Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stefan Kowalczyk Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Skowrońska-Pastuszko (spr.) Asesor WSA Alina Rzepecka Protokolant Marta Surmacz-Buszkiewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2007 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wspólnota Mieszkaniowa funkcjonująca przy ul. [...], dalej zwana Wspólnotą Mieszkaniową , Wspólnotą lub skarżącą, w dniu 5 stycznia 2007 r. wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. , Nr [...] . Decyzją tą , wydaną na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - cyt. dalej jako Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej odmówił zmiany zaskarżonego postanowienia , to jest postanowienia Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego z dnia [...] r. , Nr [...] w przedmiocie interpretacji co do stosowania prawa podatkowego. Interpretacja dotyczyła przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i w wymienionym postanowieniu Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego uznał stanowisko zaprezentowane przez wnioskodawcę - Wspólnotę Mieszkaniową za nieprawidłowe. Wspólnota Mieszkaniowa uważała, że na płacone przez współwłaścicieli zaliczki na utrzymanie części wspólnych , jak i na utrzymanie poszczególnych lokali(za dostawę różnych mediów) może jako podatnik VAT wystawiać faktury VAT na rzecz współwłaścicieli. Według skarżącej na prawidłowość jej stanowiska wskazuje także interpretacja Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2003 r. , nr PP1-811/912/03/JW.

Podając w uzasadnieniu postanowienia motywy nieuznania stanowiska wnioskodawcy za prawidłowe Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego wskazał na zasady funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej wynikające z przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Podał , że zgodnie z tą ustawą właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu , a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej (obejmującej jedynie grunt oraz część budynku i urządzenia niesłużące wyłącznie właścicielom lokali - np. klatki schodowe, parkingi , instalacje energetyczne , itd.). Organ przytoczył , co zgodnie z art. 14 ustawy o własności lokali, zalicza się do kosztów zarządu nieruchomością wspólną . Wskazał też , że w drugim rodzaju wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali - związanych z utrzymaniem ich własnych lokali , główny składnik stanowią koszty energii cieplnej , wody oraz wywozu nieczystości. Zarząd wspólnoty w zakresie dostawy energii cieplnej i wody do poszczególnych lokali bądź części wspólnej nieruchomości zawiera umowy z ich dostawcami . Według organu wspólnota (więc jej członkowie) są "nabywcami mediów, które pokrywane są z zaliczek pobieranych od członków wspólnoty" , zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali, a kwoty wpłacane przez członków wspólnoty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną , jak i poszczególnych wyodrębnionych lokali "stanowią partycypację w kosztach wspólnoty przez jej członków".

Przechodząc na grunt ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 , poz. 535 ze zm.) - cyt. dalej jako ustawa o VAT , Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego wskazał , iż według podstawowej zasady wyrażonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług , rozumiane zgodnie z definicjami przyjętymi w art. 7 ust. 1 (dostawa towarów) oraz w art. 8 ust. 1 (świadczenie usług). Podał też , że stosownie do art. 106 ustawy o VAT podatnicy są obowiązani wystawić fakturę , stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, rozumianej w myśl art. 2 pkt 22 ustawy jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju , eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów . Faktura powinna też zawierać inne wymagane przepisami podatkowymi elementy.

W konkluzji organ uznał , iż czynności zwykłego zarządu oraz pobieranie zaliczek od członków Wspólnoty na poczet utrzymania i eksploatacji nieruchomości wspólnej nie mieszczą się w ramach regulacji ustawy o podatku od towarów i usług , a tym samym nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Wspólnota nie powinna wystawiać faktur VAT na rzecz członków wspólnoty z powyższego tytułu. Organ przyjął , że są to rozliczenia wewnątrz wspólnoty , nie występuje wówczas obrót w rozumieniu art. 29 ustawy o VAT ; tym samym nie można mówić o odsprzedaży mediów i konieczności wystawiania faktury VAT dla udokumentowania takich czynności.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego wyraził też pogląd , że wspólnota mieszkaniowa w zakresie czynności zarządzania nieruchomością wspólną i pobierania zaliczek od członków wspólnoty z tytułu dostawy mediów do poszczególnych lokali nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT; tym samym nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w tym zakresie. Zdaniem organu wspólnota wyłącznie wtedy , gdy dokonuje czynności na rzecz osób trzecich (niewchodzących w jej skład) , np. gdy wynajmuje lokale , udostępnia ściany budynku na reklamy - może być traktowana jako samodzielny podatnik VAT , zaliczany do innych jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej. Wówczas jest to działalność gospodarcza , która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz dokumentowana jest fakturami VAT na zasadach ogólnych.

Na skutek zażalenia Wspólnoty Mieszkaniowej Dyrektor Izby Skarbowej wydał w dniu [...] grudnia 2006 r. decyzję , w której, nie podzielając zarzutów zażalenia, odmówił zmiany zaskarżonego postanowienia. Po rozpatrzeniu zebranych w sprawie dokumentów uznał , że stanowisko Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego zawarte w zaskarżonym postanowieniu z dnia [...] sierpnia 2006 r. jest prawidłowe.

Z uzasadnienia decyzji wynika , że organ II instancji podzielił w pełni pogląd wyrażony w postanowieniu , powielając przyjętą w tamtym rozstrzygnięciu argumentację. Potwierdzając stanowisko , że zaliczki wpłacane przez członków wspólnoty na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólna jak i poszczególnych wyodrębnionych lokali nie stanowią obrotu , a jedynie partycypację w kosztach wspólnoty przez jej członków Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził , że Wspólnota , a więc jej członkowie , nie dokonują odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług, na rzecz samych siebie.

Wskazał dodatkowo , iż interpretacje powołane przez Wspólnotę Mieszkaniową w jej zażaleniu dotyczą konkretnych stanów faktycznych , wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie stanowią źródła prawa.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. Wspólnota Mieszkaniowa postawiła zarzuty naruszenia:

1) prawa materialnego - przepisów art. 5 ust. 1 , art. 15 ust. 1 , art. 29 oraz art. 88 ust 3a pkt 2 ustawy o VAT przez niewłaściwe zastosowanie tych przepisów;

2) interesu prawnego Wspólnoty oraz tworzących ją właścicieli lokali .

Na tej podstawie skarżąca wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości "i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uznanie stanowiska skarżącej Wspólnoty , przedstawionego we wniosku z dnia 19 maja 2006 r. o udzielenie informacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego za prawidłowe". Wniosek dotyczył także orzeczenia o kosztach postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi Wspólnota Mieszkaniowa przytoczyła , mające jej zdaniem znaczenie, okoliczności faktyczne dotyczące jej działania . Podała , iż tworzy ją 25 właścicieli lokali użytkowych , którzy są jednocześnie czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług i każdy ze współwłaścicieli prowadzi działalność w zakresie wynajmu tych lokali. Zarząd nieruchomością wspólną , stosownie do art. 18 ust. 1 ustawy o własności lokali, został powierzony, na podstawie odpłatnej umowy zlecenia, odrębnemu podmiotowi - osobie prawnej.

Przywołane też zostały przepisy § 14 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. (Dz.U. Nr 95 , poz. 798 ze zm.) dotyczące wystawiania faktur w przypadku zaliczkowego dokonywania zapłaty należności. Według skarżącej otrzymanie przez Wspólnotę zaliczek na koszty utrzymania części wspólnych nieruchomości , obliguje Wspólnotę do wystawiania faktur VAT na imię jej członków - przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą.

W odniesieniu do kwestii rozliczania tzw. mediów skarżąca wskazała, że Wspólnota wystawiając faktury na rzecz współwłaścicieli de facto dokonuje refakturowania usług za dostawę mediów , proporcjonalnie do powierzchni lokali , których członkowie wspólnoty są właścicielami.

W konsekwencji , przy wystawianiu faktur przez Wspólnotę na rzecz właścicieli lokali dochodzi do proporcjonalnego rozłożenia obciążenia z tytułu podatku od towarów i usług . Według skarżącej jedynie tak możliwe jest rozliczenie przez właścicieli lokali tworzących Wspólnotę podatku należnego z naliczonym. Tylko w ten sposób "dochodzi do likwidacji stanu wymuszonego przez ustawę o własności lokali, a niekorzystnego dla właścicieli lokali użytkowych" , gdy Wspólnota jest podmiotem zawierającym umowy o dostawę mediów oraz zapewniającym utrzymanie części wspólnych nieruchomości.

Naruszenie interesów Wspólnoty oraz tworzących ją właścicieli lokali użytkowych skarżąca upatrywała w konieczności stosowania się do zaskarżonej decyzji. Wskazała , że brak możliwości pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony (wynikający z opłacania zaliczek na koszty utrzymania części wspólnych nieruchomości oraz zaliczek na pokrycie kosztów tzw. mediów) powoduje konieczność podwyższenia przez członków Wspólnoty, w celu utrzymania rentowności swojej działalności, ceny usług w zakresie wynajmu należących do nich lokali użytkowych.

Nadto skarżąca , wskazując na treść art. 6 zdanie drugie ustawy o własności lokali , z którego wynika , że wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania , pozywać i być pozywana, twierdziła , że oznacza to przyznanie wspólnocie przez ustawodawcę odrębnej od tworzących ją właścicieli lokali , tzw. ułomnej osobowości prawnej. Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem wyrażonym w zaskarżonej decyzji , że wystawianie faktur VAT przez Wspólnotę na rzecz jej członków z tytułu opłacania przez nich zaliczek na koszty utrzymania części wspólnych nieruchomości oraz na pokrycie kosztów tzw. mediów jest udokumentowaniem świadczenia usług na rzecz samych siebie.

W konkluzji skarżąca stwierdziła , iż przyjmowanie przez Wspólnotę wyżej wymienionych zaliczek od tworzących ją właścicieli lokali należy uznać za mieszczące się w zakresie regulacji ustawy o podatku od towarów i usług , podlegające temu podatkowi i objęte obowiązkiem wystawienia faktury.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o oddalenie skargi podtrzymując dotychczasową argumentację w sprawie. Oceniając trafność stawianych w skardze zarzutów organ stwierdził , że są one nieuzasadnione.

Dodał ponadto , iż stwierdzenie skarżącej zawarte w skardze o naruszeniu interesów Wspólnoty , jak również tworzących ją właścicieli lokali, przez konieczność zastosowania się do zaskarżonej decyzji , nie może mieć wpływu na zmianę stanowiska organów podatkowych , które są zobowiązane do przestrzegania przepisów prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył , co następuje:

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Z kolei przepis art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) , zwanej dalej P.p.s.a. , stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne. W wyniku takiej kontroli decyzja może zostać uchylona w razie stwierdzenia, że naruszono przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub że doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogło w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy albo że wystąpiły okoliczności mogące być podstawą wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a, b, c, P.p.s.a.).

Z przepisu art. 134 § 1 P.p.s.a. wynika ponadto, że sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Wykładnia powołanego przepisu wskazuje, że Sąd ma prawo, ale i obowiązek dokonać oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego, nawet wówczas, gdy dany zarzut nie został w skardze podniesiony.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić , że również w sprawie skargi na decyzję w przedmiocie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego, kontrola sądowoadministracyjna sprowadza się do zbadania zaskarżonego aktu wyłącznie według kryterium zgodności z prawem. Na gruncie niniejszej sprawy oznacza to , że Sąd nie będzie rozważał, czy wydanie zaskarżonej decyzji stanowiło naruszenie interesu prawnego Wspólnoty oraz tworzących ją właścicieli lokali - mimo , że jest to jeden z zarzutów sformułowanych w skardze. W przypadku decyzji administracyjnych , wydawanych na podstawie art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej - przy przyjęciu , że są to akty zaskarżalne do sądu administracyjnego - można też mówić o wątpliwościach dotyczących zakresu samej kontroli sądowoadministracyjnej. W orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych wystąpiły rozbieżności w tym przedmiocie , były bowiem przykłady opowiedzenia się za kontrolą sądową interpretacji podatkowych jedynie w zakresie formalnym , sprowadzającą się w zasadzie do zbadania trybu wydania interpretacji podatkowej (zob. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 28 czerwca 2005 r. , sygn. akt I SA/Bd 276/05 - P.Pod. 12/2005/55 ) , jak też dokonywania sądowej kontroli interpretacji podatkowych również pod względem merytorycznym (np. wyrok WSA w Olsztynie z dnia 30 czerwca 2005 r. , sygn. akt I SA/Ol 181/05 - niepubl.) .

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę przyjął co do granic kontroli decyzji w przedmiocie pisemnej interpretacji podatkowej , że w tych sprawach kontrola odbywa się również z punktu widzenia poprawności merytorycznej dokonanych w nich interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Stanowisko powyższe jest w pełni zbieżne z uchwałą składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. (sygn. akt I FPS 1/06).

Orzekając w wyżej zakreślonych granicach, w rozpoznawanej sprawie Sąd stwierdził , że interpretacja przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zawarta w zaskarżonej decyzji Dyrektora Izby Skarbowej tylko w części jest merytorycznie poprawna.

W świetle przepisów ustawy o własności lokali , a w szczególności art. 13 ust. 1 tej ustawy rozróżniać należy bowiem bardzo wyraźnie dwa rodzaje obowiązków członków wspólnoty mieszkaniowej : jedne związane z nieruchomością wspólną , a zatem stricte z byciem członkiem określonej wspólnoty i drugie, związane li tylko z odrębną własnością lokalu. W zakresie obciążeń finansowych właściciela lokalu będącego członkiem wspólnoty należy z kolei wyróżnić dwie kategorie wydatków:

- koszty zarządu związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej ,

- wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu.

Składniki pierwszej kategorii wydatków zostały przykładowo wymienione w art. 14 ustawy o własności lokali jako zasadnicze koszty obciążające właścicieli lokali w ramach wspólnoty. Są to przede wszystkim : 1) wydatki na remonty i bieżącą konserwację, 2) opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,

3) ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, 4) wydatki na utrzymanie porządku i czystości, 5) wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy. To wyłącznie na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną właściciele, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat , których wysokość ustalana jest w drodze uchwały wspólnoty (art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy).

W drugim przypadku wydatków ponoszonych przez właściciela - związanych z utrzymaniem jego lokalu - najczęściej chodzić będzie o tzw. media (np. energia cieplna , woda) . Zarząd Wspólnoty , a w niniejszej sprawie Zarządca Wspólnoty , w zakresie dostawy mediów do poszczególnych lokali występuje w odmiennej roli , praktycznie jedynie jako pośrednik między dostawcami a odbiorcami - właścicielami lokali. Środki uiszczone z tytułu wpłat dokonanych przez właścicieli poszczególnych lokali na utrzymanie tych lokali (zapłata za media) nie są zaliczkami w rozumieniu art. 15 ust.1 ustawy o własności lokali. W tym znaczeniu wydatki ponoszone przez właścicieli lokali na zakup mediów do ich lokali nie są "partycypacją w kosztach Wspólnoty Mieszkaniowej przez jej członków" , jak przyjęły organy podatkowe w interpretacji udzielonej skarżącej. Powstające tą drogą stosunki nie mają charakteru "rozliczeń wewnątrz Wspólnoty" , zakup mediów do poszczególnych lokali (rozliczany według rzeczywistych kosztów ), nie może być traktowany , jak przyjęto w zaskarżonej decyzji, jako czynność na rzecz samych siebie, niepodlegająca regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług (art. 5 ust. 1) . Zgodzić się można z poglądem wyrażonym w piśmiennictwie (por. Stella Brzeszczańska "Rozliczanie mediów we wspólnocie mieszkaniowej" - Mon.Podat.1/2007), że ustawowego obowiązku ponoszenia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie można rozciągać także na lokale , a w konsekwencji przyjmować , że m.in. w przypadku zakupu mediów wspólnota w całości kupuje je dla siebie i sama ze sobą rozlicza. Z tego powodu , że ze względów technicznych niemożliwe jest kupowanie mediów do poszczególnych lokali oddzielnie , wspólnota dokonuje tego zakupu "całościowo" i z tego tytułu od właścicieli - niezależnie od zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną , z których ponoszone są opłaty za dostawę mediów w części dotyczącej nieruchomości wspólnej - pobierane są stosowne należności . Wspólnota w tym zakresie działa jako pośrednik , nie kupuje tych mediów dla siebie , lecz działa w istocie w imieniu właścicieli; nawet jeżeli zawiera umowę we własnym imieniu , to w odpowiedniej części jest ona zawarta na rzecz właścicieli. Wspólnota tylko pośredniczy w zakupie mediów i rozliczając ten zakup na poszczególne lokale w rzeczywistości dokonuje odsprzedaży. Taka odsprzedaż mediów właścicielom lokali stanowić będzie przedmiot opodatkowania VAT jako świadczenie usług. W tym też zakresie wystawiane mogą być przez Wspólnotę faktury VAT , dokumentujące świadczenie usług na rzecz właścicieli (refakturowanie zakupionych przez Wspólnotę mediów na właściciela ). W taki oto sposób właściciel ponosić będzie wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu , do czego jest zobowiązany na mocy art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali.

W świetle powyższego należy uznać , że interpretacja zawarta w zaskarżonej decyzji jest poprawna merytorycznie we wskazaniu , że uiszczanie przez członków Wspólnoty bieżących opłat (zaliczek) na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług , nie ma zatem podstaw , żeby Wspólnota Mieszkaniowa wystawiała faktury VAT dokumentujące wpłatę zaliczek , o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali. Natomiast w odniesieniu do wydatków , o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali , związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali, ponoszonych m.in. z tytułu zakupu mediów do tych lokali , stwierdzić należy , że interpretacja dokonana w niniejszej sprawie przez organy podatkowe narusza prawo , w szczególności przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 , art. 15 ust. 1 i 2 , art. 29 , art. 88 ust. 3a pkt 2 , art. 106 ust. 1 ustawy o VAT. Jak wyżej bowiem wskazano do tego rodzaju transakcji znajdują zastosowanie przepisy o podatku od towarów i usług.

Wobec łącznego ujęcia w dokonanej interpretacji podatkowej zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz zakupu mediów, uwzględniając skargę Sąd uchylił zaskarżoną decyzję w całości , mimo że przyjął merytoryczną poprawność interpretacji odnośnie zaliczek.

Dodać jeszcze należy , że z powodu wyłącznie kasacyjnego charakteru orzeczenia wydawanego przez sąd administracyjny w przypadku uwzględnienia skargi, żądanie skarżącej dotyczące orzeczenia także co do istoty sprawy przez uznanie za prawidłowe jej stanowiska przedstawionego we wniosku z dnia 19 maja 2006 r. należało uznać za bezzasadne.

Mając na względzie powyższe , na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a P.p.s.a. , Sąd orzekł jak w sentencji wyroku. O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 200 tej ustawy.

( - ) Alina Rzepecka ( - ) Stefan Kowalczyk ( - ) Krystyna Skowrońska-Pastuszko