Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Sędziowie WSA Sławomir Antoniuk Iwona Maciejuk (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2015 r. sprawy ze skargi G. P. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie dostępu do informacji publicznej oddala skargę.

Minister Sprawiedliwości decyzją nr [...] z dnia [...] kwietnia

2015 r., na postawie art. 5 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (j. t.: Dz. U. z 2014 r. poz. 782 ze zm.) w zw. z art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 4 i art. 8 ustawy z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228 ze zm.) oraz art. 104 ust. 1 i 2 k.p.a.,

po rozpoznaniu wniosku G.P. z dnia [...] marca 2013 r.

o udostępnienie informacji publicznej odmówił udostępnienia dokumentu Polityka Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL - SAD wersja [...].

W uzasadnieniu organ wskazał, że wyrokiem z dnia [...] lutego 2015 r. sygn. akt

II SA/Wa 1854/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] września 2014 r. nr [...] oraz decyzję

ją poprzedzającą z dnia [...] września 2014 r. Sąd wskazał, że wyrokiem WSA

w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2013 r. sygn. akt II SAB/Wa 184/13 i wyrokiem NSA

z dnia 23 lipca 2014 r. sygn. akt I OSK 2769/13 przesądzone zostało, iż dokument Polityka Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL - SAD wersja [...] stanowi informację publiczną. Sąd nakazał, aby Minister Sprawiedliwości podczas ponownego rozpoznania sprawy jeszcze raz rozważył, czy udostępni wnioskowaną informację,

czy też na podstawie art. 16 ustawy, wyda decyzję o odmowie jego udostępnienia

w całości lub części z powołaniem się na tajemnicę prawem chronioną.

Organ ponownie rozpoznając sprawę wskazał, że w jego posiadaniu znajduje

się dokument Polityka Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL - SAD. Zarówno na chwilę złożenia wniosku, jak i datę wydania niniejszej decyzji, dokument ten obowiązuje w wersji [...], co oznacza, że nie ma innych obowiązujących

i zatwierdzonych wersji Polityki Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL - SAD. Na mocy decyzji Ministra Sprawiedliwości, omawiany dokument został opatrzony klauzulą tajność "zastrzeżone" (w pełnym zakresie).

Organ powołując przepis art. 5 ust. 4 oraz art. 4 ust. 1 i art. 8 ustawy o ochronie informacji niejawnych wskazał, że powodem nadania klauzuli tajności dokumentowi Polityka Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL - SAD jest szczególny, strategiczny charakter informacji w nim zawartych.

Podał, iż w związku z tym, że wymieniony system informatyczny służy do przetwarzania danych osobowych, rodzaj informacji zawartych w polityce bezpieczeństwa szczegółowo normuje rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych

i Administracji z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentacji przetwarzania danych osobowych oraz warunków technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatycznie służące do przetwarzania danych osobowych (Dz. U. Nr 100, poz. 1024).

Minister podał, że zgodnie z § 4 rozporządzenia, polityka bezpieczeństwa zawiera w szczególności: 1) wykaz budynków, pomieszczeń lub części pomieszczeń, tworzących obszar, w którym przetwarzane są dane osobowe; 2) wykaz zbiorów danych osobowych wraz ze wskazaniem programów zastosowanych do przetwarzania tych danych; 3) opis struktury zbiorów danych wskazujący zawartość poszczególnych pól informacyjnych i powiązania między nimi; 4) sposób przepływu danych pomiędzy poszczególnymi systemami; 5) określenie środków technicznych i organizacyjnych niezbędnych dla zapewnienia poufności, integralności i rozliczalności przetwarzanych danych. Oprócz wyżej wymienionych elementów, Polityka Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL - SAD zawiera również te elementy, które zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia, powinna zawierać instrukcja zarządzania systemem informatycznym służącym do przetwarzania danych osobowych, tj.: 1) procedury nadawania uprawnień do przetwarzania danych i rejestrowania tych uprawnień w systemie informatycznym oraz wskazanie osoby odpowiedzialnej za te czynności; 2) procedury tworzenia kopii zapasowych zbiorów danych oraz programów i narzędzi programowych służących do ich przetwarzania; 3) sposób, miejsce i okres przechowywania elektronicznych nośników informacji zawierających dane osobowe i kopii zapasowych; 4) sposób zabezpieczenia systemu informatycznego przed działalnością oprogramowania, którego celem jest uzyskanie nieuprawnionego dostępu do systemu informatycznego; 5) procedury wykonywania przeglądów i konserwacji systemów oraz nośników informacji służących do przetwarzania danych.

Minister podkreślił, że system informatyczny PESEL - SAD odgrywa strategiczną rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego, a także poszanowania praw

i wolności obywateli. Jest to program informatyczny umożliwiający sądom powszechnym zdalne korzystanie z danych osobowych, w tym danych wrażliwych, zawartych w replice bazy PESEL utworzonej przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, na potrzeby postępowań sądowych. Jednym z gwarantów zapewnienia bezpieczeństwa tych danych jest Minister Sprawiedliwości. Stąd też decyzja tego organu o objęciu szczególną ochroną dokumentacji, która w szczegółowy sposób opisuje m. in. sposób zabezpieczenia danych osobowych, strukturę systemu i składniki zainstalowanego oprogramowania, sposób zarządzania dostępem do systemu, a także środki techniczne i organizacyjne wdrożone i eksploatowane w systemie, w tym sposób zabezpieczenia przed szkodliwym oprogramowaniem oraz awarią.

Organ miał na uwadze, że dotarcie osób trzecich do dokumentu zawierającego precyzyjne informacje związane z pracą systemu daje możliwość poznania jego konfiguracji, a zatem nieuprawnionej ingerencji i np. zatrzymania pracy, zniekształcenia danych w nim zawartych, usunięcia danych lub niekontrolowanej modyfikacji systemu,

a przede wszystkim znaczącego obniżenia poziomu ochrony przetwarzanych danych osobowych. Stwierdził, biorąc to pod uwagę, a także fakt, iż rozpatrywany wniosek dotyczy dokumentu objętego klauzulą tajności "zastrzeżone", że w sprawie znajduje zastosowanie dyspozycja art. 5 ust. 1 u.d.i.p. Z tego względu odmówił udostępnienia żądanego dokumentu.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy G.P. podniósł, iż nie jest jasne kto, kiedy i w jakim trybie nadał klauzulę "zastrzeżone" będącą podstawą odmowy udostępnienia informacji, oraz iż trudno oprzeć się wrażeniu, że klauzula "zastrzeżone" została nadana na potrzeby niniejszej sprawy. Wskazał, że klauzula

nie istniała w dacie składania wniosku i w terminie kiedy organ zobowiązany był udostępnić dokument, tak więc nie może być podstawą do odmowy, ponieważ prawo nie działa wstecz.

Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] kwietnia 2015 r.

W uzasadnieniu Minister podał, że stan faktyczny sprawy ustalony przez organ

i istniejący w dniu wydania decyzji, wskazywał, że żądany przez wnioskodawcę dokument jest objęty klauzulą tajności "zastrzeżone". Ustalono, że decyzję

w przedmiocie nadania tej klauzuli podjął w dniu [...] marca 2015 r. Minister Sprawiedliwości. W dniu wydania decyzji z dnia [...] kwietnia 2015 r. obowiązywała ustawa z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228 ze zm.), w tym art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 4 i art. 8 tej ustawy, w brzmieniu przytoczonym przez organ w uzasadnieniu decyzji. Ustalono również, że w sprawie mają zastosowanie normy prawne zawarte w ustawie o dostępie do informacji publicznej, w tym art. 5 ust. 1 i art. 16 tej ustawy, a także w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentacji przetwarzania danych osobowych oraz warunków technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych. Organ stwierdził, iż zarówno stan faktyczny, jak i stan prawny nie uległy zmianie. Dokument "Polityka Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL — SAD" wersja [...] nadal pozostaje pod szczególną ochroną prawną w postaci klauzuli tajności "zastrzeżone". Klauzula ta została nadana w trybie i na zasadach określonych w ustawie o ochronie informacji niejawnych. Klauzulę nadał Minister Sprawiedliwości, jako osoba uprawniona w rozumieniu art. 6 ust. 1 u.o.i.n. Powodem objęcia ochroną przedmiotowego dokumentu jest szczególnie istotny charakter informacji w nim zawartych. Dokument dotyczy bowiem strategicznego z punktu widzenia bezpieczeństwa publicznego oraz przestrzegania praw i wolności obywateli Systemu Informatycznego PESEL - SAD. System ten jest repliką bazy PESEL utworzoną przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych na potrzeby postępowań sądowych.

W Systemie Informatycznym PESEL - SAD dochodzi do przetwarzania danych osobowych, dlatego też o tym, co powinna zawierać Polityka Bezpieczeństwa tego Systemu rozstrzyga § 4 powołanego już rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 kwietnia 2004 r. Oprócz informacji wymienionych w powołanym przepisie, Polityka Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL - SAD zawiera również informacje wymienione w § 5 tego rozporządzenia, które odnoszą się do instrukcji zarządzania systemem informatycznym.

Minister wskazując, że w toku postępowania nie zidentyfikowano okoliczności, które pozwalałaby na dostęp wnioskującego do dokumentów objętych klauzulą tajności "zastrzeżone", stwierdził, że prawo dostępu do informacji w postaci Polityki Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL - SAD wersja [...] podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych, co skutkować musi odmową udostępnienia tej informacji.

Organ wskazał, że dokument "Polityka Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL - SAD" wersja [...] nie został opublikowany w żadnym powszechnie dostępnym publikatorze.

Odnosząc się do wskazanego przez stronę braku określenia terminu nadania klauzuli, organ stwierdził, że dla oceny legalności wydanej decyzji istotny jest stan prawny i stan faktyczny istniejący w dniu wydania decyzji. Decyzja o nadaniu klauzuli została podjęta w dniu [...] marca 2015 r., natomiast zaskarżona decyzja została wydana w dniu [...] kwietnia 2015 r. Okoliczność ta potwierdza właściwe ustalenie faktu istotnego z punktu widzenia zastosowanej w sprawie normy prawnej. Brak wskazania daty nadania klauzuli w uzasadnieniu decyzji nie wpływa na prawidłowość rozstrzygnięcia. Zdaniem organu, także podniesiony argument związany z udostępnieniem żądanego dokumentu na wezwanie Sądu pozostaje bez wpływu na ocenę legalności zaskarżonej decyzji.

Organ wskazał, że zawarty we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy wniosek o zniesienie klauzuli "zastrzeżone" wobec wnioskowanego dokumentu został wydzielony do odrębnej sprawy i rozpatrzony przez Biuro Ochrony - Centrum Zarządzania Kryzysowego. Wniosek ten wykracza poza zakres przedmiotowy postępowania z zakresu dostępu do informacji publicznej, zaś właściwy tryb jego rozpoznania został określony w ustawie o ochronie informacji niejawnych.

Decyzja Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] stała się przedmiotem skargi G.P., reprezentowanego przez radcę prawnego, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Skarżący wskazał, iż zaskarża również decyzję organu o objęciu żądanego dokumentu klauzulą "zastrzeżone". Pełnomocnik wniósł o uwzględnienie skargi i uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji z dnia [...] kwietnia 2015 r. w całości, a także

o uchylenie wydanej w trakcie postępowania decyzji Ministra Sprawiedliwości z dnia

[...] marca 2015 r. w przedmiocie nadania informacji objętej wnioskiem klauzuli "zastrzeżone" i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zarzucił naruszenie art. 5 ust. 1 u.d.i.p. w zw. z art. 7 i 8 k.p.a., poprzez odmowę udostępnienia informacji publicznej, która dopiero w trakcie postępowania w przedmiocie

jej udostępnienia została objęta klauzulą "zastrzeżone" w celu niedopuszczenia do jej udostępnienia oraz prowadzenie postępowania w sposób sprzeczny z zasadą praworządności oraz załatwienia sprawy zgodnie z interesem społecznym i słusznym interesem obywatelskim, a także prowadzenie postępowania w sposób niewzbudzający zaufania, co do prawidłowości funkcjonowania organu.

W uzasadnieniu skargi pełnomocnik wskazał, że decyzja organu o odmowie udostępnienia informacji publicznej objętej wnioskiem jest błędna, gdyż w niniejszej sprawie nie ziściły się przesłanki uzasadniające decyzję o odmowie udostępnienia. Nietrafne jest również stanowisko przedstawione w uzasadnieniu decyzji. Pełnomocnik podkreślił, że informacja publiczna objęta wnioskiem w chwili jego złożenia, tj. w marcu 2013 r. nie posiadała klauzuli "zastrzeżone". Nie posiadała jej również w chwili rozstrzygnięcia spraw o sygn.: II SAB/Wa 184/13, I OSK 2769/13 oraz II SA/Wa 1854/14. Uzasadnia to wniosek, iż klauzula "zastrzeżone" została nadana w celu prawnego uzasadnienia odmowy informacji publicznej objętej wnioskiem, a nie ze względu na charakter zastrzeżonych informacji. Skutkuje to koniecznością zbadania przez Sąd również zasadności nadania przez organ klauzuli "zastrzeżone" informacji objętej wnioskiem skarżącego.

Pełnomocnik skarżącego podniósł, że wbrew twierdzeniom organu, dokumenty objęte klauzulą "zastrzeżone" nie mają znaczenia dla bezpieczeństwa publicznego uzasadniającego nadanie takiej klauzuli. Na tym samym komputerze i w tej samej serwerowni, w której znajdują się system PESEL-SAD, jest również system informatyczny Prokuratury (SIP). Prokuratura nie chroni swojej Polityki Bezpieczeństwa klauzulą "zastrzeżone".

W ocenie skarżącego, działania organu podejmowane w niniejszej sprawie

w sposób rażący naruszają zaufanie do jego działalności i wskazują na możliwość nadużycia uprawnień przysługujących organowi. Nie ma przy tym znaczenia rzeczywisty charakter informacji, gdyż od dokonanego zastrzeżenia daną klauzulą nie przysługują środki odwoławcze do organów instytucjonalnie niezależnych od organu dokonującego zastrzeżenia. Zdaniem strony, działania organu nie stanowią ochrony praw lecz mogą stanowić nadużycie przysługujących mu uprawnień i prowadzą

do obejścia przepisów o udostępnianiu informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Minister Sprawiedliwości wniósł o jej oddalenie

w zakresie skargi na decyzję organu z dnia [...] maja 2015 r. i odrzucenie w zakresie żądania uchylenia decyzji organu o nadaniu żądanemu dokumentowi klauzuli "zastrzeżone".

Organ podkreślił, że wbrew stanowisku skarżącego wniosek o nadanie klauzuli nie zawiera odniesienia do wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej. Podniesiono, że nieuprawnione udostępnienie informacji zawartych w Politykach Bezpieczeństwa, m. in. Systemu Informatycznego PESEL-SAD, może mieć szkodliwy wpływ na wykonywanie przez Ministra Sprawiedliwości i Ministerstwo Sprawiedliwości zadań w zakresie bezpieczeństwa publicznego, przestrzegania praw i wolności obywateli, a tym samym, że ww. informacje spełniają ustawowe przesłanki ochrony, wskazane w art. 5 ust. 4 u.o.i.n. i uzasadnione jest objęcie ich stosowną klauzulą tajności. Organ podkreślił, że wniosek o nadanie klauzuli tajności obejmuje pięć Polityk Bezpieczeństwa (dot. pięciu Systemów Informatycznych) i tym samym jest przedmiotowo obszerniejszy od wniosku o udostępnienie informacji publicznej skarżącego z dnia [...] marca 2013 r., co również wskazuje, że motywacja przypisywana organowi przez skarżącego nie jest uprawniona.

Odnosząc się do zarzutu nadania klauzuli po terminie, względem początku obowiązywania Polityki Bezpieczeństwa PESEL-SAD, a także po otrzymaniu wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej, organ podniósł, że zgodnie

z zasadami ochrony informacji niejawnych, ochrona ta przybiera dwie postacie.

Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny, zasada wyrażona w art. 4 ust. 1 u.o.i.n. ("Informacje niejawne mogą być udostępnione wyłączne osobie dającej rękojmię zachowania tajemnicy i tylko w zakresie niezbędnym do wykonywania przez nią pracy lub pełnienia służby na najmowanym stanowisku albo wykonywania czynności zleconych") odnosi się do informacji niejawnych w ogóle, a nie tylko tych, którym nadano klauzulę tajności (za czym przemawia dodatkowo art. 7 u.o.i.n.). Dla takiej ochrony, jak podkreślił Sąd, wystarczy element materialny, tzn. że stanowią one informacje, których nieuprawnione ujawnienie spowodowałoby lub mogłoby spowodować szkody dla Rzeczypospolitej Polskiej albo byłoby niekorzystne z punktu widzenia jej interesów, także w trakcie ich opracowywania oraz niezależnie od formy

i sposobu ich wyrażania (art. 1 ust. 1 u.o.i.n.). Sąd uznał cyt. "informacja niejawna zatem jest chroniona bez względu na to, czy osoba uprawniona uznała za stosowne oznaczyć ją odpowiednią klauzulą. Jest ona bowiem niejawna ze względu na zagrożenia wynikające z jej treści lub sposobu jej uzyskania, a nie w następstwie klasyfikacji". Organ raz jeszcze wskazał, że żądany dokument umożliwia poznanie konfiguracji Systemu i pozyskanie wiedzy o sposobie zarządzania kluczowymi elementami Systemu, tj. o bazie danych, systemach operacyjnych, zasadach tworzenia haseł i haseł administracyjnych, a także zabezpieczeniach przed awarią, szkodliwym oprogramowaniem. Wyrażona obawa przed nieuprawnionym dostępem do przedstawionych informacji, dotyczy każdej osoby z zewnątrz, a nie wyłącznie skarżącego.

Odnosząc się do zarzutu, sformułowanego w skardze, że klauzuli tajności nie posiada polityka bezpieczeństwa systemu informatycznego Prokuratury (SIP), organ wskazał, że zgodnie z art. 6 ust. 1 u.o.i.n. klauzulę tajności nadaje osoba, która jest uprawniona do podpisania dokumentu lub oznaczenia innego niż dokument materiału. W tym zakresie Minister Sprawiedliwości nie jest władny oceniać prawidłowości działania innych organów w zakresie ich kompetencji do nadania klauzuli tajności wytworzonym przez te organy dokumentom.

W zakresie wątpliwości skarżącego, czy klauzula została rzeczywiście nadana, wskazano, że wola organu w tym przedmiocie została wyrażona na piśmie w dniu [...] marca 2015 r., natomiast fizyczne oznaczenie dokumentów odbyło się zgodnie

z wymogami ustawy o ochronie informacji niejawnych i rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie sposobu oznaczania materiałów

i umieszczania na nich klauzul tajności (Dz. U. Nr 288, poz. 1692).

Organ odnosząc się do zawartego w skardze wniosku o uchylenie decyzji Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] marca 2015 r. o nadaniu klauzuli tajności "zastrzeżone" pięciu Politykom Bezpieczeństwa Systemów Informatycznych Ministerstwa Sprawiedliwości, wskazał, iż czynność nadania klauzuli tajności nie należy do żadnej z kategorii aktów podlegających kontroli sądu administracyjnego. Z tego względu wniósł o odrzucenie skargi jako niedopuszczalnej w tym zakresie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga nie jest zasadna.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej zapewnia w art. 61 ust. 1 zdanie pierwsze, dostęp obywateli do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje m.in. dostęp do dokumentów. Jednocześnie w art. 61 ust. 3 Konstytucja stanowi,

że ograniczenie prawa, o którym mowa m.in. w ust. 1, może nastąpić wyłącznie

ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa.

Z powyższego wynika, że prawo do informacji o działalności organów władzy publicznej nie jest prawem absolutnym. Ograniczenia w zakresie dostępu do informacji publicznej uszczegółowione zostały przez ustawodawcę m.in. w art. 5 ust. 1 ustawy

z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 782), zwanej dalej u.d.i.p.

W ocenie Sądu, zaskarżona i poprzedzająca ją decyzja Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 kwietnia 2015 r. o odmowie udostępnienia dokumentu Polityka Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL-SAD wersja [...] z powołaniem

się na ograniczenie wynikające z przepisów o ochronie informacji niejawnych (art. 5 ust. 1 u.d.i.p.), odpowiadają prawu.

Za nietrafny Sąd uznał tym samym zarzut naruszenia przepisu art. 5 ust. 1 u.d.i.p. w związku z art. 7 i 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), zwanej dalej k.p.a. W sprawie nie została naruszona zasada prawdy obiektywnej, a podjęte rozstrzygnięcie nie pomija interesu społecznego, jak też słusznego interesu obywateli, w tym skarżącego.

Sam sposób zaś prowadzenia w tej sprawie postępowania przez organ nie stanowi o niezgodności z prawem zaskarżonej decyzji.

Także podniesiona w skardze kwestia nadania żądanemu dokumentowi klauzuli "zastrzeżone" w toku postępowania o udostępnienie informacji publicznej pozostaje bez znaczenia w sprawie. Nie jest to okoliczność, która waży na zgodności z prawem zaskarżonej decyzji.

Podstawowe znaczenie w niniejszej sprawie ma bowiem to, czy udostępnienie żądanej Polityki Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL-SAD wersja [...] może rzeczywiście mieć szkodliwy wpływ na wykonywanie przez organy władzy publicznej lub inne jednostki organizacyjne zadań w zakresie m.in. bezpieczeństwa publicznego, czy przestrzegania praw i wolności obywateli, a zatem, czy żądany dokument stanowi informację niejawną, o której mowa w ustawie z dnia 5 sierpnia

2010 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. Nr 182, poz. 1228 ze zm.), jak zakwalifikował ją organ.

Sąd, po zapoznaniu się z treścią Polityki Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL-SAD wersja [...] stwierdził, że zasadnie organ uznał żądany przez skarżącego dokument za informację niejawną. Sąd podzielił argumentację organu, że ujawnienie tego dokumentu może mieć szkodliwy wpływ na wykonywanie przez organy władzy publicznej lub inne jednostki organizacyjne zadań w zakresie m.in. bezpieczeństwa publicznego, jak też przestrzegania praw i wolności obywateli.

Zasadnie zatem organ uznał, iż dokument ten stanowi informację niejawną, klasyfikowaną na gruncie ustawy o ochronie informacji niejawnych jako "zastrzeżone" (art. 5 ust. 4 tej ustawy).

Sąd wskazuje przy tym, że w orzecznictwie sądowoadministracyjnym ugruntowany jest pogląd, iż informacja niejawna chroniona jest bez względu na to,

czy osoba uprawniona uznała za stosowne oznaczyć ją odpowiednią klauzulą. Informacja jest bowiem niejawna z uwagi na zagrożenia wynikające z jej treści,

a nie w wyniku klasyfikacji (v. wyrok NSA z dnia 21 września 2012 r., sygn. akt I OSK 1393/12, wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2015 r., sygn. akt I OSK 1679/14, orzeczenia.nsa.gov.pl). Sąd rozpatrujący sprawę pogląd ten podziela.

System Informatyczny, którego dotyczy żądany dokument, stanowi, jak wskazał organ, replikę bazy PESEL utworzoną przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych na potrzeby postępowań sądowych. W systemie tym przetwarzane są dane osobowe,

a określone Polityką Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL-SAD wersja [...] informacje – wymienione w § 4 – i zawarte w niej elementy z § 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentacji przetwarzania danych osobowych oraz warunków technicznych

i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych (Dz. U. Nr 100, poz. 1024) – wypełniają

w tym przypadku przesłankę materialną pozwalającą uznać je za informacje niejawne. W sprawie nie chodzi bowiem o dokument "Polityka Bezpieczeństwa" dotyczący jakiegokolwiek systemu informatycznego, ale o dokument odnoszący się do systemu informatycznego PESEL-SAD wersja [...]. Jest oczywiste, że system ten (stanowiący replikę bazy PESEL) odgrywa – jak słusznie wskazał organ – strategiczną rolę

w zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego. Tym samym, dotyczący go dokument Polityka Bezpieczeństwa Systemu Informatycznego PESEL-SAD wersja [...] podlega szczególnej ochronie, jako że jego ujawnienie może mieć szkodliwy wpływ na wykonywanie zadań m.in. w zakresie właśnie bezpieczeństwa publicznego, czy wymiaru sprawiedliwości. Przede wszystkim zaś, w ocenie Sądu, nie można wykluczyć, że nieuprawniony dostęp do żądanego dokumentu, mógłby nieść ze sobą zagrożenie dla praw i wolności obywateli, ich bowiem dane osobowe w tym systemie, którego dotyczy dokument, są przetwarzane w ramach wykonywania ustawowych zadań.

Nie budzi wątpliwości, że rolą organu władzy publicznej jest czuwanie nad tym, aby nikt nieuprawniony nie miał możliwości jakiejkolwiek ingerencji w system informatyczny PESEL-SAD wersja [...], w tym poprzez zapoznanie się z dokumentacją dotyczącą tego systemu. Trafnie więc organ uznał, że żądany dokument stanowi informację niejawną, o której mowa w art. 1 oraz art. 5 ust. 4 ustawy o ochronie informacji niejawnych i z tego względu podlega ochronie przewidzianej przepisami tej ustawy. Ograniczenie zaś w tym zakresie powoduje wyłączenie możliwości udostępnienia żądanej informacji, zgodnie z art. 5 ust. 1 u.d.i.p. Organ wskazał,

że w sprawie nie stwierdzono, aby wnioskodawca był osobą uprawnioną do dostępu do informacji niejawnej. Uzasadnienie zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji należycie wyjaśnia powody odmowy udostępnienia żądanej informacji publicznej.

Jednocześnie, wobec żądania skargi, wskazania wymaga, że do zadań sądu administracyjnego nie należy znoszenie, czy jak chciałby skarżący, uchylanie klauzuli tajności. Kwestia zniesienia klauzuli tajności uregulowana jest przepisami ustawy

o ochronie informacji niejawnych. Z tego względu nie było podstaw do odrębnego rozstrzygania przez Sąd w tym zakresie.

Do kompetencji sądu administracyjnego należało zbadanie zgodności

z prawem zaskarżonej decyzji utrzymującej w mocy decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, tak z punktu widzenia prawa materialnego, jak i procesowego, której to kontroli – po zapoznaniu się z treścią żądanego przez wnioskodawcę dokumentu – Sąd dokonał, nie stwierdzając naruszenia prawa materialnego ani procesowego, które miałoby wpływ na wynik sprawy.

Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie,

na podstawie przepisu art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł, jak w wyroku.