Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka (spr.) Sędziowie WSA Maciej Busz WSA Józef Maleszewski Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Kujawa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2017 r. sprawy ze skargi P. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego uchyla zaskarżoną decyzję

Sygn. akt IV SA/Po [...]

Uzasadnienie

Burmistrz Ś. decyzją z dnia [...] maja 2016r. nr [...] działając na podstawie art. 59 ust. 1, art. 61 ust. 1 oraz art. 61 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz. U. z 2015r. poz. 199 ze zm. obecnie j.t. Dz.U z 2016r. poz. 778 – dalej u.p.z.p.), oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. – Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. 2016, poz. 23 – dalej k.p.a.), ustalił na rzecz [...] sp. z o.o SKA warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowego wraz z infrastrukturą techniczną i drogową, pylonem reklamowym, wiatami na wózki, barem IM-BISS i stacją transformatorową, położonej w Ś. na działce nr [...].

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła Spółdzielnia Mieszkaniowa w Ś., stwierdzając, iż została pominięta, jako strona w tym postępowaniu. W odwołaniu zarzucono również organowi pierwszej instancji naruszenie przepisów prawa materialnego w szczególności art. 61 ust. 1 pkt. 1 u.p.z.p. oraz rozporządzenia w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz.1588), przez błędne określenie parametrów dla nowej inwestycji. W konsekwencji skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Dodatkowo, skarżąca podniosła, iż zaskarżona decyzja zawiera wady kwalifikujące do wszczęcia postępowania zmierzającego do stwierdzenia jej nieważności.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpoznaniu powyższego odwołania decyzją z dnia [...] listopada 2016r. nr [...], działając na podstawie art. 138 §1 pkt 3 k.p.a. umorzyło postępowanie odwoławcze. W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że u.p.z.p. nie zawiera regulacji określającej zakres podmiotowy postępowania w sprawach ustalenia warunków zabudowy, a zatem krąg stron ustala się w oparciu o przepis art. 28 k.p.a. Osoba trzecia powołująca się na ochronę swoich uzasadnionych interesów, czyli chcąca w tym postępowaniu brać udział jako strona postępowania, powinna wykazać, iż pod względem podmiotowym i przedmiotowym ma do tego prawo. Podmiot taki, powinien więc udokumentować, że sporna inwestycja narusza jego uzasadnione interesy prawne, dodatkowo wskazując w jakim zakresie i z naruszeniem jakich przepisów. Organ odwoławczy wskazał, że w postępowaniu dotyczącym ustalenia warunków zabudowy stroną mogą być właściciele lub użytkownicy wieczyści działek bezpośrednio położonych przy przedmiotowej nieruchomości, gdyż sposób zagospodarowania wpływa na teren przyległy. Z kolei właściciele działek pośrednio sąsiadujących z nieruchomością, której dotyczy postępowanie, mogą być stroną po wykazaniu, że wynik tego postępowania wpłynie na ich interes prawny lub obowiązek. Decydujące więc jest tu wskazanie na istniejący przepis prawa materialnego pozwalający zakwalifikować interes poszczególnych osób, jako interes prawny a nie tylko subiektywne przekonanie.

Organ odwoławczy stwierdził, że skarżąca powołuje się w swoim odwołaniu na okoliczność, że planowana inwestycja będzie negatywnie oddziaływać na jej nieruchomości mimo, że organ pierwszej instancji wykazał, iż nie graniczą one bezpośrednio z terenem inwestycji. Mając powyższe na uwadze Kolegium stwierdziło, iż podmiot ma interes prawny w postępowaniu, jeśli pomiędzy jego sytuacją prawną, a przedmiotem postępowania istnieje - uzasadnione treścią normy prawa materialnego - realne, rzeczywiste powiązanie, czyniące go zainteresowanym tym postępowaniem i w konsekwencji uprawnionym do udziału w postępowaniu w charakterze strony. Nie jest zatem legitymowany do występowania w postępowaniu administracyjnym w charakterze strony ten, kto uzasadnia swój interes prawny zdarzeniami i okolicznościami przewidywanymi, takimi które według jego zamiarów mogą wystąpić w przyszłości. W omawianej sprawie fakt ewentualnego wpływu planowanej inwestycji na nieruchomość skarżącej nie stanowi podstawy do uznania jej za stronę w niniejszym postępowaniu administracyjnym.

Kolegium stwierdziło bowiem, że Burmistrz .Ś. wyjaśnił, że działka nr [...] objęta zaskarżoną decyzją z trzech stron graniczy z drogami publicznymi, w bezpośrednim sąsiedztwie działki znajduje się budynek służący jako zaplecze dla boiska sportowego. Oddzielenie terenu inwestycji od istniejącej zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, jednorodzinnej, usługowej (w tym handel) przez ciągi komunikacyjne oraz tereny zieleni powoduje, że stanowią one odrębne, niezwiązane z inwestycją kwartały, zachowują swoją odrębność przez co planowana inwestycja nie będzie na nie oddziaływać. Nie bez znaczenia jest także dla oceny oddziaływania inwestycji na nieruchomości sąsiednie analiza przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 9 listopada 2010r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, z którego nie wynika by planowana inwestycja była zaliczona do inwestycji mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko (j.t. Dz. U. z 2016r. poz. 71). Rodzaj i charakter inwestycji rozumiany, jako jego skala i wielkość zajmowanego terenu, ich wzajemne proporcje, brak emisji powodujących uciążliwości dla środowiska, usytuowanie terenu (centralna część miasta, obszar silnie zurbanizowany, dobrze skomunikowany, uzbrojony w media), brak walorów przyrodniczych i krajobrazowych w sąsiedztwie terenu i na samym terenie przesądzają o braku oddziaływania na nieruchomości sąsiednie i zamknięciu ewentualnych uciążliwości w granicach działki objętej planowaną inwestycją. Kolegium stwierdziło przy tym, iż sam fakt wydania decyzji o ustaleniu warunków zabudowy nie powoduje obniżenia ani podwyższenia wartości ich nieruchomości, takie skutki mogą powstać jedynie w przypadku uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Planowana inwestycja - budynek handlowy oraz usługowo-wystawienniczo-handlowy wpisują się w zastany stan rzeczy, oraz stanowi uzupełnienie zabudowy istniejącej w badanym obszarze, kontynuuje funkcję oraz cechy i parametry obiektów występujących w obszarze analizowanym. Organ pierwszej instancji przeanalizował i ocenił zasięg oddziaływania inwestycji, wyraził to w sporządzonej dokumentacji, stwierdził, iż projektowane zamierzenie pozostaje bez negatywnego wpływu na nieruchomości sąsiednie.

Kolegium stwierdziło również, iż okoliczność, że budynki należące do skarżącej znajdują się w obszarze analizowanym nie przesądzają o posiadaniu przez nią statusu strony postępowania. Wyznaczenie obszaru analizowanego nie służy bowiem wyznaczeniu stron postępowania, ale ma na celu ustalenie wymagań dla nowej inwestycji, której dotyczy wniosek.

Prokurator Rejonowy w Ś. kwestionując powyższą decyzję, działając na podstawie art. 3 § 2 pkt 1, art. 50 § 1 i art. 53 § 3 ustawy z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016r. poz. 718 ze zm. – dalej p.p.s.a.) wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie przepisów postępowania i prawa materialnego, mające istotny wpływ na wynik sprawy, w szczególności art. 28 k.p.a. oraz art. 144 k.c., poprzez ich niezastosowanie i w konsekwencji nieprawidłowe uznanie, że Spółdzielnia Mieszkaniowa w Ś. nie posiada interesu prawnego i przymiotu strony postępowania, podczas gdy posiada ona działki nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...] o zabudowie mieszkaniowej wielorodzinnej i jednorodzinnej, sąsiadujące z graniczącymi z terenem inwestycji działkami, a więc znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie planowanej dużej inwestycji, związanej z powstaniem centrum handlowo - usługowego o powierzchni 15.875 m2. Mając powyższe na uwadze Prokurator wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji administracyjnej i przekazanie sprawy do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, w celu merytorycznego rozpoznania.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że bezspornym w sprawie jest, iż skoro u.p.z.p. nie określa pojęcia strony w sprawach dotyczących ustalenia warunków zabudowania terenu, zastosowanie w tym zakresie ma przepis z art. 28 k.p.a., zgodnie z którym stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie jest zatem zbadanie, czy taki interes strona wykazuje. Interes prawny strony powinien być bezpośredni, konkretny, realny i znajdować potwierdzenie w okolicznościach faktycznych, które uzasadniają zastosowanie normy prawa materialnego. Powołując się na poglądy doktryny i orzecznictwa sądowo-administracyjnego Prokurator stwierdził, że w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy krąg osób powinien być określany możliwie szeroko, z uwzględnieniem zasięgu oddziaływania danej inwestycji na nieruchomości sąsiednie oraz stopień jej uciążliwości dla tych nieruchomości. Organ prowadzący takie postępowanie ma zatem obowiązek zbadać rodzaj inwestycji, jej rozmiary oraz stopień i zakres jej uciążliwości dla otoczenia, a następnie ustalić jak daleko sięgać będzie oddziaływanie planowanej inwestycji. Zakres tego oddziaływania pozwala dopiero na ustalenie kręgu osób, które mają interes prawny w sprawie. O posiadaniu przez konkretny podmiot przymiotu strony w postępowaniu w sprawie ustalenia warunków zabudowy nie decyduje zatem tylko bezpośrednie sąsiedztwo z działką przewidzianą pod inwestycję, lecz ocena interesu prawnego tego podmiotu w okolicznościach konkretnej sprawy.

Prokurator wskazał, że treść uzasadnienia zaskarżonej decyzji sugeruje, że Kolegium w toku postępowania nie przeprowadziło analizy w zakresie możliwego oddziaływania planowanej inwestycji na działki należące do Spółdzielni Mieszkaniowej w Ś., opierając się na gołosłownych w tym zakresie zapewnieniach organu I instancji, iż wybudowanie centrum handlowo - usługowego o powierzchni 15.875 m2 nie spowoduje zauważalnego zwiększenia ruchu samochodowego, które w sposób rażący pozostają w sprzeczności z logiką i zasadami doświadczenia życiowego. Po otwarciu takiego obiektu, dojdzie bowiem do zmiany ilościowej i jakościowej w ruchu pojazdów. Nie tylko bowiem więcej pojazdów samochodowych pojawi się w okolicy, ale będą one poruszały się wolniej, w celu wjechania na parking i manewrowania na nim, co nie tylko spowoduje zwiększenie natężenia hałasu i emisji spalin, ale i w zauważalny sposób spowolni ruch uliczny. Całkowicie pominięto również podniesioną przez Spółdzielnię Mieszkaniową w Ś., kwestię obniżenia wartości nieruchomości należących do tego podmiotu, w kontekście art. 144 k.c. Podkreślono także, iż zmiana przeznaczenia terenu ze sportowo-rekreacyjnego na usługowo - handlowy niewątpliwie wpłynie na wartość nieruchomości przeznaczonych na cele mieszkaniowe.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie, podtrzymując swą dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2016r. poz. 718 – dalej P.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 1066), kontrola dokonywana przez sądy administracyjne sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy szczególne nie stanowią inaczej. Ewentualne stwierdzenie uchybień w działaniu administracji publicznej obliguje sąd do uchylenia decyzji, stwierdzenia jej nieważności, bądź też stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa (art. 145 § 1 P.p.s.a.). Sąd administracyjny, kontrolując działalność administracji publicznej, pozostaje zgodnie z art. 134 § 1 P.p.s.a. związany granicami sprawy, a nie granicami skargi.

Przedmiotem niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego jest kwestia oceny prawidłowości decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego z uwagi na fakt, że wnosząca odwołanie Spółdzielnia Mieszkaniowa w Ś. nie posiada zdaniem Kolegium statusu strony w postępowaniu dotyczącym ustalenia na rzecz [...] I sp. z o.o SKA warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowego wraz z infrastrukturą techniczną i drogową, pylonem reklamowym, wiatami na wózki, barem IM-BISS i stacją transformatorową, położonej w Ś. na działce nr [...].

Odnosząc się do powyższej kwestii, należy wskazać, że jak słusznie wskazał organ w zaskarżonej decyzji i na co zwrócił również uwagę w skardze Prokurator, u.p.z.p nie zawiera normy odnoszącej się do pojęcia strony w sprawach dotyczących ustalenia warunków zabudowy terenu. Oznacza to, że w tym zakresie zastosowanie znajduje przepis art. 28 k.p.a., zgodnie z którym stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się obiektywną legitymację strony uznając, że interes prawny określonego podmiotu wynikający z prawa materialnego, jest konstytutywnym elementem sprawy administracyjnej (T. Kiełkowski, Sprawa administracyjna, Kraków 2004, s. 51-52). Istotą interesu prawnego w rozumieniu ww. artykułu, jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego - taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje (zob. np. wyrok NSA z dnia 30 września 1999 r. sygn. akt IV SA 629/97). Mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy więc to samo, co ustalić przepis prawa materialnego, na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś własnej potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu, sprzecznych z potrzebami danego podmiotu – strony postępowania. Innymi słowy, stwierdzenie istnienia interesu prawnego wymaga ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą prawa a sytuacją prawną konkretnego podmiotu prawa, polegającego na tym, że decyzja administracyjna może mieć wpływ na sytuację prawną tego podmiotu w zakresie prawa materialnego. Postępowanie dotyczy interesu prawnego określonego podmiotu wówczas, gdy rozstrzygnięcie w sprawie oddziałuje na sytuację prawną tego podmiotu. Obowiązkiem organu jest zatem zbadanie, czy taki interes strona wykazuje, czy też zainteresowanie sprawą wynika z interesu prawnego a nie faktycznego. Interes powinien być bezpośredni, konkretny, realny i znajdować potwierdzenie w okolicznościach faktycznych, które uzasadniają zastosowanie normy prawa materialnego (por. wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2013 r., I OSK 1957/11, Lex nr 1336345). Przy czym, co istotne, interes prawny o którym mowa w art. 28 k.p.a., może wynikać nie tylko z normy prawa materialnego administracyjnego, ale także z normy prawa materialnego należącej do każdej gałęzi prawa, w tym również do prawa cywilnego (por. wyrok NSA z dnia 12 września 2013r., II OSK 889/12, Lex nr 1375645).

Mając powyższe na uwadze podzielić należy pogląd prezentowany w skardze, że w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy krąg stron powinien być określany możliwie szeroko, z uwzględnieniem zasięgu oddziaływania planowanej inwestycji na nieruchomości sąsiednie (por. wyrok WSA w Kielcach z dnia 27 lutego 2013 r., II SA/Ke 51/13, Lex nr 1312220). Również w licznych orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się, że stronami w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy mogą być, oprócz właścicieli lub użytkowników wieczystych działek sąsiednich, także i właściciele działek niesąsiadujących bezpośrednio z terenem planowanej inwestycji. O interesie prawnym tych osób przesądza bowiem zasięg oddziaływania danej inwestycji na nieruchomości sąsiednie oraz stopień jej uciążliwości dla tych nieruchomości (zob np. wyroki NSA: z dnia 29 czerwca 2001 r. sygn. akt IV SA 594/99, LEX nr 54166 oraz z dnia 8 września 2004 r. sygn. akt OSK 394/04, LEX nr 160631). O posiadaniu przez konkretny podmiot przymiotu strony w postępowaniu w sprawie ustalenia warunków zabudowy nie decyduje zatem tylko bezpośrednie sąsiedztwo z działką (nieruchomością) przewidzianą pod inwestycję, lecz ocena interesu prawnego tego podmiotu dokonana przez pryzmat przepisów prawa materialnego które mogą mieć w sprawie zastosowanie. Ustalenie kręgu stron postępowania zależy od okoliczności występujących w konkretnej sprawie, tj.: charakteru planowanej inwestycji, rodzaju, stopnia, zakresu uciążliwości i zasięgu oddziaływania na otoczenie (zob wyrok NSA z dnia 5 marca 2014 r. sygn. akt II OSK [...] http://orzeczenia.nsa.gov.pl dalej CBOSA). Z powyższych wywodów wynika, że uczestnikami postępowania w sprawach o ustalenie warunków zabudowy w trybie przepisów u.p.z.p. mogą być właściciele i użytkownicy wieczyści nieruchomości przeznaczonych pod inwestycje oraz właściciele i użytkownicy wieczyści terenów bezpośrednio sąsiadujących z terenami, na których będzie realizowana inwestycja oraz właściciele i użytkownicy wieczyści nieruchomości, na które oddziałuje dane zamierzenie (por. wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2013 r., II OSK 1697/12, dostępny CBOSA).

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie przeprowadziło odpowiedniej analizy powyższych okoliczności w odniesieniu do wnoszącej odwołanie Spółdzielni Mieszkaniowej. W szczególności nie przeprowadzono takiej analizy w kontekście wskazywanych przez Spółdzielnię w odwołaniu okoliczności odnoszących się do uciążliwości związanych z realizacją planowanej inwestycji i ograniczeniu prawa własności, którego wnosząca odwołanie Spółdzielnia dopatrywała się w zmianie przeznaczenia terenu inwestycji i ograniczeniu możliwości zabudowy w przyszłości w związku z wprowadzeniem nowej zabudowy o charakterze handlowo – usługowym.

Zdaniem Sądu wadliwym było stwierdzenie Kolegium, że Spółdzielnia nie posiada interesu prawnego, gdyż należące do niej nieruchomości nie przylegają do działki zainwestowania ale do drogi publicznej (brak zatem bezpośredniego sąsiedztwa z którego można byłyby wywieść interes prawny), a sam fakt, że działka znajduje się w obszarze analizowanym również nie świadczy o posiadaniu interesu prawnego. Organ odwoławczy nie badał bowiem kwestii oddziaływania inwestycji na nieruchomość wnoszącej odwołanie Spółdzielni przy uwzględnieniu, że planowana na działce nr ewid. [...] w Ś. inwestycja obejmuje m.in. budowę parkingu, infrastruktury technicznej, pylonu reklamowego, wiat na wózki, baru IM-BISS oraz że jej obsługa komunikacyjna przewidziana została m.in. zjazdem planowanym od strony ul. [...] stanowiącej również dojazd do nieruchomości wnoszącej odwołanie Spółdzielni. Powyższe nie zostało poddane analizie w kontekście interesu prawnego Spółdzielni, pomimo formułowanych przez nią w odwołaniu zarzutów odnoszących się do art. 54 pkt 2 lit. d u.p.z.p. oraz §2 pkt 7 rozporządzenia poprzez nieokreślenie warunków ochrony interesów osób trzecich poprzez określenie warunków ochrony m.in. przed pozbawieniem dostępu do drogi publicznej i uciążliwości powodowanych przez m.in. hałas i wibracje.

Zgodzić należy się również ze skarżącym, że oceniając interes prawny Spółdzielni, organ winien był zbadać, czy planowana inwestycja oddziałuje na interes prawny wnoszącej odwołanie oparty na normach regulujących prawo własności. Dla prawidłowej oceny Kolegium powinno uwzględnić, że teren inwestycji i działki Spółdzielni oddzielone są jedynie ul. [...], której charakteru, szerokości i innych parametrów organ nie podał. Zatem kwestia braku bezpośredniego sąsiedztwa nie może mieć dla tej oceny rozstrzygającego znaczenia. Jak wcześniej wskazano oceniając legitymację procesową Spółdzielni, organ winien skupić się na ustaleniu oceny zasięgu planowej inwestycji w aspekcie wszystkich wcześniej przedstawionych czynników i jej charakteru. Rozważyć należało zatem również wpływ inwestycji polegającej na budowie obiektu handlowego o pow. 15.875 m2 na sąsiednie nieruchomości mieszkaniowe (w tym na nieruchomości Spółdzielni) poprzez zmianę ilościową i jakościową ruchu pojazdów jak i zmianę przeznaczenia terenu inwestycji (obecnie sport i rekreacja) na handlowy, uwzględniając art. 144 k.c.

W tym miejscu wskazać należy, że błędne jest stanowisko organu odwoławczego kwestionujące zasadność uznania za stronę postępowania administracyjnego podmiot, który uzasadnia swój interes prawny zdarzeniami i okolicznościami przewidywalnymi, które według jego zamiarów mają wystąpić w przyszłości. Jak trafnie wskazał NSA w wyroku z dnia 3 grudnia 2008r. sygn. II OSK 1505/07 (CBOSA) "Stroną postępowania o ustalenie warunków zabudowy może być nie tylko właściciel nieruchomości, której dotyczy decyzja o warunkach zabudowy, ale także właściciel i użytkownik wieczysty sąsiedniej nieruchomości, o ile wykażą interes prawny. Wykazanie interesu prawnego przez uprawnionego polega na wykazaniu wpływu zamierzenia inwestycyjnego na możliwość korzystania z nieruchomości oraz wykazania, że czyjeś zamierzenie inwestycyjne może wpływać na sferę uprawnień związanych z korzystaniem z nieruchomości. Nie można mieć wątpliwości, że udział w charakterze strony w postępowaniu w sprawie warunków zabudowy nie jest zawężony do kręgu podmiotów, których interes prawny został naruszony lub jest zagrożony przez inwestycję. Dlatego nie można uznać za trafne wywodów wywodzących brak legitymacji Wspólnot Mieszkańców z braku obecnego naruszenia interesu prawnego Wspólnot oraz z domniemania, że również w przyszłości te interesy nie będą zagrożone przez planowaną inwestycję".

Konkludując należy stwierdzić, że stanowisko Kolegium odrzucające argumentację Spółdzielni Mieszkaniowej w Ś. zmierzającą do wykazania interesu prawnego z powołaniem się na prawo własności, z tego względu, że nie jest ona właścicielką działki bezpośrednio graniczącej z obszarem objętym planowaną inwestycją, wyrażone zostało bez przeprowadzenia należytego postępowania wyjaśniającego w zakresie zbadania związków pomiędzy jej interesem prawnym a postępowaniem administracyjnym w sprawie warunków zabudowy. Kolegium oceniając interes wnoszącej odwołanie Spółdzielni Mieszkaniowej w Ś. nie przeprowadziło bowiem prawidłowej i rzetelnej analizy co do oddziaływania inwestycji na nieruchomość Spółdzielni, pomijając wskazane wcześniej aspekty.

Stwierdzając brak legitymacji do bycia stroną postępowania i rozważając w tym zakresie interes prawny Spółdzielni Mieszkaniowej w Ś., organ odwoławczy nie dokonał dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, a także nie rozpoznał badanej kwestii w jej całokształcie i nie dokonał wyczerpującej oceny, w konsekwencji czego w sposób istotny naruszył przepisy art. 7, art. 8, art. 11, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a., które znajdują zastosowanie na wszystkich etapach postępowania administracyjnego, a w rezultacie naruszył także art.107 § 3 k.p.a.

Powyższe uchybienia prowadzą do stwierdzenia, że zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. 28 K.p.a., które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to zaś skutkuje koniecznością wyeliminowania zaskarżonej decyzji z obrotu prawnego, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.

Organ odwoławczy ponownie prowadząc postępowanie odwoławcze dokona oceny interesu prawnego Spółdzielni Mieszkaniowej z uwzględnieniem wytycznych zawartych w uzasadnieniu niniejszego wyroku, przyjmując, że co do zasady potwierdzenie istnienia interesu prawnego wnoszącej odwołanie otwiera drogę do merytorycznej weryfikacji decyzji ustalającej warunki zabudowy.