Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie – Grzegorz Karcz po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku T. J. T. – M. o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi T. J. T. – M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 13 lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania indywidualnych tablic rejestracyjnych postanawia: oddalić wniosek.

Skarżący w złożonym na urzędowym formularzu "PPF" wniosku o przyznanie prawa pomocy domagał się zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata.

Oświadczył, że nie zatrudnia i nie pozostaje w innym stosunku prawnym z jakimkolwiek kwalifikowanym pełnomocnikiem.

Objaśniając swoją sytuację rodzinną podał, że nie pozostaje z nikim we wspólnym gospodarstwie domowy.

Określając swój majątek uwidocznił, że w jego skład wchodzi "pustelnia-klasztor" oraz 20 arowa nieruchomość rolna. Nie posiada żadnych zasobów pieniężnych, a z przedmiotów wartościowych samochód Toyotę [...] zwaną "bożym rydwanem".

Podał, że nie ma stałych dochodów a utrzymuje się jedynie z przekazywanych mu dobrowolnie datków i darów.

Uzasadniając swoje starania zaakcentował, że pozostaje w Bożej Służbie jako Pustelnik. Żyje dzięki Opatrzności Bożej. Jak powiada ma mentalność "Synów Pustyni".

Z uwagi na fakt, że obecny wniosek nie jest jedynym jaki skarżący składał w ostatnim czasie do tutejszego sądu więc okolicznościami znanymi z urzędu pozostaje, iż należący do skarżącego samochód marki Toyota [...] jest z rocznika 2000 r. Samochód ten jest zadbany, w dobrym stanie technicznym, na gaz. Takie wyjaśnienia skarżący składał był bowiem na wezwanie w sprawie zapisanej do sygn. III SO/Kr 3/09. Pomocnicze akta administracyjne uwidaczniają nadto, że Toyota nie jest jednym samochodem skarżącego i należy do niego jeszcze OPEL [...] (k. 10,11,12).

W oparciu o poprzednio składane przez skarżącego wyjaśnienia (sygn. III SO/Kr 3/09) odnotować też trzeba, że choć skarżący mieni się pustelnikiem to jednak zbywa milczeniem pytania o kanoniczne podstawy prawne charyzmatu na który się powołuje. Swego czasu, kilkanaście lat temu przebywał co prawda na terenie [...] Sanktuarium ale obecnie w S. mieszka i żyje wedle własnych słów "w warunkach trochę miastowych i mieszczańskich". Korzysta z dobrodziejstw cywilizacji (telefon komórkowy, komputer, samochód)), otacza się przedmiotami zbytkownymi (pastorał za 2500 zł). Konsekwentnie nie podaje swoich rzeczywistych dochodów i wydatków.

Mając na uwadze powyższe zważyć należało co następuje:

Stosownie do art. 252 w związku z art. 246 §1 pkt. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – zwanej dalej "ppsa", osoba fizyczna może domagać się przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie kwalifikowanego prawnika (art. 241 ppsa w zw. z art. 245 §2 ppsa) na koszt Skarbu Państwa o ile wykaże, czyli przedstawi w sposób przekonywujący, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.

Realia niniejszej sprawy nie stwarzają wystarczającej podstawy do takich ustaleń. Z racji tego, że jak wskazano powyżej obecny wniosek nie jest pierwszym jaki skarżący na przestrzeni ostatnich trzech miesięcy złożył w tutejszym Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym, skarżący doskonale wiedział jakie obowiązki spoczywają na osobie ubiegającej się o przyznanie prawa pomocy i jakimi informacjami musi podzielić się z sądem by skorzystać z dobrodziejstwa prawa pomocy. Miał też świadomość jakie dokumenty powinien przedstawić na poparcie swych twierdzeń, by nie uznawać ich za gołosłowne. Wskazując na to zauważyć wypada, że skoro strona ignoruje swoje powinności w tym względzie poprzestając na ogólnikowej, nastawionej na efekt autoprezentacji i naświetla tylko takie informacje, które w jej zamyśle potwierdzałyby lansowane tezy - zapominając, że ich wiarygodność podważa konsekwentne zatajanie innych i zauważalna skłonność do nadinterpretacji określonych faktów - nie ma potrzeby prowadzenia dochodzeń lub podejmowania jakichkolwiek czynności bo generalnie ciężar dowodu co do wykazania okoliczności uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na stronie składającej wniosek o przyznanie prawa pomocy (por. postanowienie NSA z 18 czerwca 2004 r. FZ 165/04).

Przy niezmiennym szacunku dla deklarowanego przez skarżącego kierunku obranej drogi życia, w dalszym ciągu z więcej aniżeli dużą dozą sceptycyzmu należy podchodzić do oświadczeń skarżącego w których stara się nie ujawniać swych rzeczywistych dochodów i wydatków poprzestając na wykrętnej polemice. W dalszym ciągu należy podtrzymać stanowisko, że pobożna kontemplacja Boga, w niczym nie stoi na przeszkodzie oszacowaniu przez skarżącego miesięcznej wysokości otrzymywanych darów i datków. Świadomość, środków jakimi skarżący dysponuje i wydatków jakie ponosi na bieżące utrzymanie nie przekracza jego możliwość intelektualnych zwłaszcza, że nie chodzi o przedstawienie szczegółowych rozrachunków a tylko ogólne informacje i przedstawienie podstawowych dokumentów. Wykrętne tłumaczenia, wspierane o nadużywany przez skarżącego w bieżącej retoryce autorytet Opatrzności Bożej wzbudzają naturalny sprzeciw. Zarazem prowadzą do konkluzji, że podjęta przez wnioskodawcę próba zatajania wysokości otrzymywanych darów i datków a także rzeczywiście ponoszonych wydatków podporządkowana jest przyjętej przezeń na wstępie taktyce procesowej opartej na założeniu lansowania tezy o ubóstwie mającym swoje podłoże wyłącznie w przyjmowanym przez skarżącego statusie pustelniczym. Nieustannie problem leży jednak też w tym, że skarżącego trudno bezkrytycznie uznawać za pustelnika w znaczeniu prawnym jakie nadaje temu charyzmatowi kanon 603 §2 Kodeksu prawa kanonicznego skoro nie widzi potrzeby wyjaśnienia tego, czy publicznie wobec biskupa diecezjalnego zobowiązał się do praktykowania trzech rad ewangelicznych (czystości, ubóstwa, posłuszeństwa por. kan 599-601) i czy pod jego kierownictwem zachowuje właściwy tryb życia. W dalszym ciągu nie sposób tracić z pola widzenia, że praktykowane obecnie przez skarżącego życie w warunkach, które on sam określa jako "trochę miastowe i mieszczańskie", korzystanie z wygód które w polskich realiach przez znaczną grupę rodaków uznawane być mogą za komfortowe (samochód, telefon komórkowy, normalny dom mieszkalny za miastem), otaczanie się przedmiotami zbytkownymi (zamówienie pastorału za 2.500 zł) czy wreszcie nadmierne koncentrowanie uwagi na różnorakich happeningach (starania o wydanie pozwolenia na broń palną, indywidualne tablice rejestracyjne naruszające Tabu) kłóci się nie tylko z powszechnym odbiorem wizerunku pustelnika ale również pozostaje w sprzeczności z zawartym w kanonie 600 Kodeksu prawa kanonicznego opisem ewangelicznej rady ubóstwa, która "prócz życia w rzeczywistości i w duchu ubogiego, prowadzonego pracowicie w trzeźwości i dalekiego od ziemskich bogactw, niesie za sobą zależność i ograniczanie w używaniu dóbr i dysponowaniu nimi" i przewidzianym w kanonie 603 §1 Kodeksu prawa kanonicznego surowszym odsunięciem się od świata do czego zmierza ideał życia anachoretycznego.

Kończąc należy wreszcie po raz kolejny zwrócić uwagę skarżącego, że jeśli należy do niego dom mieszkalny, nieruchomość rolna i jak się okazuje aż dwa samochody to również i z tego względu nie zachodzą wymogi z art. 246 §1 pkt. 1 ppsa po prostu dlatego, że skarżący posiada wystarczającą zdolność majątkową, by pokryć koszty postępowania sądowego i to nawet w sytuacji gdyby jego miesięczny dochód miesięczny nie był znaczny (por. także postan. WSA w W-wie z 25 listopada 2005 r. III SA/Wa 1483/04 oraz post. NSA z 19 maja 2005 r. III SA/Wa 211/05). Skarżący nie podał zarówno poprzednio jak i obecnie jakichś specjalnych powodów dla których nie mógłby zbyć jednego z samochodów. Toyota [...] posiada określoną wartość rynkową (ok. 22.000 zł – źródło internet). Wbrew zatem temu co twierdzi, skarżący jest w stanie własnym staraniem pokryć i koszty sądowe i koszty wynajęcia adwokata z wyboru bo posiada na to wystarczające środki materialne.

Udzielenie w takiej sytuacji skarżącemu prawa pomocy w zakresie całkowitym czyli przerzucenie ciężaru kosztów jego procesu na resztę społeczeństwa nie znajduje dla siebie wystarczających podstaw. Skarżący powinien sobie nadto uświadomić, że jeśli ocena jego sytuacji życiowej nie jest do końca jasna wobec uchylania się od złożenia stosownych wyjaśnień i dokumentów sąd ani referendarz nie są zobowiązani do prowadzenia dochodzeń (por. postan. WSA w Gd. z14 listopada 2005 r. I SA/Gd 140/04) bo to sprawą zainteresowanego jest wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy (por. postan. NSA z 31 marca 2005 r. I FZ 63/05). W interesie strony składającej wniosek o przyznanie prawa pomocy leży też przedłożenie wszelkich możliwych dokumentów oraz przedstawienie wszelkich okoliczności przemawiających za pozytywnym rozpoznaniem jej wniosku (por. post. NSA z 31 marca 2005 r. I FZ 63/05).

Toteż mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji działając na podstawie art. 243 §1 oraz art. 252 w związku z art. 246 §1 pkt. 1 i art. 245 §2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270).