drukuj    zapisz    Powrót do listy

6030 Dopuszczenie pojazdu do ruchu, Ruch drogowy, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Uchylono decyzję II i I instancji, III SA/Gd 960/18 - Wyrok WSA w Gdańsku z 2019-03-14, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Gd 960/18 - Wyrok WSA w Gdańsku

Data orzeczenia
2019-03-14 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2018-12-19
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Sędziowie
Janina Guść
Jolanta Sudoł /przewodniczący sprawozdawca/
Paweł Mierzejewski
Symbol z opisem
6030 Dopuszczenie pojazdu do ruchu
Hasła tematyczne
Ruch drogowy
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Uchylono decyzję II i I instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2018 poz 1302 art. 145 par. 1 pkt 1 lit a i c w zw. z art. 135, art. 153
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Dz.U. 2017 poz 1260 art. 72 ust. 1 pkt 1
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - tekst jednoloty
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść, Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2019 r. sprawy ze skargi S. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 31 października 2018 r. nr [...] w przedmiocie rejestracji pojazdu 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 6 czerwca 2018 r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącego S. M. kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 6 czerwca 2018 r. Prezydent Miasta, działając na podstawie m.in. art. 72 ust. 1 pkt 1, art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. -Prawo o ruchu drogowym (t.j.: Dz. U. z 2017 r., poz. 1260 ze zm.), odmówił S. M. rejestracji pojazdu marki Mercedes-Benz C200 o numerze rejestracyjnym [...], numer VIN [...].

W uzasadnieniu organ wskazał, że strona do wniosku o rejestrację pojazdu przedłożyła: dowód rejestracyjny, kserokopię faktury z dnia 21 czerwca 2011 r. wystawioną na sprzedającego A. Sp. z o.o. w W. i kupującego B. Sp. z o.o., oryginał faktury VAT, karty pojazdu, pełnomocnictwo udzielone E. M., oryginał oświadczenia wydanego w dniu 16 stycznia 2018 r. przez A. Sp. z o.o. i kserokopię dokumentu potwierdzającego zawarcie ubezpieczenia OC wystawionego na S. M.

S. M. został wezwany do uzupełnienia braku formalnego, poprzez dostarczenie oryginału faktury pośredniej potwierdzającej nabycie tego pojazdu. Dowodu takiego nie dostarczono. Pełnomocnik strony oświadczył w toku postępowania, iż w jego ocenie dokumentacja przedstawiona do rejestracji pojazdu jest wystarczająca.

Organ wyjaśnił, że do rejestracji pojazdu, wnioskodawca zobowiązany jest dostarczyć dowód własności pojazdu. Dowodem własności pojazdu jest umowa sprzedaży, zamiany, darowizny o dożywocie, czy też faktura VAT potwierdzająca nabycie pojazdu oraz prawomocne orzeczenie sądu rozstrzygające o prawie własności.

Dalej podano, że gdy dane odnoszące się do zbywcy pojazdu zawarte w dowodzie własności pojazdu są niezgodne z danymi właściciela zawartymi we wniosku o rejestrację, jako dowód własności wymagany do rejestracji rozumie się wszystkie dokumenty potwierdzające fakt nabycia pojazdu. Wymagany jest oryginał takiego dokumentu.

Strona nie przedłożyła oryginału dokumentu potwierdzającego własność pojazdu, dlatego wniosek w/w o rejestrację pojazdu nie spełniał wymaganych prawem warunków niezbędnych do rejestracji pojazdu i należało odmówić rejestracji pojazdu.

S. M. złożył odwołanie od w/w decyzji, zarzucając naruszenie art. 72 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Zdaniem strony zbyt daleko idący był wymóg przedstawienia oryginału faktury pośredniej na okoliczność nabycia pojazdu. Oryginał oświadczenia A. Sp. z o.o. jest bowiem dowodem przeniesienia własności pojazdu na rzecz B. Sp. z o.o. A ponadto oświadczenie zostało sporządzone przez osoby upoważnione do reprezentowania spółki, a wymogu tego nie będzie spełniał oryginał faktury, którego dostarczenia wymagał organ. Zdaniem strony oświadczenie stanowi podstawę do ustalenia w sposób bezsporny stanu własnościowego, w sposób daleko bardziej idący niż faktura, której organ się domaga.

Decyzją z dnia 31 października 2018 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 oraz art. 72 ust. 1 pkt 1, art. 73 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

Organ wyjaśnił, że przy wniosku o rejestrację pojazdu, wnioskodawca obowiązany jest przedstawić oryginał dowodu własności pojazdu, a jeżeli pojazd był zarejestrowany także ostatni dowód rejestracyjny. Dokumentem własności jest dokument przenoszący prawo własności, a dowodem rejestracyjnym - dokument sporządzony przez właściwy organ na podstawie dowodu własności. Bowiem osoba, która nie jest właścicielem pojazdu nie może przenosić własności na inną osobę. Dokumenty, które nie odzwierciedlają stanu prawnego pojazdu nie mogą stanowić podstawy do jego zarejestrowania.

W sprawie do wniosku o rejestrację pojazdu z dnia 15 marca 2018r. strona przedłożyła dowód rejestracyjny na właściciela A. Sp. z o.o. i kserokopię faktury VAT z 21 czerwca 2011 r. wystawionej na w/w sprzedającego i kupującego B. Sp. z o.o. W dowodzie rejestracyjnym przedstawionym do rejestracji przedmiotowego pojazdu widniał, jako właściciel A. sp. z o.o., dlatego organ I instancji zasadnie zażądał dostarczenia oryginału faktury potwierdzającej nabycie tego pojazdu przez B. Sp. z o.o. w G.

Kolegium nie podzieliło stanowiska strony, iż dowodem przeniesienia prawa własności jest oświadczenie A. Sp. z o.o.. Dowodem własności pojazdu może być umowa sprzedaży czy faktura VAT potwierdzająca nabycie pojazdu. Dowód ten musi mieć formę oryginału dokumentu. Tak więc oświadczenie, o którym mowa w odwołaniu nie może być takim dowodem.

W sprawie sprzedający nie widniał, jako właściciel pojazdu w dostarczonym do rejestracji - dowodzie rejestracyjnym. Osoba, która nie jest właścicielem pojazdu nie może przenosić własność pojazdu na inną osobę. Dlatego też organ I instancji wzywał stronę do dostarczenia dowodu własności pojazdu.

S. M. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na powyższą decyzję, wnosząc o uchylenie decyzji organów obu instancji.

Zarzucił naruszenie:

̶ art. 77 § 1 k.p.a. w zw. z art. 75 § 1 k.p.a. w zw. z art. 80 k.p.a. poprzez przyjęcie, iż oświadczenie A. Sp. z o.o., z dnia 26 stycznia 2018r. z którego wynika, iż "pojazd marki Mercedes-Benz C200 Kompresor, numer rejestracyjny [...], numer podwozia [...] został sprzedany w dniu 21 czerwca 2011 roku na podstawie faktury [...]. Nabywcą pojazdu była B. Sp. z o.o. posługująca się numerem NIP [...], nie jest potwierdzeniem przeniesienia własności pojazdu na B. Sp. z o.o. w G.;

̶ art. 72 ust 1 pkt. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym polegające na niewłaściwym zastosowaniu, które doprowadziło do uznania, iż oryginał oświadczenia o zbyciu pojazdu, sporządzonego przez zbywcę pośredniego pojazdu, a zarazem podmiot na rzecz którego pojazd jest zarejestrowany pod numerem rejestracyjnym [...], tj. A. Sp. z o.o., nie stanowi dowodu pozwalającego ustalić niesporny stan własnościowy;

̶ § 2 pkt 1 ust. 1 w zw. z § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 11 grudnia 2017 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych, prowadzące do uznania, iż oświadczenie A. Sp. z o.o., z dnia 26 stycznia 2018 r. nie może być dowodem przeniesienia własności pojazdu na B. Sp. z o.o. w G.

Zdaniem skarżącego znikąd nie wynika, że skarżący prawo własności może udowadniać tylko na podstawie umowy sprzedaży, czy też faktury. Wskazał, że treść § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 11 grudnia 2017 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych, nie przystaje do aktualnych rozwiązań podatkowych. Zgodnie bowiem z art. 106e ustawy o VAT wystawienie faktury potwierdzającej sprzedaż nie wymaga podpisu sprzedającego i kupującego. Oryginał faktury może zatem nie zawierać żadnego podpisu.

Dalej podano, że oryginał faktury może również zostać podpisany przez osobę nieupoważnianą do składania oświadczeń w imieniu sprzedającego, a jedynie przez osobę upoważnioną do wystawiania faktur - jak zresztą ma to miejsce w przypadku podpisu na załączonej do akt kserokopii faktury wystawionej przez A. Sp. z o.o.

Z cywilistycznego punktu widzenia faktura jest dokumentem księgowym do celów podatkowych. Z faktury (zewidencjonowanej w dokumentacji podatkowej) wynika jedynie domniemanie, iż odpowiada ona rzeczywistemu przebiegowi operacji gospodarczej.

Tymczasem oryginał oświadczenia A. Sp. z o.o. winien być uwzględniony jako wystarczający dowód przeniesienia własności pojazdu na rzecz B. Sp. z o.o.. Oświadczenie zostało sporządzone przez osoby upoważnione do reprezentowania Spółki (wymogu tego nie będzie spełniał oryginał faktury, którego dostarczenia wymagał organ I instancji). Dokument został bowiem podpisany przez dwóch prokurentów mających umocowanie do składania oświadczeń woli we wszystkich sprawach związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa, za wyjątkiem zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części jak również za wyjątkiem zbycia lub obciążania nieruchomości - art. 109 (1) i 109 (3) k.c. W analizowanym oświadczeniu wskazany jest nabywca pojazdu wraz z jego numerem NIP, dokładnie jest również opisany przedmiot sprzedaży.

W oświadczeniu wskazany jest również numer faktury ze zbycia pojazdu, która w kserokopii zostało dostarczona w toku postępowania o rejestrację pojazdu, co stanowi uwierzytelnienie tej faktury jako czynności dokumentującej sprzedaż pojazdu.

Zdaniem skarżącego, oryginał przedstawionego do akt sprawy oświadczenia stanowi, w świetle treści art. 72 ust. 1 pkt. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym i § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 11 grudnia 2017 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych, wystarczający dowód nabycia przez B. Sp. z o.o. prawa własności pojazdu marki Mercedes - Benz C 200 Kompresor, numer rejestracyjny [...], numer podwozia [...].

W ocenie skarżącego nieuzasadnione było uzależnianie wydania decyzji od przedłożenia przez skarżącego oryginału faktury [...] z dnia 21 czerwca 2011 r. wystawionej przez A. Sp. z o.o. na rzecz B. Sp. z o.o..

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 2107) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi prowadzone jest na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej jako -"p.p.s.a."). W myśl art. 134 § 1 tej ustawy sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Dokonując kontroli legalności zaskarżonej decyzji w tak zakreślonych granicach, Sąd doszedł do przekonania, że przedmiotowa decyzja narusza prawo w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy.

Skarga jest zasadna.

Przedmiotem kontroli Sądu jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 31 października 2018 r., utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 6 czerwca 2018 r., którą odmówił S. M. (dalej jako - "skarżący") rejestracji pojazdu marki Mercedes-Benz C200.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 1260 ze zm., w dalej jako - "ustawa") oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 11 grudnia 2017 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz wymagań dla tablic rejestracyjnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 893 ze zm., w skrócie - "rozporządzenie"). Przepisy powyższych aktów normatywnych określają zasady rejestracji pojazdów samochodowych oraz dopuszczenia ich do ruchu.

Zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy, rejestracji pojazdu dokonuje się na wniosek właściciela, zaś do zarejestrowania niezbędne jest przedstawienie odpowiednich dokumentów.

Zbiór dokumentów niezbędnych do rejestracji pojazdu wskazano w art. 72 ustawy, przy czym zawarty w tym unormowaniu katalog jest wyczerpujący i nie może być rozszerzony przez organy prowadzące postępowanie rejestracyjne (R. A. Stefański, Prawo o ruchu drogowym. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2005, wyd. II). Obowiązek przedstawienia tych dokumentów ciąży na składającym wniosek o zarejestrowanie pojazdu. Stąd w judykaturze przyjęto, że w razie niespełnienia przewidzianych prawem warunków, tj. nie przedłożenia wymaganych dokumentów, nie może nastąpić rejestracja pojazdu. Dokumenty te muszą być prawdziwe nie tylko w znaczeniu formalnym, czyli sporządzone przez powołane do tego organy lub osoby (formalna autentyczność dokumentu), lecz także zgodne ze stanem faktycznym (zob. wyrok NSA z: 12 marca 1998 r., II SA 32/98 i 25 stycznia 2000 r. II SA 2506/99).

Zgodnie z art. 72 ust. 1 ustawy rejestracji dokonuje się na podstawie:

1) dowodu własności pojazdu lub dokumentu potwierdzającego powierzenie pojazdu, o którym mowa w art. 73 ust. 5;

2) karty pojazdu, jeżeli była wydana;

3) świadectwa zgodności WE albo świadectwa zgodności wraz z oświadczeniem zawierającym dane i informacje o pojeździe niezbędne do rejestracji i ewidencji pojazdu, dopuszczenia jednostkowego pojazdu, decyzji o uznaniu dopuszczenia jednostkowego pojazdu albo świadectwa dopuszczenia indywidualnego WE pojazdu - jeżeli są wymagane;

4) zaświadczenia o pozytywnym wyniku badania technicznego pojazdu, jeżeli jest wymagane albo dowodu rejestracyjnego pojazdu lub innego dokumentu wydanego przez właściwy organ państwa członkowskiego, potwierdzającego wykonanie oraz termin ważności badania technicznego;

5) dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany;

6) dowodu odprawy celnej przywozowej, jeżeli pojazd został sprowadzony z terytorium państwa niebędącego państwem członkowskim Unii Europejskiej i jest rejestrowany po raz pierwszy;

6a) dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju albo dokumentu potwierdzającego brak obowiązku zapłaty akcyzy na terytorium kraju albo zaświadczenia stwierdzającego zwolnienie od akcyzy, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, jeżeli samochód osobowy lub pojazd rodzaju "samochodowy inny", podrodzaj "czterokołowiec" (kategoria homologacyjna L7e) lub podrodzaj "czterokołowiec lekki" (kategoria homologacyjna L6e) został sprowadzony z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej i jest rejestrowany po raz pierwszy;

Stosownie natomiast do § 6 ust. 1 rozporządzenia, dowodem własności pojazdu lub jego pojedynczych zespołów jest w szczególności jeden z następujących dokumentów:

1) umowa sprzedaży;

2) umowa zamiany;

3) umowa darowizny;

4) umowa o dożywocie;

5) faktura potwierdzająca nabycie pojazdu;

6) prawomocne orzeczenie sądu rozstrzygające o prawie własności.

2. W przypadku gdy dane odnoszące się do zbywcy pojazdu zawarte w dowodzie własności pojazdu dołączonym do wniosku o rejestrację są niezgodne z danymi właściciela pojazdu zawartymi w dowodzie rejestracyjnym i karcie pojazdu, jeżeli była wydana, dowodem własności są wszystkie dokumenty potwierdzające fakt przeniesienia prawa własności pojazdu.

3. Jeżeli zbywcą pojazdu w przypadku, o którym mowa w ust. 2, jest przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie obrotu pojazdami, jako dowód własności potwierdzający nabycie prawa własności przez tego zbywcę dopuszcza się poświadczoną notarialnie kopię tego dowodu.

4. W oryginale dowodu własności albo kopii dowodu własności przed jej notarialnym poświadczeniem, o których mowa w ust. 3, informacja o cenie pojazdu może być przekreślona w sposób uniemożliwiający odczytanie tej ceny.

5. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do pojazdów sprowadzonych z zagranicy, o których mowa w § 3 ust. 1, w przypadku gdy:

1) przeniesienie prawa własności pojazdu nastąpiło za granicą;

2) zbywcą pojazdu zgłoszonego do pierwszej rejestracji jest przedsiębiorca prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą w zakresie obrotu pojazdami, który sprowadził ten pojazd z zagranicy.

Skarżący do wniosku o rejestrację pojazdu dołączył dokumenty, potwierdzające prawo własności: kopię faktury [...] z dnia 21 czerwca 2011 r. wystawioną przez sprzedającego A. Sp. z o.o. w W. na rzecz kupującego B. Sp. z o.o. w G., oryginał faktury [...] z dnia 30 czerwca 2011 r. wystawionej przez sprzedającego B. Sp. z o.o. w G. na rzecz kupującego - skarżącego, oryginał oświadczenia wydanego w dniu 26 stycznia 2018 r. przez A. Sp. z o.o. w W. (okoliczności poza sporem).

Bezsporne było w sprawie, że w dowodzie rejestracyjnym pojazdu widniał jako właściciel A. Sp. z o.o. W konsekwencji też z uwagi na treść § 6 ust. 2 rozporządzenia organ I instancji zażądał dostarczenia oryginału faktury potwierdzającej nabycie tego pojazdu przez B. Sp. z o.o. w G. od A. Sp. z o.o. w W. Wobec nie przedłożenia oryginału ww. faktury z dnia 21 czerwca 2011 r. (lecz tylko jej kopii), organy odmówiły skarżącemu rejestracji pojazdu.

Zatem istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na pytanie czy ww. dokumenty pozwalały organowi rejestrującemu na przyjęcie, że skarżący przedstawił dowód własności pojazdu, którego rejestracji się domagał. Innymi słowy, czy skarżący skutecznie wykazał, że legitymuje się prawem własności pojazdu, mimo przedłożenia kopii ww. faktury z dnia 21 czerwca 2011 r..

Na tak postawione pytanie, zdaniem Sądu, należy udzielić pozytywnej odpowiedzi.

Istotną okolicznością wymagającą wyjaśnienia w postępowaniu w sprawie rejestracji pojazdu jest ustalenie, czy osoba, na rzecz której ma być dokonana rejestracja, jest właścicielem pojazdu. Rację mają organy, że podmiot któremu nie przysługuje prawo własności (pojazdu), nie może przenieść tego prawa, na inny podmiot.

Jak wynika z powyżej powołanego katalogu, wśród dokumentów niezbędnych do dokonania rejestracji jest - dowód własności pojazdu - który dla organów rejestracyjnych stanowi faktyczną podstawę wydania decyzji o zarejestrowaniu pojazdu na rzecz podmiotu legitymującego się prawem własności (art. 72 ust. 1 ustawy). Do dowodów wskazujących na tytuł własności pojazdu prawodawca zalicza przede wszystkim: umowę sprzedaży, umowę zamiany, umowę darowizny, umowę o dożywocie, fakturę VAT, prawomocne orzeczenie sądu rozstrzygające o prawie własności (§ 6 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Trzeba podkreślić, że katalog ten, nie jest katalogiem zamkniętym, lecz otwartym. Wynika to wprost z literalnego brzmienia § 6 ust. 1 rozporządzenia, w którym prawodawca użył słowa "w szczególności".

Dlatego nie można podzielić stanowiska reprezentowanego przez organ odwoławczy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że dowodem własności pojazdu może być umowa sprzedaży czy faktura VAT potwierdzająca nabycie pojazdu. Jak wskazał WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 26 stycznia 2006 r., II SA/Bk 1074/05 (na tle wcześniejszego rozporządzenia z dnia 22 lipca 2002 r.), użyty w tym przepisie zwrot w szczególności nie może być interpretowany inaczej, jak wyraźne zaznaczenie przykładowego jedynie wyliczenia dokumentów, będących dowodem własności pojazdu. Także NSA w wyroku z 11 maja 1998 r., II SA 283/98, stanowczo stwierdził, że wyliczenie to nie zamyka drogi do wykazania własności pojazdu innymi jeszcze dokumentami, jako że dowody wskazane w rozporządzeniu są najbardziej typowe i najczęściej występują w obrocie prawnym. Odnosząc się w tym miejscu do treści nałożonego na skarżącego zobowiązania, to nie może ujść uwadze, że § 6 ust. 2 rozporządzenia stanowi, że dowodem własności są wszystkie dokumenty potwierdzające fakt przeniesienia prawa własności pojazdu, a więc nie tylko faktura której oryginał skarżący miał przedłożyć. Może to być każdy inny dokument, który potwierdza przeniesienie prawa własności. Przy czym powinny to być, jak podniosły słusznie organy, oryginały dokumentów.

W orzecznictwie NSA wielokrotnie akcentowano, że właściwe organy dokonują rejestracji na podstawie dokumentów potwierdzających niesporne stany w sferze stosunków własnościowych, co oznacza, że nie mogą one ani kreować, ani korygować tychże stosunków. Jeśli wnioskodawca nie przedstawi bezspornych dowodów własności pojazdu i jego podstawowych elementów, organy administracji publicznej obowiązane są odmówić zarejestrowania zgłoszonego pojazdu (wyrok NSA z: 14 października 1998 r., II SA 1093/98, 4 lutego 1998 r., II SA 1258/98). Organ może więc dokonać rejestracji w oparciu o ustalony niesporny stan własności. Ustalenie zaś stanu własności może być dokonane z wykorzystaniem różnych środków dowodowych, ale - efekt tych ustaleń - powinien być bezsporny.

W okolicznościach niniejszej sprawy, zdaniem Sądu orzekającego, przedłożone przez skarżącego dokumenty stanowią dowód własności pojazdu. Oczywiście, sama kopia faktury VAT nr [...] z dnia 21 czerwca 2011 r. wystawiona przez sprzedającego – A. Sp. z o.o. rzecz kupującego – B. Sp. z o.o., nie mogłaby stanowić takiego dowodu oraz stanowić podstawę do zarejestrowania pojazdu. Podobnie, jak i sam oryginał oświadczenia z dnia 26 stycznia 2018 r. A. Sp. z o.o.

Jednak dowód w postaci kopii faktury wystawionej w dniu 21 czerwca 2011 r. przez sprzedającego A. Sp. z o.o. na rzecz kupującego B. Sp. z o.o., należy oceniać poprzez pryzmat oryginału oświadczenia z dnia 16 stycznia 2018 r. złożonego przez A. Sp. z o.o., które bezpośrednio odnosi się do treści wystawionej przez ten podmiot faktury, dokumentującej sprzedaż przez niego pojazdu w dniu 21 czerwca 2011 r.

Przedmiotowe oświadczenie, nie tylko potwierdza, iż taka faktura została przez ten podmiot rzeczywiście wystawiona, ale przede wszystkim, że na jej podstawie pojazd samochodowy został sprzedany B. Sp. z o.o.

Ponadto, w oświadczeniu tym dokładnie opisano przedmiot sprzedaży "pojazd marki Mercedes-Benz C200 Kompresor, numer rejestracyjny [...], numer podwozia [...], w sposób pozwalający na jego jednoznaczną identyfikację, a także podmiot B. Sp. z o.o. posługujący się numerem NIP [...], który nabył w dniu 21 czerwca 2011 r. pojazd. Trzeba zaznaczyć, że w sprawie nie było kwestionowane umocowanie prokurentów podpisujących oświadczenie w imieniu spółki A. (prokura łączna). Do oświadczenia został załączony aktualny odpis KRS-u tej spółki.

Dokumenty w postaci: kopii faktury i odnoszącego się do niej oświadczenia podmiotu, który ją wystawił, pozostają w ścisłym i bezpośrednim związku. Ich treść w sposób nie budzący wątpliwości potwierdza przeniesienie prawa własności pojazdu na B. Sp. z o.o., a wraz z fakturą sprzedaży VAT z dnia 30 czerwca 2011 r., wystawioną przez tą spółkę na skarżącego, pozwalają na prześledzenie - ciągu zmian - dotyczących własności pojazdu. Razem stanowią więc bezsporne dokumenty prawa własności. W okolicznościach niniejszej sprawy oraz w świetle poczynionych uwag, odmowa rejestracji pojazdu z uwagi na brak oryginału faktury VAT [...] z dnia 21 czerwca 2011 r., nie może być aprobowana, zwłaszcza że w uzasadnieniach zapadłych orzeczeń nie wskazano na istnienie innych przeszkód.

Jest oczywiste, że dowód własności pojazdu obowiązany jest przedstawić podmiot występujący o zarejestrowanie pojazdu, przy czym dowód taki nie może wywoływać wątpliwości ani co do przedmiotu własności, ani też co do podmiotu, któremu przysługuje prawo własności. Przedłożone zaś przez skarżącego dokumenty takich uzasadnionych wątpliwości nie wywołują.

Mając na uwadze powyższe Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c w zw. z art. 135 p.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta.

Wskazania co do dalszego postępowania wynikają z dokonanych w sprawie rozważań i wiążą organy w świetle art. 153 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt