Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Szustakiewicz, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska (spr.), Stanisław Marek Pietras, Protokolant Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi R. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...]grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie obniżenia dodatku służbowego oddala skargę

Komendant Główny Policji rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] sierpnia 2007 r., na podstawie § 8 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. Nr 152, poz. 1732 ze zm.), policjantowi w służbie stałej – R. B. zastępcy [...], delegowanemu z urzędu do czasowego pełnienia służby w Komendzie Wojewódzkiej Policji w O., z dniem 31 sierpnia 2007 r. obniżył dodatek funkcyjny o 30% otrzymywanej stawki, tj. do kwoty [...] zł miesięcznie.

Na podstawie art. 108 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu organ podał, że R. B. do 26 czerwca 2006 r. zajmował stanowisko zastępcy [...] Komendy Głównej Policji. Rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] stycznia 2006 r., na zajmowanym stanowisku, Komendant Główny Policji przyznał R. B. dodatek funkcyjny w kwocie [...] złotych, ustalony zgodnie z treścią § 8 ust. 4 cyt. wyżej rozporządzenia, na podstawie oceny wywiązywania się przez skarżącego z obowiązków służbowych, z uwzględnieniem rangi zajmowanego stanowiska służbowego, zakresu ponoszonej odpowiedzialności i poziomu posiadanych kwalifikacji zawodowych.

Z dniem 27 czerwca 2006 r. Komendant Główny Policji mianował R. B. na stanowisko [...] w Grupie Stanowisk Tymczasowych.

Następnie Komendant Główny Policji rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] marca 2007 r. oddelegował R. B. z dniem [...] kwietnia 2007 r. do czasowego pełnienia służby w Komendzie Wojewódzkiej Policji w O., określając zakres czynności.

Dalej organ wskazał, że R. B. nie realizuje powierzonych mu obowiązków, z uwagi na przebywanie na ciągłym i długotrwałym zwolnieniu lekarskim, a w związku z tym otrzymywana przez policjanta kwota dodatku funkcyjnego w żaden sposób nie koresponduje z treścią § 8 ust. 4 cytowanego wyżej rozporządzenia, zgodnie z którym dodatek funkcyjny przyznaje się policjantowi w stawce kwotowej w wysokości uzależnionej od rangi zajmowanego stanowiska służbowego, zakresu ponoszonej odpowiedzialności ze szczególnym uwzględnieniem szczebla działania i wielkości kierowanej jednostki lub komórki organizacyjnej Policji oraz rodzaju i poziomu posiadanych przez policjanta kwalifikacji zawodowych.

W konkluzji organ podkreślił, że wobec powyższego obniżenie dodatku funkcyjnego o 30% otrzymywanej stawki jest zgodne z § 8 ust. 5 pkt 2 cytowanego rozporządzenia.

Od rozkazu personalnego R. B. złożył odwołanie, w którym wniósł o uchylenie rozkazu personalnego Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2007 r.

Jednocześnie wskazał, że decyzja jest niezgodna z art. 100, art. 101 ust. 1, art. 104 ust. 2 i 5 w związku z art. 121 ust. 1 ustawy o Policji oraz § 20 ust. 1, 2, 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 września 2002 r. w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów (Dz. U. Nr 151, poz. 1261), a także § 8 ust. 1, ust. 2 pkt 1, ust. 4 i § 8 ust. 8 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. Nr 152, poz. 1732 ze zm.) poprzez nieuwzględnienie okoliczności wynikających z § 4 ust. 3 pkt 6, § 5 pkt 7 w związku z § 8 ust. 1, 2, 3, 5 i § 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 czerwca 2002 r. w sprawie opiniowania służbowego funkcjonariuszy Policji oraz wzoru formularza opinii służbowej (Dz. U. Nr 98, poz. 890 ze zm.). Zarzucił ponadto naruszenie art. 7, art. 77 oraz art. 108 kpa.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2007 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania R. B. od rozkazu personalnego nr [...] Komendanta Głównego Policji z dnia [...] sierpnia 2007 r. o obniżeniu dodatku służbowego postanowił utrzymać w mocy zaskarżony rozkaz personalny.

W uzasadnieniu decyzji organ podkreślił, że opinię służbową przez przełożonego właściwego w sprawach osobowych wystawia się w ściśle określonych przypadkach przewidzianych przepisami prawa.

Wskazał, że Komendant Główny Policji wydając zaskarżoną decyzję, uwzględnił interes społeczny i słuszny interes obywateli, w sposób wyczerpujący zbadał wszystkie okoliczności faktyczne związane ze sprawą i słusznie przedłożył interes społeczny, wyrażający się w racjonalnym wydatkowaniu środków publicznych przeznaczonych na uposażenia funkcjonariuszy Policji nad indywidualny interes policjanta.

Wskazał ponadto, że zgodnie z art. 121 ustawy o Policji, w razie choroby, urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w okresie pozostawania bez przydziału służbowego policjant otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki o charakterze stałym i inne należności pieniężne należne na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym – z uwzględnieniem powstałych w okresie zmian mających wpływ na prawo do uposażenia i innych należności pieniężnych lub na ich wysokość.

Skoro z treści § 8 ust. 7 cyt. rozporządzenia wynika, iż dodatek funkcyjny może być obniżony w razie zmiany zakresu obowiązków służbowych, warunków służby bądź ustania innych przesłanek, które uzasadniałyby przyznanie go w dotychczasowej wysokości, to w ocenie organu odwoławczego bezspornym jest, że zmniejszenie zakresu zadań jest zmianą mającą wpływ na wysokość dodatku funkcyjnego.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której skarżący wniósł o jej uchylenie, zarzucając naruszenie art. 100, art. 101, art. 104 ust. 2 i 5 w zw. z art. 121 ust. 1 ustawy o Policji, poprzez pominięcie ustawowych przesłanek warunkujących w razie choroby, zwolnienia od zajęć, otrzymywanie dodatków. Ponadto zarzucił brak przesłanek prawnych ujętych w przepisie § 8 ust. 5 pkt 2, naruszenie art. 14 § 2 i art. 109 kpa, oraz art. 9, art. 10, art. 11, art. 78, art. 81, art. 131 kpa.

W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie, powołując argumenty jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to w dacie jej wydania. Innymi słowy, sąd administracyjny nie orzeka co do istoty sprawy w zakresie danego przypadku, lecz jedynie kontroluje rozstrzygnięcie zapadłe w sprawie z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i obowiązującymi przepisami dotyczącymi postępowania.

Skarga analizowana pod tym kątem nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 104 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.), policjantowi pełniącemu służbę lub obowiązki na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym, przysługuje dodatek funkcyjny.

W myśl ust. 3 art. 104, na stanowiskach innych niż wymienione w ust. 2, policjant za należyte wykonywanie obowiązków służbowych może otrzymać dodatek służbowy.

Stosownie do § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której uzależniony jest wzrost uposażenia zasadniczego, dodatek funkcyjny przyznaje się policjantowi na czas pełnienia przez niego służby lub obowiązków na stanowisku służbowym uprawniającym do tego dodatku.

Określone w ust. 2 § 8 cyt. rozporządzenia kategorie dodatku funkcyjnego są uzależnione od rodzaju stanowiska służbowego policjanta. Kwestie dotyczące dodatku funkcyjnego określa § 9 powołanego rozporządzenia. Z ust. 8 § 9 cyt. rozporządzenia wynika, że dodatek służbowy cofa się na okres pełnienia obowiązków na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że dodatek funkcyjny przysługuje policjantowi za faktyczne wykonywanie obowiązków lub pełnienie służby na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym, z którym dodatek ten jest związany, a nie z tytułu mianowania na określone stanowisko.

Zgodnie z § 8 ust. 5 pkt 2 cytowanego rozporządzenia, dodatek funkcyjny można w zależności od oceny realizacji zadań przez funkcjonariusza obniżyć o 30% otrzymywanej stawki z zastrzeżeniem ust. 8. Stosownie do treści ust. 7 § 8 rozporządzenia, dodatek funkcyjny może być obniżony w razie zmiany zakresu obowiązków służbowych, warunków służby bądź ustania innych przesłanek, które uzasadniały przyznanie go w dotychczasowej wysokości.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, rozkazem personalnym z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] Komendant Główny Policji delegował skarżącego do pełnienia służby w Komendzie Wojewódzkiej Policji w O. W rozkazie tym rozstrzygnięto również kwestię nowego zakresu czynności. Z uwagi na fakt przebywania skarżącego na ciągłym zwolnieniu lekarskim przewidziane w karcie opisu pracy na stanowisku zadania, nie były przez skarżącego realizowane.

Dlatego należy zgodzić się ze stanowiskiem organu, iż w przypadku gdy policjant od wielu miesięcy nie realizuje żadnych zadań i czynności służbowych, nie może otrzymywać dodatku funkcyjnego, w przyznanej dotychczas kwocie.

Zgodnie z art. 121 ustawy o Policji, w razie urlopu, choroby, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w okresie pozostawania bez przydziału służbowego, policjant otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki o charakterze stałym i inne należności pieniężne należne na ostatnio zajmowanym stanowisku z uwzględnieniem powstałych zmian mających wpływ na prawo do uposażenia lub innych należności pieniężnych.

W ocenie Sądu również bez znaczenia jest, podnoszona przez skarżącego, okoliczność, że nie został zapoznany z zakresem nowych obowiązków służbowych, właśnie z uwagi na przebywanie na zwolnieniu lekarskim. W sprawie niniejszej bezsporne jest, że skarżący nie wykonywał żadnych obowiązków służbowych, wobec przebywania na zwolnieniu lekarskim.

Wobec powyższych okoliczności, obniżenie skarżącemu dodatku funkcyjnego nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, a więc zaskarżona decyzja jest zgodna z obowiązującym prawem.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł, jak

w sentencji.