Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędzia NSA Henryk Ożóg (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 23 września 2015 r. sprawy ze skargi G. S. na bezczynność Burmistrza Miasta J. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę.

W dniu 3 czerwca 2015 r. G. S. (dalej: skarżący) wystąpił do Burmistrza J. z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. W piśmie tym skarżący wnioskował o udzielenie informacji przez przesłanie kopii formy elektronicznej części opisowej operatu uzdrowiskowego.

W odpowiedzi na powyższy wniosek, pismem z dnia 11 czerwca 2015 r., Burmistrz Miasta J. poinformował skarżącego, iż żądana informacja została już udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej (dalej: BIP) na stronie internetowej [...] w zakładce Rozwój gminy, czyli jest ogólnie dostępna dla wszystkich. Wobec tego, stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 782) dalej: u.d.i.p., organ nie ma obowiązku udostępniania ponownie tych samych informacji publicznych.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skarżący wniósł o zobowiązanie Burmistrza Miasta J. do udostępnienia wnioskowanej przezeń informacji publicznej w zakreślonym terminie.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz podtrzymał stanowisko zawarte w odpowiedzi udzielonej w dniu 11 czerwca 2015 r., podkreślając, że informacja została udostępniona na wskazanej stronie internetowej, czyli jest ogólnie dostępna dla wszystkich, a wobec tego stosownie do art. 10 ust. 1 przywołanej ustawy, organ nie ma obowiązku udostępniania ponownie tych samych informacji publicznych.

Pismem z dnia 26 sierpnia 2015 r. skarżący podtrzymał skargę twierdząc, że: "część opisowa operatu uzdrowiskowego w formie elektronicznej, będąca w posiadaniu organu (...) jest inną formą informacji publicznej niż umieszczony w BIP-ie- w formie pisanej - Operat uzdrowiskowy i jako taka winna być udostępniona w formie kopii na żądanie uprawnionego".

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Kontrola ta jest sprawowana – w myśl § 2 ustawy – pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W myśl art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako: "p.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach niepodejmowania przez organy administracji nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych.

W piśmiennictwie przyjmuje się, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie określonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie zakończył go wydaniem stosownego aktu lub podjęciem stosownej czynności (zob. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, pod red. T. Wosia, Warszawa 2005, uw. 72 do art. 3). Wniesienie skargi na "milczenie władzy" jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu, mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu (zob. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2008, uw. 34 do art. 3). Dla uznania bezczynności konieczne jest zatem ustalenie, że organ administracyjny zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu, albo do podjęcia określonej czynności.

W myśl art. 1 ust. 1 u.d.i.p., informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych. Podmiotami zobowiązanymi do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w tym podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów (art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p.). Z kolei art. 6 ust. 1 u.d.i.p. określa przykładowy katalog informacji publicznych podlegających udostępnieniu. Obejmuje on m. in. informacje o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p. i zasadach funkcjonowania tych podmiotów.

W orzecznictwie przyjęto, że informację publiczną stanowi każda informacja wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują bądź gospodarują mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa w zakresie tych kompetencji. Taki charakter ma również wiadomość niewytworzona przez podmioty publiczne, lecz odnosząca się do tych podmiotów (zob. wyrok NSA z dnia 30 października 2002 r., sygn. II SA 1956/02, LEX nr 78062). Przy czym prawo do informacji publicznej jest zasadą, a wyjątki od niej powinny być interpretowane ściśle (tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 marca 2003 r., sygn. akt II SA 3572/02, LEX nr 144641).

Niesporne w sprawie jest, że informacja, o udostępnienie której wnioskował skarżący ma walor informacji publicznej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 u.d.i.p. informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej lub centralnym repozytorium, jest udostępniana na wniosek. Z przepisu tego wynika, że tryb wnioskowy przewidziany jest jedynie dla informacji, których nie zamieszczono w BIP lub centralnym repozytorium. Organ administracji publicznej, do którego skierowany był wniosek, zwolniony jest zatem z obowiązku udostępnienia informacji, która została ujawniona w BIP lub centralnym repozytorium.

Podkreślić należy również, że powołany przepis art. 10 ust. 1 u.d.i.p. nie daje podstaw do żądania od organu dokonywania wydruku biuletynu (informacji w nim zawartych) i przesyłania go osobie wnioskującej o udzielenie informacji publicznej. W świetle bowiem tego przepisu tylko informacja publiczna nieudostępniona w BIP udzielana jest na wniosek. W przypadku informacji udostępnionej w BIP organ administracji nie ma więc obowiązku dokonywania wydruków z BIP i przesyłania ich żądającemu. Niezasadnym byłoby bowiem ponowne udostępnianie informacji publicznej udostępnionej już w BIP, skoro możliwe jest kopiowanie tej informacji, jej wydruk, przesłanie oraz przeniesienie na odpowiedni powszechnie stosowany nośnik informacji (art. 12 ust. 2 u.d.i.p.). Opublikowanie informacji publicznej w BIP pozwala więc wszystkim podmiotom posiadającym dostęp do sieci internetowej realną możliwość przetwarzania tejże informacji, w sposób określony w przepisach ustawy (por. wyrok NSA z dnia 25 września 2008 r., I OSK 416/08).

Skoro zatem w niniejszej sprawie żądana przez stronę skarżącą informacja publiczna została udostępniona w BIP, to nie mógł mieć zastosowania przepis art. 14 u.d.i.p., stanowiący, iż udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem. Przepis ten reguluje bowiem sposób udostępnienia informacji publicznej, a więc nie dotyczy sytuacji, gdy informacja publiczna została już udostępniona w BIP (por. wyrok NSA z dnia 7 marca 2012 r., I OSK 2479/11).

Nie ulega przy tym wątpliwości, że skarżący nie należy do kręgu podmiotów, wobec których można by powziąć wątpliwości co do możliwości osobistego, to jest bez angażowania osób trzecich, odczytania informacji opublikowanej na stronach internetowych BIP. Wręcz przeciwnie skierowane przez stronę skarżącą do organu wniosku drogą elektroniczną świadczy o tym, że skarżący biegle posługuje się komputerem i posiada umiejętności oraz możliwości techniczne do uzyskania informacji znajdujących się w BIP.

Reasumując, skoro w dniu złożenia skargi do Sądu wnioskowana informacja publiczna była już umieszczona w BIP organu, to nie można uznać, że organ pozostawał w bezczynności.

Z wniosku skarżącego z dnia 11 czerwca 2015 r. wynika natomiast, że zwrócił się on o udostępnienie kopii formy elektronicznej części opisowej operatu uzdrowiskowego, a operat dostępny w BIP zawiera część opisową, z załącznikami, tj. zapisem elektronicznym części opisowej, opinią Komisji Uzdrowiskowej i decyzją zatwierdzającą zasoby dla odwiertu "J-300" wraz z mapą terenu i obszaru górniczego.

Z akt administracyjnych sprawy zaś wynika, że skarżącemu w ustawowo określonym terminie udzielono żądanej informacji publicznej. Lektura akt wskazuje, że wniosek o udostępnienie informacji wpłynął do Urzędu Miejskiego J. w dniu 3 czerwca 2015 r. Oznacza to, że termin na rozpatrzenie wniosku, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej mijał w dniu 17 czerwca 2015 r. Tymczasem w niniejszej sprawie wniosek ten został rozpatrzony w terminie pismem z dnia 11 czerwca 2015 r. Świadczy o tym dołączony do akt administracyjnych sprawy dowód, t.j. odpowiedź na wniosek udzielona pismem z dnia 11 czerwca 2015 r. Skarżący dopiero na etapie wniesienia skargi zanegował treść udzielonej informacji i to, że, jego zdaniem, istnieje rozbieżność miedzy Operatem Uzdrowiskowym Gminy J. udostępnionym na stronie wskazanej przez organ, a tym jaki jest w posiadaniu Gminy w formie pisanej. Skarżący nie wyjaśnił przy tym na czym miały polegać różnice w treści operatów uzdrowiskowych, udostępnionych na wskazanych przez urząd miejski stronach, a znajdujących się, zdaniem skarżącego, w posiadaniu Gminy. Brak tego również we wniesionej skardze.

Do postępowania o udostępnienie informacji publicznej nie ma odpowiedniego zastosowania przepis art. 64 k.p.a. stanowiący o możliwości wezwania wnioskodawcy do usunięcia braków pisma w terminie 7 dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Skoro skarżący wniósł o udostępnienie kopii formy elektronicznej opisowej operatu uzdrowiskowego, a zobowiązany poinformował go o miejscu w jakim, informacje te udostępniono, należy przyjąć, że informacja ta w istocie została udzielona.

W odpowiedzi skarżącego na odpowiedź na skargę, udzielonej przez Burmistrza J. skarżący dopiero wskazał, że - jego zdaniem – część opisowa operatu uzdrowiskowego w formie elektronicznej jest inną formą informacji publicznej, niż umieszczona w BIP operat uzrowiskowy. Skarżący powinien zatem zwrócić się ponownie do podmiotu zobowiązanego o udostępnienie części opisowej operatu, wykazując różnice między operatem istniejącym w BIP i posiadanym przez organ, i wskazując, że przedmiotem jego wniosku jest dokument będący w gestii podmiotu zobowiązanego.

Z tych wszystkich względów podmiot ten trafnie stwierdził, że w piśmie z dnia 11 czerwca 2015 r. zawarł informację o jaką zwrócił się doń skarżący.

Na podstawie art. 151 p.p.s.a. Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.