Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jarosław Stopczyński (spr.), Sędzia WSA - Joanna Zabłocka, Sędzia WSA - Barbara Mleczko-Jabłońska, Protokolant spec. - Mariusz Dzierzęcki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi [...] Szkoły Wyższej [...] w G. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty dofinansowania przypadającej do zwrotu; 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz [...] Szkoły Wyższej [...] w G. kwotę 119, 88 zł (sto dziewiętnaście złotych osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Zarządu Województwa [...] Nr [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r. wydaną na podstawie art. 207 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 9 w związku z art. 184 ufp, art. 27 ust. 1 pkt 6a ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, art. 104 § 1 w związku z art. 107 kpa oraz § 3 ust. 2 litera f Porozumienia w sprawie realizacji komponentu regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki nr [...] zawartego w dniu [...].06.2007 r. pomiędzy Ministrem Rozwoju Regionalnego a Samorządem Województwa [...].

W uzasadnieniu własnego rozstrzygnięcia organ odwoławczy przywołał m.in. następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Decyzją Zarządu Województwa [...] z dnia [...] sierpnia 2014 r. uznano, że beneficjent wykorzystał środki przyznane na dofinansowanie projektu nr [...] pt.: "[...]" z naruszeniem procedur, o których mowa w art. 184 ufp. Został on zobowiązany do zwrotu kwoty w wysokości 2 997,03 zł wraz z odsetkami w wysokości określonej jak dla zaległości podatkowych liczonymi od [...] grudnia 2012 r., tj. dnia przekazania środków, do dnia ich zwrotu.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że Odwołujący w końcowym wniosku o płatność nr [...] rozliczył koszty zarządu poniesione w ramach kosztów pośrednich niezgodnie z treścią pkt. 2.1.2 Zasad finansowania Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki oraz podrozdział 4.4 pkt 1 Wytycznych w zakresie kwalifikowania wydatków w ramach PO KL, gdyż zawarł z K.G.– Kanclerzem [...] Szkoły Wyższej [...] odrębną umowę cywilnoprawną na reprezentowanie ww. uczelni w trakcie realizacji projektu i z tego też tytułu rozliczał wynagrodzenie ww. osoby w ramach kosztów zarządu w kosztach pośrednich, w związku z czym naruszył art. 22 § 11 w zw. z art. 18 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks Pracy, co oznacza, że nie spełnił wymogu określonego w podrozdziale 3.1 pkt 1 lit. k Wytycznych. Tym samym, w ocenie organu, Odwołujący naruszył postanowienia § 3 ust. 4 umowy o dofinansowanie projektu, zgodnie z którymi przy wydatkowaniu środków zobowiązał się do stosowania aktualnie obowiązującej treści Wytycznych. Ponadto, organ I instancji zarzuca Odwołującemu naruszenie postanowienia § 13 ust. 1 w zw. z ust. 3 ww. umowy związanego z niezwróceniem w wyznaczonym terminie dofinansowania wykorzystanego, w opinii organu, z naruszeniem obowiązujących Odwołującego procedur. Tym samym organ I instancji uznał, iż spełniona została przesłanka do wydania decyzji określona w art. 207 ust. 9 ufp. W jego ocenie niedopuszczalne jest wykazywanie w ramach projektu kosztów zarządu w kosztach pośrednich rozliczanych na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych specjalnie dla projektu, gdyż wynagrodzenie rozliczane w ramach kosztów pośrednich powinno być wykazywane jako część wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia danej osoby u beneficjenta.

Uznając trafność rozstrzygnięcia organu I instancji organ odwoławczy przypomniał, że Odwołujący realizował projekt nr [...] pt.: "[...]". We wniosku o dofinansowanie projektu, w punkcie 3.4. Potencjał projektodawcy i zarządzanie projektem Odwołujący zaplanował, że osobą uprawnioną do podejmowania decyzji wiążących będzie Kanclerz [...] SW [...] – K.G., który będzie zapewniał środki, zasoby ludzkie, finansowe i rzeczowe. Ponadto, będzie on odpowiedzialny za podejmowanie decyzji kluczowych oraz powołanie zespołu projektowego do realizacji projektu. Jednocześnie w uzasadnieniu kosztów wskazano: "Koszty Zarządu – wynagrodzenie dla Kanclerza, osoby uprawnionej do podejmowania decyzji wiążących w imieniu Wnioskodawcy. Osoba powołana przez Założyciela Uczelni L.G. na zasadzie kontraktu do zarządzania uczelnią oraz podejmowania decyzji w imieniu Wnioskodawcy (umowa cywilnoprawna) 20h/m-c x 50 zł = 1 000 zł (na miesiąc brutto/brutto). Rok 2011 (9 m-cy), rok 2012 (12 m-cy), rok 2013 (3 m-cy). Koszty zarządu wynoszą: 9 x 1 000 zł + 12 x 1 000 zł + 3 x 1 000 zł = 24 000 zł".

W dniach [...] – [...] września 2013 r. w siedzibie beneficjenta odbyła się druga kontrola planowa, w wyniku której stwierdzono wydatki niekwalifikowalne dotyczące nieprawidłowego rozliczania kosztów zarządu w kosztach pośrednich w okresie objętym kontrolą, tj. od kwietnia 2011 r. do grudnia 2012 r. Zespół kontrolujący uznał, że K.G. został zaangażowany do pełnienia obowiązków zarządu w ramach projektu na podstawie umowy zlecenia, co w ocenie Zespołu kontrolującego było niezgodne z pkt 2.1.2 Zasad oraz podrozdziałem 4.4 ppkt 1 Wytycznych. Zespół kontrolujący uznał, iż zgodnie z zapisami ww. dokumentów koszty pośrednie stanowią koszty administracyjne związane z funkcjonowaniem Odwołującego, w tym m.in. koszty zarządu jako koszty wynagrodzenia osób uprawnionych do reprezentowania jednostki, których zakresy czynności nie są przypisane wyłącznie do projektu. W związku z powyższym uznano, że wynagrodzenie osób w kosztach pośrednich powinno być wykazywane jako część wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia danej osoby u beneficjenta, przypisane do projektu w oparciu o rzetelną metodologię. Odwołujący natomiast nieprawidłowo rozliczył koszty zarządu na podstawie umów zlecenie zawartych tylko i wyłącznie na potrzeby realizacji projektu, rozliczał w ramach projektu 100% wynagrodzenia przysługującego z tytułu tychże umów. W związku z powyższym, wydatki rozliczone przez Odwołującego w końcowym wniosku o płatność nr [...] w łącznej wysokości 2 997,03 uznano za niekwalifikowalne oraz za nieprawidłowość w rozumieniu Zasad raportowania o nieprawidłowościach finansowych w ramach PO KL.

Organ odwoławczy przypomniał, że strona podniosła iż wynagrodzenie p. K.G. zostało przewidziane we wniosku o dofinansowanie projektu, a jego zasadność oraz propozycja formy wypłacania wynagrodzenia nie były kwestionowane na etapie oceny projektu, negocjacji, jak również weryfikacji kolejnych składanych przez Odwołującego wniosków o płatność. Kwestia wynagrodzenia stanowiła przedmiot negocjacji poprzedzający zawarcie umowy i jedyną uwagą w ww. zakresie była wysokość wynagrodzenia Kanclerza, która została odpowiednio obniżona jeszcze przed podpisaniem umowy o dofinansowanie projektu. Ponadto, pierwsza kontrola planowa nie wykazała zastrzeżeń co do sposobu wynagradzania ww. osoby. Odwołujący wskazywał, że zatrudnianie kadry do projektów na podstawie dodatkowych umów cywilnoprawnych (w ramach kosztów pośrednich) stanowiło powszechną praktykę akceptowaną przez instytucję w projektach realizowanych w latach 2007-2012, tj. do czasu pojawienia się w I kwartale 2012 r. interpretacji Ministerstwa Rozwoju Regionalnego wprowadzającej jednoznaczne rozumienie powyższej kwestii. Ponadto Odwołujący podkreślił, iż kwestionowane wynagrodzenie ustanowione zostało i wypłacone było za czynność faktycznie wykonaną, przekraczającą zakres obowiązków służbowych Kanclerza. Co więcej, w ocenie Odwołującego, wysokość wynagrodzenia wypłacanego w ramach kosztów pośrednich była proporcjonalnie niska w stosunku do wynagrodzenia podstawowego i wynosiła niespełna 8,5% wynagrodzenia Kanclerza.

Podkreślono również, że w toku sprawy Odwołujący kilkukrotnie składał dodatkowe wyjaśnienia dotyczące przedmiotu postępowania, jednakże organ I instancji ostatecznie nie zmienił swojego stanowiska w zakresie kwalifikowalności ww. wydatków. Pismem z dnia [...] marca 2014 r. wezwano Odwołującego do zwrotu kwoty 2 997,03 zł wraz z należnymi odsetkami. Odwołujący nie dokonał zwrotu środków w wyznaczonym terminie, w związku z czym pismem z dnia [...] maja 2014 r. został poinformowany o wszczęciu postępowania administracyjnego.

Organ odwoławczy podkreślił, że organ I instancji w zaskarżonej decyzji z dnia [...] sierpnia zarzucił, iż Odwołujący zatrudniając własnego pracownika do wykonania tożsamej rodzajowo pracy w ramach projektu na podstawie umów cywilnoprawnych naruszył art. 22 § 11 w zw. z art. 18 § 2 kp.

Wskazano nadto, że [...] Szkoła Wyższa [...] jest uczelnią niepubliczną, do której zastosowania mają również przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. 2005 nr 164 poz. 1365 z późn. zm.). Zgodnie z art. 81 ust. 1 ww. ustawy do kompetencji Kanclerza należy kierowanie administracją i gospodarką w zakresie określonym przez statut oraz rektora.

Na podstawie statutu [...] Szkoły Wyższej [...], Kanclerz jest jednoosobowym organem uczelni (§ 14 ust. 2 pkt 3). Natomiast § 28 stanowi, iż: "Kanclerz podejmuje decyzje dotyczące rzeczowych składników majątku uczelni i gospodarki finansowej uczelni. (...)Kanclerz sprawuje nadzór nad administracją i gospodarką finansową uczelni (...)".

Zgodnie z § 30 powyższego statutu uczelni do zakresu obowiązku Kanclerza należy:

• zawieranie i rozwiązywanie umów o pracę z pracownikami uczelni, zawieranie umów zlecenia oraz umów o dzieło;

• zawieranie i wypowiadanie umów cywilnoprawnych;

• opracowywanie i nadawanie planów rzeczowo-finansowych;

• wnioskowanie do założyciela o nabycie lub zbycie przez uczelnię składników mienia w przypadku przekraczającym czynności zwykłego zarządu;

• określenie zasad i wysokości opłat pobieranych przez uczelnię;

• zawieranie umów o naukę ze studentami wszystkich form kształcenia prowadzonych przez uczelnię;

• zabezpieczenie właściwej działalności administracyjno-gospodarczej uczelni;

• uzgadnianie z rektorem zadań naukowo-badawczych i dydaktycznych niosących skutki finansowe;

• sprawowanie nadzoru nad działalnością jednostek organizacyjnych uczelni.

Ponadto Kanclerz może powierzyć wykonywanie określonych zadań na podstawie umowy zlecenia, umowy o dzieło albo innej umowy cywilnoprawnej osobom niebędącym pracownikami uczelni.

Natomiast z umów zlecenia nr [...] z dnia [...]/03/2011 oraz umowy zlecenia nr [...] z dnia [...]/01/2012 zawartych na potrzeby realizacji projektu nr [...] pt.: "[...]" wynika, iż do zakresu obowiązków należy podejmowanie decyzji wiążących w imieniu Wnioskodawcy, a także nadzór nad całościową realizacją projektów. Na podstawie ww. umów zlecenia K.G. zawarł umowę o dofinansowanie projektu, aneksy do umowy o dofinansowanie oraz umowę partnerską na rzecz realizacji projektu pt.: "[...]". Ponadto składał podpisy pod wnioskami o płatność, listami wypłat personelowi projektu z umów cywilnoprawnych, a także Planem procedur udzielania zamówień w ramach realizowanego projektu. Dodatkowo, z przekazanych przez [...] Szkołę Wyższą [...] wyjaśnień organowi odwoławczemu (pismem z dnia [...] listopada 2014 r.) jednoznacznie wynika, że "w imieniu beneficjenta umowy cywilnoprawne z personelem projektu zawierał K.G. – kanclerz uczelni".

Organ odwoławczy przypomniał, iż w odwołaniu z dnia [...] września br. Odwołujący wskazuje, że zakres zadań i obowiązków wykonywanych przez Kanclerza na podstawie umowy o pracę, jak i umów cywilnoprawnych w ramach projektu był przedmiotowo tożsamy. W rezultacie zakresy czynności wynikające z zawartych umów cywilnoprawnych na potrzeby realizacji projektu nie były przypisane wyłącznie do projektu, a zawarcie ww. umów nie byłoby możliwe bez umowy o pracę dotyczącej pełnienia funkcji Kanclerza.

Zatem jak słusznie zauważa organ I instancji: "w ramach stosunku cywilnoprawnego jak i stosunku pracy K.G. zgodnie z zakresami obowiązków wykonywał te same rodzajowo czynności (...). Obowiązki pełnione w ramach projektu nie różniły się więc od tych pełnionych na stanowisku Kanclerza uczelni i związane były z podejmowaniem kluczowych, wiążących decyzji, nadzorem i zarządzaniem zasobami ludzkimi, finansowymi i rzeczowymi".

IZ PO KL podkreśla, iż zgodnie z Wytycznymi koszty pośrednie stanowią m.in. koszty administracyjne związane z funkcjonowaniem beneficjenta w postaci kosztów zarządu, tj. kosztów wynagrodzenia osób uprawnionych do reprezentowania jednostki, których zakresy czynności nie są przypisane wyłącznie do projektu. Oznacza to, że umowy (w tym umowy cywilnoprawne) zawierane z zarządem w celu pełnienia funkcji zarządczej tylko i wyłącznie w ramach konkretnego projektu PO KL są niekwalifikowalne.

Organ odwoławczy podziela opinię organu I instancji, iż w przedmiotowej sprawie: "nie było potrzeby i zasadności zawierania dodatkowej umowy cywilnoprawnej z K.G. na wykonywanie w ramach projektu czynności, które wykonywane już były przez ww. osobę w ramach stosunku pracy (...), takie postępowanie doprowadziło do naruszenia przepisów Kodeksu Pracy".

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie doszło do naruszenia art. 22 kp, a w rezultacie doszło do naruszenia Wytycznych, które w podrozdz. 3.1. pkt lit. k stanowią, że "wszystkie wydatki w ramach PO KL są kwalifikowalne, o ile są zgodne z przepisami prawa krajowego lub wspólnotowego".

Tym samym organ odwoławczy podtrzymuje opinię organu I instancji co do naruszenia przez Odwołującego zapisów Wytycznych, co stanowi naruszenie procedur, o których mowa w art. 184 pkt 1 ufp i tym samym naruszenie art. 207 ust. 1 pkt 2 ufp.

Decyzję organu odwoławczego zaskarżyła [...] Szkoła Wyższa [...] zarzucając jej naruszenie przepisów i zasad postępowania poprzez:

1. niedokładne wyjaśnienie istniejącego stanu faktycznego i prawnego,

2. błędną interpretację przepisów prawa,

3. błędną i niepełną ocenę zgromadzonych dowodów,

4. nieuwzględnienie wszystkich dowodów przy wydawaniu decyzji,

5. nieuwzględnienie podstawowych zasad KPA.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżąca wniosła o:

1. uchylenie decyzji w całości,

2. przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji,

3. zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi podkreślono m.in., że:

Wojewódzki Urząd Pracy w P. doskonale wiedział, jaki charakter ma kwestionowana umowa z Kanclerzem:

a. zapis dotyczący charakteru umowy był we wniosku o dofinansowanie,

b. wynagrodzenie było przedmiotem negocjacji i ostatecznie zaakceptowane zostało we wniosku o dofinansowanie,

c. umowy projektowe, w tym kwestionowana umowa, podlegały pierwszej kontroli (zakwestionowano wówczas wysokość przelewanych do ZUS składek, nie kwestionowano zaś charakteru prawnego umowy).

Skarżący wskazuje, że w przedmiotowej sprawie występuje sytuacja, w której organ kontrolujący na podstawie błędnej interpretacji prawa wydaje decyzję w sprawie zwrotu środków i w wypadku, w którym to błędne postępowanie zostaje odparte, znajduje inną (nową) podstawę do żądania zwrotu środków. W trakcie kontroli oraz przy wydawaniu pierwszej (uchylonej) decyzji argumentacja i podstawy prawne wskazane w decyzji drugiej (utrzymanej w mocy) w ogóle się nie pojawiły.

Skarżący przypomina, że Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju wskazuje na naruszenie przez Skarżącego art. 22 Kodeksu Pracy (zabraniającego zastępowania umowy o pracę umową cywilnoprawną). Jest to jednak argumentacja błędna, gdyż przepis ten dotyczy zupełnie odmiennych przypadków niż sytuacja będąca przedmiotem niniejszej sprawy. Przepis ten dotyczy sytuacji, w której pracodawca zamiast zawierać umowę o pracę zawiera umowę cywilnoprawną. Postępowanie takie jest wówczas szkodliwe dla pracownika (a w zasadzie dla osoby zaangażowanej na podstawie takiej umowy), bowiem nie są odprowadzane wszystkie składki do ZUS, naruszane są przepisy dotyczące m.in. urlopów, sposobu rozwiązania umowy, czasu pracy itd.

Zdaniem skarżącego, w przedmiotowym wypadku do takich sytuacji nie doszło, bowiem umowa cywilnoprawna została zawarta obok umowy o pracę, tak więc zarówno kwestie składek ZUS, jak też wszelkie inne nie zostały naruszone, bowiem Pan K.G. korzystał z całości praw pracowniczych w związku z pozostawaniem w stosunku pracy z Uczelnią.

Skarżący przypomina, że Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju powołuje się również na art. 18 Kodeksu Pracy, wg którego: "Postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na podstawie których powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy". Należy więc postawić pytanie czy przedmiotowa umowa cywilnoprawna była mniej korzystna dla pracownika (Kanclerza K.G.) niż przepisy prawa pracy. Skarżący w odwołaniu do Ministerstwa Infrastruktury i Rozwoju jednoznacznie wykazał (opierając się również na orzecznictwie), że przedmiotowa umowa cywilnoprawna nie była mniej korzystna niż przepisy prawa pracy. W odwołaniu wskazywano między innymi, ze gdyby miało dojść do takiego zastosowania przepisów mniej korzystnych dla pracownika, to dotyczyć to mogło tylko i wyłącznie norm czasu pracy (pracy w godzinach nadliczbowych). Z takim naruszeniem nie ma mowy w przedmiotowym przypadku, bowiem K.G. pełni na uczelni funkcje kierownicze: jest pracownikiem zarządzającym w rozumieniu art. 151(4) Kodeksu Pracy. Zgodnie z tym przepisem: "Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych wykonują, w razie konieczności, pracę poza normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych (...)".

Oznacza to, że w wypadku K.G. nie jest możliwe naruszenie przepisów dotyczących pracy w godzinach nadliczbowych. Skarżący podkreśla, iż w orzecznictwie podkreśla się, że: "w wyjątkowych przypadkach pracownicy zatrudnieni na kierowniczych stanowiskach mogą uzyskać dodatkowe wynagrodzenie za nadgodziny. Pracownik zatrudniony na stanowisku kierowniczym decyduje wprawdzie, przynajmniej w pewnym stopniu, o sposobie wykorzystania swojego czasu pracy, ale nie ponosi pełnej odpowiedzialności za sposób zorganizowania swojego czasu pracy. Organizowanie czasu pracy należ bowiem do pracodawcy" (wyrok SN z 14 grudnia 2004 r., II PK 106/04; OSNP z 2005 r. nr 15, poz. 221).

Nadto "powodowane względami organizacyjnymi, stałe wykonywanie pracy ponad normę czasu pracy przez pracownika zajmującego stanowisko kierownicze nie pozbawia go prawa do dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych" (wyrok SN z 14 grudnia 2004 r., II PK 106/04; OSNP z 2005 r. nr 15, poz. 221).

W ocenie skarżącej w sprawie niniejszej zachodzą wszystkie okoliczności opisane w wyżej cytowanych wyrokach. K.G. pełni funkcje kierownicze, w związku z czym nie może być mowy o naruszaniu norm czasu pracy (a tym samym wprowadzeniu umową cywilnoprawną rozwiązań mniej korzystnych dla pracownika niż umowy o pracę). Jednocześnie w związku z faktem, że w ramach projektu wykonywał dodatkowe zadania w sposób nieprzerwany (2-letni okres realizacji projektu) przysługiwało mu prawo do dodatkowego wynagrodzenia. I wynagrodzenie takie zostało wypłacone w ramach kwestionowanej umowy cywilnoprawnej.

Gdyby zamiast zawierania umowy cywilnoprawnej przyznano Kanclerzowi dodatek do wynagrodzenia w ramach umowy o pracę ze zwiększeniem zakresu obowiązków (co sugerowano w zaskarżonych decyzjach), to skutki prawne i finansowe byłyby identyczne: wypłacona zostałaby taka sama kwota wynagrodzenia netto, do ZUS i Urzędu Skarbowego zostałyby przekazane takie same należności publicznoprawne, wymiar należnego urlopu pozostałby bez zmian itd.

Skarżący podnosi również, iż organy nie dokonały szczegółowej analizy postanowień umowy o pracę i kwestionowanej umowy cywilnoprawnej, co samo w sobie stanowi naruszenie przepisów dotyczących postępowania administracyjnego. Analiza taka pozwala na prawidłową ocenę obu umów i wysnucia wniosku o pozorności wskazywanej przez Ministerstwo tożsamości. Zakres zadań w ramach tych dwóch umów jest bowiem pozornie tożsamy przedmiotowo, bowiem jest rozbieżny rodzajowo, co podważa całość argumentacji Ministerstwa.

Skarżący zauważa również, że wątpliwości może budzić sama zasadność oceny prawidłowości postępowania Skarżącego w zakresie prawa pracy przez Zarząd Województwa i Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju. W polskim systemie prawa organy administracji działają w ramach swoich kompetencji wskazanych właściwymi przepisami prawa. Ocena naruszeń przepisów prawa pracy należy w Polsce do Państwowej Inspekcji Pracy, a także do właściwych miejscowo sądów pracy. Skarżący w tym miejscu ma wątpliwości, czy ww. organy administracji publicznej nie przekroczyły swoich uprawnień.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Sąd zważył, co następuje:

Wniesienie skargi skutkowało koniecznością uchylenia zaskarżonej decyzji.

Na wstępie przypomnieć jednak należy, że skarżąca realizowała w okresie od dnia [...] marca 2011 r. do dnia [...] marca 2013 r. projekt pt. "[...]". Był to projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Z akt sprawy wynika, że wynagrodzenie Kanclerza (będące przedmiotem sporu) zostało przewidziane we wniosku o dofinansowanie projektu.

Co charakterystyczne, propozycja formy wypłacania tegoż wynagrodzenia oraz jego zasadność nie były początkowo kwestionowane. Taki stan rzeczy miał miejsce na etapie oceny projektu, negocjacji, a także weryfikacji składanych przez skarżącą wniosków o płatność. Jedyne zastrzeżenia, jakie zgłaszano wobec skarżącej dotyczyły wysokości wynagrodzenia Kanclerza. Jednakże ta kwestia zakończyła się konsensusem, którego istota polegała na jego obniżeniu jeszcze przed podpisaniem umowy o dofinansowanie projektu.

Prawidłowość przyznanego Kanclerzowi wynagrodzenia (tak co do wysokości, jak i formy) została potwierdzona w wyniku pierwszej kontroli, jaka miała miejsce u skarżącej.

Zdaniem sądu taki stan rzeczy w sposób uzasadniony utwierdził skarżącą w przekonaniu, iż kwestia związana z wynagrodzeniem Kanclerza nie budzi wątpliwości, a zatem iż zostało ono przyznane oraz wypłacone w oparciu o właściwą podstawę prawną i w należnej wysokości.

Podkreślenia wymaga również, że zasady finansowania w PO KL na rok 2011 nie precyzowały w sposób jasny, a więc nie budzący wątpliwości, w jaki sposób i w jakiej formie należy rozliczać koszty zarządu w ramach kosztów pośrednich.

Swoiste doprecyzowanie nastąpiło dopiero w przypadku zasad finansowania w PO KL na 2013 r.

Sąd podkreśla również, że dopiero w wyniku II kontroli, która miała miejsce w siedzibie beneficjenta w dniach [...]-[...] września 2013 r. ujawniono uchybienia. Stwierdzono mianowicie wydatki niekwalifikowalne związane z nieprawidłowym rozliczeniem kosztów zarządu w kosztach pośrednich w okresie objętym kontrolą, tj. w okresie od kwietnia 2011 r. do grudnia 2012 r.

Zdaniem sądu stanowisko organu II instancji wiązało się niewątpliwie z doprecyzowaniem zasad finansowania w PO KL na 2013 r. Owo doprecyzowanie nie może jednak "obciążać" skarżącej, która była wcześniej utwierdzana w przekonaniu, iż rozliczała koszty zarządu projektem prawidłowo.

Fakt mniej precyzyjnego opisania zasad rozliczania kosztów pośrednich we wcześniejszych wersjach dokumentów programowych powodował, iż oceniając działania skarżącej w zakresie ponoszenia kosztów zarządu uznawano je za prawidłowe właśnie z tego powodu.

Zmiana ocen co do postępowania skarżącego w tymże zakresie była więc w realiach sprawy niniejszej nie do pogodzenia z obowiązującą zasadą prowadzenia postępowania w taki sposób, aby pogłębiać zaufanie obywateli do organów państwa (art. 8 kpa).

Każdy podmiot toczącego się postępowania ma prawo oczekiwać, iż reguły i zasady jakim podlega będą jasne, zaś stanowisko organów jednoznaczne i przekonujące. Wszelkie odstępstwa są w tej materii nie do przyjęcia, albowiem adresat decyzji ma prawo oczekiwać przewidywalności organów i niezmienności prezentowanych przez nie ocen i faktów, tym bardziej, jeśli były one już wyrażane poprzednio na gruncie tożsamego stanu faktycznego i prawnego.

Powyższe oznacza, iż niezależnie od przywołanych przez organ i skarżącą racji zaskarżona decyzja podlega uchyleniu.

Zdaniem sądu organ II instancji nie uzasadnił, dlaczego przy interpretacji zasad rozliczania kosztów zarządu w sprawie niniejszej należy brać pod uwagę zasady finansowania PO KL z 2013 r. i to w sytuacji, kiedy skarżący już wcześniej rozliczył te koszty.

Sąd stoi na stanowisku, że organ odwoławczy winien rozważyć przy ponownym rozpatrzeniu sprawy potrzebę odstąpienia od określenia skarżącej jakiejkolwiek kwoty przypadającej do zwrotu z tytułu rozliczenia kosztów zarządu – wynagrodzenia dla Kanclerza.

Podstawą wyroku jest art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ppsa oraz art. 200 ppsa.