drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 2438/12 - Wyrok NSA z 2013-04-04, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 2438/12 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2013-04-04 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2012-09-24
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Aleksandra Łaskarzewska
Irena Kamińska /sprawozdawca/
Jolanta Rajewska /przewodniczący/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
II SA/Rz 542/12 - Wyrok WSA w Rzeszowie z 2012-07-03
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 270 art 35, art. 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędziowie: Sędzia NSA Irena Kamińska (spr.) Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Protokolant st. inspektor sądowy Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Zarządu Okręgowego P. Z. Ł. w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 lipca 2012 r. sygn. akt II SA/Rz 542/12 w sprawie ze skargi P. G. Redaktora Naczelnego Dziennika "Ł." na odmowę Zarządu Okręgowego P. Z. Ł. w T. w przedmiocie udzielenia informacji prasowej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. akt II SA/Rz 542/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił zaskarżoną odmowę Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Ł.ego w T. z dnia (...) marca 2012 r., (...) w sprawie ze skargi P. G. Redaktora Naczelnego Dziennika "Ł." w przedmiocie udzielenia informacji prasowej.

W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż S. P. pismem z dnia 6 marca 2012 r. powołując się na art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz.U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24 ze zm. dalej określanej jako u.p.p.), zwrócił się do Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Ł. (ZO PZŁ) w T. o udzielenie następujących informacji:

1) kiedy M. C. złożył w ZO PZŁ w T. wniosek o przyjęcie na staż i kiedy jego wniosek został rozpatrzony przez Zarząd Okręgowy?

2) jakie przesłanki kierowały ZO PZŁ w T. o skierowaniu M. C. na staż akurat do KŁ "RYŚ", a nie innego koła w okręgu?

3) kiedy A. B. złożył wniosek o przyjęcie na staż i kiedy jego wniosek zostanie rozpatrzony przez ZO PZŁ w T.?

4) czy znany jest w ZO PZŁ fakt ujawnienia przez A. B. nietrzeźwych kierujących przewożących broń myśliwską i czy fakt ten ma jakikolwiek związek z rozpatrzeniem jego wniosku o przyjęcie na staż?

Autor pisma powołał się na upoważnienie Redaktora Naczelnego Dziennika "Ł.".

W odpowiedzi Przewodniczący Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Ł.ego w T. pismem z dnia (...) marca 2012 r., nr (...) poinformował, że zakres przedmiotowy stawianych pytań dotyczy sfery indywidualnej i niemożliwe staje się udzielenie odpowiedzi na te pytania. Rodzaj informacji żądanej przez S. P. nie dotyczy działalności Polskiego Związku Ł.ego, w rozumieniu ustawy – Prawo prasowe. Nadto wskazał, że brak jest upoważnienia redaktora naczelnego dla zwracającego się z pismem, co skutecznie utrudnia weryfikację jego zakresu oraz danych osoby upoważnionej.

Pismem z dnia 23 marca 2012 r. P. G. – redaktor naczelny dziennika "Ł." wezwał Zarząd Okręgowy PZŁ w T. do usunięcia naruszenia prawa, tj. art. 4 ust. 1 ustawy – Prawo prasowe poprzez udzielenie informacji określonych zgodnie z ww. wnioskiem z dnia 6 marca 2012 r. Podniósł, że Polski Związek Ł. jest obowiązany do udzielenia prasie informacji o swojej działalności, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów informacja taka nie jest objęta tajemnicą lub nie narusza prawa do prywatności. W jego ocenie podstawą prawną tajemnicy, uzasadniającej odmowę udzielenia informacji prasowej mogą być tylko i wyłącznie przepisy rangi ustawowej, a żądana informacja takiego prawa nie narusza. W ocenie Redaktora Naczelnego brak odpowiedzi oraz brak pisemnej odmowy udzielenia informacji – należy uznać w niniejszej sprawie jako nieuzasadnioną bezczynność połączoną z odmową udzielenia żądanej informacji.

Następnie P. G. występując jako Redaktor Naczelny Dziennika "Ł." wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na odmowę Zarządu Okręgowego Polskiego Związku Ł. w T. w zakresie udzielenia informacji prasowej zgodnie z wnioskiem z dnia 6 marca 2012 r. Skarżący zarzucił naruszenie art. 4 ust. 1 prawa prasowego, poprzez błędne przyjęcie, że zachodzą okoliczności odmowy udzielenia informacji przez Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Ł. w T., a także naruszenie art. 4 ust. 3 ustawy prawo prasowe, poprzez niezachowanie wymagań, jakie powinna spełniać odmowa udzielenia informacji prasowej w postaci wskazania powodów odmowy i zwłokę w jej udzieleniu. Skarżący wniósł o nakazanie ZO PZŁ w Lublinie udzielenia informacji poprzez udzielenie odpowiedzi na stawiane pytania zgodnie z pismem z dnia 6 marca 2012 r.

W uzasadnieniu skarżący przedstawił analogiczną argumentację jak w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa i dodał, że dane żądane we wniosku o podanie informacji o działalności ZO PZŁ w T., do której zalicza się także przyjmowanie i kierowanie zainteresowanych na staż kandydacki osób chcących uzyskać uprawnienia Ł.e określone są w ustawie z dnia 13 października 1995 r. Prawo Ł.e (Dz.U. z 2005 r. Nr 127, poz. 1066). Podniósł, że chybiony jest zarzut braku u skarżącego upoważnienia dla wnioskodawcy informacji prasowej, bo nie ma prawnego obowiązku składania takiego upoważnienia, a wnioskodawca występował pod nagłówkiem dziennika "Ł.", zaś wezwanie do usunięcia naruszenia prawa było już podpisane przez Redaktora Naczelnego, czym potwierdził prawo S. P. do składania w imieniu skarżącego zapytań prasowych. Skarżący określił, że odmowa udzielania informacji prasowej z dnia 6 marca 2012 r. oraz brak innej reakcji ZO PZŁ na korespondencję skarżącego stanowi bezczynność organu, poprzez nieudzielanie odpowiedzi w ustawowym terminie 3 dni. Ubiegając możliwy zarzut organu, że jest on tylko organem wewnętrznym Polskiego Związku Ł.ego i nie ma osobowości prawnej, wskazał na wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2007 r., sygn. akt I OSK 735/06.

Pismo pt. "Odpowiedź na skargę" złożył Polski Związek Ł. wnosząc o jej oddalenie w całości i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Przewodniczący Zarządu Głównego PZŁ podtrzymał argumentację zawartą w piśmie z dnia (...) marca 2012 r. Dodatkowo przedstawił stanowisko dotyczące rozumienia pojęcia dziennikarza na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 5 prawa prasowego i wskazał, że zadane w sprawie pytania w trybie prawa prasowego wykraczają poza zakres obowiązku udzielenia prasie informacji. Sformułowane pytania wskazują, że udzielenie odpowiedzi na część z nich, naruszałoby prawo do zachowania prywatności.

Wydając zaskarżony wyrok Sąd pierwszej instancji wskazał, iż w postępowaniu przed sądem administracyjnym w przedmiocie odmowy udzielenia informacji prasowej opartym na art. 4 u.p.p. pełnomocnikiem skarżącego może być jedynie osoba wymieniona w art. 35 P.p.s.a. S. P. nie jest pracownikiem redakcji Dziennika "Ł." i nie jest uprawniony do reprezentowania skarżącego w tym postępowaniu. Nie można utożsamiać pojęcia "pracownik" z pojęciem "zatrudniony", bo to drugie pojęcie jest szersze i obejmuje nie tylko pracowników ale każdego zatrudnionego np. w oparciu o umowy cywilnoprawne, w tym także na umowę zlecenia lub umowę o dzieło. Nieprzypadkowe jest w ocenie Sądu pierwszej instancji użycie w art. 35 § 2 P.p.s.a. pojęcia "pracownik". Zauważyć należy, że na gruncie analogicznych uregulowań ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. Nr 43, poz. 269 ze zm. – zwanego dalej k.p.c.) pomimo dopuszczenia w art. 87 § 2 k.p.c. możliwości ustanowienia przez osobę prawną lub przedsiębiorcę, w tym nie posiadającego osobowości prawnej pełnomocnikiem jej pracownika, w art. 87 § 1 dopuszczono odrębnie możliwość ustanowienia pełnomocnikiem osoby pozostającej ze stroną w stałym stosunku zlecenia, jeżeli przedmiot sprawy pozostaje w zakresie jego zlecenia. Przepisy P.p.s.a. nie zawierają takiego unormowania. W ocenie Sądu pierwszej instancji nieprzypadkowo ustawodawca posłużył się w przepisie art. 35 § 2 P.p.s.a. pojęciem pracownik, a nie zatrudniony. Cechą charakterystyczną stosunku pracy jest bowiem zależność, podległość służbowa. Niezasadne jest utożsamianie pojęcia "pracownik", które oznacza wyłącznie osobę zatrudnioną na podstawie umowy o pracę, a nie na innej podstawie – z pojęciem "zatrudniony". Stąd w ocenie Sądu pierwszej instancji przedłożone przez S. P. pełnomocnictwo nie uprawniało go do reprezentowania skarżącego w postępowaniu przed Sądem.

Zdaniem Sądu pierwszej instancji Redaktor Naczelny nie jest przedsiębiorcą, którym jest Wydawca czasopisma. Redaktor Naczelny według definicji zawartej w art. 7 ust. 2 pkt 7 u.p.p. to osoba posiadająca uprawnienia do decydowania o całokształcie działalności redakcji, zaś redakcją jest jednostka organizująca proces przygotowania (zbierania, oceniania i opracowywania) materiałów do publikacji w prasie (art. 7 ust. 2 pkt 8 u.p.p.). Ani redaktor naczelny jako taki, ani czasopismo, ani redakcja nie są przedsiębiorcami, mimo że nie można z góry wykluczyć, że osoba będąca redaktorem naczelnym może prowadzić działalność gospodarczą, ale nie jako redaktor naczelny. Jest to jedynie funkcja w redakcji, stąd w postępowaniu przed sądem administracyjnym S. P. nie mógł występować jako pełnomocnik redaktora naczelnego czasopisma – dziennika "Ł." w sprawie o udzielenie informacji prasowej. Z tych względów Sąd pierwszej instancji nie podzielił stanowiska zajętego przez Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 kwietnia 2012 r., sygn. akt I OSK 284/12, na które powoływał się S. P. na rozprawie w dniu 3 lipca 2012 r.

W odniesieniu do drugiej strony postępowania, Sąd pierwszej instancji zauważył, że zgodnie z poglądem wyrażonym w uzasadnieniu wyroku z dnia 17 kwietnia 2007 r., sygn. akt I OSK 735/06, który Sąd ten podzielił, art. 4 ust. 1 u.p.p. określając krąg podmiotów obowiązanych do udzielenia informacji prasie nie ogranicza podmiotów tylko do tych, które mają osobowość prawną. Rozpatrując zakres podmiotowy w związku z uregulowaniami ustawy z dnia 12 października 1995 r. – Prawo Ł. (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 127, poz. 1066 ze zm.), obowiązek udzielenia prasie informacji nie ogranicza się tylko do Polskiego Związku Ł. który posiada osobowość prawną, ale też do jego organów, w tym powołanych ustawą – Prawo Ł. i statutem tej organizacji. Skoro więc stroną niniejszego postępowania jest Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Łowickiego w T., bo ustawodawca w tym postępowaniu przyznał zdolność sądową temu organowi jako podmiotowi, o którym mowa w art. 4 ust. 1 u.p.p., to także pełnomocnikiem takiej strony może być tylko osoba, która została wymieniona w art. 35 P.p.s.a. W oparciu o zapisy ustawy – Prawo Ł., ale też i statutu, nie można zdaniem Sądu pierwszej instancji przyjąć, że Zarząd Okręgowy PZŁ w T. ani sam Oddział jest przedsiębiorcą, ani też Zarząd ten ani Oddział jako taki, nie mają osobowości prawnej. Pełnomocnictwo przedłożone przez G. S. zostało mu udzielone przez Przewodniczącego Zarządu Głównego PZŁ, a więc nie przez stronę postępowania. Ponieważ drugą stroną w niniejszej sprawie nie jest osoba prawna ani przedsiębiorca, w tym nieposiadający osobowości prawnej, stąd nie można przyjąć, aby pełnomocnikiem Zarządu Okręgowego PZŁ w T. mógł być pracownik organu nadrzędnego do tego, w oparciu o pełnomocnictwo udzielone przez ten organ nadrzędny, a nie przez stronę niniejszego postępowania.

Sąd pierwszej instancji wskazał, iż na gruncie przedstawionego na wstępie stanu faktycznego o udzielenie informacji poprzez odpowiedź na zadane pytania zwrócił się powołujący się na upoważnienie przez redaktora naczelnego Dziennika "Ł." – S. P.. W odpowiedzi na to żądanie odmówiono mu udzielenia odpowiedzi. Ta sytuacja wyczerpywała przewidziany w art. 4 ust. 3 u.p.p. – na początku tego przepisu – przypadek odmowy udzielenia informacji. Następnie – Redaktor Naczelny Dziennika "Ł.", wzywając do usunięcia naruszenia prawa, zgłosił ponownie żądanie udzielenia odpowiedzi na te same pytania, które zadał wcześniej dziennikarz także wskazując na obowiązek udzielenia informacji w ciągu 3 dni. Na powyższe żądanie Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Ł. w T. nie udzielił już żadnej odpowiedzi. Aby odmowa udzielenia informacji mogła być poddana merytorycznej kontroli Sądu musi ona spełniać wymogi ustawowe, a więc musi zawierać oznaczenie organu, jednostki organizacyjnej lub osoby, od której pochodzi, datę jej udzielenia, redakcję, której dotyczy, oznaczenie informacji będącej jej przedmiotem oraz powody odmowy.

Sąd pierwszej instancji stanął na stanowisku, że w sytuacji kiedy na wniosek dziennikarza została udzielona pisemna odpowiedź, nie ma potrzeby, aby redaktor naczelny występował z kolejnym żądaniem udzielenia odmowy na piśmie, bo taka już została przecież udzielona, tylko ocenie w aspekcie ust. 3 art. 4 u.p.p. podlega ta właśnie pisemna odmowa już udzielona. Tryb przewidziany w art. 4 ust. 3 u.p.p. ma na celu ochronę dziennikarskiego prawa do informacji, ponieważ dopiero zachowanie formy pisemnej umożliwia dokonanie oceny, czy odmowa udzielenia informacji nastąpiła zgodnie z prawem. Tryb ten nie ma natomiast zastosowania, gdy podmiot, do którego zwrócono się o informację, od razu odmówił udzielenia informacji w formie pisemnej (tak NSA w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z dnia 16 grudnia 1998 r., sygn. akt SA 1520/98).

W ocenie Sądu pierwszej instancji skoro odpowiedź z dnia (...) marca 2012 r. została opieczętowana i podpisana przez członka zarządu, jakim jest Przewodniczący ZO PZŁ w T., to w tych okolicznościach powinna być traktowana jako odpowiedź organu. Jeśli zaś Przewodniczący działał z przekroczeniem uprawnień tzn. wkroczył w uprawnienia innego członka zarządu zgodnie z podziałem zadań, to tym bardziej taką odpowiedź należałoby uznać za niespełniającą wymogów z art. 4 ust. 3 u.p.p. Pierwszą przyczyną odmowy udzielenia informacji podaną w piśmie z dnia (...) marca 2012 r. jest, że "zakres przedmiotowy stawianych pytań dotyczy sfery indywidualnej". Takie pojęcie nie odpowiada żadnej z podstaw ustawowych odmowy przewidzianych w art. 4 ust. 1 u.p.p. Pojęcie to zostało niejako wyjaśnione w piśmie pt. "odpowiedź na skargę". Odpowiedzi tej udzielił Przewodniczący Zarządu Głównego PZŁ, a nie organ statutowy Związku, który jest stroną niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego. Przedmiotem oceny Sądu w niniejszej sprawie jest jednak pisemna odmowa udzielenia informacji z dnia (...) marca 2012 r., stąd bez znaczenia pozostaje tłumaczenie zwrotów i intencji dokonane w piśmie procesowym i to przez inny organ niż ten, który odmawiał udzielenia informacji. To z odmowy jasno powinno wynikać jakie są jej podstawy. Tylko powołanie się na podstawy ustawowe przy jednoczesnym spełnieniu wymogów formalnych wynikających z art. 4 ust. 3 u.p.p. powoduje, że sąd po wniesieniu skargi może merytorycznie badać, czy takie podstawy zachodzą. Drugim powodem odmowy udzielenia informacji była okoliczność, że zakres żądanej informacji nie dotyczy działalności Polskiego Związku Ł.. W ocenie Sądu pierwszej instancji rozpatrywanie złożonych wniosków o przyjęcie na staż, kierowanie na staż do koła Ł., niewątpliwie pozostają w zakresie działalności Polskiego Związku Ł., gdyż pojęcie "działalność" nie obejmuje jedynie wykonywania zadań przewidzianych w art. 34 ustawy – Prawo Ł. lecz także kwestie organizacyjne i członkowskie, prowadzenie egzaminów, szkoleń, itp. Jeśli materia ta obejmuje sfery objęte tajemnicą bądź dotyczy prawa do prywatności, to należy podać taki powód odmowy udzielenia informacji w tym zakresie. Sąd wówczas będzie uprawniony do oceny czy w istocie taka sytuacja zachodzi.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Zarząd Okręgowy Polskiego Związku Ł. w T. zarzucają mu niedopuszczenie (pominięcie) pełnomocnika ustanowionego w postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym co w konsekwencji doprowadziło – na podstawie art. 183 § 2 pkt 5 P.p.s.a. – do nieważności postępowania.

Powołując się na powyższe wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Rzeszowie do ponownego rozpoznania, rozpoznanie skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.

W motywach skargi kasacyjnej wskazano, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w sposób niezrozumiały przyjął, iż pracownik organu nadrzędnego nie może być pełnomocnikiem Zarządu Okręgowego PZŁ w T.. W ocenie skarżącego kasacyjnie nietrafnym jest odmówienie osobie reprezentującej całe Zrzeszenie (dokonującej oświadczenia woli w jego imieniu) możliwości podpisania pełnomocnictwa. W licznych już postępowaniach – w tym przed Naczelnym Sądem Administracyjnym –nigdy nie zostało to zakwestionowane. Radcowie Prawni występujący w sprawach dotyczących Zarządów Okręgowych PZŁ przed Naczelnym Sądem Administracyjnym posiadają pełnomocnictwa podpisane przez Przewodniczącego Zarządu Głównego PZŁ – Łowczego Krajowego – wystawione w oparciu o § 182 Statut PZŁ. Działalność Zarządu Okręgowego PZŁ oparta jest o pełnomocnictwo udzielone przez Zarząd Główny PZŁ (§ 116 Statutu PZŁ), zatem jeżeli osoba której udzielono pełnomocnictwa ma prawo podejmować czynności określonego rodzaju (udzielić pełnomocnictwa procesowego), to tym bardziej prawo do dokonywania takich czynności ma osoba, która pełnomocnictwa udzieliła. W przypadku braku pełnomocnictwa od właściwego organu w postępowaniu przed Sądem – prowadziło by to do nieważności postępowania – co w myśl art. 183 § 1 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny bierze z urzędu pod rozwagę – tak jak to miało miejsce w sprawie m.in. I OSK 284/12. W żadnej ze spraw przed Naczelnym Sądem Administracyjnym nie zakwestionowano możliwości ustanowienia pełnomocnika przez Przewodniczącego Zarządu Głównego PZŁ. Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną na uwagę zasługuje również fakt, że inne Wojewódzkie Sądy Administracyjne dopuszczają G.S. jako pełnomocnika w oparciu o art. 35 § 2 P.p.s.a. w sprawach ze Skarg P. G. na Zarządy Okręgowe PZŁ jako. Obecnie postępowania ze skargi P. G. w sprawie "odmowy udzielenia informacji" toczą się w m.in. WSA w Warszawie, WSA w Szczecinie, WSA w Białymstoku, WSA w Lublinie, WSA w Olsztynie.

Zarządzeniem z dnia 10 października 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny zdjął sprawę z wokandy posiedzenia niejawnego z dnia 10 października 2012 r. oraz skierował sprawę na rozprawę.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zarzut skargi kasacyjnej dotyczy naruszenia przepisu art. 35 § 2 P.p.s.a. poprzez niedopuszczenie pełnomocnika ustawowego w postępowaniu przed Sądem I instancji, co w konsekwencji miałoby doprowadzić do nieważności postępowania, o której mowa w art. 183 § 2 pkt 5 P.p.s.a. Ostatni z tych przepisów stanowi, że nieważność postępowania zachodzi, jeżeli strona została pozbawiona możności obrony swych praw. O zaistnieniu tej przesłanki nieważności można mówić wtedy gdy strona na skutek wadliwości procesowych sądu nie mogła brać i nie brała udziału w postępowaniu lub jego istotnej części, a skutki tych wadliwości nie mogły być usunięte na następnych rozprawach przed wydaniem orzeczenia kończącego postępowanie w danej instancji. W omawianej sprawie na pierwszej z wyznaczonych rozpraw Sąd poinformował, że osoba mająca reprezentować Zarząd Okręgowy w T. PZŁ nie może być pełnomocnikiem nie spełnia bowiem wymogów określonych w art. 35 § 2 P.p.s.a. O terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 3 lipca 2012 r. i poprzedzającej wydanie wyroku Zarząd Okręgowy został prawidłowo powiadomiony, wobec czego strona nie została pozbawiona możności obrony swych praw. Kwestia wykorzystania tej możliwości pozostawiona jest decyzji strony i fakt nieobecności jej reprezentanta na rozprawie nie skutkuje nieważnością postępowania.

Nie można również twierdzić, że brak reprezentacji po stronie Zarządu Okręgowego PZŁ był wynikiem błędnej interpretacji art. 35 § 2 P.p.s.a. i niedopuszczenia do udziału w postępowaniu ustanowionego przez Zarząd Główny PZŁ pełnomocnika. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przesądzone zostało, że Zarząd Okręgowy jako okręgowy organ zrzeszenia Polskiego Związku Ł.ego jest podmiotem zobowiązanym w oparciu o przepisy art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej, oraz art. 4 ust. 1 ustawy z 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (zob. wyrok NSA z 17 kwietnia 2007 r. I OSK 735/06).

Wobec czego należy ustalić czy Zarząd Okręgowy będąc stroną postępowania o udzielenie informacji należy do podmiotów wskazanych w art. 35 § 2 P.p.s.a., których pełnomocnikiem może być pracownik tej jednostki albo jej organu nadzorczego. Zarząd Okręgowy PZŁ nie posiada osobowości prawnej, nie jest przedsiębiorcą ani też państwową lub samorządową jednostką organizacyjną, nieposiadającą osobowości prawnej. Ponieważ nie należy do podmiotów wskazanych w art. 35 § 2 P.p.s.a. nie może ustanowić pełnomocnika w oparciu o tę normę prawną.

Z tych wszystkich względów, zarzut skargi kasacyjnej należało uznać za nieusprawiedliwiony.

Mając to na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt