Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Czarnecki Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Protokolant ref. staż. Monika Piotrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2010 r. sprawy ze skargi M. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia w części prawa ochronnego na znak towarowy CHOLESTERIN oddala skargę

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r., nr [...] po rozpoznaniu sprawy o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy CHOLESTERIN o numerze [...] udzielonego na rzecz firmy M. Sp. z o.o. z siedzibą w W., na skutek sprzeciwu firmy N. Inc. z siedzibą w P., Stany Zjednoczone - Urząd Patentowy RP:

1. unieważnił prawo ochronne na znak towarowy CHOLESTERIN o numerze [...] w części dotyczącej suplementów diety do celów medycznych, preparatów farmaceutycznych, preparatów chemiczno-farmaceutycznych, leków dla ludzi, leków pomocniczych (wspierających), leków w płynie, leków wzmacniających, preparatów witaminowych, dodatków odżywczych do celów leczniczych, dodatków mineralnych do żywności, wód mineralnych do celów leczniczych, soli wód mineralnych, żywności dietetycznej dla celów leczniczych, dietetycznych napojów przystosowanych do celów medycznych, dietetycznych substancji przystosowanych do celów medycznych, napojów leczniczych, olei leczniczych, naparów leczniczych (nalewek), ziół leczniczych, środków zmniejszających apetyt dla celów medycznych, syropów do użytku farmaceutycznego, produktów na bazie wapna do celów farmaceutycznych, preparatów balsamicznych (aromatycznych) do celów leczniczych, herbaty leczniczej, lecytyny do celów medycznych.

w pozostałej części sprzeciw oddalił;

zniósł wzajemnie koszty postępowania między stronami.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Urząd Patentowy RP wskazał art. 246 i 247 ust. 2 oraz art. 132 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) – zwanej dalej p.w.p. oraz art. 100 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p.

Podstawę faktyczną stanowiły następujące ustalenia:

N. Inc. z siedzibą w P., Stany Zjednoczone (dalej też sprzeciwiający, uczestnik postępowania) złożył w dniu [...] maja 2008 r. sprzeciw wobec decyzji Urzędu z [...] maja 2007 roku o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy CHOLESTERIN o numerze [...] na rzecz M. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej też jako uprawniona ze spornego znaku, skarżąca).

Znak słowny CHOLESTERIN przeznaczony jest do oznaczania towarów zawartych w klasie 5 Klasyfikacji Nicejskiej i są to: suplementy diety do celów medycznych, preparaty farmaceutyczne, preparaty chemiczno-farmaceutyczne, leki dla ludzi, leki pomocnicze (wspierające), leki w płynie, leki wzmacniające, preparaty witaminowe, dodatki odżywcze do celów leczniczych, dodatki mineralne do żywności, wody mineralne do celów leczniczych, sole wód mineralnych, żywność dietetyczna dla celów leczniczych, dietetyczne napoje przystosowane do celów medycznych, dietetyczne substancje przystosowane do celów medycznych, napoje lecznicze, oleje lecznicze, napary lecznicze (nalewki), zioła lecznicze, środki zmniejszające apetyt dla celów medycznych, środki bakteriobójcze, środki do leczenia oparzenia, środki przeciwbólowe, syropy do użytku farmaceutycznego, tran, leki uspokajające, produkty na bazie wapna do celów farmaceutycznych, preparaty balsamiczne (aromatyczne) do celów leczniczych, herbata lecznicza, lecytyna do celów medycznych, środki przeciw migrenie.

Sprzeciwiający podniósł, że prawo ochronne na sporny znak towarowy CHOLESTERIN wydane zostało z naruszeniem przepisów art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p., bowiem znak CHOLESTERIN jest podobny w takim stopniu do wspólnotowego znaku towarowego CHOLESTIN nr [...] należącego do sprzeciwiającego, zarejestrowanego z wcześniejszym pierwszeństwem, że istnieje ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd. Znak słowny CHOLESTIN przeznaczony został do oznaczania suplementów diety zawierających drożdże ryżowe.

Sprzeciwiający wskazał na łudzące podobieństwo towarów oznaczanych przeciwstawionymi znakami towarowymi które wynika z faktu, że znak sporny przeznaczony jest m.in. do suplementów diety do celów medycznych, preparatów witaminowych, dodatków odżywczych do celów leczniczych, żywności dietetycznej do celów leczniczych, leków pomocniczych (wspierających) czy preparatów balsamicznych do celów leczniczych. Nagromadzenie podobieństw między znakami na płaszczyźnie wizualnej, fonetycznej i znaczeniowej prowadzi to do ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd zwłaszcza, że towary nimi oznaczane nabywane są bez recepty, a często także w miejscach innych niż apteki.

Uprawniony do znaku towarowego CHOLESTERIN w piśmie z dnia [...] grudnia 2008 r. uznał zarzuty sprzeciwiającego za bezzasadne. Podkreślił, że znak sporny nie naśladuje znaku CHOLESTIN, ale informuje, że produkt przeznaczony jest dla osób z problemami poziomu cholesterolu. Powstał jako nawiązanie do grupy terapeutycznej, do której należy suplement diety o nazwie CHOLESTERIN. Podnosił, że w branży farmaceutycznej i suplementów diety powszechnie stosowane jest nazewnictwo produktów mające na celu skojarzenie z grupą terapeutyczną, jednostką chorobową lub ich przeznaczeniem. Wskazał, że na odróżnianie towarów mają wpływ: forma produktu i szata graficzna, rodzaj opakowania bezpośredniego i pośredniego.

W piśmie z [...] stycznia 2010 r. zarzucił, że niejasny jest zakres żądania bo sprzeciwiający odniósł się tylko do wybranych towarów pomijając inne, a niektóre towary opatrywane spornym znakiem towarowym nie są podobne do towaru oznaczanego znakiem przeciwstawionym. Wskazał na istniejące między znakami różnice dotyczące m.in. różnej ilości liter i sylab. Różnice płaszczyzny wizualnej, jak i fonetycznej są jego zdaniem na tyle dominujące, że ryzyko pomyłki wydaje się mało prawdopodobne.

Na rozprawie przed Urzędem w dniu [...] stycznia 2010 r. sprzeciwiający potwierdził, że sprzeciw zawiera żądanie unieważnienia w całości prawa ochronnego na znak CHOLESTERIN. Jednakże - w odniesieniu do towarów: środki bakteriobójcze, środki do leczenia oparzenia, środki przeciwbólowe, leki uspokajające, tran, środki przeciw migrenie - wskazał nową podstawę prawną sprzeciwu - art. 131 ust. 1 pkt 3 p.w.p., których to towarów nie dotyczy zarzut z art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Odnosząc się do podobieństwa towarów podniósł, że warunki zbytu i ich przeznaczenie jest takie same, gdyż dotyczy suplementów diety. Suplementy diety i preparaty farmaceutyczne są podobne i mają to samo przeznaczenie - dla ludzi.

Uprawniony podtrzymując stanowisko podniósł, że w wykazie towarów znaku spornego CHOLESTERIN są wprawdzie suplementy diety, dla których uprawniony faktycznie używa obecnie spornego znaku towarowego, ale także znajdują się tam inne towary. Nie ma podobieństwa w zakresie części towarów. Ponadto nie wiadomo, czy np.: preparat obniżający poziom cholesterolu nie może działać przeciwbólowo, uspokajająco czy też przeciwmigrenowo. Wskazał, że wszystkie porównywane towary w zakresie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. mają charakter suplementów diety.

Kolegium Orzekające uznało za zasadny zarzut sformułowany na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. i uwzględniło w tej części żądanie unieważnienia prawa ochronnego na sporny znak towarowy CHOLESTERIN, która objęta jest podstawą prawną wniosku.

Stwierdziło, że w okolicznościach niniejszej sprawy wypełniona została dyspozycja określona art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p., według której konieczne jest spełnienie łącznie następujących przesłanek:

- identyczność lub podobieństwo towarów do oznaczania których znaki te są przeznaczone;

- identyczność lub podobieństwo znaków towarowych;

- podobieństwo towarów i znaków prowadzące do ryzyka wprowadzenia odbiorców w błąd co do pochodzenia towarów oznaczonych tymi znakami, czyli w takim stopniu, które może wprowadzać odbiorców w błąd.

Żądanie ostatecznie objęte sprzeciwem, oparte na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. dotyczyło następujących towarów: suplementy diety do celów medycznych, preparaty farmaceutyczne, preparaty chemiczno-farmaceutyczne, leki dla ludzi, leki pomocnicze (wspierające), leki w płynie, leki wzmacniające, preparaty witaminowe, dodatki odżywcze do celów leczniczych, dodatki mineralne do żywności, wody mineralne do celów leczniczych, sole wód mineralnych, żywność dietetyczna dla celów leczniczych, dietetyczne napoje przystosowane do celów medycznych, dietetyczne substancje przystosowanych do celów medycznych, napoje lecznicze, oleje lecznicze, napary lecznicze (nalewki), zioła lecznicze, środki zmniejszające apetyt dla celów medycznych, syropy do użytku farmaceutycznego, produkty na bazie wapna do celów farmaceutycznych, preparaty balsamiczne (aromatyczne) do celów leczniczych, herbaty lecznicze, lecytyna do celów medycznych.

Kolegium Orzekające wskazało, że przedmiotem jego oceny podobieństwa są wyłącznie znaki towarowe CHOLESTERIN i CHOLESTIN w postaci zarejestrowanej, czyli jako znaki słowne, stąd dla rozstrzygnięcia sporu nie miały wpływu podnoszone przez uprawnionego okoliczności dotyczące szaty graficznej, oznaczeń oraz opakowań towarów, czyli faktycznego stosowania znaków w obrocie. Rejestracja ich jako znaków słownych wyznaczyła zatem zakres oceny ich podobieństwa na gruncie p.w.p.

Dokonując na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. analizy podobieństwa samych towarów Urząd Patentowy ustalił, że przeciwstawiony znak towarowy CHOLESTIN został przeznaczony do oznaczania suplementów diety zawierających drożdże ryżowe, a sporny znak towarowy CHOLESTERIN został przeznaczony do oznaczania następujących towarów – z objętych zarzutem podniesionym na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p.: suplementy diety do celów medycznych, preparaty farmaceutyczne, preparaty chemiczno-farmaceutyczne, leki dla ludzi, leki pomocnicze (wspierające), leki w płynie, leki wzmacniające, preparaty witaminowe, dodatki odżywcze do celów leczniczych, dodatki mineralne do żywności, wody mineralne do celów leczniczych, sole wód mineralnych, żywność dietetyczna dla celów leczniczych, dietetyczne napoje przystosowane do celów medycznych, dietetyczne substancje przystosowane do celów medycznych, napoje lecznicze, oleje lecznicze, napary lecznicze (nalewki), zioła lecznicze, środki zmniejszające apetyt dla celów medycznych, syropy do użytku farmaceutycznego, produkty na bazie wapna do celów farmaceutycznych, preparaty balsamiczne (aromatyczne) do celów leczniczych, herbata lecznicza, lecytyna do celów medycznych.

Kolegium Orzekające przyznało rację uprawnionemu w tym zakresie, że sprzeciwiający zawarł w sprzeciwie ocenę podobieństwa jedynie wybranych towarów, a nie odniósł się w szczególności do podobieństwa suplementów diety do preparatów farmaceutycznych. Nie zgodziło się ze stanowiskiem sprzeciwiającego wygłoszonym na rozprawie, że suplementy diety i preparaty farmaceutyczne są podobne dlatego, że przeznaczone są dla ludzi. Tak ogólnikowe kryterium nie może decydować o uznaniu towarów za podobne, gdyż obejmuje swym zakresem ogromną ilość towarów zaspakajających różne potrzeby ludzi, wytwarzanych w różnych gałęziach gospodarki i często dostępnych w różnych specjalistycznych punktach sprzedaży.

Niemniej uznało, że twierdzenia sprzeciwiającego nie zwalniają organu od samodzielnej oceny podobieństwa towarów oznaczanych przeciwstawionymi znakami towarowymi. Oceniło zatem, że towary opatrzone znakami CHOLESTIN i CHOLESTERIN są podobne w rozumieniu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Jednakże w świetle treści wykazu towarów dla spornego znaku nie zgodziło się ze sprzeciwiającym, że wszystkie porównywane towary w zakresie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. mają charakter suplementów diety. Klasyfikacja natomiast ma charakter pomocniczy przy badaniu podobieństwa towarów porównywanych znaków.

Wywiodło, że przy ocenie podobieństwa (jednorodzajowości) towarów stosuje się różnorakie kryteria takie jak: rodzaj towarów, przeznaczenie towarów, zasada działania, krąg odbiorców do których skierowane są towary, sposób działania, sposób sprzedaży (dystrybucji) towarów, czas użytkowania, pomocniczo wygląd wyrobów". Z kolei w celu dokonania porównania towarów, oceny ich podobieństwa trzeba uwzględnić wszystkie istotne czynniki, które charakteryzują relację między tymi towarami: ich charakter, przeznaczenie, czyniony z nich użytek, jak również kwestię, czy są one względem siebie konkurencyjne, czy też się uzupełniają (wyrok Sądu z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie T-85/02 P. przeciwko O., Rec. Str. 11-0000, pkt 32 oraz wskazane w nim orzecznictwo, opublikowane na stronie internetowej www.curia.eu.)".

Mając na uwadze powyższe kryteria Kolegium Orzekające uznało suplementy diety do celów medycznych, preparaty witaminowe, dodatki odżywcze do celów leczniczych, dodatki mineralne do żywności za podobne do suplementów diety zawierających drożdże ryżowe.

Przytaczając podaną przez uprawnionego definicję "suplementu diety" jako "środek spożywczy, którego celem jest uzupełnienie normalnej diety, będący skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny (...) przeznaczony do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych, z wyłączeniem produktów posiadających właściwości produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego" - Kolegium oceniło, że każdy z powyższych produktów może służyć do uzupełnienia diety (stanowi dodatek, suplement) i wykazuje efekt odżywczy lub fizjologiczny. Oceniło, że preparaty farmaceutyczne należy uznać za podobne do suplementów diety. Definicja zawiera w powyższym zakresie rozróżnienie poprzez określenie suplementów diety jako środków "z wyłączeniem produktów posiadających właściwości produktu leczniczego" jednakże Kolegium uznało, że powyższa granica nie jest wyraźna i łatwo dostrzegalna w odczuciu przeciętnego odbiorcy. Zwróciło uwagę, że mimo podanej definicji sam uprawniony wskazał w wykazie towarów i uzyskał ochronę znaku dla "suplementów diety do celów medycznych", wskazując tym samym na leczniczy charakter takiego suplementu. Suplementy diety mogą być stosowane w procesie leczenia równolegle do preparatów farmaceutycznych w celu wzmocnienia organizmu. Mogą być wprowadzane do obrotu "w postaci: kapsułek, tabletek, drażetek i w innych podobnych postaciach, saszetek z proszkiem, ampułek z płynem, butelek z kroplomierzem i w innych podobnych postaciach płynów i proszków przeznaczonych do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych". Organ stwierdził zatem, że takie same postaci mają preparaty farmaceutyczne. Ponadto zarówno preparaty farmaceutyczne jak i suplementy diety są dostępne w tych samych specjalistycznych punktach sprzedaży, jakimi są apteki. Towary te mogą być także zalecane do jednoczesnego stosowania przez lekarza diagnozującego pacjenta.

W ocenie Kolegium Orzekającego oznacza to, że towary te są specjalistycznymi produktami spożywczymi sprzedawanymi w tych samych miejscach, mającymi taką samą lub podobną postać. I pomimo specjalizacji rynku, mogą być produkowane przez tego samego przedsiębiorcę. Wywiodło zatem, że o ile preparaty farmaceutyczne są podobne do suplementów diety, to podobne do tych ostatnich będą pozostałe towary objęte zakresem żądania z art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p., bowiem są to towary mieszczące się w zakresie znaczeniowym preparatu farmaceutycznego (np.: preparaty chemiczno-farmaceutyczne, leki dla ludzi, leki pomocnicze (wspierające), leki w płynie, leki wzmacniające) lub inne towary o charakterze leczniczym.

Zwracając uwagę na całościową ocenę znaku towarowego Urząd Patentowy stwierdził, że należy zwrócić uwagę na proporcje w sile odróżniającej poszczególnych elementów, a także ich oryginalność i sposób ich postrzegania, miejsce w znaku i kontekst w jakim poszczególne elementy zostały użyte. Dlatego dokonanie oceny porównawczej powinno się odbywać na różnych płaszczyznach postrzegania mając na uwadze jednocześnie ogólne wrażenie jakie znaki wywierają na odbiorcy.

Podkreślił, że przeciwstawione sobie znaki towarowe są znakami słownymi (odpowiednio CHOLESTERIN i CHOLESTIN). Oznacza to, że wizualna ocena podobieństwa dotyczy samych wyrazów, które nie znajdują się we wzajemnym oddziaływaniu z elementami graficznymi. Wyrazy te zawierają rdzeń, który może odwoływać się do organicznego związku chemicznego - cholesterolu. Organ przyznał, że produkty farmaceutyczne oraz suplementy diety zazwyczaj zawierają w swej nazwie wyrazy lub elementy wyrazów odnoszące się wprost do składu chemicznego, jednostki chorobowej czy też grupy terapeutycznej. Uznał jednak, że rdzeń ten nie może sam w sobie decydować o podobieństwie znaków towarowych. Dopiero jego umiejscowienie w znaku towarowym oraz zastosowanie dodatkowych elementów składających się na całościową postać znaku towarowego pozwala na ustalenie czy zachodzi podobieństwo znaków towarowych w rozumieniu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Stwierdził, że w badanej sprawie tymi dodatkowymi elementami są zakończenia wyrazów przeciwstawionych. Powinny one różnić się w sposób umożliwiający łatwe i jednoznaczne odróżnienie towaru jednego przedsiębiorcy od towarów innych przedsiębiorców, gdy tymczasem zarówno znak sporny CHOLESTERIN i jak i znak przeciwstawiony CHOLESTIN zawierają to samo zakończenie wyrazów, a mianowicie litery -in. Różnice istniejące między przeciwstawionymi znakami towarowymi sprowadzają się zatem do innej modyfikacji rdzenia zastosowanych wyrazów. Jeżeli wyrazy te mogą odwoływać się do wyrazu "cholesterol", to zastosowana modyfikacja sprowadza się do odmiennego skrócenia tego wyrazu poprzez użycie skrótu cholest- lub cholester-.

Organ ocenił zatem, że różnica taka (przy zastosowaniu tego samego zakończenia wyrazów) jest zbyt mała, by wyeliminować ryzyko pomylenia towarów na płaszczyźnie wizualnej oraz fonetycznej, nawet jeśli nabywcą tych towarów jest osoba odpowiednio uważna i dobrze poinformowana. Ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd jest tym większe, że wyrazy tworzące przeciwstawione znaki towarowe są stosunkowo długie (zawierają odpowiednio trzy i cztery sylaby), a wskazana różnica zawarta jest w środkowej ich części.

Urząd Patentowy uznał, że jest usprawiedliwione z psychologicznego punktu widzenia, iż dla konsumenta podstawowe znaczenie mają zbieżne elementy oznaczeń, gdyż nabywca z reguły zapamiętuje jedynie ogólny zarys oznaczenia, którego poszukuje. Powyższe ma istotne znaczenie w sytuacji, gdy przeciętny odbiorca nie ma możliwości porównania oznaczeń podczas dokonywania zakupów (co często ma miejsce).

Ocenił, że przeciwstawione znaki nie mogą być porównywane na płaszczyźnie znaczeniowej, gdyż są oznaczeniami fantazyjnymi. Zawarty rdzeń co najwyżej może sugerować określone informacje dla pewnej grupy odbiorców. Na tej podstawie nie można jednak ustalić podobieństwa przeciwstawionych znaków towarowych.

Organ ustalił, że analiza przeciwstawionych oznaczeń CHOLESTERIN i CHOLESTIN, według ich cech wspólnych dowodzi, że cechy te mogą prowadzić do pomylenia znaków, gdyż oznaczenia postrzegane jako całość wywołują wrażenia wspomnianego podobieństwa i kreują ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd. Zważywszy, że oceny podobieństwa znaków towarowych dokonuje się z punktu widzenia przeciętnego odbiorcy i w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego, jak również, że do stwierdzenia podobieństwa znaków nie jest konieczne rzeczywiste pomylenie znaków, lecz wystarczy tylko, że istnieje taka możliwość stwierdził, że równoległe istnienie na rynku porównywanych znaków towarowych mogłoby budzić niepotrzebne wątpliwości wśród potencjalnych odbiorców oraz skutkować konfliktem interesów firm. Potencjalnymi odbiorcami tego typu towarów są nie tylko specjaliści, ale każda osoba wymagająca leczenia lub pragnąca uzupełnić dietę poprzez użycie towarów objętych żądaniem unieważnienia na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Towary te można nabyć także bez recepty. Nawet jeśli odbiorca tych towarów jest dostatecznie uważny z uwagi na ryzyko nieprawidłowego użycia produktów wskazanych powyżej, to daleko idąca zbieżność przeciwstawionych znaków towarowych może prowadzić do ich pomylenia.

Oddalając wniosek o unieważnienie rejestracji spornego na podstawie art. 131 ust. 1 pkt 3 p.w.p. w odniesieniu do towarów: środki bakteriobójcze, środki do leczenia oparzenia, środki przeciwbólowe, leki uspokajające, tran, środki przeciw migrenie Kolegium Orzekające nie podzieliło stanowiska sprzeciwiającego o naruszeniu tego przepisu. Art. 131 ust. 1 pkt 3 p.w.p. zabrania udzielania praw ochronnych na oznaczenia, które ze swej istoty mogą wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru, właściwości lub, z uwzględnieniem ust. 3, pochodzenia geograficznego towaru. Uznało, że sporny znak towarowy składa się wyłącznie z jednego elementu, wyrazu CHOLESTERIN, który nie jest oznaczeniem, które wprost i w sposób jednoznaczny pozostaje opisowy względem jakichkolwiek towarów. Tym samym nie może zawierać treści, które będą wprowadzać odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru lub właściwości towarów. Sam fakt użycia w znaku towarowym sylab, które mogą kojarzyć się z wyrazem "cholesterol" określonej grupie potencjalnych nabywców nie dowodzi, że znak ten jest - względem wybranych towarów - znakiem mylącym. Niezależnie od powyższego organ uznał, że sprzeciwiający nie udowodnił dlaczego wskazany związek chemiczny pozostawałby mylący względem wymienionych towarów.

W zakresie żądania zwrotu kosztów postępowania Kolegium Orzekające uznało za zasadne zniesienie wzajemne kosztów między stronami na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 256 ust. 2 p.w.p., przewidujące, że w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

M. Sp. z o.o. z siedzibą w W. złożyła skargę do tut. Sądu zaskarżając decyzję Urzędu Patentowego RP z [...] stycznia 2010 r. nr [...] w części unieważniającej prawo ochronne na znak towarowy CHOLESTERIN o numerze [...] dotyczącej: suplementów diety do celów medycznych, preparatów farmaceutycznych, preparatów chemiczno - farmaceutycznych, leków dla ludzi, leków pomocniczych (wspierających), leków w płynie, leków wzmacniających, preparatów witaminowych, dodatków odżywczych do celów leczniczych dodatków mineralnych do żywności, wód mineralnych do celów leczniczych, soli wód mineralnych, żywności dietetycznej dla celów leczniczych, dietetycznych napojów przystosowanych do celów medycznych, dietetycznych substancji przystosowanych do celów medycznych, napojów leczniczych, olei leczniczych, naparów leczniczych nalewek), ziół leczniczych, środków zmniejszających apetyt dla celów medycznych, syropów do użytku farmaceutycznego, produktów na bazie wapna do celów farmaceutycznych, preparatów balsamicznych aromatycznych) do celów leczniczych, herbaty leczniczej, lecytyny do celów medycznych, wnosząc o uchylenie decyzji w tej części.

Skarżąca zarzuciła temu rozstrzygnięciu naruszenie art. 132 ust. 2 pkt 2 i 3 p.w.p. i wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania. Przyznała, że bezsporne jest, że porównywane znaki towarowe przeznaczone są do oznaczania identycznych i podobnych towarów, tj. leków, preparatów farmaceutycznych, produktów chemicznych do pielęgnacji zdrowia zawartych w klasie 5. Nie podzieliła stanowiska organu co do tego, że zakończenia wyrazów przeciwstawionych powinny różnić się, umożliwiając łatwe i jednoznaczne odróżnienie towaru jednego przedsiębiorcy od towarów innych przedsiębiorców i że istnieje ryzyko pomylenia towarów na płaszczyźnie wizualnej oraz fonetycznej.

Odmiennie wywiodła, iż istotne różnice istniejące między przeciwstawionymi znakami towarowymi sprowadzają się do innej modyfikacji rdzenia zastosowanych wyrazów. Wyraz CHOLESTERIN odwołuje się bowiem do wyrazu "cholesterol", a różnica taka nie nasuwa w żaden sposób skojarzenia podobieństwa produktów zarówno na płaszczyźnie wizualnej, jak i fonetycznej. Istotą jest zastosowanie spółgłoski "r", która w zasadniczy sposób zmienia fonetykę znaku towarowego skarżącego powodując, iż słyszy się twardą końcówkę wyrazu w przeciwieństwie do znaku CHOLESTIN.

Zdaniem skarżącego, leki są produktami codziennego użytku, docelowym kręgiem odbiorców tych towarów są przeciętni konsumenci, których w świetle orzecznictwa europejskiego uważa się za właściwie poinformowanych, dostatecznie uważnych i rozsądnych, zatem zakupowi poświęcają z reguły więcej czasu i więcej uwagi zapoznając się zwykle z ich właściwościami, działaniem. Znak CHOLESTERIN nie może wprowadzać w błąd ani wywoływać skojarzenia ze znakami sprzeciwiającego, skoro - w jego ocenie - oba znaki różnią się zasadniczo tak pod względem wizualnym, fonetycznym, jak i znaczeniowym, co powoduje, że oceniane w całości wywołują całkowicie odmienne wrażenie na odbiorcy towarów. Przy porównaniu znaków należy uwzględnić ogólne całościowe wrażenie, jakie porównywane oznaczenia wywierają u odbiorcy, dla którego decydujące znaczenie mają elementy dominujące, jakie występują w porównywanych znakach. Jeżeli dominują różnice, to mało prawdopodobne jest ryzyko kontuzji u przeciętnego - dobrze zorientowanego, rozważnego odbiorcy określonego rodzaju towarów.

Dokonując odmiennej analizy porównawczej skarżący ocenił, że znaki towarowe CHOLESTERIN i CHOLESTIN różnią się tym, iż znak skarżącego zawiera dodatkowe litery "ER", co wpływa na odmienne postrzeganie znaków w warstwie wizualnej, fonetycznej i znaczeniowej. Znak skarżącego w przeciwieństwie do CHOLESTINu kojarzy się z cholesterolem, nie tylko - jak twierdzi organ - specjalistom. Ze względu na liczne kampanie medialne produktów spożywczych jak i farmaceutycznych składnik chemiczny nazywany cholesterolem jest powszechnie znany. Znak cholestin ze względu na brak litery "r" w nazwie trudno jest skojarzyć z cholesterolem.

CHOLESTERIN posiada dodatkowo grafikę, która stanowi integralną część tego znaku i determinuje jego aspekt wizualny, który jest szczególnie istotny w przypadku takich towarów jak leki, które nabywane są zwykle po wzrokowym zapoznaniu się z nimi przez klientów. Klienci bowiem, co było podnoszone już wyżej, przed zakupem leków zapoznają się z reguły z ich właściwościami, działaniem, aby wybrać towar najbardziej odpowiedni dla ich indywidualnych potrzeb.

Skarżący nie godził się ze stanowiskiem organu, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego potencjalni odbiorcy mogliby kojarzyć te znaki sądząc że towary nim oznaczone pochodzą z tego samego przedsiębiorstwa. Wręcz przeciwnie, pomiędzy porównywanymi znakami towarowymi nie istnieje taki stopień podobieństwa, który stwarzałby realne niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów, tym bardziej, iż punktem odniesienia w rozpatrywanej sprawie jest konsument, właściwie poinformowany, dostatecznie uważny i rozsądny.

Urząd Patentowy wnosząc o oddalenie skargi wskazał, że zakwestionowany art. 132 ust. 2 pkt 3 p.w.p. nie znajdował zastosowania w sprawie i nie były podstawą prawną wydanej decyzji. Skarżący prawdopodobnie błędnie powołał na s. 2 przedmiotowej skargi art. 132 ust. 2 pkt 3, gdyż w dalszej części skargi zarzut ten nie został uzasadniony. W pozostałym zakresie podtrzymał stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazując, że sformułowany przez skarżącego zarzut naruszenia przepisów art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. sprowadza się do odmiennej oceny podobieństwa porównywanych znaków towarowych.

Uczestnik postępowania na rozprawie przed Sądem wnosił o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Przepis art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153 poz. 1269 ze zm.) stanowi, iż sąd administracyjny sprawuje, w zakresie swej właściwości, kontrolę pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U . Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), dalej zwanej p.p.s.a, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Kontrolując pod tym kątem legalność zaskarżonej decyzji, w ocenie Sądu, skarga obejmująca zakres unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy CHOLESTERIN o numerze [...] - w części dotyczącej suplementów diety do celów medycznych, preparatów farmaceutycznych, preparatów chemiczno-farmaceutycznych, leków dla ludzi, leków pomocniczych (wspierających), leków w płynie, leków wzmacniających, preparatów witaminowych, dodatków odżywczych do celów leczniczych, dodatków mineralnych do żywności, wód mineralnych do celów leczniczych, soli wód mineralnych, żywności dietetycznej dla celów leczniczych, dietetycznych napojów przystosowanych do celów medycznych, dietetycznych substancji przystosowanych do celów medycznych, napojów leczniczych, olei leczniczych, naparów leczniczych (nalewek), ziół leczniczych, środków zmniejszających apetyt dla celów medycznych, syropów do użytku farmaceutycznego, produktów na bazie wapna do celów farmaceutycznych, preparatów balsamicznych (aromatycznych) do celów leczniczych, herbaty leczniczej, lecytyny do celów medycznych - nie może być uwzględniona, bowiem akt ten nie narusza prawa.

Skarga nie podnosi zarzutów procesowych w zakresie ustaleń faktycznych i także w ocenie Sądu zostały one dokonane prawidłowo.

Prawidłowo organ zastosował przepisy prawa materialnego. Zgodnie z art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. nie udziela się prawa ochronnego na znak towarowy identyczny lub podobny do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego lub zgłoszonego w celu uzyskania prawa ochronnego (o ile na znak taki zostanie udzielone prawo ochronne) z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem wcześniejszym.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, o podobieństwie znaków towarowych rozstrzyga się na podstawie kryterium niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów. Na niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd co do pochodzenia towarów składa się podobieństwo towarów i podobieństwo oznaczeń (por. wyrok NSA z 28 marca 2002 r., II S.A. 2778/01). Wobec tego niezbędnym elementem stanu faktycznego ustalonego dla potrzeb porównania znaków towarowych pod względem ich podobieństwa jest określenie jakie towary mogą być opatrywane znakami towarowymi, do których wynikające z rejestracji uprawnienia przysługują różnym podmiotom. Wymóg taki nie zachodzi wtedy, gdy pomiędzy samymi oznaczeniami brak podobieństw mogących powodować niebezpieczeństwo wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów. Taka sytuacja występuje w szczególności, gdy porównywane słowne znaki towarowe w warstwie wizualnej i fonetycznej wykazują tak znaczne różnice, że wykluczone są pomyłki po stronie odbiorcy dokonującego zakupu niezależnie od warunków i przedmiotu sprzedaży.

Sąd nie podzielił zatem zarzutów skargi co do dokonania przez Urząd Patentowy wadliwej interpretacji art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Urząd dokonał w jego świetle prawidłowego porównania obu znaków towarowych. Prawidłowo ustalił podobieństwo samych towarów, bowiem przeciwstawiony znak towarowy CHOLESTIN został przeznaczony do oznaczania suplementów diety zawierających drożdże ryżowe, a sporny znak towarowy CHOLESTERIN został przeznaczony do oznaczania towarów (z objętych zarzutem art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p.): suplementy diety do celów medycznych, preparaty farmaceutyczne, preparaty chemiczno-farmaceutyczne, leki dla ludzi, leki pomocnicze (wspierające), leki w płynie, leki wzmacniające, preparaty witaminowe, dodatki odżywcze do celów leczniczych, dodatki mineralne do żywności, wody mineralne do celów leczniczych, sole wód mineralnych, żywność dietetyczna dla celów leczniczych, dietetyczne napoje przystosowane do celów medycznych, dietetyczne substancje przystosowane do celów medycznych, napoje lecznicze, oleje lecznicze, napary lecznicze (nalewki), zioła lecznicze, środki zmniejszające apetyt dla celów medycznych, syropy do użytku farmaceutycznego, produkty na bazie wapna do celów farmaceutycznych, preparaty balsamiczne (aromatyczne) do celów leczniczych, herbata lecznicza, lecytyna do celów medycznych.

Organ prawidłowo dokonał samodzielnej oceny podobieństwa towarów oznaczanych przeciwstawionymi znakami towarowymi zauważając, że sprzeciwiający zawarł w sprzeciwie ocenę podobieństwa jedynie wybranych towarów, a nie odniósł się do podobieństwa suplementów diety i preparatów farmaceutycznych. Przekonywująco uzasadnił, nie godząc się ze stanowiskiem sprzeciwiającego, że ogólnikowe kryterium podobieństwa "przeznaczenia dla ludzi" suplementów diety i preparatów farmaceutycznych nie może decydować o uznaniu towarów za podobne, gdyż obejmuje swym zakresem zarówno olbrzymią ilość towarów zaspakajających różne potrzeby ludzi, jak i są one wytwarzane w różnych gałęziach gospodarki i różna jest ich dostępność w różnych specjalistycznych punktach sprzedaży. Nie ma wątpliwości, że przy ocenie podobieństwa, ustalenia jednorodzajowości towarów stosuje się takie kryteria jak m.in.: rodzaj towarów, ich przeznaczenie, zasadę działania, krąg odbiorców do których skierowane, sposób działania, sposób sprzedaży. Także, w celu dokonania porównania towarów, oceny ich podobieństwa trzeba uwzględnić inne istotne czynniki charakteryzujące relację między tymi towarami: ich charakter, przeznaczenie, jak również kwestię, czy są one względem siebie konkurencyjne, czy też się uzupełniają.

W ocenie Sądu, organ uwzględnił powyższe kryteria uznając prawidłowo suplementy diety do celów medycznych, preparaty witaminowe, dodatki odżywcze do celów leczniczych, dodatki mineralne do żywności za podobne do suplementów diety zawierających drożdże ryżowe. Odnosząc się do definicji "suplementu diety" jako "środka spożywczego, którego celem jest uzupełnienie normalnej diety, będący skoncentrowanym źródłem witamin lub składników mineralnych lub innych substancji wykazujących efekt odżywczy lub inny fizjologiczny (...) przeznaczonego do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych, z wyłączeniem produktów posiadających właściwości produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego" zasadnie przyjął, że każdy z powyższych produktów może służyć do uzupełnienia diety (stanowi dodatek, suplement) i wykazuje efekt odżywczy lub fizjologiczny. Wyjaśnił także i uzasadnił dostatecznie przekonywująco, zgodnie z wymogami art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 7 i 77 § 1 k.p.a., dlaczego preparaty farmaceutyczne należy uznać za podobne do suplementów diety, bowiem definicja zawiera w powyższym zakresie rozróżnienie poprzez określenie suplementów diety jako środków "z wyłączeniem produktów posiadających właściwości produktu leczniczego" jednakże powyższa granica nie jest wyraźna i łatwo dostrzegalna w odczuciu przeciętnego odbiorcy. Mimo podanej definicji, uprawniony wskazując w wykazie towarów i uzyskując ochronę znaku dla "suplementów diety do celów medycznych" wskazał na leczniczy charakter takiego suplementu. Co istotne, w procesie leczenia suplementy diety mogą być stosowane równolegle do preparatów farmaceutycznych w celu wzmocnienia organizmu. Postacie, w jakich mogą być wprowadzane do obrotu są podobne lub takie same jak postacie, jakie mają preparaty farmaceutyczne (kapsułki, tabletki, drażetki i inne podobne postacie, saszetki z proszkiem, ampułki z płynem, butelki z kroplomierzem i inne podobne postacie płynów i proszki przeznaczone do spożywania w małych, odmierzonych ilościach jednostkowych). Także podobna jest ich dostępność - zwykle w tych samych specjalistycznych punktach sprzedaży, jakimi są apteki oraz mogą być zalecane przez lekarza. Nadto mogą być produkowane przez tego samego przedsiębiorcę.

Nie jest także błędem konkluzja organu, że o ile preparaty farmaceutyczne są podobne do suplementów diety, to podobne do tych ostatnich będą pozostałe towary objęte zakresem żądania z art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p., bowiem są to towary mieszczące się w zakresie znaczeniowym preparatu farmaceutycznego (np.: preparaty chemiczno-farmaceutyczne, leki dla ludzi, leki pomocnicze (wspierające), leki w płynie, leki wzmacniające) lub inne towary o charakterze leczniczym.

W ocenie Sądu organ dokonał prawidłowej analizy porównawczej obu znaków CHOLESTERIN i CHOLESTIN, mając na uwadze całościową ich ocenę. Jednocześnie mając na uwadze ogólne wrażenie jakie wywierają na odbiorcy zwrócił uwagę na proporcje w sile odróżniającej poszczególnych elementów, na ich oryginalność i sposób postrzegania, miejsce w znaku i kontekst w jakim poszczególne elementy zostały użyte.

Trafność tej oceny uzasadnia w szczególności ustalenie, że przeciwstawione sobie znaki towarowe są znakami słownymi CHOLESTERIN i CHOLESTIN, co oznacza, że wizualna ocena podobieństwa dotyczy samych wyrazów, które nie znajdują się we wzajemnym oddziaływaniu z elementami graficznymi. Wyrazy te zawierają rdzeń, który może odwoływać się do cholesterolu, ale nie przesądza to samo w sobie o podobieństwie znaków towarowych. Można przyjąć za powszechną wiedzę, że produkty farmaceutyczne oraz suplementy diety zazwyczaj zawierają w swej nazwie wyrazy lub elementy wyrazów odnoszące się wprost do składu chemicznego, jednostki chorobowej czy też grupy terapeutycznej.

Sąd podziela pogląd organu, że o ile rdzeń nie może sam w sobie decydować o podobieństwie znaków towarowych, o tyle dopiero jego umiejscowienie w znaku towarowym, zastosowanie dodatkowych elementów stanowiących o całościowej postaci znaku towarowego pozwala na ustalenie, czy zachodzi podobieństwo znaków towarowych w rozumieniu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p.

Nie ulega wątpliwości, że przy dokonywaniu analizy porównawczej znaków CHOLESTERIN i CHOLESTIN - dodatkowymi elementami są zakończenia wyrazów przeciwstawionych, które dla łatwego i jednoznacznego odróżnienia towarów obu przedsiębiorców powinny się różnić. Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie Urząd Patentowy prawidłowo ocenił, że zarówno znak sporny CHOLESTERIN i jak i znak przeciwstawiony CHOLESTIN zawierają to samo zakończenie wyrazów, -in, a istniejące między przeciwstawionymi znakami różnice sprowadzają się do innej modyfikacji rdzenia zastosowanych wyrazów. Przy założeniu, że wyrazy te mogą odwoływać się do wyrazu "cholesterol", zastosowana modyfikacja sprowadza się do odmiennego skrócenia tego wyrazu poprzez użycie skrótu cholest- lub cholester-. Uprawniona w tej sytuacji jest ocena, że taka różnica - przy zastosowaniu tego samego zakończenia wyrazów - jest zbyt mała, by wyeliminować ryzyko pomylenia towarów na płaszczyźnie wizualnej oraz fonetycznej, nawet jeśli nabywcą tych towarów jest osoba odpowiednio uważna i dobrze poinformowana. Należy zgodzić się z oceną, że ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd jest większe, gdy wyrazy tworzące przeciwstawione znaki towarowe są stosunkowo długie (porównywane znaki zawierają odpowiednio trzy i cztery sylaby), a wskazana różnica zawarta jest w środkowej ich części. Dla konsumenta podstawowe znaczenie mają zbieżne elementy oznaczeń, gdyż z reguły zapamiętuje jedynie ogólny zarys oznaczenia, którego poszukuje. Organ wprawdzie ostatecznie ocenił, iż przeciwstawione znaki, jako oznaczenia fantazyjne nie mogą być porównywane na płaszczyźnie znaczeniowej, niemniej jednak de facto pośrednio tej oceny dokonał odnosząc się w rozważaniach zarówno do zawartego w obu znakach rdzenia, który może sugerować określone informacje dla pewnej grupy odbiorców w zakresie wyrazu "cholesterol" i że zastosowana modyfikacja sprowadza się do odmiennego skrócenia tego wyrazu poprzez użycie skrótu cholest- lub cholester-.

Innymi słowy, w ocenie Sądu, organ dokonując całościowej oceny obu znaków na trzech płaszczyznach: fonetycznej, wizualnej i znaczeniowej - dostatecznie uzasadnił tezy o niebezpieczeństwie konfuzji, powołując się na argumenty dotyczące w szczególności podobieństwa warstwy wizualnej i fonetycznej, które postrzegane jako całość wywołują wrażenie podobieństwa.

Rejestracja spornego znaku towarowego słownego CHOLESTERIN kreuje zatem ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd co do źródła jego pochodzenia w sytuacji, gdy podstawową funkcją udzielonego z wcześniejszym pierwszeństwem prawa ochronnego na znak towarowy słowny CHOLESTIN jest funkcja odróżniania towarów nim oznaczonych. Zasługuje przy tym na podkreślenie, że do stwierdzenia podobieństwa znaków nie jest konieczne rzeczywiste pomylenie znaków, lecz wystarczy tylko, że istnieje taka możliwość. Jak trafnie podniósł organ, równoległe istnienie na rynku porównywanych znaków towarowych mogłoby budzić nie tylko niepotrzebne wątpliwości wśród potencjalnych odbiorców oraz skutkować konfliktem interesów firm. Oceny takiej dokonał mając na uwadze krąg odbiorców, bowiem potencjalnymi klientami dla tego typu towarów są nie tylko specjaliści, ale każda osoba wymagająca leczenia lub pragnąca uzupełnić dietę poprzez użycie towarów objętych żądaniem unieważnienia na podstawie art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Istotne jest, że towary te można nabyć także bez recepty.

Orzecznictwo ETS-u na gruncie wspólnotowego prawa do znaków towarowych zwraca uwagę na to, że przy ocenie niebezpieczeństwa wprowadzenia w błąd istotna jest percepcja przeciętnego konsumenta, do którego towar jest kierowany. Ostatecznie wypracowany model przeciętnego konsumenta (wyrok ETS z 16 lipca 1998 r. C-210/96), to osoba średnio poinformowana, uważna i rozsądna, a co bardzo istotne – poziom jego uwagi różni się w zależności od tego, jakie dobra nabywa. Dlatego na akceptację zasługuje ocena Urzędu Patentowego, że nawet jeśli odbiorca tych towarów jest dostatecznie uważny z uwagi na ryzyko nieprawidłowego użycia wskazanych wyżej produktów, także nabywanych bez recepty, to daleko idąca zbieżność przeciwstawionych znaków towarowych może prowadzić do ich pomylenia.

Podkreślić należy, że przepis art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. zakazujący udzielania prawa ochronnego na znak towarowy identyczny lub podobny do znaku towarowego, na który udzielono prawa ochronnego lub zgłoszonego w celu uzyskania prawa ochronnego z wcześniejszym pierwszeństwem na rzecz innej osoby dla towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia odbiorców w błąd, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem wcześniejszym – ma na celu ochronę obrotu gospodarczego przed możliwością wprowadzenia przez znak towarowy w błąd w przedmiocie pochodzenia towaru. Niedopuszczalna jest bowiem rejestracja znaków towarowych, w wyniku której powstałoby prawo, którego zakres pokrywałby się chociaż częściowo z zakresem prawa z rejestracji z wcześniejszym pierwszeństwem.

Niezrozumiały jest zarzut skargi co do naruszenia art. 132 ust. 2 pkt 3 p.w.p., skoro przepis ten nie stanowił podstawy prawnej zaskarżonej decyzji. Organ orzekał bowiem na podstawie 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. Bezprzedmiotowe są argumenty skarżącego w zakresie okoliczności, że CHOLESTERIN posiada dodatkowo grafikę, która stanowi integralną część tego znaku i determinuje jego aspekt wizualny, bowiem porównaniu podlegać mogły znaki w postaci zarejestrowanej, czyli jako znaki towarowe słowne, a nie w przedstawione w postaci graficznej na opakowaniu. Stąd poza rozważaniami pozostaje wzrokowy odbiór przez klientów zastosowanej na opakowaniu grafiki.

Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdził, że zaskarżona (w części) decyzja prawa nie narusza w stopniu uzasadniającym jej wyeliminowanie z obrotu prawnego i na mocy art. 151 p.p.s.a. skargę oddalił.