Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędziowie Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka (spr.) Asesor WSA Małgorzata Grzelak Protokolant Anna Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi M. Spółka Jawna z siedzibą w P. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] sierpnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za wykonywanie przewozu drogowego bez uiszczenia wymaganej opłaty za przejazd po drogach krajowych oddala skargę

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2006 r. Główny Inspektor Transportu Drogowego po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez "M." Spółka Jawna z siedzibą w P. od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] maja 2006 r. o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 3.000 zł utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Jako podstawę prawną wskazał art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., art. 42 ust. 1, ust. 3a i ust. 3b, art. 92 ustawy z dnia 6 września 2001 roku o transporcie drogowym (Dz. U. z 2004 r., Nr 204, poz. 2088 ze zm.), lp. 1.4.1. załącznika do tej ustawy oraz § 3, § 4 ust. 1 i ust. 2, § 5 ust. 1, ust. 3, ust. 4 i ust. 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz. U. Nr 150, poz. 1684 ze zm.).

Decyzje obu organów zapadły w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i wywody prawne:

Podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło wykonywanie transportu drogowego na potrzeby własne bez uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych. Powyższy fakt stwierdzony został podczas kontroli drogowej przeprowadzonej w dniu [...] lutego 2006 r. na drodze krajowe nr [...] w miejscowości K.. Do kontroli zatrzymany został pojazd ciężarowy marki [...] o nr rej. [...]. Kierowca kontrolowanego pojazdu przedstawił do kontroli półroczną kartę opłaty drogowej, która była przerabiana w sposób widoczny w rubryce "numer rejestracyjny". Nie mogła więc stanowić dowodu uiszczenia opłaty za przejazd po drodze krajowej. Organ ustalił ze sprzedawcą karty, iż karta została sprzedana dla pojazdu o numerze rejestracyjnym [...]. Tryb wnoszenia opłaty za przejazd po drogach krajowych określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych. Uiszczenie opłaty za przejazd po drogach krajowych następuje poprzez nabycie przez przedsiębiorcę karty opłaty, która następnie podlega wypełnieniu zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia. Karta opłaty niewypełniona lub wypełniona w sposób inny niż określony w rozporządzeniu, a także zawierająca poprawki, nie stanowi dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty, stosownie do § 5 ust. 6 powyższego rozporządzenia.

Karta opłaty drogowej została wypełniona zgodnie z zamówieniem złożonym przez przedsiębiorcę. Przerobienie numeru rejestracyjnego dokonane przez kierowcę, po zauważeniu pomyłki w numerze, spowodowało, iż nie może ona stanowić dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty.

Zgodnie z art. 92 ust. 1 ustawy, wykonywanie transportu drogowego lub przewozów na potrzeby własne z naruszeniem obowiązków lub warunków wynikających z przepisów ustawy podlega karze pieniężnej. Konsekwencją tego rozwiązania jest treść lp. 1.4.1. załącznika do ustawy, który sankcjonuje karą pieniężną w wysokości 3.000 zł wykonywanie transportu drogowego lub przewozu na potrzeby własne bez uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych.

Skargę na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] sierpnia 2006 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyła "M." Spółka Jawna z siedzibą w P. (dalej skarżący) wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania. Skarżący zarzucił organowi naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwą wykładnię § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych oraz naruszenie przepisów postępowania: art. 7, art. 77 § 1, art. 78 § 1 w związku z art. 140 k.p.a. poprzez brak dokładnego wyjaśnienia sprawy i ustalenia, czy skarżący nabył okazaną do kontroli kartę opłaty drogowej. Nie kwestionował dokonanych poprawek na karcie ale wskazywał na fakt uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych. Podnosił, iż w załączniku do ustawy o transporcie drogowym przewidziana jest kara w wysokości 1.000 zł za wykonywanie transportu drogowego z nieprawidłowo wypełnioną kartą opłaty drogowej.

W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Transportu Drogowego wnosił o jej oddalenie powołując się na argumentację przywołaną w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną lub postanowienie z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji lub postanowienia. Sąd nie bada więc celowości, czy też słuszności zaskarżonego aktu.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270).

W ocenie Sądu analizowana pod tym kątem skarga "M." Spółka Jawna nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu, albowiem zaskarżona decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] sierpnia 2006 r. odpowiada prawu.

Sąd orzekający w sprawie stwierdził, iż organ administracji dokładnie wyjaśnił stan faktyczny przez wyczerpujące zebranie i rozpatrzenie całego materiału dowodowego oraz na jego podstawie ocenił ten materiał zgodnie z wymaganiami art. 80 kpa dokonując prawidłowej kwalifikacji prawnej.

Nie budzą wątpliwości ustalenia faktyczne dokonane przez organ, których skarżący zresztą nie kwestionował. Wynika z nich, iż podczas przejazdu po drodze krajowej nr [...], skarżący legitymował się półroczną kartą opłaty drogowej zawierającą poprawki (przerobienie) numeru rejestracyjnego pojazdu.

Zasady uiszczania opłaty za przejazd po drogach krajowych określone zostały rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 14 grudnia 2001 r. w sprawie uiszczania przez przedsiębiorców opłat za przejazd po drogach krajowych (Dz. U. Nr 150, poz. 1684 ze zm.), Zgodnie § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia wniesienie opłaty dokonuje się poprzez nabycie karty opłaty, która następnie podlega wypełnieniu zgodnie z § 5 tego rozporządzenia. Wypełnienia karty opłaty, stosownie do wymagań określonych w § 5 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia, dokonuje jednostka upoważniona do jej sprzedaży za wyjątkiem kart opłat dobowych i siedmiodniowych, które w części dotyczącej numeru rejestracyjnego pojazdu oraz terminu ważności, może wypełnić przedsiębiorca. Karta opłaty niewypełniona lub wypełniona w sposób inny niż określony w ust. 1 i ust. 3-5, a także zawierająca poprawki nie stanowi dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty (§ 5 ust. 6).

W rozpatrywanej sprawie karta opłaty została prawidłowo wypełniona przez jednostkę sprzedającą, numer rejestracyjny został wpisany zgodnie z numerem wskazanym, w złożonym przez skarżącego zamówieniu. Obowiązek sprawdzenia prawidłowości wypełnienia karty ciąży na skarżącym. On bowiem, jako wykonujący przewóz na potrzeby własne - stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym - jest obowiązany do uiszczania opłaty za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych. On również na podstawie art. 92 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym, który stanowi kto wykonuje transport drogowy lub przewozy na potrzeby własne naruszając obowiązki lub warunki wynikające z przepisów ustawy - podlega karze pieniężnej w wysokości od 50 złotych do 15.000 zł. Konsekwencją tego rozwiązania jest treść lp. 1.4.1 załącznika do ww. ustawy, który karą 3.000 zł sankcjonuje wykonywanie transportu drogowego lub przewozu na potrzeby własne bez uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych.

Nie można podzielić poglądu skarżącego, że wywiązał się z obowiązku uiszczenia opłaty za przejazd po drogach krajowych, bowiem nabył kartę opłaty drogowej.

Nie wystarczy nabycie odpowiedniej karty, ale jej wypełnienie i to w sposób wskazany w powyższym rozporządzeniu. Dopiero wypełnienie karty nadaje moc dowodową posiadanemu dokumentowi tak, co do pojazdu za przejazd, którym uiszczona jest opłata jak i czasu, w którym ten przejazd się odbywa. Dyspozycja § 5 ust. 6 rozporządzenia nie pozostawia żadnych wątpliwości, jak traktować kartę opłaty drogowej zawierającą poprawki, nie stanowi ona dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty.

Skoro okazana karta opłaty drogowej nie mogła stanowić dokumentu potwierdzającego wniesienie opłaty, organ prawidłowo uznał, iż skarżący wykonywał przewóz na potrzeby własne bez uiszczenia wymaganej opłaty za przejazd po drogach krajowych i nałożył karę pieniężną przewidzianą za to naruszenie w lp. 1.4.1 załącznika do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.

Mając powyższe na uwadze i na zasadzie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd orzekł jak w wyroku.