drukuj    zapisz    Powrót do listy

6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz, Budowlane prawo, Wojewoda, Uchylono zaskarżoną decyzję, II SA/Gl 23/11 - Wyrok WSA w Gliwicach z 2011-07-11, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Gl 23/11 - Wyrok WSA w Gliwicach

Data orzeczenia
2011-07-11 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-01-14
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach
Sędziowie
Włodzimierz Kubik /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne
Budowlane prawo
Skarżony organ
Wojewoda
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2010 nr 243 poz 1623 art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska,, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr.), Protokolant referent Joanna Wita, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lipca 2011 r. sprawy ze skargi "A" w B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję i orzeka, że nie podlega ona wykonaniu w całości; 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącej "A" kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r., Nr [...], Starosta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił Gminie B. pozwolenia na budowę stadionu miejskiego (wraz z wyburzeniem pozostałej części trybun i budynków) na kilkudziesięciu działkach położonych przy ul. [...] i [...] w B. W podstawie prawnej tej decyzji organ wskazał art. 28, art. 33 ust. 1 , art. 34 ust. 4 art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (aktualnie Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm. – dalej zwane P.b.).

Identycznej treści pismami z dnia [...]r. odwołania od tej decyzji wniosły Wspólnoty Mieszkaniowe przy ul. [...] i [...] w B. reprezentowane przez swoje Zarządy. Domagały się uchylenia w całości zaskarżonej decyzji i przekazania Staroście [...] sprawy do ponownego rozpatrzenia. Zarzuciły pominięcie ich w postępowaniu przed organem I instancji mimo, że w myśl art. 28 ust. 2 P.b. przysługiwał im status stron tego postępowania, gdyż oba budynki Wspólnot leżą w obszarze oddziaływania planowanego obiektu. Odwołujące się podały, że brak wskazania ich we wniosku inwestora jako stron postępowania nie zwalniał organu wydającego pozwolenie na budowę od przeprowadzenia stosownego postępowania wyjaśniającego w tym zakresie. Organ ten powinien bowiem zidentyfikować wszystkie przepisy odrębne, które wprowadzają ograniczenia w zagospodarowaniu sąsiednich nieruchomości. W szczególności z uwagi na położenie obu budynków Wspólnot w kilkumetrowej odległości od nieruchomości przeznaczonej pod budowę stadionu powinien on – zdaniem odwołujących się - wziąć pod uwagę przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm. – dalej zwane rozporządzeniem MI), a zwłaszcza przepisy dotyczące zacienienia sąsiednich budynków, usytuowania obiektu w stosunku do granicy działki, czy zachowania wymaganych odległości związanych z zapewnieniem ochrony przeciwpożarowej. Mając na uwadze, że brama stadionu, przez którą mają prowadzić drogi ewakuacyjne i przeciwpożarowe zostanie usytuowania niemal naprzeciwko budynków Wspólnot organ powinien także zanalizować przepisy rozporządzeń Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów ( Dz. U. Nr 109, poz. 719) i z dnia 10 czerwca 2010 r. w sprawie warunków bezpieczeństwa, jakie powinny spełniać stadiony, na których mają się odbywać mecze piłki nożnej ( Dz. U. Nr 121, poz. 820). Zdaniem odwołujących się za uznaniem położenia ich budynków w obszarze oddziaływania projektowanej inwestycji przemawiają także przepisy ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r. Nr 25, poz. 160 ze zm.). Na nieruchomości obu Wspólnot Mieszkaniowych będzie bowiem oddziaływać hałas oraz będą one dotknięte zanieczyszczeniami, które mogą utrudniać korzystanie z tych nieruchomości zgodnie z ich społeczno-gospodarczym przeznaczeniem. Rzeczą oczywistą jest, że funkcjonowanie stadionu piłkarskiego przeznaczonego dla 15 tys. widzów wywoływać będzie bowiem hałas utrudniający korzystanie z ich nieruchomości przez mieszkańców. W związku z zarzutem naruszenia dyspozycji art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 P.b. odwołujące się Wspólnoty Mieszkaniowe wskazały także na niewątpliwe, ich zdaniem, naruszenie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, a to art. 10 § 1 i art. 61 § 4 oraz art. 81 tej ustawy.

W pismach z dnia [...]r. (również tej samej treści) odwołujące się Wspólnoty podały, że wedle ich informacji decyzja Starosty [...] została doręczona inwestorowi w dniu [...]r. Zatem ich odwołanie od tej decyzji z dnia [...]r. zostało wniesione z zachowaniem 14 dniowego terminu przewidzianego w k.p.a. Dodatkowo odwołujące się podały, że w uzasadnieniu swojej decyzji organ I instancji nie wskazał, jakimi kryteriami się kierował zaliczając działki nr "1", "2" i "3", znajdujące się w obrębie L., do leżących w obszarze oddziaływania obiektu oraz nie wyjaśnił dlaczego poza tym obszarem umieścił nieruchomości obu Wspólnot. W szczególności do tego obszaru została zaliczona działka należąca do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w B. mimo, że jest ona bardziej oddalona od terenu inwestycji niż działki obu Wspólnot Mieszkaniowych. Odwołujące się wskazały także, że w piśmie Starosty [...] z dnia [...]r., którym przekazano ich odwołania organ odnosząc się do podniesionych przez nich argumentów nie wziął pod uwagę, iż teren inwestycji jest oddzielony od budynków obu Wspólnot tylko ulicą [...]. Podniosły także, że projektowana inwestycja obejmuje również ulicę [...] bowiem projekt budowlany przewiduje organizację dwóch nowych zjazdów z tej ulicy i budowę zatoki autobusowej. Należy zatem przyjąć, że działki obu Wspólnot graniczą bezpośrednio z terenem inwestycji. Odwołujące się wskazały także, że organ nie wyjaśnił na jakiej podstawie przyjął, iż przy zastosowanych rozwiązaniach projektowych emisja hałasu nie przekroczy 55 dB.

Decyzją z dnia [...]r. Wojewoda [...] umorzył postępowanie odwoławcze. W podstawie prawnej tego orzeczenia organ powołał art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. W uzasadnieniu wskazał, że celem jakim kierował się ustawodawca wprowadzając art. 28 ust. 2 P.b. było niewątpliwie zawężenie kręgu stron postępowania o pozwolenie na budowę jedynie do podmiotów, dla których planowana inwestycja może powodować ograniczenia w zagospodarowaniu ich nieruchomości, przy czym ograniczenie to winno wynikać z odrębnych przepisów i godzić w konkretne uprawnienia tych podmiotów. Odnosząc się do wskazanych w odwołaniu przepisów, które zdaniem obu Wspólnot Mieszkaniowych dowodzą ujemnego oddziaływania projektowanej inwestycji na ich nieruchomości Wojewoda zauważył, że w większości były to bardzo nieprecyzyjne wskazania. Skarżące nierzadko wymieniały całe rozdziały rozporządzeń, w tym także nie związane z projektowaną modernizacją stadionu. Organ podniósł następnie, że sprawdził czy w zatwierdzonym projekcie budowlanym zachowane zostały wskazane przez odwołujących się regulacje prawne. Relację dotyczącą tych sprawdzeń poprzedził on stwierdzeniem, że stanowiąca przedmiot postępowania inwestycja nie stanowi budowy nowego stadionu lecz modernizację istniejącego i rozbudowywanego już w latach 80- tych stadionu [...] w B. Badając zgodność projektowanej budowy z rozporządzeniem MI Wojewoda wskazał, że stwierdzenia odwołujących dotyczące przesłaniania czy ograniczenia dostępu do światła dziennego pomieszczeń w budynkach nie znajdują potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale. Konstrukcja stadionu w najwyższym punkcie osiągnie wysokość [...]m, przy czym będzie on posadowiony [...] m poniżej terenu, na którym usytuowane są budynki odwołujących się. Najmniejsza zaś odległość czaszy stadionu do granicy działek odwołujących się Wspólnot wynosi [...] m, a zatem nie może być mowy o jakimkolwiek przesłanianiu budynków skarżących. Wojewoda wyjaśnił następnie, że przepisy przeciwpożarowe zawarte w rozporządzeniu MI nie mają zastosowania do stadionów nie są one bowiem budynkami lecz budowlami. W sprawie nie miały także zastosowania przepisy zawarte w obu rozporządzeniach MSWiA wymienionych w odwołaniu. Organ zauważył, że z faktu zaplanowania wyjść ewakuacyjnych i prowadzenia akcji ewakuacyjnych w pobliżu budynków odwołujących się nie można wyprowadzać wniosku dotyczącego usytuowana tych budynków w obszarze oddziaływania stadionu. Okoliczność zaś, że niektóre drogi dojazdowe i ewakuacyjne zostaną włączone do ul. [...] poprzez dwa zjazdy nie spowoduje ograniczeń w zagospodarowaniu terenu nieruchomości należących do obu Wspólnot. Ulica ta stanowi bowiem ogólnodostępną publiczną drogę miejską, na której mogą być prowadzone wszelkie akcje ratunkowe.

Organ wskazał następnie, że stosownie do § 3 pkt 48 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko ( Dz. U. Nr 257, poz. 2573 ze zm. – dalej zwane rozporządzeniem RM) budowa stadionu dla nie mniej niż 5 tys. osób stanowi przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko, które może wymagać sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko. W związku z tym inwestor postanowieniem Prezydenta Miasta B. z dnia [...]r. został zobowiązany do przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko i sporządzenia raportu o jego o oddziaływaniu na środowisko. W oparciu o sporządzony raport Prezydent Miasta B. wydał decyzję z dnia [...]r., w której ustalił środowiskowe uwarunkowania dla tego przedsięwzięcia. W decyzji tej, jak i w raporcie poddano analizie ewentualne oddziaływania stadionu na środowisko m.in. w zakresie oddziaływań akustycznych wskazując, że ich źródłem może być system nagłaśniający oraz czynnik ludzki. Na podstawie projektu budowlanego dokonano oceny emisji hałasu do środowiska i wyliczono, że po uwzględnieniu konstrukcji stadionu oraz obiektów towarzyszących stanowiących naturalne ekrany chłonne hałas emitowany poza granice nieruchomości inwestora nie przekroczy wartości dopuszczalnych. Ostateczną zaś ocenę tego zjawiska oraz metody jego ograniczenia mogą być sformułowane w czasie eksploatacji stadionu. W decyzji środowiskowej ustalono natomiast, że dopuszczalny równoważny poziom hałasu przenikającego do środowiska nie może przekroczyć w porze dziennej wartości 55 dB (A).

Wojewoda podał także, że zbadał we własnym zakresie czy eksploatacja stadionu może naruszać inne przepisy nie wskazane przez odwołujących się, co pociągnęłoby za sobą ujemne oddziaływanie na sąsiednie nieruchomości i doszedł do przekonania, że nie można wskazać przepisu dowodzącego naruszenia interesu prawnego odwołujących się. Powyższe zaś oznacza, że nieruchomości obu Wspólnot Mieszkaniowych pozostają poza obszarem oddziaływania stadionu piłkarskiego.

Organ odwoławczy stwierdził wreszcie, że odwołania obu Wspólnot zostały wniesione w terminie. Odwołujące się podmioty co prawda nie brały udziału w charakterze stron w postępowaniu przed organem I instancji, jednak ostatnie doręczenie tej decyzji miało miejsce w dniu [...]r. zaś zgodnie z datą umieszczoną na stemplu pocztowym przedmiotowe odwołania wniesiono w dniu [...]r.

Skargę na opisaną decyzję Wojewody [...] wniosła Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. [...] w B. domagając się jej uchylenia, a także uchylenia poprzedzającej ją decyzji Starosty [...] oraz zasądzenia kosztów postępowania. Skarżąca zarzuciła wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem art. 3 pkt 20 i art. 28 ust. 2 P.b., a także art. 7, art. 10 § 1 , art. 11, art. 77 § 1 i art. 138 § 1 pkt 3 k.p.a. W obszernym uzasadnieniu skargi Wspólnota Mieszkaniowa zawarła argumenty podniesione w odwołaniu od decyzji organu I instancji dotyczące rozumienia obszaru oddziaływania obiektu budowlanego oraz poszanowania występujących w tym obszarze uzasadnionych interesów osób trzecich. Uzasadniając zarzut naruszenia art. 3 pkt 20 i art. 28 ust. 2 P.b. skarżąca stwierdziła, że organ odwoławczy nie sprostał obowiązkom związanym z wyznaczeniem obszaru oddziaływania projektowanego obiektu, bowiem nie zidentyfikował wszystkich przepisów odrębnych ograniczając się jedynie do polemiki prawnej z podmiotami wnoszącymi odwołanie. Co prawda organ ten wskazał, że zbadał także z tego punktu widzenia przepisy prawa energetycznego i wodnego nie określił jednak, jakie przepisy wziął pod uwagę. Naruszenia art. 11 i art. 107 § 3 k.p.a. skarżąca Wspólnota dopatrywała się w braku odniesienia się Wojewody do kwestii podniesionych w piśmie z dnia [...]r.

Skarżąca Wspólnota podtrzymała także swoje wcześniejsze stanowisko dotyczące ustalenia obszaru oddziaływania spornego obiektu w oparciu o przepisy rozporządzenia MI regulujące kwestie zacienienia sąsiednich budynków, odległości przeciwpożarowych oraz usytuowania obiektu w stosunku do granic działki. W jej ocenie twierdzenia organu odwoławczego dotyczące tych kwestii winny zostać poparte specjalistycznymi badaniami. Organ powołał się też na nieprawdziwe okoliczności (stadion ma mieć wysokość [...]m, a nie [...]m, nie jest położony [...] m poniżej poziomu nieruchomości Wspólnoty, inwestycja obejmuje także realizację budynku). Zdaniem skarżącej Wojewoda powinien także szczegółowo przeanalizować przepisy wskazanego w odwołaniu rozporządzenia MSWiA w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków i innych obiektów budowlanych i terenów, a nie bezpodstawnie stwierdzać, że to skarżąca winna wskazać konkretny przepis, który został naruszony przez organ I instancji. W jej ocenie także usytuowanie dróg ewakuacyjnych i przeciwpożarowych niemalże naprzeciwko nieruchomości skarżącej spowoduje, że wszelkie akcje ewakuacyjne i pożarnicze odbywać się będą pod oknami mieszkańców Wspólnoty.

Wspólnota powtórzyła także zawartą w odwołaniu argumentację dotyczącą usytuowania w bezpośrednim sąsiedztwie jej budynku stadionowych parkingów oraz dróg dojazdowych do stadionu, dwóch zjazdów z ul. [...] oraz budowy zatoki autobusowej. Wskazała, że organ odwoławczy w swojej argumentacji dotyczącej tych kwestii nie wziął pod uwagę, że na ul. [...] obowiązuje zakaz ruchu wszelkich pojazdów, z wyjątkiem należących do mieszkańców obu budynków Wspólnot Mieszkaniowych, które wniosły odwołanie od decyzji Starosty [...].

W ocenie Wspólnoty powołana w skardze argumentacja dowodzi także słuszności zarzutów naruszenia zaskarżoną decyzją Wojewody [...] art. 138 § 1 pkt 3 oraz art. 10 § 1 k.p.a.

Zdaniem skarżącej nieprzekonywujące są wreszcie zawarte w decyzji Wojewody poglądy dotyczące przekroczenia dopuszczalnego poziomu emisji hałasu w porze dziennej, a w szczególności zawarte w jej uzasadnieniu stwierdzenie, że ostateczna ocena tego zjawiska oraz metody jej ograniczenia mogą być sformułowane dopiero na etapie eksploatacji. Z raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika bowiem, że użytkowanie stadionu będzie wpływało na stan klimatu akustycznego terenów położonych w odległości [...] m od ul. [...], gdzie znajdują się budynki czterokondygnacyjne, w tym budynek skarżącej. Zawarte w tym raporcie obliczenia wskazują zaś, że przy równoczesnej pracy wszystkich urządzeń nagłaśniających poziom dźwięku na terenach sąsiadujących, które podlegają ochronie akustycznej (m.in. budynki Osiedla [...]), będzie przekraczał w porze dziennej 55dB. Na prawdopodobieństwo takiego zjawiska wskazuje także uzasadnienie decyzji środowiskowej z dnia [...]r. Ustalenia te dowodzą możliwości szkodliwego oddziaływania planowanej inwestycji na nieruchomość Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. [...] w B. i w konsekwencji powinny spowodować jej zaliczenie do obszaru oddziaływania spornej inwestycji. W ocenie skarżącej przewidziana w projekcie wycinka drzew spowoduje ponadto wzrost emisji zanieczyszczeń pyłowych, o czym jest także mowa w raporcie oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. Przywołane okoliczności poza postawionym już zarzutem naruszenia art. 3 pkt 20 i art. 28 ust. 2 P.b. dowodzą także naruszenia art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie, jako niezasadnej. Odnosząc się do zarzutów skargi wyjaśnił, że wyznaczając obszar oddziaływania stadionu uwzględnił wszystkie przepisy prawa, które wprowadzałyby, w związku z tym oddziaływaniem, ograniczenia w zagospodarowaniu sąsiednich nieruchomości.

W piśmie procesowym z dnia [...]r. do skargi odniosła się Gmina B., zastępowana przez radcę prawnego- adwokata J. N., domagając się jej oddalenia oraz zwrotu przez stronę skarżącą kosztów procesu. Uczestniczka postępowania zakwestionowała pogląd skarżącej, że brak wskazania w decyzji organu I instancji wszystkich przepisów poddanych analizie w toku ustalania istnienia przesłanek z art. 28 ust. 2 P.b. winno skutkować jej uchyleniem. Uzyskanie przymiotu strony postępowania w oparciu o ten przepis następuje bowiem niezależnie od oceny organów, spełnienie zaś przesłanki wynikającej z tego artykułu należy wykazać. Rację ma skarżąca twierdząc, że organ prowadzący postępowanie ma obowiązek ustalić strony postępowania w oparciu o przesłankę wynikającą z art. 28 ust. 2 P.b., jednakże orzekające w sprawie organy nie dopatrzyły się istnienia przepisu prawa materialnego, który wprowadzałby związane z budową stadionu ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości skarżącej. W tej sytuacji nie miały one podstaw do uznania skarżącej za stronę postępowania.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia przepisów rozporządzenia MŚ w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku Gmina podała, że wskazany w załączniku do raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko rozkład izolinii 55 dB(A) wokół stadionu miejskiego na wysokości [...] m i [...] m nie obejmuje nieruchomości skarżącej. Dowodzi to, że zarzut dotyczący tej kwestii był chybiony i bezpodstawny. W raporcie na podstawie projektu budowlanego dokonano oceny emisji hałasu i wyliczono, że uwzględniając konstrukcję stadionu oraz obiektów towarzyszących stanowiących naturalne ekrany chłonne hałas emitowany poza granice nieruchomości nie przekroczy wartości dopuszczalnych. Skoro decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach nie potwierdzała tezy skarżących o wartościach natężenia hałasu, organ nie mógł oprzeć się wyłącznie na przeświadczeniu strony skarżącej. W ocenie inwestora fakt, że drogi ewakuacyjne wyznaczone zgodnie z przepisami obu rozporządzeń MSWiA z 2010 r. zostaną wyprowadzone w kierunku u. [...], nie powoduje jeszcze, że nieruchomość skarżących znajdzie się w obszarze oddziaływania obiektu. Literalnie wykładane powołane w skardze przepisy tych rozporządzeń nie wprowadzają ograniczeń w zagospodarowaniu nieruchomości skarżącej. Gmina B. zwróciła wreszcie uwagę, że planowana inwestycja sprowadza się do posadowienia nowego stadionu na miejscu dotychczas istniejącego. Nie można też jej zdaniem zasadnie twierdzić, że skoro po ul. [...] będą jeździć karetki pogotowia (czy inne pojazdy uprzywilejowane) to właścicielowi nieruchomości przylegającej do tej ulicy przysługuje status strony na podstawie art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 P.b., bowiem do obszaru oddziaływania obiektu należałoby zaliczyć wtedy wszystkie ulice w mieście.

Do stanowiska Gminy B. skarżąca Wspólnota odniosła się w piśmie z dnia [...] r. Nie zgodziła się w nim z twierdzeniem uczestnika dotyczącym leżącego po stronie skarżącej obowiązku wskazania przesłanki uzasadniającej uznanie, że jej nieruchomość leży w obszarze oddziaływania spornej inwestycji. Organ winien bowiem ustalić obszar oddziaływania obiektu niezależnie od wniosków stron. Powinien on też wskazać konkretne przepisy, które przeanalizował, a nie ograniczyć się tylko do ogólnego zapewnienia, że przeprowadził taką analizę. Odnosząc się do kwestii dopuszczalnych norm poziomu hałasu skarżąca podała, że w załącznikach do raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko nie zostały określone granice działek, na których znajdują się budynki, a ponadto budynki te mają nieodpowiednie kształty. Widać też "na oko", że izolinie przedstawione w tych załącznikach docierają do ścian budynku skarżącej. W załączniku tym zobrazowany został wreszcie rozkład izolinii 55 dB tylko na wysokości [...] i [...] m, podczas gdy budynek skarżącej ma wysokość [...] m. Skoro głównym źródłem hałasu mają być urządzenia nagłaśniające umieszczone na koronie stadionu to poziom hałasu na wysokości ponad [...] m będzie wyższy. Zdaniem skarżącej normy hałasu w porze nocnej wynoszące 45 dB zostaną też znacznie przekroczone, bowiem część imprez na dotychczas istniejącym stadionie odbywa się po godzinie 22. Z raportu wynika także, że budynek skarżącej będzie pełnił rolę ekranu akustycznego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna, aczkolwiek Sąd nie podzielił znacznej części jej argumentacji. Wyjaśnić należy, że stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej (...) (art. 1 § 1). Kontrola o jakiej mowa wyżej sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2) i polega na zbadaniu czy organy administracji w toku rozpoznawania sprawy nie naruszyły prawa materialnego i procesowego. W przypadku stwierdzenia naruszenia prawa, Sąd dokonuje oceny wpływu tego naruszenia na wynik sprawy. Dodać trzeba, że powyższych ustaleń Sąd dokonuje wedle stanu prawnego i na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu.

Oceniając legalność zaskarżonej decyzji należy przede wszystkim odpowiedzieć na pytanie, czy skarżącej Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul. [...] i Wspólnocie Mieszkaniowej przy ul [...] przysługiwał przymiot stron w postępowaniu, w którym zapadła decyzja Starosty [...] z dnia [...]r. zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę stadionu miejskiego w B. Wskazać tutaj trzeba, że krąg stron postępowania w sprawach o pozwolenie na budowę ustalony został przepisem art. 28 ust. 2 P.b. stanowiącym lex specialis w stosunku do przepisu art. 28 k.p.a. Konsekwencją tej przyjętej przez ustawodawcę regulacji prawnej jest zakaz stosowania do tego przepisu wykładni rozszerzającej. Wprowadzając do naszego systemu prawnego art. 28 ust. 2 P.b. ustawodawca zmierzał niewątpliwie do zawężenia kręgu stron w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę, redukując go tylko do podmiotów, dla których planowana inwestycja może powodować ograniczenia w zagospodarowaniu ich nieruchomości. Ograniczenie to przy tym winno wynikać z przepisów odrębnych i godzić w konkretne uprawnienia tych podmiotów do zagospodarowania ich nieruchomości.

Konstrukcja pojęcia strony w rozumieniu przepisu art. 28 ust. 2 P. b. – jak wskazał NSA w wyroku z dnia 15 listopada 2007r., II OSK 1526/06 [w:] LEX Nr 347945, jest złożona, gdyż składa się z dwu elementów, które muszą być jednocześnie spełnione. Wziąć trzeba pod uwagę bowiem element podmiotowy ograniczający krąg podmiotów tylko do inwestora, właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy nieruchomości oraz element przedmiotowy wymagający, aby nieruchomość znajdowała się w obszarze oddziaływania obiektu. W tej pierwszej kwestii wskazać należy, że stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.) w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali, zgodnie zaś z ust. 2 tego artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. W orzecznictwie sadowoadministracyjnym nie zostało przesądzone czy poszczególnym właścicielom wyodrębnionych lokali w budynkach wielomieszkaniowych przysługuje status stron, o jakich mowa w art. 28 ust. 2 P.b. W przypadku tzw. dużej wspólnoty mieszkaniowej (obejmującej więcej niż siedem wyodrębnionych lokali ) nie może jednak ulegać wątpliwości, że uprawnionym do działania w jej imieniu jest zarząd tej wspólnoty, bowiem kieruje on jej sprawami i reprezentuje ją na zewnątrz (art. 21 ust. 1 cyt. ustawy).

Aby jednak zarząd mógł reprezentować wspólnotę mieszkaniową w postępowaniu o pozwolenie na budowę nieruchomość tej wspólnoty winna być położona, co jest oczywiste, w obszarze oddziaływania obiektu budowlanego stanowiącego przedmiot postępowania administracyjnego. Przystępując do zastosowania art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego w pierwszej kolejności organ winien zatem ustalić, które nieruchomości znajdują się w obszarze oddziaływania projektowanego obiektu budowlanego. Definicję legalną "obszaru oddziaływania obiektu", zawiera art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego stanowiący, że ilekroć w ustawie mowa jest o obszarze oddziaływania obiektu, należy przez to rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Do przepisów odrębnych należy zaś zaliczyć unormowania zawarte w różnych dziedzinach prawa, w tym przepisy prawa budowlanego, zagospodarowania przestrzennego, ochrony środowiska, prawa wodnego, czy ochrony przeciwpożarowej, a więc wszystkie przepisy mające wpływ na sposób zagospodarowania i przeznaczenia terenu. Ustalając krąg osób posiadających interes prawny w postępowaniu dotyczącym udzielania pozwolenia na budowę należy mieć również na uwadze przepis art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane zgodnie, z którym obiekt budowlany powinien być projektowany i budowany w sposób zapewniający poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich oraz w sposób umożliwiający zapewnienie dostępu do drogi publicznej. W orzecznictwie podkreśla się, że w procesie zmierzającym do wyznaczenia obszaru oddziaływania obiektu budowlanego nie chodzi o wykazanie negatywnego wpływu inwestycji na działki znajdujące się w otoczeniu projektowanego obiektu, lecz o możliwość spowodowania szkodliwego oddziaływania inwestycji na tereny otaczające działkę inwestora w związku z zamiarem realizacji inwestycji (vide: wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2010 r., II OSK 1342/09, por. http:// orzeczenia.nsa.gov.pl). Podmiot, który zamierza podważyć ustalenia organu uznając, że posiada przymiot strony, musi wskazać co najmniej stan faktyczny, czy też okoliczności uzasadniające jego zdaniem - zastosowanie określonego przepisu prawa materialnego, natomiast organy mają w takim przypadku obowiązek poczynienia stosownych ustaleń (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 stycznia 2006 r., VII S.A./Wa 1215/05, LEX nr 206469, w wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 stycznia 2006 r., VII SA/Wa 1298/05, LEX 206467).

Wyznaczenie obszaru oddziaływania projektowanego obiektu winno także uwzględnić jego funkcję, formę i konstrukcję oraz inne jego cechy charakterystyczne, a także sposób zagospodarowania terenu znajdującego się w otoczeniu projektowanej inwestycji, uwzględniając treść nakazów i zakazów zawartych w przepisach odrębnych (por. wyrok NSA z dnia 9 października 2007 r., sygn. akt II OSK 1321/06 [w:] LEX nr 347949). Z obowiązku tego w ocenie Sądu orzekające w sprawie organy nie wywiązały się w sposób należyty. Stwierdzenie to w szczególności należy odnieść do Wojewody [...], który rozpatrzył odwołanie od decyzji Starosty [...] wniesione przez dwie Wspólnoty Mieszkaniowe przy ul. [...] i [...] w B. władające dwoma nieruchomościami zabudowanymi czterokondygnacyjnymi budynkami mieszkalnymi znajdującymi się w nieodległym sąsiedztwie od terenu inwestycji. W odwołaniach sporządzonych przez Zarządy obu tych Wspólnot wskazano, że z ich punktu widzenia przy wyznaczaniu obszaru oddziaływania projektowanego stadionu miejskiego doszło do naruszenia konkretnych norm prawa materialnego. Zarządy Wspólnot w związku z położeniem ich budynków w odległości ok. 20 m od południowej granicy terenu inwestycji miały prawo podejrzewać, że zrealizowany stadion wraz z obiektami towarzyszącymi będzie oddziaływać na ich nieruchomości wprowadzając ograniczenia w ich zagospodarowaniu. W tej sytuacji Wojewoda zasadnie uznając, że odwołania te zostały wniesione w terminie, miał obowiązek szczegółowego odniesienia się do zawartych w tych odwołaniach zarzutów skierowanych pod adresem decyzji organu I instancji. Organ ten zgadzając się jednak z organem I instancji oraz sugestiami inwestora uznał, że nieruchomości obu Wspólnot Mieszkaniowych leżą poza obszarem oddziaływania obiektu stanowiącego przedmiot postępowania. Stanowiska tego skład orzekający Sądu nie mógł jednak zaakceptować, bowiem Wojewoda nie przeprowadził szczegółowej analizy zgromadzonych w sprawie dokumentów odnoszących się do przewidywanej emisji hałasu i jego przenikania na teren nieruchomości odwołujących się Wspólnot. Organ w tej kwestii poprzestał jedynie na bardzo ogólnikowych stwierdzeniach, pomijając w swojej analizie unormowania wynikające z art. 112 ustawy Prawo ochrony środowiska i z przepisów wydanego w oparciu o art. 113 tej ustawy rozporządzenia MŚ. Unormowań tych nie można było tymczasem pominąć ustalając na podstawie art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 P.b. obszar oddziaływania przedmiotowego obiektu .

Wojewoda dostrzegł co prawda, że w myśl § 3 pkt 48 obowiązującego w dacie wydawania przez Starostę [...] rozporządzenia RM w zw. z art. 173 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227 ze zm. – dalej uouioś) stadiony dla nie mniej niż 5 000 osób zostały zaliczone do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jednak z faktu tego nie wyciągnął żadnych wniosków. Z akt sprawy zaś wynika, że Prezydent Miasta B. działając na podstawie art. 63 ust. 1 uouioś postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] stwierdził obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko i określił zakres raportu oddziaływania na środowisko. Obowiązek sporządzenia raportu oddziaływania na środowisko przedmiotowego przedsięwzięcia oraz zakres raportu ustalił także Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. w opinii sanitarnej wydanej na podstawie art. 64 ust. 3 uouioś. Wojewoda rozpoznając odwołania wniesione od decyzji Starosty [...] powinien poddać te dokumenty gruntownej analizie. W szczególności organ ten winien skonfrontować zarzuty odwołujących się z treścią tych dokumentów, a zwłaszcza z informacjami zawartymi w przedłożonym przez inwestora "Raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko dla budowy stadionu miejskiego w B." przygotowanym przez Przedsiębiorstwo Naukowo-Badawczo- Usługowe "BT" W. B. w B. Z raportu tego bowiem wynika, na co zasadnie zwróciła uwagę skarżąca Wspólnota w piśmie procesowym z dnia [...]r., "iż równoważny poziom dźwięku A przy równoczesnej pracy wszystkich urządzeń (przede wszystkim urządzeń nagłaśniających) zidentyfikowanych na terenie stadionu miejskiego (...) w porze dziennej będzie przekraczał 55 dB (A) na sąsiadujących ze stadionem terenach zabudowy" ( s. 51 raportu ...). Tymczasem zgodnie z załącznikiem do wspomnianego wyżej rozporządzenia MŚ dla terenu zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej przyjęty został dopuszczalny poziom hałasu w wysokości 55 dB w porze dnia w przedziale od godziny 6.00 – 22.00 (por. definicję symbolu LAeqD zawartą w art. 112a pkt 2 lit a ustawy Prawo ochrony środowiska), a w porze nocnej w wysokości 45 dB ( symbol LAeqN). Wbrew twierdzeniom uczestnika postępowania Gminy B. zawartym w jej piśmie procesowym z dnia [...]r. dane te potwierdzają rozkłady izolinii 55 dB(A) równoważnego poziomu dźwięku wokół stadionu przedstawione w formie załączników graficznych do raportu oznaczonych nr 31 i 32. W raporcie oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko stwierdzono ponadto, że "ostateczna ocena systemu nagłaśniającego stanowiącego najważniejszy element oddziaływania stadionu miejskiego w B. na klimat akustyczny terenów przyległych będzie możliwa po wykonaniu i przeprowadzeniu niezbędnych pomiarów" (s. 52). W dokumencie tym przewidziano także potrzebę podjęcia działań, w przypadku stwierdzenia przekroczeń dopuszczalnego poziomu dźwięku, zmierzających do jego ograniczenia poprzez zabudowę ekranów akustycznych m.in. od strony ul. [...] ( tamże s. 52). Z załącznika nr 29 dołączonego do omawianego raportu wynika wreszcie, że budynek skarżącej Wspólnoty będzie pełnił rolę ekranu akustycznego (EA74). Dostrzec również trzeba, że omawiany raport, a także decyzja Prezydenta Miasta B. z dnia [...]r., nr [...], którą ustalono środowiskowe uwarunkowania dla budowy stadionu miejskiego pomijają w ogóle kwestię równoważnego dopuszczalnego poziomu hałasu w porze nocnej.

Mając na uwadze przeprowadzone rozważania należy uznać, że zaskarżona decyzja zapadła z naruszeniem przepisów art. 28 ust. 2 w zw. z art. 3 pkt 20 P.b. oraz w związku z przepisami art. 112 Prawa ochrony środowiska oraz unormowaniami zawartymi w rozporządzeniu MŚ określającego dopuszczalne poziomy hałasu w środowisku, co miało wpływ na wynik sprawy. Właściciele nieruchomości narażonych na emisję hałasu przekraczającą jego dopuszczalne przepisami poziomy, którego źródło stanowić będzie obiekt budowlany, mają prawo do udziału w charakterze strony w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę takiego obiektu. Ich nieruchomości należy bowiem potraktować jako znajdujące się w obszarze oddziaływania projektowanego obiektu. W szczególności jako strony postępowania muszą mieć oni prawo do zapoznania się z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w tym z wynikami opracowań dotyczących sposobu ograniczenia emitowanego hałasu. Podmioty te winny mieć także prawo do wnoszenia swoich uwag, czy zastrzeżeń do rozwiązań zawartych w projekcie budowlanym mającym przeciwdziałać temu zjawisku. Czynności tych mogą zaś dokonać tylko jako strony postępowania administracyjnego.

W kontekście stwierdzonych naruszeń prawa materialnego nie sposób także uznać zasadności zarzutów naruszenia przez Wojewodę [...] w toku postępowania zmierzającego do wydawania zaskarżonego aktu zasad ogólnych postępowania administracyjnego wynikających z art. 7, art. 10 § 1 i art. 11 k.p.a., a także art. 77 § 1, art. 107 § 3 w zw. z art. 140 oraz art. 138 § 1 pkt 3 tej ustawy. Wojewodzie wytknąć należy zwłaszcza zamieszczenie w uzasadnieniu jego decyzji rozważań dotyczących przewidywanego dopuszczalnego poziomu hałasu emitowanego przez stadion do środowiska. Rozważania te nie zostały poparte żadnym konkretnym dowodem i zawierały nieprawdziwe stwierdzenia. Obowiązek wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego nałożony na organy prowadzące postępowanie administracyjne przepisem art. 77 § 1 k.p.a. nabiera zaś szczególnego znaczenia w sytuacji, gdy pominięcie jakiejś okoliczności faktycznej czy dowodu znajdującego się w aktach sprawy może prowadzić do rezultatów niekorzystnych dla strony. Naruszenie tego obowiązku jest zaś szczególnie widoczne wówczas, gdy strona powołuje się na określone dowody znajdujące się w aktach sprawy, a organ nie poddaje ich ocenie.

Zdaniem składu orzekającego pozostałe wskazane w odwołaniu skarżącej okoliczności oraz przepisy prawne nie mogły jednak doprowadzić do uznania Wspólnoty Mieszkaniowej za stronę postępowania o pozwolenie na budowę. Podzielić tutaj należy stanowisko Wojewody [...], że przepisy rozporządzenia MI wskazane przez odwołujące się obie Wspólnoty nie pozwalały na uznanie położenia ich nieruchomości w obszarze oddziaływania spornej inwestycji. W szczególności dotyczy to zawartych w tym rozporządzeniu przepisów regulujących usytuowanie stadionu piłkarskiego i towarzyszących mu obiektów w stosunku do nieruchomości obu Wspólnot, a także przepisów normujących kwestie naturalnego oświetlenia pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi w budynkach obu Wspólnot, czy zapewnienia odpowiedniego czasu nasłonecznienia w mieszkaniach znajdujących się w tych budynkach i wreszcie przepisów związanych z ochroną przeciwpożarową.

W ocenie Sądu zgodzić się należy również ze stanowiskiem organu odwoławczego, że także przepisy rozporządzeń MSWiA w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów oraz w sprawie warunków bezpieczeństwa, jakie powinny spełniać stadiony, na których mogą odbywać się mecze piłki nożnej nie wprowadzały związanych z przedmiotową inwestycją ograniczeń w zagospodarowaniu terenu nieruchomości zarówno przy ul. [...], jak i [...]. Usytuowanie na nieruchomości inwestora znajdującej się po przeciwnej stronie ulicy Rychlińskiego bramy ewakuacyjnej, dróg ewakuacyjnych oraz dróg, po których mogą się odbywać akcje ratownicze czy akcje związane z ochroną przeciwpożarową nie mogło mieć bowiem wpływu na zagospodarowanie nieruchomości obu Wspólnot.

Wskazać wreszcie należy, że nie można zaakceptować stanowiska strony skarżącej wywodzącej swoje uprawnienia do udziału w charakterze strony postępowania z faktu lokalizacji inwestycji w bezpośrednim sąsiedztwie ulicy stanowiącej dojazd do jej budynku. Zaakceptowanie tego poglądu prowadziłoby bowiem do uznania za stronę postępowania wszystkich właścicieli nieruchomości przylegających do ulicy, przy której jest prowadzona inwestycja ( por. wyrok NSA z dnia 15 września 2006 r., sygn. akt II OSK 1082/05, Lex nr 320883).

Ponownie rozpoznając sprawę Wojewoda zastosuje się do wskazań Sądu dotyczących ustalenia obszaru oddziaływania przedmiotowego obiektu budowlanego. Uchylając zaś decyzję organu I instancji, w związku z naruszeniem zasady czynnego udziału strony w postępowaniu, Wojewoda stosownie do nowego brzmienia art. 138 § 2 k.p.a. wskaże, jakie okoliczności winien wziąć pod uwagę Starosta [...] przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.

Kierując się powyższą argumentacją na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej zwanej p.p.s.a.) Sąd uchylił zaskarżoną decyzję. O niewykonalności tej decyzji do czasu uprawomocnienia się wyroku orzeczono po myśli art. 152 p.p.s.a. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania Sąd oparł na art. 200, art. 205 § 1 i art. 209 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt