Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędziowie WSA Janusz Walawski, Andrzej Góraj (spr.), , Protokolant, Straszy sekretarz sądowy Joanna Głowala, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 maja 2013 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję [...] Kuratora Oświaty z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Burmistrza Miasta K. z dnia [...] września 2012 r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3. zasądza od [...] Kuratora Oświaty na rzecz skarżącego M. S. kwotę 440 zł (słownie czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Postępowanie w sprawie niniejszej zainicjował wniosek M. S.

o dokonanie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych prowadzonej przez Burmistrza Miasta K.

Badając przedmiotowy wniosek Burmistrz Miasta K. uznał, że wymaga on uzupełnienia i pismem z dnia [...] września 2012 r. wezwał stronę do przedłożenia zgody właściciela budynku, w którym ma być prowadzone przedszkole, na podnajem tego budynku. Wezwał też do podpisania informacji dotyczącej kadry pedagogicznej przewidzianej do zatrudnienia w placówce oświatowej oraz do potwierdzenia z dowodem osobistym zgodności danych dotyczących oznaczenia osoby zamierzającej prowadzić przedszkole i jej miejsca zamieszkania.

Z uwagi na fakt, że strona nie uczyniła zadość powyższemu wezwaniu, Burmistrz Miasta K., działając na podstawie art. 82 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.) - dalej: K.p.a., wydał w dniu [...] września 2012 r. decyzję nr [...], o odmowie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych prowadzonej przez Gminę K.

Rozpoznając sprawę wskutek złożenia przez stronę odwołania, [...] Kurator Oświaty, decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 104, art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. w zw. z art. 31 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W jej uzasadnieniu wskazał, że wnioskodawca nie wyjaśnił kwestii posiadania prawa do dysponowania lokalem, w którym zamierza prowadzić ewidencjonowaną działalność. Nie udowodnił bowiem, aby właściciel budynku wyraził zgodę na podnajem nieruchomości na cele przedszkolne. Powyższe, zdaniem organu, sprawia, iż wnioskodawca nie spełnił warunków, o jakich mowa w art. 82 ust. 2 pkt 3 ustawy z 07 września 1991 r. o systemie oświaty. Nadto organ wskazał, że brak uzupełnienia wniosku w pozostałej części, określonej w wezwaniu organu pierwszej instancji, sprawia, że nie została spełniona przesłanka określona w art. 82 ust. 2 pkt 5 ww. aktu prawnego.

Od powyższego rozstrzygnięcia skargę do tutejszego Sądu wywiódł skarżący, wnosząc o jej uchylenie.

Skarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie art. 82 ust. 2 ustawy o systemie oświaty oraz art. 6 i art. 7 K.p.a.

W uzasadnieniu skargi podniósł, iż omawiana regulacja prawna nie nakłada na składającego wniosek o wpis do ewidencji obowiązku dokonania czynności do jakich wzywał stronę organ. Stąd, zdaniem skarżącego, nie występowały przesłanki do odmowy dokonania żądanego wpisu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w skarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią przepisu art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem skarżonej decyzji administracyjnej. Jest więc to kontrola legalności rozstrzygnięcia zapadłego w postępowaniu administracyjnym, z punktu widzenia jego zgodności z prawem materialnym i procesowym.

Oceniając przedmiotową decyzję według powyższych kryteriów, uznać należy, iż powinna zostać wyeliminowana z obrotu prawnego, jako wadliwa.

Istota sprawy w niniejszym postępowaniu sprowadzała się do analizy przepisu art. 82 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.) i oceny przez jego pryzmat zasadności pisma z dnia [...] września 2012 r., skierowanego przez organ do strony, a wzywającego do uzupełnienia wniosku.

Zgodnie z treścią ust. 2 wyżej powołanej normy prawnej, zgłoszenie do ewidencji powinno zawierać m.in.:

- oznaczenie osoby zamierzającej prowadzić szkołę lub placówkę, jej miejsca zamieszkania lub siedziby (pkt 1),

- wskazanie miejsca prowadzenia szkoły lub placówki oraz informację o warunkach lokalowych, zapewniających możliwość prowadzenia zajęć dydaktyczno-wychowawczych, realizację innych zadań statutowych, w przypadku szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe - możliwość realizacji praktycznej nauki zawodu, bezpieczne i higieniczne warunki nauki i pracy, zgodnie z odrębnymi przepisami (pkt 3),

- dane dotyczące kwalifikacji pracowników pedagogicznych i dyrektora, przewidzianych do zatrudnienia w szkole lub placówce (pkt 5).

Analiza ww. pkt 1 ust. 2 art. 82 omawianej ustawy prowadzi do wniosku, że zwrot "oznaczenie osoby" należy odczytywać jako zobowiązanie do podania jej imienia i nazwiska, ewentualnie firmy (w przypadku osób prawnych), jak również adresu zamieszkania lub siedziby. Wbrew twierdzeniom organu, oceniany przepis nie nakłada na wnioskodawcę obowiązku przedkładania dokumentów potwierdzających tożsamość zgłaszającego dane do ewidencji. Gdyby intencją ustawodawcy było sformułowanie takiego obowiązku, stosowny zapis byłby zawarty w treści omawianej regulacji. Brak więc takiego zapisu należy odczytywać jako brak obowiązku udowadniania przez wnioskodawcę dokumentami posiadanej tożsamości.

Na marginesie odnieść również należy, że oceniając niniejszą sprawę, nie sposób ograniczać się do kwestii prawnych i abstrahować od okoliczności faktycznych. Jak bowiem wskazuje wnioskodawca, pełnił on funkcję Zastępcy obecnego Burmistrza Miasta K. Z tego już więc choćby należy wywieść, że tożsamość strony nie mogła budzić wątpliwości po stronie organu. Stąd więc, nawet gdyby teoretycznie przyjąć, iż omawiany przepis dawał organowi prawo do wzywania wnioskodawcy w celu udokumentowania własnej tożsamości, to okoliczności faktyczne niniejszej sprawy wskazywały na to, że takie działanie organu nie byłoby zasadne.

Co się tyczy treści art. 82 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572 ze zm.), to w sposób ścisły precyzuje on obowiązki wnioskodawcy. Literalna wykładnia zwrotu - "wskazanie miejsca prowadzenia szkoły lub placówki" prowadzi do wniosku, że obowiązkiem składającego zgłoszenie do ewidencji jest ujawnienie adresu, pod którym zamierza prowadzić daną placówkę. Ustawodawca nie zawarł w omawianym przepisie obligu dla strony, wykazywania posiadania tytułu prawnego do lokalu, w którym ma być prowadzona działalność objęta zgłoszeniem, czy generalnie wykazywania możliwości dysponowania lokalem na ten cel.

Wykładnia literalna zwrotu – "informacja o warunkach lokalowych" świadczy zaś o tym, że wolą ustawodawcy było odniesienie się do kwestii natury faktycznej, dotyczącej lokalu, w którym ma być prowadzona działalność objęta zgłoszeniem, a nie kwestii natury prawnej, związanej z możliwością dysponowania lokalem. Za trafnością powyższych konkluzji przemawia sposób sformułowania dalszej części omawianego przepisu (pkt 3 lit. a-d). Wskazuje on na to, że w kręgu zainteresowania ustawodawcy były kwestie tego, czy dany lokal spełnia standardy, np. natury metrażowej i jakościowej, dla możliwości prowadzenia w nim zajęć w bezpiecznych i higienicznych warunkach, umożliwiających realizację zajęć dydaktyczno- wychowawczych określonego profilu.

W świetle powyższego, żądanie organu, dotyczące wyjaśnienia kwestii możliwości skutecznego dysponowania lokalem na dany cel (zgody na podnajem), nie znajduje uzasadnienia w normie art. 82 ust. 2 pkt 3 ustawy o systemie oświaty.

Odnosząc się natomiast do art. 82 ust. 2 pkt 5 powyższej ustawy, to stwierdzić należy, iż okolicznością niesporną był fakt, że badane zgłoszenie do ewidencji zawierało załącznik, w którym oznaczono dane dotyczące kwalifikacji pracowników pedagogicznych przewidzianych do zatrudnienia. Wnioskodawca zrealizował więc obowiązek ustawowy, opisany w powyższym przepisie. Nadto podkreślenia wymaga okoliczność, że przedmiotowy załącznik był częścią składową zgłoszenia, tj. był do niego załączony, jak również został wyszczególniony w zgłoszeniu, jako jego załącznik. W takiej więc sytuacji, skoro zgłoszenie zostało podpisane przez stronę, nie zachodziła konieczność podpisywania również tego załącznika. Nie występowała bowiem obawa co do tego, od kogo pochodzi przedmiotowa informacja i jakiej sprawy dotyczy. Tak więc, działanie organu również w tym zakresie, nie znajdowało uzasadnienia ani prawnego, ani faktycznego.

W świetle powyższego, skarżona odmowa wpisu do ewidencji jawi się jako niezasadna. Skoro bowiem żądanie organu, zawarte w piśmie z dnia [...] września 2012 r., dotyczące uzupełnienia spornego zgłoszenia, nie znajdowało uzasadnienia ani ustawowego, ani faktycznego, to brak zrealizowania przez stronę żądania organu nie mogło skutkować negatywnymi konsekwencjami dla skarżącego.

Ponownie rozpoznając sprawę organ będzie zobligowany do tego, aby zastosować się do sposobu rozumienia normy art. 82 ustawy o systemie oświaty, zaprezentowanego przez Sąd w niniejszym uzasadnieniu.

W związku z powyższym, uznając że skarżona decyzja narusza prawo, bowiem organ wydając ją dokonał nadinterpretacji przepisów prawnych, Wojewódzki Sśd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w pkt 1 wyroku, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 wyroku zostało wydane w myśl art. 152 powołanej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.