Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku O. sp. z o.o. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia (...) lutego 2009 r. nr (...) oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia (...) listopada 2008 r. nr. (...) w przedmiocie ochrony danych osobowych postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia (...) listopada 2008 r. nr. (...)

Wyrokiem z dnia 3 lutego 2010 r., sygn. akt II SA/Wa 1598/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę spółki O. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia (...) lutego 2009 r. nr (...) w przedmiocie ochrony danych osobowych.

Powyższy wyrok stał się przedmiotem skargi kasacyjnej, złożonej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez spółkę z o.o. O. w której wymieniona spółka wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia (...) lutego 2009 r. nr (...) oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia (...) listopada 2008 r. nr. (...) w przedmiocie nakazania udostępnienia Pani M. R. informacji o osobach, które w dniu 17 lutego 2006 r. zalogowały się i dokonały wpisów na portalu "(...)", forum: dyskusja ogólna, temat (...), posługując się nickami "(...)" – w zakresie obejmującym informacje o numerach IP z ww. daty logowania w całości do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

W uzasadnieniu wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji O. sp. z o.o. podniosła, iż udostępnienie na rzecz Pani M. R. informacji o adresach IP, a więc wykonanie obowiązku nałożonego przedmiotową decyzją Generalnego Inspektora, będzie miało ze swej istoty nieodwracalny charakter. Tym samym już sam fakt ewentualnego wejścia przez Panią M. R. w posiadanie żądanych informacji o adresach IP przed ostatecznym rozstrzygnięciem niniejszej sprawy należy w ocenie wnioskodawcy uznać za wypełnienie dyspozycji art. 61 § 3 P.p.s.a, gdyż spowoduje trudne do odwrócenia skutki. Nawet bowiem późniejsze nakazanie Pani M. R. usunięcia danych przekazanych przez skarżącą nie zniweczyłoby skutku w postaci faktycznego stanu wiedzy o nich oraz skutków działań podjętych przez nią w oparciu o posiadane informacje. W przypadku ewentualnego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy na korzyść skarżącej spółki skutki w zakresie wykonania przedmiotowej decyzji będą nie do odwrócenia, ponieważ informacje te znajdować się już będą w dyspozycji Pani M. R. Jednocześnie wskazano, iż nie udostępnienie żądanych informacji do czasu zakończenia postępowania sądowoadministracyjnego nie spowoduje negatywnych skutków dla strony wnioskującej o powyższe informacje, gdyż dane te będą zabezpieczone i będą mogły być przez skarżącą spółkę przekazane niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia potwierdzającego obowiązek skarżącej spółki do udostępnienia takich danych.

Wnioskująca spółka wskazała również, że żądane przez Panią M. R. dane objęte są tajemnicą telekomunikacyjną, a zatem nie będzie można w żaden sposób zniwelować skutków naruszenia przez spółkę jako podmiotu świadczącego usługi telekomunikacyjne obowiązku zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej, co może narazić ją na potencjalne konsekwencje prawne.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.), po przekazaniu skargi do sądu, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części kwestionowanego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba, że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do podnoszonej przez wnioskodawcę kwestii charakteru danych, których ujawnienie nakazał w swej decyzji Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych. Należy podzielić stanowisko spółki, iż stanowią one tajemnicę telekomunikacyjną, zawartą w przepisach ustawy Prawo telekomunikacyjne. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się natomiast, że przepisy Prawa telekomunikacyjnego przewidują dalej idącą ochronę danych osobowych objętych tajemnicą telekomunikacyjną, niż przepisy ustawy o ochronie danych osobowych. To, że w Prawie telekomunikacyjnym zawarte są uregulowania chroniące procesy przetwarzania danych osobowych objętych tajemnicą telekomunikacyjną (art. 159 ust. 2 i art. 161 ust. 2), nie oznacza jednak, że ustawa o ochronie danych osobowych nie znajduje zastosowania w całości. Wymienione przepisy ustawy Prawa telekomunikacyjnego wyłączają stosowanie ustawy o ochronie danych osobowych tylko w zakresie, w jakim przewidują dalej idącą ochronę danych osobowych od tej, jaka została zagwarantowana tą ostatnią ustawą. W związku z tym, zastosowanie w niniejszej sprawie znajduje art. 5 ustawy o ochronie danych osobowych regulujący relację zachodzącą między normami prawa wewnętrznego, poprzez wprowadzenie zasady rozstrzygania zbiegu norm na korzyść tych norm, które przewidują wyższy poziom ochrony. O zakresie i sposobie ochrony danych osobowych objętych tajemnicą telekomunikacyjną decydować będą, więc przepisy Prawa telekomunikacyjnego, a nie ustawy o ochronie danych osobowych (patrz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2009 r., I OSK 174/08 oraz postanowienie z dnia 21 grudnia 2007 r., I OZ 972/07). Artykuł 160 Prawa telekomunikacyjnego stanowi zaś, iż podmiot uczestniczący w wykonywaniu działalności telekomunikacyjnej w sieciach publicznych oraz podmioty z nim współpracujące są obowiązane do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej. Ujawnienie więc danych IP umożliwiających identyfikację konkretnych osób fizycznych w trakcie toczącego się postępowania sądowoadministracyjnego w przedmiocie udostępnienia tych danych, nie zakończonego prawomocnym wyrokiem może stanowić naruszenie zakazu wynikającego z art. 160 wspomnianej ustawy.

Oceniając więc na tym etapie zasadność wniosku o wstrzymanie wykonania nakazu ujawnienia wnioskowanych adresów IP zgodzić się trzeba z autorem skargi kasacyjnej, że ewentualne zrealizowanie kwestionowanej decyzji na tym etapie postępowania spowoduje niemożliwość odwrócenia czynności podjętych już po ujawnieniu tych adresów, a tego rodzaju działanie powinno już być postrzegane jako spowodowanie skutków trudnych do odwrócenia zawartych w art. 61 par. 3 P.p.s.a. W przypadku bowiem ewentualnego uwzględnienia skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny, skutki w zakresie wykonania przedmiotowej decyzji będą nie do odwrócenia, ponieważ dane IP umożliwiające identyfikację konkretnych osób znajdować się już będą w dyspozycji innego uczestnika postępowania. W związku z powyższym należy zauważyć, iż prawidłowym rozwiązaniem na tym etapie postępowania będzie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji mając na względzie rodzaj skutków jakie może jej wykonanie za sobą pociągać, jak też charakter ochrony danych osobowych wynikający z właściwych przepisów takich jak między innymi Prawo telekomunikacyjne.

W konsekwencji należy podzielić stanowisko wnioskującej spółki zaprezentowane w skardze kasacyjnej, odnoszące się do tego, że niewstrzymanie wykonania kwestionowanej decyzji Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych pociągnie za sobą skutki trudne do odwrócenia.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie 61 §3 w zw. z 193 P.p.s.a.