Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant: Sekretarz sądowy Agnieszka Jurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2008 r. sprawy ze skargi Z. L. na bezczynność Prezydenta Miasta (...) w przedmiocie informacji publicznej 1) zobowiązuje Prezydenta Miasta (...) do rozpatrzenia, w terminie 14 dni, wniosku Z. L. o umożliwienie wglądu i uzyskania kserokopii wyceny nieruchomości gruntowej, położonej w O. przy ulicy (...) (działka nr A), w tym także wyceny rzeczoznawcy majątkowego; opinii Wydziału Urbanistyki Architektury i Budownictwa oraz Wydziału Inżynierii Miejskiej Urzędu Miasta (...); załączników do wniosku (...) Spółdzielni Mieszkaniowej w O. o nabycie własności nieruchomości, 2) zasądza od Prezydenta Miasta (...) na rzecz Z. L. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Pismem z dnia 8 października 2007 r. Z. L. zwrócił się do Prezydenta Miasta [...] o umożliwienie wglądu i uzyskania kserokopii dokumentacji dotyczącej "przekształcenia gruntów działki A przy ul. [...]" zabudowanej budynkami mieszkalnymi należącymi do [...] Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]" w O., "celem ustalenia zasad dokonania tej transakcji".

Odpowiadając na powyższe pismo, Zastępca Prezydenta Miasta [...] poinformował Z. L., że - po myśli art. 73 § 1 K.p.a. - organ administracji umożliwia przeglądanie akt sprawy i sporządzania z nich notatek oraz odpisów jedynie stronom postępowania. Ponieważ wnioskodawca nie posiada interesu prawnego w postępowaniu dotyczącym nabycia przez [...] Spółdzielnię Mieszkaniową "[...]" prawa własności nieruchomości gruntowej, położonej w O. przy ul. [...], stanowiącej działkę nr A, z karty mapy [...], obrębu [...], nie można uznać go za stronę w rozumieniu art. 28 K.p.a., a w konsekwencji, nie mogą mu być udostępnione żądane akta. Pismo to, opatrzone datą 14 października 2007 r., zostało doręczone Z. L. w dniu 25 października 2007 r.

Przed uzyskaniem powyższej odpowiedzi, Z. L. - pismem z dnia 24 października 2007 r., skierowanym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu za pośrednictwem organu - wniósł skargę na Prezydenta Miasta [...], zarzucając, iż łamie on przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Skarżący wyjaśnił, iż korzystając z uprawnień tej ustawy zgłosił potrzebę wglądu do dokumentacji związanej z "przekształceniem gruntów działki nr A w O.", jednak pracownica urzędu odmówiła dokonania takiej czynności, wobec czego zmuszony był zwrócić się ze swym żądaniem na piśmie. Ponadto został zobligowany do uzasadnienia wniosku, czym naruszony został przepis art. 2 ust. 2 przedmiotowej ustawy. Dalej, Z. L. podniósł, że pomimo zakreślenia przez ustawodawcę 14-dniowego terminu na udostępnienie informacji, do dnia sporządzenia skargi nie otrzymał żądanej informacji, ani też decyzji odmownej. Takie działanie organu narusza przepis art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a także wyczerpuje znamiona art. 23 tej ustawy.

W odpowiedzi na skargę organ powtórzył argumentację zawartą w piśmie z dnia 14 października 2007 r. i wyjaśnił, że dopiero skarga została potraktowana jako formalny wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Akta sprawy sprzedaży nieruchomości gruntowej na rzecz jej dotychczasowego użytkownika wieczystego - [...] Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]" zawierają: wniosek Spółdzielni o nabycie przedmiotowej nieruchomości na warunkach uchwały Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...]., wraz z załącznikami, czyli odpisem z księgi wieczystej, wypisem z rejestru gruntów i mapą zasadniczą przedmiotowego terenu; opinie merytoryczne Wydziału Urbanistyki, Architektury i Budownictwa oraz Wydziału Inżynierii Miejskiej; wycenę nieruchomości gruntowej sporządzoną przez rzeczoznawcę majątkowego; uchwałę Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...] wyrażającą zgodę na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego; wykaz nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży, protokół uzgodnień w sprawie sprzedaży nieruchomości spisany pomiędzy Gminą [...] a [...] Spółdzielnią Mieszkaniową "[...]", zawierający m.in. warunki, cenę nabycia nieruchomości oraz sposób i termin płatności; akt notarialny - umowę sprzedaży. Zdaniem organu:

1) uchwała Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...],

2) wniosek Spółdzielni o nabycie na własność nieruchomości gruntowej bez załączników,

3) uchwała Nr [...] Rady Miasta [...] z dnia [...],

4) wykaz nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży,

stanowią informację publiczną, dlatego też tylko te dokumenty, wedle zapewnienia organu, zostaną niezwłocznie przekazane skarżącemu.

W pismach procesowych, z dnia 14 listopada 2007 r. i z dnia 10 grudnia 2007 r., Z. L. podniósł, że odpowiedź organu na jego wniosek została nadana dopiero w dniu 24 października 2007 r., podczas gdy termin załatwienia sprawy upływał 22 października 2007 r. Ponadto, prawidłową formą odmowy udostępnienia informacji publicznej jest decyzja. Skarżący uściślił także żądanie skargi, domagając się zobowiązania Prezydenta Miasta [...] do udostępnienia wyceny nieruchomości gruntowej w O., przy ul. [...]; opinii Wydziału Urbanistyki, Architektury i Budownictwa oraz Wydziału Inżynierii Miejskiej Urzędu Miasta [...] w przedmiocie sprzedaży działki, wyceny nieruchomości sporządzonej przez rzeczoznawcę majątkowego; oraz załączników do wniosku Spółdzielni (odpis z księgi wieczystej, wypis z rejestru gruntów, mapa ewidencyjna i zasadnicza przedmiotowej działki). W ocenie Z. L., dokumenty te, jako dotyczące mienia komunalnego, nie podlegają jakiejkolwiek ochronie. Skarżący domagał się również uznania Prezydenta Miasta [...] winnym nieprzestrzegania zasad ustalonych ustawą o dostępie do informacji publicznych, i w związku z tym, zastosowania w stosunku do organu środka przewidzianego w art. 23 tej ustawy. Ponadto, Z. L. wniósł o zwrot kosztów postępowania, na które składają się: wpis od skargi w kwocie 100 zł oraz zryczałtowane koszty postępowania w kwocie 200 zł.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest bezczynność Prezydenta Miasta [...] polegająca na nieudostępnieniu skarżącemu i niewydaniu kserokopii dokumentacji dotyczącej nabycia przez [...] Spółdzielnię Mieszkaniową "[...]" prawa własności nieruchomości gruntowej, położonej w O. przy ul. [...], stanowiącej działkę nr A, z karty mapy [...], obrębu [...]. Żądanie w tym zakresie, określone bardzo ogólnie, zgłosił Z. L. w dniu 8 października 2007 r., natomiast w postępowaniu sądowoadministracyjnym uściślił je podając, że chodzi o udostępnienie wyceny nieruchomości gruntowej położonej w O., przy ul. [...]; opinii Wydziału Urbanistyki, Architektury i Budownictwa oraz Wydziału Inżynierii Miejskiej Urzędu Miasta [...] w przedmiocie sprzedaży działki; wyceny nieruchomości sporządzonej przez rzeczoznawcę majątkowego oraz załączników do wniosku Spółdzielni (odpis z księgi wieczystej, wypis z rejestru gruntów, mapa ewidencyjna i zasadnicza przedmiotowej działki).

Przy tak sformułowanym żądaniu skargi, w pierwszym rzędzie należało ustalić kwestie związane z jej dopuszczalnością. Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., sąd rozpoznaje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4 a § 2 art. 3, a więc gdy przedmiotem skargi jest decyzja administracyjna (pkt 1); postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty (pkt 2); postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie (pkt 3); inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa (pkt 4); pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach (4a). Analizując treść skargi w kontekście przywołanej regulacji należy mieć na uwadze, że w rozpatrywanym przypadku zarzut bezczynności organu dotyczy dostępu do informacji publicznej. Dostęp ten regulują przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwanej dalej u.d.i.p., i zgodnie z nimi udostępnienie informacji na wniosek następuje w formie czynności materialno-technicznej, zaś w razie odmownego załatwienia wniosku organ wydaje decyzję (art.10 ust. 2 i art. 16 ust.1 u.d.i.p.). Stosownie do cyt. wyżej przepisów P.p.s.a., bezczynność polegająca na braku wydania decyzji, jak i na braku podjęcia stosownej czynności z zakresu informacji publicznej, mieści się w zakresie przedmiotowym postępowania sądowoadministracyjnego, zatem w niniejszej sprawie zaktualizowały się przesłanki dopuszczalności drogi sądowej. Nie zachodziły też inne przeszkody formalne uniemożliwiające rozpoznanie skargi, bowiem wniesienie skargi na bezczynność organu nie jest ograniczone żadnym terminem, a ponadto, do jej rozpatrzenia nie jest konieczne spełnienie wymogu wyczerpania środków zaskarżenia.

Przechodząc do merytorycznych motywów wyroku wskazać trzeba, iż z bezczynnością organu mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie właściwy do rozpoznania sprawy organ nie podjął żądanych czynności w sprawie lub opieszale prowadził postępowanie i - mimo ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem aktu lub nie podjął stosownej czynności. W tym miejscu podkreślenia wymaga, że na gruncie u.d.i.p., o bezczynności organu można mówić wówczas, gdy żądanie wniosku dotyczyło informacji publicznej, więc gdy komentowana ustawa w ogóle miała zastosowanie.

Pamiętając o ostatnio poczynionej uwadze, Sąd badał w pierwszej kolejności, czy Z. L. domagał się udostępnienia informacji publicznej. Przepis art. 1 ust. 1 u.d.i.p. określił w sposób dość ogólny, że każda informacja o sprawach publicznych jest informacją publiczną. Z kolei, w art. 6 ust. 1 u.d.i.p. ustawodawca wskazuje jedynie przykładowy katalog spraw uznanych za taką informację. Niewątpliwie, tak skonstruowane regulacje wywołują szereg wątpliwości interpretacyjnych dotyczących pojęcia "informacja publiczna", dlatego też w jego prawidłowym odczytaniu należy kierować się dodatkowo treścią art. 61 Konstytucji RP, statuującego obywatelskie prawo do informacji o władzy publicznej i innych podmiotach publicznych oraz o sprawach publicznych, które to prawo jest realizowane na zasadach skonkretyzowanych w u.d.i.p. Pomocne w prawidłowym odkodowaniu komentowanego pojęcia mogą okazać się także poglądy prezentowane w literaturze przedmiotu a także w orzecznictwie, w którym trafnie przyjmuje się, iż za informację publiczną należy uznać informację wytworzoną przez władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne oraz inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym, jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych podmiotów, niezależnie od tego, przez kogo zostały wytworzone (por. wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r., II SA 1956/02, M. Prawn. 2002/23/1059). W orzecznictwie podkreśla się ponadto, iż informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią także treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej, treść wystąpień i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą (por. wyrok NSA z dnia 11 lipca 2006 r., I OSK 1060/05, LEX nr 275539).

Z uwagi na zawarte w odpowiedzi na skargę stanowisko organu, wedle którego tylko część dokumentacji należało udostępnić skarżącemu, można z dużym prawdopodobieństwem przyjąć, iż organ nie uznał, by informację publiczną stanowiły wskazane przez Z. L.: wycena nieruchomości gruntowej, załączniki do wniosku Spółdzielni z dnia 26 sierpnia 2004 r., a to odpis z księgi wieczystej, wypis z rejestru gruntów i mapa zasadnicza terenu, a także opinie merytoryczne w sprawie nabycia nieruchomości gminnej, sporządzone przez odpowiednie wydziały Urzędu Miasta. W ocenie Sądu, pogląd organu w tej mierze jest błędny. Wymienione dokumenty nie mają charakteru prywatnego, dotyczą bowiem sprawy związanej z gospodarowaniem mieniem komunalnym (majątkiem publicznym), a więc sprawy uznanej - w art. 61 ust. 1 Konstytucji RP i w art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. c u.d.i.p - za publiczną. Ponadto, wiążą się one bezpośrednio z działaniem podmiotu zobowiązanego do udzielania informacji publicznej (art. 4 ust. 1 u.d.i.p.), zatem podstawę do odmowy ujawnienia omawianych dokumentów mogłoby stanowić tylko wyraźne wyłączenie ustawowe. Niewątpliwie, objęte żądaniem skarżącego opinie znajdujące się w aktach sprawy, a sporządzone przez upoważnionych pracowników gminy w związku z rozpatrywaniem wniosku [...] Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]", mieszczą się w pojęciu dokumentu urzędowego, o jakim mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 6 ust. 2 u.d.i.p. Ostatni ze wskazanych przepisów nakazuje bowiem uznać za dokument urzędowy treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwaloną i podpisaną w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowaną do innego podmiotu lub złożoną do akt sprawy.

Dostęp do dokumentów innych niż urzędowe wynika z art. 61 ust. 2 Konstytucji RP oraz z art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 4 u.d.i.p, w oparciu o które można realizować uprawnienie do żądania ujawnienia informacji publicznej zawartej także w materiałach i danych dotyczących spraw publicznych. Statusu dokumentu urzędowego nie można przyznać wnioskowi pochodzącemu od podmiotu ubiegającego się o nabycie własności gminnej, jednak wniosek taki, jako odnoszący się do sprawy publicznej związanej z gospodarowaniem nieruchomościami gminnym stanowi informację publiczną, zatem słusznie został ujawniony przez organ. Podobnie, za odnoszące się do sprawy publicznej należy uznać załączniki do wniosku Spółdzielni z dnia z dnia 26 sierpnia 2004 r. Dokumenty w postaci mapy konkretnego terenu, odpisu z księgi wieczystej oraz wypisu z rejestru gruntów, stanowią w rozpoznawanym przypadku materiał dokumentacyjny potrzebny do załatwienia sprawy związanej z nabyciem własności nieruchomości gminnej, a zawarte w nich treści z całą pewnością nie mają charakteru prywatnego. Zresztą, nie można nie zauważyć, iż o ich wydanie można ubiegać się w innym trybie niż regulowany przepisami u.d.i.p. W orzecznictwie trafnie zauważono, że informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów w jakikolwiek sposób dotyczących organu, bez względu na to, co jest ich przedmiotem, przy czym nie chodzi tylko o dokumenty wytworzone przez organ, ale i takie, których organ używa przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części dotyczą organu), nawet gdy nie pochodzą wprost od niego (wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 marca 2006 r., II SAB/Wa 1/06, LEX nr 197599).

Ostatnio poczynione uwagi są również niezmiernie istotne dla ustalenia, czy wycena nieruchomości sporządzona przez rzeczoznawcę majątkowego w sprawie związanej z nabyciem przez [...] Spółdzielnię Mieszkaniową "[...]" gruntu gminnego posiada walor informacji publicznej. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), właściwym do gospodarowania nieruchomościami gminnymi jest w rozpoznawanej sprawie - Prezydent Miasta [...], który w postępowaniu związanym z przeniesieniem praw do nieruchomości zobligowany jest oprzeć się na wycenie nieruchomości (operacie szacunkowym), sporządzonej przez rzeczoznawcę majątkowego. Jak słusznie zauważono w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 21 lutego 2006 r. (II SA/Gd 897/05, ONSAiWSA 2007/2/41), wyceny te nie są dokumentami urzędowymi. Uznać je należy za materiały urzędowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), zgodnie z którym, nie stanowią przedmiotu prawa autorskiego urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole. Są to więc materiały niezbędne do wykonywania zadań publicznych przez organy władzy publicznej powołane do gospodarowania mieniem publicznym, skierowane do tych organów i wykorzystywane przy załatwianiu konkretnych spraw, co - w ocenie Sądu - przesądza o uznaniu ich za informację publiczną w przedmiocie majątku jednostki samorządu terytorialnego (art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. c u.d.i.p.). W tym miejscu zaznaczenia wymaga, że przedstawiona argumentacja w kwestii objęcia zakresem przedmiotowym u.d.i.p. operatów szacunkowych sporządzonych przez rzeczoznawców majątkowych, dotyczy również innych wycen nieruchomości zgromadzonych na potrzeby postępowania związanego ze zbyciem nieruchomości gminnej. Tu jednak wyjaśnić trzeba, iż zadaniem Sądu było stwierdzenie, czy wszystkie żądania wniosku z dnia 8 października 2007 r. (sprecyzowane w postępowaniu sądowoadministracyjnym) mają walor informacji publicznej i w związku z tym, czy w niniejszej sprawie zastosowanie znajdowały przepisy u.d.i.p. Inną kwestią natomiast jest wyjaśnienie przez organ, o jakiej wycenie nieruchomości - poza wyceną sporządzoną przez rzeczoznawcę majątkowego - wspomina skarżący, skoro w odpowiedzi na skargę nie wskazano, by w sprawie prowadzonej z wniosku [...] Spółdzielni Mieszkaniowej "[...]" w O. sporządzone były dwie opinie o wartości nieruchomości. Sąd nie dysponuje dokumentacją pozwalającą na rozstrzygnięcie tej wątpliwości, natomiast - w zależności od poczynionych ustaleń - rzeczą organu będzie podjęcie odpowiednich kroków w celu załatwienia wniosku skarżącego w tym zakresie.

Przedstawione dotąd rozważania przekonują, iż żądania zgłoszone przez Z. L. dotyczyły informacji o sprawach publicznych, zatem Prezydent Miasta [...] powinien był podjąć działania na podstawie przepisów u.d.i.p. Podnoszono już wcześniej, że udzielenie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno-technicznej (art. 10 u.d.i.p.), zaś odmowa udzielenia takiej informacji wymaga wydania decyzji (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.). Możliwe jest także umorzenie postępowania w drodze decyzji, w oparciu o art. 16 ust. 1 w zw. z art. 14 ust. 2 u.d.i.p. Nie można również wykluczyć sytuacji, zwłaszcza gdy - jak w niniejszej sprawie - żądanie dotyczy wielu dokumentów i materiałów, że organ nie posiada wskazywanej we wniosku informacji publicznej, jednak wówczas winien o tym powiadomić wnioskodawcę odrębnym pismem. W rozpoznawanej sprawie jest niewątpliwe, że w ustawowym terminie czternastu dni, ani też do czasu rozpatrzenia sprawy przez Sąd, Prezydent Miasta [...] nie rozpoznał wniosku Z. L. w omówionym powyżej zakresie, tj. nie podjął żadnej ze wskazanych form działania. Podzielić zatem należało zarzut skargi o pozostawaniu organu w bezczynności. W tym miejscu podkreślić trzeba, że stwierdzonego stanu bezczynności nie usunęło wystosowanie do wnioskodawcy pisma z dnia 14 października 2007 r. (doręczone 25 października 2007 r.), w którym organ administracji - powołując się na art. 28 i art. 73 § 1 K.p.a. - nie uznał skarżącego za stronę postępowania oraz odmówił mu prawa do przeglądania akt oraz sporządzania z nich notatek czy odpisów. Odpowiedź organu oparta została na przepisach K.p.a., regulujących dostęp strony do akt sprawy, a więc sporządzono ją w trybie innym niż wynikający z przepisów u.d.i.p. W realiach niniejszej sprawy wniosek Z. L. należało zakwalifikować jako żądanie udostępnienia informacji publicznej, zwłaszcza że skarżący nie powoływał się na fakt posiadania interesu prawnego w postępowaniu dotyczącym nabycia przez [...] Spółdzielnię Mieszkaniową "[...]" prawa własności nieruchomości gruntowej, położonej w O. przy ul. [...], nadmienił natomiast, iż żąda umożliwienia wglądu i uzyskania kserokopii dokumentacji "celem ustalenia zasad dokonania tej transakcji". Jeśli nawet organ miał wątpliwości w powyższym zakresie, powinien był je wyjaśnić przy udziale wnioskodawcy. Podkreślenia wymaga również, iż w świetle art. 61 Konstytucji RP, gwarantującego obywatelom szeroki dostęp do informacji o działalności organów władzy publicznej, a także osób pełniących funkcje publiczne, wszelkie wątpliwości w kwestii dostępu do informacji publicznej powinny przemawiać na rzecz takiego dostępu (por. wyrok NSA z dnia 2 lipca 2003 r., II SA 837/03, M. Prawn. 17/2003).

Z przyczyn wskazanych wyżej należało orzec, jak w sentencji, na mocy art. 149 P.p.s.a.

Wobec uwzględnienia skargi i złożenia wniosku w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania sądowego, Sąd zasądził od Prezydenta Miasta [...] na rzecz skarżącego koszty postępowania, które obejmują wpis w wysokości 100 zł. Dalej idące żądanie, dotyczące zwrotu zryczałtowanych kosztów postępowania w kwocie 200 zł, nie mogło zostać uwzględnione zważywszy na treść art. 200 w zw. z art. 205 P.p.s.a, zgodnie z którymi w razie uwzględnienia skargi skarżącemu przysługuje zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw, przy czym przez niezbędne koszty postępowania prowadzonego przez stronę osobiście rozumie się poniesione przez nią koszty sądowe, koszty przejazdów do sądu oraz równowartość zarobku utraconego wskutek stawiennictwa w sądzie. Zgodnie z art. 211 P.p.s.a., koszty sądowe obejmują opłaty sądowe (wpis i opłaty kancelaryjne) i zwrot wydatków, obejmujących w szczególności należności tłumaczy i kuratorów, koszty ogłoszeń oraz diety i koszty podróży należne sędziom i pracownikom sądowym jeśli wykonywali czynności sądowe poza budynkiem sądowym, a ponadto inne wydatki, niewymienione w ustawie, o ile są uzasadnione w konkretnej sprawie, jak opłaty pocztowe, koszty uzyskania dokumentów itp. W świetle przytoczonych regulacji brak jest podstaw prawnych do zasądzenia kosztów określonych przez skarżącego w sposób zbiorczy, zryczałtowany. Ponadto, brak specyfikacji kosztów uniemożliwia Sądowi dokonanie ich oceny w aspekcie "niezbędności" w danym postępowaniu.

Na koniec, odpowiadając na wniosek skarżącego wyjaśnić trzeba, że poza kompetencjami sądów administracyjnych pozostaje orzekanie w sprawie przestępstwa określonego w art. 23 u.d.i.p. Pociągnięcie do odpowiedzialności karnej osoby zobowiązanej do udzielenia informacji publicznej następuje w ramach postępowania karnego.

Uwzględnienie skargi w niniejszej sprawie oznacza, że Prezydent Miasta [...] rozpatrzy wniosek Z. L. o udostępnienie informacji publicznej, uwzględniając zaprezentowaną przez Sąd ocenę prawną dotychczasowego postępowania. Zaznaczenia też wymaga, iż Sąd nie przesądził, by w dalszym postępowaniu wskazane informacje publiczne winny w ogóle zostać udostępnione. Możliwa jest również sytuacja, że informacje te nie powinny zostać udostępnione w sposób i w formie pożądanej przez wnioskodawcę (art. 14 u.d.i.p.). Ocena w tym zakresie należy do organu, który wyjaśni, czy wszystkie dane mogą zostać ujawnione, czy też część z nich objęta jest tajemnicą i w związku z tym podlegają ochronie.