Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski Sędziowie Sędzia WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska (spr.) Asesor WSA Zbigniew Kruszewski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 29 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi M.B. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. Uchyla zaskarżoną interpretację w całości. 2. Zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Skarżący M.B.- dalej zwany Strona, Skarżący, Wnioskodawca – złożył skargę na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] września 2020 r. dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uwzględnienia w podstawie obliczenia daniny solidarnościowej straty z 2018 r.

Zaskarżona interpretacja wydana została w związku z wnioskiem, w którym wskazano, że Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Z tego tytułu osiąga dochód z działalności gospodarczej opodatkowany podatkiem liniowym (art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W 2018 r. spółka osiągnęła stratę podatkową, natomiast w 2019 r. spółka osiągnęła dochód, wskutek czego – proporcjonalnie do prawa do udziału w zyskach spółki komandytowej – Wnioskodawca za 2018 r. osiągnął stratę, a za 2019 r. – dochód. W zeznaniu rocznym PIT-36L za 2019 r. Wnioskodawca od osiągniętego dochodu za 2019 r. odliczył stratę za 2018 r. Wnioskodawca, na potrzeby daniny solidarnościowej (art. 30h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) wykazał jako podstawę opodatkowania dochód osiągnięty w 2019 r., bez uwzględnienia odliczonej w PIT-36L straty za 2018 r. Spółka komandytowa posiada siedzibę działalności gospodarczej oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Wszyscy wspólnicy spółki, w tym Wnioskodawca, są polskimi rezydentami podatkowymi, podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytania: 1. Czy na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej za 2019 r. Wnioskodawca może uwzględnić w tej podstawie stratę z działalności gospodarczej z 2018 r.? 2. Czy na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej za 2020 r. Wnioskodawca będzie mógł uwzględnić w tej podstawie stratę z działalności gospodarczej z 2018 r.?

Zdaniem Strony na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej za 2019 r. i 2020 r. Wnioskodawca może uwzględnić w tej podstawie stratę z działalności gospodarczej z 2018 r.

Organ w wydanej interpretacji wskazał, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu organ przytoczył treść przepisów i wskazał, że podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu wyłącznie o kwoty odliczone od tych dochodów, wymienione w art. 30h ust. 2. Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Z tego tytułu osiąga dochód z działalności gospodarczej, opodatkowany podatkiem liniowym. W 2018 r. spółka osiągnęła stratę podatkową, natomiast w 2019 r. spółka osiągnęła dochód, wskutek czego – proporcjonalnie do prawa do udziału w zyskach spółki komandytowej – Wnioskodawca za 2018 r. osiągnął stratę, a za 2019 r. – dochód. W zeznaniu rocznym PIT-36L za 2019 r. Wnioskodawca od osiągniętego dochodu za 2019 r. odliczył stratę za 2018 r. Wnioskodawca, na potrzeby daniny solidarnościowej wykazał jako podstawę opodatkowania dochód osiągnięty w 2019 r., bez uwzględnienia odliczonej w P1T-36L straty za 2018 r. Spółka komandytowa posiada siedzibę działalności gospodarczej oraz stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Wszyscy wspólnicy spółki, w tym Wnioskodawca, są polskimi rezydentami podatkowymi, podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Biorąc pod uwagę wskazane powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej od sumy dochodów podlegających opodatkowaniu daniną solidarnościową podlegają odliczeniu wyłącznie składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kwoty wymienione w art. 30f ust. 5 ustawy 7 o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wynika to wprost z brzmienia art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, przy obliczaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie uwzględnia się straty z lat ubiegłych, gdyż nie została ona wymieniona w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, Wnioskodawca nie może uwzględnić straty z działalności gospodarczej z 2018 r. na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej zarówno za 2019 r., jak i za 2020 r. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W złożonej skardze Strona zaskarżonej interpretacji zarzuciła rażące naruszenie:

1) art. 30h ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o Funduszu Solidarnościowym, poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że przy obliczaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie uwzględnia się straty z lat ubiegłych w ramach tego samego źródła przychodów;

2) art. 30c ust. 1, ust. 2, art. 9 ust. 2, art. 9 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poprzez niewłaściwą ocenę co do ich zastosowania, tj. uznanie, że nie znajdują one zastosowania na potrzeby obliczenia daniny solidarnościowej.

Skarżący na podstawie art. 146 § 1 oraz art. 149 § 2, art. 199 i art. 200 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniósł o: 1) uchylenie zaskarżonej interpretacji, 2) zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania według norm prawnie przepisanych.

W uzasadnieniu Strona wskazała, że w jej ocenie ustalenie podstawy obliczenia daniny solidarnościowej polega na zsumowaniu dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art 30b, art. 30c oraz art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c ustaw o podatku dochodowym od osób fizycznych także stanowią sumę obliczenia daniny solidarnościowej. Co ważne, zdaniem Skarżącego, w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca zdecydował się na posłużenie sformułowaniem "sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych". Zatem, odsyłając do konkretnych jednostek redakcyjnych ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f), na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej, ustawodawca zdecydował się, aby poszczególne jej elementy składowe były ustalane na zasadach dedykowanych tymże elementom składowym. Oznacza to, że ustalając np. podstawę obliczenia daniny solidarnościowej dla dochodów opodatkowanych podatkiem liniowym powinno stosować się zasady opodatkowania tych dochodów wyrażone w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem całość zasad ukonstytuowanych art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przyjęcie poglądu przeciwnego naruszałoby, zdaniem Skarżącego, jedną z zasad wykładni prawą tj. zakaz wykładni per non est, bowiem oznaczałoby zignorowanie fragmentu przepisu "(...) na zasadach określonych (...)". W ocenie Skarżącego, istotne znaczenie ma także okoliczność, że w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca odwołał się do całego art. 30c ww. ustawy, a nie do konkretnej jednostki redakcyjnej, co dodatkowo wzmacnia argumentację, że zasadne jest stosowanie całości zasad wynikających z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Na podstawie art. 30c ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2-3b i 5, art. 24 ust, 1. 2, 3b-3e i ust. 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 23o. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszyć o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a i pkt 2a, wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego określone w art. 26 ust. 1 pkt 2b oraz o darowiznę, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. d, w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6% dochodu. Wysokość składek i wpłat ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Zatem z powołanego art. 30c ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że punktem wyjścia do ustalenia podstawy obliczenia podatku jest m.in. dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2-3b i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Strony oznacza to, że:

1) ustalając dochód na potrzeby art. 30h ust. 2 powinno się sięgnąć do zasad opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej, o których mowa w art. 30c,

2) z uwagi na fakt, że w art. 30c zasady opodatkowania odwołują się do zasad określonych w art. 9 ust. 1, 2-3b i 5 - należy sięgnąć do tych przepisów.

W art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zdefiniowano, że dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Przy tym, art. 30c odnosi się także do art. 9 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może: 1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo 2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Zatem, jak twierdzi Skarżący, dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 9 ust. 1, 2-3b i 5 to dochód, od którego można odliczyć stratę. Wobec powyższego, zdaniem Skarżącego, ustalając podstawę obliczenia daniny solidarnościowej dla dochodów z działalności gospodarczej opodatkowanych podatkiem liniowym należy stosować tożsame zasady jak dla obliczenia podatku dochodowego od dochodów z działalności gospodarczej opodatkowanych metodą liniową. Świadczą o tym w szczególności następujące fakty:

1) odwołanie się w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do całego art. 30c tej ustawy,

2) sformułowanie ustawodawcy, że ustalenie podstawy obliczenia daniny solidarnościowej wymaga zsumowania dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych m.in. w art. 30c,

3) odwołanie się w art. 30c ust. 2 m.in. do art. 9 ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

4) brak zastrzeżenia w odwołaniu, o którym mowa w pkt 1, że na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie stosuje się np. art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

5) brak odwołania się w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezpośrednio do definicji dochodu, o którym mowa w art. 9 ust. 2 tej ustawy.

Dodatkowo, zdaniem Skarżącego, podkreślić należy, że konstrukcja podstawy obliczenia daniny solidarnościowej opiera się na dwóch etapach. Pierwszy etap polega na zsumowaniu dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na tej podstawie otrzymuje się wynik. Następne, od tejże sumy (czyli po dokonaniu odliczeń m.in. straty podatkowej), można dokonać odliczeń wskazanych w art. 30h pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższy sposób pozwala na uniknięcie kompensowania dochodu z jednego źródła dochodów stratą z innego źródła przychodów. Natomiast norma prawna wynikająca z analizowanych przepisów nie daje podstawy do uniemożliwienia odliczenia straty w ramach danego źródła przychodów. Nadto warto zaznaczyć, zdaniem Skarżącego, że zgodnie z art. 30h ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się dochody i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z ust. 2 wykazywane w zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa - których termin złożenia upływa w okresie od dnia następującego po dniu upływu terminu na złożenie deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej w roku poprzedzającym ten rok kalendarzowy do dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4. Przepis ten ma zatem charakter techniczny, tj. wskazuje na podstawie których dokumentów należy ustalić wartości wskazane w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. koreluje on daninę solidarnościową ze złożonymi przez podatników deklaracjami na podatek dochodowy od osób fizycznych. A tenże art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się właśnie do zasad opodatkowania dochodu podatkiem liniowym, które to zasady przewidują możliwość odliczenia straty. Dopiero od dochodu ustalonego w taki sposób zezwala on na odliczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a oraz kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Skarżącego, analizy wymagają także przepisy przejściowe. Danina solidarnościowa została bowiem wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawą z dnia 23 października 2018 r. o Funduszu Solidarnościowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2192, dalej jako " ustawa Funduszu Solidarnościowym"’). W myśl art. 33 tej ustawy, przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej podlegającej zapłacie w terminie, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia się dochody uzyskane od dnia 1 stycznia 2019 r. i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z art. 30h ust. 2 ustawy zmienianej w art 21, wykazywane w:

1) rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 21,

2) zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa ustawy zmienianej w art. 21 - których termin złożenia upływa w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2020 r.

Zatem, zgodnie z przepisem przejściowym, przy ustalaniu podstawy obliczenia podatku należy "zaciągnąć" dane wynikające z zeznań rocznych dotyczących dochodów uzyskanych w roku podatkowym 2019. Jeżeli zatem w zeznaniu tym odliczono stratę z roku ubiegłego, to tak otrzymany wynik należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej. Podsumowując, zdaniem Skarżącego, sposób sformułowania art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że ustawodawca chciał uniknąć kompensowania dochodu z jednego źródła dochodów stratą z innego źródła przychodów. Nie znajduje jednak uzasadnienia pogląd, jakoby w ramach jednego źródła dochodu nie było możliwe odliczenie straty. Dlatego też Skarżący uważa, że na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej za rok podatkowy 2019 może uwzględnić w tej podstawie stratę z działalności gospodarczej z roku podatkowego 2018. Podobnie jeżeli idzie o obliczenie daniny solidarnościowej za rok podatkowy 2020.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie i podtrzymał argumentację przedstawioną w zaskarżonej interpretacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga okazała się zasadna.

Sprawa została rozpoznana przez Sąd w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 119 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. – dalej: "P.p.s.a.")

Zgodnie z art. 57a P.p.s.a. skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W doktrynie podkreśla się, że w świetle przytoczonego przepisu, sąd bada prawidłowość zaskarżonej interpretacji indywidualnej tylko z punktu widzenia zarzutów skargi i wskazanej w niej podstawy prawnej. W szczególności, sąd nie może podjąć żadnych czynności zmierzających do ustalenia innych, poza wskazanymi w skardze, naruszeń prawa. W wypadku zaś ustalenia takich wad w toku kontroli przeprowadzonej w granicach wyznaczonych skargą, nie może ich uwzględnić przy formułowaniu rozstrzygnięcia w sprawie (por. A. Kabat, Komentarz do art. 57(a) ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w: B. Dauter, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydanie VI Wolters Kluwer, wydanie elektroniczne).

Za zasadny Sąd uznał zarzut naruszenia art. 30h ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o Funduszu Solidarnościowym poprzez ich błędną wykładnię polegającą na uznaniu, że przy obliczaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie uwzględnia się straty z lat ubiegłych w ramach tego samego źródła przychodów. Zasadny jest również zarzut niewłaściwego zastosowanie art. 30c ust. 1, ust. 2, art. 9 ust. 2, art. 9 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. uznanie, że przepisy te nie znajdują zastosowania na potrzeby obliczenia daniny solidarnościowej.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Zgodnie natomiast z ust. 3 powołanego przepisu O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy o Funduszu Solidarnościowym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano rozdział 6a (przepisy art. 30h-30i), który ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

W myśl art. 30h ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne są obowiązane do zapłaty daniny solidarnościowej w wysokości 4% podstawy obliczenia tej daniny.

Natomiast na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy o Funduszu Solidarnościowym, przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej podlegającej zapłacie w terminie, o którym mowa w ust. 2, uwzględnia się dochody uzyskane od dnia 1 stycznia 2019 r. i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z art. 30h ust. 2 ustawy zmienianej w art. 21, wykazywane w: 1) rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 21, 2) zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa ustawy zmienianej w art. 21, − których termin złożenia upływa w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 kwietnia 2020 r.

W myśl art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o: 1) kwoty składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, 2) kwoty, o których mowa w art. 30f ust. 5 − odliczone od tych dochodów.

Stosownie do treści art. 30h ust. 3 ww. ustawy, przy ustalaniu wysokości podstawy obliczenia daniny solidarnościowej w roku kalendarzowym, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się dochody i kwoty pomniejszające te dochody zgodnie z ust. 2 wykazywane w: 1) rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, jeżeli podatek wynikający z tego rozliczenia jest podatkiem należnym, 2) zeznaniach wymienionych w art. 45 ust. 1, ust. 1a pkt 1 i 2 oraz ust. 1aa − których termin złożenia upływa w okresie od dnia następującego po dniu upływu terminu na złożenie deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej w roku poprzedzającym ten rok kalendarzowy do dnia upływu terminu, o którym mowa w ust. 4.

Na podstawie art. 30h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, o których mowa w ust. 1, są obowiązane składać urzędom skarbowym deklarację o wysokości daniny solidarnościowej, według udostępnionego wzoru, w terminie do dnia 30 kwietnia roku kalendarzowego i w tym terminie wpłacić daninę solidarnościową. Przepisy art. 45 ust. 1b i 1c stosuje się odpowiednio. W myśl art. 30h ust. 5 ww. ustawy, deklaracja o wysokości daniny solidarnościowej zawiera dane umożliwiające prawidłową identyfikację osoby fizycznej i urzędu skarbowego, do którego kierowana jest deklaracja, oraz poprawne rozliczenie daniny solidarnościowej. Stosownie do treści art. 30h ust. 6 cytowanej ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych udostępnia na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w formie dokumentu elektronicznego, wzór deklaracji o wysokości daniny solidarnościowej. W myśl art. 30i powołanej ustawy, do daniny solidarnościowej stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie zaś z art. 30i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawnienia organu podatkowego przysługują naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach podatku dochodowego od osób fizycznych, a w przypadku: 1) gdy jest to uzasadnione ochroną informacji niejawnych i wymogami bezpieczeństwa państwa – organowi wymienionemu w art. 13a Ordynacji podatkowej;

2) spraw, o których mowa w art. 119g § 1 Ordynacji podatkowej – Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej.

Mając powyższe na uwadze, wskazać należy, że do zapłaty daniny solidarnościowej obowiązane są osoby fizyczne, których dochód przekroczył 1 000 000 zł. Osoby te, oprócz podatku dochodowego są obowiązane zapłacić dodatkowo daninę solidarnościową w wysokości 4% podstawy obliczenia oraz złożyć we właściwym urzędzie skarbowym deklarację o wysokości tej daniny solidarnościowej w terminie do 30 kwietnia roku kalendarzowego. W tym samym terminie upływa termin zapłaty daniny.

W niniejszej sprawie sporny jest sposób ustalania podstawy obliczenia daniny solidarnościowej.

Zdaniem organu przy ustalaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej od sumy dochodów podlegających opodatkowaniu daniną solidarnościową podlegają odliczeniu wyłącznie składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz kwoty wymienione w art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem organu wynika to wprost z brzmienia art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, przy obliczaniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie uwzględnia się straty z lat ubiegłych, gdyż nie została ona wymieniona w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego, Wnioskodawca nie może uwzględnić straty z działalności gospodarczej z 2018 r. na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej zarówno za 2019 r., jak i za 2020 r.

Zdaniem natomiast Strony przy ustaleniu podstawy obliczenia daniny solidarnościowej stratę można uwzględnić z tego względu, że dochód ustalony zgodnie z zasadami określonymi w art. 9 ust. 1, 2-3b i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – to dochód od którego można odliczyć stratę.

W ocenie Sądu rację ma Strona.

Podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad

1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych:

a) w art. 27 ust. 1, 9, 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody opodatkowane według skali podatkowej, m.in. ze stosunku pracy, działalności gospodarczej, rent i emerytur, umów o dzieło i umów zlecenia, itd.),

b) art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zyski kapitałowe opodatkowane według stałej stawki 19%),

c) art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej opodatkowane podatkiem liniowym według stawki 19%) oraz

d) art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dochody zagranicznej spółki kontrolowanej opodatkowane według stałej stawki 19%)

− pomniejszonych o możliwe do odliczenia od tych dochodów składki na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o kwoty wymienione w art. 30f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z tytułu uwzględnionej w podstawie opodatkowania podatnika dywidendy otrzymanej od zagranicznej spółki kontrolowanej, w części uwzględnionej w jego podstawie opodatkowania).

Należy zwrócić uwagę, że skoro podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1.000.000 zł sumy dochodów podlegających "opodatkowaniu na zasadach określonych" m.in. w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przepis ten odnosi się do tzw. opodatkowania liniowego) – przy ustaleniu dochodu należy odwołać się do wskazanego przepisu. Zasadnie Strona wskazała, że w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca odwołał się do całego art. 30c ww. ustawy, a nie do konkretnej jednostki redakcyjnej. Zgodnie natomiast z art. 30c ust. 2 podstawą obliczenia podatku liniowego jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. , 2-3b i 5 , art. 24 ust. 1 , 2,3b-3e i ust. 4 ustawy. Natomiast z wcześniej przywołanego art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1) obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

2) obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, że w art. 30 h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mowa jest o pomniejszeniu sumy dochodów podlegających opodatkowaniu o kwoty wymienione w tym przepisie. Natomiast z art. 9 ust. 3 powołanej ustawy wynika, że o wysokość straty obniża się dochód uzyskany (...). Istotnym jest również, że pomniejszenie o którym mowa w art. 30h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest obligatoryjne (po ich pomniejszeniu) natomiast obniżenie dochodu o wysokość straty ze źródła przychodów jest fakultatywne (podatnik może).

Zgodnie z art. 30h ust. 2 ustawy podstawę obliczenia daniny solidarnościowej stanowi nadwyżka ponad 1 000 000 zł sumy dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1, 9 i 9a, art. 30b, art. 30c oraz art. 30f po ich pomniejszeniu o kwoty odliczone od tych dochodów, wymienione w art. 30h ust. 2. Zasadnie Strona wskazała, że sposób sformułowania powołanego przepisu wskazuje, że ustawodawca uniemożliwił kompensowanie dochodu z jednego źródła przychodów stratą z innego źródła przychodów. Wbrew twierdzeniu organu z powołanych przepisów nie wynika jednak zakaz/brak możliwość odliczenia straty w ramach jednego źródła dochodu.

Zasadnie również Strona wskazała, że skoro w art. 30c ust. 2 ustawy

o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołano się między innymi do art. 9 ust. 2 i 3 ustawy, jak również w art. 30h ust. 2 brak jest zastrzeżenia, że na potrzeby ustalenia podstawy obliczenia daniny solidarnościowej nie stosuje się art. 9 ust. 3 – to brak jest podstaw do przyjęcia, że ustalając podstawę obliczenia daniny solidarnościowej dla dochodów z działalności opodatkowanej podatkiem liniowym nie można dochodu obniżyć o stratę z lat poprzednich. W innym przypadku stosowało by się inne zasady do obliczenia podstawy opodatkowania podatkiem liniowym i inne zasady obliczenia dochodu do podstawy obliczenia daniny solidarnościowej od dochodu opodatkowanego podatkiem liniowym, na co w ocenie Sądu nie pozwala brzmienie przepisów. Skoro podstawę obliczenia daniny solidarnościowej ustala się na podstawie zasad określonych m.in. w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to zastosowanie ma również art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym dochód można obniżyć o wysokość straty z lat poprzednich z tego źródła przychodu.

Mając na uwadze przedstawione powody należało uznać, że z naruszeniem art. 30c ust. 1, art. 30h ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych organ przyjął, iż przy ustaleniu daniny solidarnościowej nie ma podstaw do odliczenia straty z lat ubiegłych.

Uzasadniało to uchylenie zaskarżonej interpretacji na podstawie art. 146 § 1 P.p.s.a. O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 i art. 205 § 1 w zw. z § 4 P.p.s.a.

Przy ponownym rozpatrzeniu wniosku Strony o wydanie interpretacji indywidualnej, organ podatkowy będzie zobligowany do uwzględnienia oceny prawnej przedstawionej w uzasadnieniu niniejszego wyroku.

| | | |