Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Jędrzejewska - Jaroszewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Marta Kołtun - Kulik Sędzia WSA Elżbieta Sobielarska Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 września 2011 r. sprawy ze skargi M. S. na uchwałę Zarządu [...] W. z dnia [...] września 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umieszczenia na liście oczekujących na najem lokalu 1. orzeka, że uchwała Zarządu [...] W. z dnia [...] września 2010 r. nr [...] została wydana z naruszeniem prawa; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu; 3. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego D. L., tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę [...] (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.

Pismem z dnia [...] listopada 2010 r. M. S i P. S. wnieśli skargę na uchwałę Zarządu Dzielnicy [...] z dnia [...] września 2010 r., nr [...] w sprawie rozpatrzenia wniosku o zawarcie umowy najmu lokalu mieszkalnego oraz zakwalifikowania i umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu mieszkalnego z mieszkaniowego zasobu miasta W. W skardze wskazali, że wnioskiem z dnia [...] maja 2010 r. skarżący zwrócili się do Urzędu W. o przyznanie lokalu komunalnego w związku z wypowiedzeniem im umowy najmu lokalu nr [...] przy ul. [...] w W. stanowiącego obecnie własność prywatną opisaną w księdze wieczystej nr [...], zwróconą na podstawie dekretu z 26 października 1945 r. Przedmiotowy lokal został przyznany skarżącym z miejskiego zasobu komunalnego. Po przejściu nieruchomości w prywatne ręce skarżący nie byli w stanie opłacać podwyższonego przez właścicieli czynszu, wobec czego w dniu [...] sierpnia 2009 r., została im wypowiedziana umowa najmu.

Ponadto wskazali, że zaskarżona uchwała narusza ich prawo do umieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu. Podkreślili, że jako podstawę odmowy Zarząd [...] wskazał nieprawdziwe fakty, w szczególności to, że właściciele lokalu wyrażają zgodę na zamieszkiwanie w nim przez skarżących mimo, że stanowisko właścicieli w tym względzie jest niejasne.

W odpowiedzi na skargę Prezydent W. wniósł o jej odrzucenie jako bezzasadnej.

Na rozprawie sądowej w dniu 28 września 2011r. skarżący złożyli do akt sprawy kopię wyroku Sądu Rejonowego dla W. z dnia [...].02.2011r., sygn. akt [...] we własnej sprawie z powództwa M. M. i H. M. o eksmisję – uwzględniającego powództwo oraz odraczającego jej wykonanie do chwili zawarcia umowy najmu przez Miasto W. z M. S. i P. S.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd bada, czy organ administracji orzekając w sprawie nie naruszył prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Należy dodać, że zgodnie z treścią art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Analiza zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że skarga jest zasadna.

Przede wszystkim podkreślić należy, że uchwała organu wykonawczego gminy w sprawie zakwalifikowania (bądź odmowy zakwalifikowania) osoby ubiegającej się o najem lokalu, znajdującego się w gminnym zasobie mieszkaniowym, do zawarcia umowy najmu takiego lokalu jest aktem z zakresu administracji publicznej, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.). Uchwała taka jest zatem zaskarżalna do sądu administracyjnego (uchwała NSA z dnia 21 lipca 2008 r., sygn. akt I OPS 4/08, publ. ONSAiWSA 2008/6/90).

Skarżący przed wniesieniem skargi pismem z dnia [...].10.2010 r. wezwali organ do usunięcia naruszenia prawa, tym samym wyczerpali tryb wynikający z przepisu art. 52 § 4 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Organ udzielił odpowiedzi na to wezwanie podejmując uchwałę w dniu [...].11.2010 r., mocą której oddalił wezwanie skarżących. Skarga została wniesiona w dniu [...].11.2010 r., a więc z zachowaniem trzydziestodniowego terminu określonego w art. 53 § 2 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W rozpatrywanej sprawie materialno-prawną podstawę kwestionowanej uchwały stanowi § 2, 4 i 24 ust.1 uchwały Rady miasta W. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...].

Przepisy te w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały, stanowiły, że organy Miasta oraz organy dzielnic, realizując postanowienia niniejszej uchwały, winny dążyć do racjonalnego wykorzystania mieszkaniowego zasobu w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych członków wspólnoty samorządowej Miasta, w szczególności poprzez wynajmowanie lokali, w tym lokali socjalnych i lokali zamiennych.

§ 4 umieszczony w rozdziale 2, regulującym kwestie wynajmowania lokali na czas nieoznaczony osobom pozostającym w trudnych warunkach mieszkaniowych i materialnych stanowi , że lokale z mieszkaniowego zasobu mogą być wynajmowane osobom:

1) które są bezdomne albo pozostają w trudnych warunkach mieszkaniowych, przy czym za trudne warunki mieszkaniowe uznaje się zamieszkiwanie za zgodą właściciela w lokalu, w którym na osobę przypada nie więcej niż 6m2 powierzchni mieszkalnej, a także zamieszkiwanie w pomieszczeniach nienadających się na stały pobyt ludzi w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, a nadto

2) w których gospodarstwie domowym średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego nie przekracza minimum dochodowego.

Kwestią sporną między stronami jest, czy podejmując zaskarżoną uchwałę z dnia [...].09.2010r. Zarząd Dzielnicy [...], prawidłowo ocenił okoliczności faktyczne , które w niej zaistniały i zasadnie uznał , że M. i P. małżonkowie S. nie mieszczą się w kręgu osób wymienionych w § 4 uchwały Rady miasta W. z dnia [...].07.2009r , bowiem umowa najmu lokalu nie została im skutecznie wypowiedziana.

Zdaniem Sądu treść uchwały nie znajduje oparcia w stanie faktycznym sprawy. Warunkiem pozytywnego dla skarżących rozstrzygnięcia było uznanie ich za osoby, które nie mają zaspokojonej potrzeby mieszkaniowej.

Zważyć należy, iż M. i P. S. zamieszkują w lokalu nr [...] przy ul. [...] w W., w oparciu o umowę najmu lokalu z dnia [...].12.2005r. Właściciele lokalu wypowiedzieli tą umowę pismem z dnia [...].12.2008r. wskazując na treść art. 11 ust.5 ustawy z dnia 21.06.2001r. o ochronie lokatorów... tj. zamiar zamieszkania w lokalu przez właściciela.

Kolejne wypowiedzenie umowy najmu zostało przez nich wystosowane w piśmie z dnia [...].08.2009r., w oparciu o treść art. 11 ust.2 pkt.2 cytowanej ustawy o ochronie lokatorów z uwagi na istniejące po stronie najemców zaległości w zapłacie czynszu.

Wskazane wypowiedzenia, analizowane w kontekście złożonego do akt sprawy wyroku eksmisyjnego, uznać zatem należy za dokonane w sposób prawidłowy. Orzeczenie Sądu powszechnego jest prawomocne wiąże Sąd , strony , organy administracji i inne podmioty oraz nie podlega polemice.

Powyższe uwagi prowadzą do wniosku , że M. i P. S. zamieszkują w omawianym lokalu bez tytułu prawnego gdyż umowa najmu została im skutecznie wypowiedziana. To zaś oznacza, że pogląd wyrażony w zaskarżonej uchwale odnośnie faktu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych nie jest słuszny, zaś sama uchwała nie znajduje oparcia w przepisach prawa na , które się powołuje w swojej treści.

Mając powyższe na względzie Sąd na podstawie art. 147 § 1 oraz art. 250 ppsa orzekł jak w sentencji wyroku.