Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Marcin Kamiński /spr./ Sędziowie WSA Maciej Kobak WSA Paweł Zaborniak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 9 lutego 2021 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa A. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej - Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie z dnia [...] września 2020 r. nr [...] w przedmiocie określenia opłaty zmiennej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni – Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej - Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie na rzecz strony skarżącej Przedsiębiorstwa A. kwotę 525 zł /słownie: pięćset dwadzieścia pięć złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przedmiotem skargi Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w likwidacji z siedzibą w [...] (skarżący) jest decyzja Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w [...] (organ odwoławczy) z dnia [...] września 2020 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w [...] (organ I instancji) z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wody podziemnej.

Stan faktyczny i prawny sprawy ze skargi na powyższą decyzję przedstawia się następująco.

Decyzją z dnia [...] lipca 2020 r. nr [...] organ I instancji działając na podstawie art. 21 § 3 oraz art. 74a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (o.p.) w zw. z art. 300 ust. 1 oraz art. 272 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (u.p.w.), a także art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (k.p.a.) - określił skarżącemu za okres II kwartału 2019 r. opłatę zmienną w wysokości 17.474,00 zł za pobór wody podziemnej z ujęcia - "Zakład Produkcji Wody".

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podał, że w dniu 12 września 2019 r.

na podstawie art. 272 ust. 2 u.p.w. ustalił skarżącemu, w formie informacji, opłatę zmienną w wysokości 10.332,00 zł za pobór wody podziemnej z ujęcia - "Zakład Produkcji Wody". Jednocześnie w informacji wskazał, że opłatę należy uiścić na rachunek bankowy organu w terminie 14 dni od dnia doręczenia informacji. Informacja została doręczona skarżącemu w dniu 18 września 2019 r. Skarżący w dniu 26 września 2019 r. dokonał zapłaty opłaty zmiennej za okres II kwartału 2019 r. w wysokości 10.332,00 zł.

Konfrontując cel poboru wód określony przez skarżącego w oświadczeniu podmiotu obowiązanego do ponoszenia opłat za usługi wodne w celu ustalenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych złożonym za okres II kwartału 2019 r., z celem poboru wynikającym z przeprowadzonego postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia wysokości opłaty zmiennej za okres IV kwartału 2018 r., organ I instancji wszczął postępowanie w sprawie określenia wysokości opłaty zmiennej za okres II kwartału 2019 r. za pobór wody podziemnej z ujęcia - "Zakład Produkcji Wody". Organ podał, że skarżący w powyższym oświadczeniu cały pobór wód z ujęcia "Zakład Produkcji Wody" przypisał do celu, odpowiadającemu zakresowi regulacji z art. 274 pkt 4 (cel 40) u.p.w., tj. do celów realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi.

Organ I instancji wyjaśnił, że zgodnie z u.p.w. pobór wód podziemnych należy przedstawić w podziale na cele poboru. Zgodnie z zasadą zastosowania przepisu art. 274 pkt 4 u.p.w., który określa górne jednostkowe stawki opłaty za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w preferencyjnej wysokości, jest objęty wyłącznie pobór wód dokonywany przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne do celów zbiorowego zaopatrzenia mieszkańców w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. Z informacji przedstawionych w protokole z kontroli z dnia [...] kwietnia 2019 r. znak: [...] wynika, że skarżący dokonuje hurtowej sprzedaży wód do gmin. W ocenie organu tego typu sprzedaży wody do gminy nie można uznać za mieszczącą się w poborze do celów realizacji zadań własnych gminy. Sposób wykorzystania wody przez jej nabywcę (np. gminę) jest nieistotny z punktu widzenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wody. Sprzedaż hurtowa wody odpowiada zakresowi regulacji z art. 274 pkt 2 lit. za) (cel 27) u.p.w., który określa maksymalne jednostkowe stawki opłat za usługi wodne za pobór wód w formie opłaty zmiennej do celów poboru, uzdatniania i dostarczania wody.

Organ I instancji wyjaśnił, że w dniu [...] lutego 2020 r. wszczął z urzędu na podstawie art. 21 § 3 o.p. postępowanie w sprawie określenia wysokości opłaty zmiennej za okres II kwartału 2019 r. za pobór wody podziemnej z ujęcia - "Zakład Produkcji Wody".

Organ I instancji podał, że w toku postępowania ustalił, iż sposób zakwalifikowania celu poboru wód w oświadczeniu podmiotu obowiązanego do ponoszenia opłat za usługi wodne w celu ustalenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych, złożonym przez skarżącego za okres II kwartału 2019 r. jest inny niż faktyczny cel poboru. Ustalając faktyczny cel poboru wód podziemnych organ wykorzystał fakty, ustalone w postępowaniu administracyjnym w sprawie ustalenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych z ujęcia "Zakład Produkcji Wody" w okresie IV kwartału 2018 r., zakończonym decyzją z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...].

W piśmie z dnia [...] marca 2020 r. skarżący wniósł o naliczenie opłaty zgodnie z celem wskazanym w złożonym oświadczeniu. W ocenie skarżącego opłata powinna być naliczona do celów realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi (§ 5 ust. 1 pkt. 40 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne), a nie do celu określonego w § 5 ust. 1 pkt 27 lit. a rozporządzenia.

W dniu [...] czerwca 2020 r. skarżący przedłożył organowi I instancji pismo Gminy [...] z dnia [...] czerwca 2019 r. wraz z załącznikiem stanowiącym oświadczenie Wójta Gminy [...] dotyczącym zakupu wody od skarżącego, w celu zbiorowego zaopatrzenia mieszkańców Gminy w wodę poprzez gminną sieć wodociągową. Organ I instancji stwierdził, że powyższe oświadczenie potwierdza stanowisko, że skarżący dokonuje sprzedaży hurtowej wody.

Organ I instancji ustalił, że zgodnie z danymi zawartymi w Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego, skarżący prowadzi działalność w formie prawnej przedsiębiorstwa państwowego. Następnie organ I instancji wyjaśnił, że u.p.w. w art. 300 ust. 1 zawiera odesłanie do odpowiedniego stosowania przepisów działu III o.p. do ponoszenia opłat za usługi wodne, a także w przepisie tym stanowi, że uprawnienia organów podatkowych przysługują m. in. Wodom Polskim. Natomiast art. 21 § 3 o.p. stanowi, że jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, albo powstałego zobowiązania nie wykazano, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego. Dalej organ I instancji wyjaśnił, że w sprawach opłat za usługi wodne podmioty obowiązane do ich ponoszenia nie składają deklaracji, a wysokość tych opłat ustala Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie w formie informacji rocznej (w odniesieniu do opłaty stałej na podstawie art. 271 ust. 1 u.p.w.) oraz w formie informacji (w odniesieniu do opłaty zmiennej na podstawie art. 272 ust. 17 u.p.w.). Odpowiednie stosowanie przepisu art. 21 § 3 o.p. do opłat za usługi wodne wymaga uwzględnienia tej różnicy i przyjęcia, że jeżeli właściwy Dyrektor Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego stwierdzi, że wysokość opłaty za usługi wodne jest inna niż ustalona w informacji rocznej lub informacji, to obowiązany jest do wydania decyzji określającej wysokość opłaty za usługi wodne. Zdaniem organu I instancji w rozpoznawanej sprawie zaistniała przesłanka obligująca organ do wydania decyzji określającej wysokość opłaty zmiennej za okres II kwartału 2019 r. za pobór wody podziemnej z ujęcia - "Zakład Produkcji Wody". Przeprowadzone postępowanie potwierdziło bowiem, że wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne jest inna niż ustalona w informacji ustalającej wysokość opłaty zmiennej znak: [...] z dnia [...] września 2019 r., z uwagi na zmianę wysokości jednostkowej stawki opłaty za usługi wodne. Organ I instancji wyjaśnił, że określenia wysokości opłaty zmiennej dokonał w oparciu o normę prawną wynikającą z art. 272 ust. 1 u.p.w. oraz § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne (dalej w skrócie: "rozporządzenie"). Zgodnie z art. 272 ust. 1 u.p.w. wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, wyrażonej w m3. Natomiast z § 5 ust. 4 pkt 27 rozporządzenia wynika, że jednostkowa stawka opłaty za usługi wodne za pobór wód podziemnych w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranych wód podziemnych w ramach pozwolenia wodnoprawnego, wynosi 0,115 zł za 1 m3 w przypadku wody pobranej do celu poboru, uzdatniania i dostarczania wody. Do ustalenia wysokości opłaty przyjęto współczynnik różnicujący dla wód, do których stosuje się procesy usuwania amonu, koagulacji lub adsorpcji (§ 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia). Do ustalenia wysokości opłaty zmiennej za okres II kwartału 2019 r. przyjęto ilość pobranych wód określoną w oświadczeniu podmiotu obowiązanego do ponoszenia opłat za usługi wodne złożonym przez skarżącego do organu I instancji, tj. 303.890,00 m3. Organ I instancji wskazał, że wpłacona na rachunek organu opłata zmienna za okres II kwartału 2019 r. w wysokości 10.332 zł za pobór wody podziemnej z ujęcia - "Zakład Produkcji Wody" nie przekracza wysokość opłaty zmiennej określonej niniejszą decyzją. Z zestawienia wysokości opłaty zmiennej ustalonej niniejszą decyzją z wysokością uiszczonych opłat za okres II kwartału 2019 r. wynika, że kwota pozostająca do zapłaty to 7.142,00 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący stwierdził, że opłaty zmienne za pobór wody nie powinny być naliczane według celu określonego w § 5 ust. 1 pkt 27a rozporządzenia, lecz na podstawie § 5 ust. 1 pkt 40. Skarżący powołując się na stanowisko Prezesa Przedsiębiorstwa Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie zauważył, że kwalifikując pobór wody na potrzeby zaopatrzenia w wodę należy kierować się celem poboru wody związanego z działalnością przedsiębiorstwa, a nie wiązać ten cel ze sposobem wykorzystania przez odbiorcę usług. Zdaniem skarżącego przesądza to, że w niniejszej sprawie woda pobierana jest w celu realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę. Skarżący wskazał, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym gospodarka komunalna, a szczególnie zadania dotyczące wodociągów i zaopatrzenia w wodę. To zadanie gmina może realizować w różnej formie np. zakładu budżetowego, spółki prawa handlowego lub innej osoby prawnej. Zgodnie z powyższym katalog podmiotów nie jest zamknięty. Od momentu utworzenia przedsiębiorstwa, tj. 1 stycznia 1976 r., przedmiotem jego działalności było zaspokojenie potrzeb społecznych w zakresie m. in. wodociągów i kanalizacji. Terenem działania był obszar Miasta i Gminy [...], Miasta [...] oraz od 1985 r. także Gmin: [...] i [...]. Zaspokojenie tych potrzeb jako podstawowych działań potwierdza statut Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej z 1987 r. Statut ten podkreśla, że głównym obszarem działania jest teren Gminy [...] jako teren działania Organu Założycielskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. Dalej skarżący podał, że w 1985 r. zakończono budowę I etapu inwestycji "Wodociąg grupowy dla m. [...] i okolicznych wsi". W założeniach projektu z lat 70-tych oraz na podstawie późniejszych decyzji administracyjnych miał on zaopatrywać w wodę Miasto [...] i kilkanaście okolicznych wiosek, bez względu na przynależność do Gminy [...]. Następnie wzmocnienie pozycji gmin w trakcie reformy terytorialnej przyporządkowało - podzieliło wodociąg na trzy gminy, tj. Miasto i Gmina [...], Gmina [...] i Gmina [...]. Podział ten jest formalny, gdyż część wodociągu wspólnego (np. magistrala) przebiega przez obszar trzech gmin, a woda dla Gminy [...] jest gromadzona w zbiornikach wyrównawczych na terenie Gminy [...]. Podobnie, Zakład Produkcji Wody (dawniej Ujęcie Wody lub Zakład Uzdatniania Wody) znajduje się na terenie Gminy [...], należy do Gminy [...], a dostarcza wodę do trzech wodociągów. Skarżący przedłożył decyzje gwarantujące zaspokojenie potrzeb odbiorców Miasta [...] i odbiorców wiejskich, a po reformie terytorialnej odbiorców trzech Gmin wskazując, że w tym zakresie decyzje te w dalszym ciągu są realizowane, a próba zmiany tych zasad zostałaby uznana za naruszenie interesu poszczególnych Gmin, sprzeczną z ideą wodociągu grupowego. W ocenie skarżącego nie można także zaakceptować twierdzenia, że sprzedaż hurtowa wody pitnej z założenia nie służy "zaspokojeniu potrzeb zaopatrzenia w wodę ludności", jest bowiem przyjętą formą rozliczania za realizację zadania własnego poszczególnych gmin w części poboru, uzdatniania i dostarczenia do wodociągów w celu dalszej dystrybucji. Jest to zgodne z wytycznymi zawartymi w decyzji administracyjnej dotyczącej pozwolenia na pobór wody z dnia 15 października 1993 r. nr [...]. Skarżący przedstawił również stanowiska poszczególnych Gmin potwierdzające, że realizuje zadania własne Gmin w omawianym zakresie. Skarżący podkreślił, że dla Gminy [...] rozpoczęcie procesu likwidacji skarżącego jako formy regulacji stanu prawnego, także nic nie zmieniło w przedmiotowym zakresie. Wydzielenie sieci wodociągowych w celu ostatecznego przekazania do gminnej spółki prawa handlowego nie wpłynęło na zmianę celu, dla którego skarżący dostarcza wodę pitną do magistrali wodociągowej. Ponieważ organ I instancji w toku postępowania wykorzystał fakty znane organowi, ustalone w postępowaniu administracyjnym w sprawie ustalenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych z ujęcia "Zakład Produkcji Wody" w okresie IV kwartału 2018 r., skarżący zauważył, że do protokołu kontroli zostały dołączone kopie aneksów umów na dostawę wody pitnej, które aktualnie są zawarte z Gminami, a kierownicy zakładów budżetowych są jedynie upoważnieni do ich reprezentowania. W przypadku Gminy [...] (Organu Założycielskiego) funkcję dystrybucji dostarczanej przez skarżącego wody spełniał najpierw utworzony z mienia (majątku) skarżącego zakład budżetowy, a obecnie spółka prawa handlowego, do której został włączony. Nie wpłynęło to w żaden sposób na cel poboru wody i realizację zadania zaopatrzenia w wodę ludności przez skarżącego. Jednocześnie skarżący zauważył, że określenie opłat dokonywane jest w okresie kryzysu wywołanego pandemią wirusa SARS-COV-2, który skutkuje istotnymi implikacjami społecznymi. Skarżący wskazał przy tym na pismo organu odwoławczego z dnia [...] czerwca 2020 r. znak: [...] adresowane do odbiorcy wody. Na koniec skarżący stwierdził, że przyjęcie przez organ I instancji założenia, że skarżący nie jest przedsiębiorstwem wodno-kanalizacyjnym, stoi w sprzeczności również z szeregiem przepisów, które stawiają liczne wymagania przed skarżącym jako przedsiębiorstwem wodno - kanalizacyjnym, a ich realizacja jest weryfikowana przez liczne organa kontroli. Zatem prawidłowa jest taka wykładnia przepisów rozporządzenia, która pozwala uznać skarżącego za podmiot świadczący usługi z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę, co bezpośrednio przełoży się na wysokość opłaty, a dalej na cenę wody dostarczaną mieszkańcom trzech Gmin ([...], [...], [...]). Skarżący realizuje te zadania praktycznie od 1 stycznia 1976 r.

Po rozpoznaniu odwołania, organ odwoławczy decyzją z dnia [...] września 2020 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że skarżący aktualnie korzysta z usługi wodnej obejmującej pobór wód podziemnych z istniejących studni wierconych tj. S-1, S-2, S-3, S-4, S-5, S-6 i S-7 stanowiących ujęcie wody w Cmolasie na podstawie pozwolenia wodnoprawnego udzielonego przez Dyrektora Zarządu Zlewni Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w [...] w decyzji z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...]. Wcześniej warunki poboru wód podziemnych z ujęcia w [...] uregulowane były w pozwoleniu wodnoprawnym udzielonym skarżącemu w decyzji Starosty [...] z dnia [...] lutego 2004 r. nr [...] oraz z dnia [...] października 2004 r. nr [...]. Oznacza to, że w myśl regulacji zawartej w art. 298 pkt 1 u.p.w. skarżący obowiązany jest ponosić opłaty za usługi wodne. Organ odwoławczy stwierdził, że istota problemu sprowadza się do ustalenia czy celem poboru wód z ujęcia "Zakład Produkcji Wody" przez skarżącego jest - jak twierdzi zainteresowany podmiot - realizacja zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, tj. zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 40 rozporządzenia, czy też pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody, tj. zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 27 lit. a) rozporządzenia. Organ odwoławczy wyjaśnił, że pobór wód stanowi usługę wodną, za którą w świetle przepisu art. 270 ust. 1 u.p.w. ponosi się opłatę stałą oraz opłatę zmienną (uzależnioną od ilości pobranych wód). Wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych, zgodnie z treścią art. 272 ust. 17 u.p.w., ustalają Wody Polskie oraz przekazują podmiotom obowiązanym do jej ponoszenia w formie informacji, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty. Kolejne etapy procedury stosowanej w trakcie naliczania i pobierania opłaty zmiennej za usługi wodne określono w art. 272 ust. 18-21 u.p.w. Zgodnie z tymi ustaleniami - podmiot zobowiązany do ponoszenia opłaty zmiennej wnosi ją na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu ww. informację. W przypadku zaniechania dokonania wpłaty właściwy organ Wód Polskich określa wysokość opłaty w drodze decyzji. Wówczas podmiot zobowiązany jest wnieść opłatę określoną w decyzji na rachunek bankowy Wód Polskich w terminie 14 dni od dnia doręczenia tej decyzji. Jednocześnie ustawodawca w przepisie art. 273 ust. 1 u.p.w. przewiduje sytuację, w której podmiot zobowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne nie zgadza się z wysokością naliczonej opłaty, którą przekazano mu w formie przywołanej powyżej informacji. Wówczas korzystający z usług wodnych ma możliwość złożenia reklamacji do Wód Polskich w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia otrzymania informacji. W razie uznania reklamacji Wody Polskie przekazują podmiotowi obowiązanemu do ponoszenia opłat za usługi wodne nową informację, zawierającą także sposób obliczenia należnej opłaty, natomiast w przypadku nieuznania reklamacji właściwy organ Wód Polskich określa wysokość opłaty w drodze decyzji. Organ odwoławczy stwierdził, że podziela argumenty wyszczególnione przez organ I instancji w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Po pierwsze, z zebranego materiału dowodowego w sprawie jasno wynika, że skarżący dokonuje sprzedaży hurtowej wody, która odpowiada zakresowi regulacji z art. 274 pkt 2 lit. za) (cel 27) u.p.w., a nie z art. 274 pkt 4 (cel 40) ustawy. Potwierdzeniem dla przywołanych okoliczności są: zapisy protokołu z kontroli przeprowadzonej w dniu 18 kwietnia 2019 r., dowody zgromadzone w postępowaniu dotyczącym ustalenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych w IV kwartale 2018 r. zakończonym decyzją z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] oraz zapisy zawarte w obowiązującym pozwoleniu wodnoprawnym udzielonym skarżącemu w decyzji z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...]. Co więcej, w aktach sprawy znajduje się pismo organu I instancji z dnia [...] października 2019 r. zawierające wyjaśnienia na temat wniosków taryfowych złożonych do organu regulacyjnego w 2018 r. i dotyczących ilości i jakości wody zakupionej od skarżącego przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne. Organ odwoławczy wyjaśnił, że zgodnie z art. 27a ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie jest organem regulacyjnym realizującym m. in. zadanie polegające na zatwierdzaniu taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę. Oprócz ww. danych we wspomnianym piśmie jednoznacznie wskazano, że skarżący nie wnioskował o zatwierdzenie taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz nie posiada aktualnych zezwoleń na prowadzenie działalności w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę, co świadczy o tym, że nie jest przedsiębiorstwem wodociągowo- kanalizacyjnym w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

W ustawowym terminie skarżący wniósł skargę na powyższą decyzję, zaskarżając ją w całości. Zaskarżonej decyzji skarżący zarzucił:

I. naruszenie przepisów u.p.w. w zw. z § 5 ust. 1 pkt 27 lit. a rozporządzenia poprzez przyjęcie wskazanej w przepisie opłaty zmiennej oraz naruszenie § 5 ust. 1 pkt 40 rozporządzenia w zw. z art. 274 pkt 4 u.p.w. poprzez jego niezastosowanie i tym samym nie dokonanie obliczenia opłaty na podstawie celu określonego w tym przepisie oraz obliczenie opłaty z pominięciem oświadczenia podmiotu złożonego ze wskazaniem celu 40;

II. naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, w szczególności:

- art. 7, art. 77 i art. 80 k.p.a. poprzez nieprzeprowadzenie należytego postępowania dowodowego w zakresie faktycznej działalności przedsiębiorstwa z uwzględnieniem celów oraz struktury organizacyjnej i zrównywanie skarżącego ze spółkami gminnymi co skutkowało błędną kwalifikacją przy naliczaniu opłaty,

- art. 7a § 1 i art. 81a § 1 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie i rozstrzygnięcie wątpliwości w zakresie mających w sprawie zastosowanie przepisów, jak i stanu faktycznego, na niekorzyść skarżącego, a to w sytuacji, w której brak było przesłanek opisanych w § 2 ww. przepisów,

- art. 8 § 2 k.p.a. poprzez zastosowanie odmiennej od stosowanej dotychczas praktyki rozpoznawania podobnych spraw, polegające na zmianie zasad ustalania opłat w przypadku podmiotów wykonujących zadania własne gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi.

W związku z powyższym skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.

W uzasadnieniu skargi skarżący stwierdził, że organ odwoławczy jako podstawę obliczenia opłaty przyjął mylnie § 5 ust. 1 pkt 27a rozporządzenia, uznając jednocześnie, że skarżący prowadząc sprzedaż wody w formie hurtowej nie jest przedsiębiorstwem wodno- kanalizacyjnym realizującym zadania "zbiorowego zaopatrzenia w wodę". W ocenie skarżącego takie obliczenie opłaty stoi w sprzeczności z "Oświadczeniem podmiotu obowiązanego do ponoszenia opłat za usługi wodne w celu ustalenia wysokości opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych". W złożonym przez skarżącego oświadczeniu całkowita ilość pobranych wód zaliczona została na cel określony w § 5 ust. 1 pkt 40 rozporządzenia, tj. cel polegający na realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. Skarżący powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych stwierdził, że kwalifikując pobór wody na potrzeby zaopatrzenia w wodę należy kierować się "celem poboru wody związanego z działalnością przedsiębiorstwa, a nie wiązać ten cel ze sposobem wykorzystania przez odbiorcę usług", albowiem skarżący dostarcza wodę Gminom w celu realizacji ich zadań własnych na mocy obowiązujących go decyzji administracyjnych. Zdaniem skarżącego już to stwierdzenie powinno przesądzić, że woda pobierana przez skarżącego jest pobierana w celu "realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę." Skarżący zwrócił uwagę, że powołany przez organ przepis § 5 ust. 1 pkt 27 lit. a rozporządzenia nie wskazuje odbiorców finalnych, lecz operuje konkretnymi celami jakimi są: pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody. Skoro w tym przepisie prawodawca nie posłużył się wprost kryterium podmiotowym, to brak podstaw do tego, aby kierując się wyłącznie tym, komu skarżący dostarczał sporną wodę, opłatę zmienną ustalać w oparciu o stawki jednostkowe z tego przepisu. Nadto na gruncie pozostałych postanowień rozporządzenia, w których ustalono wysokość poszczególnych jednostkowych stawek opłat, brak podstaw do tego, aby o zasadności zastosowania danej stawki rozstrzygać miało kryterium podmiotowe dotyczące odbiorcy finalnego, choć co do istoty i tak są nimi gminne zakłady wodno- kanalizacyjne. W poszczególnych przepisach rozporządzenia ustawodawca wskazuje różnorodne cele poboru wód, przypisując każdemu z nich konkretną stawkę jednostkową, stanowiącą podstawę do wyliczenia wysokości opłaty zmiennej. Zatem to cel poboru wody, a nie jej definitywny odbiorca, któremu wodę dostarczono, czy faktyczny sposób wykorzystania przez tego odbiorcę wody, czy nawet udzielone zezwolenia, decydują o tym, którą ze stawek przewidzianych rozporządzeniem powinien wybrać organ wyliczając wysokość opłaty zmiennej za pobór wody. Zdaniem skarżącego, stanowisko organu odwoławczego utożsamiające cel poboru wody z kategorią podmiotu, któremu skarżący ostatecznie dostarczy wodę oraz oparcie się na treści zezwoleń, nie znajduje więc oparcia w treści rozporządzenia. Ponadto wydając zaskarżoną decyzję organ odwoławczy nie wziął pod uwagę tego, że wyłącznym zakresem działania skarżącego, a więc i celem poboru wód, jest realizacja zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym gospodarka komunalna, a szczególnie zadania dotyczące wodociągów i zaopatrzenia w wodę. To zadanie gmina może realizować w różnej formie np. zakładu budżetowego, spółki prawa handlowego lub innej osoby prawnej. Zgodnie z powyższym katalog podmiotów nie jest zamknięty. Skarżący podniósł, że od momentu utworzenia przedsiębiorstwa, tj. 1 stycznia 1976 r. przedmiotem jego działalności było zaspokojenie potrzeb społecznych w zakresie m.in. wodociągów i kanalizacji. Terenem działania był obszar Miasta i Gminy [...] oraz od 1985 r. także Gmin [...] i [...]. Zaspokojenie tych potrzeb jako podstawowych działań skarżącego potwierdza statut z 1987 r. Statut ten podkreśla także, że głównym obszarem działania jest teren Gminy [...] jako teren działania Organu Założycielskiego. Nie zmieniło to zakresu zadań i obowiązków nałożonych na skarżącego decyzjami administracyjnymi. Zdaniem skarżącego. powyższe rozważania prowadzą do wniosku, że określając wysokość opłaty zmiennej organ odwoławczy w sposób nieuprawniony zastosował stawkę jednostkową z § 5 ust. 1 pkt 27 lit. a rozporządzenia, błędnie przyjmując, że o zastosowaniu tej stawki decyduje jedynie to, że pobrane wody dostarczane są finalnie określonej kategorii podmiotów, przez co wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych została ustalona w sposób niezgodny z art. 272 ust. 1 i 2 u.p.w. Skarżący podtrzymał również wszelkie zarzuty złożone w odwołaniu i wcześniejszych pismach kierowanych do organu I instancji.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy podtrzymał swoje stanowisko i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga podlegała uwzględnieniu niezależnie od oceny zasadności zarzutów w niej podniesionych. Sąd nie będąc jednak związany granicami skargi (art. 134 § 1 p.p.s.a.), wziął pod rozwagę z urzędu naruszenia prawa, które są konieczną i wystarczającą podstawą do wzruszenia kontrolowanych decyzji organów drugiej i pierwszej instancji. Naruszenia te dotyczą prawa materialnego przez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie oraz – wtórnie – także prawa procesowego przez niedostatecznie wyjaśnienie istotnych w sprawie okoliczności faktycznych na tle prawidłowej wykładni prawa materialnego w stopniu, który co najmniej mógł mieć wpływ na wynik sprawy.

Spór prawny stron postępowania sprowadza się zasadniczo do kwestii ustalenia prawidłowej podstawy wymiaru opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych.

W ocenie kontrolowanych organów w przedmiotowej sprawie strona skarżąca jako przedsiębiorstwo komunalne gminy C[...] obsługujące także gminy [...] i [...] dokonuje ogólnego poboru wód podziemnych, w zakresie udzielonego pozwolenia wodnoprawnego, na cele sprzedaży hurtowej wody ww. gminom, które dopiero następnie wykorzystują zakupioną wodę na cele zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. W związku z tym – zdaniem organów – podstawą do ustalenia kwartalnej opłaty jest art. 272 ust. 1 ("Wysokość opłaty zmiennej za pobór wód podziemnych lub wód powierzchniowych ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i ilości pobranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych, wyrażonej w m(3)") w zw. z art. 272 ust. 10 ("Ustalając wysokość opłat, o których mowa w ust. 1-9, uwzględnia się okres rozliczeniowy wynoszący kwartał") u.p.w., natomiast sama stawka jednostkowa opłaty podlega ustaleniu stosownie do maksymalnej wysokości stawki jednostkowej określonej w art. 274 pkt 2 lit. za) u.p.w. (za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranej wody w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, do celów poboru, uzdatniania i dostarczania wody) oraz § 5 ust. 1 pkt. 27 lit. b) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne. Zgodnie z tym ostatnim przepisem jednostkowa stawka opłat za usługi wodne za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranych wód w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, do celów poboru, uzdatniania i dostarczania wody, wynosi 0,115 zł za 1 m(3) pobranych wód podziemnych.

Zdaniem strony skarżącej dokonana przez organy wykładnia podlegających zastosowaniu przepisów na tle stanu faktycznego sprawy jest nieuprawniona, a wybór podstawy prawnej ustalenia opłaty zmiennej za pobór podziemnych jest wadliwy. W ocenie strony skarżącej działającej jako przedsiębiorstwo komunalne gminy Cmolas sporny pobór wód podziemnych ma charakter szczególnego poboru wód podziemnych do celów realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi (art. 272 ust. 2 u.p.w.), a zatem stawka jednostkowa opłaty zmiennej podlega ustaleniu stosownie do maksymalnej wysokości stawki jednostkowej określonej w art. 274 pkt 4) u.p.w. (za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranych wód podziemnych lub wód powierzchniowych w ramach pozwoleń wodnoprawnych albo pozwoleń zintegrowanych, do celów realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi) oraz § 5 ust. 1 pkt. 40 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne. Zgodnie z tym ostatnim przepisem jednostkowe stawki opłat za usługi wodne za pobór wód w formie opłaty zmiennej, w zależności od ilości pobieranych wód w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, do celów realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, wynoszą: a) 0,068 zł za 1 m(3) pobranych wód podziemnych w ilości średniorocznej przekraczającej 1,0 m(3)/s, b) 0,068 zł za 1 m(3) pobranych wód podziemnych w ilości średniorocznej od 0,26 do 1,0 m(3)/s, c) 0,068 zł za 1 m(3) pobranych wód podziemnych w ilości średniorocznej nieprzekraczającej 0,25 m(3)/s.

Sąd po dokonaniu legalnościowej kontroli stanowiska organów orzekających w sprawie stwierdził, że na tle bezspornej i niekwestionowanej części stanu faktycznego sprawy stanowisko to jest wadliwe, a dla prawidłowego i końcowego zastosowania relewantnych przepisów konieczne jest uzupełnienie ustalonego stanu faktycznego w zakresie wskazanym poniżej.

Nie ulega wątpliwości, że – zgodnie z oceną organów – strona skarżąca nie ma statusu przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (u.z.z.). Zgodnie z art. 2 pkt 4) u.z.z. przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym jest przedsiębiorca w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, jeżeli prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę lub zbiorowego odprowadzania ścieków, oraz gminne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, prowadzące tego rodzaju działalność. Strona skarżąca nie wykazała, aby zgodnie z art. 16 ust. 1 u.z.z. uzyskała zezwolenie na zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków. Podmiot ten dysponuje jednak odpowiednim pozwoleniem wodnoprawnym na usługę wodną polegająca na poborze wód podziemnych "dla potrzeb wodociągu gminnego" (zob. decyzja Dyrektora Zarządu Zlewni w [...] i z dnia [...] lutego 2019 r., k. 18m akt organu I instancji).

Natomiast z faktu braku zezwolenia na zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków organy wysunęły nieuprawniony wniosek, że skoro gminom ([...], [...], [...]) woda nie jest dostarczana przez przedsiębiorstwo wodno-kanalizacyjne, to tym samym zakupiona przez ww. gminy, na podstawie umów sprzedaży hurtowej woda przeznaczona do spożycia przez ludzi, nie jest dostarczana ostatecznie przez gminy w ramach zadania publicznego zbiorowego zaopatrzenia mieszkańców gminy w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi.

Stanowisko powyższe jest błędne. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 u.z.z. w zw. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (u.s.g.) zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy, natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 u.s.g. w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Przepis art. 9 ust. 3 u.s.g. stanowi natomiast, że formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa, którą jest ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (u.g.k.). Zgodnie z art. 1 ust. 2 i art. 2 u.g.k. gospodarka komunalna obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych, i może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego. Jakkolwiek art. 3 ust. 1 i 2 u.g.k. stanowi, że jednostki samorządu terytorialnego w drodze umowy mogą powierzać wykonywanie zadań z zakresu gospodarki komunalnej osobom fizycznym, osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej z uwzględnieniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych na zasadach ogólnych albo w trybie przepisów: 1) ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym; 2) ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych; 3) ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie; 4) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym; 5) ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi, a jeżeli do prowadzenia danego rodzaju działalności na podstawie innych ustaw jest wymagane uzyskanie zezwolenia, jednostki samorządu terytorialnego mogą powierzyć wykonywanie zadań wyłącznie podmiotowi posiadającemu wymagane zezwolenie, to jednak nawet okoliczność powierzenia przez gminy [...], [...] lub [...] przedsiębiorstwu komunalnemu (które na podstawie art. 14 ust. 1 u.g.k. z dniem 1 lipca 1997 r. uległo z mocy prawa przekształceniu w jednoosobową spółkę gminy [...] i do dnia dzisiejszego – zgodnie ze stanem wpisów w Krajowym Rejestrze Sądowym – nadal działa niezgodnie z prawem w formie przedsiębiorstwa komunalnego w stanie likwidacji zamiast w formie jednoosobowej spółki gminnej, co może rodzić odpowiedzialność prawną organów gminy; zob. art. 15 ust. 1 u.g.k.) realizacji określonego fragmentu zadania własnego tych gmin w zakresie szeroko rozumianego zbiorowego zaopatrzenia mieszkańców tych gmin w wodę przeznaczoną do spożycia nie ma znaczenia dla ostatecznej kwalifikacji rzeczywistego celu poboru wód podziemnych.

Z akt sprawy (zob. k. 18p, k. 18n, k. 18m, k. 18j, k. 18h, k. 18g, k. 18e akt organu I instancji) wynika, że woda podziemna jest pobierana przez przedsiębiorstwo komunalne i sprzedawana w formie hurtowej trzem gminom w celu realizacji przez te gminy zadania własnego polegającego na zbiorowym zaopatrzeniu mieszkańców gminy w wodę pitną (zdatną do spożycia). Zakupiona hurtowo woda spełnia przy tym definicję "wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi", zawartą w art. 2 pkt. 18 lit. a) u.z.z. (woda przeznaczona do spożycia przez ludzi to woda w stanie pierwotnym lub po uzdatnieniu, przeznaczoną do picia, przygotowania żywności lub innych celów domowych, niezależnie od jej pochodzenia i od tego, czy jest dostarczana z sieci dystrybucyjnej, cystern, w butelkach lub pojemnikach). Trzeba ponadto zauważyć, że podnoszone przez organy wątpliwości co do relacji pojęciowych między poborem i dostarczaniem wody celów zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę pitną (przeznaczoną do spożycia przez ludzi) a samym zbiorowym zaopatrzeniem w wodę jest na tle ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków powinno być rozstrzygnięte w ten sposób, że pojęcie zbiorowego zaopatrzenia w wodę jest pojęciem szerszym od pojęcia zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę pitną. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt. 21 u.z.z. zbiorowe zaopatrzenie w wodę to działalność polegająca na ujmowaniu, uzdatnianiu i dostarczaniu wody, prowadzona przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, podczas gdy zbiorowe zaopatrzenie ludności w wodę pitną jest tylko szczególnym przypadkiem zbiorowego zaopatrzenia w wodę (zbiorowemu zaopatrzeniu w wodę podlegają także np. zakłady przemysłowe, zakłady usługowe lub instytucje publiczne). Najistotniejsze jest jednak to, że zgodnie z art. 2 pkt. 21 u.z.z. zbiorowe zaopatrzenie w wodę obejmuje działalność polegającą na ujmowaniu, uzdatnianiu i dostarczaniu wody, prowadzoną przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne, a zatem działalność ta nie musi obejmować samego poboru wody przeznaczonej do spożycia, natomiast powinna obejmować jej "ujęcie" w określony system wodociągowy, uzdatnienie (jeżeli wcześniej woda nie została wystarczająco uzdatniona) oraz dostarczenie finalnym odbiorcom. Nie jest zatem wykluczone, że sam pobór lub także uzdatnienie (przynajmniej częściowe) wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi będą miały miejsce poza samym przedsiębiorstwem wodno-kanalizacyjnym (np. w przedsiębiorstwie dysponującym odpowiednim pozwoleniem wodnoprawnym).

W związku tym należy przyjąć, że argumentem rozstrzygającym o kwalifikacji usługi wodnej świadczonej przez stronę skarżącą jest ostateczny cel poboru wód podziemnych, nawet jeśli usługa tej strony polegająca na poborze, uzdatnieniu i dostarczeniu wód podziemnych do odpowiednich jednostek organizacyjnych lub spółek ww. gmin jest jedynie koniecznym ogniwem złożonego procesu zbiorowego zaopatrzenia ludności gminnej w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. Nie jest bowiem kwestionowane, że strona skarżąca jako przedsiębiorstwo komunalne gminy [...] przekazuje pobraną i uzdatnioną wodę podziemną Zakładowi Usług Komunalnych w [...], Zakładowi Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej Sp. z.o.o. w [...] oraz Zakładowi Usług Komunalnych w [...] jako właściwym przedsiębiorstwom wodno-kanalizacyjnym tych gmin (zob. Informacja Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] października 2019 r., k. 18e akt organu I instancji) w celu zbiorowego zaopatrzenia w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi (wodę pitną) mieszkańców gmin. Okoliczność ta przesądza ostatecznie, że wody pobierane i sprzedawane jednostkom organizacyjnym (spółkom) gmin [...], [...] i [...] do celów realizacji zadań własnych tych gmin w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi w pełni odpowiadają definicji z art. 272 ust. 2 i art. 274 pkt 4 u.p.w. i w związku z tym w tym zakresie zastosowanie ma jednostkowa stawka opłaty zmiennej wyrażona w § 5 ust. 1 pkt. 40 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne.

Ustalenia w toku dalszego postępowania wymaga jednak zakres ilościowy wód pobieranych przez stronę skarżącą na cele realizacji zadań własnych ww. gmin w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi, w okresie II kwartału 2019 r.

Zgodnie z art. 552 ust. 2 u.p.w. ustalenie wysokości opłaty za usługi wodne w okresie od dnia wejścia w życie ustawy do dnia 31 grudnia 2020 r. następuje na podstawie: 1) określonego w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym celu i zakresu korzystania z wód; 2) pomiarów dokonywanych przez organy administracji w ramach kontroli gospodarowania wodami lub ustaleń z przeglądów pozwoleń wodnoprawnych; 3) pomiarów dokonywanych przez organy administracji w ramach kontroli pozwoleń zintegrowanych. Ponadto zgodnie z art. 552 ust. 2a u.p.w. ustalenie wysokości opłaty za usługi wodne w okresie do dnia 31 grudnia 2020 r. następuje również na podstawie: 1) odczytów z przyrządów pomiarowych dokonywanych w ramach kontroli gospodarowania wodami albo 2) oświadczeń podmiotów obowiązanych do ponoszenia opłat za usługi wodne, za poszczególne kwartały. W przypadku złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 552 ust. 2a pkt 2 u.p.w., w celu ustalenia wysokości opłaty, o której mowa w art. 272 ust. 1 i 2 u.p.w., organy orzekające w sprawie mają obowiązek ustalenia ilości w m(3) pobranych wód podziemnych z tym jednak zastrzeżeniem, że jeżeli strona skarżąca pobiera wody podziemne do różnych celów lub potrzeb, organy te muszą ustalić, jaka ilość wód podziemnych jest pobierana do celów realizacji zadań własnych ww. gmin w zakresie zbiorowego zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi. Oczywiste jest bowiem, że korzystna (obniżona) stawka jednostkowej opłaty może mieć zastosowanie tylko do ilości wód podziemnych pobranych i przekazanych gminom na powyższe cele. Organy muszą zatem zweryfikować informacje zawarte oświadczeniu, o którym mowa w art. 552 ust. 2a pkt 2 u.p.w., w świetle umów sprzedaży hurtowej zawartej między stroną skarżącą a przedsiębiorstwami wodno-kanalizacyjnymi gmin [...], [...] i [...].

Mając na względzie powyższe argumenty, należało – działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) w zw. z art. 135 oraz art. 200 i art. 205 § 1 p.p.s.a. – orzec o uchyleniu zaskarżonej decyzji i decyzji organu pierwszej instancji (punkt pierwszy wyroku) oraz o zasądzeniu od skarżonego organu na rzecz strony skarżącej zwrotu kosztów postępowania sądowego (punkt drugi wyroku).