Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na przewlekłe prowadzenie kontroli podatkowej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego postanawia odrzucić skargę.

Skarżąca wniosła skargę, która ostatecznie sformułowała jako skargę na:

a/ przewlekłe prowadzenie kontroli podatkowej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego

b/ bezczynność i przewlekłe prowadzenie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego postępowania podatkowego w zakresie VAT za sierpień 2013 r.

c/ bezczynność i przewlekłe prowadzenie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego postępowania w sprawie zaliczenia nadwyżki VAT na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wyżej wymienione skargi zostały rozdzielone na podstawie art. 57 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – dalej p.p.s.a.

Niniejsza sprawa dotyczy skargi na przewlekłe prowadzenie kontroli podatkowej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W treści skargi skarżąca zażądała dokonania kontroli przewlekłości postępowania i wniosła również o zobowiązanie Naczelnika do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie czternastu dni od daty zwrotu organowi akt podatkowych oraz wymierzenie organowi grzywny.

Z akt sprawy wynika, że kontrola podatkowa zakończyła się w dniu 27 marca 2015 r. doręczeniem skarżącej protokołu kontroli podatkowej.

W odpowiedzi na skargę Naczelnik Urzędu Skarbowego wniósł o jej oddalenie, ewentualnie odrzucenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. skarga do sądu przysługuje na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a. Wynika powyższego, że zaskarżona do sądu administracyjnego może bezczynność organu administracji publicznej lub przewlekłe prowadzenia przez ten organ postępowania możliwe w takim zakresie, w jakim możliwe jest zaskarżenie decyzji, postanowień oraz innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego Kodeksie postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Oprócz tego zakresu dopuszczalności skargi na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania - w myśl art. 3 § 2 pkt 9 p.p.s.a., do sądu administracyjnego przysługuje skarga na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w Kodeksie postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy Ordynacji podatkowej oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

W literaturze podnosi się, że skarga z art. 3 § 2 pkt 9 p.p.s.a. dotyczy bezczynności lub przewlekłości co do aktów i czynności o charakterze procesowym (bezczynność lub przewlekłość procesowa), wyłączonych z treści art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. (zob. B. Adamiak, w: B. Adamiak, J. Borkowski, Metodyka pracy sędziego w sprawach administracyjnych, Warszawa 2015, s. 115). Art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. stanowi bowiem, że dopuszczalna jest kontrola sądowa w sprawach innych niż określonych w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw. Przedmiotem skargi z art. 3 § 2 pkt 9 p.p.s.a. jest więc szeroko rozumiana zwłoka organów administracji publicznej co do podejmowania czynności procesowych w toku m.in. postępowania podatkowego, czynności sprawdzających, czy kontroli podatkowej.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem skargi strona uczyniła przewlekłość Naczelnika Urzędu Skarbowego w zakresie kontroli podatkowej.

Istotne jest więc ustalenie, czy w świetle art. 3 § 2 pkt 9 w zw. z pkt 4 p.p.s.a. "przewlekłość kontroli podatkowej" występuje w sprawie dotyczącej "aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków (...) podjętych w ramach (...) postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa".

Zdaniem Sądu, ze sformułowania przepisu art. 3 § 2 pkt 9 p.p.s.a. wynika, że dopuszczalne jest jedynie zaskarżanie poszczególnych czynności podejmowanych w procedurach weryfikacyjnych, w tym kontroli podatkowej. Ustawodawca kładzie bowiem nacisk na "akty lub czynności (...) podjęte w ramach postępowań". Skarga do sądu będzie więc dopuszczalna na przewlekłe prowadzenie postępowania co do konkretnej czynności lub aktu. Jako przykłady wskazuje się w literaturze: zwrócenie się o korektę deklaracji (art. 274 § 1 pkt 2 O.p.), doręczenie uwierzytelnionej kopii skorygowanej deklaracji (art. 274 § 2 pkt 2 O.p.), zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej (art. 282b § 1 O.p.), rozpoznanie zastrzeżeń do protokołu (art. 291 § 1 O.p.) (zob. B. Adamiak, w: B. Adamiak, J. Borkowski, Metodyka pracy sędziego..., Warszawa 2015, s. 120–121.). Niedopuszczalna jest więc ogólna skarga na przewlekłe prowadzenie kontroli podatkowej, a taki wydaje się rzeczywisty cel skargi. Potwierdzają to w głównej mierze zarzuty skargi, które koncentrują się na niezasadnym przedłużeniu kontroli podatkowej.

Z przedstawionych wyżej powodów należało stwierdzić, że skarga wniesiona na przewlekłość kontroli podatkowej jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.