drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Uchylono zaskarżoną decyzję, VI SA/Wa 1483/08 - Wyrok WSA w Warszawie z 2009-02-06, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 1483/08 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2009-02-06 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-07-10
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Danuta Szydłowska...
Olga Żurawska-Matusiak /przewodniczący sprawozdawca/
Pamela Kuraś-Dębecka
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 7; art. 77 par 1; art. 80; art. 107 par 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 1985 nr 5 poz 17 art. 8 ust. 2;
Ustawa z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych.
Dz.U. 2003 nr 119 poz 1117 art. 255 ust. 4; art. 256 ust. 1;
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska - Matusiak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Pamela Kuraś - Dębecka Asesor WSA Danuta Szydłowska Protokolant Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2009 r. sprawy ze skargi R. GmbH w N. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] września 2006 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącej R. GmbH w N. kwotę 1617 (jeden tysiąc sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Urząd Patentowy RP, po rozpoznaniu wniosku H. AG, N. (obecnie H., N. - dalej jako wnioskodawca) o unieważnienie prawa ochronnego na słowno-graficzny znak towarowy BOSS LIGHTS nr R-136 520, udzielonego na rzecz firmy R. GmbH, N. (dalej jako skarżąca), dla towarów w klasie 34 (tytoń, wyroby tytoniowe, papierosy, cygaretki, przybory dla palących, zapałki), z pierwszeństwem od dnia [...] września 1998 r., decyzją z dnia [...] września 2006 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. Nr 5, poz. 17), dalej u.z.t., w zw. z art. 315 ust. 3, art. 246 ust. 1 i art. 247 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), dalej p.w.p., unieważnił prawo ochronne na sporny znak towarowy.

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ, odnosząc się do naruszenia przez sporną rejestrację art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. uznał, że wnioskodawca nie wykazał, że porównywane oznaczenia przeznaczone są dla towarów tego samego rodzaju, ani że sporny znak w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzić w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów nim oznaczonych. W ocenie organu papierosy objęte spornym znakiem towarowym BOSS LIGHTS nr R-136 520 oraz zapalniczki objęte znakiem towarowym HUGO BOSS nr R-66 418 i znakiem towarowym BOSS HUGO BOSS nr IR-584 899 są towarami niejednorodzajowymi, gdyż zwyczajowo ich produkcja, jako mająca zupełnie odrębny charakter, pochodzi od różnych przedsiębiorców.

Organ uznał również za bezzasadny zarzut naruszenia art. 9 ust. 1 pkt 3 u.z.t., gdyż sporny znak towarowy uzyskał ochronę decyzją Urzędu Patentowego RP z dnia [...] kwietnia 2002 r. o udzieleniu prawa ochronnego wydaną na podstawie art. 147 i 150 p.w.p. Mimo więc, że ustawowe warunki wymagane do uzyskania rejestracji oceniano według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia znaku towarowego, to do postępowania zastosowano przepisy p.w.p., a w szczególności art. 133 p.w.p. Przepis ten stanowi, że nie wydaje się decyzji o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy, który jest podobny do znaku wcześniejszego, jeżeli ten ostatni nie był używany i zostanie wydana decyzja stwierdzająca wygaśnięcie prawa.

Także zgodnie z wcześniejszą praktyką Urzędu i orzecznictwem przepis art. 9 ust. 1 pkt 3 u.z.t. nie miał zastosowania w przypadku, gdy znak został wygaszony z powodu jego nieużywania.

Urząd Patentowy uznał natomiast, że rejestracja spornego znaku towarowego nastąpiła z naruszeniem przepisu art. 8 pkt 2 u.z.t., tj. narusza ona prawa H. AG, jako przedsiębiorstwa uprawnionego z wcześniejszej rejestracji, do jego firmy (nazwy). Bezsporne jest bowiem, w ocenie organu, że sporny znak towarowy BOSS LIGHTS nr R-136 520 zawiera napis "BOSS" koloru czarnego, stanowiący jedyny element znaku towarowego BOSS nr R-66 417 oraz główny element pozostałych przeciwstawionych znaków towarowych HUGO BOSS nr R-66 418, BOSS HUGO BOSS nr IR-584 899 oraz BOSS nr IR-606 620 oraz firm (nazwy) H. AG.

Ponadto, zdaniem organu, rozpatrywane łącznie, przedłożone materiały dowodowe, mogą dowodzić pewnej renomy firmy H. AG, a przede wszystkim świadczą o prezentowaniu marki H. w związku z towarami luksusowymi, bardzo drogimi, przeznaczonymi dla zamożnych nabywców, której może szkodzić kojarzenie z tanimi papierosami.

Zdaniem Urzędu Patentowego, faktu naruszania przez sporną rejestrację prawa H. AG do firmy nie zmieniają materiały, które przedłożył uprawniony, obejmujące krytyczną ocenę przedłożonej prezentacji badania przeprowadzonego w Polsce odnośnie znajomości marki B. H. B., sporządzoną przez doc. P. B. S. z PAN oraz wyciąg z niemieckiego rejestru handlowego H. AG wraz z tłumaczeniem zakresu działalności firmy (nie zawierającym zapalniczek ani wyrobów tytoniowych).

R. GmbH, N. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższa decyzję, w której zaskarżonej decyzji zarzuciła:

- naruszenie prawa materialnego, poprzez niewłaściwe zastosowanie przepisów art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych w związku z art. 315 ustawy - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117), dalej p.w.p.,

- naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy poprzez naruszenie art. 7 k.p.a. i art. 77 k.p.a. oraz art. 107 k.p.a., polegające na pominięciu istotnych okoliczności sprawy mających wpływ na rozstrzygnięcie sprawy oraz oparciu rozstrzygnięcia o dowody, które nie mają znaczenia dla sprawy, ponieważ nie odnoszą się do sytuacji (pozycji znaku) w Polsce, a także na nie wskazaniu przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówiono wiarygodności i mocy dowodowej.

Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji Urzędu Patentowego RP z dnia [...] września 2006 r. nr Sp. [...] oraz o zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Skarżąca nie zgodziła się z ustaleniami zawartymi w zaskarżonej decyzji, gdyż jak stwierdziła, Urząd Patentowy nie dokonał wnikliwego rozpoznania sprawy, przez co dopuścił się wadliwych ustaleń skutkujących niewłaściwym zastosowaniem ww. przepisów.

W ocenie skarżącej renoma firmy H. nie została udowodniona przez wnioskodawcę, natomiast organ przy całościowej ocenie podobieństwa porównywanych oznaczeń, błędnie ocenił nadrzędny i wyróżniający charakter elementu słownego BOSS w nazwie H. AG, przypisując mu bez żadnej uzasadnionej przesłanki dominującą rolę.

W skardze podniesiono również, iż organ pominął ważną okoliczność, że słowo BOSS jest słowem o określonym znaczeniu, powszechnie używanym w języku polskim, czego dowodzą liczne zgłoszenia i rejestracje znaków towarowych ze słowem BOSS na rzecz różnych podmiotów dla różnych klas towarowych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 4 września 2007 r., sygn. akt VI SA/WA 2195/06, oddalił powyższą skargę.

Sąd podzielił stanowisko przyjęte przez organ, iż sporne znaki są podobne, a ich podobieństwo fonetyczne, znaczeniowe i wizualne wynika z dominującego charakteru identycznego słowa – BOSS - w spornym znaku towarowym BOSS LIGHTS oraz z jego identycznej postaci wizualnej w obu znakach, wynikającej z jego przedstawienia dużymi literami, standardową i pogrubioną czcionką z szeryfami. W ocenie Sądu nie ma znaczenia w sprawie fakt licznych zgłoszeń i rejestracji znaków towarowych ze słowem BOSS na rzecz różnych podmiotów dla różnych klas towarowych, ponieważ różnorodność oraz często lokalny charakter wyklucza możliwość pomyłki co do pochodzenia towarów. Ponadto, wbrew twierdzeniom skarżącej, słowo -BOSS- nie jest słowem powszechnie używanym w języku polskim.

W ocenie Sądu Urząd Patentowy trafnie uznał, że znak towarowy BOSS (czy BOSS HUGO BOSS lub HUGO BOSS) ma charakter znaku renomowanego, a wnioskodawca ten charakter znaku prawidłowo udokumentował. Odnosząc się do sposobu oceny renomy znaku, organ uwzględnił przesłanki (kryteria) właściwe dla względnej metody oceny renomy znaków towarowych, jak i dla metody bezwzględnej, zajmując stanowisko pośrednie, kompromisowe pomiędzy metodą obiektywną i subiektywną. Wskazał również rodzaj materiałów dowodowych, które mogą te przesłanki uzasadniać.

Sąd zgodził się z oceną organu, iż znak towarowy BOSS (BOSS HUGO BOSS lub HUGO BOSS) jest znakiem renomowanym. Znak ten kojarzony jest w Polsce z towarami luksusowymi, przeznaczonymi dla zamożnych nabywców (głównie młodych ludzi, dla których marka towaru, jego renoma ma bardzo istotne znaczenie), i której może szkodzić kojarzenie z tanimi papierosami. We współczesnym świecie tego rodzaju marki dla pewnych grup społecznych świadczą o stylu życia i pozycji społecznej nabywcy. Nie muszą być powszechnie rozpoznawane, wystarczy gdy są rozpoznawane właśnie w ramach tej grupy. Dlatego też, zdaniem Sądu, kryteria bezwzględne, obiektywne w przypadku tego rodzaju znaków jak BOSS zawodzą, gdyż jedną z cech wyróżniających tych znaków jest ograniczenie dostępności oznaczanych nimi towarów, przejawiająca się m.in. w ich cenie i ograniczeniu liczby sklepów sprzedających takie towary oraz ich umiejscowienie w miejscach (centrach handlowych) o prestiżowej lokalizacji.

Tym samym Sąd uznał, że wnioskodawca udowodnił renomę znaku towarowego słownego BOSS (BOSS HUGO BOSS lub HUGO BOSS). Oznacza to m.in., że podlega on szczególnej ochronie, a co za tym idzie - późniejsza rejestracja znaku słowno-graficznego BOSS LIGHTS dla papierosów została dokonana z naruszeniem dobrych obyczajów kupieckich.

Sąd zgodził się z oceną Urzędu Patentowego co do naruszenia art. 8 pkt 2 u.z.t. Organ wykazał jakie prawa majątkowe skarżącej zostały naruszone (prawo do firmy, jako przedsiębiorstwa uprawnionego z wcześniejszej rejestracji, do jego nazwy). Trafnie zatem, uznając, że sporny znak ma charakter znaku renomowanego, organ wskazał, że sporny znak towarowy BOSS LIGHTS zawiera napis – BOSS - koloru czarnego, stanowiący jedyny element znaku towarowego BOSS oraz główny element pozostałych przeciwstawionych znaków towarowych HUGO BOSS, BOSS HUGO BOSS oraz BOSS oraz firm (nazwy) H. AG.

R. GmbH, wniosła skargę kasacyjną od powyższego wyroku. Zaskarżając orzeczenie w całości, wniosła o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez WSA w Warszawie oraz o zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych. Skarżąca na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., zarzuciła naruszenie przez Sąd I instancji przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie skargi mimo naruszenia art. 77 k.p.a. przez organ w toku postępowania administracyjnego, polegającego na nieuwzględnieniu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach administracyjnych rozpoznawanej sprawy oraz błędnym i całkowicie dowolnym rozpatrzeniu materiału dowodowego zgromadzonego przez wnioskodawcę w sprawie, dotyczącym renomy znaku towarowego,

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. poprzez naruszenie art. 106 § 3 p.p.s.a. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w toku rozprawy, polegające na nieuwzględnieniu materiału dowodowego załączonego przez skarżącego, a dotyczącego podobieństwa znaku towarowego,

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. poprzez błędną ocenę podobieństwa znaków towarowych na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. oraz renomy na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 u.z.t.

Skarżąca, na podstawie art. 174 p.p.s.a podniosła również zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a poprzez naruszenie art. 8 pkt 2 u.z.t., które miało istotny wpływ na wynik sprawy.

W ocenie skarżącej WSA mylnie nie uwzględnił podniesionych w skardze zarzutów, gdyż Urząd Patentowy naruszył art. 77 § 1 k.p.a., pomijając istotne okoliczności sprawy mające wpływ na jej rozstrzygnięcie oraz opierając swoje rozstrzygnięcie o dowody, które nie mają dla sprawy znaczenia. Organ nie wskazał również dlaczego w trakcie postępowania niektórym dowodom odmówiono wiarygodności i mocy dowodowej.

Zdaniem strony, WSA błędnie dokonał oceny podobieństwa znaków przyjmując, że elementem dominującym jest słowo – BOSS -. Równie niesłuszne jest w ocenie strony ustalenie przez WSA, że znak towarowy BOSS (BOSS HUGO BOSS, HUGO BOSS) ma charakter znaku renomowanego, a firma H. AG tę renomę udokumentowała.

Skarżąca podniosła również, że WSA zaakceptował niewłaściwe zastosowanie przez Urząd Patentowy art. 8 ust. 2 u.z.t. Co prawda Sąd trafnie wskazał, że rejestracja słownego znaku towarowego, odpowiadającego oznaczeniu innego przedsiębiorstwa narusza dobra osobiste tego przedsiębiorstwa i wystarczy ustalenie potencjalnej możliwości wystąpienia takiej kontuzji, która w sytuacji prowadzenia przez obydwie firmy identycznej lub zbieżnej działalności wydaje się nieunikniona, to jednak zdaniem skarżącej jej znak nie jest podobny do żadnego ze znaków wnioskodawcy. Ponadto jak to stwierdził Urząd Patentowy, a potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny, nie ma ryzyka pomiędzy znakiem skarżącego a nazwą firmy uczestnika, chociażby z uwagi na odmienny profil działalności, inne kanały dystrybucji czy inną grupę odbiorców. Skarżąca zaznaczyła też, że wnioskodawca nie udowodnił "pasożytniczego" używania znaku BOSS LIGHT, bądź szkodliwość dla odróżniającego charakteru lub nieudowodnionej renomy znaku.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną H. w N. (poprzednio H. AG) wniosła o jej oddalenie.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 maja 2008 r., podzielając zarzuty podniesione przez skarżącą w skardze kasacyjnej, dotyczące naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w związku z art. 77 § 1 k.p.a., uchylił zaskarżony wyrok z dnia 4 września 2007 r. i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. W ocenie NSA, sąd I instancji zaakceptował ustalenia i ocenę tych ustaleń dokonaną przez Urząd Patentowy, pomimo że Urząd ten nie wyjaśnił dokładnie stanu faktycznego i nie rozpatrzył wszechstronnie całego materiału dowodowego.

Dokonując porównania oceny Sądu I instancji z ustaleniami i oceną dowodów zawartą w decyzji Urzędu Patentowego NSA uznał, iż ocena Sądu znacznie wykracza poza rzeczywistą treść uzasadnienia decyzji. Zwrócił uwagę, że wprawdzie Urząd Patentowy powołał się ogólnikowo na zebrany w sprawie materiał dowodowy i materiał ten wymienił, lecz nie podał, które z tych dowodów wskazują na spełnienie poszczególnych kryteriów wymaganych do uznania przeciwstawionego znaku towarowego HUGO BOSS (BOSS HUGO BOSS oraz BOSS) za znak renomowany.

Takiej oceny z powołaniem się na konkretne dowody w sprawie nie dokonał również Sąd I instancji. Sąd ten z powołaniem się na literaturę przedmiotu oraz orzecznictwo sądów administracyjnych dokonał trafnych rozważań na temat pojęcia znaku renomowanego, lecz rozważań tych dokonał - w ocenie NSA - bez odniesienia do konkretnych dowodów znajdujących się w aktach sprawy.

Stąd też w toku ponownego rozpoznania sprawy będzie zachodziła - zdaniem NSA - potrzeba jednoznacznego wskazania, czy i który z dowodów zawartych w aktach sprawy pozwala na przyjęcie, że przeciwstawiony znak towarowy spełnia poszczególne kryteria znaku renomowanego. W toku ponownego rozpoznania sprawy Sąd I instancji powinien ocenić również, czy było wystarczające i zgodne z art. 77 § 1 k.p.a. odniesienie się przez Urząd Patentowy do dowodów wskazanych przez stronę skarżącą w ten tylko sposób, że (...) faktu naruszenia przez sporną rejestrację prawa H. AG do firmy nie zmieniają materiały, które przedłożył uprawniony (...).

W piśmie procesowym z [...] września 2008 r., uzupełnionym pismem z [...] grudnia 2008 r., skarżąca odniosła się do dowodów H. AG przedstawionych dla udokumentowania renomy przeciwstawionych znaków towarowych BOSS, HUGO BOSS.

Przedstawiła również jako dowód opis spraw, w odniesieniu do których między tymi samymi stronami toczyło się postępowanie przed NSA, WSA i UP, w celu pokazania jak różne stanowiska zajął organ w oparciu o ten sam materiał dowodowy.

Natomiast uczestnik postępowania H. w piśmie z [...] września 2008 r. wnosił o oddalenie skargi, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji. Podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko dotyczące renomy jego znaków towarowych, zauważając jednak wytyczne NSA uzasadniające ewentualny wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 190 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (dalej jako p.p.s.a.) sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Legalność decyzji administracyjnej wymaga jej zgodności nie tylko z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron, lecz także z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej. Wydanie decyzji administracyjnej z naruszeniem wymogów procesowych powoduje różne skutki w zależności od rodzaju tych naruszeń.

W postępowaniu prowadzonym w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy nie jest wyłączony obowiązek organu wyjaśnienia okoliczności sprawy, o którym mowa w art. 7 i 77 k.p.a. Powołane przepisy kodeksu postępowania administracyjnego mają zastosowanie w takim postępowaniu na podstawie art. 256 ust. 1 p.w.p.

Urząd Patentowy obowiązany jest zatem do wszechstronnego rozpatrzenia całego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i dokładnego ustalenia stanu faktycznego sprawy. Jest przy tym związany podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę i rozstrzyga w granicach wniosku (art. 255 ust. 4 p.w.p.).

W rozpoznawanej sprawie podstawą prawną wydanego przez Urząd Patentowy rozstrzygnięcia był art. 8 ust. 2 u.z.t., zgodnie z którym niedopuszczalna jest rejestracja znaku, który narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich.

Zdaniem wnoszącego sprzeciw obraza tego przepisu wynika z naruszenia prawa H. AG, jako przedsiębiorstwa uprawnionego z wcześniejszej rejestracji, do jego nazwy. Podniesiona została przy tym okoliczność renomy znaków Boss i Hugo Boss oraz renomy przedsiębiorstwa H. AG w Polsce i na rynkach europejskich, której wykorzystanie przez uprawnionego ze spornego znaku jest sprzeczne z prawem.

Organ przyjął, że dowody zgromadzone w sprawie mogą dowodzić pewnej renomy firmy H. AG, a przede wszystkim świadczą o prezentowaniu marki Hugo Boss w związku z towarami luksusowymi, bardzo drogimi, przeznaczonymi dla zamożnych nabywców, której może szkodzić kojarzenie z tanimi papierosami. Organ nie podał jakie dowody wskazują na spełnienie kryteriów wymaganych do uznania renomy firmy H. AG. W pierwszej kolejności nie zaprezentował jednak jakie przyjął kryteria uznania firmy za renomowaną. Stanowisko organu w powyższym zakresie jest zresztą niejednoznaczne, gdyż Urząd Patentowy najpierw odnosi się do renomy firmy, a następnie nawiązuje do marki Hugo Boss. W związku z powyższym na podkreślenie zasługuje, że od renomy podmiotu gospodarczego, jego dobrego imienia i pozytywnego wizerunku należy odróżnić renomę znaku towarowego. W przypadku renomy znaku towarowego przedmiotem pozytywnych wyobrażeń jest bowiem przede wszystkim sam znak i towary nim oznaczone, jako pochodzące od konkretnego podmiotu, zaś renoma przedsiębiorcy to ogół pozytywnych wyobrażeń i ocen bezpośrednio o nim samym.

Rozpoznając ponownie sprawę organ zobowiązany jest zająć jednoznaczne stanowisko w zakresie renomy – czy dotyczy ona firmy H. AG czy też znaków towarowych, do których firma ta jest uprawniona. Przy przyjęciu, że renoma występuje, organ winien wskazać konkretne dowody, które pozwalają na wyprowadzenie takiego wniosku i uzasadnić swoje stanowisko w tym zakresie. W dalszej kolejności rozważania dotyczące renomy powinny być powiązane z przyjętą podstawą prawną rozstrzygnięcia.

Organ rozpatrując materiał dowodowy, nie może pominąć jakiegokolwiek przeprowadzonego dowodu, może natomiast zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 80 k.p.a., odmówić dowodom wiarygodności, ale wówczas obowiązany jest uzasadnić, z jakiej robi to przyczyny. Organ obowiązany jest także, zgodnie z art. 77 § 1 k.p.a. i art. 80 k.p.a., dokładnie przeanalizować każdy przeprowadzony dowód.

W rozpoznawanej sprawie skarżąca, w toku postępowania spornego, przedłożyła dowody, dla wykazania braku przesłanek do unieważnienia spornego znaku. Organ de facto nie dokonał oceny tego materiału dowodowego, ograniczając się do stwierdzenia, że materiały te nie zmieniają faktu naruszenia przez sporną rejestrację prawa H. AG do firmy. Takie lapidarne w swej treści stwierdzenie organu nie jest wystarczające i zgodne z art. 77 § 1 k.p.a. Rozpoznając ponownie sprawę organ powinien jednoznacznie podać (jeżeli podtrzyma swoje stanowisko w tym zakresie) dlaczego odmówił wiarygodności dowodom przedłożonym przez skarżącą. Obowiązany jest również wyjaśnić dlaczego dokonując porównania nazwy firmy H. AG ze znakiem towarowym skarżącej uznał, że głównym elementem jest słowo Boss. Organ swojego stanowiska w tym aspekcie w żaden sposób nie uzasadnił.

Jak podkreślił NSA o naruszeniu prawa materialnego można mówić dopiero w przypadku prawidłowo ustalonego stanu faktycznego sprawy. Tylko bowiem gdy stan faktyczny w sprawie jest wyczerpująco i prawidłowo ustalony (i strony go nie kwestionują) możliwe jest stwierdzenie tej formy naruszenia prawa materialnego.

Skoro w rozpoznawanej sprawie Urząd Patentowy nie rozpatrzył wszechstronnie całego materiału dowodowego i nie wyjaśnił dokładnie stanu faktycznego, nie zachodziła potrzeba ustosunkowania się do sformułowanych w skardze zarzutów naruszenia prawa materialnego. Organ po prawidłowym ustaleniu stanu faktycznego winien ponownie rozpoznać sprawę na podstawie złożonego wniosku o unieważnienie prawa ochronnego na słowno-graficzny znak towarowy BOSS LIGHTS.

Mając wszystkie powyższe względy na uwadze Sąd uznając, że stwierdzone naruszenia przepisów art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a. mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, na zasadzie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. orzekł jak w sentencji orzeczenia. Rozstrzygnięcie w kwestii wykonalności zostało wydane na podstawie art. 152 p.p.s.a. Rozstrzygnięcie o kosztach, obejmujących uiszczony wpis sądowy oraz koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od udzielonego pełnomocnictwa, zostało oparte o art. 200 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt