Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 9 marca 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Irena Szczepkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Alicja Jaszczak-Sikora Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2010 r. sprawy ze skargi I. Ż. na niewykonanie przez Burmistrza wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia [..] w sprawie o sygn. akt [...] I. wymierza Burmistrzowi grzywnę w wysokości 50 zł (słownie: pięćdziesiąt złotych) za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia [...] w sprawie o sygn. akt [...] w części dotyczącej wykazu kosztów poniesionych na użytkowanie służbowych telefonów komórkowych z rozbiciem na poszczególne numery przypisane określonej osobie (stanowisku); II. w pozostałym zakresie skargę oddala.

Wyrokiem z dnia 1 grudnia 2009 r. (sygn. akt II SAB/Ol 29/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zobowiązał Burmistrza G. do udostępnienia I.Ż. w terminie 14 dni od doręczenia wyroku ze stwierdzeniem jego prawomocności informacji objętej wnioskiem z dnia 4 czerwca 2009 r. w postaci: umów wraz z aneksami zawartych pomiędzy Urzędem Miasta a PKP dotyczących nieruchomości dworcowej w G., dokumentów dotyczących nadania nazwy ulicy "[...]", umowy dotyczącej wydzierżawienia obiektu Urzędu Miasta w celu kręcenia zdjęć do filmu oraz wskazania wysokości kosztów eksploatacji, sposobu ustalenia tych kosztów oraz ich zapłaty oraz wykazu kosztów poniesionych na użytkowanie służbowych telefonów komórkowych z rozbiciem na poszczególne numery przypisane określonej osobie (stanowisku), w zakresie w jakim zawierają one informację publiczną, albo wydania w tym terminie decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia tej informacji.

W dniu 11 grudnia 2009 r. I.Ż. wniósł skargę o wymierzenie Burmistrzowi grzywny na podstawie art. 154 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skarżący zarzucił, że organ pomimo wezwania go w dniu 23 listopada 2009 r. do wykonania wyroku Sądu, nie udostępnił informacji ani nie wydał decyzji w zakresie: umów wraz z aneksami zawartych pomiędzy Urzędem Miasta a PKP, dotyczących nieruchomości dworcowej oraz wykazu kosztów poniesionych na użytkowanie służbowych telefonów komórkowych z rozbiciem na poszczególne numery przypisane określonej osobie (stanowisku).

W odpowiedzi na skargę Burmistrz G. wniósł o jej odrzucenie lub oddalenie.

W uzasadnieniu podał, że w dniu 15 października 2009 r. wydał decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie udostępnienia informacji publicznej dot. umów wraz z aneksami zawartych pomiędzy Urzędem Miejskim w G. a PKP dotyczących nieruchomości dworcowej. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w O., po rozpoznaniu odwołania skarżącego, decyzją z dnia 20 listopada 2009 r. "[...]" utrzymało w mocy powyższą decyzję. Ponadto, również dnia 15 października 2009 r. wydał decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej dotyczącej wydzierżawienia obiektu Urzędu Miejskiego w G. w celu kręcenia zdjęć do filmu oraz wskazania kosztów eksploatacji, sposobu ustalenia tych kosztów oraz ich zapłaty oraz decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej dotyczącej dokumentów związanych z nadaniem nazwy Osiedla "[...]". Po rozpatrzeniu odwołań skarżącego od tych decyzji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzjami z dnia 20 listopada 2009 r. "[...]" utrzymało w mocy te decyzje. Burmistrz podał, że powyższe decyzje zostały zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Wskazał też, że w piśmie z dnia 5 listopada 2009 r., odpowiadając na wniosek skarżącego z dnia 19 października 2009 r., zajął stanowisko w sprawie żądania udostępnienia wykazu wszystkich służbowych numerów telefonów komórkowych.

W piśmie procesowym z dnia 12 lutego 2010 r. odnosząc się do zarzutu nieudzielenia informacji publicznej dotyczącej udostępnienia wykazu kosztów poniesionych na użytkowanie służbowych telefonów komórkowych z rozbiciem na poszczególne numery przypisane konkretnej osobie (stanowisku), Burmistrz wyjaśnił, że uznał, iż zakres informacji nie obejmuje informacji publicznej, wobec czego udzielił odpowiedzi w formie pisma w dniu 5 listopada 2009 r. Jednocześnie poinformował, że skarżący wzywał Burmistrza do wykonania wyroku o sygn. akt II SAB/Ol 29/09 w dniu 24 listopada 2009 r.

W załączeniu przesłał pismo, z którego wynika, że odpowiadając na wniosek skarżącego z dnia 21 października 2009 r., podano numery telefonu komórkowego Straży Miejskiej

i Wydziału Promocji. Pozostałych numerów telefonów przypisanych Burmistrzowi, Zastępcy Burmistrza, Skarbnikowi, Przewodniczącemu Rady, Szefowi Pionu Ochrony

i Asystentowi Burmistrza nie udostępniono, gdyż są to numery zastrzeżone. Zdaniem Burmistrza, konkretny numer telefonu komórkowego przypisany osobie nie jest informacją publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, jest nią natomiast informacja o fakcie posiadania przez konkretne osoby telefonów komórkowych lub

o kosztach ich eksploatacji, o których informowano skarżącego. Podano ponadto sumę kwot za użytkowanie telefonów komórkowych w 2008 r. i 2009 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje.

Stosownie do art. 170 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), orzeczenie prawomocne wiąże w szczególności strony i Sąd, który je wydał. Natomiast w myśl art. 286 § 1 i § 2 tej ustawy, po uprawomocnieniu się orzeczenia sądu pierwszej instancji akta administracyjne sprawy zwraca się organowi administracji publicznej, załączając odpis orzeczenia ze stwierdzeniem prawomocności. Termin do załatwienia sprawy przez organ administracji określony w przepisach prawa lub wyznaczony przez sąd liczy się od dnia doręczenia akt organowi.

Zgodnie zaś z art. 154 § 1 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność oraz w razie bezczynności organu po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie żądając wymierzenia temu organowi grzywny.

Skarżący przed złożeniem skargi na niewykonanie wyroku z dnia 1 września

2009 r., zwrócił się do Burmistrza G. o wykonanie tego wyroku, spełniając warunek formalny dopuszczalności skargi. Z tego względu skarga podlegała merytorycznemu rozpoznaniu.

Istotą skargi wszczynającej postępowanie w przedmiocie wymierzenia organowi grzywny za niewykonanie wyroku sądu jest żądanie zastosowania przez sąd określonych środków mających na celu ukaranie organu za niewykonanie wyroku sądu oraz jego dyscyplinowanie. Zastosowanie grzywny może mieć zatem miejsce, gdy po wyroku uchylającym lub stwierdzającym nieważność aktu lub czynności bądź wyroku uwzględniającym skargę na bezczynność, organ administracji pozostaje w bezczynności z przyczyn zależnych od tego organu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 maja 2009 r., sygn. akt II OSK 1899/08, niepublikowany). Przez niewykonanie wyroku należy rozumieć pozostawanie w bezczynności w podjęciu lub kontynuacji postępowania administracyjnego mającego na celu zakończenie sprawy decyzją administracyjną lub w innej formie przewidzianej prawem (por. B. Dauter,

B. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka- Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Zakamycze 2005, str. 328 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2001 r., sygn. akt II SA 2015/00, LEX nr 57180).

W rozpoznawanej sprawie skarżący domaga się ukarania organu gminy, który jego zdaniem, wbrew wyrokowi Sądu nie załatwił sprawy w przedmiocie udzielenia informacji objętej wnioskiem z dnia 4 czerwca 2009 r. w postaci: umów wraz z aneksami zawartych pomiędzy Urzędem Miasta a PKP dotyczących nieruchomości dworcowej w G. i wykazu kosztów poniesionych na użytkowanie służbowych telefonów komórkowych z rozbiciem na poszczególne numery przypisane określonej osobie (stanowisku), w zakresie w jakim zawierają one informację publiczną, albo wydania w tym terminie decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia tej informacji.

Z przedłożonych Sądowi akt administracyjnych wynika, że decyzją z dnia 4 sierpnia 2009 r., Burmistrz G., po rozpatrzeniu wniosku skarżącego z dnia 14 lipca 2009 r. o udostępnienie w formie elektronicznej informacji publicznej dotyczącej m.in. treść wszystkich umów wraz z aneksami zawartych pomiędzy Urzędem Miasta a PKP dotyczących nieruchomości dworcowej w G., odmówił udzielenia m.in. tej informacji publicznej w zakresie stanowiącym tajemnicę przedsiębiorcy, których udostępnienie nastąpić miało w sposób i formie elektronicznej. Organ administracji wskazał ponadto, że w dniu 28 lipca 2009 r. przesłał wnioskodawcy treść umów zawartych pomiędzy Urzędem Miasta G. a PKP, z zachowaniem informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorcy (PKP) - zgodnie z treścią oświadczenia przedsiębiorcy.

Następnie, decyzją z dnia 15 października 2009 r., a więc już po wyroku Sądu zapadłym w sprawie II SAB/Ol 29/09, Burmistrz Miasta G. umorzył postępowanie

w sprawie z wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r. o udostępnienie informacji publicznej obejmującej umowy wraz z aneksami, zawartych pomiędzy Urzędem Miasta i PKP, dotyczących nieruchomości dworcowej, gdyż wcześniej wydał już w tej sprawie decyzję dnia 4 sierpnia 2009 r.

W tej sytuacji nie można zarzucić Burmistrzowi, że nie wykonał wyroku Sądu

w części dotyczącej zobowiązania organu do udzielenia informacji w zakresie w zakresie umów wraz z aneksami dotyczących nieruchomości dworcowej lub wydania decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia tej informacji.

Wprawdzie decyzja z dnia 4 sierpnia 2009 r. została wydana wskutek wniosku skarżącego z dnia 14 lipca 2009 r., a więc złożonego jeszcze przed wydaniem rozstrzygnięcia przez Sąd, lecz z uwagi na fakt, że żądanie w nim zawarte (w zakresie umów wraz z aneksami dotyczących nieruchomości dworcowej) było identyczne

z żądaniem zawartym we wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r., należy uznać, że organ administracji załatwił sprawę w omawianej części.

Odnosząc się natomiast do kwestii wykazu kosztów poniesionych na użytkowanie służbowych telefonów komórkowych z rozbiciem na poszczególne numery przypisane określonej osobie (stanowisku), w zakresie w jakim zawierają one informację publiczną, albo wydania w tym terminie decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia tej informacji, przyznać należy skarżącemu rację, że Burmistrz G. nie wykonał wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 1 września 2009 r. w tej części.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b - d ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) udostępnieniu podlega informacja publiczna, w szczególności o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o organizacji, przedmiocie działalności i kompetencjach oraz o organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach. Stosownie zaś do art. 6 ust. 1 pkt 5 tej ustawy informacją publiczną jest informacja o majątku publicznym. Zauważyć należy, że użycie przez ustawodawcę zwrotu "w szczególności" oznacza, że katalog informacji określony w ust. 1 art. 6 tej ustawy nie jest zamknięty. Wobec powyższego, informacją publiczną jest wiadomość, że określona osoba sprawująca funkcję publiczną posiada służbowy telefon komórkowy o określonym numerze, a także koszt eksploatacji telefonu komórkowego przez osobę piastującą funkcję publiczną.

Z akt niniejszej sprawy wynika, że pismem z dnia 5 listopada 2009 r. Burmistrz podał tylko numery telefonów komórkowych Straży Miejskiej i Wydziału Promocji. Pozostałych numerów telefonów przypisanych Burmistrzowi, Zastępcy Burmistrza, Skarbnikowi, Przewodniczącemu Rady, Szefowi Pionu Ochrony i Asystentowi Burmistrza nie udostępnił podając, że są to numery zastrzeżone. Ponadto, w piśmie tym ujawniono łączne kwoty za użytkowanie telefonów komórkowych w 2008 r. i 2009 r. (karta 44 akt sądowych).

Przede wszystkim, udzielenie odpowiedzi w formie pisma nie stanowi wykonania przedmiotowego wyroku Sądu. Ustawodawca przewidział bowiem w art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 16

ust. 1 tej ustawy odmowa udostępnienia informacji publicznej przez organ władzy publicznej powinna nastąpić w drodze decyzji. Skoro zatem organ stoi na stanowisku, że nie jest możliwe udostępnienie informacji dotyczącej numerów służbowych telefonów komórkowych, którymi posługują się określeni urzędnicy, to zgodnie z art. 16 ust. 1 w zw.

z art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, powinien był wydać w tym przedmiocie decyzję.

Nie można podzielić stanowiska organu, że skarżącego poinformowano o wysokości wnioskowanych kosztów. W wyroku z dnia 1 września 2009 r. Sąd zobowiązał Burmistrza G. wprost do wyszczególnienia kwot kosztów poniesionych na użytkowanie służbowych telefonów komórkowych z rozbiciem na poszczególne numery przypisane określonej osobie (stanowisku). Podanie ogólnej kwoty wydatkowanej w 2008 r. na użytkowanie służbowych telefonów komórkowych nie stanowi wykonania wyroku Sądu. Organ nie podał też, aby uwzględnienie wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r. w tej części było z jakichkolwiek względów niemożliwe.

Powyższe uzasadnia wymierzenie Burmistrzowi grzywny za niewykonanie wyroku Sądu.

Odnosząc się do wysokości wymierzonej grzywny, stwierdzić należy, że jest ona współmierna do stwierdzonego przez Sąd uchybienia organu i mieści się w granicach określonych w art. 154 § 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zaznaczyć należy, że ustalenie wysokości wymierzonej grzywny pozostawione zostało miarkowaniu sądu, a jedynie jej górną granicę określono w art. 154 § 6 Prawa

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym grzywnę, o której mowa w § 1, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów. Wymierzając grzywnę w przedmiotowej sprawie w wysokości 50 zł Sąd uwzględnił fakt, że Burmistrz tylko w części nie wykonał wyroku Sądu.

W tym stanie rzeczy, na mocy art. 154 § 1 i § 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.