drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę kasacyjną, II GSK 15/05 - Wyrok NSA z 2006-03-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 15/05 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2006-03-30 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2005-02-03
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jacek Chlebny /przewodniczący sprawozdawca/
Małgorzata Korycińska
Stanisław Biernat
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Sygn. powiązane
II SA 3424/02 - Wyrok WSA w Warszawie z 2004-06-23
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 184
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Chlebny (spr.), Sędziowie NSA Stanisław Biernat, Małgorzata Korycińska, Protokolant Tomasz Filipowicz, po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2006 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skarg kasacyjnych B.M.P. Sp. z o.o. w W. oraz A. A. von L. M.P.P., USA od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 czerwca 2004 r. sygn. akt 6 II SA 3424/02 w sprawie ze skarg B.M.P. Sp. z o.o. w W., A.A. von L. M.P.P., USA na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 05 lipca 2002 r. Nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego oddala skargi kasacyjne

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 23 czerwca 2004 r., sygn. akt 6 II SA 3424/02, po rozpoznaniu sprawy ze skarg A.A. von L., Firma M.P., USA oraz B.M.P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia 5 lipca 2002 r. Nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji znaku towarowego – oddalił skargi.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, iż decyzją z kwietnia 1991 r. Urząd Patentowy RP zarejestrował znak kolorowy słowno-graficzny MISS pod nr R 66302 na rzecz Spółki B.M.P. Sp. z o.o. w W.

Decyzją z dnia 31 sierpnia 2001 r. Urząd Patentowy RP zarejestrował na rzecz uprawnionej - A.A. von L. znak Miss Polonia pod nr R 132202, z pierwszeństwem od dnia 2 grudnia 1997 r. (data zgłoszenia w USA).

W związku z powyższą decyzją B.M.P. Sp. z o.o. w W. złożyło do Urzędu Patentowego RP wniosek o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego słowno – graficznego Miss Polonia nr R 132202, podnosząc między innymi, iż rejestracja tego znaku spowodowała naruszenie praw osobistych wnioskodawcy, jest on podobny do znaku Miss nr R 66302 oraz że jest on podobny do znaku powszechnie znanego MISS POLONIA.

Urząd Patentowy decyzją z dnia 5 lipca 2002 r., po rozpoznaniu wniosku Spółki B.M.P. Sp. z o.o. w W. przeciwko A.A. von L., M.P. z USA (zwanej dalej uprawnioną), na podstawie art. 8 pkt. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. z 1985 r., Nr 5, poz. 17 ze zm., zwanej dalej u.z.t.) w związku z art. 315 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2001 r., Nr 49, poz. 508) oraz art. 98 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p. unieważnił prawo z rejestracji znaku towarowego słowno-graficznego MISS POLONIA nr R 132202. Urząd Patentowy RP analizując wniosek o unieważnienie znaku towarowego przeprowadził słownikową analizę znaczenia słów MISS; POLONIA; MISS POLONIA uznając generalnie, że są to pojęcia powszechnie znane i stosowane, a ich interpretacja nie budzi wątpliwości. Urząd uznał, że rejestracja znaku MISS POLONIA nr R 132202 nastąpiła z naruszeniem art. 8 pkt 2 u.z.t., dlatego ten znak należało unieważnić.

Wnioskodawca i uprawniona z rejestracji znaku zaskarżyli powyższą decyzję Urzędu Patentowego RP do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Sąd uznał, że obie skargi nie zasługują na uwzględnienie.

Interes prawny w domaganiu się unieważnienia spornego znaku towarowego B.M.P. Spółka z o.o. w W. zasadnie wywiodła z faktu prowadzenia przez wiele lat działalności polegającej na organizowaniu konkursów piękności używając w obrocie częściowej nazwy firmy - oznaczenia "Miss Polonia". Po zarejestrowaniu przez uprawnioną znaku B. zostało ograniczone w działalności gospodarczej przez uniemożliwienie dalszego używania tej nazwy. Doszło także do ingerencji w sferze ochrony dóbr osobistych, gdyż nazwa firmy, podobnie jak nazwisko, podlega ochronie. B.M.P. oznaczało organizowane przez siebie konkursy piękności zakwestionowanym znakiem będącym nazwą firmy, pod którą prowadzi działalność gospodarczą i z tego powodu spotkało się z zarzutami ze strony uprawnionej do znaku.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego zarejestrowany na rzecz uprawnionej znak towarowy MISS POLONIA naruszał przepis art. 8 pkt 2 u.z.t., według którego niedopuszczalna jest rejestracja znaku towarowego, który narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich. Firma uczestnika występuje w obrocie handlowym pod tą nazwą już od 1991 r. Nazwa firmy identyfikująca podmiot gospodarczy na rynku jest odpowiednikiem nazwiska osoby fizycznej. Stanowi zatem dobro osobiste w rozumieniu art. 23 Kodeksu cywilnego. W przypadku kolizji firma – znak towarowy ochronę przyznaje się temu podmiotowi, którego firma/znak towarowy wcześniej zaistniał na rynku.

Sąd podzielił ustaloną linię orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którą w przypadku kolizji miedzy firmą (nazwą) przedsiębiorstwa a zarejestrowanym z "gorszym pierwszeństwem" znakiem towarowym priorytet przyznaje się prawu powstałemu wcześniej.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. Wojewódzki Sąd Administracyjny podzielił stanowisko Urzędu, że przeciwstawione znaki jako znaki z dominującymi słowami MISS i MISS POLONIA należą do domeny publicznej. Oba znaki są przeznaczone głównie do oznaczania usług w zakresie organizowania konkursów piękności, np. "MISS POLONIA".

Podobnie w przypadku zarzutu z art. 9 ust. 1 pkt 2 u.z.t. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że podobieństwo znaku powszechnie znanego MISS POLONIA i znaku zarejestrowanego pod nr R 132202 MISS POLONIA nie mogło być uznane zgodnie z wnioskiem żądającego, bowiem używany przez wnioskodawcę znak słowno-graficzny MISS POLONIA (w formie wg pierwotnej wersji zgłoszenia) nie nabył cech znaku powszechnie znanego w rozumieniu art. 24 u.z.t., pomimo jego wieloletniego używania w formie słowno-graficznej. Sam napis należy natomiast do domeny publicznej.

Rozważając zarzut wywiedziony z przepisu art. 12 pkt. 1 u.z.t. Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że Urząd w uzasadnieniu decyzji potwierdził, że pierwszeństwo wywiedzione ze zgłoszenia w USA nie przysługuje z uwagi na niedopełnienie przez skarżącą obowiązku zgłoszenia do rejestracji tego samego znaku w Urzędzie Patentowym dla tych samych towarów w okresie sześciu miesięcy od tej daty. Niemniej z uwagi na wyeliminowanie decyzji z obrotu prawnego zarzut ten nie miał dla sprawy znaczenia i nie miał wpływu na prawa stron.

Skarżąca nie wykazała, aby doszło do naruszenia art. 8 pkt 1 u.z.t., zgodnie z którym niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który jest sprzeczny z obowiązującym prawem lub zasadami współżycia społecznego, a wobec czego w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego stanowisko Urzędu było prawidłowe.

A. von L., M.P.P., wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną na podstawie art. 173 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, zwanej dalej: p.p.s.a.), w części oddalającej jej skargę, zarzucając:

1. naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 8 ust. 2 u.z.t. (Dz. U. z 1985 r. Nr 5 poz. 17 z późń. zm.) poprzez przyjęcie, że rejestracja znaku towarowego MISS POLONIA była niedopuszczalna ze względu na naruszenie praw osobistych i majątkowych Spółki B.M.P. Sp. z o.o., podczas gdy rejestracja ta nie naruszała praw osobistych i majątkowych tej Spółki;

2. naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 8 ust. 2 u.z.t. poprzez przyjęcie, że oznaczenie przedsiębiorcy w postaci firmy używane z lepszym pierwszeństwem automatycznie wyłącza rejestrację znaku towarowego, jeżeli oba oznaczenia zawierają zbieżne elementy, podczas gdy naruszenie wskazanych praw majątkowych lub osobistych powstaje w przypadku stwierdzenia konfuzji;

3. naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie art. 30 u.z.t. poprzez przyjęcie, że wnioskodawca ma interes prawny do wystąpienia o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego słowno-graficznego MISS POLONIA, podczas gdy interes wnioskodawcy jest interesem faktycznym;

4. naruszenie przepisów postępowania - art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w związku z art. 3 § 1 p.p.s.a. - ze względu na nieuwzględnienie przez Sąd I instancji skargi, mimo naruszenia przez Urząd Patentowy RP przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, to jest naruszenie art. 77 oraz 80 k.p.a., co miało istotny wpływ na wynik sprawy, ponieważ WSA w Warszawie przyjął za podstawę swojego orzeczenia nieprawidłowe ustalenia dokonane przez Urząd Patentowy.

A. von L. wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w części oddalającej jej skargę i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie oraz zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

B.M.P. Sp. z o.o. również wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną na podstawie art. 173 p.p.s.a. w części oddalającej jej skargę, zarzucając mu:

1. naruszenie przepisu art. 151 p.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie przez Sąd I instancji skargi tej Spółki na decyzję Urzędu Patentowego z dnia 5 lipca 2002 r., [...], opartą o wadliwe ustalenie stanu faktycznego oraz wydaną z pominięciem przedłożonego materiału dowodowego i przyjmującą, że w dacie zgłoszenia do rejestracji znaku towarowego MISS POLONIA nr R-132202 słowny znak towarowy MISS POLONIA oraz słowno-graficzny znak towarowy MISS POLONIA wykorzystywane w obrocie przez tę Spółkę, nie były znakami powszechnie znanymi, co w istotny sposób wpłynęło na wynik postępowania;

2. naruszenie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. ze względu na nieuwzględnienie przez Sąd w/w skargi, pomimo naruszenia przez Urząd Patentowy RP przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. naruszenie art. 77 k.p.a. polegające na pominięciu szeregu istotnych okoliczności sprawy mających wpływ na rozstrzygnięcie decyzji, a ponadto naruszenie art. 80 k.p.a. poprzez sprzeczność ustaleń z zebranym materiałem dowodowym, co miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku w części oddalającej skargę B.M.P. Sp. z o.o. na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia 5 lipca 2002 r., [...], oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania kasacyjnego wraz z kosztami zastępstwa procesowego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargi kasacyjne nie są uzasadnione.

I. Odnosząc się do zarzutów skargi kasacyjnej A. von L., M.P.P. należy stwierdzić, co następuje :

1.1. Skarga kasacyjna A. von L., M.P.P., zawiera zarzuty naruszenia prawa materialnego - art. 8 ust. 2 u.z.t. poprzez przyjęcie, że rejestracja znaku towarowego MISS POLONIA była niedopuszczalna ze względu na naruszenie praw osobistych i majątkowych spółki B.M.P. sp. z o.o. oraz przyjęcie, że oznaczenie przedsiębiorcy w postaci firmy używane z lepszym pierwszeństwem automatycznie wyłącza rejestrację znaku towarowego, jeżeli oba oznaczenia zawierają zbieżne elementy, a także naruszenie art. 30 u.z.t. poprzez przyjęcie, że wnioskodawca ma interes prawny, podczas gdy interes wnioskodawcy jest interesem faktycznym. Niezależnie skarżąca zgłosiła zarzut naruszenia przepisów postępowania art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w związku z art. 3 § 1 p.p.s.a. ze względu na nieuwzględnienie przez Sąd skargi, pomimo naruszenia przez Urząd Patentowy RP art. 77 oraz 80 k.p.a. Na wstępie należy rozważyć zarzut naruszenia przepisów postępowania, który, zdaniem skarżącej, miał wpływ na ustalenia faktyczne przyjęte przez Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia. Dla oceny zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego mają bowiem znaczenie ustalenia faktyczne stanowiące podstawę zaskarżonego orzeczenia.

1.2. Naruszenia art. 7 i art. 77 k.p.a. w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) i art. 3 § 1 p.p.s.a. skarżąca upatruje w wadliwym ustaleniu, że pomiędzy zarejestrowanym znakiem towarowym a oznaczeniem firmy występuje kolizja i że skarżąca wysyłała pisma do kontrahentów uczestnika, w których informowała o bezprawnym posługiwaniu się przez B.M.P. zastrzeżoną nazwą. Zdaniem skarżącej ustalenie, że istnieje silne skojarzenie między oznaczeniem "Miss Polonia" a firmą "Biuro Miss Polonia." jest dowolne, a w toku postępowania nie ustalono, że dobra osobiste B.M.P. zostały zagrożone lub naruszone. Rozważając zgłoszony zarzut naruszenia przepisów postępowania należy na wstępie stwierdzić, że uzasadnienie skargi kasacyjnej nie wskazuje konkretnych dowodów, których nie przeprowadzono ani też dowodów, które zostały wadliwie ocenione. Z treści uzasadnienia skargi kasacyjnej nie wynika także jakie istotne i konkretne okoliczności faktyczne nie zostały ustalone lub wyjaśnione. Uznając zgłoszony zarzut za nieuzasadniony należy zauważyć, że brak było podstaw do zakwestionowania przez Sąd I instancji ustaleń poczynionych w oparciu o zebrany materiał dowodowy (dokumenty znajdujące się w aktach administracyjnych), że B.M.P., przed dniem złożenia wniosku przez uprawnioną ze znaku, prowadziło przez wiele lat działalność polegającą na organizowaniu konkursów piękności (Firma "B.M.P." występuje w obrocie handlowym pod tą nazwą już od 1991 r.) i że do dnia zgłoszenia znaku zorganizowało 7 konkursów, a do 2001 roku 11 konkursów. W uzasadnieniu decyzji Urzędu Patentowego zawarto argumentację (k. 5 uzasadnienia decyzji), wskazującą na utrwalenie się w świadomości społecznej skojarzenia oznaczenia MISS POLONIA z przedsiębiorstwem B.M.P. W aktach administracyjnych znajdują się również dowody w postaci pism, w których kwestionowane jest uprawnienie Biura Miss Polonia do używania nazwy "Miss Polonia" i organizowania konkursów piękności pod tą nazwą (k. 77-81 akt administracyjnych). Ustalenie, że kwestionowano legalność działalności gospodarczej prowadzonej przez B. znajduje zatem uzasadnienie w zebranym materiale dowodowym.

1.3. Zarzut naruszenia art. 30 u.z.t. polegający na wadliwym przyjęciu istnienia interesu prawnego po stronie wnioskodawcy (B.M.P. Sp. z o.o. w W.) nie jest uzasadniony. Zgodnie z powołanym przepisem z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego może wystąpić każdy, kto ma w tym interes prawny. Sąd I instancji trafnie zdefiniował pojęcie interesu prawnego stwierdzając, że pojęcie interesu prawnego w rozumieniu art. 30 ust.1 u.z.t jest tożsame z interesem prawnym w rozumieniu art. 28 k.p.a., który stanowi, że stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Źródłem interesu prawnego może być każda norma prawa materialnego, a nie tylko norma zawarta w ustawie o znakach towarowych. Z niewadliwych ustaleń faktycznych wynika, że posługiwanie się przez B.M.P. nazwą firmy dla oznaczania organizowanych konkursów piękności było kwestionowane przez skarżącą. Sąd Wojewódzki zasadnie wywiódł posiadanie interesu prawnego z zasady wolności działalności gospodarczej – wprowadzonej przez przepisy Konstytucji (art. 20 i art. 22) oraz ustawy z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (art. 5). Zasada ta może podlegać ograniczeniom wynikającym z ustawy, w tym ustawy o znakach towarowych, która w art. 13 ust. 1 przyznaje przedsiębiorstwu uprawnionemu z rejestracji wyłączność na oznaczanie towarów i usług zarejestrowanych znakiem. B.M.P., przed złożeniem wniosku o zarejestrowanie znaku Miss Polonia przez A.A. von L., posługiwało się takim znakiem dla oznaczenia nie tylko swojej firmy ale i działalności gospodarczej. Niezależnie doszło do naruszenia dóbr osobistych chronionych przez art. 23 i art. 24 w związku z art. 43 Kodeksu cywilnego, gdyż nazwa firmy identyfikująca podmiot gospodarczy na rynku jest odpowiednikiem nazwiska osoby fizycznej i stanowi zatem dobro osobiste w rozumieniu art. 23 Kodeksu cywilnego. Zarejestrowanie więc znaku MISS POLONIA prowadziło do ograniczenia wykorzystywania tego znaku w prowadzeniu działalności gospodarczej. Z powyższych względów należało uznać, że B.M.P. ma interes prawny w unieważnieniu znaku "Miss Polonia", ponieważ istnieje związek pomiędzy rejestracją i unieważnieniem znaku a sytuacją prawną Biura, który to związek wynika z prawa wyłączności do zarejestrowanego znaku na podstawie art. 13 ust.1 u.z.t.

1.4. Nie są uzasadnione zarzuty naruszenia art. 8 ust. 2 u.z.t., zgodnie z którym niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich. Sąd I instancji zasadnie podzielił stanowisko Urzędu, że przepis ten stanowi podstawę unieważnienia znaku. Z niewadliwych ustaleń wynika bowiem, że Firma "B.M.P." występuje w obrocie handlowym pod tą nazwą już od 1991 r. i zorganizowała do dnia zgłoszenia znaku 7 konkursów, a do 2001 r. 11 konkursów. Nazwa firmy identyfikująca podmiot gospodarczy na rynku jest odpowiednikiem nazwiska osoby fizycznej. Stanowi zatem dobro osobiste w rozumieniu art. 23 Kodeksu cywilnego. W przypadku kolizji firma – znak towarowy ochronę przyznaje się temu podmiotowi, którego firma/znak towarowy wcześniej zaistniał na rynku. W przypadku kolizji miedzy firmą (nazwą) przedsiębiorstwa a zarejestrowanym z "gorszym pierwszeństwem" znakiem towarowym priorytet przyznaje się prawu powstałemu wcześniej. Trafnie także przyjęto w ślad za orzeczeniem Sądu Najwyższego (wyrok SN z 28.10.1998 r., II CKN 25/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 80), że naruszenie nazwy osoby prawnej, jako dobra osobistego, może nastąpić w razie używania przez nieuprawnionego nie tylko pełnej nazwy, ale i jej części, jeśli część ta umożliwia jednoznaczną identyfikację tej osoby i jej odróżnienie od innych podmiotów. Wobec zbieżności nazwy funkcji przedsiębiorstwa (firmy) i znaku towarowego doszło do kolizji między firmą i znakiem, a jak już wyżej podkreślono, w przypadku kolizji firma – znak towarowy ochronę przyznaje się temu podmiotowi, którego firma/znak towarowy wcześniej zaistniał na rynku. Reasumując, zgodnie z art. 8 pkt 2 u.z.t., niedopuszczalna była rejestracja znaku, który narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich. W świetle dokonanych ustaleń faktycznych Sąd I instancji zasadnie uznał, że powyższa przesłanka została spełniona.

II. Odnosząc się do zarzutów skargi kasacyjnej B.M.P. Sp. z o.o. z siedzibą w W. należy stwierdzić, co następuje :

2.1. B.M.P. Sp. z o.o. podniosło zarzut naruszenia art. 151 p.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skargi tej Spółki na decyzję Urzędu Patentowego z dnia 5 lipca 2002 r., która przyjmowała, że w dacie zgłoszenia do rejestracji znaku towarowego MISS POLONIA nr R-132202 słowny znak towarowy MISS POLONIA oraz słowno-graficzny znak towarowy MISS POLONIA wykorzystywane w obrocie przez tę Spółkę, nie były znakami powszechnie znanymi. Wadliwość ustaleń faktycznych była następstwem naruszenia przez Urząd art. 77 k.p.a. oraz art. 80 k.p.a. i polegała na pominięciu istotnych okoliczności sprawy mających wpływ na rozstrzygnięcie decyzji, a ponadto sprzeczności ustaleń z zebranym materiałem dowodowym. W uzasadnieniu zarzutów skargi kasacyjnej podkreślono, że z dowodów zebranych w sprawie wynika, że zarówno słowne oznaczenie MISS POLONIA, jak i słowno - graficzny znak towarowy, na który składa się wyżej wymienione oznaczenie słowne umieszczone na tle stylizowanej korony zyskały cechy powszechnej znajomości przed datą zgłoszenia do rejestracji spornego znaku towarowego. Oznaczenie słowne oraz znak słowno-graficzny są powszechnie znane i są jednoznacznie kojarzone z konkursem piękności organizowanym przez B.M.P. Powyższe ustalenia, które - zdaniem skarżącego - znajdują uzasadnienie w materiale dowodowym wskazują, że podstawą prawną unieważnienia znaku powinien być także art. 9 ust.1 pkt 2 u.z.t. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej dodatkowo podkreślono, że nawet uznając, że zestawienie słów MISS POLONIA należy do domeny publicznej, to nie istnieją przeszkody prawne uniemożliwiające nabycie wtórnej zdolności odróżniającej przez znak pozbawiony pierwotnej zdolności odróżniającej w sytuacji, kiedy zostało wykazane wielokrotne używanie znaku poparte intensywnymi działaniami promocyjnymi. Zdaniem skarżącego, oznaczenie słowne MISS POLONIA nabyło wtórną zdolność odróżniającą i cechy powszechnej znajomości.

2.2. Na wstępie należy rozważyć zarzut naruszenia przepisów postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 77 k.p.a. i art. 80 k.p.a., albowiem dla oceny zasadności zarzutu naruszenia prawa materialnego mają znaczenie ustalenia faktyczne stanowiące podstawę zaskarżonego orzeczenia. W uzasadnieniu decyzji Urzędu stwierdzono, że skarżący nie dostarczył dowodów na okoliczność, że używany przez niego znak, który obejmuje grafikę i napis jest powszechnie znany akcentując, że sam napis należy do domeny publicznej. Należy zauważyć, że w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Urzędu, B.M.P. nie podnosiło zarzutu naruszenia art. 77 i art. 80 k.p.a. stwierdzając jedynie, że Urząd z naruszeniem art. 107 § 3 k.p.a. nie wskazał dowodów, na których oparł swoje rozstrzygnięcia. Sąd I instancji za podstawę swojego rozstrzygnięcia przyjął ustalenia Urzędu i w pełni zaaprobował też ocenę, że znak słowno-graficzny nie nabył wtórnej zdolności odróżniającej. Skarga kasacyjna nie precyzuje również, jakie okoliczności nie zostały dostatecznie wyjaśnione i dlaczego ocena materiału dowodowego ma charakter dowolny. Podkreślić bowiem należy, że przyczyną odmowy uznania nabycia wtórnej zdolności odróżniającej przez znak słowno-graficzny było stwierdzenie, że skarżący nie dostarczył dowodów na okoliczność, że używany przez niego znak, który obejmuje grafikę i napis jest powszechnie znany. Bezskuteczna jest zatem krytyka ustaleń przyjętych przez Sąd za podstawę rozstrzygnięcia bez wykazania, że przy ich dokonywaniu przez Urząd doszło do naruszenia konkretnych przepisów postępowania. Nie wystarczy też powołanie odpowiedniego przepisu procedury, ale należy wskazać na czym to naruszenie polegało i wykazać dodatkowo, że to wytknięte uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.). Nie można też podzielić stwierdzenia, że istnieje sprzeczność pomiędzy ustaleniem nabycia wtórnej zdolności odróżniania firmy – nazwy przedsiębiorstwa a stwierdzeniem braku takiej zdolności w stosunku do identycznego znaku towarowego. Znak towarowy odróżnia bowiem usługi i towary niezależnie od producenta lub usługodawcy, a nazwa przedsiębiorstwa identyfikuje wyłącznie podmiot gospodarczy. Reasumując, argumentacja zawarta w skardze kasacyjnej nie podważa oceny, że skarżąca nie wykazała, że znak słowno-graficzny (z koroną stylizowaną) MISS POLONIA stał się znakiem powszechnie znanym w rozumieniu art. 24 u.z.t. Napis MISS POLONIA należy do domeny publicznej. Stanowisko Urzędu i Sądu I instancji, że był zawsze używany dla oznaczenia konkursów piękności nie zostało podważone. Słownikowa analiza znaczenia słów MISS; POLONIA; MISS POLONIA prowadzi do wniosku, że są to pojęcia powszechnie znane. Oba znaki są przeznaczone głównie do oznaczania usług w zakresie organizowania konkursów piękności, np. "MISS POLONIA". Jak już wyraził pogląd SN (w sprawie B.M.P. przeciwko M.), słowo "Miss" należy do domeny publicznej i nie może świadczyć o podobieństwie znaków (wyrok z dnia 1 lutego 2001 r., I CKN 1128/98).

2.3. Podzielenie stanowiska skargi kasacyjnej, że znak słowno-graficzny (z koroną stylizowaną) MISS POLONIA stał się znakiem powszechnie znanym oznaczałoby przyznanie zdolności rejestracyjnej znaku Miss Polonia w rozumieniu art. 7 u.z.t. Znak powszechnie znany musi bowiem także spełniać wymogi rejestracyjne z art. 7 u.z.t. Przy ocenie zdolności rejestracyjnej należy brać pod uwagę interesy wszystkich podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Przyznanie zdolności rejestracyjnej nie może służyć monopolizacji przez jednego przedsiębiorcę oznaczeń należących do domeny publicznej. Należy przypomnieć podstawową funkcję znaku towarowego, która wynika już z samej jego definicji. Znakiem towarowym może być bowiem każdy znak nadający się do odróżniania towarów i usług określonego przedsiębiorstwa od towarów i usług lub usług tego samego rodzaju innych przedsiębiorstw (art. 4 u.z.t.). Nazwa "Miss Polonia" w powszechnym odbiorze oznacza rodzaj usługi – konkursów piękności - a nie wskazuje na usługodawcę i nie jest identyfikowana ze stroną skarżącą. Należy również podkreślić, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono już pogląd, który podziela także skład rozpoznający niniejszą sprawę, że w znakach słowno-graficznych części słownej takich znaków przypisać należy znaczenie dominujące (uzasadnienie wyroku SN z 1 lutego 2001 r., OSP 2/2002/poz. 20). W warstwie słownej znaku mieści się bowiem informacja o przeznaczeniu towaru lub rodzaju usługi i ta jego postać sprzyja łatwości postrzegania oraz przyswajania go przez odbiorców, względnie potencjalnych odbiorców. Stwierdzenie to ma istotne znaczenie, albowiem zdaniem strony skarżącej wtórną zdolność rejestrową nabył znak słowno-graficzny "MISS POLONIA". Siła oddziaływania części słownej znaku słowno-graficznego pozostaje jednakże w ścisłej zależności od tego, czy słowu (słowom) właściwa jest cecha wyróżniająca, mająca walor identyfikujący wytwórcę towaru lub świadczącego usługi. Tylko w takiej bowiem postaci zachowują one zdolność rejestrową (art. 7 ust. 1 u.z.t.). Powszechne znaczenie słów "Miss Polonia" związane jest z konkursowym wyborem najpiękniejszej kobiety. Organizowanie konkursów piękności jest zjawiskiem upowszechnionym. Nazwa ta powinna być wyłączona od możliwości "zawłaszczenia" przez jednego z konkurentów. Reasumując, nie można podzielić stanowiska strony skarżącej, że znak ten nabył wtórną zdolność odróżniającą w wyniku jego używania i jest identyfikowalny wyłącznie ze stroną skarżącą. Odmowa uznania wtórnej zdolności odróżniającej skutkuje stwierdzeniem braku spełnienia przesłanki unieważnienia znaku towarowego na podstawie art. 9 ust.1 pkt 2 u.z.t. w związku z art. 29 u.z.t. Podstawą unieważniania znaku jest bowiem zawsze podobieństwo do innego znaku towarowego - powszechnie znanego.

Mając na uwadze powyższe należało na podstawie art. 184 p.p.s.a. orzec jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt