Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Agnieszka Nawara - Dubiel (spr.) Sędziowie: WSA Beata Łomnicka WSA Magda Froncisz Protokolant: Maksymilian Krzanowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2017 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję nr [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 31 maja 2016 r., znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki skargę oddala.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w D. decyzją z dnia 20 kwietnia 2015r. znak: [....] na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., póz. 1409 z późn. zm., dalej: "u.p.b.") nakazał A.W. - właścicielowi działki nr [....] położonej w Ć. gmina O. rozbiórkę zjazdu indywidualnego z drogi gminnej (działka nr ....) do działki nr [....] w Ć.

Po rozpoznaniu odwołania wniesionego od powyższej decyzji przez A.W. [....] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. decyzją z dnia 31 maja 2016 r., znak [....] uchylił zaskarżoną decyzję w całości i w tym zakresie na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity z 2013 r., póz. 1409 z późn. zm.) nakazał A.W. - właścicielowi działki nr [....] położonej w Ć. gmina O. rozbiórkę zjazdu indywidualnego z drogi gminnej (działka nr ewid.....) do działki nr ewid. [....] w Ć.

Uzasadniając to rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że stan faktyczny w niniejszej sprawie jest następujący.

Postanowieniem z dnia 26 października 2011 r. znak: [....] , organ I instancji wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie robót wykonanych przy zjeździe z drogi gminnej (działka nr ewid.....) do zabudowań zlokalizowanych na działce nr ewid. [....] położonej w Ć. PINB poinformował ponadto strony, iż postępowanie administracyjne w sprawie zjazdu indywidualnego zlokalizowanego przy granicy działek nr ewid. [....] i [....] prowadzone jest odrębnie pod znakiem: [....] .

Asumpt do wszczęcia postępowania stanowiło pismo A.W. z dnia 15 września 2011 r. w którym wnosił o wszczęcie przez PINB w D. postepowania administracyjnego dotyczącego nielegalnej budowy przez A.D. dwóch zjazdów z drogi gminnej na działkę nr [....] w miejscowości Ć.

Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2012 r. PINB działając na podstawie art. 81c u.p.b., zobowiązał A.D. do przedstawienia oceny stanu technicznego przebudowanego samowolnie zjazdu. W dniu 13 lutego 2012r. na dziennik podawczy PINB wpłynęła stosowna dokumentacja. W dniu 12 marca 2012 r. organ I instancji, działając w oparciu o art. 51 ust.1 pkt 2 u.p.b., wydał decyzję znak: [....] , którą zobowiązał inwestora do wykonania robót mających na celu doprowadzenie obiektu do stanu zgodnego z przepisami.

Na skutek odwołania złożonego przez A.W. , MWINB wydał w dniu 1 lipca 2014 r. decyzję nr [....] znak: [....] , którą uchylił w całości zaskarżoną decyzję PINB i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji ze względu na nieprawidłowy tryb postępowania.

Postanowieniem z dnia 8 grudnia 2014 r. działając na podstawie art. 48 ust. 2 i 3 u.p.b., wstrzymał prowadzenie robót budowlanych przy budowie przedmiotowego zjazdu oraz nałożył na A.W. obowiązek przedstawienia wymienionych w nim dokumentów w terminie 60 dni od daty doręczenia postanowienia.

Następnie wydano zaskarżoną decyzję.

[....] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. przypomniał, że przedmiotem postępowania jest ocena zasadności nałożenia na A.W. obowiązku rozbiórki zjazdu indywidualnego z drogi gminnej (działka nr ewid. ...) do działki nr ewid. [....] w Ć.

W sprawie niniejszej zastosowanie mają przepisy u.p.b. w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. - o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015r. póz. 443).

PINB uwzględniając wskazówki zawarte w decyzji MWINB z dnia 1 lipca 2014 r. dokonał prawidłowej kwalifikacji przedmiotu postępowania administracyjnego. Niewątpliwie w 2011 r. miała miejsce odbudowa zjazdu indywidualnego z drogi gminnej (działka nr ewid....) na działkę nr ewid. [....] w miejscowości Ć. Inwestorem obiektu była A.D. - ówczesna współwłaścicielka działki nr ewid. [....] (pismo A.W. z dnia 15 września 2011 r., protokół z kontroli przeprowadzonej w dniu [....] 2011 r., protokół z przesłuchania w charakterze świadka W.D. , ocena stanu technicznego przedmiotowego zjazdu).

Ustawa Prawo budowlane nie wyjaśnia pojęcia "zjazdu", dlatego też konieczne w tym zakresie jest posiłkowanie definicją zjazdu zawartą w art. 4 pkt 8 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013, poz.1310 z późn. zm), zgodnie z którą to "połączenie drogi publicznej z nieruchomością położoną przy drodze, stanowiące bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej w rozumieniu przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym".

Budowa zjazdu indywidualnego z drogi publicznej wymagała uzyskania pozwolenia na budowę, którym inwestor się nie legitymował (okoliczność bezsporna).

Organ I instancji prawidłowo wdrożył zatem tryb postępowania uregulowany w art. 48 u.p.b. W ocenie MWINB organ I instancji prawidłowo stwierdził, iż są podstawy do wszczęcia postępowania legalizacyjnego w niniejszej sprawie. Zgodnie z powyższym, w myśl art. 48 ust. 2 i ust. u.p.b., PINB postanowieniem z dnia 8 grudnia 2014r. znak: [....] , nałożył na A.W. obowiązek przedłożenia stosownych dokumentów w terminie 60 dni od daty otrzymania postanowienia. Właściciel nieruchomości na której zrealizowano przedmiotowy obiekt nie uczynił zadość nałożonemu obowiązkowi, czym wypełnił dyspozycję art. 48 ust. 4 u.p.b. nakazującego w tej sytuacji orzeczenie nakazu rozbiórki na podstawie ust. 1. W ocenie MWINB, wyznaczony przez organ I instancji termin przedłożenia dokumentacji określonej w art. 48 ust. 3 u.p.b. zapewniał realną możliwość spełnienia obowiązków nałożonych postanowieniem. W świetle powyższego, wydanie przez organ I instancji zaskarżonej decyzji było uzasadnione. Z materiału dowodowego nie wynika ponadto, żeby zaistniała potrzeba zawieszenia postępowania administracyjnego z urzędu.

Wątpliwości organu odwoławczego nie budzi określenie A.W. jako podmiotu zobowiązanego do wykonania nakazu rozbiórki. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 52 u.p.b.: "Inwestor, właściciel lub zarządca obiektu budowlanego jest obowiązany na swój koszt dokonać czynności nakazanych w decyzji, o której mowa w art. 48, art. 49b, art. 50a oraz art. 51". Oznacza to, iż w pierwszej kolejności obowiązek rozbiórki kierowany jest do inwestora, który posiada uprawnienia do władania obiektem budowlanym. Jeżeli inwestor utracił tytuł prawny do nieruchomości, zobowiązanie należy skierować do aktualnego właściciela obiektu. Z materiału dowodowego wynika, iż inwestor - A.D. nie jest już współwłaścicielem działki nr ewid. [....] w Ć. Brak również dowodów na to, iż posiada inny tytuł prawny uprawniający ją do władania przedmiotową nieruchomością. Obecnym jej właścicielem jest A.W. (KW nr [....] ).

Reasumując, organ I instancji prawidłowo przeprowadził postępowanie w trybie określonym w art. 48 u.p.b. oraz poczynił wystarczające ustalenia dające podstawę do orzeczenia rozbiórki samowolnie odbudowanego zjazdu.

Odnosząc się do zarzutów zawartych w odwołaniu wskazano, iż PINB zebrał wystarczający materiał dowodowy aby rozstrzygnąć niniejszą sprawę. Rację należy przyznać skarżącemu w zakresie w jakim wskazał na uchybienie proceduralne organu I instancji polegające na niezapewnieniu A.W. możliwości udziału w przesłuchaniu świadka męża inwestora tj. W.D. Niemniej jednak zważyć należy, iż A.W. miał sposobność zapoznania się z zeznaniami wyżej wymienionego, poprzez poinformowanie go w trybie art. 10 § 1 KPA o możliwości zapoznania się z zebranym w sprawie materiałem dowodowym oraz wypowiedzenia co do jego treści (zawiadomienie z dnia 20 lutego 2012 r. i 2 marca 2015 r.). Nadto treść zeznań W.D. nie jest sprzeczna z wyjaśnieniami A.W. zawartymi w piśmie z dnia 15 września 2011 r.

Odnosząc się do twierdzeń skarżącego dotyczących pominięcia w toczącym się postępowaniu dowodów, które zostały załączone do odwołania wskazać należy, iż dokumenty te (decyzja Starosty D. nr [....] . z dnia 14 lipca 2009r., zawiadomienie o zakończeniu budowy z dnia 29 listopada 2011 r. i oświadczenie o zakończeniu budowy z dnia 3 stycznia 2012 r.) nie świadczą o tym, iż przedmiotowy zjazd został odbudowany legalnie przez Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej w O. Uznaniu wskazanego podmiotu za inwestora przeczy treść pisma Skarżącego z dnia 15 września 2011 r., protokół z przesłuchania W.D. oraz pismo Wójta Gminy O. z dnia 29 listopada 2011 r. i wniosek o zawieszenie postępowania z dnia 15 stycznia 2015 r.

W kwestii uwag dotyczących zawiadomienia właściwych organów ścigania o dostrzeżonym przypadku samowoli budowlanej aktualne pozostaje stanowisko MWINB zawarte w uzasadnieniu decyzji nr [....] z dnia 1 lipca 2014r. znak: [....] .

W ocenie organu odwoławczego PINB prawidłowo odmówił zawieszenia postępowania prowadzonego w niniejszej sprawie. Zawieszenie postępowania w oparciu o art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. uzależnione jest od wystąpienia łącznie trzech przesłanek: postępowanie administracyjne jest w toku, rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej będącej przedmiotem postępowania administracyjnego zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd oraz zagadnienie wstępne nie zostało rozstrzygnięte. Abstrahując od kwestii braku przedstawienia dowodów przez skarżącego dotyczących toczącego się przed sądem powszechnym postępowania w sprawie dotyczącej rękojmi za wady rzeczy stwierdzić należy, iż nie wystąpiła przesłanka bezpośredniego związku przyczynowego między rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej a zagadnieniem wstępnym. Kwestię nałożenia obowiązku rozbiórki obiektu reguluje bowiem przepis art. 52 u.p.b. Zatem ustalenie przez sąd rodzaju wad i przyczyn, określenie sposobu napraw i ich usunięcia oraz wartości dokonanych szkód nie stanowi dla organu nadzoru budowlanego przeszkody w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy w oparciu o posiadany materiał dowodowy.

MWINB nie znalazł uzasadnienia dla zobowiązania A.W. jako właściciela działki nr ewid. [....] w Ć. do rozbiórki zjazdu wykonanego na działce nr ewid. [....] w Ć. Mając na uwadze, iż sentencja decyzji winna być jednoznaczna organ II instancji dokonał reformacji w zakresie prawidłowego określenia podmiotu zobowiązanego poprzez wskazanie, iż skarżący jest zobowiązany do rozbiórki przedmiotowego obiektu jako właściciel działki nr ewid. [....] w Ć. Uchylenie zaskarżonej decyzji z jednoczesnym orzeczeniem przez organ odwoławczy co do istoty sprawy nie narusza art. 139 k.p.a., gdyż nie powoduje pogorszenia sytuacji prawnej skarżącego.

Ze względu na fakt, iż materiał dowodowy jest wystarczający dla wydania nakazu rozbiórki i brak jest uchybień proceduralnych, mających wpływ na treść decyzji, należało ją zreformować na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. w zakresie doprecyzowania podmiotu zobowiązanego do wykonania rozbiórki.

Opisaną wyżej decyzję zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie A.W. , wnosząc o uchylenie skarżonej decyzji w całości jako wydanej z naruszeniem prawa i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, bowiem:

- przy orzekaniu nie uwzględniono, że w trakcie trwania postępowania organ nie ujawnił, a tym samym nie uwzględnił istotnych dla wyjaśnienia sprawy okoliczności i dowodów, stanowiły one podstawę dla rozstrzygnięcia równolegle prowadzonego postępowania administracyjnego, dotyczącego przedmiotowego zjazdu,

- istotne dla prawidłowego rozstrzygnięcia okoliczności, znane z urzędu organowi l instancji, który prowadził równoległe postępowanie, nie były znane skarżącemu bowiem nie był on stroną postępowania i nie zostały mu też w odpowiednim czasie zakomunikowane,

- zgromadzone w sprawie dowody zostały ocenione indywidualnie, w izolacji od pozostałych, organ mimo że był zobligowany poddać je ocenie w kontekście wymowy całego materiału, od takiej oceny się uchylił,

- treść uzasadnienia decyzji nie spełnia wymogów dyspozycji art. 107 § 3 kpa, ogranicza się do komentarza przepisów ustawy Prawo budowlane, przywołania orzecznictwa i przedstawienia z góry przyjętego stanu faktycznego ustalonego na podstawie dowolnie wybranych dowodów, przy jednoczesnym pominięciu innych, które im przeczyły,

- uchybiono obowiązkowi zapewnienia skarżącemu czynnego udziału w postępowaniu wynikającemu z art. 10 i 79 kpa, poprzez niezawiadomienie go o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu z przesłuchania strony/świadka W.G. , uniemożliwiając zadawanie pytań i składanie wyjaśnień,

- nie uwzględniono wszystkich stron postępowania,

- nie przeprowadzono dowodów z dokumentacji inwestycji, prowadzonej przez Gminny Zakład Gospodarki Komunalnej w O.,

- rozstrzygnięciem objęto jedynie zjazd z drogi gminnej (działka nr ewid. ....) do działki nr ewid. [....] , położonej w miejscowości Ć. , podczas gdy postępowaniem był objęty jeszcze jeden zjazd, łączący wskazane działki przy granicy z działką nr ewid. [....] . Organ wojewódzki w uzasadnieniu decyzji ograniczył się jedynie do informacji, że w sprawie drugiego zjazdu prowadzone było odrębne postępowanie pod znakiem [....] , nigdy nie zapadło w sprawie wyłączenia z postępowania drugiego zjazdu żadne rozstrzygnięcie, na które przysługiwałaby skarga lub odwołanie, dlatego prawidłowość takiego działania Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego winien był zbadać w obrębie kontroli skarżonej decyzji - od czego się uchylił.

Powyższe uchybienia skutkowały zdaniem skarżącego ustaleniem nieprawidłowego stanu faktycznego, przełożyło się na wadę wydanej decyzji.

W odpowiedzi na skargę [....] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. wniósł o jej oddalenie i w całości podtrzymał stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przepis art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647 ze zm.) stanowi, iż sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Z brzmienia zaś art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.), zwanej dalej "p.p.s.a." wynika, że w przypadku, gdy sąd stwierdzi bądź to naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź to naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem. Jak wynika z tych przepisów zaskarżona do sądu administracyjnego decyzja może ulec uchyleniu tylko wtedy, gdy organom administracji publicznej można postawić uzasadniony zarzut naruszenia prawa - materialnego bądź procesowego - jeżeli naruszenie to miało, bądź mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

Dokonana na podstawie tych kryteriów kontrola zaskarżonej decyzji prowadzi do wniosku, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa, a zarzuty skargi nie mogą odnieść skutku.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia stanowią przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z Dz.U. z 2013 poz.1409 z późn. zm.). Przepis art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego stanowi, iż roboty budowlane - co od zasady - można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.

W przypadku gdy obiekt budowlany został wybudowany bez wymaganego pozwolenia na budowę, właściwy organ nakazuje w drodze decyzji, rozbiórkę takiego obiektu lub jego części (art. 48 ust. 1). Jest to sankcja najdotkliwsza i najdalej idąca, jednak przed jej orzeczeniem organ nadzoru budowlanego jest obowiązany przeprowadzić postępowanie umożliwiające sprawcy samowoli budowlanej legalizację wzniesionego obiektu. Legalizacja ta jest procesem wieloetapowym.

Od zasady, że obiekt budowlany lub jego część, będący w budowie albo wybudowany bez wymaganego pozwolenia na budowę, podlega rozbiórce ustawodawca przewidział wyjątek, wskazany w ust. 2 art. 48 ustawy, dopuszczając możliwość legalizacji samowoli budowlanej. Przepis ten stanowi, iż jeżeli budowa, o której mowa w ust. 1:

1) jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a w szczególności:

a) ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo

b) ustaleniami ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

2) nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem

- właściwy organ wstrzymuje postanowieniem prowadzenie robót budowlanych (ust 2).

W postanowieniu, o którym mowa w ust. 2, ustala się wymagania dotyczące niezbędnych zabezpieczeń budowy oraz nakłada obowiązek przedstawienia, w wyznaczonym terminie:

1) zaświadczenia wójta, burmistrza albo prezydenta miasta o zgodności budowy z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego;

2) dokumentów, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 oraz ust. 3; do projektu architektoniczno-budowlanego nie stosuje się przepisu art. 20 ust. 3 pkt 2. (ust 3).

W przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepis ust. 1 (ust 4).

Innymi słowy, na postępowanie legalizacyjne składa się wstępna analiza czy obiekt wybudowany w ramach samowoli budowlanej nie narusza miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (o ile taki na danym obszarze obowiązuje) lub czy jest zgodny decyzją o warunkach zabudowy (w przypadku braku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego), a także czy nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych. Pozytywna weryfikacja tych okoliczności musi prowadzić do wszczęcia postępowania legalizacyjnego.

W niniejszej sprawie organ postanowieniem z dnia 6 grudnia 2011 r. zobowiązał A.D. do przedstawienia zezwolenia zarządcy drogi na przebudowę zjazdu w trybie art. 29 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115). W orzecznictwie ugruntowany był pogląd, że przepis art. 29 ust. 1 ustawy o drogach publicznych jest przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i skoro przepis ten stanowi, że na budowę lub przebudowę zjazdu konieczne jest uzyskanie decyzji zezwalającej na jego lokalizację, wydanej przez zarządcę drogi, to na to samo zamierzenie inwestycyjne nie trzeba uzyskać decyzji o ustaleniu warunków zabudowy, która by de facto dotyczyła tego samego, gdyż warunki zabudowy w istocie są także ustaleniem lokalizacji.(tak WSA w Krakowie w wyroku z dnia 10 czerwca 2015 r. sygn. II SA/Kr 211/15).

A.D. przestawiła decyzję z dnia 27 grudnia 2011 r. znak [....] Wójta Gminy O. zezwalająca na przebudowę zjazdu z drogi gminnej (działka nr ...) na działkę [....] w m. Ć.

Następnie organ nałożył na A.D. obowiązek wykonania oceny stanu technicznego przebudowanego samowolnie zajadu, któremu to żądaniu A.D. również sprostała, przedstawiając żądany przez organ dokument autorstwa mgr inż. L.Z. Z przedłożonej oceny technicznej wynika, że przebudowa zjazdu nie została zakończona.

Dokumenty te upoważniały organ do stwierdzenia, że nielegalna budowa jest zgodna z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i nie narusza przepisów, w tym techniczno-budowlanych, w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego części do stanu zgodnego z prawem.

W dalszym toku postępowania (już po dokonaniu prawidłowej kwalifikacji w zakresie trybu prowadzonego postępowania legalizacyjnego) organ I Instancji wstrzymał postanowieniem z dnia 8 grudnia 2014r. A.W. (który stał się jedynym właścicielem nieruchomości stanowiącej działkę [....] ) roboty budowlane i nałożył na niego obowiązek przedłożenia zaświadczenia o zgodności budowy zjazdu indywidualnego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy oraz czterech egzemplarzy projektu budowlanego i oświadczenia o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane – w terminie 60 dni od daty doręczenia postanowienia.

Postanowienie to doręczone zostało w dniu 23 grudnia 2014 r. pełnomocnikowi skarżącego, termin wykonania obowiązku upływał zatem 24 lutego 2015r.

Decyzja organu I Instancji nakazująca rozbiórkę wydana została w dniu 20 kwietnia 2015 r. i do czasu jej wydania skarżący w żaden sposób nie zareagował na postanowienie nakładające na niego obowiązki, od wypełnienia których uzależnione jest pozytywne zakończenie postępowania legalizacyjnego. Złożył jedynie wniosek o zawieszenie postępowania w związku z toczącą się przed sądem powszechnym sprawą w trybie art. 1046 KC (postępowanie pomiędzy spadkobiercami dotyczące wad fizyczny i prawnych).

Zgodnie z art. 48 ust. 3 ustawy prawo budowlane, w przypadku niespełnienia w wyznaczonym terminie obowiązków, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepis ust. 1, co oznacza, że brak przedstawienia opisanych wyżej, żądanych przez organ dokumentów i oświadczeń obliguje organ do wydania decyzji nakazującej rozbiórkę. Nie jest to decyzja uznaniowa i nie zależy od swobodnej oceny organów. Tym samym wydana decyzja jest prawidlowa.

Nie są też zasadne zarzuty skargi.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że organy prawidłowo ustaliły stan faktyczny w sprawie. Z akt niespornie wynika, że zjazd z drogi gminnej na działkę nr [....] został zupełnie rozebrany (rozkopany) w związku z pracami związanymi z budową kanalizacji sanitarnej w m. Ć., które to roboty wykonywane były w krawędzi pasa drogowego na głębokości 2 metrów. Zatem słusznie organy doszły do wniosku, że roboty budowlane wykonane przez inwestora A.D. nie polegały na przebudowie zjazdu, ale na jego odbudowie czyli budowie (art. 3 pkt. 6 ustawy prawo budowlane). Nie ulega też wątpliwości, że fizycznie prace te wykonał W.D. – mąż A.D. Ustaleń tych dokonał organ na podstawie oględzin, pisma Wójta Gminy O. oraz przesłuchania W.D.

W tym miejscu wskazać należy, że istotnie W.D. przesłuchany został przed wszczęciem postępowania i skarżący nie był o tym fakcie powiadomiony, czym organ naruszył art. 10 Kpa, jednakże w stopniu, który nie ma wpływu na wynik sprawy. Słusznie bowiem organ wskazuje, że z zeznań tych nie wynika nic ponad to co w swoim piśmie z dnia 15 września 2011 r. skierowanym do PINB twierdził skarżący, a to że inwestorem robót była A.D. , która nie uzyskała na wykonanie tych robót pozwolenia na budowę. Gdyby oświadczenia W.D. były sprzeczne z twierdzeniami skarżącego, wówczas istotnie byłoby to uchybienie, które mogłoby mieć wpływ na wynik sprawy.

Słusznie również organ II Instancji rozpatrując odwołanie skarżącego nie dopatrzył się żadnych nowych okoliczności istotnych dla sprawy w przedstawionych przez skarżącego kopiach: decyzji Starosty D. z dnia 14 lipca 2009 r. znak [....] o pozwoleniu na budowę sieci kanalizacji sanitarnej podciśnieniowej z przyłączami, przepompowni ścieków, stacji podciśnieniowej oraz stacji napowietrzających wraz z przyłączami elektrycznymi w miejscowościach [....],[....],[....] gm. [....] na wskazanych w decyzji działkach, w tym działce [....] ; a także w zawiadomieniu o zakończeniu tej budowy z dnia 29 listopada 2011r. skierowanym do PINB w D.

Z treści decyzji o pozwoleniu na budowę nie wynika bowiem, aby obejmowało ono budowę, przebudowę czy odbudowę zniszczonych w trakcie robót budowlanych zjazdów, także zgłoszenie o zakończeniu budowy nie zawiera w opisanym tam zakresie rzeczowym wykonania tego rodzaju robót. Tym samym nie ma racji skarżący, że "zjazd został dopuszczony do użytkowania".

Oznacza to, że zarówno oświadczenie skarżącego zawarte w piśmie z dnia 15 września 2011r. jak i oświadczenie złożone W.D. (czyli osób o sprzecznych interesach) dotyczące osoby inwestora spornego zjazdu, polega na prawdzie.

Nie jest także uzasadniony zarzut skargi dotyczący tego, że rozstrzygnięciem objęto jedynie zjazd z drogi gminnej (działka nr ewid.....) do działki nr ewid. [....] , położonej w miejscowości Ć. , podczas gdy postępowaniem był objęty jeszcze jeden zjazd. W postanowieniu z dnia 26 października 2011r. o wszczęciu postępowania wskazano, że dotyczyć będzie "robót wykonanych przy zjeździe (jednym – przypis własny) z drogi gminnej (działka ....) do zabudowań zlokalizowanych na działce nr [....] położnej w Ć." Z uzasadnienia wynika, że postępowanie toczy się ze względu na to, że do organu "wpłynął wniosek Pana A.W. w sprawie wykonania między innymi zjazdu z drogi gminnej". Oznacza to, że postępowanie od początku toczy się w sprawie jednego zjazdu, zatem brak jest podstaw aby rozstrzygnięcie dotyczyło innych obiektów, postępowaniem nie objętych.

Sąd nie dopatrzył się także naruszenia art. 107 § 3 kpa. Zaskarżona decyzja zawiera rzetelne i wyczerpujące uzasadnienie, w którym organ wyjaśnił stan faktyczny, obowiązujące przepisy i doniósł się do zarzutów skarżącego.

Wobec powyższego skarga jako bezzasadna podlegała oddaleniu na zasadzie Art. 151 p.p.s.a.