Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA del. Jacek Niedzielski (sprawozdawca), Protokolant Joanna Legieć, po rozpoznaniu w dniu 10 października 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2588/14 w sprawie ze skargi P. [...] S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 18 kwietnia 2014 r. nr IPPB5/423-35/14-4/IŚ w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Szefa Krajowej Administracji Skarbowej na rzecz P. [...] S.A. z siedzibą w W. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

1.1. Wyrokiem z 5 marca 2015 r. o sygn. akt III SA/Wa 2588/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 18 kwietnia 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, uchylił zaskarżona interpretację indywidualną.

1.2. W uzasadnieniu Sądu I instancji wskazał, że z przedstawionego opisu stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zajmuje się produkcją elementów indukcyjnych typu transformatory, dławiki, cewki, itp. W zawiązku z rozwojem przedsiębiorstwa Spółka postanowiła zakupić nowoczesną linię do produkcji cewek. Na sfinansowanie tego przedsięwzięcia Spółka zawarła w listopadzie 2012 r. z bankiem (...) umowę kredytową w walucie EUR. Spółka posiada w banku (...) rachunek walutowy EUR i rachunek PLN. Spółka ustala różnice kursowe według zasad podatkowych, zgodnie z przepisami art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) zwanej dalej "u.p.d.o.p.". W listopadzie 2012 r. Spółka otrzymała od kontrahenta unijnego pierwszą fakturę zaliczkową, którą zapłaciła w grudniu 2012 r. z rachunku walutowego EUR. Na dzień zapłaty powstały ujemne różnice kursowe. W styczniu 2013 r. otrzymała drugą fakturę zaliczkową. Na dzień zapłaty bank uruchomił I transzę kredytu dewizowego EUR, uznał tą kwotą rachunek walutowy (EUR) Spółki i uregulował z niego zobowiązanie wobec zagranicznego kontrahenta. Na dzień zapłaty powstały ujemne różnice kursowe. W dniu uruchomienia kredytu bank obciążył rachunek walutowy (EUR) Spółki jednorazowo prowizją od kwoty przyznanego kredytu.

W sierpniu otrzymała trzecią fakturę zaliczkową. Na dzień zapłaty bank uruchomił II transzę kredytu dewizowego EUR, uznał rachunek walutowy EUR Spółki, a następnie uregulował zobowiązanie wobec kontrahenta. Na dzień zapłaty powstały ujemne różnice kursowe. W sierpniu została wystawiona także faktura końcowa + koszty transportu linii. Faktura została zapłacona w listopadzie 2013 r. częściowo III transzą kredytu, a częściowo własnymi środkami finansowymi. W sierpniu Spółka ubezpieczyła otrzymaną linię, w formie aneksu do polisy ubezpieczeniowej, tzw. majątkowej na ogólnych zasadach. Wykupiona polisa, a następnie jej cesja na bank jest jedną z form zabezpieczenia spłaty kredytu. Cesja została zawarta w listopadzie 2013 r. Po montażu linii i odbiorze technicznym linia została przyjęta do użytkowania 30 września 2013 r. Zgodnie z umową kredytową raty kredytu i odsetki od poszczególnych transz kredytowych są pobierane przez bank z rachunku walutowego EUR na koniec każdego miesiąca. Pierwszą ratę kredytu bank pobrał w lipcu 2013 r. Od października 2013 r. linia produkcyjna jest amortyzowana metodą liniową zgodnie z przepisami art. 16a-16m u.p.d.o.p. 11 listopada 2013 r. została podpisana przez Spółkę umowa z (...) Jednostką Programów Unijnych z działania "Rozwój przedsiębiorstwa" Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (...) 2007-2013. Umowa przewiduje dofinansowanie nie więcej niż 37,50% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowanych. Pozostała część wydatków będzie sfinansowana własnymi środkami. Spółka złożyła wniosek o płatność do (...) Jednostki Wdrażania Programów Unijnych. Po zatwierdzeniu wniosku o płatność dotacja w wysokości zatwierdzonej przez (...) Jednostkę Programów Unijnych zostanie przelana na konto bankowe Spółki. Na dzień obecny spółka nie posiada informacji o ostatecznej kwocie przyznanej dotacji.

W związku z powyższym opisem Spółka zadała następujące pytania:

1. Czy stosując metodę podatkową rozliczania różnic kursowych określoną w art. 15a u.p.d.o.p. wartość początkową środka trwałego na dzień jego przyjęcia trzeba skorygować o zrealizowane różnice kursowe od zobowiązań i od rat kredytu czy również o różnice niezrealizowane od niezapłaconej części zobowiązania i niespłaconego kredytu?

2. Czy na wartość początkową środka trwałego wpływają różnice kursowe od własnych środków pieniężnych?

3. Od którego miesiąca należy wyłączyć odpisy amortyzacyjne sfinansowane dotacją z kosztów uzyskania przychodów: czy od miesiąca otrzymania dotacji czy od miesiąca podpisania umowy?

W zakresie pierwszego pytania Spółka wskazała, ze zgodnie z art. 16g u.p.d.o.p. za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia powiększoną o koszty związane zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. Cenę nabycia koryguje się również o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania. W przypadku Spółki cena nabycia linii produkcyjnej została powiększona o koszty transportu, prowizję od przyznanego kredytu, odsetki zapłacone. Cena nabycia została skorygowana także o zrealizowane różnice kursowe powstałe od zobowiązań i rat kredytu, czyli różnie kursowe powstałe w dacie zapłaty zobowiązania i rat kredytu. Odnosząc się do pytania drugiego, zdaniem Skarżącej, na wartość początkową środka trwałego nie mają wpływu różnice kursowe od własnych środków pieniężnych. Jak stwierdza WSA we Wrocławiu w wyroku z 2 marca 2011 r, sygn. akt I SA/Wr 183/11 - różnice kursowe powstałe w wyniku rozchodu środków a związanego wyłącznie z posiadaniem środków pieniężnych na rachunku walutowym przez pewien czas, w którym nastąpiła zmiana kursu waluty, nie mogą być uwzględnianie w wartości początkowej środka trwałego (por. wyrok NSA z 19 kwietnia 2013 r. sygn. akt II FSK 1681/11).

W zakresie pytania trzeciego wskazała, że przyjęła na stan linię produkcyjną w miesiącu wrześniu. Od października 2013 r. naliczane były odpisy amortyzacyjne. W związku z tym, że inwestycja została zrealizowana ze środków własnych, odpisy amortyzacyjne są zaliczane w całości do kosztów uzyskania przychodów. W związku z art. 16 ust. 1 pkt 48, w którym ustawodawca określił, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne naliczone od tej części wartości środków trwałych, która została zwrócona w jakiejkolwiek formie lub odliczona od podstawy opodatkowania - to dopiero zwrot (refundacja) wydatków będą miały wpływ na wysokość kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki obowiązek wyłączenia odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów powstanie dopiero z chwilą faktycznego zwrotu poniesionych wydatków na zakup środka trwałego. W związku z tym, do czasu uzyskania dofinansowania w postaci refundacji poniesionych wydatków na zakup linii produkcyjnej odpisy amortyzacyjne stanowić będą w całości koszty uzyskania przychodów. Dopiero w miesiącu otrzymania pomocy spółka będzie musiała skorygować koszty uzyskania przychodów o wartość odpisów amortyzacyjnych, która odpowiada wartości otrzymanego dofinansowania.

1.3. W interpretacji indywidualnej z 18 kwietnia 2014 r. Minister Finansów uznał stanowisko Skarżącej w części dotyczącej możliwości ujęcia w wartości początkowej zrealizowanych różnic kursowych uznał za prawidłowe, w części dotyczącej braku możliwości ujmowania w wartości początkowej różnic kursowych od własnych środków pieniężnych uznał za nieprawidłowe, w części dotyczącej możliwości wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych sfinansowanych dotacją od miesiąca otrzymania dotacji uznał za nieprawidłowe.

W zakresie pytania drugiego Minister Finansów stwierdził, że w przypadku wystąpienia różnic dodatnich - powinny one obniżyć wartość początkową inwestycji, natomiast w przypadku wystąpienia różnic ujemnych podwyższyć tę wartość. Wobec powyższego w cenie nabycia i koszcie wytworzenia środków trwałych, zgodnie z art. 16g ust. 5 u.p.d.o.p. spółka powinna uwzględnić różnice kursowe naliczone i zrealizowane do dnia oddania tych środków trwałych do używania a powstałe w związku ze spłatą zobowiązań wyrażonych w walucie obcej dotyczących tych środków trwałych - zarówno różnice kursowe powstałe na rozrachunkach (tzw. transakcyjne), jak również różnice kursowe powstałe w wyniku wypływu środków z własnego rachunku walutowego w celu spłaty ww. zobowiązań.

Odnosząc się do pytania trzeciego Minister Finansów wskazał, że jeżeli Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów te wydatki, które w świetle przepisów art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. nie są kosztem podatkowym, powinna je z tych kosztów wyeliminować. Innymi słowy, po podpisaniu umowy o dofinansowanie spółka nie powinna zaliczać do kosztów uzyskania przychodów części dokonywanych odpisów amortyzacyjnych odpowiadającej proporcji, w jakiej pozostaje kwota przyznanej na dany środek trwały dotacji do wartości początkowej tego środka trwałego. Wobec tego, w celu rozliczenia otrzymanego dofinansowania. Spółka powinna dokonać stosownej korekty uprzednio wykazanych kosztów uzyskania przychodów, pomniejszając je o wysokość otrzymanej dotacji (dofinansowania). Jednocześnie, jeżeli Spółka na dzień poniesienia wydatku posiadała wiedzę, że wydatek ten zostanie sfinansowany np. z dotacji, to poniesiony wydatek nie powinien był być uznawany za koszt uzyskania przychodu. Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie tę część odpisów amortyzacyjnych, która dotyczy nieobjętej dofinansowaniem wartości początkowej danego środka trwałego. Jest zatem zobowiązana dokonać korekty ww. kosztów w tych miesiącach (okresach), w których wykazała je w wysokości zawyżonej. A zatem, korekta ta – w sytuacji gdy koszty te były wykazane w wysokości zawyżonej - powinna być dokonana wstecz.

1.4. Minister Finansów wezwany do usunięcia naruszenia prawa stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej.

2.1. W złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skardze na interpretację indywidualną Skarżąca wniosła o jej uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania. Zaskarżonej interpretacji zarzuciła naruszenie art. 16g ust. 5 u.p.d.o.p. poprzez uznanie, że różnice kursowe od własnych środków pieniężnych mają wpływ na wartość początkową środków trwałych oraz art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. poprzez uznanie, że konieczność skorygowania kosztów uzyskania przychodów powstaje po podpisaniu umowy o datację.

2.2. W odpowiedzi na skargę kasacyjną Minister Finansów wniósł o jej oddalenie.

2.3. Uzasadniając uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej Sąd I instancji stwierdził, że sporne w niniejszej sprawie są dwie kwestie, tj.: czy na wartość początkową środków trwałych mają wpływ tzw. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych (pytanie nr 2 zadane we wniosku) oraz moment dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w sytuacji zrefundowania dotacją wydatków związanych z inwestycją (pytanie nr 3). Poza zakresem sporu pozostaje poruszone w pytaniu nr 1 zagadnienie dotyczące sytuacji, kiedy Spółka stosuje podatkową metodę ustalania różnic kursowych (na podstawie art. 15a u.p.d.o.p.), na wartość początkową środków trwałych wpływają wyłącznie faktycznie zrealizowane różnice kursowe. Sąd uznał za prawidłowe stanowisko Ministra Finansów w zakresie udzielonej odpowiedzi na pytanie drugie.

Odnosząc się zaś do drugiej kwestii spornej tj. momentu dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w sytuacji zrefundowania dotacją wydatków związanych z inwestycją Sąd zauważa, że rozpatrywana materia była już przedmiotem rozważań sądów administracyjnych (np. w wyroku NSA z dnia 7 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1978/12,wszystkie powoływane w niniejszym uzasadnieniu wyroki dostępne w internetowej bazie orzeczeń NSA na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Sąd I instancji podzielił wyrażone przez NSA stanowisko, w związku z czym posłuży się argumentacją przedstawioną w tym orzeczeniu. Wskazał, że kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu ma prawidłowa wykładnia art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy z tytułu zużycia środków trwałych, także dokonane wg zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części wartości środków trwałych, która odpowiada wydatkom na nabycie lub wytworzenie tych środków poniesionym we własnym zakresie, zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Celem zatem regulacji art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. jest zapobieganie odpisom z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, gdy podatnik już uzyskał zwrot wydatków. W związku z tym nie ulega wątpliwości, że w przypadku otrzymania dofinansowania lub innego typu zwrotu nakładów na środki trwałe (np. dotacji, subwencji) konieczne jest wyłączenie odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów. Otrzymanie zwrotu w momencie przyjęcia środka trwałego do używania lub przed tym momentem nie budzi wątpliwości co do sposobu rozliczeń do celów podatkowych. Inaczej rzecz ma się w przypadku otrzymania zwrotu (dofinansowania) do środka trwałego po przyjęciu go do używania i rozpoczęciu amortyzacji. Przepisy u.p.d.o.p. nie rozstrzygają jednoznacznie, w jaki sposób dokonać takiego rozliczenia, tj. czy wystarczy jednorazowa korekta odpisów na bieżąco - w momencie otrzymania dopłaty, czy też konieczna jest wsteczna korekta rozliczeń od miesiąca/okresu, w którym rozpoczęto amortyzację. Literalna wykładnia art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. nie naprowadza - jak wskazano we wspomnianym wyżej wyroku NSA z dnia 8 sierpnia 2014 r. – "na wniosek o konieczności wstecznego odniesienia skutków podatkowych (w zakresie kosztów uzyskania przychodów) dopłaty do środka trwałego, otrzymanej już po rozpoczęciu amortyzacji (...) Do czasu otrzymania dopłaty, podatnik w istocie ustalał odpisy amortyzacyjne od wysokości faktycznie poniesionych przez niego wydatków na nabycie (wytworzenie) środka trwałego. Skutki ekonomiczne dopłaty wystąpiły przecież nie od momentu rozpoczęcia amortyzacji nabytego środka trwałego, ale jej otrzymania. Już tylko z tych powodów brak podstaw do wstecznego odnoszenia skutków podatkowych otrzymanej dopłaty na środek trwały, w kontekście wysokości dokonywanych odpisów amortyzacyjnych. Nie jest również możliwy do zaakceptowania, z punktu widzenia zasad praworządności, pogląd organu, że korekta winna dotyczyć tych okresów, w których dokonywano uprzednio odpisów amortyzacyjnych, co powoduje, iż konieczna byłaby korekta wcześniejszego rozliczenia podatkowego ze wszelkimi konsekwencjami podatkowymi w postaci powstania zaległości i obowiązkiem zapłaty odsetek. Akceptacja stanowiska organu interpretacyjnego oznaczałaby w istocie, że podatnik zobowiązany jest dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których je wykazał, co prowadziłaby do sytuacji, w której strona skarżąca zostałaby obciążona negatywnymi konsekwencjami podatkowymi, mimo że jej działaniu nie sposób zarzucić naruszenia prawa".

3.1. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wywiódł Minister Finansów, wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Wskazując na treść art. 174 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zarzucił wyrokowi naruszenie prawa materialnego w postaci art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p., poprzez błędną interpretację i niewłaściwe zastosowanie w sprawie, co doprowadziło do nieuznania, że Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie tę część odpisów amortyzacyjnych, która dotyczy nieobjętej dofinansowaniem wartości początkowej danego środka trwałego i jest zobowiązana dokonać korekty ww. kosztów w tych miesiącach (okresach), w których wykazała je w wysokości zawyżonej.

3.2. W odpowiedzi na skargę kasacyjną Skarżąca wniosła o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

4.1. Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżony wyrok nie narusza prawa.

4.2. Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369), dalej zwaną p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu zaś bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania. Analiza akt sprawy wskazuje, że nie zachodzi żadna z przesłanek wskazanych w art. 183 § 2 p.p.s.a. Rozważania Naczelnego Sądu Administracyjnego mogą zatem dotyczyć jedynie naruszeń przepisów wskazanych w skardze kasacyjnej.

4.3. Istota sporu w rozpoznanej sprawie dotyczy interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p., i sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, z jakim momentem podatnik obowiązany jest korygować wysokość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytych środków trwałych, na które otrzymał dofinansowanie. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Z wniosku o wydanie interpretacji wynika, że Spółka od października 2013 r. nalicza odpisy amortyzacyjne od przyjętej na stan linii produkcyjnej. W związku z tym, że inwestycja została zrealizowana ze środków własnych, odpisy są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Spółka dopiero złożyła wniosek o płatność do (...) Jednostki Wdrażania Programów Unijnych. Po zatwierdzeniu wniosku dotacja w zatwierdzonej wysokości zostanie przelana na rachunek Skarżącej. Sąd I instancji podzielił stanowisko Spółki, że korekta kosztów powinna nastąpić na bieżąco, w momencie otrzymania dofinansowania. Organ interpretacyjny uznał natomiast, że z chwilą otrzymania dofinansowania podatnik powinien dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych w tych okresach rozliczeniowych, w których wykazał je w wysokości zawyżonej.

Naczelny Sąd Administracyjny nie podziela stanowiska Ministra Finansów podkreślając, że problem korekty odpisów amortyzacyjnych w związku z otrzymaniem dopłaty do środka trwałego był już przedmiotem wypowiedzi orzeczniczych Naczelnego Sądu Administracyjnego, które skład orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela (por. w wyroki NSA z dnia 7 sierpnia 2014 r. sygn. akt II FSK 1978/12; z dnia 30 września 2014 r. sygn. akt II FSK 2024/14; z dnia 25 lutego 2015 r. sygn. akt II FSK 221/13; z dnia 11 marca 2015 r. sygn. akt II FSK 431/13; z dnia 12 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 3037/13, wyrok z dnia 26 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 806/15; z 14 czerwca 2017 r. sygn. akt II FSK 1469/15). Mając w szczególności na uwadze argumentację zaprezentowaną w ostatnim z wymienionych orzeczeń, należy zaznaczyć, że nie ulega wątpliwości, że w przypadku otrzymania dofinansowania nakładów na środki trwałe konieczne jest wyłączenie odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów. Literalna wykładnia analizowanego przepisu u.p.d.o.p. nie naprowadza jednak na wniosek o konieczności wstecznego odniesienia skutków podatkowych (w zakresie kosztów uzyskania przychodów) dopłaty do środka trwałego, otrzymanej już po rozpoczęciu amortyzacji. Do czasu otrzymania dopłaty, podatnik w istocie ustalał odpisy amortyzacyjne od wysokości faktycznie poniesionych przez niego wydatków na nabycie (wytworzenie) środka trwałego. Skutki ekonomiczne dopłaty wystąpiły przecież nie od momentu rozpoczęcia amortyzacji nabytego środka trwałego, ale jej otrzymania. Już tylko z tych powodów brak podstaw do wstecznego odnoszenia skutków podatkowych otrzymanej dopłaty na środek trwały, w kontekście wysokości dokonywanych odpisów amortyzacyjnych. Na takie wnioski naprowadza również uchwała siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 grudnia 2015 r., sygn. akt II FPS 4/15, w której wyeksponowana została teza, że "W przypadku jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (kosztów) poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, które następnie zostały zrefundowane ze środków stanowiących dochody (przychody) zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 i pkt 52 u.p.d.o.p., podatnik - stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p. – zobowiązany jest do zmniejszenia zrefundowanych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu otrzymania dofinansowania". Uchwała ta dotyczyła skutków podatkowych refinansowania podniesionych przez podatnika wydatków, jednorazowo zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, jednak – jak zwrócił na to uwagę skład siedmioosobowy NSA w uzasadnieniu uchwały – "brak podstaw do różnicowania zasad ustalania podstawy opodatkowania w przypadku otrzymania przez podatnika dotacji refinansującej wydatki rozliczane uprzednio w kosztach uzyskania przychodów jednorazowo od kosztów uwzględnianych przez opisy amortyzacyjne".

4.4. Z tych też przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie dostrzegł, aby zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie naruszył art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. W związku z tym, działając na zasadzie art. 184 p.p.s.a. orzekł o oddaleniu skargi kasacyjnej.

4.5. O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 209, art. 204 pkt 2 oraz 205 § 2 p.p.s.a.