Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Banasiewicz (spr.) sędzia NSA Ewa Dzbeńska sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant starszy sekretarz sądowy Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 kwietnia 2012 r. sygn. akt II SAB/Kr 29/12 w sprawie ze skargi J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta Rabka Zdrój w przedmiocie dostępu do informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SAB/Kr 29/12 oddalił skargę J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój w przedmiocie dostępu do informacji publicznej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd przedstawił następujący stan faktyczny sprawy i ocenę prawną:

Pismem z dnia 22 kwietnia 2011 r. J. K. złożył do Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój żądanie o udostępnienie informacji publicznej w postaci kopii decyzji z dnia [...] sierpnia 2008 r. o warunkach zabudowy na nieruchomości: działka o numerze ewidencyjnym [...] obręb Rabka-Zdrój.

W odpowiedzi na to żądanie organ udostępnił częściowo żądaną informację publiczną w postaci kserokopii decyzji, jednak w części dotyczącej ujawnienia numerów ewidencyjnych działek oraz ich położenia miejsca te zanonimizował przez zaczernienie tych danych oraz wydał w tym zakresie decyzję odmowną ujawnienia danych osobowych z dnia [...] czerwca 2011 r. (znak: [...]).

W dniu 13 czerwca 2011 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skarga J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój, w której zarzucono, że decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. Organ pozbawił skarżącego faktycznego dostępu do informacji publicznej oraz zaniedbał obowiązku wydania decyzji z odpowiednim zakresie.

W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu podniósł, że skarżący nie wyczerpał drogi postępowania administracyjnego i w związku z tym wniósł o odrzucenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Sąd podniósł, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych i podlega ona udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w tej ustawie. Artykuł 2 ust 1 ww. ustawy stanowi natomiast, że każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, zwane dalej "prawem do informacji publicznej".

Informacją publiczną jest informacja o sprawach publicznych. Sąd odwołał się do treści orzeczeń dotyczących omawianej kwestii, m.in. do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2010 r., sygn. akt II SAB/Wa 223/10, w którym stwierdzono, że "Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób dotyczących ich. Są nimi zarówno treść dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet jeżeli nie pochodzą wprost od nich. Informacją publiczną jest również informacja o organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach." Sąd powtórzył za wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 listopada 2010 r., sygn. akt II SAB/Sz 43/10, że w "Informacją publiczną jest każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, w zakresie tych kompetencji. Informację publiczną stanowi treść dokumentów urzędowych czy wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. W tym znaczeniu informacje publiczne mogą się odnosić do osób prywatnych." Sąd podkreślił, że: "informacją publiczną są nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane i wytworzone przez organy administracji publicznej, ale także te dokumenty, których organ używa do zrealizowania powierzonych mu prawem zadań. Istotne jest aby dokumenty te służyły realizowaniu zadań publicznych przez organ i odnosiły się bezpośrednio do organu administracji publicznej" (wyrok WSA w Krakowie z dnia 8 listopada 2010 r., sygn. akt II SAB/Kr 86/10).

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie przekazanie skarżącemu kopii wskazanej decyzji administracyjnej należy zakwalifikować jako udostępnienie żądanej informacji publicznej, chociaż decyzja administracyjna jest wydawana w indywidualnej sprawie administracyjnej rozstrzygając ją co do istoty w postępowaniu jurysdykcyjnym. Natomiast w części, która została zasadnie zanonimizowana organ wydał decyzję odmowną, zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, który ogranicza możliwość udostępniania informacji publicznej w zakresie, w jakim narusza to prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy.

Zdaniem Sądu organ zasadnie wskazał, że ujawnienie numerów działek oraz ich położenia stanowiłoby udostępnienie danych osobowych właścicieli przedmiotowych nieruchomości. Dane osobowe osoby fizycznej zdefiniowane zostały w art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 2007 r. o ochronie danych osobowych i obejmują wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby. Identyfikacja osoby, zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, może nastąpić nie tylko w sposób bezpośredni, ale także pośredni. Organ powinien zatem wziąć pod uwagę wszelkie sposoby, które są dostępne skarżącemu w celu identyfikacji osoby fizycznej. W związku z jawnością rejestrów publicznych w Rzeczpospolitej Polskiej, Sąd uznał, iż ujawnienie numerów działek i ich dokładnej lokalizacji umożliwiłoby skarżącemu również identyfikację osoby inwestora oraz stron postępowania bez nadmiaru kosztów, czasu oraz środków. Już sama taka możliwość sprawia, że przekazanie skarżącemu kopii decyzji wraz z odpowiednimi numerami działek stanowiłaby zatem naruszenie prywatności osoby fizycznej, nawet w sytuacji, gdy skarżący nie podjąłby żadnych działań w celu faktycznego ustalenia tożsamości właściciela (por. Opinia nr 4/2007 Grupy Roboczej ds. Ochrony Osób Fizycznych w zakresie Przetwarzania Danych Osobowych powołana na mocy Dyrektywy 95/46 WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie pojęcia danych osobowych – 01248/07/PL WP 136, s. 9-22). Stanowiłoby to również naruszenie (obejście) zasad udostępniania akt administracyjnych, które określa kodeks postępowania administracyjnego.

Zdaniem Sądu, skoro organ wydał kserokopię żądanej decyzji w odpowiedzi na udostępnienie informacji publicznej a w pozostałym zakresie wydał decyzję odmawiającą udostępnienie informacji publicznej zgodne z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, to nie zachodzi okoliczność bezczynności organu administracyjnego w realizacji wniosku skarżącego. Jeżeli skarżący uważa, iż organ w sposób nieprawidłowy zastosował art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, to wydaną na podstawie tego przepisu decyzję może kwestionować (odnośnie zakresu czy też zasadności anonimizacji) przy pomocy stosownych środków zaskarżenia. Nie oznacza to jednak, że organ w tym zakresie pozostaje w bezczynności. Prawidłowość anonimizacji oraz zastosowania art. 16 w związku z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej i wydania decyzji z dnia 8 czerwca 2011 r. podlega weryfikacji w odrębnych postępowaniach kontrolnych przez właściwymi organami Państwa.

Skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 kwietnia 2012 r. wniósł J. K., reprezentowany przez radcę prawnego. Zaskarżając wyrok w całości zarzucił naruszenie przepisów postępowania przed sądami administracyjnymi, wpływające w sposób istotny na wynik sprawy, poprzez naruszenie:

1) art.141 § 4 p.p.s.a. poprzez przyjęcie w uzasadnieniu wyroku oddalającego skargę, że decyzja Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój z dnia [...] czerwca 2011 r. znak [...] o odmowie udostępnienia skarżącemu części żądane we wniosku z dnia 22 kwietnia 2011 r. informacji publicznej, uzupełniona postanowieniem tego organu z dnia [...] czerwca 2011 r. znak [...] i utrzymana w mocy decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu jako organu odwoławczego, odpowiada zakresem odmowy tej części informacji publicznej do której dostępu skarżący został faktycznie pozbawiony poprzez zaczernienie fragmentów udostępnionej skarżącemu kopii dokumentu urzędowego, podczas gdy w rzeczywistości skarżącego pozbawiono faktycznego dostępu do dużo szerszego zakresu informacji publicznej niż zakres objęty ostateczną i prawomocną decyzją o odmowie udostępnienia informacji publicznej;

2) art.141 § 4 p.p.s.a. poprzez przyjęcie w uzasadnieniu wyroku oddalającego skargę, że Burmistrz Miasta Rabka-Zdrój jako dysponent żądanej przez skarżącego informacji publicznej, nie pozostaje w bezczynności w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej w każdym przypadku, gdy faktycznemu pozbawieniu skarżącego dostępu do części żądanej informacji publicznej towarzyszy wydanie decyzji o odmowie udostępnienia informacji, niezależnie od rozbieżności pomiędzy zakresem informacji publicznej faktycznie wyłączonym z udostępnienia poprzez zaczernienie fragmentów udostępnionej skarżącemu kopii dokumentu urzędowego, a zakresem informacji publicznej wskazanym w decyzji o odmowie udostępnienia informacji.

Ponadto, "Z ostrożności procesowej, z uwagi w szczególności na niedostosowanie przepisów normujących postępowanie sądowoadministracyjne do przypadków skarg na niezgodną z prawem bezczynność organów administracji publicznej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej", zarzucono zaskarżonemu wyrokowi w dalszej kolejności w trybie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. również naruszenie prawa materialnego:

3) art. 16 w związku z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej poprzez przyjęcie, że wydanie w trakcie postępowania administracyjnego decyzji o odmowie udostępnienia części żądanej informacji publicznej ze wskazaniem na potrzebę ochrony prywatności osób fizycznych, wyłącza kognicję sądów administracyjnych w zakresie bezczynności dysponenta informacji publicznej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, gdyż podmiot któremu odmówiono udostępnienia części żądanej informacji publicznej powinien dochodzić swojego prawa dostępu do informacji na drodze zaskarżenia w trybie administracyjnym decyzji o odmowie udostępnienia informacji, a nie na drodze skargi na bezczynność organu, niezależnie od ewentualnej rozbieżności pomiędzy zakresem informacji publicznej faktycznie wyłączonym z udostępnienia poprzez zaczernienie fragmentów udostępnionej skarżącemu kopii dokumentu urzędowego, a zakresem informacji publicznej wskazanym w decyzji o odmowie udostępnienia informacji.

Wskazując na te zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono m.in., że w ramach kontroli decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej wydanej przez dysponenta żądanej informacji organ odwoławczy nie ma obowiązku, ani nawet uprawnienia, do analizowania, czy zakres informacji faktycznie udostępnianej wnioskodawcy, odpowiada żądaniu wnioskodawcy z uwzględnieniem wydanej decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej. W ocenie skarżącego, sąd administracyjny w ramach sprawowanej kontroli legalności działań administracji publicznej był zobowiązany do przeprowadzenia merytorycznej analizy, czy zakres informacji faktycznie wyłączonej z udostępnienia skarżącemu na drodze anonimizacji odpowiadał zakresowi wydanej decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej. W części bowiem, w której dysponent informacji publicznej faktycznie nie udostępnia żądanej informacji, nie wydając przy tym decyzji administracyjnej obejmującej nie dowolną, ale dokładnie właśnie wyłączoną z faktycznego udostępnienia informację, dysponent żądanej informacji publicznej pozostaje w bezczynności. W tej bowiem części informacja ani nie jest udostępniona, ani też nie wydano decyzji o odmowie udostępnienia informacji. W niniejszej sprawie nie może być zdaniem skarżącego wątpliwości, że faktyczny zakres wyłączenia informacji z udostępnienia skarżącemu był szerszy niż wydana przez Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój i utrzymana w mocy przez organ odwoławczy decyzja o odmowie udostępnienia informacji. Okoliczność, że Burmistrz Miasta Rabka-Zdrój, już po wydaniu przez WSA w Krakowie wyroku z dnia 2 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SAB/Kr 29/12 zaskarżonego niniejszą skargą kasacyjną, w sposób nieudolny, z naruszeniem art. 113 § 1 K.p.a. usiłował rozszerzyć zakres decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej żądanej przez skarżącego o oznaczenia ewidencyjne wszystkich nieruchomości pojawiających się w treści żądanego przez skarżącego dokumentu urzędowego, aby w taki sposób dopasować rzeczywisty zakres wyłączenia z udostępnienia do zakresu decyzji o odmowie udostępnienia, nie likwiduje niezgodnej z prawem bezczynności organu i nie uzasadnia umorzenia niniejszej sprawy. Skarżący zauważył, że wprawdzie przedmiotem niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego nie jest w żadnym zakresie kontrola merytoryczna decyzji Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój z dnia [...] czerwca 2011 r. znak [...] o odmowie udostępnienia informacji publicznej, jednakże wobec wywodów WSA w Krakowie o rzekomej potrzebie ochrony danych osobowych właścicieli działek, dla których Burmistrz Miasta Rabka-Zdrój wydawał decyzje w sprawie ustalenia warunków zabudowy poprzez wyłączenie z udostępniania informacji przedmiotowej obejmującej oznaczenie ewidencyjne nieruchomości, dla których wydano decyzje o warunkach zabudowy, skarżący odniósł się do tej argumentacji. Skarżący, dostrzegając potrzebę ochrony prawa do prywatności osób fizycznych występujących jako inwestorzy z wnioskami o ustalenie warunków zabudowy, zakwestionował przesłanki rzekomej potrzeby ochrony przedmiotowej przedsięwzięć które mają być realizowane na określonych nieruchomościach. Podkreślił, że samo uzyskanie oznaczeń ewidencyjnych nieruchomości dla których wydano decyzje, nie pozwala na uzyskanie z ewidencji gruntów i budynków danych osobowych właścicieli takich nieruchomości, gdyż dane osobowe właścicieli nieruchomości nie zostaną udostępnione nieuprawnionemu podmiotowi nawet w sytuacji, gdy będzie on dysponował danymi przedmiotowymi dotyczącymi danej nieruchomości (numerem ewidencyjnym działki) z uwagi na przepisy ustawy o ochronie danych osobowych, jak również z uwagi na treść art. 24 ust. 2 oraz ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.). Nie można zatem twierdzić, jakoby udostępnienie danych przedmiotowych dotyczących nieruchomości, które są jawne z mocy ustawy, stanowiło naruszenie prywatności jakiejkolwiek osoby fizycznej.

Skarżący wskazał ponadto, że ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.) w art. 2 stanowi jednoznacznie o jawności ksiąg wieczystych.

Skarżący dodatkowo zaznaczył, że Burmistrz Miasta Rabka-Zdrój przetwarza w rozumieniu art. 7 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych dane inwestorów występujących z wnioskami o ustalenie warunków zabudowy, natomiast nie przetwarza danych właścicieli nieruchomości dla których to nieruchomości inwestor wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy. Tym samym Burmistrz Miasta Rabka-Zdrój nie dysponuje nawet zbiorem danych o właścicielach nieruchomości dla których wystąpiono z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy. O ile więc wyłączeniu z udostępnienia podlega informacja podmiotowa o tym, kto zamierza prowadzić określoną inwestycję na określonej działce, brak jest podstaw prawnych dla wyłączenia z udostępnienia informacji przedmiotowej o tym, co jest zaplanowane na określonej działce. Przeciwnie, udostępnienie takiej informacji przedmiotowej służyć może kontroli społecznej zamierzeń inwestycyjnych planowanych na określonym obszarze.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Burmistrz Miasta Rabka-Żdrój wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Pismem z dnia 22 listopada 2012 r. Stowarzyszenie Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich w Warszawie zgłosiło swój udział w postępowaniu na podstawie art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Na rozprawie w dniu 30 listopada 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny dopuścił Stowarzyszenie do udziału w sprawie, uznając, że zostały w sprawie spełnione przesłanki określone w art. 33 § 2 p.p.s.a.

W piśmie z dnia 22 listopada 2012 r. Stowarzyszenie poparło zarzuty podniesione przez J. K. w skardze kasacyjnej. Ponadto w piśmie tym stwierdzono, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie rozpatrując skargę na bezczynność naruszył art. 133 § 1 w związku z art. 149 § 1 p.p.s.a. orzekając bez przeprowadzenia postępowania dowodowego w sprawie twierdzenia strony przeciwnej i art. 134 § 1, art. 106 § 3 i art. 133 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępnie do informacji publicznej poprzez zaniechanie przeprowadzenia przez Sąd z urzędu dowodu odnośnie jakich informacji publicznych nastąpiło ograniczenie poprzez ustalenie do kogo organ zwrócił się z zapytaniem czy rezygnują z przysługującego im prawa do prywatności.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna wniesiona przez J. K. nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach.

Wobec obowiązku odniesienia się w postępowaniu kasacyjnym w pierwszej kolejności do zarzutów opartych na podstawie wskazanej w art. 174 pkt 2 p.p.s.a., to jest naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy należało w pierwszej kolejności rozważyć zarzuty dotyczące naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. Zgodnie ze zdaniem pierwszym tego paragrafu uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera wszystkie niezbędne elementy jakich wymaga powyższy przepis. Sąd pierwszej instancji oddalając skargę J. K. na bezczynność Burmistrza Miasta Rabka-Zdrój w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej uzasadnił swoje stanowisko w sprawie w sposób umożliwiający dokonanie kontroli w postępowaniu kasacyjnym.

Należało podzielić stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, że wobec tego, iż w odpowiedzi na żądanie J. K. zawarte w piśmie z dnia 22 kwietnia 2011 r. Burmistrz Miasta Rabka-Zdrój udostępnił częściowo żądaną informację publiczną w postaci kopii decyzji z dnia [...] sierpnia 2008 r. o warunkach zabudowy na nieruchomości – działka o numerze ewidencyjnym [...] obręb Rabka-Zdrój, z części anonimizujac dane zawarte w decyzji, a następnie wydał decyzję odmawiającą udostępnienia informacji publicznej zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, to nie zachodzi bezczynność organu w realizacji wniosku skarżącego. Słusznie też stwierdzono, że prawidłowość anonimizacji oraz zastosowania art. 16 w związku z art. 5 ust. 2 ustawy i wydanie decyzji z dnia 8 czerwca 2011 r. nie podlega kontroli w niniejszej sprawie, dotyczącej bezczynności organu w przedmiocie wniosku z dnia 22 kwietnia 2011 r. Organ swoje obowiązki wynikające z żądania zgłoszonego w tym piśmie wykonał. Ocena, czy działał prawidłowo nie może być dokonywana w trybie art. 149 p.p.s.a. Twierdzenie strony, że zakres informacji publicznej faktycznie wyłączonej z udostępnienia przez zaczernienie fragmentów udostępnionej skarżącemu kopii dokumentu urzędowego jest szerszy od zakresu informacji publicznej wskazanego w decyzji o odmowie udostępnienia informacji nie może podlegać ocenie w niniejszej sprawie. Kwestie tego rodzaj – zarówno co do zakresu jak i zasadności anonimizjacji – mogą być rozważane jedynie w ramach weryfikacji decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej. Wydanie tej decyzji spowodowało, że skarga na bezczynność organu z uwagi na załatwienie sprawy poprzez częściowe udostępnienie żądanej informacji wydanie decyzji odmownej z dnia 8 czerwca 2011 r. – podlegać musiała oddaleniu. Dlatego też zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku rozważania i stanowisko Sądu pierwszej instancji co do zasadności anonimizacji w decyzji w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej uznać należało za wykraczające poza zakres postępowania ze skargi na bezczynność w przedmiocie wniosku z dnia 22 kwietnia 2011.

Z przedstawionych wyżej względów nie jest również uzasadniony zarzut dotyczący naruszenia art. 16 w związku z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej poprzez przyjęcie, że wydanie w trakcie postępowania administracyjnego decyzji o odmowie udostępnienia części żądanej informacji publicznej ze wskazaniem na potrzebę ochrony prywatności osób fizycznych wyłącza kognicję sądów administracyjnych w zakresie bezczynności dysponenta informacji publicznej. Jak wcześniej stwierdzono Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie prawidłowo uznał, że w ramach skargi na bezczynność nie może podlegać ocenie prawidłowość odmowy udostępnienia informacji publicznej z uwagi na przesłanki wskazane w art. 5 ust. 2 ustawy. Wydana w tym względzie decyzja podlegać może ocenie w odrębnym postępowaniu na ogólnych zasadach.

Nie budzi wątpliwości, że wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym, na podstawie art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zainteresowany podmiot może zgłosić w dowolnym czasie, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone. Jednakże etap postępowania, na jakim wniosek ten jest zgłoszony, przesądza o zakresie czynności tego podmiotu w przypadku dopuszczenia go przez sąd do udziału w sprawie.

Skoro Stowarzyszenie Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich w Warszawie zgłosiło swój udział w sprawie niniejszej w charakterze uczestnika postępowania na etapie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, gdy oczekiwała na rozpoznanie skarga kasacyjna J. K. wniesiona od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 2 kwietnia 2012 r., to udział tej organizacji społecznej w postępowaniu sądowym ograniczony mógł być wyłącznie do przedstawienia własnego stanowiska co do tej skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny, który zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej – za wyjątkiem stwierdzenia przesłanek nieważności postępowania, które w sprawie nie występowały – nie mógł rozważać zarzutów Stowarzyszenia, które wykraczały poza granice zakreślone w skardze kasacyjnej.

Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oddalił skargę kasacyjną.