Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska Sędziowie : Sędzia WSA Renata Czeluśniak (spr.) Sędzia WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Protokolant : Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 grudnia 2012 r. sprawy ze skarg K.R.-M., Z.M. , S.M. , A.J. , M.K, E.W., M.A. na uchwałę Rady Gminy Zabierzów z dnia 15 czerwca 2012 r. nr XXIII/169/12 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla sołectw Aleksandrowice, Burów, Kleszczów w Gminie Zabierzów I. odrzuca skargę K.R.-M. i Z.M. ; II. uwzględniając skargi S.M. , E.W. , i M.A. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części graficznej planu w zakresie terenu oznaczonego 2ZG oraz w części tekstowej: § 5 ust. 1 pkt 6), § 10 ust. 3 pkt 4) i § 39 - w zakresie terenu 2ZG a w pozostałym zakresie ich skargi oddala; III. oddala skargi A.J. i M.K. IV. zwraca skarżącym K.R.-M. i Z.M. kwotę 300,00 zł (trzysta złotych) tytułem uiszczonego wpisu; V. zasądza od Wójta Gminy Zabierzów na rzecz S.M. , E.W. i M.A. , kwoty po 560,00 zł (pięćset sześćdziesiąt złotych) na rzecz każdego z nich tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Rada Gminy Zabierzów w dniu 15 czerwca 2012r. podjęła uchwałę nr XXIII/169/12 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla sołectw Aleksandrowice, Burów, Kleszczów w Gminie Zabierzów.

Uchwała ta została zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie przez Z..M. K.R. –M. , S.M. M.A. A.J. M.K. i E.W. ..

Z.M. i K.R.-M. zaskarżyły przedmiotową uchwałę w części dotyczącej działek nr [...] ,[...] ,[.,..] , obręb ewidencyjny [...] , w Burowie i zarzuciły jej naruszenie:

– art. 1 ust. 2 pkt 7 w związku z art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez określenie przeznaczenia ww. nieruchomości, jako wyłączonych spod zabudowy i jako nieruchomości rolnych, mimo że nie istnieją obiektywne przesłanki uzasadniające takie ograniczenie w prawie ich zagospodarowania;

– art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez przyjęcie, że uzgodnienie Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ma przesądzające znaczenie dla treści uchwały, podczas, gdy powołany przepis przewiduje, że prowadzenie polityki przestrzennej należy do zadań własnych gminy;

– art. 9 ust. 4 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z uwagi na określenie przeznaczenia ww. nieruchomości jako nieruchomości rolnych, podczas gdy Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przewiduje, że jest to teren oznaczony jako MNw - tereny z przewagą zabudowy mieszkaniowej i jednorodzinnej, a tym samym poprzez wprowadzenie treści zaskarżonej uchwały naruszającej ustalenia Studium;

– art. 20 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez odrzucenie uwag wnioskodawców bez przedstawienia rzeczywistego uzasadnienia takiego rozstrzygnięcia zawierającego podstawę prawną oraz faktyczną przesądzającą o konieczności wprowadzenia rolnego przeznaczenia ww. nieruchomości.

Z.M. i K.R. –M. wniosły o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działek nr [...] ,[...] ,[...] , obręb ewidencyjny [...] , położonych w Burowie oraz o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi wskazały, że są właścicielkami nieruchomości oznaczonych jako działki nr [...] ,[...] ,[...] , a więc posiadają interes prawny we wniesieniu skargi w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Skarżące podały, że ich nieruchomości stanowią zwarty teren o kształcie prostokąta i są położone w Burowie przy drodze publicznej oznaczonej jako działka nr [...]. W Studium nieruchomości te opisane są jako MNw, czyli tereny z przewagą zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wyznaczone warunkowo. Są to tereny obejmujące tereny zabudowy nowo wyznaczone w Studium położone w obszarach przewyższających powierzchnie poziome określone w aktualnej dokumentacji rejestracyjnej lotniska Kraków - Balice. Ze względu na wymogi określone przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego dotyczące tych terenów - ich przeznaczenie do zainwestowania pozostawiono do zweryfikowania i uściślenia na etapie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla terenów MNw wskazano parametry i wskaźniki zabudowy jak dla terenów MN z zastrzeżeniem, że zostaną one ostatecznie ustalone (szczególnie w zakresie wysokości budynków) na etapie powstawania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego po uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Skarżące podały też, że występowały o ustalenie warunków zabudowy umożliwiające budowę domów jednorodzinnych na terenie nieruchomości, lecz decyzje takie nie zostały wydane z uwagi na zawieszenie postępowania ze względu na opracowanie planu. Jednakże skarżące uzyskały szereg uzgodnień, z których wynikało, że na ich nieruchomościach możliwa jest budowa domów mieszkalnych. Ponadto w dniu 5 lutego 2009r. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego uzgodnił projekt decyzji o ustaleniu warunków zabudowy przewidującej budowę pięciu budynków jednorodzinnych na ww. nieruchomościach o wysokości całkowitej do 9 m nad poziom terenu. W piśmie tym stwierdzono, że "lokalizacja planowanej inwestycji znajduje się na terenie przeszkody rozległej, jednakże nie stanowi bezpośredniego zagrożenia dla ruchu cywilnych statków powietrznych". Skarżące podkreśliły, że podczas prac nad planem miejscowym konsekwentnie wnosiły o wyrażenie zgody na zabudowę ich nieruchomości domami jednorodzinnymi, lecz uwagi te zostały odrzucone z powodu wytycznych przedstawionych przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego oraz jego uzgodnienie projektu planu, który wykluczał zabudowę nieruchomości skarżących. Skarżące zarzuciły, że w rozstrzygnięciu uwag nie wskazano, jakie przepisy przewidują zakaz lokalizacji budynków o wysokości do 9 m na nieruchomościach skarżących. Z.M. i K.R.-M. podały, że 14 czerwca 2012r. wezwały Radę Gminy Zabierzów do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę treści zaskarżonej uchwały w sposób umożliwiający zabudowę ich nieruchomości, lecz do dnia wniesienia skargi (10 sierpnia 2012r.) nie otrzymały odpowiedzi. Skarżące podniosły, że treść rozstrzygnięć uwag do projektu planu wskazuje, że podstawą odmowy uwzględnienia wniosków skarżących było stanowisko Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, zgodnie z którym nieruchomości skarżących powinny zostać niezabudowane. Skarżące zarzuciły, że ani art. 87 Prawa lotniczego ani przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003r. w sprawie warunków, jakie powinny spełniać obiekty budowlane oraz naturalne w otoczeniu lotniska nie ustanawiają zakazu zabudowy nieruchomości skarżących, które są położone w odległości ok. 3 km od lotniska i nie leżą w linii podejścia lub wznoszenia, lecz w bok od pasa startowego lotniska. Co więcej, znajdują się one w bezpośrednim sąsiedztwie lasów, w których drzewa sięgają wysokości kilkunastu metrów. Dlatego, zdaniem skarżących, zabudowa jednorodzinna ich nieruchomości nie może stwarzać ani powiększać przeszkody lotniczej. Zatem przewidziane w zaskarżonej uchwale przeznaczenie nieruchomości skarżących w sposób bezzasadny ogranicza prawa właścicielskie, zwłaszcza że w odległości znacznie bliższej w stosunku do lotniska oraz na otaczających lotnisko wzniesieniach znajdują się liczne zabudowania. Skarżące zarzuciły, że Rada Gminy Zabierzów nie dokonała samodzielnej analizy istniejących uwarunkowań oraz nie rozważyła celowości podejmowanych rozwiązań, lecz bezkrytycznie powtórzyła opinię Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, która z kolei nie odwoływała się do skonkretyzowanego przepisu prawa, a jedynie do dokumentacji rejestrowej lotniska oraz była sprzeczna z wcześniejszym stanowiskiem tego samego organu. Skarżące podkreśliły, że Studium wyraźnie dopuszcza na nieruchomościach skarżących lokalizację budynków mieszkaniowych, pozostawiając jedynie szczegółowe parametry tej zabudowy do uzgodnienia z Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Zatem niedopuszczalnym jest przyjęcie rolnego przeznaczenia tych nieruchomości, a miejscowy plan powinien wyłącznie określać intensywność zabudowy oraz jej wysokość.

W odpowiedzi na skargę Z.M. i K.R.-M. Rada Gminy Zabierzów wniosła najpierw o jej odrzucenie z uwagi na niespełnienie wymogu uprzedniego wezwania Rady Gminy Zabierzów do usunięcia naruszenia prawa. Rada podniosła, że wskazane w skardze pismo z dnia 14 czerwca 2012r. było skierowane do innego organu gminy, czyli do Wójta Gminy Zabierzów. Ponadto w dacie wystąpienia z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa zaskarżonej uchwały jeszcze nie podjęto.

Odnosząc się do zarzutów merytorycznych skargi, Rada podkreśliła, że zaskarżona uchwała została podjęta w wyniku prawidłowo i rzetelnie przeprowadzonej procedury planistycznej, podczas której uzyskano wymagane uzgodnienia oraz rozpatrzono złożone wnioski i uwagi. Rada szczegółowo przedstawiła założenia, jakimi kierowała się przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wyjaśniła, że ze względu na położenie obszaru objętego planem w sąsiedztwie lotniska Kraków - Balice projekt tego planu musiał zostać sporządzony z uwzględnieniem przepisów Prawa lotniczego, przepisów wykonawczych do tej ustawy oraz "Dokumentacji rejestracyjnej lotniska Kraków/Balice (EPKK)". Na podstawie tych przepisów oraz dokumentacji rejestracyjnej przekazanej przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego zostały szczegółowo przeanalizowane możliwości ograniczenia i wykluczenia dla terenów pozostających w zasięgu oznaczonych w dokumentacji rejestracyjnej powierzchni poziomych (określonych w tym dokumencie rzędnymi od 283 m n.p.m. do 383 m n.p.m.). Przeprowadzona analiza pozwoliła wyodrębnić tereny, które ze względu na kolizję z dokumentacją rejestracyjną lotniska nie mogą być przeznaczone pod zabudowę oraz tereny, na których zabudowa może być w zgodności z tą dokumentacją dopuszczona przy stosownym ograniczeniu wysokości obiektów budowlanych. Wyniki analiz zostały przedstawione przez Gminę Urzędowi Lotnictwa Cywilnego, a w konsultacjach roboczych z tym Urzędem został określony w projekcie planu miejscowego szczegółowy zasięg terenów, na których zabudowa nie może być dopuszczona ze względu na uwarunkowania związane z lotniskiem. Tak sporządzony projekt planu został następnie uzgodniony na podstawie art. 21 ust. 2 pkt 28 Prawa lotniczego przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego postanowieniem Urzędu Lotnictwa Cywilnego.[...] z dnia 19 maja 2011r. Rada wyjaśniła, że w projekcie planu wykluczono z możliwości zabudowy nowe tereny, na których realizacja zabudowy przekroczyłaby rzędną 283 m n.p.m. Tereny te w Studium (które nie jest dokumentem wymagającym uzgodnienia przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego) oznaczono jako tereny "warunkowe" na wniosek właścicieli i oznaczono dodatkowo literą "w" dopisaną do symbolu terenu. Zgodnie z ustaleniami tekstowymi Studium tak wyznaczone warunkowo tereny zabudowy miały zostać zweryfikowane pod kątem możliwości lub braku możliwości ich przeznaczenia na cele budowlane na etapie sporządzania planu miejscowego. Taka weryfikacja, jednoznacznie zapisana w Studium, nastąpiła w ramach niniejszego planu na podstawie analizy dokumentacji rejestracyjnej lotniska Kraków - Balice i w trakcie procedury uzgodnienia z Prezesem URZĘDU. Zatem, w ocenie Rady, nie występuje niezgodność projektu z ustaleniami Studium.

Ponadto Rada wskazała, że odnośnie niektórych terenów, które Gmina planowała wyłączyć z produkcji rolnej, została wydana decyzja z dnia 28 lutego 2012r., którą Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi odmówił wyrażenia zgody na przeznaczenie na cele nierolnicze dla części terenów objętych wnioskiem Wójta. Dlatego tereny te musiały zostać wycofane z projektu planu.

Rada wyjaśniła też, że wprawdzie postanowieniem z dnia 5 lutego 2009r. Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego uzgodnił projekt decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji pn: "5 budynków mieszkalnych: na działce nr [...] w Burowie", lecz w uzasadnieniu tego postanowienia powołano się na przepis § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 czerwca 2003r. w sprawie warunków, jakie spełniać powinny obiekty budowlane oraz naturalne w otoczeniu lotniska, zgodnie z którym obiekty budowlane nie mogą naruszać powierzchni ograniczających wysokość zabudowy. Stwierdziła również, że planowana inwestycja będzie przekraczać dopuszczalne wysokości zabudowy w otoczeniu lotniska Kraków - Balice. Nadto wskazała na § 6 rozporządzenia, który uprawnia Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, w przypadkach niepowodujących zagrożenia dla bezpieczeństwa statków powietrznych, do udzielenia zgody na odstąpienie od określonych w rozporządzeniu wymogów dotyczących powierzchni ograniczających. Rada podkreśliła, że przywołane postanowienie odnosi się jedynie do obiektów lotnictwa cywilnego, a zatem uzgodnienie nie może być odnoszone do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Rada podała też, że wniosek Z.M. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy został rozpatrzony i decyzją z dnia 8 sierpnia 2012r Wójt Gminy Zabierzów odmówił ustalenia warunków zabudowy z uwagi na postanowienie Starosty Krakowskiego z dnia 13 marca 2009r. uzgadniające negatywnie projekt decyzji. Rada podniosła też, że już na etapie zmiany Studium skarżąca Z.M. została w sposób szczegółowy poinformowana o zasadach wyznaczania terenów pod zainwestowanie na przeszkodach rozległych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, zaś w załączniku nr 3 do zaskarżonej uchwały w rubryce Uwagi bardzo szczegółowo wyjaśniono powody nieuwzględnienia uwag do projektu miejscowego planu w zakresie przedmiotowych działek z powołaniem się na przepisy prawa: Prawo Lotnicze, przepisy wykonawcze oraz dokumentację rejestracyjną lotniska Kraków- Balice.

S.M. zarzucił zaskarżonej uchwale naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie:

– art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez brak zgodności uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego z wiążącymi postanowieniami zawartymi w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Zabierzów;

– art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez brak uwzględnienia prawa własności skarżącego, a zwłaszcza uniemożliwienie/zasadnicze ograniczenie rozporządzenia jego nieruchomością;

– art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez brak uwzględnienia w planie zagospodarowania przestrzennego wymagań ładu przestrzennego, a w szczególności uwarunkowań społecznych oraz kompozycyjno - estetycznych.

Ponadto skarżący podniósł naruszenie przepisów postępowania, a mianowicie:

– art. 20 ust. 1 ww. ustawy poprzez uznanie przez Radę Gminy Zabierzów, iż projekt planu jest zgodny z postanowieniami zawartymi w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego;

– art. 27 ww. ustawy poprzez brak zastosowania wymaganej procedury uprzedniej zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego przed uchwaleniem planu gospodarowania przestrzennego.

Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały Rady Gminy Zabierzów w całości oraz zwrot kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu skargi S.M. i wskazał, że jest właścicielem działki nr [...] w sołectwie Kleszczów na terenie gminy Zabierzów, a na podstawie uchwały nr L/488/10 Rady Gminy Zabierzów z 16 lipca 2010r. w sprawie uchwalenia zmiany Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Zabierzów nieruchomość ta była oznaczona symbolem MNw, co oznacza "tereny z przewagą zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wyznaczone warunkowo". Podniósł, że warunkowość dotyczyła parametrów budynków, jakie mogły powstać na terytorium oznaczonym tym symbolem. W wyłożonym do wglądu projekcie miejscowego planu działka skarżącego została oznaczona jako "2ZG", czyli tereny zieleni ogrodowej. Uwagi skarżącego nie zostały uwzględnione i dlatego S.M. w dniu 31 lipca 2012r. wezwał Radę Gminy Zabierzów do usunięcia naruszenia prawa, a do dnia wniesienia skargi Rada nie udzieliła odpowiedzi na wezwanie.

Odnośnie sprzeczności uchwalonego planu ze Studium skarżący podkreślił, że Studium wskazywało na budowlany charakter działki nabytej przez skarżącego, co posłużyło do wyceny działki. Dlatego też, zmieniając w sposób zasadniczy przeznaczenie działki [...], Gmina naraziła skarżącego na poniesienie szkody, gdyż kredyt wzięty przez skarżącego na zakup działki zakładał budowlany jej charakter. Ponadto Rada Gminy Zabierzów, uchwalając zmianę Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestronnego, w którym to akcie umożliwiła zabudowę działki nr 18/2 w Kleszczowie, samodzielnie ograniczyła możliwość zmiany charakteru przeznaczenia tego terenu, a tereny, na których położona jest działka skarżącego nie zostały wykluczone spod możliwości zabudowy stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Skarżący podniósł, że zgodnie z § 9 pkt. 4 lit. D zaskarżonej uchwały na obszarze przeszkody rozległej, na której znajduje się przedmiotowa działka, nie może powstać obiekt budowlany, którego wysokość będzie wyższa niż 9 m z zastrzeżeniem, iż nie będzie on zarazem przekraczał granicy najwyższej rzędnej przeszkody rozległej, na której się znajduje - w tym wypadku 369 m n.p.m. Nieruchomość skarżącego znajduje się na wysokości 358/9 m n.p.m., a to oznacza, że potencjalnie postawiony tam dom mieszkalny nie przekraczałby normy wyznaczonej w niniejszym przepisie. Ponadto na działkach zabudowanych od strony wschodniej oraz niezabudowanych od strony północnej i zachodniej mogą zostać wybudowane niskie budynki mieszkalne, które mogłyby stanąć również na spornych terenach, co narusza zasadę równości i dobrego sąsiedztwa, ponieważ w stosunku do działek nr 22, 27 i 28 pozostawiono ich charakter budowlany, mimo że są one położone wyżej niż działka skarżącego. Skarżący zakwestionował też powoływanie się przez Radę na walory widokowe przedmiotowego terenu. Podniósł, że brak możliwości zabudowy jego nieruchomości budzi wątpliwości również ze względu na zezwolenie na usytuowanie słupów przewodzących poszczególne media tuż obok działki nr [...], których wysokość może naruszać ustaloną granicę wysokości, powyżej której nie jest możliwe wybudowanie domu. Skarżący wskazał, że Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, który uzgodnił przedłożony projekt planu zagospodarowania przestrzennego, na etapie konsultacji w sprawie Studium nie wyraził zastrzeżeń do jego zmiany, o czym świadczy pismo z dnia 1 grudnia 2008r. Zdaniem skarżącego podczas trwania procedury uchwalania miejscowego planu prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego nie wyraził w sposób wyraźny sprzeciwu wobec zabudowy przedmiotowego terenu, a zatem nieuwzględnienie zgłoszonych uwag do projektu miejscowego planu z powołaniem się na stanowisko Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego było niezasadne. Skarżący zarzucił też, że nadanie jego działce charakteru zieleni ogrodowej nie tylko wyklucza zabudowę działki skarżącego, ale także sprawia, że na tej działce nie jest możliwa uprawa roli. W ocenie skarżącego postanowienia zaskarżonej uchwały odnoszące się do jego działki naruszają wymagania ładu przestrzennego, ponieważ ukształtowana przez miejscowy plan przestrzeń nie tworzy harmonijnej całości, gdyż działka nr 18/2 stanowi wraz z sąsiednimi nieruchomościami położonymi na południe od niej swego rodzaju enklawę, a wszystkie pozostałe działki w tym terenie otaczające nieruchomość skarżącego mają charakter budowlany. Skoro zaś działka nr 18/2 przed zmianą Studium miała charakter rolny, zmieniony później na działkę o charakterze warunkowo budowlanym, to gdy organy zamierzały przekształcić ją w nieruchomość o charakterze zieleni ogrodowej, powinny zgodnie z art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym najpierw dokonać modyfikacji obowiązującego Studium.

M.A. , wskazując, że jest właścicielką działek nr [...] ,[...] w sołectwie Kleszczów, podniosła zarzuty tożsame z zarzutami zawartymi w skardze S.M.

E.W. , wskazując, że jest właścicielką działek nr [...] i [...] w sołectwie Kleszczów, podniosła zarzuty tożsame z zarzutami zawartymi w skardze S.M. oraz M.A. .

A.J. , wskazując, że jest właścicielką działek nr [...] w sołectwie Kleszczów, podniosła zarzuty tożsame z zarzutami zawartymi w skardze S.M. oraz M.A. z tą modyfikacją, że skarga A.J. nie zawiera zarzutu naruszenia art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz, że działka A.J. w zaskarżonej uchwale została oznaczona jako działka rolna, a powodem niezakwalifikowania działki tej skarżącej jako budowlanej nie były kwestie związane z położeniem w pobliżu lotniska, lecz decyzja Ministra ds. Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 28 lutego 2012r. Zdaniem A.J. działanie Rady było nieuzasadnione, ponieważ mapy, którymi posługiwały się organy Gminy Zabierzów były nieaktualne i nie uwzględniały podziału działki 208/1 na działki nr [...] ,[...] ,[...].

M.K. , wskazując, że jest właścicielem działki nr [...] w sołectwie Kleszczów, podniósł zarzuty tożsame z zarzutami zawartymi w skardze A.J. , przy czym działka tego skarżącego nie ulegała podziałowi i dlatego skarżący ten nie podniósł zarzutu posługiwania się przez organy Gminy Zabierzów nieaktualnymi mapami.

W odpowiedzi na skargi S.M. , M.A. A.J., M.K. i E.W. , Rada Gminy Zabierzów wniosła najpierw o ich odrzucenie, wskazując, że wezwania do usunięcia naruszenia prawa poprzedzające wniesienie skargi zostały wystosowane przed wejściem w życie zaskarżonej uchwały.

Odnosząc się do zarzutów merytorycznych skargi, Rada podkreśliła, że zaskarżona uchwała została podjęta w wyniku prawidłowo i rzetelnie przeprowadzonej procedury planistycznej, podczas której uzyskano wymagane uzgodnienia oraz rozpatrzono złożone wnioski i uwagi. Rada szczegółowo przedstawiła założenia, jakimi kierowała się przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i wyjaśniła, że ze względu na położenie obszaru objętego planem w sąsiedztwie lotniska Kraków - Balice projekt tego planu musiał zostać sporządzony z uwzględnieniem przepisów Prawa lotniczego, przepisów wykonawczych do tej ustawy oraz "Dokumentacji rejestracyjnej lotniska Kraków/Balice (EPKK)". Na podstawie tych przepisów oraz dokumentacji rejestracyjnej przekazanej przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego zostały szczegółowo przeanalizowane możliwości ograniczenia i wykluczenia dla terenów pozostających w zasięgu oznaczonych w dokumentacji rejestracyjnej powierzchni poziomych (określonych w tym dokumencie rzędnymi od 283 m n.p.m. do 383 m n.p.m.). Przeprowadzona analiza pozwoliła wyodrębnić tereny, które ze względu na kolizję z dokumentacją rejestracyjną lotniska nie mogą być przeznaczone pod zabudowę oraz tereny, na których zabudowa może być w zgodności z tą dokumentacją dopuszczona przy stosownym ograniczeniu dopuszczalnej wysokości obiektów budowlanych. Wyniki analiz zostały przedstawione przez Gminę Urzędowi Lotnictwa Cywilnego, a w konsultacjach roboczych z tym Urzędem został określony w projekcie planu miejscowego szczegółowy zasięg terenów, na których zabudowa nie może być dopuszczona ze względu na uwarunkowania związane z lotniskiem. Tak sporządzony projekt planu został następnie uzgodniony na podstawie art. 21 ust. 2 pkt 28 Prawa lotniczego przez Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego postanowieniem Urzędu Lotnictwa Cywilnego.LTL-2/54-0180/01/11 z dnia 19 maja 2011r. Rada powtórzyła, że w projekcie planu wykluczono z możliwości zabudowy nowe tereny, na których realizacja zabudowy przekroczyłaby rzędną 283 m n.p.m. Tereny te, określone w Studium na wniosek właścicieli jako tereny "warunkowe" oznaczono dodatkowo literą "w" dopisaną do symbolu terenu w Studium. Zgodnie z ustaleniami tekstowymi Studium tak wyznaczone warunkowo tereny zabudowy miały zostać zweryfikowane pod kątem możliwości lub braku możliwości ich przeznaczenia na cele budowlane na etapie sporządzania planu miejscowego. Taka weryfikacja, jednoznacznie zapisana w Studium, nastąpiła w ramach niniejszego planu na podstawie analizy dokumentacji rejestracyjnej lotniska Kraków - Balice i w trakcie procedury uzgodnienia z Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Zatem, w ocenie Rady, nie występuje niezgodność projektu z ustaleniami Studium.

Rada powtórzyła też, że odnośnie niektórych terenów, które Gmina planowała wyłączyć z produkcji rolnej została wydana decyzja z dnia 28 lutego 2012r., którą Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi odmówił wyrażenia zgody na przeznaczenie na cele nierolnicze dla części terenów objętych wnioskiem Wójta.

Na rozprawie pełnomocnik Wójta Gminy Zabierzów wniósł o oddalenie skarg. Podniósł, że strefa ekspozycji biernej m.in. na działce [...] została wprowadzona na etapie sporządzenia projektu planu jako konkretyzacja Studium.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) i art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - zwanej dalej p.p.s.a. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sądy administracyjne właściwe są do badania zgodności z prawem zaskarżonych aktów prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego. Akty te są zgodne z prawem, jeżeli są zgodne z przepisami prawa materialnego i przepisami prawa procesowego. Stosownie do przepisu art. 147 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a., stwierdza nieważność tej uchwały w całości lub w części.

Stosownie natomiast do art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Oznacza to, że w pierwszej kolejności obowiązkiem sądu jest zbadanie, czy wniesiona skarga podlega rozpoznaniu przez sąd administracyjny i czy spełnia wymogi formalne, do których w niniejszej sprawie zaliczyć należy: 1) zaskarżenie uchwały z zakresu administracji publicznej, 2) wcześniejsze bezskuteczne wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, 3) zachowanie terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego.

Nie budzi wątpliwości w świetle jednolitego stanowiska orzecznictwa i doktryny, że uchwała w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest uchwałą z zakresu administracji publicznej.

Co do wymogu wcześniejszego bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, w pierwszej kolejności podnieść należy, że Sąd podziela stanowisko, zgodnie z którym wezwanie do usunięcia naruszenia, który podmiot musi skierować do organu gminy w celu otwarcia sobie drogi do sądu administracyjnego, powinno niewątpliwie poprzedzać wniesienie skargi, jednak wezwanie to może być dokonane dopiero po podjęciu zakwestionowanej uchwały. To fakt podjęcia uchwały przez organ gminy uprawnia do wystąpienia z żądaniem usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia. Pisma skierowanego do organu gminy przed podjęciem uchwały nie można więc uznać za wezwanie do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, które otwiera drogę do sądu administracyjnego, zgodnie z art. 101 ustawy o samorządzie gminnym (np. postanowienie NSA z dnia 13 marca 2012r. II OSK 596/12 oraz powołane w nim orzeczenia NSA z dnia 22 czerwca 2007r., II OSK 1738/06 oraz z dnia 28 sierpnia 2008r., II OSK 1132/08) Sąd podziela również pogląd, że żądanie, aby strona czekała ze skierowaniem ww. wezwania do czasu publikacji uchwały w dzienniku urzędowym i jej wejścia w życie byłoby wymogiem zbyt formalistycznym i zbędnym utrudnieniem w dostępie do sądu. (np. postanowienie NSA z dnia 22 czerwca 2007r., II OSK 1738/06).

Wobec powyższego Sąd uznał, że skarżący S.M. , E.W. M.A. A.J,. i M.K. , przed wniesieniem skargi, dopełnili wymogu bezskutecznego wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego, a ich skargi zostały wniesione do Sądu w terminie.

Jednocześnie Sąd uznał, że skarga K.R.-M. i Z.M. jest niedopuszczalna jako niepoprzedzona wezwaniem do usunięcia naruszenia interesu prawnego. "Wezwanie" bowiem skarżących skierowane zostało dzień przed podjęciem uchwały, jest więc prawnie bezskuteczne. Odnosząc się do stanowiska pełnomocnika stron przedstawionym na rozprawie stwierdzić należy, że przepis art. 65 § 2 kpa ma zastosowanie, podobnie jak inne przepisy kpa, jedynie w postępowaniu przed organami administracji publicznej w należących do właściwości tych organów sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych (art.1 pkt 1 kpa). Uchwalenie planu i tryb jego zaskarżenia do sądu administracyjnego nie podlegają przepisom kodeksu postępowania administracyjnego. Orzeczono zatem o odrzuceniu skargi K.R.M. i Z.M. na podstawie art.58 § 1 pkt 6 ppsa w związku z art. 53 § 2 ppsa i art. 101 ustawy o samorządzie gminnym

Skarżący S.M. , E.W. M.A. A.J. i M.K. , mają legitymację - w kontekście przesłanek określonych w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zaskarżenia przedmiotowej uchwały, ponieważ są właścicielami działek objętych uchwałą, która, ich zdaniem, narusza ich prawo własności w sposób opisany w skargach.

Nie budzi wątpliwości, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako akt prawa miejscowego jest formą sprecyzowania prawa własności, jednak jego zapisy właśnie ze względu na możliwość ingerencji w prawo własności muszą być zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi, a przede wszystkim powinny być one podjęte z uwzględnieniem istoty prawa własności i interesu publicznego przemawiającego za jego ograniczeniem. Zdaniem organu, wziął on pod uwagę powyższe zasady, a zdaniem skarżących - granice tzw. władztwa planistycznego zostały przekroczone.

Bezspornym jest, że prawo własności nie jest prawem absolutnym i nienaruszalnym, ponieważ wprawdzie jego prawna ochrona zapewnia właścicielowi nieruchomości możliwość szerokiego wykonywania tego prawa, ale istnieją też ograniczenia tego prawa, z tym, że ich podstawą może być tylko ustawa. Zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym plan zagospodarowania przestrzennego kształtuje właśnie sposób wykonywania tego prawa. Zgodnie z art. 6 ust. 1 cyt. ustawy ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego kształtują, wraz z innymi przepisami, sposób wykonywania prawa własności nieruchomości. Z kolei art. 6 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, że każdy ma prawo, w granicach określonych ustawą, do: 1) zagospodarowania terenu, do którego ma tytuł prawny, zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osób trzecich, 2) ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów należących do innych osób lub jednostek organizacyjnych.

Sąd po ustaleniu, że zaskarżona uchwała lub jej część narusza prawnie chronione interesy prawne skarżących, uprawniony jest do badania, czy przy wydaniu zaskarżonej uchwały nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art. 134 ppsa ).

Oceniając zgodność z prawem zaskarżonej uchwały Sąd uznał, co następuje:

Sąd nie stwierdził, aby którykolwiek z niewłaściwych organów brał udział w uchwalaniu planu.

Nie stwierdził też naruszenia procedury jego uchwalenia. W dniu 25 stycznia 2008 r. Rada Gminy Zabierzów podjęła uchwałę Nr XVII/133/08 o przystąpieniu do sporządzania ww. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ogłoszenie o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu ukazało się w prasie w Dzienniku Polski w dniu 1 września 2010r., a obwieszczenie o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu wywieszone zostało na miejscowych tablicach informacyjnych przez sołtysów wsi: Zelków, Zabierzów, Ujazd, Więckowice, Szczyglice, Rząska, Rudawa, Radwanowice, Pisary, Nielepice, Niegoszowice, Młynka, Kochanów, Kobylany, Kleszczów, Karniowice, Burów, Brzezie, Brzezinka, Brzoskwinia, Bolechowice, Balice i Aleksandrowice. O wszczęciu postępowania zawiadomiono przez obwieszczenie na tablicy informacyjnej urzędu gminy Zabierzów oraz na stronie internetowej gminy. Ponadto Wójt zwrócił się do kilkunastu parafii o odczytanie ww. obwieszczenia. O przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zawiadomieni zostali również: Wojewoda Małopolski. Małopolski Wojewódzki Konserwator Przyrody, Zarząd Województwa Małopolskiego, Zarząd i Starosta Powiatu Krakowskiego, Małopolski Wojewódzki Konserwator Zabytków, Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej, Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny, Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Krakowie, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Krakowie, Wojewódzki Zarząd Dróg w Krakowie, Zarząd Dróg Powiatu Krakowskiego, Wojewódzki Sztab Wojskowy w Krakowie, Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych, Komendant Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w Krakowie, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego Delegatura w Krakowie, Małopolski Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych w Krakowie, Komenda Wojewódzka Policji w Krakowie, Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej w Warszawie, operatorzy systemów przesyłowych gazu i prądu, Telekomunikacja Polska, Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego, Międzynarodowy Port Lotniczy Kraków – Balice, Biuro Rozwoju Krakowa S.A. w Krakowie oraz wydziały i gminne jednostki organizacyjne.W dniu 13 października 2010r. Wójt Zabierzowa zarządzeniem nr 117/W/10 rozpatrzył wnioski, które w terminie zostały złożone do planu. Sporządzony projekt planu uzyskał wymagane opinie i uzgodnienia. W dniu 22 marca 2012r. opublikowane zostało ogłoszenie Wójta Gminy Zabierzów w Dzienniku Polskim oraz wywieszone na tablicach ogłoszeń gminy obwieszczenie o wyłożeniu projektu miejscowego planu do publicznego wglądu. Projekt planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko został wyłożony do publicznego wglądu w dniach od 2 kwietnia do 23 kwietnia 2012r. Dyskusja publiczna nad projektem planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko odbyła się 17 kwietnia 2012r. Uwagi do planu zostały rozpatrzone Zarządzeniem Nr 67/2012 Wójta Gminy Zabierzów z dnia 28 maja 2012r. Po rozpatrzeniu uwag do planu, projekt uchwały został przekazany do Rady Gminy Zabierzów celem uchwalenia w dniu 1 czerwca 2012r. W dniu 15 czerwca 2012 r. Rada Gminy Zabierzów podjęła uchwałę Nr XXIII/169/12 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla sołectw Aleksandrowice, Burów, Kleszczów w gminie Zabierzów, rozstrzygając jednocześnie o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu. Wojewoda Małopolski opublikował powyższą uchwałę w Dzienniku Urzędowym Województwa Małopolskiego z dnia 18 lipca 2012 r., poz.3507. Uchwała po 30 dniach od tej daty weszła w życie.

Kolejnym zagadnieniem podlegającym badaniu przez Sąd była ocena, czy zachowane zostały zasady sporządzania planu miejscowego. Zasady sporządzania planu miejscowego to treść merytoryczna planu miejscowego, którą kształtuje przede wszystkim treść uchwały nr L/458/10 Rady Gminy Zabierzów z dnia 16.07.2010 r. - Zmiana Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Zabierzów (zwanej dalej w skrócie Studium), stanowiska zawarte przez organy uzgadniające i opiniujące oraz wyważanie interesu publicznego w przypadkach konfrontacji tego interesu z interesami indywidualnymi (prywatnymi).

Sąd oceniając zgodność zaskarżonego planu miejscowego z treścią Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Zabierzów stwierdził, że ta zgodność co do zasady została zachowana. Kierunki zagospodarowania wyznaczone w studium zostały uwzględnione w planie miejscowym, z wyjątkiem niezgodności stwierdzonej poniżej.

Sąd analizując z jednej strony - zarzuty skarg, z drugiej - zapoznając się z argumentacją organu, uznał, na podstawie akt planistycznych, że podejmując zaskarżoną uchwałę organ sporządzający projekt planu nie zawsze dokonał wyważenia i rozważenia poszczególnych elementów, które uwzględnia się w planowaniu przestrzennym.

Rozważając zachowanie zasad sporządzania planu miejscowego Sąd ocenił, czy rada gminy wyważyła interesy prywatne z interesem publicznym określając przeznaczenie obszarów objętych planem miejscowym, a tym samym, czy zasadnie skorzystała z przysługującej jej władztwa planistycznego. Z uwagi na specyfikę dokonania takiej oceny, Sąd mógł ją zbadać tylko wobec skarżących S.M. , E.W. i M.A. , i J.K. (obszarów planu, na których położone są ich działki), a to dlatego, że nie można abstrakcyjnie ustalić, czy inni jeszcze właściciele nieruchomości objętych przedmiotowym planem miejscowym czują się naruszeni w zakresie przysługujących im praw i czy też negują ustalenia planu miejscowego co do ich nieruchomości.

W wyniku dokonanej kontroli obejmującej badanie zachowania zasad sporządzania planu Sąd uznał, że nastąpiło ich naruszenie poprzez brak powyższego wyważenia interesów prywatnych z interesem publicznym, co spowodowało brak zgodności części planu (opisanej w sentencji wyroku) z zapisami Studium.

Do powyższego wniosku Sąd doszedł analizując zarzuty skarg S.M. , E. W. i M.A. , uznając je za częściowo zasadne, co skutkowało stwierdzeniem nieważności zaskarżonej uchwały w części, na podstawie następujących ustaleń:

Z akt planistycznych i akt postępowania sądowoadministracyjnego wynika, że skarżący kwestionowali uregulowania zawarte w zaskarżonym planie odnoszące się do ich działek nr [...] ,[...] ,[...],[...] powstałych z podziału działki nr [...] objętej planem (w ww. aktach brak decyzji o podziale działki nr [...]) ze względu na przekroczenie przez gminę granic tzw. "władztwa planistycznego" oraz ze względu na niezgodność rozwiązań zawartych w planie z zapisami zawartymi w Studium.

Skarżący nie zgodzili się ze stanowiskiem organów planistycznych aby walory widokowe terenu na którym położone są ich działki oraz normy ograniczające zabudowę ze względu na znajdujące się obok lotnisko uzasadniały przeznaczenie ich działek (w planie – działki 18/1) pod zieleń ogrodową (2ZG) zamiast pod tereny budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego (MN), zgodnie z kierunkiem wyznaczonym w Studium (MNw). Podkreślili brak wyraźnego sprzeciwu prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego co do przeznaczenia ich działki zgodnie z kierunkiem zagospodarowania przestrzennego przyjętym dla tego terenu w Studium.

Co do zarzutu umieszczenia w przedmiotowym planie m.in. na działce [...] w Kleszczowie obszaru ochrony ekspozycji biernej Sąd ustalił i stwierdził:

Według opracowania ekofizjograficznego opracowanego w listopadzie 2010 r. dla potrzeb miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miejscowości Aleksandrów, Burów, Kleszczów uwzględniając przedstawioną w opracowaniu charakterystykę obszaru, na podstawie m.in. przeanalizowanych uwarunkowań ekofizjograficznych wydzielono 4 obszary funkcjonalne:

A. Obszary o najwyższych walorach przyrodniczych, które należy chronić dla zachowania struktury przyrodniczej. Główną zasadą ich zagospodarowania jest m.in. kompleksowa i zintegrowana ochrona różnorodności biologicznej i krajobrazowej, ochrona przed zabudową i ochrona wartości widokowych.

B1.Obszary o wysokich walorach przyrodniczych i obszary cenne przyrodniczo, w których jako główną zasadę zagospodarowania podano m.in. ochronę wartości widokowych (punkty i ciągi widokowe)

B2. Założenia parkowe, parki podworskie.

C1. Obszary do zainwestowania.

C2.Obszary do zainwestowania, wyznaczone warunkowo. Zasadę zagospodarowania w tych obszarach ustalono jak w strefie C1, z zaznaczeniem, że obszary te są możliwe do zainwestowania po uzyskaniu zgody Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, ze względu na przekroczenie powierzchni ograniczających lotniska Kraków-Balice.

Według rysunku opracowania ekofizjograficznego, teren działki 18/1 leży na obszarze C2. Na rysunku planu na działce tej nie zaznaczono ciągu widokowego, ani korytarza ekologicznego, jak w innych miejscach rysunku opracowania. Zaznaczone zostało jedynie stanowisko archeologiczne.

Również w Zmianie Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Zabierzów na Załączniku nr II, rysunek nr I.5 do Uchwały nr L/458/10 Rady Gminy Zabierzów z dnia 16.07.2010 r. o nazwie "Uwarunkowania – walory krajobrazowo-kulturowe" na działce 18/1 nie zaznaczono ciągu widokowego. Działki tej nie objęto również obszarem "cenne obszary krajobrazowe" (jasnozielone kreskowanie). Również na rysunku "Kierunki rozwoju i zagospodarowania przestrzennego", załącznik nr II, rysunek nr II.5 na działce nr [...] nie zaznaczono ani ciągu widokowego, ani też obszaru "cenne obszary krajobrazowe". Z kolei w tekście Zmiany Studium, tereny położone w północnej części Kleszczowa, w których położona jest działka nr [...], nie zostały wymienione jako obszary o szczególnych walorach krajobrazowych. Na stronie 42 Studium podano, gdzie leżą najważniejsze ciągi widokowe oraz zaznaczono, iż walory krajobrazowe zostały zobrazowane na rysunku nr 5 "Uwarunkowania – walory krajobrazowo-kulturowe" w skali 1 : 10 000.

Również na rysunkach planu dotyczących struktury funkcjonalno-przestrzennej brak oznaczenia terenu działki [...] jako strefy ochrony "szczególnych wartości przyrodniczych i krajobrazowych" i brak wyznaczenia na niej ciągów widokowych. Ze zdjęć dołączonych przez skarżących S.M. , E.W. i M.A. również nie wynikają jakie ewentualnie szczególne walory krajobrazowe danej działki spowodowały objęcie jej obszarem ochrony ekspozycji biernej. Zgodzić się ogólnie należy, iż plan miejscowy ma za zadanie doprecyzować ustalenia Studium, ale to doprecyzowanie również musi mieć uzasadnienie a nie być dokonane dowolnie. Tak bowiem jak nie jest nieograniczone prawo własności, tak również nie jest nieograniczone tzw. władztwo planistyczne gminy i nie może mieć ono cech dowolności. Mimo zatem, iż rozporządzenie nr 83/86 Wojewody Małopolskiego z dnia 17.10.2006 r. w sprawie Tenczyńskiego Parku Krajobrazowego, w § 2 wśród celów ochrony parku wymienia ochronę walorów krajobrazowych, tj. zachowanie otwartych terenów krajobrazów jurajskich i ochronę przed przekształceniem terenów wyróżniających się walorami estetyczno-widokowymi (co również zostało zapisane w Studium np. w punkcie 1.4.8.1 dot. parków krajobrazowych str. 35 i punkcie 1.4.8.8. dotyczącym krajobrazu gminy, w tym ciągów widokowych), to ani na rysunku opracowania ekofizjograficznego ani na rysunkach Studium nie zaznaczono na działce 18/1 szczególnych walorów krajobrazowych, poprzez oznaczenie ciągu widokowego bądź obszaru "cenne obszary krajobrazowe". Dlatego umieszczenie w przedmiotowym planie m.in. na działce 18/1 obszaru ochrony ekspozycji biernej, budzi uzasadnione wątpliwości skarżących, opisane wyżej w skargach S.M. , E.W. i M.A. , . Ponadto, co istotne, wyznaczając w Studium warunkowo, tereny m.in. działki [...] pod budownictwo mieszkalne jednorodzinne przeznaczenie ich w planie uzależniono jedynie od stanowiska Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, a nie od innych okoliczności jak np. ochrona krajobrazu. Zauważyć też należy, że ustosunkowując się do uwag skarżących nie podniesiono, aby przyczyną nieprzeznaczenia działki 18/1 pod teren MN były kwestie związane z ochroną środowiska. Wątpliwości powyższych nie wyjaśnia też prognoza oddziaływania na środowisko, w której m.in. podniesiono w części dotyczącej krajobrazu (pkt 10.9.), że w związku z presją inwestycyjną w zakresie budownictwa należy się spodziewać rozszerzenia zabudowy wzdłuż dróg, a zjawisko to spowoduje ograniczenie dostępności krajobrazowej. Zmiana krajobrazów obszarów osiedleńczych uzależniona będzie od sposobu zabudowy i zagospodarowania obszaru. Ustalenia dotyczące formy architektonicznej i intensywności zabudowy ograniczają możliwość powstania obiektów o wybitnie niekorzystnym wpływie na ich krajobraz. Podkreślono też, że zmiany krajobrazu spowodowane przez nową zabudowę mieszkaniową będą mieć w dużej mierze charakter porządkujący istniejące zespoły zabudowy. Dla ochronny najcenniejszych lokalnych wartości krajobrazu naturalnego i kulturowego wyznaczono strefę ochronę szczególnych wartości przyrodniczych i krajobrazowych, w której jednym z podstawowych kierunków działań jest zabezpieczenie przed nowym zainwestowaniem otwartych przestrzeni o wysokich wartościach krajobrazowych. Wzmocnieniem ochrony najcenniejszych otwartych terenów krajobrazów jurajskich oraz terenów wyróżniających się walorami estetyczno-krajobrazowymi w projekcie planu wskazano również obszary ochrony ekspozycji biernej, w których obowiązuje zakaz ich przekształcania i degradowania. Skoro zatem działka nr [...] nie została włączona do obszaru "cenne obszary krajobrazowe" ani w opracowaniu ekofizjograficznym (sporządzonym przecież na podstawie wielu wymienionych w nim opracowań) ani w Zmianie Studium, to tym bardziej nie mogła zostać zaliczona w sposób zasadny do obszaru ochrony ekspozycji biernej, skoro z ww. fragmentu prognozy oddziaływania na środowisko wynika, że obszary ochrony ekspozycji biernej są wzmocnieniem ochrony najcenniejszych otwartych terenów krajobrazowym. Wprawdzie omawiając zasady oceny zgodności planów miejscowych z ustaleniami Studium w pkt 2.10.1e) Zmiany Studium (str. 197) w zakresie zasięgu strefy ochrony szczególnych wartości przyrodniczych podano, że przebieg strefy nie jest ściśle określony po granicach działek i na etapie planu miejscowego należy uściślić jej przebieg oraz, że dopuszcza się pewne korekty wynikające m.in. ze stanu istniejącego, w to w przedmiotowej sprawie – odnośnie działki nr 18/1, ze względu na jej położenie pomiędzy terenami przeznaczonymi pod zabudowę nie sposób uznać, że nastąpiło uściślenie przebiegu ww. strefy, czy tym bardziej korekta jej granic.

Odnośnie natomiast zgodności przeznaczenia w miejscowym planie działki 18/1 z postanowieniami Studium, to zgodzić należy się ze stanowiskiem organu w zakresie, że Zmiana Studium z 16.07.2010 r. uzależniała nie tylko wyznaczenie parametrów od stanowiska Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego, ale zapis Studium dotyczący MNw, oznaczał, że również, że od stanowiska prezesa tego urzędu zależeć będzie samo przeznaczenie pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne obszarów określonych w Studium jako MNw. Zgodnie bowiem z tekstem Zmiany Studium - MNw to tereny z przewagą zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej – wyznaczone warunkowo, obejmujące tereny zabudowy nowo wyznaczone w Studium, położone w obszarach przewyższających powierzchnie poziome określone w aktualnej dokumentacji rejestracyjnej lotniska Kraków-Balice. Ze względu na wymogi Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego dotyczące tych terenów – ich przeznaczenie do zainwestowania pozostaje do zweryfikowania i uściślenia na etapie planu. Dla terenów tych wskazano parametry i wskaźniki jak dla terenów MN, z zastrzeżeniem że zostaną one ostatecznie ustalone (szczególnie w zakresie wysokości budynków) na etapie sporządzenia planu po uzgodnieniu z Prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

Ponieważ zarówno w uzasadnieniu stanowiska zajętego co do zgłoszonych uwag, jak również w uchwale (§ 9 pkt 4 a), d), e) i uzasadnieniu samej uchwały, a następnie w uzasadnieniu wszystkich odpowiedzi na złożone skargi, podniesiono, że tereny pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i tereny wyłączone z niej wyznaczono na podstawie analizy i weryfikacji dokumentacji rejestracyjnej lotniska Kraków – Balice biorąc pod uwagę rzędne poszczególnych terenów i stanowisko Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego Sąd przeanalizował znajdujący się w przekazanych Sądowi aktach planistycznych zbiór dokumentów o nazwie "Materiały robocze. Urząd Lotnictwa Cywilnego w zakresie realizacji wymagań stawianych nowej zabudowie na przeszkodach rozległych. Zabierzów 2009-2012". Znajdują się w nich m.in. pisma prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia 20.09.2010 r., w których prezes tego urzędu zgłosił wnioski do uwzględnienia przy sporządzaniu przedmiotowego planu, m.in.:

– na terenie objętym planem obowiązują nieprzekraczalne ograniczenia wysokości zabudowy, określone w dokumentacji rejestracyjnej lotniska Kraków –Balice;

– obiekty trudno dostrzegalne z powietrza, w tym napowietrzne linie, maszty, anteny, usytuowane w zasięgu powierzchni podejścia, powinny być niższe o co najmniej 10 m od dopuszczalnej wysokości zabudowy wyznaczonej przez powierzchnię ograniczającej;

– na nieruchomościach w rejonach podejść do lądowania zabrania się sadzenia i uprawy krzewów mogących stanowić przeszkody lotnicze;

– na terenie przeszkód rozległych, naniesionych na dokumentacje rejestracyjną lotniska Kraków –Balice, maksymalna wysokość obiektu budowlanego nie może być większa niż 9 m nad poziom terenu, z zastrzeżeniem, że jego wysokość bezwzględna (w metrach nad poziom morza) będzie niższa od najwyższej rzędnej przeszkody rozległej, na której się znajduje.

W ww. piśmie poinformowano też, że w planie należy przypisać poszczególne obszary do odpowiednich przeszkód rozległych określając maksymalne bezwzględne wysokości zabudowy (w m n.p.m.) nie wyższe niż wysokość danej przeszkody rozległej.

Z powyższych pism wynika, iż na terenie objętym przedmiotowym planem obowiązują nieprzekraczalne ograniczenia wysokości zabudowy określone w dokumentacji rejestracyjnej lotniska Kraków-Balice (nieznanej stronom i Sądowi, dokumentacja ta nie została dołączona do akt planistycznych), oraz że na terenie przeszkód rozległych naniesionych na dokumentację rejestracyjną lotniska, maksymalna wysokość obiektu budowlanego nie może być większa niż 9 m nad poziom terenu, z zastrzeżeniem, że jego wysokość bezwzględna (w metrach nad poziom morza) będzie niższa od najwyższej rzędnej przeszkody rozległej, na której się znajduje. Jednocześnie prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego poinformował, że w planie należy przypisać poszczególne obszary do odpowiednich przeszkód rozległych określając maksymalne bezwzględne wysokości zabudowy (w m n.p.m.) nie wyższe niż wysokość danej przeszkody rozległej.

Odnośnie działki ewid. nr 18/1 położonej w Kleszczowie najwyższa rzędna przeszkody rozległej wynosi 369 m n.p.m., co wynika z zapisu § 39 pkt 3.1 zaskarżonej uchwały i rysunku planu dla obszaru 2ZG, na którym znajduje się przedmiotowa działka, podczas gdy bezsporne jest między stronami, że rzędna tej działki wynosi 358 - 360 m n.p.m.

Skoro zatem wybudowanie na ww. działce budynku o wysokości np. 8,9 m (a przecież plan nie ustalił wysokości minimalnej budynku) spełni wymóg stawiany w ww. pismach, gdyż jego wysokość bezwzględna w metrach nad poziom morza (w tym przypadku – max. 368,9 m) będzie niższa od najwyższej rzędnej przeszkody rozległej tj. 369 m.n.p.m, na której się znajduje, to nie można zasadnie twierdzić, że zmiana kierunku rozwoju zagospodarowania przestrzennego określona w studium dla tej działki jest uzasadniona stanowiskiem (= wymogami) Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Z żadnego dokumentu takiego wniosku nie można wyciągnąć.

W tym zatem stanie przeznaczenie działki 18/1 i działek położonych w terenie 2ZG na zieleń ogrodową jest niezgodne ze Zmianą Studium z dnia 16.07.2010 r., dla których przewidziano kierunek zagospodarowania jako MNw.

Z kolei samo tak ogólne uzgodnienie Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego projektu planu nie może, wobec braku innych "wymogów", niż wyżej podane, świadczyć o zachowaniu zgodności przeznaczenia terenu przedmiotowego terenu z postanowieniami Studium. Uzyskanie uzgodnienia świadczy jedynie o akceptacji przedłożonego projektu planu i zachowaniu jednego z elementów procedury jego podejmowania.

W tym miejscu należy wskazać, że nie kwestionując, iż rada gminy poprzez wykonywanie zasady władztwa planistycznego posiada kompetencje do wpływania na sposób przeznaczenia nieruchomości, to jednak winna czynić to w sposób racjonalny i zrównoważony, by osiągnąć zamierzone przez siebie efekty przy minimalnym naruszeniu własności właścicieli nieruchomości. Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, że w państwie prawa nie ma miejsca dla mechanicznie i sztywno pojmowanej zasady nadrzędności interesu ogólnego nad interesem indywidualnym, co oznacza, że w każdym przypadku organ ma obowiązek wykazać, o jaki interes ogólny (publiczny) chodzi, i udowodnić, iż jest on na tyle ważny i znaczący, że bezwzględnie wymaga ograniczenia uprawnień indywidualnych obywateli. Zgodnie więc z powyższą zasadą wyważenia interesów prywatnych i interesu publicznego należy interpretować wszystkie regulacje ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ingerencja w sposób wykonywania własności musi się zatem mieścić w granicach wyznaczonych interesem publicznym.

Skarżących S.M. , E.W. i M.A. , pozbawiono prawa do zabudowy terenu bez żadnego uzasadnienia a zatem w sposób dowolny i arbitralny. Rada gminy stanowiąc w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu terenu i sposobie zagospodarowania nieruchomości winna w uzasadnieniu uchwały w sprawie planu miejscowego, wyjaśnić przesłanki, którymi kierowała się przyjmując konkretne rozwiązanie planistyczne, wpływające na sposób wykonywania prawa własności przez dysponenta tego prawa, tym bardziej , iż wszyscy właściciele działek w terenie 2ZG ze względu na zapisy studium mogli spodziewać się i spodziewali się, że zostanie przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. W takim przypadku bardzo istotne jest przedstawienie wyczerpującej argumentacji, wykazującej, że gmina dołożyła należytej staranności w przestrzeganiu zasad obowiązujących przy podejmowaniu działań planistycznych, a w ramach tego rozważyła wszystkie inne warianty, a przyjęte ostateczne rozwiązanie planistyczne, mimo konieczności dokonania ingerencji w sferę prawa własności, jest jedynym możliwym w danych warunkach.

W przypadku przedmiotowego planu miejscowego Rada Gminy Zabierzowa nie wskazała przyczyn wyłączenia spod prawa do zabudowy terenów określonych w planie miejscowym symbolem 2ZG ani różnic w planowanym przeznaczeniu sąsiednich terenów położonych zarówno po wschodniej, jak i północnej części, tym bardziej, że tereny położone na północ, a zatem bliżej najwyższego rzędnej przeszkody rozległej o wysokości 369 m.n.p.m zostały częściowo przeznaczone pod nową zabudowę mieszkaniową.

Zatem, ograniczając własność skarżących Rada Gminy winna była rozważyć, czy zapewnienie bezpieczeństwa funkcjonowania lotniska musi wiązać się z ograniczeniem własności skarżących poprzez zakaz budowy budynków mieszkalnych.

O ile bowiem analiza dokumentacji rejestracyjnej lotniska i weryfikacja w celu wyznaczenia terenów przeznaczonych pod zabudowę była jak najbardziej uzasadniona, to podkreślić należy, że wymóg postawiony przez prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, aby na terenie przeszkód rozległych naniesionych na dokumentację rejestracyjną lotniska maksymalna wysokość obiektu budowlanego nie mogła większa niż 9 m nad poziom terenu, z zastrzeżeniem, że jego wysokość bezwzględna (w metrach nad poziom morza) będzie niższa od najwyższej rzędnej przeszkody rozległej, na której się znajduje – w odniesieniu do działki [...] i pozostałych sąsiednich działek położonych w obszarze 2ZG, której rzędne są znane Sądowi (w przeciwieństwie do pozostałych działek oznaczonych w Studium jako MNw, a w planie inaczej niż MN), nie był negatywną przesłanką dla przeznaczenia tej nieruchomości pod obszar MN. Wywód odnoszący się do tej kwestii zawarty w odpowiedzi na skargi, jest niezrozumiały dla stron, jak i Sądu.

O ile wykonanie polecenia Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego aby "przypisać poszczególne obszary do odpowiednich przeszkód rozległych określając maksymalne bezwzględne wysokości zabudowy (w m n.p.m.) nie wyższe niż wysokość danej przeszkody rozległej" wymagały odpowiednich specjalistycznych analiz, to jednak ich przedstawienie w zrozumiały sposób i to nie tylko w uzasadnieniu uchwały, czy odpowiedzi na skargę, ale przede wszystkim w samej uchwale było obowiązkiem organu planistycznego. Porównanie natomiast wymogów Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z zapisami § 9 pkt 4 a), d), e) oraz § 39 pkt 3.1 zaskarżonej uchwały budzi też dalsze wątpliwości.

W § 39 w ust.1 postanowiono wyznacza się TERENY ZIELENI OGRODOWEJ (1ZG - 3ZG, 5ZG - 11ZG, 13ZG). W ust. 2 – jako przeznaczenie podstawowe terenów ZG ustala się zieleń ogrodową, a w ust.3 - jako przeznaczenie dopuszczalne ustala się możliwość lokalizacji obiektów i urządzeń, w tym obiektów małej architektury, z zastrzeżeniem, że w terenach 1ZG oraz 2ZG ich wysokość bezwzględna (w metrach nad poziom morza) będzie niższa od najwyższej rzędnej terenu przeszkody rozległej, na której się znajduje tj. 369 m.n.p.m.

Przypomnieć należy, że wymogi Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego dotyczyły "obiektów budowlanych", a nie jedynie budynków. W ww. pismach nie dokonano rozróżnienia wymogów w zależności od rodzaju obiektu budowlanego. Możliwość ich budowy i maksymalne bezwzględne wysokości zabudowy uzależnione zostały jedynie od wysokości przeszkody rozległej obszaru, do którego zostały przypisane. Również w § 9 pkt 4e) postanowiono, że wysokość zabudowy i możliwość lokalizacji nowej zabudowy została określona zgodnie z warunkami wynikającymi z położenia w obrębie przeszkód rozległych. Dla działek w obszarze 2ZG, w tym działki nr [...], ustalono z jednej strony, że - ze względu na wysokość przeszkody rozległej obszaru na której się znajdują - nie można budować domu jednorodzinnego, a z drugiej strony dopuszczono w § 39 pkt 3.1 uchwały budowę obiektów architektury ogrodowej, będących przecież, zgodnie z art. 3 pkt 1c) Prawa budowlanego, także obiektami budowlanymi. Postanowiono, że ich wysokość bezwzględna (w metrach n.p.m) będzie niższa od najwyższej rzędnej terenu przeszkody rozległej, na której się znajduje tj. 369 m n.p.m.

Wprawdzie zarówno pisma Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego, jak i zapis § 9 pkt 4d) odnoszą się do "najwyższych rzędnych przeszkody rozległej", na której się znajduje dany obszar, a nie do najwyższego punktu na przeszkodzie rozległej, ale dla terenów 1ZG i 2ZG najwyższą rzędną terenu przeszkody rozległej, na której się one znajdują określono w § 39 uchwały jako 369 m n.p.m. (czyli wysokości odpowiadającej wysokości najwyższego punktu na przeszkodzie rozległej określanego jako 19B).

Mając na uwadze powyższe, podsumowując, zdaniem Sądu, przeznaczenia działek w obszarze oznaczonym w planie 2ZG, których kierunek zagospodarowania w studium określono jako MNw organ planistyczny dokonał bez rozważenia możliwości wprowadzenia zabudowy mieszkaniowej, przez co naruszono ustawową zasadę zgodności planu ze studium. Na podstawie postanowień Studium co do terenów MNw można było oczekiwać, że w pierwszej kolejności rozważona w porozumieniu z prezesem Urzędu Lotnictwa Cywilnego zostanie możliwość przeznaczenia tych terenów pod zabudowę mieszkaniową. Przeznaczenie natomiast terenu na cele zieleni ogrodowej, na podstawie ogólnych, wyżej przedstawionych przesłanek, bez dowodów rozważenia przeznaczenia tych terenów zgodnie ze Studium, oznacza, iż uczyniono to z przekroczeniem zasad tzw. "władztwa planistycznego" i z naruszeniem prawa własności. Uzyskanie uzgodnienia prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa ruchu lotniczego, ale nie może odwoływać się jedynie do nieznanej nikomu dokumentacji rejestracyjnej lotniska, bez konieczności przeanalizowania, a następnie jasnego wyjaśnienia koniecznego ograniczenia, czy wyłączenia prawa zabudowy mieszkaniowej na rzecz dopuszczenia budowy obiektów architektury ogrodowej (i też bez wyjaśnienia dlaczego wybrano takie, a nie inne np. rolne przeznaczenie). Aby można uznać, że ograniczenia w sposobie korzystania przez skarżących z nieruchomości, które wynikają z uchwalenia planu mieszczą się w granicach dopuszczanych prawem, muszą zostać, jak już podkreślono, uzasadnione. Nie oceniając w niniejszym postępowaniu postanowień Studium odnośnie terenów MNw, podnieść należy, że ze względu na wymóg zgodności planu z ustaleniami studium, zgodzić się należy ze skarżącymi, że jedynie wyraźny brak zgody prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego na zabudowę mieszkaniową mógłby stanowić podstawę do zmiany kierunku zagospodarowania, a dopiero po zmianie studium – do uchwalenia planu zgodnego z jego postanowieniami.

Co do zarzutu skarżących S.M. , E.W. i M.A. dotyczącego naruszenia zasady równości podnieść należy, iż jedynie znajomość rzędnych sąsiednich działek pozwoliłaby na ocenę, czy organ planistyczny mimo takiego samego, czy zbliżonego położenia innej działki objętej w Studium MNw przeznaczył ją w planie pod zabudowę MN a nie ZG. Ponadto zaznaczyć należy, że działki wskazane w skardze do uzasadnienia zarzutu naruszenia zasady równości tj. działki nr [...] ,[...] ,[...] również nie zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową (działka nr 22 - R , działka nr 27 - 1ZG , działka nr - 1ZG ).Ponadto samo sąsiedztwo działki o innym przeznaczeniu – co do zasady – nie decyduje o zasadności naruszenia zasady równości.

Co do zarzutu skarżących S.M. E.W. i M.A. oraz A.J. odnośnie nieuwzględnienia geodezyjnego podziału ich działek, to zgodzić należy się ze stanowiskiem Wójta Gminy Zabierzów, iż okoliczność ta nie ma wpływu na ocenę zgodności z prawem zaskarżonej uchwały. To nie dla poszczególnych działek ewidencyjnych są bowiem ustalane poszczególne obszary zagospodarowania. Ustalenie dotyczące przeznaczenia terenów dotyczą z reguły większych niż poszczególne działki ewidencyjne terenów. Ponadto zgodnie z § 10 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26.08.2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego materiały planistyczne sporządzone na podstawie przepisów odrębnych wykorzystywane na potrzeby projektu planu miejscowego powinny być aktualne na dzień przystąpienia do sporządzenia tego projektu. Dla potrzeb natomiast oceny zarzuconego naruszenia interesu prawnego poszczególnych skarżących również podział działek ma drugorzędne znaczenie, a to wobec nie kwestionowanego przez organ faktu, iż skarżący są właścicielami wymienionych w skargach działek.

Odnośnie skarg A.J. i M.K. w pierwszej kolejności należy podnieść, że zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 121, poz.1266 z późn. zm.) przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, wymagającego zgody, o której mowa w ust. 2, dokonuje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, sporządzonym w trybie określonym w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W myśl natomiast ust. 2 przeznaczenie na cele nierolnicze i nieleśne gruntów rolnych stanowiących użytki rolne klas I-III, jeżeli ich zwarty obszar projektowany do takiego przeznaczenia przekracza 0,5 ha wymaga uzyskania zgody Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. W decyzji z dnia 22 lutego 2012 r. (GZ.tr.057-602-472/11) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi odmówił wyrażenia zgody na przeznaczenie na cele nierolnicze, zgodnie z projektem planu, 32,52 ha gruntów rolnych klas II-III wymienionych w decyzji, w tym również działki nr [...] położonej w Kleszczowie będącej własnością skarżącej A.J., i działki nr 206/2 również położonej w Kleszczowie będącej własnością skarżącego M.K. . Przeznaczenie terenu tych działek pod budownictwo jednorodzinne (MN) byłoby więc sprzeczne z art. 17 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w brzmieniu obowiązującym do 21 października 2010 r., co skutkowałoby nieważnością zaskarżonej uchwały w tym zakresie. Nieuwzględnienie podziału działki 208/1 na działki [...] ,[...] nie ma w nin. sprawie znaczenia prawnego, skoro położenie działki nr [...] (porównanie rysunku planu i mapy dołączonej do uwagi) oraz brak zgody na zmianę jej przeznaczenia na cele nierolne nie budzą wątpliwości. Tak zatem jak podniesiono w odpowiedzi na skargę oraz w ustosunkowaniu się do zgłoszonych uwag, brak powyższej zgody stanowił wystarczającą przesłankę do nieprzeznaczenia ww. działek na cele budowlane.

Zgodnie z pkt 2.10.1 "Zmiany Studium. Zasady oceny zgodności projektów planów miejscowych z ustaleniami studium" zapewnienie zgodności planów miejscowych z ustaleniami studium polega na tym, że w zakresie przeznaczenia terenów należy uwzględnić w planach miejscowych określone w studium kierunkowe przeznaczenie terenów, wyznaczone liniami rozgraniczającymi o charakterze orientacyjnym. O zmianie określonego w studium przeznaczenia terenów mogą również (tj. oprócz korekty granic) zdecydować uwarunkowania zaistniałe podczas procedury sporządzania miejscowego planu (str.196).

Brak zgody Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, że względu na przepisy powołanych ustaw przesądził o konieczności przeznaczenia ww. działek na cele rolne.

Sąd uznał zatem, że ograniczenie prawa własności skarżących w zaskarżonym planie nie ma cech dowolności, gdyż Radzie Gminy Zabierzów nie można zarzucić braku racjonalnego uzasadnienia dla przyjętego przeznaczenia działek skarżących. Sąd nie stwierdziwszy, aby granice władztwa planistycznego zostały przekroczone uznał zarzuty skarg A.J. i M.K. za niezasadne.

Mając na uwadze art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Sąd uznał, że ww. naruszenie zasad sporządzania planu w opisanym wyżej zakresie daje podstawę do stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w części opisanej w sentencji wyroku, a dotyczącej tego obszaru planu (części tekstowej i rysunku), który powstał z wyżej opisanym naruszeniem zasad sporządzania planu. Mając na uwadze cel planu i jego szeroki zakres (trzy sołectwa), ze względu na to, że wyżej stwierdzone naruszenia dotyczą części obszarów objętych planem, Sąd uznał, że stwierdzenie nieważności uchwały w części nie spowoduje dezintegracji planu w pozostałym zakresie tj. dla terenów, co do których Sąd nie stwierdził wadliwości w procesie uchwalania planu. Zakres niezgodności ze studium dla obszaru 2ZG nie jest tak ściśle związany z pozostałą, przeważającą częścią ustaleń planu, aby nie było możliwym wyeliminowanie jedynie zapisów dotyczących terenu 2ZG. Zakres pozostawionych zapisów planu stanowi, zdaniem Sądu, wyczerpującą, czytelną i kompletną regulację odnoszącą się do zagospodarowania przestrzennego pozostałych terenów.

Wobec stwierdzenia, że zaskarżona uchwała w zakresie objętym sentencją wyroku została podjęta z naruszeniem zasad sporządzania planu miejscowego (art. art. 9 ust. 4 i art. 20 ust. 1 ustawy) w stopniu powodującym w części jej nieważność stosownie do art. 28 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym orzeczono jak w pkt II sentencji na podstawie art. 147 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a w pozostałym zakresie, ze względu na żądania skarg – stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w całości, Sąd nie znajdując ku temu podstaw, oddalił skargi S.M. , E.W. i M.A., , oraz skargi A.J. i M.K. na podstawie art.151 ppsa.

W przedmiocie kosztów postępowania orzeczono w pkt IV - na podstawie art.232 § 1 pkt 1) ppsa, a w pkt V sentencji wyroku – na podstawie art. 200 ppsa w związku z § 14 ust.2 pkt 1c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.02.163.1349 z późn. zm.)