Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska Sędzia WSA Grzegorz Nowecki (spr.) Protokolant referent Julia Murawska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi [...] Sp. j. z siedzibą w S. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej oddala skargę

Główny Inspektor Farmaceutyczny – (dalej jako "GIF") decyzją nr [...] z dnia [...] września 2016 r., wydaną na podstawie art. 112 ust. i art. 115 pkt 4 w związku z art. 65 ust. 1, art. 68 ust. 1, art. 72 ust. 1 i 3, art. 86 ust. 1, 2, 8 i 9, art. 87 ust. 2 pkt 1 i 2, art. 96 ust. 1 oraz art. 37ap ust. 1 pkt 2 w związku z art. 101 pkt 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. 2008 r. Nr 45, poz. 271, z późn. zm., dalej "p.f.") oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23, dalej "k.p.a."), utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w [...] z dnia [...] września 2015 r., znak: [...] w przedmiocie cofnięcia zezwolenia znak: [...] z dnia [...] maja 2011 r., na prowadzenie apteki ogólnodostępnej "[...] " zlokalizowanej w [...] przy ul. [...], należącej do Spółki [...] Sp. j. (dalej: "skarżąca", "Spółka", "strona").

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następujących okolicznościach faktycznych oraz prawnych.

Jak wynikało z akt sprawy, [...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny przekazał w dniu [...] lipca 2014 r [...] Wojewódzkiemu Inspektorowi Farmaceutycznemu w [...] pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] w sprawie wyników kontroli przeprowadzonej w Spółce: [...] Sp. j. Następnie w dniu [...] września 2014 r. wpłynęło kolejne pismo tego organu, do którego załączono kserokopię protokołu kontroli przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej w [...].

Mając powyższe na uwadze, w dniach [...]-[...] września 2014 r. przeprowadzono kontrolę planową w aptece ogólnodostępnej położonej w [...] przy ul. [...], w zakresie "Oceny działalności apteki w zakresie wymagań określonych w przepisach art. 87 ust. 2, art. 88 ust. 5 pkt 5 i 5a oraz art. 96 p.f. w zw. z art. 109 pkt 3 p.f. w okresie od 1 czerwca 2011 r. do dnia przeprowadzenia kontroli włącznie". Z kontroli sporządzony został protokół, co do którego strona nie wniosła zastrzeżeń.

Zawiadomieniem z dnia [...] grudnia 2014 r. poinformowano spółkę o wszczęciu postępowania administracyjnego i przysługujących w postępowaniu prawach strony, a także wezwano do wyjaśnienia czy od dnia uzyskania zezwolenia na prowadzenie ww. apteki dokonano sprzedaży produktów leczniczych innej aptece bądź hurtowni farmaceutycznej, a jeśli tak, to wskazanie, kto był ich odbiorcą i w jakich ilościach zostały sprzedane oraz przedstawienia udokumentowanej informacji na temat źródeł zakupu produktów leczniczych.

W odpowiedzi, pismem z dnia [...] grudnia 2014 r. Spółka wniosła o umożliwienie przejrzenia akt postępowania, przesłuchanie w charakterze strony M. K. i J. S., przesłuchanie w charakterze świadka N. K. - kierownika apteki oraz wskazanie czy [...]IF w [...] zwrócił się do Okręgowej Izby Aptekarskiej w [...] o wydanie opinii w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej mieszczącej się w [...] przy ul. [...].

WIF w [...], przychylając się do przedstawionych wniosków dowodowych, zwrócił się do Okręgowej Rady Aptekarskiej w [...] o opinię w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej "[...] " położonej w [...] przy ul. [...], a także poinformował stronę o zasadach przeglądu akt postępowania i o uwzględnieniu żądania przeprowadzenia wskazanych dowodów.

Skarżąca wraz ze swoim pełnomocnikiem była czterokrotnie wzywana na rozprawę administracyjną, która trzykrotnie odraczana była na wniosek pełnomocnika. Postanowieniem z dnia [...] lipca 2015 r., znak: [...][...] WIF odmówił odroczenia terminu rozprawy administracyjnej wyznaczonej na dzień [...] lipca 2015 r. Z rozprawy sporządzono protokół, w którym odnotowano, iż pomimo prawidłowo wezwania na rozprawę nikt się nie stawił.

Spółka została poinformowana o zamiarze zakończenia postępowania administracyjnego. W odpowiedzi wniosła ponownie o zwrócenie się do Okręgowej Izby Aptekarskiej w [...] o wydanie opinii w sprawie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki, a także o przesłuchanie stron i świadków.

Decyzją z dnia [...] września 2015 r. [...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny cofnął zezwolenie nr [...] udzielone w dniu [...] maja 2011 r. [...] Spółka jawna z siedzibą w [...], nr KRS: [...], na prowadzenie apteki ogólnodostępnej pod nazwą "[...]" ([...]) [...], gmina [...], ul. [...], w związku z utratą rękojmi należytego prowadzenia przedmiotowej apteki. W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż ze zgormadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że Spółka naruszyła liczne, przepisy Prawa farmaceutycznego regulujące prowadzenie aptek ogólnodostępnych, co świadczy jednoznacznie, iż nie daje ona rękojmi należytego prowadzenia Apteki. Wyjaśniono, że konieczność badania rękojmi należytego prowadzenia apteki przez wnioskodawcę występuje nie tylko na etapie wydawania zezwolenia na jej prowadzenie. Podmiot prowadzący aptekę musi przez cały okres prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu apteki dawać rękojmię jej należytego prowadzenia. Wobec jej utraty, organ obowiązany jest cofnąć zezwolenie. Organ wyjaśnił też, że powołana podstawa cofnięcia zezwolenia tj. art. 37ap ust. 1 pkt 2 w związku z art. 101 pkt 4 Prawa farmaceutycznego stanowi samodzielną przesłankę do cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej, niezależną od przepisów art. 103 Prawa farmaceutycznego.

Od ww. decyzji, Spółka wniosła odwołanie wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania pierwszej instancji w całości, alternatywnie o uchylenie jej w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, a także o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania w charakterze strony M. K., J. S. i N.K. - kierownika apteki na okoliczność spełniania przez [...] Sp. j. warunków do wykonywania objętej zezwoleniem działalności apteki ogólnodostępnej w tym dokonywania sprzedaży na rzecz podmiotów uprawnionych oraz posiadania rękojmi należytego prowadzenia apteki. Wydanej decyzji organu I instancji zarzuciła naruszenie:

1) art. 37 ap ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 101 pkt 4 p.f.,

2) art. 37ap ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 68 ust. 1, art. 87 ust. 2 pkt 1, art. 96 ust. 1 p.f.,

3) art. 37ap ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 72 ust. 1 i ust. 3 p.f.,

4) art. 6, art. 7, art. 8, art. 9 art. 11, art. 77 § 1 i art. 107 § 1 i 3 k.p.a.,

5) art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1 i art. 81 k.p.a.,

6) art. 107 § 1 i 3 k.p.a.,

7) art. 106 § 1 i 5 w zw. z art. 110 k.p.a. w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 7 i art. 29 pkt 5 ustawy o izbach aptekarskich

W dniu [...] czerwca 2016 r. do organu II instancji wpłynęło pismo [...] WIF, do którego załączono:

1. pismo [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego,

2. Protokół kontroli Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] przedsiębiorcy [...] SPÓŁKA JAWNA z siedzibą w [...],

3. Kserokopię potwierdzenia odbioru decyzji cofnięcia zezwolenia,

4. Oryginał koperty nadania odwołania.

Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2016 r. Główny Inspektor Farmaceutyczny odmówił przeprowadzenia wnioskowanych w toku postępowania dowodów, wskazując na okoliczności którymi kierował się przy podejmowaniu decyzji.

Skarżoną decyzją Główny Inspektor Farmaceutyczny utrzymał w mocy rozstrzygnięcie podjęte w I instancji. W uzasadnieniu wskazał, że podziela stanowisko zajęte w przedmiotowej sprawi przez organ I instancji, a zebrany materiał dowodowy zebrany przez [...] WIF uzasadnia cofnięcie zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej "[...]" zlokalizowanej w [...] przy ul. [...], udzielonego Spółce: [...] Sp.j. Następnie GIF przytoczył mające zastosowanie w sprawie przepisy ustawy Prawo Farmaceutyczne, m.in. art. 65 ust. 1, art. 68 ust. 1, art. 72 ust. 1-3 art. 74 ust. 1 i art. 87 ust. 2. Wskazał również, że art. 86 ust. 2 - 5 i 8 stanowi numerus clausus usług jakie świadczyć mogą apteki. Stwierdził, że w aptece ogólnodostępnej nie może być prowadzona działalność inna niż określona w art. 86 ust. 2, 5 i 8 ustawy - Prawo farmaceutyczne. W aptece ogólnodostępnej nie może być prowadzona działalność polegająca na dokonywaniu sprzedaży produktów leczniczych do innych aptek ogólnodostępnych. Jest ona uprawniona do wydawania produktów leczniczych i wyrobów medycznych wyłącznie w trybie określonym w art. 96 ust. 1 ustawy - Prawo farmaceutyczne. Dokonywanie przez aptekę ogólnodostępną sprzedaży produktów leczniczych do innej apteki ogólnodostępnej narusza powyższy przepis, a to stoi w sprzeczności z podstawowymi zasadami prowadzenia apteki ogólnodostępnej. Organ przywołał stanowisko wyrażone w orzecznictwie, że każde podejrzenie nierzetelności w prowadzeniu punktu aptecznego uprawnia do stwierdzenia, że osoba prowadząca punkt apteczny nie daje rękojmi należytego prowadzenia tego punktu.

Główny Inspektor Farmaceutyczny wskazał, że art. 37ap ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 101 pkt 4 ustawy Prawo farmaceutyczne stanowią samodzielną podstawę prawną cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej. W sprawie wystąpiły okoliczności świadczące o tym, że strona przestała spełniać jeden z warunków określonych przepisami prawa wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu na prowadzenie apteki z uwagi na fakt, że utraciła rękojmię należytego prowadzenia apteki. Jako iż podmiot prowadzący aptekę ma obowiązek spełniać wymogi potrzebne do uzyskania zezwolenia nie tylko w chwili złożenia wniosku, ale przez cały czas wykonywania działalności objętej zezwoleniem, utrata przez niego rękojmi należytego prowadzenia Apteki, musi skutkować cofnięciem przez organ inspekcji farmaceutycznej wydanego zezwolenia.

W ocenie organu odwoławczego podniesione w odwołaniu argumenty są bezzasadne, a także sprowadzają się do polemiki ze stanowiskiem wyrażonym w zaskarżonym rozstrzygnięciu. Podkreślił, iż fakt niedoręczenia stronie przez [...] Okręgową Izbę Aptekarską Uchwały w przedmiocie wydania opinii, nie może rzutować na prawidłowość postępowania WIF w [...]. Tym bardziej, że żaden z przepisów ustawy - Prawo farmaceutyczne nie nakłada na organy Inspekcji Farmaceutycznej obowiązku zasięgania opinii właściwej okręgowej rady aptekarskiej w procesie cofania zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej.

Od wymienionej na wstępie decyzji [...] Sp. j. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę, zaskarżając ww. decyzję w całości i wnosząc o uchylenie jej oraz poprzedzającej ją decyzji I instancji, wstrzymanie ich wykonania oraz zasądzenie kosztów. Zaskarżonej decyzji zarzuciła:

1. naruszenie przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie tj.:

a) art. 37 ap ust.1 pkt 2 w zw. z art. 101 pkt 4,

b) art. 65 ust. 1, art. 68 ust. 1, art. 86 ust. 1, 2 i 9, art. 87 ust. 2 pkt 1, art. 96 ust.1,

c) art. 72 ust. 1 i 3 w zw. z art. 74 ust. 1.

2. naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

a) art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 11, art. 15, art. 77 § 1, i art. 107 § 1 i 3 k.p.a. poprzez naruszenie zasady prawdy obiektywnej, informowania i przekonywania,

b) art. 7, art. 75 § 1, art. 77 § 1, art. 78 § 1, art. 81 i art. 86 k.p.a. poprzez nie przeprowadzenie postępowania dowodowego (w tym oddalenie wniosków dowodowych) w zakresie niezbędnym dla prawidłowego określenia stanu faktycznego sprawy, a w konsekwencji nie wyjaśnienie stanu faktycznego,

c) art. 107 § 1 i 3 k.p.a. poprzez brak uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji spełniającego wymogi prawa.

W uzasadnieniu skarżąca podkreśliła m.in., że uzasadnienie zaskarżonej decyzji z dnia [...] września 2016 r. ogranicza się w zasadzie do zacytowania przepisów ustawy Prawo farmaceutyczne, dyskredytowania stanowiska pełnomocnika strony i stanowczych stwierdzeń, przy braku jakiegokolwiek wyjaśnienia czy też wpływu poszczególnych zarzutów odwołania Skarżącej na rozstrzygnięcie sprawy przez organ II instancji. W jej ocenie, organ nie odniósł się do podniesionych w odwołaniu zarzutów braku wykazania przez organ I instancji utraty rękojmi należytego prowadzenia apteki, a także czy spółka na dzień wydania decyzji legitymowała się rękojmią należytego prowadzenia apteki ogólnodostępnej.

W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Farmaceutyczny wnosił o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym ta kontrola stosownie do § 2 powołanego artykułu sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Sąd w ramach swojej właściwości dokonuje zatem kontroli aktów z zakresu administracji publicznej z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnymi jak i prawem procesowym.

Sąd rozstrzyga przy tym w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zw. dalej "p.p.s.a." - Dz. U. z 2017 poz. 1369, ze zm.).

W ocenie Sądu, analizowana pod tym kątem skarga [...] Sp. j. nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem obie zaskarżone decyzje organów inspekcji farmaceutycznej nie naruszają prawa w stopniu uzasadniającym ich uchylenie. Przesłanek takich Sąd nie dopatrzył się zarówno w świetle argumentacji przedstawionej w skardze, jak i z urzędu.

Przedmiotowa sprawa dotyczyła cofnięcia zezwolenia znak: [...] z dnia [...] maja 2011 r., na prowadzenie apteki ogólnodostępnej "[...]" zlokalizowanej w [...] przy ul. [...], należącej do Spółki [...] Sp. j. z uwagi na utratę rękojmi należytego prowadzenia apteki.

Zgodnie z brzmieniem art. 65 ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne, obrót produktami leczniczymi może być prowadzony tylko na zasadach określonych w ustawie. Przewiduje ona dwie formy prowadzenia obrotu produktami leczniczymi: detaliczny i hurtowy. W myśl art. 68 ust. p.f., obrót detaliczny produktami leczniczymi prowadzony jest w aptekach ogólnodostępnych, z zastrzeżeniem przepisów ust. 2, art. 70 ust. 1 i art. 71 ust. 1. W art. 72 ust. 3 ustawy zdefiniowano "obrót hurtowy" jako wszelkie działania polegające na zaopatrywaniu się, przechowywaniu, dostarczaniu lub eksportowaniu produktów leczniczych lub produktów leczniczych weterynaryjnych, posiadających pozwolenie na dopuszczenie do obrotu wydane w Państwie Członkowskim Unii Europejskiej lub Państwie Członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub pozwolenie, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzone z wytwórcami lub importerami w zakresie wytwarzanych lub importowanych przez nich produktów leczniczych, lub z przedsiębiorcami zajmującymi się obrotem hurtowym, lub z aptekami lub zakładami leczniczymi dla zwierząt, lub z innymi upoważnionymi podmiotami, z wyłączeniem bezpośredniego zaopatrywania ludności.

Obrót hurtowy produktami leczniczymi ma miejsce m.in. wtedy, gdy ich nabywcą jest którykolwiek z podmiotów wymienionych w art. 72 ust. 3 ww. ustawy - Prawo farmaceutyczne. Z kolei art. 72 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że obrót hurtowy produktami leczniczymi, z zastrzeżeniem ust. 8 pkt 2, mogą prowadzić wyłącznie hurtownie farmaceutyczne, składy celne i konsygnacyjne produktów leczniczych. Zgodnie z art. 74 ust. 1 tej ustawy, podjęcie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia hurtowni farmaceutycznej wymaga uzyskania zezwolenia Głównego Inspektora Farmaceutycznego.

W rozpoznawanej sprawie bezsporne jest, że skarżąca nie posiadała zezwolenia na prowadzenie hurtowni farmaceutycznej, a zatem nie mogła prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu hurtowego produktami leczniczymi. Obrót hurtowy produktami leczniczymi natomiast ma miejsce m.in. wtedy, gdy ich nabywcą jest którykolwiek z podmiotów wymienionych w art. 72 ust. 3 ww. ustawy. W ocenie Sądu organy obu instancji dokonały prawidłowej subsumpcji powyższych przepisów do stanu faktycznego niniejszej sprawy, z którego wynika, że Spółka: [...] Sp.j. prowadziła obrót hurtowy produktami leczniczymi. Dokonywanie przez przedmiotową aptekę sprzedaży produktów leczniczych do apteki ogólnodostępnej stanowi naruszenie art. 87 ust. 2 ustawy Prawo farmaceutyczne. A zatem skoro dopuściła się naruszenia podstawowych zasad prowadzenia apteki, to w sposób prawidłowy organy obu instancji ustaliły, że spółka swoim działaniem doprowadziła do utraty rękojmi należytego prowadzenia apteki. Przewidzianą przez ustawodawcę sankcją za utratę tej rękojmi, jest wydanie decyzji w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej. Słusznie bowiem zauważył organ I instancji, co potwierdził również GIF że konieczność posiadania rękojmi należytego prowadzenia apteki występuje nie tylko na etapie wydawania zezwolenia na jej prowadzenie, ale podmiot prowadzący aptekę musi przez cały okres prowadzenia tego rodzaju działalności gospodarczej dawać rękojmię jej należytego prowadzenia.

W ocenie Sądu [...] Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny bez naruszenia przepisów postępowania ustalił okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, powołując się przy tym na zgromadzony w aktach postępowania obszerny materiał dowodowy, obejmujący m.in. protokół z kontroli planowej w aptece ogólnodostępnej położonej w [...] przy ul. [...], pismo Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] w sprawie wyników kontroli przeprowadzonej w Spółce: [...] Sp. j., kserokopie faktur sprzedaży, a także kserokopię protokołu kontroli przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej w [...]. Zgromadzenie przez organ I instancji materiału dowodowego w taki sposób zostało zarówno wzięte pod uwagę, jak i zaaprobowane przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego.

Należy w tym miejscu wskazać, że podnoszone w postępowaniu zarzuty dotyczące naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania są bezzasadne. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie sądowoadministracyjnym poglądem, zasada dwuinstancyjności nie oznacza, że organ drugiej instancji zobowiązany jest do ponownego prowadzenia postępowania w pełnym zakresie. Nie oznacza również, że "organ drugiej instancji powtarza całe postępowanie wyjaśniające, lecz oznacza, że opierając się na materiale dowodowym zasadniczo zebranym w toku postępowania przez organ I instancji, materiał ten jeszcze raz poddaje ocenie, przy czym czyni to między innymi w kontekście zarzutów odwołania, a w uzasadnieniu swojej decyzji wyjaśnia, w zależności od wyniku tej oceny, podstawy faktyczne i prawne swojego rozstrzygnięcia." (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 stycznia 2017 r., sygn. akt II SA/Gl 1103/16).

Również podnoszony w tym kontekście zarzut nieprzeprowadzenia w pełno postępowania dowodowego, poprzez nieprzesłuchanie stron i świadków należy uznać za bezzasadny. Nie mogło uciec uwadze Sądu, że skarżąca była czterokrotnie wzywana przez organ do stawiennictwa na rozprawę administracyjną w celu przeprowadzenia zawnioskowanych przez nią dowodów. Wezwania te okazały się bezskuteczne, bowiem rozprawa różnych okoliczności była trzykrotnie odraczana. Organ poinformował stronę przy czwartym zawiadomieniu o tym, że jeżeli ta nie stawi się na rozprawie, przeprowadzi ją bez jej udziału. Wobec powyższego działanie organu było jak najbardziej uprawnionym i zgodnym z art. 77 § 1 k.p.a. Organ jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy, jeżeli natomiast strona najpierw wnioskuje o przeprowadzenie dowodów, a następnie czterokrotnie nie stawia się na rozprawie administracyjnej, to należy ocenić jej zachowanie nie inaczej, niż jako działanie zmierzające do przedłużenia postępowania. Jeżeli zatem organ nie mógł przeprowadzić dowodów, o które wnioskowała strona, z winy samej strony, to należy zgodzić się z organem, że przeprowadził on postępowanie dowodowe w sposób wyczerpujący. Skarżąca nie przedstawiła w toku postępowania żadnych przeciwdowodów, które mogłyby świadczyć o tym, że nie utraciła rękojmi należytego prowadzenia apteki. Sąd zauważa przy tym, że organ administracji publicznej nie ma obowiązku podejmować z urzędu działań celem weryfikowania twierdzeń strony (działać za stronę).

Wobec powyższego, Sąd stwierdzając, że organ I instancji w sposób prawidłowy zgromadził materiał dowodowy w postępowaniu i na jego podstawie ustalił stan faktyczny sprawy, przyjął go także za podstawę swojego rozstrzygnięcia.

Należy zauważyć, że jak wynika z faktur VAT oraz Protokołu przekazanego przez Urząd Kontroli Skarbowej w [...], Spółka: [...] Sp. j. w okresie październik - grudzień 2011 r. dokonała sprzedaży produktów leczniczych do ww. podmiotu na łączną kwotę [...] zł. Analiza przedstawionych przez skarżącą w postępowaniu administracyjnym faktur doprowadziła organ do prawidłowych w tym zakresie wniosków, iż ww. produkty lecznicze dostarczane były do podmiotu prowadzącego inną aptekę ogólnodostępną, a zatem, że prowadziła działalność, na którą nie uzyskała zezwolenia. Prawidłowo stwierdzono w zaskarżonej decyzji również, że podmiot, który profesjonalnie zajmuje się prowadzeniem działalności gospodarczej w postaci apteki ogólnodostępnej, powinien znać obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy Prawo farmaceutyczne i mieć świadomość, że ich naruszenie skutkować będzie utratą rękojmi należytego prowadzenia apteki. Powoływana przez skarżącą argumentacja, że GIF nie wziął pod uwagę, że to osoby prowadzące aptekę, tj. M. K. i J. S. oraz kierownik apteki – N. K. – dają rękojmię należytego prowadzenia apteki i to w stosunku do ich osób, a nie spółki organ winien badać tę rękojmię, jest błędna i nie znajduje oparcia w przepisach ustawy Prawo farmaceutyczne. Ową rękojmię należytego prowadzenia apteki dawać ma podmiot ją prowadzony, a zatem w niniejszej sprawie spółka, a nie jej właściciele, czy też kierownik apteki. Badanie dawania takiej rękojmi przez kierownika apteki mogłoby być przedmiotem odrębnego postępowania.

Z uwagi na powyższe, w ocenie Sądu, cofnięcie spółce zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej było zasadne. Należy bowiem mieć na uwadze, że prowadzenie apteki ogólnodostępnej jest działalnością reglamentowaną. Produkty lecznicze są szczególnym towarem z uwagi na ich oddziaływanie na życie i zdrowie ludzi. Z tego względu podmioty prowadzące punkty sprzedaży detalicznej powinny dawać rękojmie należytego prowadzenia apteki, a sankcją za uchybienia przepisom ustawy Prawo farmaceutyczne jest jej utrata, a zarazem cofnięcie podmiotowi wydanego zezwolenia na prowadzenie apteki farmaceutycznej.

W niniejszej sprawie Sąd doszedł do przekonania, że organy obu instancji w toku postępowania zbadały wszystkie istotne okoliczności faktyczne związane z niniejszą sprawą, zapewniły stronie czynny udział w postępowaniu oraz przeprowadził dowody służące ustaleniu stanu faktycznego zgodnie z zasadami prawdy obiektywnej (art. 7 i art. 77 k.p.a.), ponadto decyzje zarówno organu I jak i II instancji uzasadnił swoje stanowisko wyrażone w decyzjach, w sposób wymagany przez art. 107 § 3 k.p.a. Sąd nie dopatrzył się też naruszenia przez organ art. 80 k.p.a., jak również wskazanych w skardze przepisów prawa materialnego zawartych w ustawie Prawo farmaceutyczne.

W tych warunkach Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku.