Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Machlejd, , Sędzia WSA Bożena Więch -Baranowska (spr.), Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska – Rzepecka, Protokolant Ewa Sawicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2008r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego I. skargę oddala, II. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego W.T. z Kancelarii Radcy Prawnego przy ul. [...] w W.: tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 305 (trzysta pięć) złotych, w tym: tytułem opłaty kwotę 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych, tytułem 22% podatku od towarów i usług kwotę 55 (pięćdziesiąt pięć) złotych.

Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia decyzją Nr [...] wydaną dnia [...] sierpnia 2007r. na podstawie art. 102 ust. 5 pkt 24 w związku z art. 109 ust. 5 ustawy

z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 kodeksu postępowania administracyjnego po rozpatrzeniu wniosku A. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy w zakresie podlegania obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu przeprowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej – utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] czerwca 2007r. odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora [...] Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia

z dnia [...] lipca 2003r. ustalejacej, iż A. K. podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej od dnia 1 stycznia 1999r. do nadal.

W uzasadnieniu organ podał, że objęta wnioskiem decyzja [...] Oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2003r. nie jest dotknięte żadną z wad z art. 156 § 1 kpa.

Organ podniósł również, że istniejące w orzecznictwie i praktyce różnice interpretacyjne pojęcia zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej, jak również zaznaczenie się zmiany orzecznictwa w tej kwestii po wydaniu kontrolowanej decyzji nie pozwalają na przyjęcie, że została ona wydana z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł A. K.

Wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji skarżący przedstawił przebieg postępowania administracyjnego oraz zarzucił organowi naruszenie art. 7, art. 8, art. 138 kpa i art. 107 kpa poprzez nie rozstrzygnięcie sprawy, co do istoty, a jedynie skontrolowanie decyzji.

W odpowiedzi na skargę Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia wnosząc o jej oddalenie podtrzymał argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153 poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne kontrolują jedynie legalność zaskarżonej decyzji, a więc prawidłowość zastosowania przepisów obowiązującego prawa oraz trafność ich wykładni.

Uwzględnienie skargi następuje jedynie wówczas, gdy Sąd stwierdzi, że doszło do naruszenia przepisów prawa (art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2002r Nr 153 poz. 1270 ze zm.) przy czym ocena tego naruszenia następuje w świetle prawa obowiązującego w dacie wydania zaskarżonej decyzji.

Skarga złożona w niniejszej sprawie nie jest zasadna.

Przedmiotem oceny w rozpoznawanej sprawie jest decyzja Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] sierpnia 2007r. utrzymująca w mocy decyzję tego organu wydaną dnia [...] czerwca 2007r. odmawiająca stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora [...] Oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia [...] lipca 2003r. ustalającej okres obowiązku ubezpieczenia.

Art. 16 §1 ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego ustanawia ogólną zasadę trwałości decyzji administracyjnych, od której ustawodawca dopuścił pewne wyjątki.

Jednym z nich jest stwierdzenie nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 kpa. Postępowanie o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej jest więc postępowaniem nadzwyczajnym, którego przedmiotem jest ocena, czy decyzja kończąca postępowanie w sprawie dotknięta jest jedną z wad, enumeratywnie wymienionych w art. 156 § 1 kpa, której wystąpienie powoduje konieczność wyeliminowania takiej decyzji z obrotu prawnego ze skutkiem ex tunc.

Wśród przesłanek wymienionych w w/w przepisie w pkt – cie 2 –gim wymienione jest rażące naruszenie.

O rażącym naruszeniu prawa mówić można tylko wówczas, gdy proste zestawienie treści rozstrzygnięcia z treścią zastosowanego przepisu prawa wskazuje na ich oczywistą niezgodność (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 1988r., sygn. akt III SA 481/88). W konsekwencji traktowanie naruszenia prawa jako "rażące" może mieć miejsce tylko wyjątkowo, a mianowicie, gdy jego waga jest znacznie większa niż stabilność ostatecznej decyzji (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 1995r., sygn. akt III ARN 22/95).

W orzecznictwie sądowym wyrażone były także poglądy, iż jako "rażącego" nie można traktować takiego rozstrzygnięcia, które wynikało z odmiennej interpretacji danej normy. W kwestii tej wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny stwierdzając, że "zarzut rażącego naruszenia prawa musi wynikać z przesłanek nie budzących wątpliwości. Tam natomiast, gdzie zastosowanie przepisu prawa wymaga jego interpretacji i subsumcji do konkretnego stanu faktycznego nie może być mowy

o rażącym naruszeniu prawa" (vide wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, sygn. akt I SA 1506/00).

W rozpoznawanej sprawie organy powołują się na treść art. 69 ust. 1 ustawy

z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych, art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003r. o powszechnym ubezpieczeniu w narodowym Funduszu Zdrowia (obowiązującej do dnia 30 września 2004r.) i art. 11 ust. 1 usatwy z dnia 6 lutego 1997r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym uznały, że obowiązek ubezpieczenia powstaje i wygasa w terminach określonych w przepisach o ubezpieczeniach społecznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby prowadzące działalność gospodarczą od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania jej wykonywania – co oznacza, że osoba fizyczna prowadzi działalność od dnia jej zarejestrowania (art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 1999r. Prawo działalności gospodarczej) do dnia wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej. Taki pogląd podzielały

w orzecznictwie Sądy Administracyjne.

Następnie jednak w orzecznictwie dotyczącym rozważanej kwestii utrwaliła się inna od powyższej linia, która przyjmując, że dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej rodzi jedynie domniemania faktyczne podjęcia działalności

i wykonywania jej do czasu wykreślenia z ewidencji – ( domniemanie o charakterze dowodowym które może być obalone) powoduje, że ocena organu, czy stan faktyczny niewykonywania działalności gospodarczej ma wpływ na podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego musi być poprzedzone stosownym ustaleniem i oceną organu.

Fakt jednak zmiany interpretacji prawa nie może być podstawą dla stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej zarzut rażącego naruszenia prawa musi wynikać z przesłanek nie budzących wątpliwości, a treść decyzji musi pozostawać w oczywistej sprzeczności z treścią przepisu przez ich proste zestawienie. Te przesłanki

w rozpoznawanej sprawie nie zostały spełnione.

Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji wyroku.