Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6017 Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie 658, Odrzucenie skargi, Rada Izby Architektów, Odrzucono skargę, VII SAB/Wa 235/11 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2012-02-06, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
VII SAB/Wa 235/11 - Postanowienie WSA w Warszawie
|
|
|||
|
2011-12-27 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie | |||
|
Izabela Ostrowska /przewodniczący sprawozdawca/ | |||
|
6017 Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie 658 |
|||
|
Odrzucenie skargi | |||
|
Rada Izby Architektów | |||
|
Odrzucono skargę | |||
|
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 58 par. 1 pkt 1 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Ostrowska po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. Ś. na Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izby Architektów Rzeczpospolitej Polskiej w przedmiocie : bezczynności organu postanawia : odrzucić skargę. |
||||
Uzasadnienie
W dniu 27 grudnia 2011 r. (data stempla biura podawczego) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga S.Ś. na bezczynność Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izby Architektów Rzeczpospolitej Polskiej. Skarżący wskazał, iż bezczynność organu polega na nie rozpoznaniu złożonego przez niego zażalenia z dnia [...] a dotyczącego nieprawomocnego postanowienia Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej przy [...] Okręgowej Izbie Architektów z dnia [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania wyjaśniającego. Powyższym postanowieniem organ odmówił wszczęcia postępowania wyjaśniającego w trybie dyscyplinarnym z uwagi na występującą okoliczność wyłączającą dalsze postępowanie w sprawie. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie. Wskazał, iż skarżący jest stroną postępowania dyscyplinarnego prowadzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. – o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów ( Dz. U. z 2001 r. nr 5 poz. 42 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do członków samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2002 r. nr 194, poz. 1635), zakończonego nieprawomocnie postanowieniem Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej [...] Okręgowej Izby Architektów RP z dnia [...] na które skarżący złożył zażalenie z dnia [...] do Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izby Architektów RP. Zdaniem organu, w związku z tym, iż postępowanie dyscyplinarne nie jest postępowaniem administracyjnym, ani też inną czynnością z zakresu administracji publicznej, wyłączona jest kognicja sądów administracyjnych w tym postępowaniu. Organ dodał, iż postępowanie dyscyplinarne nie jest dotknięte przewlekłością, gdyż sprawa znajduje się obecnie na etapie doręczenia odpisu zażalenia członkowi izby, którego dotyczy postępowanie, celem ustosunkowania się. Dodał, iż postępowania odwoławcze zostało wszczęte i zostanie merytorycznie rozpoznane po zwrocie akt przez Sąd. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje : Rozpoznając sprawę sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada, czy przedmiot skargi podlega kontroli tego sądu. Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony w ustawie z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153 poz. 1269 ze zm.), zgodnie z którą sądy administracyjne w zakresie swej właściwości sprawują kontrolę pod względem legalności, to jest zgodności z prawem, działań lub zaniechań organów administracji publicznej. Kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne ma charakter ograniczony, co oznacza, że objęte są nią jedynie działania administracyjne wskazane w ustawie. Przede wszystkim podkreślić należy, że skarga na bezczynność organu jest dopuszczalna tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje, postanowienia oraz akty i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące przyznania stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (podobnie B. Adamiak (w:) B. Adamiak, J. Borkowski, Postępowanie administracyjne ..., s.378). W myśl art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 4a) (1) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) (2) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a. § 3. Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrole, i stosują środki określone w tych przepisach. Mając powyższe na względzie trzeba stwierdzić, iż w sprawach, które nie należą do zakresu działalności administracji publicznej możliwa będzie kontrola sądowoadministracyjna, lecz tylko w przypadkach, gdy przepisy szczególne wprost wskazują możliwość rozstrzygania spraw określonego rodzaju przez sądy administracyjne, co wynika z powołanego art. 3 § 3 p.p.s.a. Ustawą szczególną, o której mowa w art. 3 § 3 p.p.s.a. jest ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 ze zm.). W ustawie tej zostały wskazane wprost rodzaje spraw, które mogą zakończyć się wniesieniem skargi do sądu administracyjnego np. art. 19 ust. 5 (kwestia wpisu na listę członków lub skreślenia z listy), art. 24 ust. 2 (kwestia nadania uprawnień budowlanych). Ponadto trzeba zauważyć, iż art. 11 w/w ustawy stanowi, iż Kodeks postępowania administracyjnego ma zastosowanie tylko w sprawach indywidualnych, z wyłączeniem spraw dyscyplinarnych, uregulowanych w tej ustawie. Skarga rozpatrywana w niniejszej sprawie dotyczy bezczynności Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izby Architektów Rzeczpospolitej Polskiej, polegającą na nie rozpoznaniu zażalenia skarżącego z dnia [...] na postanowienie Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej [...] Okręgowej Izby Architektów RP z dnia [...], dotyczącego postępowania dyscyplinarnego prowadzonego w stosunku do członka izby architekta S.A., na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. – o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. nr 5 poz. 42 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do członków samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2002 r. nr 194, poz. 1635). Stwierdzić zatem należy, że postępowanie prowadzone przez organy samorządu zawodowego dotyczy odpowiedzialności dyscyplinarnej architekta S. A. poprzez ocenę przestrzegania przez niego obowiązków określonych w art. 41 pkt 2 ww. ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów. Wskazać należy, iż przepisy dotyczące odpowiedzialności dyscyplinarnej członków samorządu zawodowego inżynierów budownictwa zostały zamieszczone w rozdziale 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów ( Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 z późn. zm.) oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do członków samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. nr 194, poz. 1635). Według art. 11 ust. 1 ww. ustawy do postępowania w sprawach indywidualnych uregulowanych w ustawie, z wyjątkiem spraw dyscyplinarnych stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Z powyższego przepisu wynika zatem, że w postępowaniu tym w sprawach dyscyplinarnych nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, ani nie wydaje się aktów administracyjnych – decyzji i postanowień, od których przysługiwałaby skarga do sądu administracyjnego. Stosownie do powołanego przepisu art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. skarga na bezczynność organu do sądu administracyjnego przysługuje w sprawach, w których organ administracji publicznej wydaje rozstrzygnięcie, które może być zaskarżone do sądu administracyjnego, i gdy nie ma specjalnej podstawy do zaskarżenia bezczynności organu do sądu powszechnego. Tak więc skoro przedmiot skargi w niniejszej sprawie, nie jest objęty zakresem właściwości sądu administracyjnego określonej w cytowanym wyżej przepisie, nie podlega rozpoznaniu przez sąd, co powoduje że skargę należało odrzucić. Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę gdy sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z póź. zm.) orzekł, jak w sentencji postanowienia. |