powiadomiła organu I instancji o zmianach dotyczących spornego pojazdu, skoro właściciel pojazdu zarejestrowanego jest obowiązany zawiadomić w terminie nieprzekraczającym 30 dni starostę o zmianie stanu faktycznego wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym.

W ocenie organu dane dotyczące rodzaju pojazdu nie znajdują się w decyzji o rejestracji pojazdu, a co za tym idzie nie zachodzi możliwość dokonania jej zmiany. W przypadku zmiany rodzaju pojazdu można jedynie dokonać zmiany w dowodzie rejestracyjnym w drodze czynności materialno-technicznej, które w żaden sposób nie wymagają wszczęcia i prowadzenia postępowania administracyjnego oraz wydania decyzji administracyjnej.

Organ wskazał, że zawarty w odwołaniu zarzut naruszenia art. 155 k.p.a. jest bezpodstawny albowiem zmiana rodzaju pojazdu w dowodzie rejestracyjnym jest dokonywana jako czynność materialno-techniczna, zatem nie wymaga zmiany decyzji o rejestracji pojazdu trybie nadzwyczajnym.

Na tę decyzję, Ośrodek Transportu Leśnego, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. zarzucając organowi naruszenie: 1. § 14 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczenia pojazdów, poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie, 2. art. 155 k.p.a. w zw. z art. 2 pkt 42a ustawy Prawo o ruchu drogowym, poprzez ich niezastosowanie, w konsekwencji czego domagał się jej uchylenia.

Skarżący podkreślił, że od dnia rejestracji pojazdu nie dokonał w nim żadnych zmian w stosunku do pierwotnej zabudowy wykonanej w 2007 roku dlatego wnioskuje o zmianę (sprostowanie) pierwotnej decyzji o rejestracji tego pojazdu w zakresie jego oznaczenia z uwagi na błąd jaki został popełniony przez wykonawcę zabudowy, diagnostów dokonujących pierwszego i kolejnych przeglądów jak i samą stronę, która błędu wykonawcy zabudowy i diagnostów nie wychwyciła i we wniosku o rejestrację oznaczyła pojazd jako ciągnik siodłowy i wydanego dokumentu rejestracyjnego nie zakwestionowała. Tymczasem obowiązkiem organu administracji publicznej jest co najmniej dokładne wyjaśnienie, czy faktycznie błąd miał miejsce, zamiast obrony swojego stanowiska bez zważania na wiarygodne dowody świadczące o wystąpieniu błędu.

Zdaniem strony przepisy rozporządzenia należało potraktować odpowiednio w celu wyeliminowania niewątpliwej wady jaką jest obciążona pierwotnie wydana decyzja o rejestracji pojazdu. Względnie organ I powinien wyjaśnić, jakich zmian w pojeździe dokonał podmiot dokonujący zabudowy podwozia, jaki rzeczywiście typ pojazdu powstał w wyniku zabudowy i czy od tego czasu w pojeździe dokonywano jakichkolwiek zmian. To ostatnie powinno być osiągnięte poprzez uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Nadto skarżący wskazał, że organ administracji publicznej działając zgodnie z art. 7 k.p.a. powinien również rozważyć możliwość zmiany pierwotnej decyzji o rejestracji pojazdu w oparciu o art. 155 k.p.a.. Przepisy rozporządzenia w sprawie rejestracji pojazdów i ustawy prawo o ruchu drogowym nie stoją na przeszkodzie takiej zmiany. Zdaniem strony, w świetle wykazanego przez stronę błędu, jaki został popełniony przy pierwotnej rejestracji, spełnione są zarówno przesłanki interesu publicznego jaki i słusznego interesu strony, bowiem niewątpliwie w interesie publicznym jest, aby prowadzone przez państwo rejestry i wydane na ich postawie dokumenty były zgodne ze stanem faktycznym a strona nie tylko na zmianę się zgadza, ale wręcz o nią wnosi, bowiem również stronie zależy na tym, aby posiadany przez nią dokument urzędowy w postaci dowodu rejestracyjnego był zgodny ze stanem faktycznym a w przypadku zbycia pojazdu, aby rozbieżność pomiędzy stanem faktycznym a dokumentem urzędowy nie była przedmiotem reklamacji ze strony nabywcy takiego pojazdu.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2014 roku, poz. 1647 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Kognicja Sądu jest zatem ograniczona do oceny legalności kwestionowanego skargą aktu lub czynności organów administracji publicznej. W myśl art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.) sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1/ uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2/ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3/ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z powołanych przepisów wynika, że badanie legalności zaskarżonej decyzji obejmuje ocenę prawidłowości zastosowania przepisów prawa i ich wykładni przez organy administracji oraz zgodność z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej. Badając w tym aspekcie zaskarżoną decyzję, Sąd uznał skargę za uzasadnioną.

Wskazać należy, że rejestracja pojazdu oraz zasady dopuszczenia pojazdu do ruchu zostały określone w przepisach rozdziału 2 w dziale III ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku - Prawo o ruchu drogowym ( tj. Dz.U. z 2012 poz. 1137 ze zm., według stanu prawnego na dzień 31 stycznia 2008 roku – Dz.U. z 2005 roku, nr 108, poz. 908 ze zm.), nazywanej dalej ustawą. Zgodnie z art. 71 ust. 2 tej ustawy pojazdy (oprócz wymienionych w ust. 3) są dopuszczane do ruchu, jeżeli odpowiadają warunkom określonym w art. 66 i są zarejestrowane, a dokumentem stwierdzającym dopuszczenie tych pojazdów na stałe do ruchu jest dowód rejestracyjny (art. 71 ust. 1). Rejestracji dokonuje się na podstawie dokumentów wymienionych w art. 72 ust. 1 i 2 ustawy lub określonych w trybie ust. 3 tego artykułu.

Według art. 73 ust. 1 ustawy rejestracji pojazdu dokonuje na wniosek właściciela starosta właściwy ze względu na miejsce jego zamieszkania (siedzibę), wydając dowód rejestracyjny oraz tablice (tablicę) rejestracyjne.

Odnośnie dokonywania rejestracji nie budzi wątpliwości stanowisko, iż jest ona dokonywana w formie decyzji administracyjnej jak przyjęto w uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 listopada 1999 roku, w spr. OPK 24/99 i z dnia 22 listopada 1999 roku, w spr. OPK 21/99 (ONSA nr 2 poz. 54 i 55 z 2000 roku). W uchwałach tych wskazano - wyjaśniając kwestię formy prawnej załatwienia sprawy o rejestrację pojazdu w świetle powołanej ustawy - że w doktrynie prawa administracyjnego oraz w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego wielokrotnie podkreślano, że o tym, czy dany akt administracyjny jest decyzją, przesądza nie jego nazwa, lecz charakter sprawy oraz treść przepisu będącego podstawą działania organu załatwiającego tę sprawę. Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił również uwagę na to, że przepisy prawa materialnego przewidują decyzyjną formę załatwiania danej sprawy nie tylko w sposób bezpośredni, ale także przez określenie w formie czasownikowej kompetencji organu do rozstrzygania sprawy (np. zezwala, przydziela, stwierdza). Za decyzję uznaje się jednostronne rozstrzygnięcie organu administracji o wiążących konsekwencjach obowiązującej normy prawa administracyjnego dla indywidualnie określonego podmiotu i konkretnej sprawy, podejmowane w sferze stosunków zewnętrznych, poza systemem organów państwowych i podległych im jednostek (uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 października 1998 roku w spr. OPS 6/98 - ONSA 1999 rok, z. 1, poz. 3 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 października 1987 roku, w spr. SA/Wr 730/87 - ONSA 1988 rok, z. 1, poz. 18). Naczelny Sąd Administracyjny podniósł ponadto, że gdy uprawnienia strony nie powstają bezpośrednio z mocy prawa, lecz w wyniku konkretyzacji normy prawnej, organ administracji - jeśli nie jest przewidziana inna forma jego działania - obowiązany jest dokonać tej konkretyzacji w drodze decyzji administracyjnej (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 sierpnia 1984 roku w spr. SA/Wr 430/84 - OSPiKA 1986, nr 9-10, poz. 176). Ze względu na zawartą w art. 104 k.p.a. zasadę załatwiania indywidualnych spraw administracyjnych przez wydanie decyzji wyłączenie decyzyjnej formy załatwiania takich spraw musi być wyraźne; nie można go domniemywać (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 1998 roku, w spr. II SA 1329/97).

Dalej Naczelny Sąd Administracyjny wywiódł, że z użytych w art. 73 ust. 1 i art. 72 ust. 1 ustawy sformułowań "rejestracji pojazdu dokonuje (...) starosta" i "rejestracji dokonuje się (...)" wynika, że uzyskanie przewidzianych w tych przepisach uprawnień przez dany podmiot nie następuje z mocy samego prawa, lecz dopiero w wyniku konkretyzacji normy prawnej. W art. 73 ust. 1 ustawy jest mowa o dwóch czynnościach organu rejestracyjnego: o dokonaniu rejestracji oraz o wydaniu dowodu rejestracyjnego i tablic (tablicy) rejestracyjnych. Samo wydanie dowodu rejestracyjnego jest tylko czynnością materialno-techniczną. Sama ta czynność jednak nie wyznacza sytuacji prawnej jednostki, gdyż zawsze musi być ona poprzedzona rozstrzygnięciem przez dany organ, czy w konkretnej sytuacji osoba ubiegająca się o rejestrację danego pojazdu spełnia wszystkie określone wymagania ustawowe. Takie działania organu autorytatywnie konkretyzują sytuację prawną podmiotu i noszą wszelkie znamiona procesu wydawania decyzji. Akt rejestracji pojazdu zatem ma cechy decyzji administracyjnej w znaczeniu materialnoprawnym.

Rejestracja pojazdu następuje zatem w drodze rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej w formie decyzji administracyjnej po przeprowadzeniu postępowania w celu ustalenia okoliczności faktycznych i prawnych, od których ustawa i przepisy wykonawcze do niej uzależniają dokonanie rejestracji. Postępowanie w sprawie rejestracji pojazdu kończy się wydaniem decyzji administracyjnej i decyzja ta poprzedza czynność materialno-techniczyną wydania dowodu rejestracyjnego i tablic.

Kwestia charakteru prawnego dowodu rejestracyjnego może wywoływać wątpliwości prawne. Dlatego wyjaśniając tę wątpliwość w uzasadnieniu powołanej wyżej uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 września 2001 roku określono dowód rejestracyjny, jako zewnętrzny przejaw oświadczenia woli organu administracji rozstrzygającego sprawę rejestracji pojazdu, z jednej strony potwierdza wydanie decyzji o zarejestrowaniu pojazdu, a z drugiej strony jest dokumentem stwierdzającym dopuszczenie zarejestrowanego pojazdu do ruchu. Jako dokument urzędowy sporządzony w przepisanej formie przez powołane do tego organy administracji publicznej w ich zakresie działania, dowód rejestracyjny stanowi potwierdzenie wcześniejszego uzyskania pozytywnej decyzji o rejestracji pojazdu. Naczelny Sąd Administracyjny przyjął, że sam dowód rejestracyjny nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu art. 104 k.p.a.

Zagadnienia dotyczące zawiadomienia o nabyciu lub zbyciu pojazdu a także o zmianie stanu faktycznego wymagającej zmiany danych w dowodzie rejestracyjnym świadczą o tym, że los dowodu rejestracyjnego jak również zmiany danych w nim zawartych nie wpływa na byt prawny decyzji o rejestracji pojazdu. Z tej racji zmiana danych zawartych w dowodzie rejestracyjnym, nie objętych decyzją o rejestracji, jest dopuszczalna bez konieczności zmiany decyzji rejestracyjnej. W tym miejscu należy wskazać, że decyzja administracyjna korzysta z przymiotu ostateczności w warunkach przewidzianych w przepisie art. 16§ 1 k.p.a., tam też przewidziano możliwość jej uchylenia bądź zmiany. Przepisy dotyczące procedury administracyjnej nie przewidują dla czynności materialno-technicznej, która nie jest decyzją administracyjną, waloru ostateczności, toteż jej zmiana, zdaniem Sądu, jest możliwa w każdym czasie.

Dowód rejestracyjny danego pojazdu zawiera określone dane identyfikujące pojazd samochodowy, jego właściciela oraz "wystawcę" i jest dokumentem wydawanym w następstwie podjęcia decyzji o zarejestrowaniu pojazdu określonego (opisanego) w złożonym wniosku. Niewątpliwie należy przyjąć, że jedynie zmiana takiego elementu treści tegoż dowodu winna być poprzedzona stosownym rozstrzygnięciem tj. decyzją zmieniającą uprzednią decyzję o rejestracji lub też uchyleniem tej uprzedniej decyzji i wydaniem "nowej" decyzji na co zezwala (stawiając warunek zgody strony) art. 155 k.p.a. albo też wykorzystaniem trybu przewidzianego w art. 162 kpa (w przypadku zaistnienia jednej z enumeratywnie wymienionych w tym przepisie sytuacji) tj. stwierdzenia wygaśnięcia decyzji o rejestracji i wydanie następnie innej decyzji dotyczącej tego pojazdu, gdy zmiany wymaga to, co było treścią decyzji o rejestracji pojazdu. W przypadku zmiany danych zawartych wyłącznie w dowodzie rejestracyjnym - wydanym w drodze czynności materialno-technicznej - nie ma potrzeby zmiany decyzji o rejestracji pojazdu (zobacz wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: w Gorzowie Wlkp. z dnia 20 listopada 2008 roku, w spr. II SA/Go 570/08, w Poznaniu z dnia 26 listopada 2009 roku, w spr. IV SA/Po 662/09, w Białymstoku, z dnia 17 lutego 2009 roku, w spr. II Bk 688/08 ).

Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2014 roku, utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] lipca 2014 roku, w której odmówił zmiany stanu faktycznego polegającej na zmianie rodzaju pojazdu marki [...] oznaczonego numerem rejestracyjnym [...]. Dla organów obydwu instancji materialnoprawną podstawą rozstrzygnięcia, wskazaną w decyzji, stał się przepis § 14 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002r. w sprawie rejestracji i oznaczenia pojazdów (Dz.U. z 2007 roku, nr 186, poz. 1322 z późn. zm.) stanowiący, iż w przypadku zawiadomienia o zmianie stanu faktycznego wymagającej zmiany danych zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym, wynikającej z wprowadzenia w pojeździe zarejestrowanym zmian konstrukcyjnych zmieniających rodzaj pojazd, do zawiadomienia dołącza się dokument potwierdzający, że dokonane zmiany konstrukcyjne zmieniające rodzaj pojazdu wykonane zostały przez przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 66 ust 4 pkt 6 lit. b ustawy z dnia 20 czerwca 1997roku Prawo o ruchu drogowym oraz zaświadczenie o pozytywnym wyniku badania technicznego potwierdzające, że dokonane zmiany są zgodne z przepisami określającymi warunki techniczne pojazdów. Organy obydwu instancji uznały, że skoro skarżący nie przedstawił dokumentu dokonania zmian konstrukcyjnych, o jakich mowa w powołanym przepisie, zatem nie jest możliwa zmiana zapisu w dowodzie rejestracyjnym dotycząca kwestii rodzaju pojazdu.

Jednakże uwadze organów uszło, że skarżący składając wniosek z dnia [...] marca 2014, domagał się zmiany zapisu w dowodzie rejestracyjnym rodzaju pojazdu, marki [...] numer rejestracyjny [...], z "ciągnik samochodowy" na "samochód ciężarowy" albowiem błędny zapis powstał w pierwszej rejestracji pojazdu. W świetle tak wskazanego zakresu postępowania organy obydwu instancji mylnie przyjęły stan faktyczny, a konsekwencji tego nie rozpoznały istoty sprawy.

Zgodnie z art. 61 § 1 k.p.a. postępowanie administracyjne wszczyna się m. in. na żądanie strony. Żądanie takie określa przedmiot tego postępowania, a w razie wątpliwości sprecyzowania należy domagać się od strony. Wówczas sprawa administracyjna ma być rozpoznana zgodnie z intencją i interesem strony. Sformułowane przez stronę żądanie wszczęcia postępowania określa przedmiot tego postępowania, a w razie wątpliwości - sprecyzowanie żądania należy do strony, nie zaś do sfery ocennej organu administracji (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 czerwca 1990 roku, w spr. I SA 367/90, publ. ONSA z 1990, nr 2-3, poz. 47 oraz z dnia 9 marca 2007 roku, w spr. I OSK 599/06 ). Organ nie jest uprawniony do dowolnej oceny żądania. Niedopuszczalna jest samowolna zmiana przez organ administracji żądania wyraźnie i jednoznacznie sprecyzowanego przez stronę. Wniosek wszczynający postępowanie administracyjne, w przypadku wątpliwości co do treści żądania, stanowi podstawę do podjęcia przez organ ustaleń w zakresie rzeczywistej woli podmiotu, od którego pochodzi. Postępowaniu temu towarzyszy należyte i wyczerpujące poinformowanie strony o okolicznościach faktycznych i prawnych mogących mieć wpływ na ustalenie jej praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego. W przeciwnym razie mamy do czynienia z naruszeniem art. 7 i art. 9 K.p.a. w stopniu mogącym mieć wpływ na istotę rozstrzygnięcia (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2002 roku, w spr. I SA 2188/00, niepubl., oraz z dnia 9 marca 2007 roku, w spr. I OSK 599/06 ).

Zdaniem Sądu dokładne określenie rodzaju sprawy pozwala na prawidłowe wyznaczenie normy prawa materialnego lub procesowego, co ma istotne znaczenie dla ustalenia zakresu postępowania. We wniosku takie żądanie zostało dokładnie określone. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 listopada 2008 roku, w spr. II GSK 510/08 stwierdził w tezie nr 2 : "Jeżeli jednak żądanie strony jest uznawane za niewystarczająco precyzyjne, czy też niewłaściwie sformułowane, to obowiązkiem organu administracji publicznej prowadzącego postępowanie jest wezwanie ( przed wydaniem rozstrzygnięcia) do usunięcia występujących zdaniem organu braków lub nieścisłości w sformułowaniu żądania, z informacją o przyczynach prezentowanej oceny wniosku w świetle obowiązującego prawa i pouczeniem, o konsekwencjach takiego stanu rzeczy w razie niezastosowania się do wezwania organu przy rozstrzyganiu sprawy.

Ocena Sądu będąca wynikiem przeprowadzonej kontroli treści rozstrzygnięcia, prowadzi do uznania, że zaskarżone rozstrzygnięcie nie dotyczy w istocie żądania skarżącego.

We wniosku skarżący nie powoływał się na zmiany konstrukcyjne wykonane po zarejestrowaniu pojazdu, zaś w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji wprost zaprzeczył temu. Tymczasem bezpodstawnie organy przyjęły wykonanie takich zmian i tym samym błędnie zastosowały powołane wyżej przepisy, naruszając przez to prawo materialne.

Organy nie zbadały dopuszczalności dokonania zmiany zamieszczonych w dowodzie rejestracyjnym danych w aspekcie wskazanym we wniosku, tym samym naruszyły przepisy postępowania, a to art. 7, 77, 80 k.p.a., co miało wpływ na wynik sprawy. Z tych przyczyn pozostające w obrocie decyzje organów obydwu instancji nie mogły się ostać.

Zastosowanie nadzwyczajnego postępowania przewidzianego w art. 155 k.p.a., dla wzruszenia decyzji z dnia [...] stycznia 2008 roku o rejestracji pojazdu, byłoby w sprawie bezprzedmiotowe. Jak wykazano wyżej, decyzja o rejestracji pojazdu nie zawiera w swojej treści określenia rodzaju pojazdu, zatem jej wzruszenie byłoby pozbawione podstaw. Wydanie dowodu rejestracyjnego jest czynnością następczą wobec decyzji o rejestracji pojazdu i konsekwencją jej wydania. Jednak, jak wykazano wyżej, wydanie dowodu rejestracyjnego jest czynnością materialno-techniczną i nie jest decyzją administracyjną. Dlatego zmiana treści dowodu rejestracyjnego w zakresie wskazania rodzaju pojazdu w trybie art. 155 k.p.a., nie jest możliwa.

Jak powiedziano, chociaż podstawą wydania dowodu rejestracyjnego jest, poprzedzająca tę czynność materialno-techniczną, decyzja administracyjna, lecz skoro nie zawiera w swoim rozstrzygnięciu kwestii rodzaju pojazdu, zatem dla dokonania zmiany w zapisach dowodu rejestracyjnego nie jest potrzebna zmiana tej decyzji. Dlatego przedmiotem postępowania organów administracji, przy ponownym rozpoznaniu sprawy, będzie rozpoznanie wniosku skarżącego z dnia [...] marca 2014 roku, w znaczeniu nadanym przez wnoszącego. Organ zatem zbada czy faktycznie nastąpiło błędne oznaczenie rodzaju pojazdu, zatem czy dopuszczalna jest zmiana dowodu rejestracyjnego W takiej ewentualności dokonają czynności materialno-technicznej oczekiwanej przez składającego wniosek. Jeżeli natomiast zostanie stwierdzona niemożność pozytywnego załatwienia wniosku, wtedy, jak to wskazano w postanowieniu poprzedzającym wydanie zaskarżonej decyzji i decyzji ją poprzedzającej, mianowicie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 30 czerwca 2014 roku, w spr. II SA/Go 384/14, organ wyda decyzję odmowną.

Kierując się powyższymi rozważaniami Sąd, z powołaniem się na przepis art. 145 § 1 pkt 1 lit a oraz c p.p.s.a., uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta.

Orzeczenie o wstrzymaniu wykonalności zaskarżonej decyzji Sad wywiódł z art.152 p.p.s.a.. Orzeczenie o kosztach determinuje dyspozycja zawarta w art. 200 p.p.s.a..