drukuj    zapisz    Powrót do listy

6139 Inne o symbolu podstawowym 613, Administracyjne postępowanie Scalanie gruntów Ochrona przyrody, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, Oddalono skargę, II SA/Bk 762/09 - Wyrok WSA w Białymstoku z 2010-03-30, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Bk 762/09 - Wyrok WSA w Białymstoku

Data orzeczenia
2010-03-30 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-12-07
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku
Sędziowie
Danuta Tryniszewska-Bytys /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6139 Inne o symbolu podstawowym 613
Hasła tematyczne
Administracyjne postępowanie
Scalanie gruntów
Ochrona przyrody
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2003 nr 178 poz 1749 art. 29 ust. 1
Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów - tekst jednolity.
Dz.U. 2009 nr 151 poz 1220 art. 83 ust. 1
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody - tekst jednolity
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 28, 145 par. 1 pkt 4
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2005 nr 240 poz 2027 art. 23
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne - tekst jednolity
Tezy

Stroną postępowania w przedmiocie usunięcia drzew i krzewów jest posiadacz nieruchomości, a jeżeli nie jest on jednocześnie właścicielem - to także jej właściciel, gdyż oboje mają interes prawny w rozumieniu art. 28 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w toczącym się postępowaniu Nie jest stroną postępowania prowadzonego na podstawie wyżej wskazanego przepisu właściciel nieruchomości sąsiedniej, bowiem nie można przypisać mu interesu prawnego w rozumieniu art. 28 Kpa.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska – Nazarczyk, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 09 marca 2010 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] września 2009 r. znak [...] w przedmiocie odmowy uchylenia we wznowionym postępowaniu decyzji w sprawie zezwolenia na wycięcie drzew oddala skargę

Uzasadnienie

II SA/Bk 762/09

UZASADNIENIE

Postanowieniem z [...] lutego 2009 r. nr [...] Starosta B. wznowił na wniosek A. P. postępowanie administracyjne zakończone własną decyzją z [...] marca 2008 r. nr [...], którą udzielił Wójtowi Gminy B. P. zezwolenia na wycięcie kilkunastu drzew na działce nr a położonej w obrębie gruntów wsi K.

Powyższe postanowienie było kolejnym w sprawie zainicjowanej wnioskiem A. P. z 16 maja 2008 r. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją z [...] marca 2008 r. Po raz pierwszy Starosta B. decyzją z [...] czerwca 2008 r. odmówił wznowienia postępowania z uwagi na brak u wnioskodawcy przymiotu strony, która to decyzja została utrzymana w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. w dniu [...] sierpnia 2008 r. W wyniku złożonej do sądu administracyjnego przez A. P. skargi – organ odwoławczy w trybie autokontroli decyzją z [...] października 2008 r. uwzględnił skargę i uchylił własną decyzję z [...] sierpnia 2008 r. oraz decyzję Starosty B. z [...] czerwca 2008 r. oraz przekazał temu organowi sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu decyzji autokontrolnej podano, że sprawa nie została wyczerpująco wyjaśniona, w szczególności w zakresie "stosunków własnościowych oraz rzeczywistego położenia drzew" objętych wnioskiem o wydanie zezwolenia. Kolegium oceniło jako zasadne zarzuty skarżącego, iż nie wskazano na mapie geodezyjnej działki nr a zaewidencjonowanej jako droga gminna oraz nie dołączono do akt dokumentów dotyczących podziału działki nr b.

Przedmiotowe postanowienie z [...] lutego 2009 r. jest wynikiem powyższego rozstrzygnięcia SKO z [...] października 2008 r.

W wyniku ponownie przeprowadzonego postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania - Starosta B. decyzją z [...] czerwca 2009 r. nr [...] odmówił uchylenia własnej ostatecznej decyzji z [...] marca 2008 r. zezwalającej Wójtowi Gminy B. P. na wycięcie drzew rosnących na działce nr a położonej w obrębie wsi K.

W kwestii formalnej wskazano w uzasadnieniu, że wniosek o wznowienie postępowania został złożony w ustawowym terminie.

W oparciu o zgromadzony materiał dowodowy ustalono, że działka nr b o pow. 0,57 ha była objęta postanowieniem Starosty B. z [...] sierpnia 2002 r. dotyczącym postępowania scaleniowego gruntów wsi K. Zatwierdzenie scalenia nastąpiło decyzją w/w Starosty z [...] lutego 2003 r., na której to podstawie dotychczasowa działka nr b otrzymała nowy numer a i powierzchnię 0,6931 ha. Organ prowadzący postępowanie wznowieniowe, odwołując się do art. 17 ust. 3 ustawy o scalaniu i wymianie gruntów (Dz. U. z 2003 r. Nr 178, poz. 1749 ze zm.) i art. 48 Kodeksu cywilnego ustalił, że grunty wydzielone w/w decyzją na cele miejscowej użyteczności publicznej pod ulice i drogi oraz części składowe tych gruntów w postaci nasadzeń - przeszły na własność gminy. Potwierdza to, zdaniem organu, treść zapisów decyzji, iż "drzewostan na nowo projektowanych drogach pozostaje w dyspozycji Wójta Gminy B. P.". W postępowaniu wyjaśniającym, z uwagi na zastrzeżenia A. P. co do nieprawidłowego ustalenia szerokości działki nr a, a w konsekwencji i położenia drzew przeznaczonych do wycinki – organ przeprowadził dowód z kopii mapy zasadniczej zawierającej sytuację terenowo – prawną przebiegu granic między działkami nr b i c we wsi K., aktualnej na dzień 14 marca 2009 r. W oparciu o treść mapy organ ustalił, że szerokość działki nr a stanowiącej obecnie drogę gminną wynosi 6 m, a przeznaczone do wycinki drzewa znajdują się w odległości od 40 do 110 cm od linii granicznej. W postępowaniu administracyjnym przed organem I instancji przeprowadzono również na wniosek strony czynność wznowienia znaków granicznych pomiędzy działkami nr a i c, z której to czynności sporządzono protokół, podpisany następnie bez zastrzeżeń przez A. P. W ten sposób strona, zdaniem organu, potwierdziła, że położenie odszukanych i zastabilizowanych znaków granicznych nie budzi wątpliwości. Organ podał nadto, że strony pouczono o możliwości wszczęcia przed sądem powszechnym sprawy o rozgraniczenie na podstawie art. 39 ustawy z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, jednak przedmiotowy spór nie został wszczęty, zaś kompetencji do jego rozstrzygnięcia nie ma również organ prowadzący postępowanie w przedmiocie wznowienia.

Zdaniem Starosty zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności sporządzona dokumentacja geodezyjna wskazuje, że drzewa objęte wnioskiem o zezwolenie na wycięcie znajdują się na działce nr a należącej do Gminy B. P. Powyższe, zdaniem organu, wyklucza możliwość przyjęcia, by A. P. powinien być traktowany jako strona postępowania o wydanie przedmiotowego zezwolenia, a w konsekwencji – nie może być również stroną postępowania o jego wznowienie. Z uwagi na brak tytułu prawnego do działki nr a, brak jest po jego stronie interesu prawnego.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył A. P. zarzucając jej naruszenie art. 151 § 1 pkt 1 w zw. z art. 149 § 2 kpa w zb. z art. 7, 9, 10, 77 § 1 i art. 80 Kpa poprzez przyjęcie błędnego ustalenia właściciela działki nr a oraz oparcie rozstrzygnięcia na wadliwym wyniku postępowania rozgraniczeniowego działek nr a i c. Zarzucił również naruszenie art. 83 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody poprzez błędne ustalenie, że Wójt Gminy B. P. był jednocześnie posiadaczem nieruchomości i jej właścicielem w dniu wydania zezwolenia na dokonanie wycinki drzew.

Podniósł, że rozgraniczenia działek dokonano nieprawidłowo, bez uwzględnienia starych znaków granicznych i istniejącego między działkami starego ogrodzenia. Pominięto fakt, że linia granicy działek wskazana przez geodetę nie biegła prostopadle do ulicy, ale ukosem. Wskazał, że Gmina B. P. nie była w dacie wydawania zezwolenia na wycinkę drzew właścicielem działki nr a. Przedmiotowa działka, zdaniem odwołującego się, po uwłaszczeniu carskim w 1863 r. stanowiła tzw. prohołuk czyli ogólnodostępną, wiejską drogę dojazdową do gruntów rolnych i leśnych i nigdy nie była zaliczana do dróg publicznych, natomiast stanowiła własność wszystkich mieszkańców wsi. Przedmiotową drogę zaliczono do dróg gminnych w 2008 r. na podstawie uchwały nr XXIV/123/08 z 30 grudnia 2008 r. – podjętej, zdaniem strony, bezprawnie, bez uzyskania zgody mieszkańców wsi.

Decyzją z [...] września 2009 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy.

Organ ustalił, że przedmiotem sporu w sprawie jest legitymacja A. P. do złożenia wniosku o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Starosty B. z [...] marca 2008 r. zezwalającą Wójtowi Gminy B. P. na wycinkę drzew na działce nr a. Kolegium wskazało, że zgodnie z art. 83 ust. 1 ustawy o ochronie przyrody o zezwolenie na wycinkę drzew może wystąpić wyłącznie posiadacz nieruchomości, na której rosną drzewa lub krzewy - za zgodą właściciela, a w przypadku braku posiadacza – sam właściciel. Tylko wymienione osoby, będące właścicielami lub posiadaczami nieruchomości na dzień złożenia wniosku o zezwolenie, posiadają status strony w postępowaniu o zezwolenie na wycięcie drzew. W przeprowadzonym w tym kierunku postępowaniu wyjaśniającym ustalono, że działka nr a powstała w wyniku postępowania scaleniowego zakończonego decyzją Starosty B. w dniu [...] lutego 2003 r. i od tego czasu stanowi własność Gminy B. P. Wraz z wnioskiem o zezwolenie Gmina przedłożyła wypis z ewidencji gruntów datowany na 11 lutego 2008 r., z którego wynikało, że działka nr a jest należącą do niej drogą gminną. Ponadto, jak wskazano, w dniu 06 lutego 2008 r. przeprowadzono z udziałem A. P., który nie wnosił zastrzeżeń, procedurę wznowienia znaków granicznych między działką nr a i c. Powyższe postępowanie wyjaśniające nie pozwala na ocenę, że A. P. jest właścicielem lub posiadaczem działki nr a, a tym samym, że przysługuje mu przymiot strony w postępowaniu o zezwolenie na wycięcie drzew na tej działce. Interesu prawnego po stronie w/w nie tworzy fakt posiadania praw do działki przed scaleniem, bowiem w wyniku scalenia nastąpiła zmiana stosunków własnościowych i obecnie prawa do działki nr a posiada Gmina B. P.

Odnośnie formułowanych pod adresem Gminy B. P. roszczeń cywilnych, zarzutów naruszenia prawa w postępowaniu scaleniowym oraz nieprawidłowego zaliczenia działki nr a do kategorii dróg gminnych SKO wskazało, że nie jest uprawnione do rozstrzygania przedmiotowych kwestii. Tytułem wyjaśnienia wskazano, że podjęcie uchwały o zaliczeniu do kategorii dróg gminnych nie mogło mieć wpływu na prawo Gminy do działki nr a, bowiem ta w dniu wydania uchwały stanowiła drogę wewnętrzną w rozumieniu art. 8 ustawy o drogach publicznych.

Skargę na powyższą decyzję złożył do sądu administracyjnego A. P. Zarzucił w niej:

1. wadliwe ustalenie stanu faktycznego i błędne przyjęcie – bez przeprowadzenia postępowania rozgraniczeniowego przez Gminę B. P. i Starostę B. - granic działki oznaczonej nr geod. a położonej w obrębie wsi K.,

2. naruszenie przepisu art. 149 § 3 w zw. z art. 28 Kpa i w zbiegu z art. 7, 9, 10, 77 § 1 i 80 Kpa poprzez błędne przyjęcie, że skarżący nie ma interesu prawnego w sprawie i z tego też względu nie może mieć statusu strony,

3. naruszenie przepisu art. 83 ust. 1 w zw. z art. 90 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody poprzez przyjęcie, bez przeprowadzenia żądanych dowodów przez Gminę i Starostwo w B. P., iż obecnie sporny dwumetrowy pas nieruchomości przylegający do drogi jest częścią drogi jako działki oznaczonej nr a, gdy faktycznie tenże pas gruntu położony jest poza drogą, która jest nasypem i konfiguracyjnie jest zespolony w jedną całość z działką nr c, stanowiącą własność skarżącego.

Wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji przez jej uchylenie, jak i uchylenie decyzji organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu skargi eksponował wszystkie wcześniej podnoszone okoliczności związane z przebiegiem granicy zarzucając nieprzeprowadzenie w postępowaniu dotyczącym zezwolenia na wycięcie drzew rozgraniczenia jego działki nr c ze sporną drogą nr a. Kwestionował dokonane ustalenie granicy i powoływał się na mapy sprzed postępowania scaleniowego, jakie miało miejsce w 2003 r. Domagał się ustalenia, w jakich okolicznościach doszło do podziału drogi nr b, w wyniku którego powstała działka nr a. Wskazywał, że od bardzo dawna sporne drzewa rosły na jego nieruchomości, zasadził je dziadek skarżącego i Gmina nigdy nie była ich właścicielem. Granicę wyznaczał i wyznacza, jego zdaniem, płot niezmieniający położenia od 40-tu lat i drzewa, które rosły za płotem na posesji skarżącego. Jak wskazywał – "wpisać do ewidencji można różne rzeczy, ale najpierw należy udowodnić swoje prawa właścicielskie ...".

Odpowiadając na skargę SKO wnosiło o jej oddalenie przedstawiając historię wprowadzenia zmiany numerów i powierzchni działki b na nr a. Podkreślono, że decyzja zatwierdzająca plan scalenia z 2002 r. stanowiła tytuł ujawnienia nowego stanu prawnego w księgach wieczystych i podstawę do wprowadzenia uczestników scalenia w posiadanie wydzielonych im gruntów. Od tego czasu w ewidencji gruntów nieruchomość figuruje jako własność Gminy B. P.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jako niezasadna podlegała oddaleniu, bowiem zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca jej wydanie decyzja Starosty Powiatowego w B. P., odpowiadały prawu.

Sporna decyzja została wydana w postępowaniu wznowieniowym w stosunku do decyzji Starosty Powiatowego w B. P. z [...] marca 2008 r. nr [...] udzielającej Wójtowi Gminy B. P. zezwolenia na wycinkę drzew usytuowanych na działce nr a we wsi K. w pasie drogowym drogi wewnętrznej.

Wniosek o wznowienie postępowania złożył A. P. – właściciel działki nr c, który nie był uczestnikiem postępowanie zakończonego podaną powyżej decyzją. Podstawę wznowienia stanowił przepis art. 145 § 1 pkt 4 Kpa i prawidłowo, po wykazaniu przez wnioskującego o wznowienie zachowania terminu – postanowieniem z [...] lutego 2009 r. nr [...] postępowanie zostało wznowione, bowiem żądając wznowienia wykazano ustawową podstawę. Dalszą czynnością organu, który wydał postanowienie w przedmiocie wznowienia postępowania było zbadanie, czy wskazana podstawa wznowienia istotnie w przeprowadzonym i zakończonym postępowaniu zaistniała. W sprawie niniejszej należało zbadać, i to organy uczyniły, czy A. P. przysługiwał status strony w postępowaniu z wniosku gminy o zezwolenie na wycięcie drzew na działce nr a, który to status gwarantowałby udział w tym postępowaniu.

Skład orzekający w sprawie niniejszej podziela ustalenia faktyczne oraz ocenę prawną dokonaną w tym przedmiocie i wyrażoną w zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Starosty.

Zgodnie z treścią art. 83 ust. 1 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.) usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości może nastąpić, z zastrzeżeniem ust. 2, po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta na wniosek posiadacza nieruchomości. Jeżeli posiadacz nieruchomości nie jest właścicielem - do wniosku dołącza się zgodę jej właściciela. Podstawowy problem dotyczy odpowiedzi na pytanie, czy drzewa przewidziane do wycinki znajdowały się na nieruchomości stanowiącej własność Gminy. Potwierdzające taki stan stanowisko organów, wbrew twierdzeniom skarżącego, nie budzi wątpliwości. Przede wszystkim nie sposób przyjąć logiki wywodów skarżącego, iż stan prawny nieruchomości i granic między działkami nr c i a (poprzednio b) należy ustalać według stanu postępowania scaleniowego z 1930 r. Nie kwestionując ustalenia stanu prawnego decyzją scaleniową podawaną przez skarżącego trzeba zauważyć, że przez lata (80 lat) stan ten mógł wielokrotnie ulec zmianie. Jak trafnie ustaliły organy, taką ostatnią zmianę wprowadziło kolejne postępowanie scaleniowe zainicjowane decyzją z [...] lipca 2002 r. i rozszerzone decyzją [...] sierpnia 2002 r. nr [...], którą dodatkowo objęto scaleniem "grunty położone na terenie wsi K. będące we władaniu Urzędu Gminy w B. P. w odniesieniu do działki nr b o pow. 0,57 ha (droga)". Plan scalenia został zatwierdzony decyzją z [...] lutego 2003 r. nr [...], która, jak wynika z umieszczonej na niej adnotacji, uprawomocniła się 02 kwietnia 2003 r. Z punktu II ppkt 6 decyzji wynika, iż opracowany i wyznaczony na gruncie przez geodetę projekt scalenia obiektu "K." gm. B. P. – uwidoczniony na mapach obszaru scalenia kolorem czerwonym (z poprawkami zaznaczonymi kolorem niebieskim) i wykazany w rejestrze szacunkowym – został zatwierdzony z jednoczesnym umieszczeniem na nim klauzuli o zatwierdzeniu. Potwierdzeniem powyższego jest dołączona mapa geodezyjna z zaznaczoną kolorem czerwonym sporną działką, a dokładnie jej fragmentem, bowiem cała droga w postaci działki nr a ma o wiele dłuższy przebieg, niż wzdłuż działki nr c. Znajduje się na niej następujący opis: "Projekt ogólny scalenia gruntów część graficzna Skala 1:5000".

Korelują z tymi dokumentami pozostałe dokumenty geodezyjne znajdujące się w aktach sprawy oraz nadesłane sądowi w dniu 17 marca 2010 r. i w dniu 24 marca 2010 r.

Decyzja zatwierdzająca plan scalenia została wywieszona w odpowiednich urzędach gmin (B. P. i B.) na okres 14 dni, przesłana do V Wydziału Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w B. P. oraz do operatu ewidencji gruntów i do operatu technicznego, co wynika z wykazu pkt 1 – 15 tej decyzji.

Tak, jak ustalono w postępowaniu administracyjnym, przedmiotowa decyzja z [...] lutego 2003 r. stworzyła stan prawny nieruchomości objętych scaleniem i zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 178, poz. 1749 ze zm.) stanowiła tytuł i podstawę do ujawnienia tego stanu prawnego w księgach wieczystych, a na podstawie przepisów ustawy z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.) stanowiła podstawę do wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów. Ewidencja gruntów nie tworzy stanów prawnych, ale rejestruje stany prawne wynikające z określonych dokumentów urzędowych, a zatem stany ustalane w innym trybie lub przez inne organy orzekające. Podstawę wpisów w ewidencji gruntów stanowią prawomocne decyzje i orzeczenia oraz odpisy aktów notarialnych, z których wynikają zmiany objęte ewidencją gruntów i budynków (art. 23 pr. geodezyjnego i kartograficznego). Organy ewidencyjne nie są uprawnione do weryfikacji dokumentów, na podstawie których dokonują zmian. Ochronie i rejestracji praw podmiotowych służą księgi wieczyste, a spory na tle własności i sposobu korzystania z nieruchomości mogą być dochodzone przed sądami powszechnymi lub w innych odrębnych postępowaniach (wyrok NSA z 15.04.2008 r., I OSK 666/07; wyrok WSA w Warszawie z 17.09.2007 r., VIII SA/Wa 457/07; wyrok WSA w Kielcach z 28.08.2008 r., II SA/Ke 303/08 – dostępne na http://orzeczenia.nsa.gov.pl). W postępowaniu wyjaśniono, że zmiany stanu prawnego nieruchomości nr b (obecnie nr a) – wówczas drogi wewnętrznej wsi K., a obecnie drogi gminnej, nastąpiły na skutek wyniku postępowania scaleniowego przeprowadzonego w latach 2002 – 2003, zakończonego decyzją z [...] lutego 2003 r. Zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy o scalaniu i wymianie gruntów - grunty wydzielone na cele miejscowej użyteczności publicznej oraz pod ulice i drogi przechodzą na własność gminy. Przebieg linii granicznej wynikającej ze stanu prawnego ukształtowanego decyzją z [...] lutego 2003 r. nie budzi wątpliwości, że sporne drzewa usytuowane są w pasie drogowym działki nr a. Wynika to jednoznacznie z przedłożonych dokumentów geodezyjnych, a zwłaszcza protokołu oględzin z 23 kwietnia 2009 r., szkicu pomiaru szczegółów sytuacyjnych z 31 marca 2009 r. i kopii mapy zasadniczej z 03 kwietnia 2009 r. Skarżący nie przedłożył żadnego przeciwdowodu. Przedłożone w postępowaniu przed sądem dokumenty ze scalenia z 1930 r. stanowią potwierdzenie stanu prawnego wówczas ustalonego, a nie istniejącego obecnie.

Fakt nieakceptowania wyników scalenia z 2003 r. i podnoszone względem niego zastrzeżenia nie mogą zmienić skutków prawnych prawomocnej decyzji z [...] lutego 2003 r., które wiążą i organy państwowe, i obywateli. Instrukcyjnie tylko należy wyjaśnić skarżącemu, że wobec postępowania scaleniowego nie musiało toczyć się oddzielne postępowanie w przedmiocie podziału działek objętych scaleniem, ani odrębne postępowanie o rozgraniczenie nowopowstałych w wyniku scalenia nieruchomości, co wynika ze specyfiki postępowania scaleniowego.

Natomiast właściciel nieruchomości jest uprawniony w każdym czasie zainicjować postępowanie rozgraniczeniowe. Dopóki funkcjonuje w obrocie prawnym decyzja z [...] lutego 2003 r., dopóty wywołuje ona skutki prawne w zakresie nieruchomości nią objętych, a do tych należą zarówno nieruchomość skarżącego, jak i sporna droga nr a, stanowiąca własność Gminy B. P.

Podnoszony fakt zaliczenia drogi wewnętrznej do kategorii dróg gminnych w późniejszym dopiero okresie nie wywiera żadnego wpływu na skutki postępowania scaleniowego, a ewentualne roszczenia odszkodowawcze także stanowią zakres innego postępowania.

Podsumowując powyższe rozważania należy podzielić ocenę zaprezentowaną w zaskarżonej decyzji i decyzji pierwszoinstancyjnej, że w postępowaniu o zezwolenie na wycięcie drzew na działce nr a stroną była wyłącznie Gmina B. P. jako jej właściciel, natomiast skarżącemu ten status nie służył, skoro przedmiot postępowania nie dotyczył jego nieruchomości według stanowiącego w dacie orzekania stanu prawnego nieruchomości.

W orzecznictwie oraz doktrynie ugruntowany pozostaje pogląd, że stroną postępowania w przedmiocie usunięcia drzew i krzewów jest posiadacz nieruchomości, a jeżeli nie jest on jednocześnie właścicielem - to także jej właściciel, gdyż oboje mają interes prawny w rozumieniu art. 28 Kpa w toczącym się postępowaniu (vide wyroki WSA w Warszawie z 21.11.2008 r., IV SA/Wa 1531/08, Lex nr 521849 oraz z 28.04.2008 r., IV SA/Wa 2318/07, Lex nr 516094). Identyczne stanowisko prezentuje doktryna (vide J. Ciechanowicz - McLean, K. Biernat, P. Mierzejewski, D. Trzcińska, "Polskie prawo ochrony przyrody" Warszawa 2006, s. 92). Nie jest stroną postępowania prowadzonego na podstawie wyżej wskazanego przepisu właściciel nieruchomości sąsiedniej, bowiem nie można przypisać mu interesu prawnego w rozumieniu art. 28 Kpa.

Skoro skarżący nie posiadał statusu strony w postępowaniu zakończonym decyzją z [...] marca 2008 r. zezwalającą na wycięcie drzew, nie mogła być ta decyzja uchylona na skutek wznowienia postępowania na żądanie osoby, która oparła wniosek o wznowienie na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 Kpa.

Zważywszy, że zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, skarga podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.



Powered by SoftProdukt