Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Jakubiec Sędziowie WSA Renata Czeluśniak (spr.) WSA Janusz Kasprzycki Protokolant specjalista Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2016 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. sp. k. w K na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy cofnięcia zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych skargę oddala.

Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] 2016 r. znak: [...], działając na podstawie art. 18 ust. 10 pkt 1 w związku z art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2015 r. poz. 1286 z późn. zm.) - dalej "u.w.t.p.a." oraz art. 104 w związku z art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2016 r. poz. 23), odmówił A Sp. z o.o. Sp. komandytowa w K – dalej skarżący, cofnięcia zezwoleń o numerach: [...], [...], [...] z dnia 12 lutego 2015 r., zmienionych decyzjami numer [...] z dnia 6 marca 2015 r., na sprzedaż napojów alkoholowych kat. ABC, tj. o zawartości alkoholu do 4,5% oraz piwa, powyżej 4,5% do 18% oprócz piwa oraz powyżej 18%, przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, jakim jest sklep spożywczo - monopolowy mieszczący się w K, ul. Z, wydanych dla A Sp. z o.o. Sp. komandytowa w K.

W uzasadnieniu wskazano, że skarżąca spółka prowadzi sprzedaż napojów alkoholowych w pełnym asortymencie, w sklepie spożywczo-monopolowym mieszczącym się w K przy ul. Z, na podstawie stosownych zezwoleń ważnych od 18 lutego 2015 r. do 17 lutego 2018 r. Podczas kontroli przeprowadzonej w ww. placówce handlowej w dniu 27 maja 2015 r. pracownicy Wydziału Spraw Administracyjnych UM stwierdzili, że w przeszklonej witrynie sklepu są wystawione napoje alkoholowe wysokoprocentowe, z widocznymi z zewnątrz sklepu znakami towarowymi. Fakt powyższy potwierdza wykonana przez kontrolujących dokumentacja fotograficzna.

Mając na uwadze stan faktyczny sprawy, organ I instancji wszczął postępowanie w sprawie cofnięcia posiadanych przez spółkę zezwoleń. W toku postępowania do organu wpłynęło pismo strony skarżącej, w którym wyrażono stanowisko, że wystawienie będącego w sprzedaży napoju alkoholowego w witrynie sklepu nie może być uznane co do zasady za reklamę napojów alkoholowych, gdyż nie ma na celu popularyzowania znaków towarowych napojów alkoholowych. Przy takiej ekspozycji dochodzi do rozpowszechniania znaku towarowego, ale ukierunkowanego na sprzedaż, a nie na popularyzowanie. Nawet gdyby takie działanie miało być uznane za reklamę, jest dopuszczalne z uwagi na fakt, że ekspozycja znajduje się wewnątrz lokalu (art. 13 ust. 9 u.w.t.p.a.). Bez znaczenia jest okoliczność, czy jest ona widoczna z zewnątrz, bo w tym zakresie ustawodawca milczy. Spółka wskazała, że w praktyce w obrocie nie występują punkty prowadzące wyłącznie sprzedaż napojów alkoholowych, o których mówi art. 131 ust. 9 ustawy. W punktach sprzedaży napojów alkoholowych sprzedawane są również inne artykuły, takie jak papierosy, zapałki, zapalniczki i in. W konsekwencji przepis ten jest w praktyce przepisem pustym, a przy proponowanej przez organ administracyjny wykładni pojęcia reklamy i jego utożsamiania z pojęciem ekspozycji - wystawienie napojów alkoholowych w jakichkolwiek punktach handlowych byłoby zakazane. Zadeklarowano jednak usunięcie przez przedsiębiorcę takich produktów z witryny.

Następnie organ wskazał, że podczas wizji lokalnej przeprowadzonej w dniu 8 grudnia 2015 r. przy ul. Z, ustalono, że wprawdzie za witryną sklepu nadal są wystawione napoje alkoholowe wysokoprocentowe, jednak ich znaki towarowe nie są widoczne z zewnątrz, gdyż na szybie naklejono poziome pasy z folii matowej piaskowanej, które w znacznym stopniu utrudniają identyfikację rodzaju alkoholu oraz rozpoznanie znaków towarowych wystawionych produktów. W trakcie wizji została sporządzona dokumentacja fotograficzna.

Wobec powyższego organ podkreślił, że wystawienie w przeszklonej witrynie sklepowej napojów alkoholowych wysokoprocentowych z widocznymi na zewnątrz sklepu znakami towarowymi bez wątpienia można uznać za "inną formę publicznego zachęcania do nabywania napojów alkoholowych", a więc za "promocję napojów alkoholowych" w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2 u.w.t.p.a. Jak bowiem wskazano, jednym z głównych zadań witryn sklepowych jest przyciąganie wzroku przechodnia, zainteresowanie go oferowanym towarem i zachęcenie do wejścia do sklepu i zrobienia w nim zakupów.

Podsumowując, organ stwierdził, iż aby cofnąć zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych na podstawie art. 18 ust. 10 pkt 1 związku z art. 131 ust. 1 u.w.t.p.a., koniecznym jest wykazanie, że przedsiębiorca prowadzący sprzedaż napojów alkoholowych w danym punkcie sprzedaży narusza zasadę sprzedaży tych napojów polegającą na zakazie ich reklamy i promocji. Spółka dostosowała jednak witrynę do obowiązujących przepisów. Wprawdzie za witryną sklepu nadal są wystawione napoje alkoholowe wysokoprocentowe, jednak ich znaki towarowe, jak wskazał organ, nie są widoczne z zewnątrz. W związku z powyższym, w aktualnym stanie faktycznym i prawnym organ uznał, że nie ma podstaw do przyjęcia, że przedsiębiorca narusza zasadę sprzedaży napojów alkoholowych polegającą na zakazie promocji i reklamy tych napojów.

W odwołaniu od ww. decyzji A Sp. z o.o. Sp. komandytowa w K zarzuciła naruszenie:

- art. 6, 7 i 8 k.p.a. poprzez niezastosowanie zasad wynikających z ww. przepisów,

- art. 77 k.p.a. poprzez dokonanie wadliwej oceny stanu faktycznego sprawy i przyjęcie, że umieszczenie w witrynie sklepowej napojów alkoholowych stanowiło ich niedozwoloną reklamę lub promocję, a nie ekspozycję oraz pominięcie okoliczności, że witryna ta stanowiła tylną część znajdującego się w sklepie stoiska z alkoholem,

- art. 131 ust. 9 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2 i 3 u.w.t.p.a., poprzez przyjęcie, że po pierwsze sklepowa ekspozycja, na której znajdowały się napoje alkoholowe, stanowiła reklamę lub promocję, a ponadto niezastosowanie przepisu art. 131 ust. 9 ustawy, pomimo że napoje alkoholowe wystawione były wewnątrz lokalu skarżącego, a z zewnątrz widoczne były jedynie jako zbiór butelek, stanowiących tło i umożliwiające rozpoznanie jakichkolwiek znaków towarowych jedynie z bardzo niewielkiej odległości.

W związku z powyższym spółka wniosła o utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji z uwzględnieniem w uzasadnieniu decyzji prawidłowości jej argumentacji, podnoszonej w piśmie z dnia 21 października 2015 r. oraz w odwołaniu.

W uzasadnieniu odwołania wskazano, że w ocenie spółki znajdujące się w witrynie sklepowej butelki z alkoholem błędnie zostały przez organ uznane za niedozwoloną reklamę napojów alkoholowych. Butelki te, stojąc w witrynie sklepowej, stały jednocześnie w tylnej części stoiska alkoholowego wewnątrz sklepu (za ladą), a z zewnątrz widoczne były jedynie jako zbiór butelek, stanowiących tło i umożliwiające rozpoznanie jakichkolwiek znaków towarowych jedynie z bardzo niewielkiej odległości.

Wystawienie będącego w sprzedaży napoju alkoholowego w witrynie sklepu nie mogło być uznane za reklamę napojów alkoholowych co do zasady. Zdaniem skarżącego umieszczenie go tam nie ma bowiem na celu popularyzowania znaków towarowych napojów alkoholowych. W ustawowej definicji pojęcia "reklama produktów alkoholowych" wskazano wyraźnie na ten cel jako warunek uznania za reklamę produktów alkoholowych. Powyższe różnicuje pojęcie reklamy na gruncie napojów alkoholowych od reklamy na gruncie gier hazardowych, niezależnie od celu, jakim jest w stosunku do napojów alkoholowych "popularyzowanie". Wymaga również podkreślenia, w ocenie skarżącego, że w ustawie o grach hazardowych - w odróżnieniu do ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - zakazano informowania o miejscach, gdzie gry takie są urządzane (art. 29 ust. 6 in fine), stąd zasłonięcie witryn wszelkich takich przybytków. Powyższe potwierdza również brak prawnego wymogu zasłaniania witryn punktów prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych.

Spółka podkreśliła, że ekspozycja sprzedawanych produktów (nie odnosi się to tylko do napojów alkoholowych) nie może być uznawana za ich reklamę, gdyż byłoby to absurdalne nie tylko z przyczyn ogólnych, ale również z uwagi na konsekwencje, które wynikałyby z zaproponowanej przez organ wykładni przepisów ustawy. Utożsamianie przez organ pojęcia "eksponowania" z "reklamowaniem" jest w ocenie strony dowolne, a ponadto czyniłoby przeniesienie po ulicy nieukrytej butelki z alkoholem czynem niedozwolonej reklamy.

Ponadto wskazano, że ekspozycja butelek z alkoholem w witrynie sklepowej nie może być również uznana za promocję napojów alkoholowych. W art. 21 ust. 1 pkt 2 u.w.t.p.a. wymienione zostały przykładowo działania, które ustawodawca uznaje za promocję, z których wszystkie cechują się wymaganą aktywnością podmiotu promującego napoje alkoholowe. Umieszczenie butelek w witrynie jest działaniem zupełnie odmiennym od przykładowo wymienionych, w żaden sposób niepodobnym i bardziej pasywnym, stąd uznanie ekspozycji za promocję było również nieusprawiedliwione.

Spółka podkreśliła, że przedmiotowa ekspozycja sklepowa mogłaby wyłącznie być uznana za taką, której celem jest jedynie sprzedaż, a nie na popularyzowanie napojów alkoholowych. Nawet gdyby miała być uznana za reklamę, czy promocję, winna zostać uznana za dopuszczalną z uwagi na fakt, że znajduje się wewnątrz lokalu. Bez znaczenia powinna być okoliczność, czy jest ona widoczna z zewnątrz, czy też nie, bo w tym zakresie ustawodawca milczy. Przywoływane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji rozróżnienie użytych w art. 131 ust. 9 ustawy pojęć "wewnątrz pomieszczeń" i "na terenie punktów", mające w ocenie organu usprawiedliwiać dokonaną w decyzji wykładnię, wbrew zapatrywaniu organu wykładnię tę, jak wskazała spółka, obala. Punkty prowadzące sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży nie muszą być bowiem, w odróżnieniu od punktów prowadzących wyłącznie sprzedaż napojów alkoholowych, umiejscowione wewnątrz budynków i stąd powyższe rozróżnienie. Wykładnia przepisów polegająca na przyjęciu stanowiska, że w związku z użyciem sformułowania "na terenie" w odniesieniu do punktów prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży, niedopuszczalne jest umieszczenie butelki na witrynie sklepowej będącej "wewnątrz pomieszczeń" sklepu prowadzącego sprzedaż, nie posiada żadnego racjonalnego uzasadnienia i winna być odrzucona.

Przyjęcie za zasadne stanowiska organu w związku z przedstawioną powyżej argumentacją, powodować powinno, w ocenie skarżącego, karalność i konieczność ścigania czynów polegających na eksponowaniu napojów alkoholowych na stacjach benzynowych, czy też supermarketach prowadzących sprzedaż alkoholi (butelki z alkoholem widoczne tam są nie tylko z "wewnątrz" wydzielonych stoisk z nimi, ale również z innych miejsc znajdujących się zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz), a może nawet publicznego przeniesienia takiego napoju w niezasłoniętej postaci do domowego spożycia. W opinii spółki takie uzasadnienie powoduje zatem sytuacje absurdalną i stanowi przejaw braku równego traktowania podmiotów prawa.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze po zapoznaniu się z materiałem dowodowym oraz zarzutami odwołania, decyzją z dnia 8 kwietnia 2016 r. znak: [...], działając na podstawie art. 18 ust. 10 pkt 1 w zw. z art. 131 ust. 1, ust. 9 i art. 21 ust. 1 pkt 3 u.w.t.p.a. oraz art. 138 § 1 pkt 1 Kpa, utrzymało w mocy decyzję organu I Instancji.

W uzasadnieniu Kolegium przychyliło się do stanowiska organu I instancji, iż ustalony stan faktyczny sprawy nie uzasadnia stwierdzenia, iż zaistniała przesłanka do cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych ze względu na nieprzestrzeganie określonych w ustawie zasad sprzedaży - a mianowicie naruszenie zakazu reklamy napojów alkoholowych na obszarze kraju wyrażonego w art. 131 ust. 1 u.w.t.p.a. Organ wskazał w tym miejscu na ustalenia dokonane na podstawie wizji lokalnej z dnia 8 grudnia 2015 r. i podkreślił, że taka ekspozycja alkoholu pozwala na przyjęcie stanowiska, iż nie mamy w tym przypadku do czynienia z reklamą napojów alkoholowych, która jest zakazana w rozumieniu przepisów ustawy, gdyż znaki towarowe napojów alkoholowych nie są widoczne w sposób wyraźny z zewnątrz. Z tego względu nie można mówić o tym, w ocenie organu, iż następuje ich rozpowszechnianie.

Kolegium stwierdziło zatem, iż zasadnie organ I instancji odmówił cofnięcia zezwoleń udzielonych spółce na sprzedaż napojów alkoholowych kat. ABC.

Mając na uwadze zarzuty odwołania co do nieprawidłowości uzasadnienia zaskarżonej decyzji, Kolegium podniosło, iż nawet uznanie ich za uzasadnione nie wpływa na zasadność rozstrzygnięcia zapadłego w niniejszej sprawie. W opinii Kolegium istnieją jednak podstawy, aby uznać uzasadnienie zaskarżonej decyzji za prawidłowe.

Działanie polegające na wystawieniu w witrynie sklepu butelek alkoholu może być uznane za reklamę alkoholu - jednak należy przy tym mieć na uwadze ustalony w danej sprawie stan faktyczny. Jak wskazał organ, nie można zgodzić się przy tym z odwołującym, iż każde przeniesienie butelki alkoholu przez ulicę przy przyjęciu stanowiska organu I instancji stanowiłoby niedozwoloną reklamę alkoholu. Sytuacji tej nie można porównywać z przypadkiem umieszczenia znaków towarowych w witrynie sklepu - wystawienie ich ma miejsce wówczas na stosunkowo dużej, powszechnie dostępnej i widocznej z daleka powierzchni, przy czym organ podkreślił, ciągłość, trwałość działania polegającego na uwidocznieniu w witrynie butelek alkoholu ze znakami towarowymi. Niewątpliwie w ten sposób następuje rozpowszechnienie znaków towarowych napojów alkoholowych, które ma charakter publiczny - jest skierowane do nieoznaczonego kręgu osób. Ponadto chybione jest, zdaniem organu odwoławczego, powoływanie się przez spółkę na przepis art. 131 ust. 9 u.w.t.p.a. Zdaniem Kolegium ekspozycja napojów alkoholowych (znaków towarowych) poprzez umieszczenie ich bezpośrednio za szybą sklepu nie różni się w istocie od wystawienia ich na zewnątrz danej placówki. Ekspozycja napojów alkoholowych (znaków towarowych) poprzez umieszczenie ich wewnątrz sklepu - ale w ten sposób, iż są w pełni widoczne na zewnątrz (przeszklona witryna) - powoduje, iż informacja w zakresie znaków towarowych napojów alkoholowych jest kierowana zarówno do osób zainteresowanych zakupem alkoholu, jak i osób przypadkowych, które znalazły się w zasięgu oddziaływania informacji dotyczącej znaków towarowych, a zatem przebywają w danym miejscu nie ze względów handlowo-konsumpcyjnych, czyli dokonania zakupów lub zapoznania się z ofertą w zakresie określonych produktów, ale ze względów zupełnie odmiennych (np. turystycznych). Z kolei umieszczenie znaków towarowych w taki sposób, aby były one widoczne dla nieoznaczonego kręgu adresatów, w miejscu, do którego dostęp ma każdy (przy czym znaczenie może mieć oczywiście wielkość ekspozycji, jej widoczność oraz teren w którym umiejscowiono ekspozycję - czy dane miejsce stanowi ruchliwą ulicę, plac itd.) niewątpliwie służy popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych - poprzez obecność tych znaków w przestrzeni publicznej (a zatem przestrzeni powszechnie dostępnej) następuje utrwalenie tych znaków w świadomości osób, które wkraczają w tę przestrzeń, niezależnie od powodów, z jakich w pobliżu się znajdują.

Na powyższą decyzją spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, zarzucając w niej naruszenie:

- art. 6, 7 i 8 k.p.a. poprzez niezastosowanie zasad wynikających z ww. przepisów,

- art. 77 k.p.a. poprzez dokonanie wadliwej oceny stanu faktycznego sprawy i przyjęcie, że umieszczenie w witrynie sklepowej napojów alkoholowych stanowiło ich niedozwoloną reklamę lub promocję, a nie ekspozycję oraz pominięcie okoliczności, że witryna ta stanowiła tylną część znajdującego się w sklepie stoiska z alkoholem,

- art. 131 ust. 9 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2 i 3 u.w.t.p.a., poprzez przyjęcie, że po pierwsze sklepowa ekspozycja, na której znajdowały się napoje alkoholowe, stanowiła reklamę lub promocję, a ponadto niezastosowanie przepisu art. 131 ust. 9 ustawy, pomimo że napoje alkoholowe wystawione były wewnątrz lokalu skarżącego, a z zewnątrz widoczne były jedynie jako zbiór butelek, stanowiących tło i umożliwiające rozpoznanie jakichkolwiek znaków towarowych jedynie z bardzo niewielkiej odległości.

Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w części dotyczącej uzasadnienia.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Podstawowa zasada polskiego sądownictwa administracyjnego została określona w art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 1647), zgodnie z którym sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę legalności działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Zasada, że sądy administracyjne dokonują kontroli działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, została również wyartykułowana w art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.) – dalej "p.p.s.a.".

Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a., Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W świetle art. 134 § 1 p.p.s.a., Sąd nie ma obowiązku, do badania tych zarzutów i wniosków, które nie mają znaczenia dla oceny legalności zaskarżonego aktu (tak NSA w wyroku z dnia 11 października 2005 r., sygn. akt: FSK 2326/04).

Orzekanie - w myśl art. 135 p.p.s.a. - następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem wówczas obowiązujących przepisów prawa. Z istoty bowiem kontroli wynika, że zasadność zaskarżonej decyzji podlega ocenie przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie podejmowania zaskarżonego rozstrzygnięcia. Niezwiązanie zarzutami i wnioskami skargi oznacza, że sąd administracyjny bada w pełnym zakresie zgodność z prawem zaskarżonego aktu, czynności, czy bezczynności organu administracji publicznej.

Wady skutkujące koniecznością uchylenia decyzji, stwierdzenia jej nieważności bądź wydania decyzji z naruszeniem prawa, przewidziane są w art. 145 § 1 p.p.s.a. Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie, uchyla ten akt w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W przypadku nieuwzględnienia skargi sąd ją oddala - art. 151 p.p.s.a.

Przeprowadzona w niniejszej sprawie sądowa kontrola z uwzględnieniem powyższych kryteriów doprowadziła do uznania, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że jak wynika z analizy uzasadnienia organu i stanowiska pełnomocnika skarżącego, bezsporną jest okoliczność, że przy ekspozycji sprzedawanych produktów w witrynie sklepowej znajdującej się bezpośrednio przy chodniku ul. Z w K dochodzi do rozpowszechniania znaku towarowego. Spór dotyczy natomiast oceny, czy takie wystawianie będących w sprzedaży napojów alkoholowych w witrynie sklepu monopolowego jest ich reklamą. Według skarżącego – nie, ponieważ ww. ekspozycja jest ukierunkowana na sprzedaż napojów alkoholowych, a nie na popularyzowanie znaków towarowych umieszczonych na wystawionych napojach alkoholowych. Dalej, według skarżącego, gdyby takie działanie miało być uznane za reklamę, to jest dopuszczalne z uwagi na fakt, że ekspozycja znajduje się wewnątrz lokalu (art. 131 ust. 9 ustawy).

Sąd nie podziela powyższych zarzutów i twierdzeń skargi.

Legalną definicję reklamy napojów alkoholowych ustawodawca zawarł w art. 21 pkt 3 u.w.t.p.a., w myśl której jest to publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Ponadto zgodnie z art. 131 ust. 1 u.w.t.p.a ustawy zabrania się na obszarze kraju reklamy i promocji napojów alkoholowych, z wyjątkiem piwa, którego reklama i promocja jest dozwolona, pod wskazanymi w tym artykule warunkami. W art. 131 ust. 9 ustawy wskazano natomiast, że zakazy określone w ust. 1-8 nie obejmują reklamy i promocji napojów alkoholowych prowadzonej wewnątrz pomieszczeń hurtowni, wydzielonych stoisk lub punktów prowadzących wyłącznie sprzedaż napojów alkoholowych oraz na terenie punktów prowadzących sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży.

Powyższa definicja reklamy napojów alkoholowych w istotny sposób rozszerza powszechne ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której charakterystyczne elementy uznaje się element namowy, perswazji nabycia tego, a nie innego towaru, oddziaływanie na emocje odbiorcy. Z ustawowej definicji zamieszczonej w słowniczku pojęć omawianej ustawy wynika wprost, że reklamą jest każda rozpowszechniana publicznie informacja, za wyjątkiem informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Z tak sformułowanej definicji można wywnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechnienia znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 stycznia 2013 r. sygn. akt II FSK 988/11, z dnia 31 marca 2015 r. sygn. akt II FSK 707/13).

Jednocześnie wskazać należy w tym miejscu na cel ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi zawarty w art. 1 ust 1 w myśl którego, organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego są obowiązane do podejmowania działań zmierzających do ograniczania spożycia napojów alkoholowych oraz zmiany struktury ich spożywania, inicjowania i wspierania przedsięwzięć mających na celu zmianę obyczajów w zakresie sposobu spożywania tych napojów, działania na rzecz trzeźwości w miejscu pracy, przeciwdziałania powstawaniu i usuwania następstw nadużywania alkoholu, a także wspierania działalności w tym zakresie organizacji społecznych i zakładów pracy.

Mając na uwadze przyjęte w orzecznictwie poglądy o bezwzględnym charakterze zakazu reklamy napojów alkoholowych oraz przepisy i cel ww. ustawy, słusznym jest przyjęcie przez organy, iż działanie polegające na wystawieniu w witrynie sklepu butelek alkoholu może być uznane za reklamę, gdy wystawienie ich ma miejsce w taki sposób, że są widoczne dla każdego, kto znajdzie się obok punktu ich sprzedaży. Niewątpliwie bowiem w ten sposób następuje rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych, które ma charakter publiczny - jest skierowane do nieoznaczonego kręgu osób. Ponadto nawet przyjmując, że jedynym celem przedsiębiorcy było jedynie zwiększenie sprzedaży napojów alkoholowych (czy w ogóle ich sprzedaż) to poprzez taką ich ekspozycję, tj.przy oknie budynku znajdującego się nie od strony np. podwórka, ale przy chodniku drogi publicznej dochodzi również do popularyzowania znaków towarowych tych napojów, które zostały w tej części sklepu wystawione. Pomimo ich umieszczenia wewnątrz sklepu są łatwo widoczne z zewnątrz właśnie dlatego, że zostały wyeksponowane w oknie. Nie można zatem zgodzić się ze skarżącym, że bez znaczenia jest okoliczność, czy ekspozycja ta jest widoczna z zewnątrz, czy też nie. To właśnie ta łatwość zapoznania się z nią z zewnątrz jest, w ocenie Sądu, najistotniejsza. Organy w sposób jasny to uzasadniły, a jak już wyżej wskazano, za reklamę napojów alkoholowych nie uważa się jedynie informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi, natomiast uważa się każde publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych.

W tym stanie rzeczy, ponieważ podniesione w skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku, a jednocześnie brak jest okoliczności, które z urzędu należałoby wziąć pod rozwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł jak w sentencji na podstawie art. 151 p.p.s.a.