drukuj    zapisz    Powrót do listy

6480 658, Dostęp do informacji publicznej, Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS, Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa, II SAB/Wa 102/16 - Wyrok WSA w Warszawie z 2016-10-26, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 102/16 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2016-10-26 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2016-02-08
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Andrzej Góraj
Eugeniusz Wasilewski /przewodniczący/
Ewa Pisula-Dąbrowska /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6480
658
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Skarżony organ
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS
Treść wyniku
Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 718 art. 149 par. 1 i 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędziowie WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.), Andrzej Góraj, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 października 2016 r. sprawy ze skargi Fundacji [...] z siedzibą w N. na bezczynność Dyrektora [...] Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 9 września 2015 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Dyrektora [...] Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w [...] do rozpatrzenia wniosku Fundacji [...] z siedzibą w N. z dnia 9 września 2015 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Uzasadnienie

Fundacja [...] z/s w [...] wnioskiem z dnia 9 września 2015 r., ponowionym wnioskiem z dnia 25 października 2015 r., zwróciła się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w [...] o udostępnienie informacji publicznej w zakresie:

1. Czy Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeprowadził kontrolę w okresie od 1 stycznia 2008 r. do 1 września 2015 r. w następujących podmiotach:

a) [...] z siedzibą: ul. [...],[...] (nr KRS: [...], nr REGON: [...], nr NIP: [...]),

b) Fundacja [...] z siedzibą ul. [...],[...] (nr KRS: [...], nr. REGON: [...], nr NIP: [...]).

2. Jeżeli odpowiedz jest twierdząca na pytanie 1, proszę o udostępnienie wyników tych kontroli (np. protokołu kontroli) ww. podmiotów, których działalność jest finansowana ze środków publicznych.

W odpowiedzi na powyższy wniosek ZUS pismami z dnia 15 września 2015 r. oraz 6 listopada 2015 r. poinformował wnioskodawcę, że żądane informacje nie stanowią informacji publicznej.

Skargę do tutejszego Sądu na bezczynność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w [...] w zakresie nieudostępniania żądanych informacji wniosła Fundacja [...] z/s [...].

Zarzucając naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP w związku z art. 1 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 10 ust. 2, art. 13 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, poprzez nieudzielenie informacji publicznej wniosła o:

zobowiązanie ZUS do rozpatrzenia wniosku z dnia 9 września 2015 r. i zasądzenie kosztów postępowania. Podniosła, że stosownie do art. 61 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 6 ust. 1 pkt 4 lit a) ustawy o dostępie do informacji publicznej, żądane informacje stanowią informację publiczną.

W odpowiedzi na skargę ZUS wniósł o jej oddalenie, stwierdzając, że żądane przez stronę skarżącą informacje nie stanowią informacji publicznej. Powołując się na art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ZUS wskazał, że dane płatnika składek mogą być udostępnione podmiotom wskazanym w tymże przepisie. Z uwagi na to, że strona skarżąca nie działała w imieniu żadnego z uprawnionych podmiotów, brak było podstaw do udzielenia jej żądanych informacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie, albowiem objęte wnioskiem z dnia 9 września 2015 r. informacje stanowią informację publiczną, w rozumieniu art. 1 ust. 1, art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm.), a ZUS jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej, w rozumieniu art. 4 ww. ustawy.

Wolność pozyskiwania informacji została zagwarantowana w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a konstytucyjna gwarancja dostępu do urzędowych dokumentów i zbiorów danych może być ograniczona jedynie z mocy ustawy, ze względu na ochronę wartości wskazanych w ustawie zasadniczej (art. 61 ust. 3 Konstytucji RP).

Podkreślić należy, iż wszystkie dokumenty publiczne są jawne z wyjątkiem tych, które chronią prywatność lub zostały utajnione na mocy właściwych przepisów. Jednakże przypomnieć należy, iż w przypadku uznania, że żądane informacje są ustawowo chronione, organ zobligowany jest do wydania decyzji z powołaniem przepisu art. 5 ust. 1 lub 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Dokonując oceny stanowiska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych [...] Oddział w [...] powtórzyć trzeba przede wszystkim, że prawo do informacji funkcjonować musi w kształcie określonym w Konstytucji. Zgodnie z poglądem orzecznictwa sądów administracyjnych, Konstytucja RP pozostawia ustawom regulacje jedynie w zakresie trybu udzielania informacji (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 31 maja 2004 r., sygn. akt OSK 205/04).

Zgodnie z poglądem piśmiennictwa, doprecyzowanie konstytucyjnego prawa do informacji publicznej, na gruncie ustawowym, powinno w praktyce polegać na konkretyzacji (dookreśleniu) lub modyfikacji konstytucyjnego zakresu podmiotowego lub przedmiotowego tego prawa, albo też na ustanowieniu bądź wyłączeniu poszczególnych uprawnień składających się na treść prawa do informacji publicznej (por. A. Niżnik-Mucha artykuł CASUS 8/2/15 Problematyka zakresu przedmiotowego konstytucyjnego prawa do informacji publicznej).

Oba przywołane stanowiska nie dają podstawy do twierdzenia, by zawarta w art. 61 Konstytucji RP regulacja, dotycząca określonego prawa obywatelskiego, zezwalała na zawężającą interpretację, służących jego realizacji, norm rangi ustawowej.

Zgodnie z art. 61 ust. 2 Konstytucji RP, prawo do informacji obejmuje też dostęp do dokumentów, a Konstytucja, na podstawie jej art. 8, jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej i jej przepisy, jako ustawy zasadniczej, stosuje się bezpośrednio, zatem nie można dokonywać takiej interpretacji art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, która ograniczałaby wspomniane prawo wbrew wyraźnej regulacji art. 61 Konstytucji.

Powyższe rozważania, zdaniem Sądu, uprawniają do zakwestionowania oceny ZUS w kontrolowanej sprawie, bowiem każda utrwalona informacja, która przybiera postać dokumentu protokołu kontroli, ma charakter dokumentu, w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Nadto żądane protokoły kontroli ZUS dotyczą sfery faktów, albowiem wytworzone i sporządzone zostały przez organ w ramach jego działalności i podmiot ten dysponuje środkami publicznymi. Żądane protokoły, zgodnie z art. 1 ust.1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, stanowią informację o sprawach publicznych i zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. d i pkt 4 lit. b i c, stanowią informację o dysponowaniu środkami publicznymi.

Stan bezczynności zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale mimo ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia, innego aktu lub też nie podjął innej stosownej czynności (vide T. Woś, H.Knysiak-Molczyk, M. Romańska "Prawo o postepowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz", Wydawnictwo prawnicze LexisNexis Warszawa 2005, s.86). Dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma przy tym znaczenia okoliczność, z jakich powodów określony akt nie został podjęty lub czynność nie została dokonana, a w szczególności, czy bezczynność organu spowodowana została zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu w ich podjęciu lub dokonaniu, czy też wiąże się z przeświadczeniem organu, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinna zostać dokonana, wyrażającym się np. w odmowie wydania decyzji w związku z błędnym przekonaniem organu, że załatwienie sprawy nie wymaga jej wydania.

Art. 13 ust. 1 ustawy stanowi, że udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Stronie skarżącej nie udzielono żadnej informacji w zakresie protokołu kontroli, ani też nie odmówiono jej udostępnienia w formie decyzji administracyjnej.

Mając na względzie treść powyższego przepisu Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność, uznając, że ZUS dopuścił się bezczynności, zakreślił 14-dniowy termin do rozpatrzenia wniosku strony skarżącej.

Sąd stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Organ nie pozostawił wniosku skarżącej bez odpowiedzi, niezwłocznie przedstawił swoje stanowisko w sprawie.

Wniosek nie został prawidłowo załatwiony z uwagi na zajęcie stanowiska, że żądana informacja nie ma charakteru informacji publicznej, a dokonanie oceny w tym zakresie było uzależnione od interpretacji przepisów ustawy.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt