Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dorota Pawłowska Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (spr.) Sędzia WSA Sławomir Kozik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 października 2020 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi B. sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] stycznia 2020 r., nr [...] w przedmiocie nakazu zaprzestania prowadzenie reklamy apteki oraz nałożenia kary pieniężnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Głównego Inspektora Farmaceutycznego na rzecz B. sp. z o.o. z siedzibą w [...] kwotę 4067 (cztery tysiące sześćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Główny Inspektor Farmaceutyczny (dalej "organ", "GIF" lub "organ odwoławczy") decyzją z dnia [...] stycznia 2020 r., znak: [...], działając na podstawie art. 112 ust. 1 pkt 1 i ust. 3, art. 115 ust. 1 pkt 4, art. 94a ust. 1 oraz art. 129b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 499 z późn. zm.), dalej "p.f.", art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 z późn. zm.), dalej "k.p.a.", po rozpatrzeniu odwołania spółki B. sp. z o.o. z siedzibą w W.(dalej "spółka" lub "skarżąca") od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w G. (dalej "WIF" lub "organ I instancji") z dnia [...] października 2019 r., znak: [...], w której organ:

1) stwierdził naruszenie zakazu reklamy aptek przez spółkę poprzez prowadzenie reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" zlokalizowanej w S. przy ul. W. [...] i jej działalności, poprzez umieszczenie banneru znacznych rozmiarów o treści: na zielonym tle "[...] (przy I.) ul. W. [...]"; na białym tle "[...]", na ścianie budynku w S. Al. P. [...],

2) nakazał zaprzestania prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" mieszczącej się w S. przy ul. W. [...] i jej działalności poprzez umieszczenie w witrynie okiennej apteki plakatu zatytułowanego "[...]" oraz umieszczenie banneru znacznych rozmiarów o treści: na zielonym tle "[...] (przy I.) ul. W. [...]"; na białym tle "[...]" na ścianie budynku w S. Al. P. [...],

3) nałożył na spółkę karę pieniężną w wysokości 15 000,00 zł z tytułu naruszenia zakazu, o jakim mowa w art. 94a ust. 1 p.f., w zakresie opisanym w pkt 1 sentencji decyzji, płatną do budżetu państwa.

4) nadał decyzji w pkt 2 rygor natychmiastowej wykonalności,

organ odwoławczy uchylił zaskarżoną decyzję w zakresie pkt 2 oraz w tym zakresie orzekł co do istoty sprawy poprzez nakazanie spółce zaprzestania prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" mieszczącej się w S. przy ul. W. [...] i jej działalności poprzez umieszczenie banneru znacznych rozmiarów o treści: na zielonym tle "[...] (przy I.) ul. W. [...]"; na białym tle "[...]" na ścianie budynku w S. Al. P. [...], a w pozostałym zakresie utrzymał decyzję organu I instancji.

Do wydania decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Organ I instancji pismem z dnia 2 kwietnia 2019 r. zawiadomił spółkę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie podejrzenia prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" położonej w S. przy ul. W. [...] i jej działalności poprzez umieszczenie banneru znacznych rozmiarów o treści: na zielonym tle "[...] (przy I.) ul. W. [...]"; na białym tle "[...]", na ścianie budynku w S. przy Al. P. [...].

WIF pismem z dnia 6 maja 2019 r. wezwał spółkę do podania okresu trwania reklamy przedmiotowej apteki za pomocą banneru, wymiarów banneru oraz przedłożenia umowy zawartej z podmiotem, który umożliwił umieszczenie banneru na ścianie budynku.

Pismem z dnia 16 maja 2019 r. pełnomocnik spółki wskazał, że nie posiada ona informacji na temat okresu eksponowania banneru. Pełnomocnik wskazał, że wymiary banneru wynoszą 395 mm x 100 mm oraz poinformował, spółka zwróciła się do kontrahenta o przekazanie egzemplarza umowy.

WIF pismem z dnia 4 czerwca 2019 r. wezwał spółkę do wskazania daty umieszczenia na budynku banneru reklamowego oraz daty jego usunięcia w przypadku dokonania tej czynności. Organ wezwał też do przedłożenia umowy na umieszczenie banneru.

Pełnomocnik spółki w piśmie z dnia 14 czerwca 2019 r. wskazał, że nie posiada ona informacji na temat daty umieszczenia banneru i nadal oczekuje na przekazanie jej egzemplarza umowy.

Organ I instancji w wydanej decyzji:

1) stwierdził naruszenie zakazu reklamy aptek przez spółkę poprzez prowadzenie reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" zlokalizowanej w S. przy ul. W. [...] i jej działalności, poprzez umieszczenie banneru znacznych rozmiarów o treści: na zielonym tle "[...] (przy I.) ul. W. [...]"; na białym tle "[...]", na ścianie budynku w S. Al. P. [...],

2) nakazał zaprzestania prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" mieszczącej się w S. przy ul. W. [...] i jej działalności poprzez umieszczenie w witrynie okiennej apteki plakatu zatytułowanego "[...]" oraz umieszczenie banneru znacznych rozmiarów o treści: na zielonym tle "[...] (przy I.) ul. W. [...]"; na białym tle "[...]" na ścianie budynku w S. Al. P. [...],

3) nałożył na spółkę karę pieniężną w wysokości 15 000,00 zł z tytułu naruszenia zakazu, o jakim mowa w art. 94a ust. 1 p.f., w zakresie opisanym w pkt 1 sentencji decyzji, płatną do budżetu państwa.

4) nadał decyzji w pkt 2 rygor natychmiastowej wykonalności.

W wyniku wniesionego odwołania, GIF uchylił zaskarżoną decyzję w zakresie pkt 2 oraz w tym zakresie orzekł co do istoty sprawy poprzez nakazanie spółce zaprzestania prowadzenia reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" mieszczącej się w S. przy ul. W. [...] i jej działalności poprzez umieszczenie banneru znacznych rozmiarów o treści: na zielonym tle "[...] (przy I.) ul. W. [...]"; na białym tle "[...]" na ścianie budynku w S. Al. P. [...], a w pozostałym zakresie utrzymał decyzję WIF.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że ocenia działania spółki jako naruszające zakaz reklamy apteki i ich działalności. GIF podzielił argumentację prawną i ustalenia faktyczne organu I instancji.

Organ odwoławczy podkreślił, że kopia fotografii banneru umieszczonego na budynku w S. przy Al. P. [...] potwierdza prowadzenie reklamy przedmiotowej apteki. Banner był umieszczony na ścianie budynku w miejscu widocznym i łatwo dostrzegalnym dla okolicznych mieszkańców. Powierzchnia reklamy była znacznych rozmiarów, wynosiła bowiem 395 mm x 100 mm. Na bannerze zamieszczono następującą treść: na zielonym tle "[...] (przy I.) ul. W. [...]"; na białym tle "[...]". Zdaniem GIF, utrwalona linia orzecznicza w zakresie rozumienia pojęcia reklamy aptek i ich działalności pozwala na przyjęcie, że o reklamowym charakterze działań podejmowanych przez spółkę, decydują faktyczne intencje podmiotu. W przedmiotowym postępowaniu prowadzona reklama w postaci bannera była celowym działaniem marketingowym. Charakter podejmowanych przez spółkę działań jednoznacznie wskazuje na ich reklamowy charakter. W ocenie organu istotne jest to, że przeciętny konsument z daleka widzi informację o lokalizacji apteki i nawet jeśli nie zawiera ona jak w przedmiotowej sprawie, elementów ocennych ani zachęty do zakupu, może odebrać ją jako zachętę do skorzystania z usług apteki. Prawne rozróżnienie działań o charakterze informacyjnym od tych o charakterze reklamowym nie wpływa bowiem na całościową ocenę banerów przez przeciętnego odbiorcę. Organ podkreślił, że wymiary przedmiotowego banneru, jego szata graficzna, sposób jego ekspozycji (miejsce ogólnodostępne) oraz forma w jakiej został wykonany, wskazuje jednoznacznie, że ponad funkcją informacyjną banneru przeważa jego charakter reklamowy.

Zdaniem organu odwoławczego podawanie informacji o lokalizacji i godzinach pracy aptek nie narusza zakazu reklamy, o ile nie jest elementem szerszego przekazu, mogącego zachęcać do zakupu w konkretnych aptekach. Tymczasem w realiach przedmiotowej sprawy, w ocenie GIF, działanie polegające na wykorzystaniu reklamy wielkoformatowej (banneru) na nośniku przeznaczonym dla reklam wielkoformatowych, stanowi działanie podjęte w celu zwiększenia poziomu sprzedaży w aptece prowadzonej przez spółkę, przez dotarcie do jak najszerszego grona odbiorców i zachęcenie do zapoznania się z ofertą apteki oraz skorzystania z jej usług.

Organ zwrócił również uwagę, że w przedmiotowym postępowaniu w piśmie z dnia 16 maja 2019 r. oraz 14 czerwca 2019 r. pełnomocnik spółki wskazał, że nie posiada ona informacji na temat okresu eksponowania banneru. Ponadto, spółka nie oświadczyła, że zaprzestała dokonywania naruszenia ani nie przedstawiła dowodów potwierdzających zaprzestanie prowadzenia reklamy apteki w postaci wyżej opisanego banneru reklamowego. Takiego oświadczenia nie złożyła również w odwołaniu ani w trakcie postępowania odwoławczego. Stąd w ocenie GIF organ I instancji właściwie ustalił, że reklama prowadzona jest od kwietnia 2019 r. i nie została zaprzestana. W związku z tym wydanie decyzji nakazującej zaprzestanie prowadzenia reklamy apteki było prawidłowe.

Organ odwoławczy podkreślił, że zmiana punktu 2 w sentencji decyzji organu I instancji konieczna była z uwagi na fakt, że uzasadnienie decyzji organu nie odpowiadało sentencji. Stąd zgodnie z art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. GIF wydał decyzję, w której uchylił zaskarżoną decyzję w części i w tym zakresie orzekł co do istoty sprawy.

Na decyzję organu odwoławczego spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, zarzucając jej naruszenie art. 94a ust. 1 p.f. przez jego błędna wykładnię, co doprowadziło do przyjęcia, że informacje zawarte na plakatach stanowiły niedozwolona reklamę apteki, podczas gdy działaniom tym nie można przypisać charakteru działalności marketingowej lub reklamowej.

Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości oraz decyzji ją poprzedzającej, a także zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisami art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana według kryterium zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanych przepisów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w zakresie swojej właściwości ocenił zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji. Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) - dalej także: "p.p.s.a.".

Reasumując Sąd orzeka na podstawie akt sprawy oceniając, zgodność z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego rozstrzygnięcie organu administracji publicznej. Kontrola sądowa przeprowadzona z uwzględnieniem powyższych przepisów doprowadziła do uznania, że zaskarżona decyzja nie jest zgodna z prawem, co powoduje, że skargę należało uwzględnić.

Na wstępie rozważań, mając na uwadze treść zarzutów skargi, przypomnieć należy, że dla prawidłowej oceny zarzutów dotyczących naruszenia przepisów postępowania, istotne jest ustalenie prawidłowego rozumienia prawa materialnego, bowiem jego rozumienie determinuje ocenę przyjętego stanu faktycznego sprawy. Z tego też względu w pierwszej kolejności należy dokonać oceny zarzutu dotyczącego, błędnej wykładni art. 94 a ust. 1 p.f. Prawidłowa wykładnia powyższego przepisu ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Sąd chciałby też podkreślić, iż co do wykładni powyższego przepisu, w pełni podziela poglądy wyrażone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 marca 2020 r., sygn. akt II GSK 3613/17 oraz wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2020 r., sygn. akt VI SA/Wa 409/20 oraz z dnia 29 września 2020 r.,sygn. akt VI SA/Wa 252/20 wydanych w bardzo zbliżonym stanie faktycznym i prezentowane w nim tezy przedstawi niżej jako własne.

Zgodnie z art. 94 a ust.1 p.f. zabroniona jest reklama aptek i punktów aptecznych oraz ich działalności. Nie stanowi reklamy informacja o lokalizacji i godzinach pracy apteki lub punktu aptecznego. W przepisach prawa farmaceutycznego nie zawarto legalnej definicji, "reklamy aptek i punktów aptecznych oraz ich działalności". Odwołując się jednakże do brzmienia art. 52 ust. 1 p.f., wskazać należy, iż zawiera on definicję reklamy produktu leczniczego wskazując, że reklamą produktu leczniczego jest działalność polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do stosowania produktu leczniczego, mająca na celu zwiększenie: liczby przepisywanych recept, dostarczania, sprzedaży lub konsumpcji produktów leczniczych.

Posiłkując się zasadą racjonalnie działającego prawodawcy przyjąć należy, że w danym akcie prawnym ustawodawca posługuje się tymi samymi terminami w jednakowym znaczeniu, chyba że wskazuje inaczej. (Zasady techniki prawodawczej § 147, załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908). Przyjmując powyższe założenie, odwołując się do art. 52 ust. 1 p.f., uznać należy, że reklamą jest działalność sprzedawcy polegająca na informowaniu lub zachęcaniu do określonego zachowania się nabywcy, mająca na celu zwiększenie jego obrotów. W przypadku reklamy apteki lub jej działalności, będzie to zachęcanie do korzystania z jej usług. Natomiast zwiększeniem obrotów sprzedającego, w przypadku reklamy apteki lub jej działalności, będzie zwiększenie liczby przeprowadzanych przez nią transakcji lub ich wartości. Tak więc, w przypadku reklamy apteki lub jej działalności, chodzi o zwiększanie przychodu względem przychodu prognozowanego, jaki byłby osiągnięty, gdyby nie podjęto działań reklamowych (wyrok NSA z dnia 11 października 2016 r., II GSK 1996/15).

Orzecznictwo sądowe wskazuje, że reklamą działalności apteki może być więc każde działanie zmierzające do zwiększenia sprzedaży. Reklama może przy tym przyjmować różne formy, w szczególności: haseł, sloganów, spotów TV, ulotek, billboardów, folderów, czy też gazetek (wyrok WSA w Warszawie z 1 lutego 2008 r., VII SA/Wa 1960/07). Stanowi reklamę apteki np. przedstawienie listy leków o obniżonej, promocyjnej cenie, wykazanej przez porównawcze zestawienie ceny niższej, stosowanej przez aptekę, obok ceny wyższej lub w inny sposób sugerujący, iż apteka okresowo sprzedaje lek po obniżonej, promocyjnej cenie (wyrok SN z 2 października 2007 r., sygn. akt II CSK 289/07).

W art. 94 a ust. 1 p.f. ustawodawca wskazał natomiast, iż zabroniona jest reklama aptek i punktów aptecznych oraz ich działalności. Natomiast nie stanowi reklamy informacja o lokalizacji i godzinach pracy apteki lub punktu aptecznego. Ustawodawca uznał więc, że w przypadku reklamy apteki lub punktu aptecznego, bądź ich działalności reklama jest zakazana, z jednym wyjątkiem, reklamy nie stanowi bowiem informacja o lokalizacji i godzinach pracy apteki lub punktu aptecznego. Jednakże przepis art. 94 a ust. 1 p.f., poza stwierdzeniem, że nie stanowi reklamy informacja o lokalizacji i godzinach pracy apteki lub punktu aptecznego, nie zawiera uszczegółowienia zakresu tego pojęcia. Ustawodawca nie określił bowiem formy dopuszczalnej informacji, miejsca i czasu jej rozpowszechniania. Nie określił także, że ze względu na zawarte w niej intencje, już tylko sama informacja o godzinach pracy apteki, czy jej lokalizacji może stanowić zakazaną reklamę. Nie oznacza to jednak, że reklamą apteki może być działanie strony, polegające na skierowaniu do publicznej wiadomości informacji, o jej nazwie i lokalizacji oraz godzinach pracy mimo, iż może spowodować zwiększenie sprzedaży produktów leczniczych i wyrobów medycznych w niej oferowanych. Niewątpliwie bowiem informacja o nazwie i lokalizacji oraz godzinach pracy apteki zawiera się w katalogu działań reklamowych, jednakże z mocy art. 94a ust.1 zda. 2 p.f. informacja ta wyłączona jest z zakazu reklamy apteki, przy czym wyłączenie to dotyczy ściśle treści dotyczącej informacji o nazwie i lokalizacji oraz godzinach pracy apteki. Podkreślić należy, że informacja o nazwie i lokalizacji oraz godzinach pracy apteki, może budzić w nabywcy, chęć nabycia towaru i zachęcać do skorzystania z jej usług. Stanowi więc reklamę apteki, która jednakże z mocy art. 94a ust. 1 zd. 2 p.f. została wyłączona z zakazu reklamy.

Na etapie skargi sporne pomiędzy stronami pozostaje rozstrzygnięcie organu dotyczące prowadzenia przez skarżącą spółkę B. Sp. z o.o reklamy apteki ogólnodostępnej o nazwie "[...]" poprzez umieszczenie banneru znacznych rozmiarów w S. o treści: na zielonym tle "[...] (przy I.) ul. W. [...]" oraz na białym tle "[...]" na ścianie budynku Al. P. [...].

W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie, informacja o nazwie, godzinach otwarcia i lokalizacji apteki zamieszczona na banerach (plakatach) umieszczonych w S.: na zielonym tle "[...] (przy I.) ul. W. [...]" oraz na białym tle "[...]" na ścianie budynku przy Al. P. [...], wbrew wywodom organu nie zawiera jakichkolwiek innych informacji poza określeniem nazwy i lokalizacji apteki oraz godzinach jej otwarcia. Tak więc ustalony stan faktyczny sprawy nie wskazywał na przypisywane jej intencje. Organ nie wykazał w postępowaniu, iż sporna informacja, która w jego ocenie stanowi przekaz reklamowy zawiera zachętę do skorzystania z usług apteki, przeważającą nad intencją wskazania nazwy i lokalizacji oraz godzin otwarcia apteki. Nie wskazał na takie elementy które stanowiłyby o innym zamiarze strony skarżącej, niż przekazanie informacji dozwolonych przez przepisy p.f. Informacja ta nie zawiera bowiem elementów które wskazywałyby na to, że jest elementem szerszego przekazu reklamowego. W ustalonym stanie faktycznym brak jest przesłanek do uznania, iż faktyczne intencje podmiotu dokonującego przekazu dotyczyły informacji która wykraczałaby poza podanie do publicznej wiadomości informacji o nazwie i lokalizacji oraz godzinach pracy apteki. Analiza uzasadnienia zaskarżonej decyzji prowadzi natomiast do wniosku, że ustalenia faktyczne nie dają podstaw do oceny, iż wskazana informacja spełnia rolę zakazanego przekazu reklamowego, która wykraczałaby poza dozwoloną formę określoną w art. 94a ust. 1 p.f. Nie dają one podstaw do oceny, że w warstwie informacyjnej zawartej na wymienionych wyżej banerach, przeważa zachęta do skorzystania z usług apteki oraz, że właśnie taki cel przyświecał stronie.

Tym samym zarzuty skargi należało uznać w tym zakresie za zasadne.

W ocenie Sądu za niedopuszczalne należy również uznać, podejmowanie decyzji przez organ o nałożeniu kar na podstawie dowolnej oceny, że kolorystyka jest atrakcyjna. Przy czym trudno ocenić, która kolorystka jest atrakcyjna a która nie. W ocenie Sądu kolorystyka informacji o lokalizacji i godzinach otwarcia apteki w rozpoznawanej sprawie, nie zawiera żądnych wyszukanych elementów, gdyż przeważającym kolorem jest kolor czarny, a obok niego występuje kolor biały lub zielony. W ocenie Sądu nawet, jeżeli można mówić o zachęcie do kupna zawartej w spornej informacji, to z pewnością warstwa informacyjna przeważa nad rzekomą zachętą do kupna, a tym samym informacja ta nie może być uznana za reklamę. Ponadto za równie bezzasadny argument należy uznać rozmiary banerów, na których sporne informacje zamieszczono. Okoliczności te pozostają bez wpływu na wynik sądowej kontroli we tej sprawie, bowiem art.94 a ust.1 p.f. nie zawiera tego rodzaju przesłanek, skutkujących wyłączeniem informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki spod omawianego zakazu reklamy apteki.

Wobec powyższego, za zasadne należało również uznać zarzuty określone w skardze poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 129 b ust. 1 i 2 p.f. w zw. z art. 94 a ust. 1 p.f. w sytuacji gdy nie doszło do naruszenia art. 94 a ust. 1 p.f.

Z tych właśnie względów Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i § 3 p.p.s.a. oraz art.135 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania Sąd postanowił na podstawie art. 200 p.p.s.a. w związku z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. a i § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800), na które złożyły się: kwota 450 złotych tytułem wpisu od skargi, wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika będącego adwokatem w wysokości 3600 złotych oraz 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.