Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda(spr.), Sędzia NSA Irena Krzemieniewska, , Protokolant specjalista– Dominika Janicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2016 roku sprawy ze skargi B. W.-G. na decyzję Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przyznania płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] nr [...]; 2) zasądza od Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na rzecz B. W.-G. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

III SA/Łd 634/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...], nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.); art. 15 ust. 1, art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz.Urz. UE L 2009 r. nr 30); art. 23 ust. 2, art. 28rozporządzenia Komisji (WE)nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 odnośnie zasady wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli w ramach systemów wsparcia bezpośredniego przewidzianych w wymienionym rozporządzeniu oraz wdrażania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności w ramach systemu wsparcia ustanowionego dla sektora wina (Dz. Urz. WE L z 2009 r. nr 316); art. 4 ust. 1, art.7, art. 10 ust. 1, art. 11 ust. 1, ust. 2, art./ 16 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011 z dnia 27 stycznia 2011 r. ustanawiającego szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 w odniesieniu do wprowadzenia procedur kontroli oraz do zasady wzajemnej zgodności w zakresie środków wsparcia rozwoju obszarów wiejskich (Dz.Urz. UE L z 2011 r. nr 25); art. 21 ust. 1 -3, art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (tj. Dz.U. z 2013 r. poz. 173); § 2, § 3 ust. 1, § 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej w ramach działania "Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)" objęte Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz.U. z 2009 r. nr 40 poz. 329) – dalej: rozporządzenie ONW, Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w [...] utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w [...] z dnia [...], nr [...] wydaną w przedmiocie przyznania B. W. – G. płatności z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania na rok 2014.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny i prawny:

W dniu [...] B. W.-G. złożyła wniosek o przyznanie płatności ONW na rok 2014 deklarując we wniosku działki rolne o łącznej powierzchni 29,99 ha.

Następnie w dniu [...] strona dokonała korekty wniosku oraz dokonała jego zmiany poprzez dodanie działki rolnej o powierzchni 0,17 ha, co spowodowało, że łączna powierzchnia działek zadeklarowanych we wniosku o przyznanie płatności ONW na rok 2014 wyniosła 30, 16 ha.

W wyniku przeprowadzonej kontroli administracyjnej stwierdzono różnicę pomiędzy powierzchnią zadeklarowaną we wniosku, a powierzchnią kwalifikującą się do przyznania wnioskowanej płatności. W oparciu o system informacji geograficznej ustalono, że powierzchnia kwalifikująca się do przyznania płatności wynosi 29, 92 ha.

Decyzją z dnia [...] Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w [...] przyznał B. W. –G., po potrąceniu kwoty 0, 61 złz tytułu stwierdzonych nieprawidłowości, płatność ONW na rok 2014 w łącznej wysokości 5 355,07 zł , w tym:

- ONW – Nizinne strefa I(kod EFRROW 050460011311100, krajowa pozycja budżetowa 33010270000)w wysokości 5 355, 07 zł, w tym środki budżetu Unii Europejskiej 3 407, 43 zł, środki krajowe 1 947, 64 zł.

Uzasadniając wydaną decyzję organ I instancji wskazał, iż od przyznanej płatności dokonano, na podstawie art. 23 ust. 2 w zw. z art. 14 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 i art. 7 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011, potrącenia kwoty 0, 61 zł z uwagi na 2 dniowe przekroczenie terminu przewidzianego do złożenia zmiany do wniosku. Ponadto organ wyjaśnił, iż na podstawie art. 16 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 65/2011 płatność została przyznana do stwierdzonej powierzchni, kwalifikującej się do przyznania płatności, tj. do 29,92 ha.

Pismem z dnia [...] strona wniosła o szczegółowe wyjaśnienie obliczeń powierzchni zgłoszonej we wniosku działki ewidencyjnej nr 403/2, której powierzchnię kwalifikującą się do płatności organ wyliczył na 3,05 ha. Według strony powierzchnia tej działki, kwalifikująca się do przyznania wnioskowanej płatności wynosi 3,16 ha. Jednocześnie strona wyjaśniła, że zgłoszone do wniosku działki rolne oznaczone H,I,J stanowią zwarte obszary TUZ, w całości pokryte roślinnością.

Następnie pismem z dnia [...], stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z dnia [...] wnioskodawczyni wyjaśniła, że jej pismo z dnia [...] stanowiło odwołanie od decyzji z dnia [...] wydanej w przedmiocie przyznają płatności ONW na rok 2014.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor [...] Oddziału Regionalnego ARiMR utrzymał w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w [...] z dnia [...]. Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że warunki i tryb przyznawania pomocy finansowej regulują przepisy ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Dalej powołując się na rozporządzenie ONW z dnia 11 marca 2009 r. organ odwoławczy wskazał, że stosownie do § 2 rozporządzenia płatność przysługuje rolnikowi w rozumieniu art. 2 lit. a rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009, który:

- jeżeli łączna powierzchnia działek rolnych w rozumieniu art. 2 pkt 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. , lub ich części, położonych na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania, na których prowadzona jest działalność rolnicza w rozumieniu art. 2 lit. c rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009, posiadanych w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, wynosi co najmniej 1 ha, a nie więcej niż 300 ha;

- został mu nadany numer identyfikacyjny w trybie przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów , ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności, zwanym dalej "numerem identyfikacyjnym"

- przestrzega wymogów i norm określonych w przepisach o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego, zgodnie z art. 50 a i art. 51 rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005.

W myśl § 5 ust. 2 rozporządzenia ONW wniosek o przyznanie płatności składa się co roku do kierownika biura powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa , właściwego ze względu na miejsce zamieszkania albo siedzibę rolnika, w terminie określonym do składania wniosków o przyznanie płatności w rozumieniu przepisów o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.

Organ odwoławczy wskazał, że mając na uwadze powyższe regulacje, rolnik składając wniosek o przyznanie płatności jest obowiązany do wskazania powierzchni, w stosunku do której ubiega się o przyznanie płatności na dany rok oraz zobowiązuje się do przestrzegania norm i wymogów , przez cały rok kalendarzowy, w którym został złożony wniosek. Rolą organu jest natomiast weryfikacja spełniania przez rolnika przesłanek przyznania tych płatności. Narzędziem służącym weryfikacji są kontrole administracyjne i kontrole na miejscu, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.

W niniejszej sprawie w toku postępowania organ I instancji, w wyniku przeprowadzonej kontroli administracyjnej stwierdził, że powierzchnia działek zadeklarowanych we wniosku strony do płatności ONW jest większa niż powierzchnia stwierdzona. Organ ustalił na podstawie danych zamieszczonych w Zintegrowanego Systemu Zarządzania i Kontroli (ZSZiK), że maksymalna powierzchnia PEG zgłoszonej do wniosku działki ewidencyjnej nr [...], położonej w obrębie [...] wynosi 3,05 ha , a nie jak deklarowała strona 3,16 ha. Powyższe ustalenia zostały zweryfikowane ponownie przez organ odwoławczy, który w oparciu o dane ZSZiK dokonał pomiaru działki ewidencyjnej nr 403/2 na aktualnej ortofotomapie, z uwzględnieniem zakreśleń dokonanych przez stronę na załączniku graficznym złożonym wraz z wnioskiem o przyznanie płatności ONW na rok 2014. Analiza przeprowadzona przez organ odwoławczy potwierdziła ustalenia organu I instancji, co do maksymalnej powierzchni PEG wynoszącej 3,05 ha. Z powierzchni przedmiotowej działki zostały bowiem wykluczone zostały zadrzewienia znajdujące się w środkowej części działki. Teren niekwalifikujący się do przyznania wnioskowanej płatności obrazuje zdjęcie zawarte w uzasadnieniu decyzji. Ponadto organ odwoławczy stwierdził, że dokonane wykluczenia są wiernym odzwierciedleniem terenu wyłączonego przez stronę z granic działek rolnych na działce ewidencyjnej nr [...] na załączniku graficznym dołączonym do wniosku. Organ wskazał ponadto, że strona negując ustalenia organu, co do występowania na przedmiotowej działce zadrzewień oraz co do ustalonej powierzchni klasyfikującej się do przyznania płatności, nie przedstawiła żadnych dowodów na okoliczność użytkowania tej działki na powierzchni 3,16 ha.

Tym samym w ocenie organu odwoławczego za prawidłowe uznać należy ustalenia organu I instancji, co do stwierdzonej różnicy pomiędzy powierzchnią zadeklarowaną, a powierzchnią stwierdzoną, wynoszącą 0,24 ha. (0,8021%).

Mając powyższe na uwadze, stosownie do treści art. 16 ust. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 65/2011 kwota przyznanej stronie płatności ONW obliczona na podstawie wzoru 29,92 ha (powierzchnia stwierdzona) x 179 zł (stawka płatności na 1 ha na obszarze ONW typu nizinnego strefy nizinnej I) wyniosła 5 355,68 zł. Wyliczona w ten sposób kwota została następnie pomniejszona, na podstawie art. 7 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 65/2011 w zw. z art. 23 ust. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 o kwotę 0,61 zł, z uwagi na 2 dniowe przekroczenie terminu przewidzianego do złożenia zmiany do wniosku.

Zatem przysługująca stronie kwota płatności ONW na rok 2014 wynosi 5 355,07zł.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi B. W. –G. zarzuciła, że nie istnieje jakakolwiek możliwość jednoznacznego, precyzyjnego wyznaczenia na materiale graficznym granic powierzchni zadrzewienia ani granic powierzchni faktycznie użytkowanej rolniczo działki ewidencyjnej nr [...]. Powyższe nie jest możliwe z uwagi na cienie rzucane przez korony drzew znacznie wkraczające w obręb faktycznie użytkowany rolniczo. Jedynym sposobem ustalenia granicy powierzchni działki użytkowanej rolniczo jest przeprowadzenie pomiarów na miejscu, co nie zostało przez organy wykonane. Ponadto skarżąca zarzuciła, że organ odwoławczy uznając za prawidłowy pomiar dokonany przez organ I instancji nie podał punktów pomiarowych, które potwierdziłyby poprawność tych ustaleń. Powyższe oznacza, że nie przeprowadzono precyzyjnego pomiaru powierzchni działki. Skarżąca wskazała, że w latach poprzednich zgodziła się do zmniejszenia powierzchni działki 403/2 do 3,16 ha , w celu uniknięcia wątpliwości, co do powierzchni obszaru użytkowanego rolniczo. Dalsze zmniejszanie tej powierzchni jest niczym nieuzasadnione i nie poparte jakimikolwiek pomiarami przeprowadzonymi na gruncie. Zakwestionowała także zdjęcie zamieszczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazując, że nie jest ono załącznikiem graficznym załączonym do złożonego przez nią wniosku o przyznanie płatności ONW na 2014 r.

Wniosła o dokonanie pomiaru na miejscu i wyznaczenie rzeczywistej powierzchni użytkowanej rolniczo na działce ewidencyjnej nr [...].

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wniósł o jej oddalenie argumentując, jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tj. Dz. U. z 2014 r. poz. 1647 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 powołanej ustawy).

Stosownie zaś do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) – dalej: p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Natomiast, w myśl art. 145 § 1 p.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1) uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a) naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b) naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c) inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2) stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3) stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

W myśl natomiast przepisu art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje rozstrzygnięcie w granicach danej sprawy, nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawa prawną. Oznacza to, że sąd bierze z urzędu pod uwagę wszelkie naruszenia prawa proceduralnego i materialnego niezależnie od podnoszonych w skardze zarzutów, jednakże tylko w granicach sprawy, w której skarga została wniesiona.

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w [...] z dnia [...], utrzymująca w mocy decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w [...] z dnia [...] wydaną w przedmiocie przyznania B. W.-G. pomocy finansowej z tytułu wspierania gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW) na rok 2014 w wysokości 5 355,07 zł.

Natomiast istotę sporu stanowi prawidłowość dokonanych przez organy ustaleń faktycznych sprawy, co do zasadnego pomniejszenia kwoty przyznanej skarżącej płatności ONW na rok 2014 z uwagi na przedeklarowanie powierzchni działki rolnej o nr ewidencyjnym nr [...], zgłoszonej do wniosku z dnia [...].

W ocenie organu przeprowadzona kontrola administracyjna, na podstawie danych zawartych w systemie informatycznym, wykazała, że maksymalna powierzchnia PEG działki ewidencyjnej [...] wynosi 3,05 ha, a nie jak deklarowała strona 3,16 ha. Z płatności wyłączono bowiem zadrzewienia znajdujące się w środkowej części działki, co obrazuje aktualna ortofotomapa.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem strona zakwestionowała prawidłowość dokonania pomiaru. W ocenie strony pomiar dokonany w toku przeprowadzonej kontroli administracyjnej, na podstawie posiadanych przez organ zdjęć satelitarnych, nie pozwala na prawidłowe ustalenie rzeczywistej powierzchni przedmiotowej działki, kwalifikującej się do przyznania wnioskowanej płatności. Zdaniem skarżącej , niewątpliwie istniejące na tej działce zadrzewienie (korony drzew), rzucają cień, wkraczający w obręb (granice) powierzchni faktycznie użytkowanych rolniczo. Jedynym sposobem ustalenia faktycznej powierzchni tej działki, użytkowanej rolniczo jest przeprowadzenie jej pomiarów, w trakcie kontroli na miejscu, o co strona wnosiła i wnosi nadal.

Zasady i tryb przyznawania rolnikom pomocy finansowej, której dotyczy zaskarżone rozstrzygnięcie, określa rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)" objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (Dz. U., nr 40, poz. 329 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem ONW. Rozporządzenie ONW zostało wydane na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 i ust. 1a pkt 2 i 3 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 173), zwanej dalej ustawą o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich. Zastosowanie mają ponadto powołane przez organ w podstawie prawnej decyzji, akty normatywne wydane przez organy Unii Europejskiej tj. rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1122/2009 oraz rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1975/2006.

Pomoc finansowa w ramach działania "Wspieranie gospodarowania na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW)" (płatność ONW) przysługuje rolnikowi, który spełnia przesłanki wskazane w § 2 rozporządzenia ONW. Zgodnie z § 3 ust. 1 tego rozporządzenia, wysokość płatności ONW w danym roku kalendarzowym ustala się jako iloczyn stawek płatności na 1 ha gruntu rolnego i powierzchni tego gruntu kwalifikującej się do płatności ONW, nie większej jednak niż maksymalny kwalifikowany obszar, o którym mowa w art. 6 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009 z dnia 30 listopada 2009 r.

Podkreślić należy, iż maksymalny obszar kwalifikowany, czyli powierzchnia uprawniona do przyznania płatności, o którym mowa w art. 6 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia Komisji (WE) nr 1122/2009, powinna być ustalona w oparciu o system informacji geograficznej, o którym mowa w art. 17 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009. Należy przy tym wskazać, że dla potrzeb pomocy obszarowej podstawowe znaczenie ma rzeczywisty obszar gruntu rolnego, na którym jest prowadzona określona uprawa. Zgodnie z art. 10 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1975/2006 wnioski o wsparcie i kolejne wnioski o płatność są sprawdzane w sposób zapewniający skuteczną weryfikację przestrzegania warunków przyznawania wsparcia. Państwa członkowskie określają odpowiednie metody i sposoby kontroli warunków przyznawania wsparcia w ramach każdego środka, a kontrole kwalifikowalności obejmują kontrole administracyjne i kontrole na miejscu. Kontrola polega na porównaniu danych dotyczących poszczególnych działek rolnych podanych we wniosku, w tym powierzchni działek rolnych, z danymi znajdującymi się w systemie identyfikacji działek rolnych.

Z przytoczonych regulacji wynika, że organy agencji winny przeprowadzać kontrole administracyjne wniosków, jak również kontrole w terenie, w celu weryfikacji danych zadeklarowanych przez producentów rolnych. Wyniki takich kontroli są dla organów podstawą do ustalenia obszaru użytkowanego rolniczo oraz sposobu jego zagospodarowania, jako spełniającego wymogi unijne i krajowe do zakwalifikowania powierzchni do uzyskania określonej płatności. Należy bowiem wskazać, ze choć ustanawiany na podstawie map lub ewidencji gruntów z wykorzystaniem technik skomputeryzowanego systemu informacji geograficznych (GIS) tj. ortoobrazów lotniczych lub zdjęć satelitarnych - system LIPS umożliwia stosowanie jednolitych standardów gwarantujących dokładność co najmniej równą dokładności kartografii w skali 1:10 000, to jednocześnie nie oznacza to, że procedura obowiązująca w ramach systemu identyfikacji działek, której instrumentem i narzędziem są ortofotomapy, wyłącza czy też wyklucza wykorzystywania innych środków dowodowych, zwłaszcza w sytuacji, gdy w okolicznościach danego przypadku jest to uzasadnione rodzajem użytkowania rolniczego danego gruntu, który to może być z przyczyn obiektywnych niewidoczny na obrazach ortofotomapy, na co wskazywała skarżąca. Zdaniem skarżącej niewątpliwie istniejące na tej działce zadrzewienie (korony drzew), rzucają cień, wkraczający w obręb (granice) powierzchni faktycznie użytkowanych rolniczo. Jedynym sposobem ustalenia faktycznej powierzchni tej działki, użytkowanej rolniczo jest przeprowadzenie jej pomiarów, w trakcie kontroli na miejscu, o co strona wnosiła. Organy nie rozpoznały do tego wniosku skarżącej

Narzędziem prawnym przewidzianym zarówno przez prawodawcę unijnego jak i krajowego służącym weryfikacji zgodności wniosku o przyznanie płatności z warunkami na jakich przyznawana jest dana płatność, są zarówno przeprowadzane przez pracowników ARiMR kontrole administracyjne, jak i kontrola na miejscu.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż postępowanie przed organami ARiMR zostało w dość istotny sposób zmodyfikowane, uzyskując szczególny charakter w stosunku do postępowania administracyjnego uregulowanego w Kodeksie postępowania administracyjnego (art. 21 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich). Na mocy tychże zmian, organy ARiMR zostały zobowiązane jedynie do wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego w miejsce dotychczasowego obowiązku wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego. Przyjęto też zasadę, iż ciężar dowodu ciąży na osobie, która z tego faktu będzie wywodzić skutki prawne. Tak więc, konsekwencją tej zasady jest przeniesienie ciężaru dowodu na podmiot, który z tego faktu czerpie korzyści. Tym samym w obowiązującym obecnie stanie prawnym strona jest zmuszona do większej aktywności.

Powyższe nie oznacza jednak, że organ zwolniony został z konieczności oparcia rozstrzygnięcia na nie budzącym wątpliwości, wystarczającymi i przekonywującym materiale dowodowym. Następstwem bowiem wskazanej modyfikacji reguł postępowania w postępowaniu w sprawie przyznania płatności jest wzmożenia przez ustawodawcę aktywności stron postępowania pod rygorem wywiedzenia dla nich negatywnych skutków, przy jednoczesnym ograniczeniu w stosunku do ogólnych reguł, a nie wyłączeniu zadań organu prowadzącego postępowanie w zakresie obowiązku zgromadzenia i zebrania materiału dowodowego sprawy. Tym samym więc organ w dalszym ciągu ma decydujący wpływ na kształt prowadzonego postępowania dowodowego.

Reasumując Sąd stwierdził, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie można ocenić w sposób nie budzący wątpliwości, iż zakwestionowana działka nie spełniała w 2014 r. wymogu w zakresie powierzchni PEG. Rozpatrując sprawę ponownie organy administracji publicznej będą zobowiązane do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sprawy, tj. ustalenia rzeczywistej powierzchni działki ewidencyjnej nr 403/2 kwalifikującej się do przyznania wnioskowanej płatności, przy zastosowaniu wszelkich narzędzi przewidzianych prawem.

Mając powyższe na uwadze Sąd na postawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a

.uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję organu I instancji.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a.

b.a.