drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, , Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę, VI SA/Wa 114/07 - Wyrok WSA w Warszawie z 2007-08-27, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 114/07 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2007-08-27 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2007-01-19
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Andrzej Wieczorek /przewodniczący/
Grażyna Śliwińska /sprawozdawca/
Zbigniew Rudnicki
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Sygn. powiązane
II GSK 332/08 - Wyrok NSA z 2008-10-08
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędzia WSA Zbigniew Rudnicki Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2007 r. sprawy ze skarg A. M. na decyzje Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] października 2006 r.: nr [...][...]w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy słowno – graficzny W WINNER nr R 148540 nr [...][...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy słowny WINNER nr R 148543 oddala skargi

Uzasadnienie

Zaskarżonymi decyzjami wydanymi dnia [...] października 2006 r. :

I. o nr [...][...]Urząd Patentowy RP po rozpoznaniu połączonych do wspólnego rozpoznania wniosków: 1) I. S.A. z siedzibą w W. 2) T. Co. Ltd., T., Tajwan przeciwko A. M. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą T. o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny W WINNER nr R 148540, zarejestrowanego dla towarów w klasie 21 - unieważnił przedmiotowe prawo ochronne przyznając na rzecz obu wnioskodawców zwrot kosztów postępowania od uprawnionej;

II. o nr [...][...] Urząd Patentowy RP po rozpoznaniu połączonych do wspólnego rozpoznania wniosków: 1) I. S.A. z siedzibą w W. 2) T. Co. Ltd., T., Tajwan przeciwko A. M. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą T. o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy słowny WINNER nr R 148543, zarejestrowanego w klasie 21 - unieważnił przedmiotowe prawo ochronne przyznając na rzecz obu wnioskodawców zwrot kosztów postępowania od uprawnionej.

Jako podstawę prawną obu rozstrzygnięć Urząd Patentowy RP wskazał art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.) - dalej u.z.t. w zw. z art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. -Prawo własności przemysłowej - zwanej dalej p.w.p. (Dz. U. Nr 119/2003 r., poz. 1117 ze zm.) oraz art. 98 k.p.c. w zw. z art. 256 ust. 2 p.w.p.

Podstawę prawną stanowiły następujące ustalenia:

Urząd Patentowy RP postanowieniami z dnia [...] stycznia 2006 r. połączył do wspólnego postępowania dwa wnioski w sprawach:

1) nr [...] złożony przez I. S.A. z siedzibą w W. ze

sprzeciwem wobec prawomocnej rejestracji i nr [...]z wniosku T.Co. Ltd., T., Tajwan o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny W WINNER nr R 148540 udzielonego na rzecz A.M. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą T.,

2) nr [...] złożony ze sprzeciwem wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego przez I. S.A. z siedzibą w W. i nr [...]z wniosku T. Co. Ltd., T. , Tajwan o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy słowny WINNER nr R 148543 udzielonego na rzecz A. M. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą T.

W obu sprzeciwach złożonych dnia [...] listopada 2004 r. I. S.A. z siedzibą w W. -jako "wnioskodawca 1" wskazywał, że od czerwca 1998 r. zajmuje się sprzedażą artykułów kosmetycznych marki WINNER w ramach współpracy z firmą T. Co. Ltd. Złożył kopie korespondencji prowadzonej z tą firmą, faktury i katalogi wskazując, że wprowadził artykuły kosmetyczne marki WINNER i wypromował tę markę wcześniej, niż uprawniona wystąpiła z wnioskiem o rejestrację spornych praw ochronnych. Udzielenie prawa ochronnego jest działaniem podjętym w celu jego zawłaszczenia i uniemożliwienia mu sprzedaży towarów z tym znakiem. W uzupełnieniu sprzeciwów zarzucała, iż rejestracja narusza art. 8 pkt 1 u.z.t. Oznaczenie powstało w firmie wnioskodawcy 2 – T. Co. Ltd., który jest jednym z największych producentów m.in. szczotek, grzebieni i luster, a w 2000 r. jego produkcja wyniosła 60 mln sztuk rocznie.

Część produktów tego przedsiębiorstwa jest oznaczana znakiem WINNER wraz z jego formą słowno-graficzną. Znak mimo, że niezarejestrowany, jest używany u wnioskodawcy 2 od 1997 r. W 1997 r. wnioskodawca 2 przedstawił wnioskodawcy 1 ofertę obejmującą serię Winner. W czerwcu 1999 r. wnioskodawca 1 złożył pierwsze zamówienie obejmujące produkty z serii WINNER, a w swoim katalogu I. "zima-wiosna 1999/2000" zamieścił zdjęcie produktów serii Winner. Skoro w piśmie z dnia [...] marca 2005 r. wobec sprzeciwu uprawniona przyznała, że od 1998r. sprowadzała towary wnioskodawcy 2 ze znakiem WINNER - najpierw przez pośredników, a od 2000 r. bezpośrednio od wnioskodawcy 2, to jest bezsporne, że przed datą zgłoszenia go do rejestracji znała ten znak z produktów wnioskodawcy 2. Uprawniona zgłosiła jednocześnie do ochrony dwa znaki ze słowem WINNER przy czym znak słowno-graficzny jest identyczny ze znakiem używanym przez wnioskodawcę 2. Świadomie zatem zgłosiła do ochrony oznaczenie należące do wnioskodawcy 2, naruszając jego prawa majątkowe do tego oznaczenia, bez jego wiedzy i zgody. Uprawniona wykorzystuje prawa ochronne na sporne znaki w celu zablokowania wnioskodawcy 1 wprowadzania na rynek towarów wnioskodawcy 2 o czym świadczy korespondencja uprawnionej z wnioskodawcą 1 dotycząca zaprzestania naruszania spornego znaku oraz wytoczone przez uprawnioną przeciwko wnioskodawcy 1 postępowanie karne. Takie działania świadczą o jej złej wierze towarzyszącej zgłoszeniu do ochrony spornych znaków, co stanowi naruszenie zasad współżycia społecznego.

We wnioskach o unieważnienie spornego znaku wnioskodawca 2 powołał identyczne argumenty i dowody jak powołane w uzupełnieniu sprzeciwu, przy czym obok naruszenia art. 8 pkt 1 u.z.t. wnioskodawca 2 podniósł, że rejestracja spornego znaku narusza jego prawa majątkowe, czyli art. 8 pkt 2 u.z.t.

W odpowiedzi na sprzeciw uprawniona przedstawiła m.in. korespondencję z wnioskodawcą 1, dowody na okoliczność (którą przyznała), że wprowadziła na polski rynek produkty wnioskodawcy 2 wcześniej niż wnioskodawca 1, katalog z produktami wnioskodawcy 2, który w jej ocenie był wcześniejszy niż katalog z takimi produktami wnioskodawcy 1. Na okoliczność używania słowa WINNER w znakach słownych lub słowno-graficznych przedłożyła wykaz znaków zarejestrowanych w Polsce oraz wykaz znaków wspólnotowych do oznaczania towarów w różnych klasach. Podkreśliła bezzasadność sprzeciwu. Zarzuciła mu brak podstawy prawnej.

Z kolei w odpowiedzi na wniosek o unieważnienie prawa ochronnego na sporny znak uprawniona zarzuciła, że wnioskodawca 2 nie wskazał interesu prawnego, bowiem Tajwan (siedziba wnioskodawcy 2) nie jest stroną Porozumienia Madryckiego ani Protokołu do niego dotyczących międzynarodowej ochrony znaków towarowych. Oznaczenie WINNER nie jest chronione przez wnioskodawcę w żadnym kraju. Zaprzeczyła temu, że zgłosiła znak działając w złej wierze, chcąc zablokować wprowadzenie na rynek produktów wnioskodawcy 2 przez inne podmioty zaopatrujące się u niego w towary.

Wskazywała, że wnioskodawca 1 zamawiając towary u wnioskodawcy 2 uzgodnił z wnioskodawcą 2, że na towarach będzie nanoszone logo WINNER zamiast logo [...]. Zdaniem uprawnionej wskazuje to na celowe działanie wnioskodawcy 2 zmierzające do zwielokrotnienia swoich kanałów dystrybucyjnych, mimo posiadania wiedzy o wcześniejszych działaniach reklamowych i marketingowych uprawnionej dotyczących wyrobów wnioskodawcy 2 z tym logo.

Uprawniona oceniła, iż wnioskodawca 2 nie poniósł i nie ma niebezpieczeństwa, że poniesie jakiekolwiek straty w związku z chronionym spornym znakiem. Natomiast zainteresowane polskie firmy mogą sprowadzać towary od producenta -wnioskodawcy 2 z oznaczeniem nie kolidującym ze spornym znakiem uprawnionej. Określiła zgłoszenie do ochrony spornych znaków przez siebie jako działanie w dobrej wierze przez to, że istniało niebezpieczeństwo uzyskania ochrony przez dowolny podmiot gospodarczy przez co wysiłek i koszty towarzyszące reklamie w postaci m.in. katalogów byłyby zmarnowane.

Wskazywała, że wnioskodawca 2 nie wskazał podstawy prawnej na mocy której przysługiwałyby mu prawa majątkowe do spornego znaku, wobec czego rejestracja tego znaku nie narusza art. 8 pkt 2 u.z.t.

Na rozprawie w dniu [...] października 2006 r. wnioskodawca 2 wywiódł swój interes prawny z art. 20 Konstytucji RP oraz art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173/2004 r., poz. 1807).

Urząd Patentowy zważył, iż istnieje interes prawny po stronie wnioskodawcy 2, a wynika on z art. 20 Konstytucji RP oraz art. 6 cyt. wyżej ustawy o swobodzie prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca 2 sprzedaje swoje towary opatrzone swoimi znakami WINNER wnioskodawcy 1, a ich rejestracja na rzecz skarżącej uniemożliwia wnioskodawcy 1 sprzedaż towarów opatrzonych spornym znakiem producenta w Polsce. Przemawia za tym fakt, iż na skutek działania uprawnionej toczyło się przeciwko wnioskodawcy 1 najpierw postępowanie prokuratorskie, a obecnie sądowe z powodu zarzutu naruszenia jej praw z rejestracji znaków. Sporne znaki uniemożliwiają z kolei wnioskodawcy 2 wprowadzenie na rynek towarów opatrzonych spornymi znakami, które zaistniały na polskim rynku jako znaki producenta tj. wnioskodawcy 2 przed zgłoszeniem ich do rejestracji przez uprawnioną. Te rejestracje powodują, że w Polsce jedynym podmiotem, który może sprzedawać towary wnioskodawcy 2 ze spornymi znakami jest uprawniona, co niewątpliwie ogranicza temu producentowi swobodę działalności gospodarczej w Polsce.

Z tego faktu, w ocenie organu, wynika istnienie po jego stronie interesu prawnego w unieważnieniu rejestracji spornych znaków. Wobec zgłoszenia ich do rejestracji dnia [...] grudnia 1999 r., do oceny zdolności rejestracyjnej na mocy art. 315 ust. 3 mają zastosowanie przepisy ustawy o znakach towarowych.

Organ wskazał, że skoro obaj wnioskodawcy jako przeszkodę do rejestracji spornego znaku powołali naruszenie art. 8 pkt 1 u.z.t., istniała podstawa do połączenia ich wniosków do jednego postępowania na podstawie art. 62 k.p.a. Powołanie przez wnioskodawcę 2 obok art. 8 pkt 1 także art. 8 pkt 2 u.z.t. jako przeszkody rejestracji nie uniemożliwiało zastosowania art. 62 k.p.a.

Ustalił, że wnioskodawca 2 już od 1997 r. część swoich produktów zaczął oznaczać znakiem słowno-graficznym, w którym wyróżniającym elementem jest słowo WINNER. Uprawniona nabywała produkty opatrzone spornym znakiem w latach 1998/99 przez pośredników, a bezpośrednio od producenta (wnioskodawcy 2) od maja 2000 r., przy czym na 1999 r. wydała katalog, w którym pokazane są wyroby wnioskodawcy 2 opatrzone spornymi znakami.

Organ cytując brzmienie art. 8 pkt 1 u.z.t. stanowiącego, że niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który jest sprzeczny z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego, powołał się na pogląd prof. R. Skubisza w Komentarzu Prawo Znaków Towarowych, Wyd. Prawnicze, Warszawa, 1997 r. Wskazuje on, że poza elementami treściowymi znaku należy również uwzględnić element zachowania się zgłaszającego i odmówić rejestracji, gdy zgłoszenie jest w swoim całokształcie nieuczciwe. Sprzeczność z zasadami współżycia społecznego należy stwierdzić m.in. w razie zgłoszenia do rejestracji niezarejestrowanego znaku towarowego, który jest używany przez osobę, którą łączy ze zgłaszającym szczególny stosunek zaufania, inny niż opisany w art. 6 septies Konwencji paryskiej. Taki stosunek łączy zgłaszającego z dostawcą, odbiorcą, komisantem itp. Tak więc nie tylko sam przedmiot - znak, ale również określone działania i ich zamierzony przez zgłaszającego (uprawnionego) skutek mogą zawierać w sobie elementy sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego.

Także w orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że sprzeczność z zasadami współżycia społecznego występuje m.in. wtedy, gdy świadomie zgłoszono do rejestracji cudzy znak towarowy (wyrok WSA z 19 lipca 2006 r., sygn. VI SA/Wa 751/06).W rozważanym stanie faktycznym producent - wnioskodawca 2 był dla uprawnionej dostawcą towarów ze spornym znakiem.

Organ wskazał, że uprawniona bez wiedzy i zgody producenta (wnioskodawcy 2) zgłosiła sporny znak do ochrony na swoją rzecz, wiedząc w dacie zgłoszenia, że tym znakiem on się posługuje. Po uzyskaniu ochrony na sporny znak wystąpiła przeciwko wnioskodawcy 1, żądając m.in. zaprzestania naruszania spornego znaku i swoim postępowaniem uniemożliwiając wnioskodawcy 1 jako odbiorcy towarów produkowanych przez wnioskodawcę 2 dalszego wprowadzania tych towarów ze spornym znakiem na rynek polski, a wnioskodawcy 2 uniemożliwiając wprowadzenie na polski rynek towarów ze spornym znakiem przez innych niż uprawniona odbiorców. Takie postępowanie uprawnionej poczynając od zgłoszenia spornego znaku, a następnie wykorzystując uzyskane prawo ochronne przeciwko wnioskodawcy 1 i pośrednio przeciwko wnioskodawcy 2 wyczerpuje znamiona naruszenia zasad współżycia społecznego. Na tej podstawie, w ocenie organu, zaistniały przesłanki do unieważnienia obu znaków na podstawie art. 8 pkt 1 u.z.t.

Odpierając argument uprawnionej, że sporny znak występuje w innych zarejestrowanych w Polsce i zagranicą znakach, i jest popularnym znanym z języka angielskiego słowem (winner w tłum. znaczy zwycięzca) Urząd Patentowy stwierdził, że okoliczność ta nie wpływa na ocenę naruszenia zasad współżycia społecznego.

Z kolei argument uprawnionej, że wnioskodawca 1 i inne firmy mogą swoje towary wprowadzać pod innym znakiem, nie został uwzględniony wobec braku podstaw do akceptowania takiej sytuacji, by producent rezygnował z używania swojego znaku tylko dlatego, że jeden z odbiorców bez jego wiedzy i zgody zarejestrował jego znak na swoją rzecz.

Urząd Patentowy oceniając działania uprawnionej stwierdził, że uprawniona zabezpieczając własny interes naruszyła interes obu wnioskodawców (polegający na swobodzie w prowadzeniu działalności gospodarczej), a zabezpieczenie jej własnego interesu nastąpiło właśnie z naruszeniem zasad współżycia społecznego.

Nie uwzględnił natomiast zarzutu z art. 8 pkt 2 u.z.t., wskazując, że wnioskodawca 2 nie wskazywał na np. przysługujące mu autorskie prawo majątkowe do spornego znaku względnie, że sporny znak narusza prawo do firmy itp.

W skargach złożonych w obu sprawach do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie A. M. zarzuciła zaskarżonym decyzjom:

1) naruszenie przepisu prawa materialnego art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.) i art. 20 Konstytucji RP oraz art. 6 o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004r. (Dz. U. Nr 173, poz. 1807) poprzez błędne przyjęcie, że po stronie T. (wnioskodawca 2) jest interes prawny,

2) naruszenie przepisu prawa materialnego art. 8 pkt 1 u.z.t. poprzez błędne stwierdzenie, iż pomiędzy zgłaszającym znak a wnioskodawcą 2 istniał szczególny stosunek zaufania, a zamierzony poprzez zgłaszającego (uprawnionego) skutek zawierał w sobie elementy sprzeczne z zasadami współżycia społecznego,

3) naruszenie art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. poprzez niewłaściwą ocenę materiałów dowodowych,

4) naruszenie art. 80 k.p.a. poprzez dowolną interpretację materiału

dowodowego.

W uzasadnieniu wskazał, że Urząd Patentowy RP w zakresie interesu prawnego błędnie ocenił, że pomiędzy uprawnionym, a wnioskodawcą 2 istnieje wzajemny układ konkurencji. Powołano niewłaściwie na korzyść wnioskodawcy 2 wyroki WSA.

Zaznaczył, że jest firmą handlową, a wnioskodawca 2 jest producentem. W obydwu sporach stronami są konkurencyjne przedsiębiorstwa produkcyjne zarejestrowane i prowadzące działalność w Polsce. Znaki sporne nie były popularne, stosowane przez inne firmy. Faktem znaczącym jest, co potwierdza korespondencja między wnioskodawcą 1 i wnioskodawcą 2 oraz wypowiedź pełnomocnika wnioskodawcy 2 na rozprawie, iż wnioskodawca 2 nie przywiązywał bezwzględnej uwagi do wyłącznego nanoszenia na produkowanych wyrobach oznaczenia z wyrazem WINNER. Praktyka wnioskodawcy 2, identyczna jak innych producentów z Tajwanu, państwa znaczącego na rynku w zakresie tzw. podróbek jest taka, że oznaczenie towarów jest uzgadniane według propozycji zamawiającego lub jest stosowane według propozycji producenta. Ewentualna kolizja z prawem spoczywa na nabywcy. Urząd Patentowy RP błędnie ocenił, iż oznaczenie z nazwą WINNER jest autorstwa wnioskodawcy 2, skoro oznacza ono słowo "zwycięzca" i jest bardzo popularnym oznaczeniem stosowanym wcześniej niż uczynił to wnioskodawca 2 w dziesiątkach, a nawet setkach znaków w Europie i USA. W aktach wymienione są znaki stosowane w Polsce i Europie. Dodatkowo nadmienia się, że publikacja internetowa Urzędu Patentowego USA zawiera aż 943 znaki towarowe lub nazwy firm z wyrazem WINNER. Publikacja ta zawiera także firmy z Tajwanu, które w nazwie mają wyraz WINNER. Dowodzi to popularności oznaczenia winner na Tajwanie, w związku z czym nie może on być domeną wnioskodawcy 2.

Zdaniem uprawnionej Urząd Patentowy mógł oddalić przystąpienie do sporu wnioskodawcy 2 w oparciu o art. 3 u.z.t. Pochodzi on z państwa nie będącego wyrobach oznaczenia z wyrazem WINNER. Praktyka wnioskodawcy 2, identyczna jak innych producentów z Tajwanu, państwa znaczącego na rynku w zakresie tzw. podróbek jest taka, że oznaczenie towarów jest uzgadniane według propozycji zamawiającego lub jest stosowane według propozycji producenta. Ewentualna kolizja z prawem spoczywa na nabywcy. Urząd Patentowy RP błędnie ocenił, iż oznaczenie z nazwą WINNER jest autorstwa wnioskodawcy 2, skoro oznacza ono słowo "zwycięzca" i jest bardzo popularnym oznaczeniem stosowanym wcześniej niż uczynił to wnioskodawca 2 w dziesiątkach, a nawet setkach znaków w Polsce, w Europie i USA, co potwierdza publikacja internetowa. Publikacja ta zawiera także firmy z Tajwanu, które w nazwie mają wyraz WINNER. Dowodzi to popularności tego oznaczenia na Tajwanie, w związku z czym nie może ono być domeną wnioskodawcy 2.

Zdaniem skarżącej Urząd Patentowy mógł oddalić przystąpienie do sporu wnioskodawcy 2 w oparciu o art. 3 u.z.t., wobec tego, że pochodzi on z państwa nie będącego członkiem Związku Paryskiego Ochrony Własności Przemysłowej, a ponadto pomiędzy Tajwanem a Polską nie istnieje zasada wzajemności w zakresie prawnej ochrony oznaczeń i zwalczania nieuczciwej konkurencji.

W ocenie skarżącej wnioskodawca 2 nie wykazał interesu prawnego w rozumieniu art. 30 ust. 1 u.z.t. w związku z art. 28 k.p.c. , bowiem przystąpił do sporu celem ochrony interesu wnioskodawcy 1. Nie poniósł żadnej straty finansowej. Za jego interesem faktycznym przemawia to, że wpłatę od wniosku o unieważnienie prawa do znaku w imieniu wnioskodawcy 2 dokonał wnioskodawca 1.

Wskazywała, że pomiędzy dwoma podmiotami, jakimi są uprawniony i wnioskodawca 2 nie ma konkurencji, ponieważ nie ma wspólnoty klienteli. Klientela producenta to kupcy z różnych krajów, w tym z Polski, a klientela uprawnionego -kupca, to sieć sprzedaży w Polsce przeznaczona dla klientów hurtowych i detalicznych.

Zgodnie z praktyką dowolnego stosowania oznaczeń po uzgodnieniach odbiorcy towarów z zamawiającym, wnioskodawca 1 mógł, ale nie chciał stosować innych oznaczeń niż WINNER. Z kolei gdyby wnioskodawca 2 zechciał prowadzić działalność gospodarczą w Polsce, co jest mało prawdopodobne, nie znalazłby się w sytuacji zagrożenia niedopuszczalnym ograniczeniem wolności jego działalności gospodarczej, zgodnie z normą wyrażoną przepisem art. 20 Konstytucji RP i art. 6 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 85 wymienionej ustawy mógłby prowadzić działalność w formie oddziału czy przedstawicielstwa zgodnie z dotychczasową działalnością opisaną w formie internetowej reklamy, która zawiera informacje o nazwie i siedzibie firmy, historii, skali produkcji szczotek, grzebieni i luster. Nie zawiera natomiast jakiejkolwiek informacji o oznaczeniach WINNER. Skarżąca oceniła, że brak tej informacji oraz brak zainteresowania uzyskaniem prawa z rejestracji znaku potwierdza elastyczność producenta w nanoszeniu uzgodnionych z odbiorcą oznaczeń na wyrobach i unikania w ten sposób kolizji na różnych rynkach świata.

Skarżąca zarzuciła, że Urząd Patentowy nie wskazał na czym szczególny stosunek zaufania mógłby polegać i twierdziła, iż nie miał on miejsca. Firmy nie zawierały żadnych umów czy zobowiązań. Uprawniona jest firmą handlową prowadzącą działalność w zakresie licznego asortymentu towarów i na znaczną skalę. Zgłosiła do ochrony znak WINNER, w tzw. dobrej wierze jako swój znak, mając uprzednie rozeznanie w zakresie powszechności stosowania tego oznaczenia przez inne firmy. Znak uzyskał ochronę z przeznaczeniem do 26 towarów w klasach 21 i 26. Tylko szczotki do włosów stanowią przedmiot sporu. Błędem jest zatem uznanie przez Urząd pisemnego oświadczenia, iż wnioskodawca 2 nie wyrażał zgody na rejestrację znaków, bo zapewne zostało sporządzone za namową wnioskodawcy 1, przy czym organ zastosowano przywilej równy znakom szczególnej renomy.

Skarżąca zaprzeczyła, by znak WINNER zaistniał na polskim rynku jako znak producenta przed zgłoszeniem tego znaku przez uprawnionego. Jedyny dowód, tj. internetowy katalog wnioskodawcy 2, nie oznacza jego zaistnienia znaku na polskim rynku i w krajowym obrocie. To uprawniona poprzez czynioną na znaczną skalę krajową reklamę oraz obrót towarami w Polsce z oznaczeniem WINNER stała się pierwszym sprawcą zaistnienia na rynku polskim wyrobów z tym oznaczeniem.

Zarzuciła, że Urząd nie ocenił w sposób wszechstronny i prawidłowy materiału sprawy, a uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie odpowiada ustawowym wymogom.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wnosił o jej oddalenie i wskazał, że stanowi ona polemikę z treścią uzasadnienia decyzji Urzędu, która szczegółowo wyjaśniła istnienie po stronie T. interesu prawnego oraz powody, dla których uznał, że zgłoszenie bez zgody i wiedzy dostawcy towarów jego niezarejestrowanego znaku do ochrony przez odbiorcę stanowi naruszenie zasad współżycia społecznego w rozumieniu art. 8 pkt 1 u.z.t.

Na rozprawie przed Wojewódzkim Sadem Administracyjnym w Warszawie w dniu 17 sierpnia 2007 r. Sąd połączył obie skargi do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia mając na uwadze art. 111 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. -Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.s.a.

Pełnomocnik skarżącej na rozprawie dodatkowo zarzucił organowi uchybienie w połączeniu do wspólnego rozpoznania sprzeciwów z wnioskami o unieważnienie. Podnosił, że gdyby sprawy nie były połączone, nie byłoby naruszenia art. 8 pkt 1 u.z.t. Przyznał, że oferta cenowa w 1997 r. z towarami producenta została także przysłana do skarżącej. Wywiódł, iż mimo, że jest na niej wymieniona nazwa WINNER, to nie stanowi o własności spornego znaku. Nadesłana oferta cenowa nie jest także dowodem stosowania znaku w Polsce, ani gdziekolwiek indziej. Na skutek skorzystania z tej oferty skarżąca wprowadziła na rynek polski produkty oznaczone tym znakiem.

Pełnomocnik uczestnika postępowania, spółki I. wnosząc na rozprawie o oddalenie skargi podnosił, iż został zgłoszony do rejestracji znak WINNER pochodzący od producenta. Towar opatrzony tym znakiem był w obrocie ogólnoświatowym co najmniej dwa lata przed zgłoszeniem znaku do rejestracji przez skarżącą (z tym samym logo). Podnosił, że wykazał używanie znaku od czerwca 1999 r., czyli przed jego zgłoszeniem do rejestracji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Chodzi więc o kontrolę aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywaną pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności.

Ponadto, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.s.a.).

Skargi w obu sprawach, połączonych do wspólnego rozpatrzenia i rozstrzygnięcia, analizowane stosownie do wymienionych założeń kontroli sądowej decyzji administracyjnych podlegają oddaleniu, gdyż zaskarżone decyzje Urzędu Patentowego RP unieważniające prawo ochronne dwóch znaków towarowych: słowno-graficznego W WINNER nr R 148540 i słownego WINNER nr R 148543 udzielone przedsiębiorcy A. M. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą T. nie naruszają prawa.

Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości w działaniu organu, które miałyby istotny wpływ na wynik sprawy - gdy idzie o ustalenie stanu faktycznego, jak i nieprawidłowości mających wpływ na wynik sprawy w zakresie materialnoprawnej podstawy rozstrzygnięcia obu wniosków - art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.) - powoływanej dalej jako u.z.t., zastosowanej w związku z art. 315 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) -dalej powoływanej jako p.w.p.

Należy zauważyć, że w każdym z połączonych przez organ postępowań administracyjnych mamy do czynienia z dwoma żądaniami: ze sprzeciwem i wnioskiem o unieważnienie prawa ochronnego.

1) Dwa sprzeciwy I. S.A. z siedzibą w W. (wnioskodawcy 1) złożone zostały [...] listopada 2004 roku na podstawie art. 246 ust. 1 p.w.p. w każdej ze spraw od udzielonego prawa ochronnego na znaki towarowe: winner- słowny R-148543 i znak towarowy W WINNER słowno-graficzny R-148540, obu przeznaczonych do oznaczania towarów w klasie 21 i 26 klasyfikacji nicejskiej. O udzieleniu prawa ochronnego decyzjami z dnia [...]listopada 2003 r. ogłoszono w WUP 05/2004.

Stosownie do art. 246 ust. 1 p.w.p., każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w "Wiadomościach Urzędu Patentowego" informacji o udzieleniu prawa.

Innymi słowy, może wnieść go każdy we wskazanym wyżej terminie i wystarczy podanie okoliczności uzasadniających domaganie się unieważnienia takiego prawa. Ustawodawca nie stawia wymogu wskazania podstawy prawnej, ale argumentów przemawiających za unieważnieniem. Sprzeciwiający się nie miał też obowiązku wykazania istnienia swojego interesu prawnego - także po przekazaniu sprzeciwu do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym, gdy uprawniony podniósł zarzut jego bezzasadności.

2) Dwa wnioski T. Co. Ltd., T. , Tajwan (wnioskodawcę 2) o unieważnienie tych samych, wskazanych wyżej praw ochronnych na znaki towarowe winner - słowny i W WINNER słowno-graficzny złożone zostały dnia [...] stycznia 2006 roku wraz z żądaniem przeprowadzenia jednego postępowania w każdej ze spraw ze złożonych sprzeciwów I. S.A.

W ocenie Sądu, Urząd Patentowy w sposób prawidłowy skorzystał z tej możliwości procesowej, mającej podstawę w art. 62 k.p.a., który stanowi, że w sprawach, w których prawa lub obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz z tej samej podstawy prawnej i w których właściwy jest ten sam organ administracji publicznej, można wszcząć i prowadzić jedno postępowanie dotyczące więcej niż jednej strony. Możliwość jego zastosowania przed Urzędem Patentowym wynika z art. 252 p.w.p., w myśl którego w sprawach nieuregulowanych w ustawie do postępowania przed Urzędem Patentowym stosuje się, z zastrzeżeniem art. 253, odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

W rozpatrywanej sprawie ocena zgodności z prawem uzyskania prawa z rejestracji znaku towarowego (prawa ochronnego) została przez Urząd Patentowy dokonana z uwzględnieniem przepisów określających ustawowe warunki w dniu zgłoszenia znaku towarowego WINNER. Nie pozostawia bowiem wątpliwości, że jedyną przesłanką unieważnienia prawa ochronnego do znaku towarowego jest niespełnienie ustawowych warunków wymaganych przy udzielaniu tego prawa, zatem istniejących już w dacie jego udzielenia.

Przepis art. 315 ust. 3 zdanie pierwsze p.w.p. wyraźnie stanowi, że ustawowe warunki wymagane do uzyskania prawa ochronnego albo prawa z rejestracji ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Wyrażona w tej normie prawnej zasada jednoznacznie wskazała, przy dokonywaniu oceny zgodności z prawem, uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy powinny być brane pod uwagę przepisy obowiązujące w dniu zgłoszenia, czyli ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. z 1985 r. Nr 5, poz. 17 ze zm.)- zwanej dalej u.z.t.

W ocenie Sądu organ zasadnie podzielił zarzuty obu wnioskodawców: zarówno sprzeciwiającego się rejestracji jak i wnioskującego o jej unieważnienie, iż udzielenie ochrony znakom WINNER nastąpiło z naruszeniem art. 8 ust. 1 u.z.t.

Wskazać należy jednakże, iż przepis art. 315 ust. 3 p.w.p. nie odnosi się do podstawy prawnej wniosku o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy. W sytuacji bowiem, w której wniosek o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy, powstałego przed wejściem w życie p.w.p., został złożony w okresie obowiązywania ustawy - Prawo własności przemysłowej, to do tego wniosku będą miały zastosowanie przepisy art. 164 i art. 165 ustawy tej ustawy ( vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt II GSK 67/06 publ. LEX nr 232075).

Stąd zarzuty skarżącej w zakresie naruszenia przez Urząd Patentowy art. 30 ust. 1 u.z.t. i nie zastosowania art. 3 u.z.t. nie znajdują podstaw do uwzględnienia.

Wskazać należy, że przepis art. 164 p.w.p. stanowi, że prawo ochronne na znak towarowy może być unieważnione, w całości lub w części, na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania tego prawa.

Wbrew twierdzeniom skarżącej Urząd Patentowy RP prawidłowo ocenił, iż po stronie wnioskodawcy nr 2 istniał interes prawny do żądania unieważnienia praw z rejestracji spornych znaków towarowych, albowiem z materiału dowodowego wynikało, że przed ich zgłoszeniem w dniu [...] grudnia 1999 roku do ochrony wprowadził on na rynek polski - towar przez siebie produkowany, który był oznaczony tym znakiem. Organ prawidłowo także ustalił, że znak WINNER używany był na towarze tajwańskiego producenta, którym oznaczone były także produkty objęte klasą 21 i 26 i został wprowadzony do obrotu zarówno przez skarżącą - już w 1998 roku, jak i przez uczestnika postępowania I., zwanego wnioskodawcą 1 - w czerwcu 1999 roku, czyli przed złożeniem wniosku o ochronę. Innymi słowy tajwańska firma była dostawcą towaru dla polskich przedsiębiorstw, który wyprodukowała i oznaczała używanym przez siebie znakiem, także już w ofercie handlowej z 1997 r., gdzie wskazywała ceny produktów. Urząd Patentowy dokonał prawidłowej oceny co do tego, że rejestracja cudzego znaku towarowego eliminowała z rynku innych dystrybutorów towarów nim oznaczonych - w tej klasie współpracujących z tak potężnym producentem. Zatem nie tylko ograniczała producentowi (wnioskodawcy 2) swobodę wyboru kontrahentów handlowych, co zasadnie wskazał organ, ale wręcz eliminowała z rynku samego producenta, gdyby chciał bezpośrednio sprzedawać swoją linię produktów pod dotychczasową nazwą WINNER.

Powyższe okoliczności przemawiały, w ocenie Sądu, za zasadnością przyjęcia przez organ istnienia interesu prawnego po stronie tajwańskiej firmy, który został wywiedziony w oparciu o zasady ogólne o jakich mowa w art. 20 Konstytucji RP oraz art. 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej( Dz.U.04.173.1807 ze zm.). W świetle zasady swobody gospodarczej, określonej w art. 6 ust. 1 tej ustawy m.in. podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na równych prawach, z zachowaniem warunków określonych przepisami prawa.

W orzecznictwie tutejszego Sądu utrwalony jest pogląd, co do tego, że istota interesu prawnego wynika przede wszystkim z konstytucyjnej zasady swobody prowadzenia (wolności) działalności gospodarczej, wyrażonej w art. 20 i 22 Konstytucji RP oraz art. 5 ustawy o działalności gospodarczej, (wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 867/06, LEX nr 246145)

Sąd aprobuje przyjęte przez organ stanowisko, zwracając uwagę, iż znajduje ono także potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który w wyroku z dnia 4 grudnia 2002 r. wskazał, że przedsiębiorca, który domaga się dostępu do rynku w ten sposób, że chce opisowo oznaczać sprzedawane przez siebie towary, ma interes prawny w domaganiu się unieważnienia prawa z rejestracji opisywanego znaku towarowego (wyrok SN sygn. akt III RN 218/01 OSNP 2004/2/23) i pogląd ten był akceptowany w glosie Ł. Żelechowskiego (Przegl. Orzeczn. 2005/3/74).

W glosie do wyroku SN z dnia 25 października 1988 r., II CR 143/88 Ryszard Skubisz i Elżbieta Trapie zajęli stanowisko, iż należy [...] uznać za niedopuszczalną rejestrację znaku, jeżeli zmierzałoby to jedynie do uniemożliwienia zagranicznemu podmiotowi używania tego znaku (i ewentualnie uzyskania rejestracji) w Polsce. Taki zamiar zgłaszającego należy uznać za udowodniony, gdy wnosząc zgłoszenie liczył się lub powinien był się z tym liczyć, że zagraniczny znak towarowy (taki sam lub bardzo podobny) będzie w bliskiej perspektywie czasowej zgłoszony do rejestracji w UP RP lub rozpocznie się jego używanie w Polsce ( Przegląd Sądowy 1992/2/93).

Jak wyżej wskazano, podstawa prawna rozstrzygnięcia obu wniosków - art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (u.z.t), mająca zastosowanie w związku z art. 315 ust. 3 p.w.p. znalazła prawidłowe zastosowanie. Stanowi ona bowiem, że niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który jest sprzeczny z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego. Zarówno w literaturze jak i orzecznictwie przyjmuje się, że chodzi tu zarówno o sprzeczność z zasadami współżycia społecznego samego znaku jak i o sprzeczność z tymi zasadami działań zgłaszającego i ich skutku, które obejmują również zawłaszczenie cudzego znaku, nawet jeśli nie jest objęty ochrona wynikającą z rejestracji.

W okolicznościach sprawy niniejszej Urząd Patentowy dokonał prawidłowo ustaleń faktycznych i oceny materiału dowodowego, co do stwierdzenia sprzeczności dokonanych rejestracji z zasadami współżycia społecznego wobec tego, że zgłoszone do rejestracji znaki WINNER w formie słowno-graficznej i słownej były używane w obrocie gospodarczym do oznaczania akcesoriów kosmetycznych dostarczanych przez ich producenta odbiorcom jego towarów (skarżącej A.M. od października 1998 r., zaś przez I. SA. od czerwca 1999 r.)

Należy bowiem podnieść, że w toku postępowania administracyjnego wnioskodawcy dowiedli, iż firma T. Co. Ltd. z siedzibą w T., Tajwan w 1997 r. złożyła ofertę handlową I. S.A. z siedzibą w W., która skutkiem tego prowadzi obrót tak oznaczonymi towarami za zgodą producenta od czerwca 1999 r. Także pełnomocnik skarżącej na rozprawie przez tutejszym Sądem oświadczył, że oferta cenowa z 1997 r. z towarami producenta, gdzie wymieniona jest nazwa WINNER została także przesłana do skarżącej, skutkiem czego wprowadziła ona produkty oznaczone znakiem WINNER na rynek polski.

Innymi słowy oznaczenie WINNER do tej klasy towarów użyte było po raz pierwszy w obrocie w 1997 r. przez ich producenta. Obie polskie firmy, zarówno skarżąca A. M. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą T., jak i uczestnik 1 – I. S.A. korzystając z oferty handlowej tajwańskiej firmy uczestnika 2, zamawiały akcesoria kosmetyczne linii WINNER, a następnie zakupiony towar sprzedawały, wydając już własne katalogi z ofertą sprzedaży produktów oznaczonych przez producenta nazwą WINNER - przed zgłoszeniem tego znaku do rejestracji w dniu [...] grudnia 1999 r. By korzystać z tej nazwy w dalszej dystrybucji uczestnik 1 – I. S.A. w czerwcu 1999 r., zwracał się pisemnie do producenta o umieszczenie na szczotkach logo WINNER. Poza sporem pozostaje, że skarżąca nie uzyskała zgody producenta na rejestrację tego znaku. W ocenie Sądu organ prawidłowo przyjął, w świetle przyjętej podstawy materialnoprawnej decyzji, że nie miał znaczenia formalny tytuł prawny do oznaczenia WINNER, istotne było jego faktyczne używanie przez producenta przed zgłoszeniem znaków do ochrony przez skarżącą.

Zdaniem Sądu, ustalenia faktyczne dokonane przez Urząd Patentowy znalazły potwierdzenie w złożonym materiale dowodowym, zatem zarzuty skargi co do naruszenia przepisów postępowania administracyjnego, wadliwości dokonanej oceny tego materiału nie znajdują uzasadnienia.

Ubocznie należy zwrócić uwagę, że dowody na których organ oparł rozstrzygnięcie de facto zostały potwierdzone przez uprawnioną. W szczególności przyznanie przez A. M. w pismach z dnia [...] marca 2005 r., złożonych do Urzędu Patentowego (jeszcze przed złożeniem wniosków przez T. Co. Ltd. o unieważnienie obu znaków z dnia [...] stycznia 2006 r.), że "pierwsza partia zakupu szczotek do włosów ze znakiem WINNER dokonana była w październiku 1998 r. od firmy B.., będącej pośrednikiem producenta T. Co. Ltd. z siedzibą w Tajwanie. W 1999 r. identyczne towary sprowadzono poprzez F. Ltd., a pierwszą transakcję bezpośrednio od producenta T. dokonano w maju 2000r." Z powyższego oświadczenia wynika, że nie budziło żadnych wątpliwości skarżącej, co najmniej od zakupu pierwszej partii szczotek do włosów ze znakiem WINNER dokonanej w październiku 1998 r., a następnie poprzez drugi zakup od innego pośrednika identycznych szczotek, że producentem tak oznaczonego towaru jest T. Co. Ltd. z siedzibą w Tajwanie.

Podnieść należy, że skarżąca nie kwestionowała także twierdzeń, że T. Co. Ltd. z siedzibą w T., Tajwan jest największym na świecie producentem szczotek do włosów, produkuje też grzebienie, szczotki dla zwierząt, szczotki do kąpieli i lusterka, przy czym produkcja ta sięga do [...] mln szczotek miesięcznie. Nieczytelne są - do potrzeb niniejszej sprawy - argumenty zawarte w skardze co do sposobu działania firm azjatyckich w zakresie tzw. " podróbek", skoro pozostaje poza sporem, że skarżąca nie uzgadniała z producentem i dostawcą formalnego przejęcia (poprzez rejestrację) nazwy towarów kosmetycznych, które od niego sprowadzała.

Urząd Patentowy prawidłowo zatem ustalił, że uprawniona składając wniosek o ochronę obu spornych znaków towarowych (przy czym poza sporem jest, że znak słowno-graficzny jest identyczny do znaku jakim oznaczone były towary producenta) miała pełną świadomość, że oznaczenie WINNER stanowi cudzy znak, bowiem stanowiło znak producenta akcesoriów kosmetycznych T. Co. Ltd.

Zauważyć należy, że po dokonaniu rejestracji znaków na swoją rzecz skarżąca nawiązała z producentem tak oznaczonych akcesoriów kosmetycznych bezpośrednie kontakty handlowe, już z pominięciem pośredników. Następnie podjęła działania prawne uniemożliwiające obrót gospodarczy tak oznaczonymi towarami uczestnikowi 1, jako innemu odbiorcy akcesoriów kosmetycznych oznaczonych przez producenta znakiem WINNER. W sposób nieuzasadniony prezentowała stanowisko, że inne polskie firmy mogą sprowadzać towary od tego producenta, ale oznaczone innym znakiem.

Sąd podzielił ocenę Urzędu Patentowego, powołującego się na pogląd literatury i kwalifikujący tego typu zachowanie zgłaszającego jako nieuczciwe.

Dokonując na swoją rzecz rejestracji cudzego znaku, wprawdzie niezarejestrowanego, ale niewątpliwie cudzego, pochodzącego od producenta i funkcjonującego już w obrocie gospodarczym - przed zgłoszeniem do rejestracji -jako oznaczenie linii akcesoriów kosmetycznych tego producenta, skarżąca uzurpuje sobie prawo do bycia jedynym odbiorcą towarów tego dostawcy oznaczonych znakiem WINNER. Wynika to wprost z jej jednoznacznego stanowiska w toku postępowania. Z okoliczności poniesienia nakładów finansowych na reklamę cudzego znaku wywodzi prawo do zawężania producentowi towarów tym znakiem

oznaczonych ilości kanałów dystrybucyjnych, twierdząc bezpodstawnie, że nie poniesie on z tego tytułu żadnych strat.

Wskazać należy, że skarżąca poprzez dokonane rejestracje cudzego znaku rości sobie prawo do bycia jedynym odbiorcą akcesoriów kosmetycznych oznaczanych przez producenta i przez niego wypromowanym (także poprzez innych odbiorców) znakiem WINNER. Zachowanie kwestionowanych rejestracji znaków WINNER na jej rzecz spowoduje, że żaden inny odbiorca towarów tego producenta -oprócz skarżącej - nie mając jej zgody, nie mógłby wprowadzać do obrotu pod tym oznaczeniem, objętych tą klasą towarów. Przykładem jest uczestnik 1- I. S.A., stąd jego umotywowany sprzeciw był w pełni uzasadniony.

Zgodnie z art. 8 pkt 1 u.z.t. sprzeczność z zasadami współżycia społecznego należy stwierdzić między innymi w razie zgłoszenia do rejestracji znaku towarowego, który jest używany przez osobę, którą łączy ze zgłaszającym szczególny stosunek zaufania. Wbrew twierdzeniom skargi co braku podstaw takiego założenia, stwierdzić należy, że taki stosunek łączy także dostawcę z odbiorcą. Naruszenie zasad współżycia społecznego zachodzi już wtedy, gdy zgłaszający wiedział lub mógł się dowiedzieć, że dane oznaczenie jest już używane w obrocie gospodarczym. (także R. Skubisz i E. Traple w glosie do wyroku SN z dnia 23 czerwca 1989 r., I CR 236/89 Przegląd Sądowy 1992/2/106)

W tych okolicznościach zgłoszenie znaku towarowego do rejestracji pozwoliło organowi przyjąć, że działanie zgłaszającego nosiło cechy zachowania sprzecznego z zasadami współżycia społecznego i stanowiło podstawę do unieważnienia obu zakwestionowanych znaków.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji wyroku o oddaleniu obu skarg, działając na podstawie przepisu art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.



Powered by SoftProdukt