Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Magdalena Maliszewska Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2009 r. sprawy ze skargi K., J. K. Sp. j. z siedzibą w L. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie częściowego unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy RED BULL nr IR 708694 oddala skargę

VI SA/Wa 1263/09

Uzasadnienie

Urząd Patentowy RP decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. oddalił wniosek K. J. K. Sp. J. z siedzibą w L. (skarżący) o częściowe unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy RED BULL nr IR 708694 i przyznał firmie R. GmbH A. kwotę 1.600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy :

W dniu [...] kwietnia 2006 r. K., J. K. Sp. J., z siedzibą w L. wystąpiło do Urzędu Patentowego przeciwko R. GmbH o unieważnienie w części (w kl. 30) prawa ochronnego na znak towarowy RED BULL nr IR 708694. Swój interes prawny wywodziło ze zgłoszenia do ochrony znaku Red Blue nr Z 277694, procesów cywilnych wytoczonych mu przez uprawnionego w związku z naruszeniem prawa ochronnego na sporny znak oraz art. 22 Konstytucji RP. Jako podstawę prawną wniosku wskazano na art. 6 ust. 1 i art. 6 ust. 3 u.z.t. w zw. z art. 315 ust. 3 p.w.p.

Zdaniem wnioskodawcy rejestracja spornego znaku nastąpiła z naruszeniem art. 6 ust. 1 u.z.t. poprzez zgłoszenie do rejestracji spornego znaku dla towarów w kI. 30 nie będących przedmiotem działalności uprawnionego oraz z naruszeniem art. 6 ust. 3 u.z.t. poprzez zgłoszenie do rejestracji spornego znaku, mimo zarejestrowania wcześniejszego znaku IR 641378A na identyczny w kI. 30 zakres towarów i mimo nieużywania tego znaku dla tych towarów. Na rozprawie w dniu [...] marca 2009 r. pełnomocnik wnioskodawcy sprecyzował towary objęte wnioskiem o unieważnienie. Są to: kawa, herbata, kakao, kawa nienaturalna, produkty zbożowe, ciasta i wyroby cukiernicze, słodycze, lody, miód, sosy, lód do napojów chłodzących.

Uprawniony wniósł o oddalenie wniosku stwierdzając, że wniosek jest spóźniony w świetle treści art. 31 u.z.t. Zakwestionował również interes prawny wnioskodawcy podnosząc, że sporny znak jest znakiem powszechnie znanym i renomowanym (k. 29 -291 dowody). W kolejnych pismach wskazywał, że jego zakres działalności obejmuje używanie znaków RED BULL, co wynika z wpisu do rejestru. Dodatkowo zakres działalności polskiej spółki córki R. Sp. z o.o. z siedzibą w W. uprawnia spółkę do sprzedaży żywności, co obejmuje również sprzedaż lodów. Stosownie do polityki firmy R., spółki od niego zależne nie rejestrują własnych znaków towarowych i są zobligowane do korzystania ze znaków towarowych zarejestrowanych na rzecz uprawnionego. Oznacza to, że R. GmbH jest uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji i handlu towarami w kI. 30, dla których dokonano rejestracji spornego znaku. Zgodnie z orzecznictwem do rejestracji znaku wystarcza, gdy z dokumentów spółki, w tym z odpisu KRS wynika, że spółka jest uprawniona do prowadzenia działalności w danym zakresie. W konsekwencji jeśli zakres działalności spółki obejmuje towary, dla których zgłaszający ubiega się o rejestrację znaku towarowego lub towary podobne, to nie można mówić o udzieleniu ochrony z naruszeniem art. 6 ust. 1 u.z.t.

Dnia [...] grudnia 2008 r. uprawniony poinformował Urząd, że z dniem [...] grudnia 2008 r. zrzekł się ochrony spornego znaku dla towarów w kI. 30 na terytorium Polski.

Oddalając wniosek o unieważnienie Urząd Patentowy potwierdził, iż interes prawny wnioskodawcy wynika ze zgłoszonego do ochrony znaku towarowego Red Blue nr Z 277694 do oznaczania towarów w kI. 30 , jak również z procesów cywilnych wytoczonych firmie Koral przez uprawnionego oraz z art. 22 Konstytucji RP.

Zdaniem organu art. 31 u.z.t. nie ma w niniejszej sprawie zastosowania. Sporny znak został zarejestrowany w Polsce w dniu 9 kwietnia 2000 r., czyli pod rządami u.z.t., ale pięcioletni okres upłynął w dniu 9 kwietnia 2005 r., zaś wniosek wpłynął do Urzędu w dniu 19 kwietnia 2006 r., czyli pod rządami p.w.p. Przepisy p.w.p. nie przewidują w przeciwieństwie do u.z.t., ograniczenia czasowego do złożenia wniosku (wyrok WSA z 13 grudnia 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 1708/07, utrzymany przez NSA wyrokiem z dnia 20 stycznia 2009 r., sygn. akt II GSK 642/08 oraz wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt II GSK 67/06.).

Uznając za niezasadny zarzut naruszenia przepisu art. 6 ust. 1 u.z.t., który umożliwia uzyskanie ochrony tylko dla towarów, które są przedmiotem działalności uprawnionego organ wskazał, że R. GmbH jest według prawa austriackiego spółką z o.o. Zgodnie z rejestrem, przedmiotem działalności uprawnionego jest wykorzystanie marki RED BULL. W ocenie Urzędu Patentowego z powyższego wpisu wynika, że prawo austriackie nie wymaga bliższego określenia zakresu działalności spółki uprawnionego, a kwestionowanie tego wpisu w oparciu o treść art. 6 ust. 1 u.z.t. jest nieuzasadnione. W tym zakresie organ powołał się na wyrok WSA z dnia 25 kwietnia 2006 r. w sprawie znaku PEGAZ (sygn. akt VI SA/Wa 2083/05), cytując jego fragmenty, gdzie Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że "przepis art. 6 ust. 1 u.z.t. nie nakłada obowiązku prowadzenia działalności gospodarczej zarówno w dacie zgłoszenia znaku, jak i w dacie jego rejestracji". Taki pogląd wyrażany był w doktrynie prawa pod rządami u.z.t, np. w Komentarzu Prawo Znaków Towarowych (R. Skubisz, Wyd. Prawnicze, W-wa,1990 r., str. 31). Podobne stanowisko prezentowała U. Promińska, w "Ustawie o znakach towarowych - komentarz", Wyd. Prawnicze PWN, W-wa, 1998, str. 23. Zgodnie z tym stanowiskiem "Rejestracja ma być dokonana na rzecz przedsiębiorcy uprawnionego do prowadzenia przedsiębiorstwa. Znak towarowy ma wejść w skład przedsiębiorstwa i służyć do oznaczania towarów i usług objętych zakresem jego działania. Moment podjęcia eksploatacji przedsiębiorstwa oraz rozpoczęcia używania znaku jest obojętny z punktu widzenia nabycia prawa z rejestracji". Podobnie organ powołał się na WSA w W-wie, który w wyroku z dnia 14 listopada 2006 r. w sprawie znaku IMPERIUM zgłoszonego w 1995 r. wskazał, że na gruncie art. 6 ust. 1 u.z.t. wystarczającą przesłanką rejestracji jest wpis do ewidencji działalności gospodarczej, zaś ten przepis nie wymaga rzeczywistego prowadzenia działalności w zakresie towarów i usług objętych zgłoszeniem ... należy podkreślić, że obecne przepisy prawne nie nakładają na zgłaszających znaki towarowe do rejestracji obowiązku prowadzenia działalności gospodarczej ani w dacie zgłoszenia znaku towarowego ani w dacie jego rejestracji. Dopiero brak używania zarejestrowanego znaku towarowego może stanowić podstawę do wygaśnięcia prawa ochronnego. Taka możliwość wygaszenia znaku stanowi zdaniem Sądu wystarczające zabezpieczenie przed nieuprawnioną lub blokującą rejestracją znaku...." Organ powołał się też na: wyrok WSA z dnia 29 maja 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 602/06 dot. znaku przestrzennego - butelka R 129142, wyrok WSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 1470/07 dot. znaku MURBET - R 155245, wyrok NSA z dnia 13 listopada 2007 r., sygn. akt II GSK 275/06, w którym NSA wskazał, że minimalną przesłanką z art. 6 ust. 1 u.z.t., jaką musi spełniać przedsiębiorca zgłaszający znak towarowy i uzyskujący wyłączne prawo do tego znaku, jest zamiar używania znaku. O posiadaniu takiego zamiaru może świadczyć pokrycie towarów i usług objętych zgłoszeniem i rejestracją znaku.

W ocenie Urzędu Patentowego chybiony jest zarzut sformułowany na podstawie art. 6 ust. 3 u.z.t., do czego organ doszedł porównując towary w kI. 30 znaku IR 641378A takie jak:

kawa, herbata, kakao, cukier, ryż, tapioka, sago, kawa nienaturalna, mąka i wyroby zbożowe, chleb, ciasta i wyroby cukiernicze, lody, miód, melasa, drożdże, proszek do pieczenia, sól, sól spożywcza, musztarda, ocet, sosy (przyprawy), przyprawy (korzenne), lód do napojów chłodzących, napoje na bazie kakao, kawy, herbaty czy czekolady, preparaty na bazie kawy czy kakao do wyrobu napojów bezalkoholowych, spożywcze preparaty zbożowe dla ludzi, w szczególności płatki owsiane lub płatki z innych zbóż, preparaty aromatyczne do żywności, sosy owocowe

z towarami w kI. 30 spornego znaku IR 708634 :

kawa, herbata, kakao, cukier, ryż, tapioka, sago, kawa nienaturalna, mąka i produkty, zbożowe, chleb, wyroby cukiernicze i słodycze, lody, miód, melasa (syropy), drożdże, proszek do pieczenia, sól, musztarda, ocet, sosy (przyprawy), lód.

Zdaniem organu z porównania towarów w kI. 30 widać, że towary są identyczne, ale nie w całości, lecz w części, zatem fakt ten wyklucza unieważnienie spornego znaku na podstawie art. 6 ust. 3 u.z.t. Ponadto należało zastosować proeuropejską wykładnię przepisów u.z.t. z uwzględnieniem postanowień dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich nr 89/104/EWG (por. wyrok NSA z dnia 12 listopada 2001 r. V SA 305/00, Lex nr 51327), której kontynuacją jest przepis art. 134 p.w.p.

Skargę na powyższą decyzję wniosło K. J. K. Sp. j. zarzucając:

- naruszenie art. 6 ust. 1 u.z.t. w związku z art. 315 ust. 3 p.w.p. poprzez jego błędną wykładnię przejawiającą się w przyjęciu założenia, że wpis spółki w rejestrze sądowym (w A.) bez wskazania jakichkolwiek towarów świadczy o objęciu działalnością przedsiębiorstwa konkretnych spornych towarów - a także naruszenie art. 107 § 3 k.p.a. w związku z art. 256 ust. 1 p.w.p. poprzez brak wyjaśnienia w uzasadnieniu decyzji, dlaczego "kwestionowanie tego wpisu w oparciu o art. 6 ust. 1 u.z.t. Urząd uważa za nieuzasadnione.

- naruszenie art. 7, art. 77 § 1, art. 80 oraz art. 107 § 3 k.p.a. w związku z art. 256 ust. 1 p.w.p - poprzez brak analizy zakresu towarów objętych rzeczywistą działalnością gospodarczą uprawnionego z rejestracji znaku IR 708694,

- naruszenie art. 7 oraz art. 77 § 1 i § 4 k.p.a. w powiązaniu z art. 169 ust. 6 i art. 256 ust. 1 p.w.p. - poprzez pominięcie znanego z urzędu faktu braku używania w Polsce, dla spornych towarów, znaku RED BULL nr IR 708694 w okresie do września 2005 r., na podstawie czego decyzją w sprawie nr [...] (wydaną w tym samym dniu co decyzja zaskarżona) stwierdzono wygaśnięcie prawa z rejestracji IR 708694 dla towarów identycznych w obu sprawach - co podważa wszelkie próby uznania, że towary te były przedmiotem działalności gospodarczej uprawnionego,

- naruszenie art. 6 ust. 3 u.z.t. w związku z art. 315 ust. 3 p.w.p. poprzez jego błędną wykładnię przejawiająca się w przyjęciu założenia, że drobne różnice w wykazach spornych towarów rozpatrywanego znaku towarowego i znaku wcześniejszego (IR 641378A) wykluczają stawianie zarzutu ponownego zgłoszenia nie używanego znaku w celu obejścia sankcji za brak używania, a więc zgłoszenia w złej wierze - a także naruszenie art. 107 § 3 k.p.a, w związku z art. 256 ust. 1 p.w.p. - poprzez brak wyjaśnienia w uzasadnieniu decyzji, na czym miałaby polegać proeuropejska wykładnia art. 6 ust. 3 ustawy o znakach towarowych.

Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Uzasadniając zarzuty skargi strona zakwestionowała stanowisko Urzędu Patentowego oparte na wyroku WSA z 25 kwietnia 2006 r. - sygn. akt VI SA/Wa 2083/05, w sprawie znaku towarowego PEGAZ stwierdzając, iż wyrok ten został uchylony mocą wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 marca 2007 r. - sygn. akt II GSK 275/06, w którym to wyroku wyrażono pogląd odmienny. Z kolei powołanie się Urzędu Patentowego na pogląd wyrażony w wyroku z 29 maja 2006 r. sygn. akt VI SA/Wa 602/06, również nie wskazuje na prawidłowość wykładni art. 6 ust. 1 u.z.t., skoro w tym wyroku WSA zajął stanowisko podobne jak w omawianym wyroku VI SA/Wa 2083/05 uchylonym ostateczne przez NSA. W ocenie skarżącego również w wyroku VI SA/Wa 602/06 i zawartego w nim podobnego poglądu, nie można uznać za wzorzec do orzekania w sprawie. Natomiast przywołany w zaskarżonej decyzji wyrok z 29 października 2007 r. - sygn. akt VI SA/Wa 1470/07 (dotyczący znaku "MURBET" R-155245) również nie potwierdza przyjętej przez Urząd Patentowy interpretacji art. 6 ust. 1 u.z.t.

Zdaniem skarżącego nie ma też wskazywanej przez Urząd Patentowy zgodności poglądów doktryny, które popierałyby wykładnię art. 6 ust. 1 u.z.t. przyjętą w zaskarżonej decyzji. Skarżący wskazuje na stanowisko zajęte przez prof. Ryszard Skubisza w książce "Prawo znaków towarowych. Komentarz", z którego wynika, że nie wystarczy do rejestracji znaku towarowego, że osoba fizyczna lub osoba prawna (włącznie z ułomną osobą prawną) prowadzi jakiekolwiek przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowo-funkcjonalnym. Jest konieczne, aby towary lub usługi, dla których zgłaszający pragnie zarejestrować oznaczenie, były objęte zakresem działalności tego przedsiębiorstwa. Muszą one stanowić przedmiot działalności osoby ubiegającej się o rejestrację. Tylko wtedy znak towarowy, zgodnie z prawdą będzie mógł informować o pochodzeniu towarów z przedsiębiorstwa prowadzonego prze osobę uprawnioną z rejestracji. W tezie 11 do art. 6 u.z.t. autor polemizuje z poglądem Urszuli Promińskiej, zbieżnym z przytaczanym w zaskarżonej decyzji wyrokiem sygn. akt VI SA/Wa 2083/05.

Skarżący wywodzi, że skoro wpis w austriackim rejestrze handlowym, jako przedmiot działalności określa tylko "wykorzystanie marki RED BULL", nie precyzując dla jakich towarów ten znak towarowy (marka) byłby wykorzystywany, to Urząd Patentowy zgodnie z art. 7 k.p.a. powinien był, na podstawie pozostałych przedłożonych przez strony postępowania dowodów, ustalić jakie towary spośród objętych wnioskiem o unieważnienie w sprawie [...], są w rzeczywistości przedmiotem działalności spółki R. GmbH.

W szczególności Urząd Patentowy pominął następujące istotne dowody:

- Wydruk ze strony internetowej www.redbull.pl (dowód nr 5 wniosku o unieważnienie), który wskazuje, że jedynym produktem R. GmbH jest napój energetyzujący,

- Oświadczenie D. M., dyrektora zarządzającego R. GmbH sporządzone [...] lipca 2004 r. (dowód nr 6 wniosku o unieważnienie) - które opisuje działania marketingowe związane z marką RED BULL wyłącznie w odniesieniu do napoju, pominięto zwłaszcza pkt 11 tego oświadczenia, gdzie jednoznacznie stwierdzono, że , "Red Bull stał się znaną nazwą często słyszaną i łączoną wyłącznie z NAPOJEM ENERGETYCZNYM RED BULL",

- Dokumenty wskazujące na wielkość sprzedaży (załącznik 3 do odpowiedzi z [...] czerwca 2006 r. na wniosek o unieważnienie) - dotyczące tylko napoju energetyzującego,

- Raport G. (załącznik 5 do odpowiedzi z [...] czerwca 2006 r. na wniosek o unieważnienie) - dotyczący tylko napoju energetyzującego,

- Wyniki badań znajomości marki w Polsce (załącznik 6 do odpowiedzi z [...] czerwca 2006 r. na wniosek o unieważnienie) - dotyczące tylko ocen napoju "Red Bull" na tle innych napojów.

Urząd Patentowy nie odniósł się także do, złożonych przez uprawnionego, dowodów dotyczących spółki "córki", to jest zarejestrowanej w Polsce R. sp. z o.o. Dowodami tymi jest odpis z KRS nr [...], odpis postanowienia Sądu Rejonowego dla miasta W., wydanego [...] grudnia 1994 r. w sprawie wpisu spółki "Red Bull" do rejestru handlowego, wypis nr [...] z tego rejestru - złożone przy piśmie uprawnionego z [...] marca 2009 r., a więc już po zamknięciu rozprawy.

Zdaniem skarżącego, oddalając wniosek o unieważnienie Urząd Patentowy nie wziął pod uwagę znanego mu z urzędu faktu, iż w tym samym dniu wydał decyzję w sprawie [...], stwierdzającą wygaśnięcie tego samego prawa rejestracji międzynarodowej znaku RED BULL nr IR 708694, z powodu nieużywania tego znaku w Polsce dla towarów identycznych, jak we wniosku o unieważnienie, co oznacza wątpliwość czy w dacie zgłoszenia znaku IR 708694 spółka R. GmbH rzeczywiście miała poważny zamiar używania znaku dla spornych towarów, skoro potem tak długo znaku nie używała, zwłaszcza że zgłosiła znak na wszystkie klasy towarowe.

Natomiast naruszenie art. 6 ust. 3 u.z.t., przejawiało się w tym, iż zgłoszono znak towarowy, mimo iż nie używano dla spornych towarów wcześniejszego identycznego znaku, to jest RED BULL nr IR 641378A, zgłoszonego w 1996 r. Tym samym zgłoszenie znaku IR 708694 zmierzało, do obejścia przepisów ustanawiających sankcję za brak używania znaku towarowego na rynku. Ponadto błędne jest stanowisko organu uzasadniające odmienność towarów w klasie 30 znaków IR 641378A oraz IR 708694. Urząd Patentowy nie dostrzegł, iż wniosek o unieważnienie po jego skorygowaniu (zawężeniu) na rozprawie w dniu [...] marca 2009 r. nie obejmował całej klasy 30, ale tylko część z nich, to jest: kawę, herbatę, kakao, kawę nienaturalną, produkty zbożowe, ciasta i wyroby cukiernicze, słodycze, lody, miód, sosy, lód do napojów chłodzących. W zakresie towarów objętych skorygowanym wnioskiem o unieważnienie, różnice są nieistotne, mieszczące się w stosowaniu synonimów bądź określeń zbiorczych zamiast szczegółowych. W znaku IR 641378A są "wyroby zbożowe", a w znaku IR 708694 są "produkty zbożowe" - są to więc synonimy. W znaku IR 641378A nie ma "słodyczy", zaś w znaku IR 708694 brak "ciast", ale w obu znakach są "wyroby cukiernicze", czyli określenie zbiorcze, zarówno dla ciast jak i słodyczy. W konsekwencji formułowanie zarzutu odmienności towarów jest bezpodstawne, a zatem bezpodstawna jest także odmowa unieważnienia oparta na tej rzekomej odmienności.

Jednocześnie skarżący podkreśla, iż nie wyjaśniono, co w niniejszej sprawie zmieniałaby proeuropejska wykładnia art. 6 ust. 3, skoro zarzut związany jest z próbą ominięcia sankcji za brak używania znaku, a sankcja taka istnieje również w przepisach europejskich, bo wynika wprost z Konwencji Paryskiej. Urząd nie wykazał wpływu na wynik sprawy jaki miałby mieć art. 134 p.w.p. skoro jego tekst stanowi połączenie art. 6 ust. 2 i 3 ustawy o znakach towarowych.

W trakcie postępowania sądowego organ w odpowiedzi na skargę oraz strony podtrzymały swoje stanowiska.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Rozpoznając skargę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, że nie zasługuje ona na uwzględnienie.

Poza sporem pozostaje, iż w myśl art. 315 ust. 3 p.w.p., zgodnie z którym zdolność ochronną znaków towarowych zarejestrowanych lub zgłoszonych do rejestracji przed 22 sierpnia 2001 r. ocenia się na podstawie dotychczasowych przepisów, w niniejszej sprawie zdolność rejestracyjną przedmiotowego znaku należy ocenić według przepisów ustawy z 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (u.z.t.).

Postępowanie o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego toczy się w trybie postępowania spornego (art. 255 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.). Postępowanie to może być wszczęte tylko na wniosek. Postępowanie to cechuje się kontradyktoryjnością stron. Urząd Patentowy orzekając w sprawie o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego związany jest granicami wniosku i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę (art. 255 ust. 4 powyższej ustawy). Należy podkreślić, iż to na wnioskodawcy, który żąda unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego ciąży ciężar dowodu z którego wywodzi skutki prawne.

Urząd Patentowy działający w trybie postępowania spornego na podstawie art. 256 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) jest związany rygorami procedury administracyjnej, określającej jego obowiązki w zakresie prowadzenia postępowania i orzekania. W myśl tego przepisu, do postępowania spornego przed Urzędem Patentowym w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Na mocy powołanego przepisu, na Urzędzie Patentowym spoczywają obowiązki w zakresie m.in. dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, mając na uwadze interes społeczny i słuszny interes obywateli (art. 7 k.p.a.), w zakresie wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego, z zastrzeżeniem wynikającym z art. 255 ust. 4 ustawy - Prawo własności przemysłowej (art. 77 § 1 k.p.a.), a także należytego uzasadnienia rozstrzygnięcia, stosownie do wymogów art. 107 § 3 k.p.a.

Z obowiązków tych Urząd Patentowy wywiązał się w sposób należyty.

W myśl art. 6 ust. 1 u.z.t. rejestracja znaku towarowego może być dokonana na rzecz przedsiębiorstwa i tylko dla towarów będących przedmiotem jego działalności gospodarczej.

Zgodnie z literalną wykładnią art. 6 ust. 1 u.z.t. należy przyjąć, iż rejestracja znaku towarowego może nastąpić na rzecz przedsiębiorstwa uprawnionego do prowadzenia działalności gospodarczej w dziedzinie produkcji towarów objętych wnioskiem o rejestrację, albowiem znak towarowy jako składnik przedsiębiorstwa ma służyć do oznaczenia towarów i usług wchodzących w zakres jego działania.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny, minimalną przesłanką z art. 6 ust. 1 u.z.t., jaką musi spełniać przedsiębiorca zgłaszający znak towarowy i uzyskujący wyłączne prawo do tego znaku, jest zamiar jego używania (wyroki w sprawach sygn. akt II GSK 169/07, II GSK 275/06). O posiadaniu takiego zamiaru może świadczyć pokrycie towarów lub usług, objętych zgłoszeniem i rejestracją znaku, w przyjętym przez przedsiębiorcę przedmiocie jego działalności gospodarczej, a wynikających z jego aktów założycielskich i wpisu do ewidencji lub rejestru. Jednakże czymś innym jest rzeczywiste prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie towarów, których dotyczy wniosek o rejestrację prawa ochronnego na znak towarowy, a czymś innym uprawnienie do prowadzenia takiej działalności, które stwarza potencjalną możliwość realizacji tej działalności (vide wyrok WSA sygn. akt VI SA/Wa 833/07).

Uprawniony R. GmbH jest według prawa austriackiego spółką z o.o. Zgodnie z rejestrem przedmiot jego działalności obejmuje "wykorzystanie marki RED BULL". Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, iż międzynarodowa rejestracja przeciwstawionego znaku towarowego RED BULL nr IR 708694 dotyczyła wszystkich bez wyjątku klas towarowych. Przyznał to sam skarżący w uzasadnieniu skargi.

Istotnie wpis przedmiotu działalności gospodarczej spółki w austriackim rejestrze sądowym nastąpił bez wskazania (wyliczenia) konkretnych towarów, lecz został określony z innego punktu widzenia, czyli ze względu na markę RED BULL. Sformułowanie zawarte we wpisie "wykorzystanie marki RED BULL" należy rozumieć bardzo szeroko, jako zamiar objęcia zakresem działalności gospodarczej wszystkich klas towarowych. Sama treść wpisu nawiązuje tematycznie do prawa własności przemysłowej odwołując się do marki i jej wykorzystania w praktyce. W tym znaczeniu nie można zakwestionować treści tego wpisu w odniesieniu do powoływanego w decyzji orzecznictwa sądowego oraz poglądów judykatury. Wpis ten dostatecznie indywidualizuje zamiar prowadzenia działalności gospodarczej przez uprawnionego. Dlatego też należy podzielić interpretację dokonaną przez Urząd Patentowy, która prowadzi do wniosku, że uprawniony spełnił minimalną przesłankę wymaganą do rejestracji, jaką jest zamiar używania znaku.

Wbrew twierdzeniom skarżącego nie doszło także do wskazywanych w skardze naruszeń przepisów postępowania. Skarżący zarzucał, że organ pominął okoliczność, iż decyzją w sprawie nr [...] stwierdzono wygaśniecie prawa z rejestracji IR 708694 dla towarów identycznych w obu sprawach - co podważa wszelkie próby uznania, że towary te były przedmiotem działalności gospodarczej uprawnionego. W ocenie Sądu kwestia ustalenia rzeczywistego zakresu używania znaku nie podlega badaniu w postępowaniu o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy, lecz w postępowaniu o wygaszenie znaku. Dlatego też organ nie miał obowiązku analizy tych okoliczności w rozpoznawanej sprawie. W konsekwencji nie było też potrzeby ustalania jakie towary spośród objętych wnioskiem o unieważnienie w sprawie [...], są w rzeczywistości przedmiotem działalności spółki R. GmbH.

Nie jest też zasadny zarzut naruszenia art. 6 ust. 3 u.z.t. Stosownie do treści tego przepisu rejestracja znaku towarowego dla określonych towarów nie wyłącza rejestracji takiego samego znaku na rzecz tego samego przedsiębiorstwa dla innych towarów będących przedmiotem jego działalności. Stawiając ten zarzut strona skarżąca wskazywała, iż błędne jest stanowisko organu uzasadniające odmienność towarów w klasie 30 znaków IR 641378A oraz IR 708694. Porównując te elementy podnosiła, że różnice są nieistotne, mieszczące się w stosowaniu synonimów bądź określeń zbiorczych zamiast szczegółowych. W znaku IR 641378A są "wyroby zbożowe", a w znaku IR 708694 są "produkty zbożowe" - są to więc synonimy. W znaku IR 641378A nie ma "słodyczy", zaś w znaku IR 708694 brak "ciast", ale w obu znakach są "wyroby cukiernicze", czyli określenie zbiorcze, zarówno dla ciast, jak i słodyczy. W ocenie Sądu orzekając o nieuwzględnieniu tego zarzutu organ zasadnie ustalił, że oba zakresy towarów zgłoszonych do rejestracji w klasie 30 w znakach są inne i nie pokrywają się, co jest okolicznością wystarczającą do stwierdzenia braku naruszenia ww. przepisu. W znaku IR 641378A występują dodatkowo produkty takie jak: przyprawy (korzenne), lód do napojów chłodzących, napoje na bazie kakao, kawy, herbaty czy czekolady, preparaty na bazie kawy czy kakao do wyrobu napojów bezalkoholowych, spożywcze preparaty zbożowe dla ludzi, w szczególności płatki owsiane lub płatki z innych zbóż, preparaty aromatyczne do żywności, sosy owocowe.

Jak wynika z uzasadnienia decyzji wykładnia przepisu art. 6 ust. 3 u.z.t. w odniesieniu do towarów objętych ww. znakami IR 641378A i IR 708694 została dokonana z uwzględnieniem postanowień dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich nr 89/104/EWG (por. wyrok NSA z dnia 12 listopada 2001 r. V SA 305/00, Lex nr 51327) oraz treści art. 134 p.w.p. Organ wyjaśnił, iż w sprawie zachodzi jedynie częściowa zbieżność towarów w klasie 30 pomiędzy ww. znakami IR 641378A i IR 708694 (towary są identyczne lecz w części), co wyklucza unieważnienie znaku w oparciu o art. 6 ust. 3 u.z.t. W tej sytuacji nie ma racji skarżący twierdząc, że nie wyjaśniono proeuropejskiej wykładni przepisu art. 6 ust. 3 u.z.t. Zgodnie także z utrwaloną linią orzecznictwa (por. wyroki NSA z dnia 8 czerwca 2005 r. - sygn. akt II GSK 74/05; z dnia 29 czerwca 2005 r. - sygn. akt II GSK 92/05, czy z dnia 15 lutego 2006 r. - sygn. akt II GSK 388/05), "przyjazna integracji" wykładnia prawa krajowego była już stosowana od dnia wejścia w życie Układu Europejskiego (1 lutego 1994 r.). W związku z tym dokonanie proeuropejskiej wykładni przepisu art. 6 ust. 3 u.z.t. uchwalonego przed 1 maja 2004 r. nie może być uznane za uchybienie organu.

Ustosunkowując się do zarzutu pominięcia przez organ faktu, iż wniosek o unieważnienie uległ skorygowaniu (zawężeniu) na rozprawie w dniu [...] marca 2009 r. i nie obejmował całej klasy 30, ale tylko część z nich, należy stwierdzić, że zarzut ten jest niezasadny. Analiza naruszenia art. 6 ust. 3 u.z.t. przez organ musiała zostać dokonana pod kątem porównania dwóch ww. znaków IR 641378A oraz IR 708694 co do podobieństwa towarów, nie zaś z punktu widzenia towarów objętych wnioskiem o unieważnienie. Dopiero ustalenie, iż w istocie doszło do naruszenia przepisu art. 6 ust. 3 u.z.t. stanowiło by przesłankę do uwzględnienia wniosku o unieważnienie prawa ochronnego w skorygowanym zakresie wskazanym na rozprawie przed Urzędem Patentowym.

Ponadto oceniając zaskarżoną decyzję Sąd nie stwierdził żadnych innych uchybień, których istnienie powinien uwzględnić z urzędu.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) orzekł jak w sentencji wyroku.