Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Na mocy art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego organy nadzoru budowlanego upoważnione są do nałożenia w drodze decyzji obowiązku przedłożenia inwentaryzacji wykonanych robót budowlanych lub odpowiednich ocen technicznych bądź ekspertyz.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Hauser Sędziowie NSA Maria Czapska-Górnikiewicz (spr.) del. WSA Mirosław Gdesz Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Kuberska-Pellegrino po rozpoznaniu w dniu 8 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 22 grudnia 2014 r. sygn. akt II SA/Ke 938/14 przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach w sprawie ze skargi A. P. i S. P. na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach z dnia [...] sierpnia 2014 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia wykonania obowiązku przedłożenia ekspertyzy technicznej robót budowlanych 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości i oddala skargę, 2. zasądza od A. P. i S. P. solidarnie na rzecz Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Kielcach kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. P. i S. P. uchylił zaskarżoną decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] sierpnia 2014 r. oraz decyzję organu I instancji w przedmiocie stwierdzenia wykonania obowiązku przedłożenia ekspertyzy technicznej, a także decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opatowie z dnia [...] lutego 2014 r.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że w dniu 30 grudnia 2013 r. przeprowadzono kontrolę budowy przydomowej oczyszczalni ścieków na działce nr [...] (obręb C.) o wydajności do 4 m3/dobę, realizowanej przez Gminę [...] na podstawie zgłoszenia z dnia 27 lipca 2011 r. W toku kontroli ustalono, że zmieniono lokalizację oczyszczalni w stosunku do dokonanego zgłoszenia. Według rysunku będącego załącznikiem graficznym do ww. zgłoszenia studzienka rozsączająca powinna być umiejscowiona na wysokości południowo – zachodniej ściany szczytowej budynku nr [...] i w odległości 27 m od studni zlokalizowanej na działce sąsiedniej należącej do A. i S. P., zaś główny zbiornik oczyszczalni w połowie szerokości ściany szczytowej (północno – wschodniej) budynku nr [...] w odległości ok. 5 m od tej ściany. Tymczasem podczas kontroli stwierdzono, że główny zbiornik oczyszczalni został przesunięty w kierunku zachodnio – północnym o ok. 7 m i obecnie odległość zbiornika oczyszczalni od naroża budynku nr [...] wynosi 4,65 m. Studnia chłonna została przesunięta w kierunku wschodnim i jest usytuowana w odległości 9,5 m od budynku nr [...] i około 3,7 m od ogrodzenia pomiędzy działkami (pomiaru dokonano do wywietrznika studzienki). Odległość istniejącego ogrodzenia pomiędzy działkami do budynku mieszkalnego nr [...] wynosi 3,2 m. Stwierdzono, że studnia na działce nr [...] jest nieczynna i zasypana. W dniu 10 stycznia 2014 r. inwestor przedłożył rysunek zamienny usytuowania ww. oczyszczalni ścieków, na której widnieje adnotacja kierownika budowy "zmiana nieistotna", inwentaryzację tej oczyszczalni opracowaną w dniu 19 listopada 2013 r. oraz dokumentację techniczną przydomowej oczyszczalni ścieków.

Decyzją z dnia [...] lutego 2014 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Opatowie na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 i ust. 7, art. 80 ust. 2 pkt 1, art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm. – zwanej dalej Prawem budowlanym) oraz art. 123 § 1 K.p.a. nałożył na Gminę [...] obowiązek przedłożenia w terminie do dnia 30 kwietnia 2014 r. ekspertyzy technicznej robót budowlanych wykonywanych przy budowie przydomowej oczyszczalni ścieków, zawierającej jednoznaczną ocenę, czy usytuowanie przydomowej oczyszczalni w obecnym miejscu może mieć negatywny wpływ na naruszenie statyki konstrukcji budynków sąsiadujących i zawierać ewentualne zalecenia w tym zakresie. W dniu 30 kwietnia 2014 r. Gmina [...] przedłożyła dwie ekspertyzy techniczne.

Decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego na podstawie art. 51 ust. 3 i art. 81 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego oraz art. 104 K.p.a. stwierdził, że zobowiązana wykonała nałożony na nią obowiązek.

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego – po rozpatrzeniu odwołania A. i S. P.– na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. oraz art. 83 ust. 2 Prawa budowlanego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Jak wskazał organ odwoławczy, w wyniku przeprowadzonego postępowania wykazano, że obecnie obiekt nie narusza przepisów Prawa budowlanego i Prawa wodnego oraz nie stanowi zagrożenia dla sąsiedniego budynku usytuowanego na działce nr ewid. [...]. Z przedłożonej ekspertyzy technicznej wynika, że obecna lokalizacja wykonanej oczyszczalni ścieków różni się od pierwotnego jej usytuowania w 2013 r. usytuowaniem dołu chłonnego, natomiast pozostałe elementy oczyszczalni nie uległy zmianie. Obecnie dół chłonny znajduje się około 35 m od studni na działce nr ewid. [...] oraz 7 m od budynku mieszkalnego nr [...] na ww. działce. Odległość dołu chłonnego od granicy działki wynosi około 5 m. Odległości te odpowiadają parametrom określonym w § 36 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Także obecna lokalizacja tej studni jest zgodna z § 31 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia. Odpowietrzenie wykonano z rury grubości 110 mm zgodnie z projektem. Dół studni chłonnej posadowiony jest na głębokości 1,40 m od poziomu terenu i spełnia warunek minimalnej odległości 1,5 m ponad poziomem wód gruntowych, określony w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 137 poz. 984). Przedłożone ekspertyzy zostały poprzedzone pracami badawczymi geologicznymi przeprowadzonymi w kwietniu 2014 r., w ramach których stwierdzono, że podłoże gruntowe w omawianym rejonie reprezentowane jest przez grunty spoiste – pyły. Do głębokości wykonanego otworu, tj. 5,0 m od powierzchni terenu nie stwierdzono występowania poziomu wody gruntowej. Grunt spoisty – pyły powoduje natomiast całkowite przenikanie oczyszczonych ścieków bezpośrednio pionowo w dół. Nie ma żadnych możliwości przepływu ścieków w poziomie, które mogłyby powodować podmakanie obiektów na innych działkach. Nadto z przedłożonych ekspertyz wynika, że przedmiotowa oczyszczalnia ścieków jest w dobrym stanie technicznym i nadaje się do użytkowania. Usytuowanie i wykonanie tej oczyszczalni nie ma żadnego negatywnego wpływu na statykę i konstrukcję budynku nr [...] na sąsiedniej działce, którego przyczyną zawilgocenia jest nieodpowiedni stan techniczny. Przedłożone ekspertyzy techniczne ostatecznie potwierdziły, że przedmiotowa oczyszczalnia nie wymagała wykonania dodatkowych robót budowlanych. Źródłem emisji uciążliwych zapachów i gazów mogą być z kolei wywiewki wentylacyjne odpowietrzenia zbiorników i zaniedbania w eksploatacji, których w przedmiotowej sprawie nie stwierdzono. Ponadto wywiewki te zostały usytuowane z zachowaniem wymaganych odległości od granic i okien sąsiedniego budynku mieszkalnego oraz zgodnie z projektem.

Skargę na powyższą decyzję wnieśli A. P. i S. P., zarzucają jej naruszenie art. 8, art. 11 art. 107 § 3 w zw. z art. 140 i art. 138 K.p.a. oraz art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a., a także art. 75 § 1 i art. 84 § 1 K.p.a.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie.

Rozpoznając powyższą skargę, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał ją za zasadną. Zdaniem Sądu, prawidłowo ustalono, że budowa przedmiotowej oczyszczalni ścieków wymagała zgłoszenia, którego skutecznie dokonano wobec nie wniesienia sprzeciwu. Zgłoszenie to było jednak wadliwe, bowiem odległość studni rozsączającej od istniejącej na sąsiedniej działce studni dostarczającej wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi wynosiła 27 m, zamiast wymaganych 30 m – zgodnie z § 31 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.). Po zrealizowaniu obiektu nie narusza on już jednak ww. przepisu, gdyż obecnie odległość studni chłonnej od studni dostarczającej wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi wynosi ok. 35 m. W tej sytuacji obowiązkiem organów była ocena wykonanych robót budowlanych z punktu widzenia art. 50 ust. 1 Prawa budowlanego. Rozważenia wymagało też wyjaśnienie, czy nie zachodził inny z przypadków, o jakich mowa w tym przepisie, w szczególności w punkcie 2 lub 4. Prowadzenie bowiem robót w oparciu o zgłoszenie, wobec którego nie wniesiono skutecznie sprzeciwu nie uwalnia inwestora od zarzutu przewidzianego w art. 50 ust. 1 pkt 4 Prawa budowlanego. Wyjaśnienie, czy nie zachodzi w sprawie jedna z przewidzianych w art. 50 ust. 1 sytuacji, mogło wymagać dostarczenia odpowiednich ocen technicznych lub ekspertyz. Obowiązek przedłożenia takiej ekspertyzy został nałożony na inwestora decyzją organu I instancji z dnia [...] lutego 2014 r. Nakładając jednak ten obowiązek, a więc w konsekwencji również stwierdzając jego wykonanie, zdaniem Sądu organy naruszyły przepisy prawa materialnego, tj. art. 51 ust. 1 pkt 2 i art. 51 ust. 3 pkt 1 Prawa budowlanego – w sposób mający wpływ na wynik sprawy. Organy nie wzięły bowiem pod uwagę, że oparta na treści art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego decyzja nie może ograniczać się do nakazania inwestorowi przedłożenia określonej dokumentacji, w tym również ekspertyz technicznych wykonywanych, czy też wykonanych robót budowlanych. Przepis ten nakłada obowiązek wykonania czynności materialno-prawnych o wskazanym w tym przepisie celu. Nałożenie obowiązku dostarczenia określonych dokumentów, w szczególności ekspertyzy technicznej, nie jest merytorycznym rozstrzygnięciem sprawy w rozumieniu art. 104 K.p.a., lecz jest uzupełnieniem materiału dowodowego. Podstawą do nałożenia takiego obowiązku jest art. 81c ust. 2 Prawa budowlanego i dopiero po dostarczeniu przez inwestora wymaganych dokumentów, ekspertyz, ocen, organ w oparciu o tak zgromadzony materiał dowodowy powinien rozważyć, czy zachodzą podstawy do podjęcia decyzji na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 lub 2 Prawa budowlanego. Ponieważ nałożenie takiego obowiązku jak w decyzji z dnia [...] lutego 2014 r. było niedopuszczalne, to niedopuszczalne było również wydanie decyzji stwierdzającej jego wykonanie. Wydana w sprawie decyzja organu I instancji była wadliwa, czego nie dostrzegł organ II instancji. Ta wadliwość powoduje z kolei konieczność uchylenia obu tych decyzji ze względu na naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – zwanej dalej P.p.s.a.). Wobec tego, że źródłem tej wadliwości była również wadliwa decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opatowie z dnia [...] lutego 2014 r., konieczne stało się zastosowanie w sprawie środków przewidzianych w art. 135 P.p.s.a. w celu wyeliminowania tej decyzji, wprawdzie nie zaskarżonej, bo zapadłej na wcześniejszym etapie postępowania, ale wydanej w postępowaniu prowadzonym z naruszeniem prawa, w granicach tej samej sprawy, której dotyczy skarga. Dlatego i ta decyzja podlegała uchyleniu na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit a P.p.s.a.

W tym stanie sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach orzekł jak na wstępie. Pozostałe rozstrzygnięcia oparto na mocy art. 152 oraz art. 200 w zw. z art. 205 § 1 P.p.s.a.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, zaskarżając go w całości i zarzucając mu:

- naruszenie prawa materialnego, tj.

1. art. 51 ust. 3 pkt 1 Prawa budowlanego poprzez zastosowanie błędnej wykładni polegającej na przyjęciu przez Sąd, iż organ nie mógł stwierdzić wykonania obowiązku orzeczonego decyzją wydaną na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego,

2. art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego przez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu przez Sąd, iż na tej podstawie nie można ograniczyć się do nakazania inwestorowi wyłącznie przedłożenia określonej dokumentacji w tym ekspertyzy wykonywanych robót, podczas gdy prawidłowa wykładnia tego przepisu dopuszcza taką możliwość;

3. art. 50 ust. 1 w zw. z art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego przez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu przez Sąd, iż w przypadku wadliwego dokonania zgłoszenia nie zachodzą podstawy do wszczęcia i prowadzenia postępowania naprawczego;

- naruszenia przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy, tj.

4. art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. w związku z art. 51 ust. 1 pkt 2 i art. 51 ust. 3 pkt 1 Prawa budowlanego polegającym na przyjęciu przez Sąd, iż decyzja z art. 51 ust. 1 pkt 2 winna być merytorycznym rozstrzygnięciem sprawy w rozumieniu art. 104 K.p.a., podczas gdy decyzja poprzedzająca zakończenie postępowania naprawczego dotyczy zarówno nakazania wykonania robót jak i innych czynności i nie kończy postępowania naprawczego,

5. art. 141 § 4 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. a w zw. art. 135 P.p.s.a. poprzez nieuzasadnione twierdzenie, że uchylone decyzje wydane zostały z naruszeniem przepisów prawa materialnego w sposób uprawniający do zastosowania art. 135 P.p.s.a.,

6. art. 3 i art. 141 § 4 P.p.s.a. poprzez dokonanie wadliwych wskazań co do dalszego postępowania będących skutkami wadliwej kontroli działalności administracji, polegającej na sprzeczności twierdzeń Sądu, z jednej strony stwierdzającego ewidentną konieczność prowadzenia postępowania naprawczego z drugiej rozważenie, czy zachodzą podstawy określone w art. 50 ust. 1 Prawa budowlanego do jego prowadzenia.

Wskazując na powyższe, organ odwoławczy wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Odpowiedź na skargę kasacyjną złożyli A. P. i S. P., wnosząc o jej oddalenie i zasądzenie od organu na ich rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Rozpoznając powyższą skargę kasacyjną, stwierdzić trzeba, że pierwotny problem w niej ujawniony dotyczy interpretacji przepisu art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego, a ściśle rzecz ujmując ustalenia, czy na podstawie ww. przepisu organ nadzoru budowlanego był uprawniony do nałożenia na inwestora obowiązku przedłożenia ekspertyzy. Drugie z zagadnień, ujawnione na tle niniejszej sprawy dotyczyło natomiast kwestii, czy stwierdzając wykonanie nałożonego na inwestora obowiązku, organ nadzoru budowlanego mógł wydać decyzję, o której mowa w art. 51 ust. 3 pkt 1 Prawa budowlanego, kończąc w ten sposób prowadzone postępowanie naprawcze. Poza sporem pozostawał zaś fakt, że inwestor realizując inwestycję objętą zgłoszeniem wprawdzie naruszył warunki zgłoszenia, ale w efekcie zrealizował ją zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Analizując pierwszy z powyżej przedstawionych problemów, stwierdzić przede wszystkim trzeba, że wykładnia przepisu art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego budziła wątpliwości tak w literaturze przedmiotu jak i orzecznictwie. W brzmieniu obowiązującym do 30 maja 2004 r., gdzie w przepisie tym była mowa tylko o tym, że w decyzji nakłada się obowiązek "wykonania określonych czynności" w celu doprowadzenia wykonanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem, już wtedy różnie rozumiano pojęcie "czynności", jako że nie zostało ono zdefiniowane w Prawie budowlanym. Najczęściej organy, nakładając w decyzji obowiązek "wykonania określonych czynności" rozumiały ten zwrot jako obowiązek przedstawienia określonych dokumentów uzupełniających materiał dowodowy sprawy (inwentaryzacja wykonanych robót budowlanych, ekspertyzy, opinie itp.). Takie rozumienie pojęcia "czynności" zarówno w orzecznictwie, jak i doktrynie nie znalazło jednak uznania. Dokonano rozróżnienia "czynności" w pojęciu materialnoprawnym i w znaczeniu procesowym, podkreślając, że to art. 81c ust. 1 Prawa budowlanego powinien stanowić podstawę żądania uzupełnienia dokumentów w drodze postanowienia. Sytuacja skomplikowała się jeszcze bardziej, kiedy ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane (Dz. U. Nr 93, poz. 888 ze zm.) nadano art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego obecne brzmienie, dodając po słowie "czynności" zwrot "lub roboty budowlane". Jak podkreśla się w literaturze, przy obecnym brzmieniu analizowanego przepisu, nie można jednak już przyjmować, że przez pojęcie "określonych czynności" należy rozumieć również wykonanie określonych robót budowlanych. Nie można bowiem wykluczyć, że przez pojęcie określonych czynności należy rozumieć także inne prace związane z budową obiektu budowlanego, które nie mieszczą się w pojęciu robót budowlanych zdefiniowanych w art. 3 pkt 7 komentowanej ustawy (por. A. Gliniecki [w:] A. Gliniecki (red. nauk). Prawo budowlane. Komentarz. Wydanie 3. Warszawa 2016 r., str. 735 – 736). Z kolei w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego ukształtowało się stanowisko, zgodnie z którym w występującym w art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego pojęciu czynności mających na celu doprowadzenie wykonanych robót do stanu zgodnego z prawem może się mieścić obowiązek przedłożenia inwentaryzacji wykonanych robót budowlanych lub odpowiednich ocen technicznych bądź ekspertyz. Przemawia za tym odpowiednie stosowanie art. 51 ust. 3 Prawa budowlanego. W konsekwencji stwierdzić trzeba, że na mocy art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego organy nadzoru budowlanego upoważnione są do nałożenia w drodze decyzji obowiązku przedłożenia inwentaryzacji wykonanych robót budowlanych lub odpowiednich ocen technicznych bądź ekspertyz (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 17 stycznia 2007 r. sygn. akt II OSK 167/06, ONSAiWSA 2007 r. nr 6, poz. 132; z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. akt II OSK 165/10; z dnia 20 października 2011 r. sygn. akt II OSK 1497/10; z dnia 18 września 2013 r. sygn. akt II OSK 993/12 – orzeczenia są dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem internetowym: orzecznia.nsa.gov.pl).

Tak więc w warunkach rozpoznawanej sprawy nałożenie na inwestora obowiązku przedłożenia ekspertyzy technicznej wykonanych robót budowlanych zrealizowanych w sposób istotnie odbiegających od warunków dokonanego zgłoszenia – wbrew ocenie Sądu pierwszej instancji – znajdowało swoją podstawę prawną w art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego. Z kolei prawidłowe wykonanie nałożonego obowiązku oraz niekwestionowany w okolicznościach niniejszej sprawy fakt, że zrealizowany obiekt budowlany jest zgodny z prawem słusznie doprowadziły organy nadzoru budowlanego do stwierdzenia wykonania obowiązku w decyzji opartej na art. 51 ust. 3 pkt 1 Prawa budowlanego. Ustalono tym samym, że bez potrzeby nakładania na inwestora obowiązku wykonania robót budowlanych, zrealizowana inwestycja jest zgodna z prawem.

Z tych też przyczyn, zasadnym okazały się być przedstawione we wniesionej kasacji zarzuty naruszenia art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego (zarzut 2), art. 51 ust. 3 pkt 1 Prawa budowlanego (zarzut 1) oraz art. 3 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. w związku z art. 51 ust. 1 pkt 2, art. 51 ust. 3 pkt 1 Prawa budowlanego i art. 104 K.p.a. (zarzut 4).

Jako niezasadne natomiast należało uznać zarzuty naruszenia art. 50 ust. 1 w związku z art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego (zarzut 3) oraz w konsekwencji art. 3 i art. 141 § 4 P.p.s.a. w związku z art. 50 ust. 1 Prawa budowlanego (zarzut 6). Sąd pierwszej instancji nie formułował bowiem twierdzeń, że "w przypadku wadliwego dokonania zgłoszenia nie zachodzą podstawy do wszczęcia i prowadzenia postępowania naprawczego".

W tym stanie sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny, uznając, że istota sprawy została dostatecznie wyjaśniona, na podstawie art. 188 w związku art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718) uchylił zaskarżony wyrok i oddalił skargę. O zwrocie kosztów postępowania kasacyjnego orzeczono na mocy art. 203 pkt 2 tej ustawy.