Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja, Sędzia NSA Witold Falczyński (sprawozdawca), Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 stycznia 2014 r. sprawy ze skarg J. S. i B. C. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia braku potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięcia oddala skargi.

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] Wójt Gminy B. orzekł o odstąpieniu od obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia pod nazwą "Budowa wolnostojących paneli fotowoltaicznych wraz z infrastrukturą techniczną o mocy do 1000 kW" na części działek ewidencyjnych nr [...] i [...], zlokalizowanych w miejscowości S., gmina B.

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia wskazano, że w dniu 17 stycznia 2013 r. firma S. Sp. z o.o. z siedzibą w S. wystąpiła do Wójta Gminy B. z wnioskiem o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedmiotowego przedsięwzięcia. W toku postępowania organ I instancji zwrócił się do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. oraz Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w L. o wydanie opinii w sprawie konieczności przeprowadzenia w niniejszej sprawie oceny oddziaływania na środowisko. Oba te organy w pismach wydanych w dniu [...] stycznia 2013 r. stwierdziły, że w przypadku przedmiotowej inwestycji obowiązek taki nie zachodzi.

W wyniku analizy dokumentów złożonych przez inwestora oraz ww. pism organów opiniujących Wójt Gminy B.j uznał, że planowane przedsięwzięcie zalicza się do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, dla których może być wymagane przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko. Analizując uwarunkowania określone w art. 63 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, organ doszedł jednak do wniosku, że w niniejszej sprawie brak jest takiej konieczności. Przedmiotowe przedsięwzięcie realizowane będzie na działkach nr ewid. [...] i [...], stanowiących grunty orne i pastwiska położone poza siedliskami przyrodniczymi. Polegać ono będzie na budowie elektrowni fotowoltaicznej, którą tworzyć będą: panele fotowoltaiczne, konwertery, transformatory, przyłącza elektroenergetyczne, infrastruktura naziemna i podziemna oraz linie kablowe energetyczno-światłowodowe. Panele zainstalowane zostaną na aluminiowych stelażach wykonanych w wersji stacjonarnej, posadowionych bezpośrednio w gruncie. Energia elektryczna produkowana przez tę elektrownię będzie dostarczana do sieci energetycznej poprzez stację transformatorową oraz linię napowietrzno - kablową. Powierzchnia terenu przeznaczonego pod lokalizację elektrowni wraz z instalacją towarzyszącą wynosić zaś będzie do 2,69 ha.

Organ I instancji wskazał, że na obszarze działek objętych realizacją przedmiotowego przedsięwzięcia inwestor nie przewiduje prowadzenia gospodarki rolnej. Nie będą też stosowane żadne środki chemiczne związane z ochroną roślin. Jedynym zabiegiem agrotechnicznym dla utrzymania odpowiedniej wysokości traw będzie mechaniczne sezonowe koszenie powierzchni trawiastych pod panelami i pomiędzy ich zespołami.

W ocenie Wójta Gminy B. z analizy karty informacyjnej przedsięwzięcia nie wynika możliwość wystąpienia oddziaływań skumulowanych z innymi przedsięwzięciami. Na etapie realizacji tego zamierzenia wykorzystywane będą surowce naturalne (woda, piasek) w ilościach wynikających z wyliczeń projektowych przy założonej technologii robót. W fazie tej wystąpią uciążliwości akustyczne związane z emisją hałasu na poziomie 88-100dB oraz emisja zanieczyszczeń gazowych i pyłowych do powietrza związana z transportem materiałów budowlanych, pracą maszyn budowlanych, a także emisja związana z przemieszczaniem materiałów sypkich i pylastych. Emisje te będą jednak miały charakter czasowy, a zasięg ich oddziaływania ograniczy się do najbliższego otoczenia prowadzonych prac tj. do terenu, do którego inwestor posiada tytuł prawny. Na etapie robót budowlanych nie będą ponadto powstawały odpady niebezpieczne. Odpady budowlane zostaną natomiast zagospodarowane przez wykonawcę, zaś masy ziemne rozplantowane na terenie działki inwestora.

W okresie funkcjonowania elektrownia będzie wykorzystywać wyłącznie energię słoneczną i niewielkie ilości energii elektrycznej dla własnych potrzeb. Funkcjonowanie elektrowni fotowoltaicznej będzie miało charakter bezobsługowy i nie będzie wymagać budowy zaplecza socjalnego ani infrastruktury wodno-kanalizacyjnej. W ocenie organu nie będzie również generować zanieczyszczeń do powietrza i ścieków. Emisja hałasu będzie miała charakter okresowy i lokalny (związana będzie z pracami konserwacyjnymi), niekumulujący się w środowisku. Bezpośrednie oddziaływanie hałasu będzie odczuwalne w obrębie działek, do których inwestor posiada tytuł prawny oraz w bezpośrednim otoczeniu i w miarę zwiększania odległości będzie maleć, nie powodując pogorszenia warunków akustycznych w strefie zabudowy mieszkaniowej miejscowości S.

Organ I instancji przyznał, że w okresie funkcjonowania elektrowni wytwarzane będą niewielkie ilości odpadów niebezpiecznych związanych z okresowymi pracami konserwacyjnymi urządzeń technicznych. Odpady będą jednak selektywnie gromadzone i przekazywane specjalistycznym firmom posiadającym stosowne zezwolenia. Z Karty Informacyjnej Przedsięwzięcia nie wynika zaś ryzyko wystąpienia poważnej awarii przy zastosowaniu proponowanych substancji i technologii.

Organ I instancji podkreślił również, że planowane przedsięwzięcie realizowane będzie poza terenem zabudowy mieszkaniowej chronionej przed hałasem na mocy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu. Najbliższa zabudowa mieszkaniowa znajdować się będzie w odległości ok. 80 m od terenu realizacji przedsięwzięcia. Przedsięwzięcie będzie ponadto zlokalizowane poza strefami ochronnymi ujęć wody.

Zdaniem Wójta Gminy B. oddziaływanie planowanego przedsięwzięcia na elementy środowiska wynikać będzie głównie ze zmiany przeznaczenia gruntów (ornych i pastwisk) na zabudowę przemysłową (elektrownia fotowoltaiczna) oraz nieznacznej emisji hałasu i zanieczyszczeń do powietrza. Brak jest jednak prawdopodobieństwa przekroczenia ustalonych prawem standardów akustycznych oraz wystąpienia stałych lub długoterminowych przekroczeń poziomów dopuszczalnych zanieczyszczeń powietrza. Przedmiotem oddziaływań nie będą natomiast siedliska przyrodnicze, gatunki zwierząt i ich siedliska oraz ludzie w zabudowie mieszkaniowej. Ponadto realizacja i eksploatacja przedsięwzięcia nie będzie powodować negatywnego wpływu na środowisko związanego z emisją odpadów. Nie spowoduje również zmian stosunków wodnych, zaś planowana gospodarka wodno-ściekowa jest – w ocenie organu – zgodna z wymogami ochrony środowiska. Analiza dokumentacji planowanej inwestycji prowadzi też – zdaniem Wójta – do wniosku, że nie będzie ona wpływać w sposób negatywny na możliwość osiągania celów środowiskowych wynikających z ramowej Dyrektywy Wodnej oraz z Dyrektywy Ptasiej. Jako, że przedsięwzięcie zlokalizowane będzie w odległości ok. 50 km od granicy państwa, brak także prawdopodobieństwa oddziaływania transgranicznego.

Mając na uwadze powyższe ustalenia organ I instancji stwierdził, że wobec zastosowania rozwiązań chroniących środowisko, określonych w złożonych przez inwestora dokumentach, przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko planowanej na działkach nr [...] i [...] elektrowni fotowoltaicznej nie jest konieczne.

Zażalenia na powyższe postanowienie Wójta Gminy B. wnieśli B. C. oraz J. S.

B. C. zarzuciła organowi I instancji naruszenie art. 63 w zw. z art. 75 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko poprzez niezasadne odstąpienie od obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia. Strona wskazała na pominięcie przez organ możliwości oddziaływania projektowanej inwestycji na środowisko, w tym na wody gruntowe, ze względu na używanie do budowy paneli toksycznych pierwiastków (kadmu, arsenu, selenu i telluru), o czym wiadomo z powszechnie dostępnych materiałów naukowych i prasowych. Dodatkowo strona podniosła, iż ze względu na przeznaczenie paneli fotowoltaicznych do użytkowania na zewnątrz, koniecznym jest ustalenie, czy na bezpieczeństwo ich użytkowania nie będą miały wpływu warunki atmosferyczne.

Z kolei J. S. w swym zażaleniu, domagając się uchylenia postanowienia organu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia temu organowi, podniósł zarzut naruszenia art. 63 ust. 1 powołanej wyżej ustawy z dnia 3 października 2008 r. Stwierdził, że organ I instancji nie dokonał konkretnej analizy oddziaływania poszczególnych elementów tworzących elektrownię fotowoltaiczną na środowisko i zdrowie oraz ich analizy na wypadek awarii. Podkreslił przy tym, że do produkcji paneli PV stosowany jest krzem z domieszką takich pierwiastków jak bor, glin, gal, ind lub tal oraz antymon, fosfor, arsen lub bizmut. J. S. wskazał ponadto, że jego wątpliwości budzi informacja o wytwarzaniu niebezpiecznych odpadów, albowiem nie wskazano, jakiego rodzaju odpady to będą. Brak jest również - w jego ocenie – informacji, czy obszar inwestycji będzie zabezpieczony i czy oddziaływanie hałasu będzie odczuwalne w obrębie jego działki. Końcowo wnoszący zażalenie wyraził pogląd, że farmy fotowoltaiczne winno się lokalizować tylko na terenach zdegradowanych, przemysłowych lub jako element zabudowy kubaturowej, jak się to czyni np. w Niemczech.

Po rozpatrzeniu powyższych zażaleń Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Z. postanowieniem z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] – zaskarzonym w niniejszej sprawie – utrzymało w mocy postanowienie organu I instancji.

Kolegium uznało, że organ I instancji prawidłowo przeprowadził postepowanie w przedmiotowej sprawie i podjął w niej właściwe rozstrzygnięcie, w którym wziął pod uwagę wszystkie warunki określone w art. 63 ust. 1 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko. Wójt Gminy B. uzyskał również wymagane prawem opinie stosownych organów, w których stwierdzono brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania planowanej inwestycji na środowisko.

Odnosząc się do zarzutów stron podniesionych w złożonych zażaleniach organ odwoławczy wskazał, że panele fotowoltaiczne co do zasady są użytkowane na zewnątrz i w naturalny sposób narażone na oddziaływanie czynników zewnętrznych. Ryzyko z tym związane jest zatem uwzględniane przy dopuszczeniu ich to stosowania. Ponadto organ uznał za nieuwiarygodnione twierdzenia stron na temat szkodliwości pierwiastków używanych do produkcji paneli fotowoltaicznych, wskazując, że nie przedstawili oni w tym zakresie żadnego źródła lub opracowania naukowego.

Za bezpodstawne Kolegium uznało również argumenty wskazujące na ryzyko skażenia wody w wyniku działania elektrowni fotowoltaicznej. Organ powołał się w tej kwestii na okoliczność, iż pierwsza taka elektrownia w Polsce, funkcjonująca w miejscowości W., zlokalizowana została na działce graniczącej ze stacją uzdatniania wody. W ocenie Kolegium analiza lokalizacji uruchomionych w Polsce instalacji fotowoltaicznych nie potwierdza również stanowiska o sytuowaniu takich przedsięwzięć jedynie na terenach zdegradowanych lub poprzemysłowych.

Skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie na powyższe postanowienie wnieśli J. S. i B. C., domagając się jego uchylenia.

Skarżący J. S. zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie prawa materialnego, tj. art. 63 ust. 1 i 2 w zw. z art. 75 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko w zw. z § 3 ust. 1 pkt 52a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko poprzez ich błędną wykładnię skutkującą niezasadnym odstąpieniem od obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko planowanego przedsięwzięcia oraz niewskazanie szczegółowych przyczyn uzasadniających odmowę jej przeprowadzenia. Zdaniem skarżącego nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Kolegium, iż Wójt Gminy B. w swym postanowieniu odniósł się do wszystkich warunków, jakie przewiduje art. 63 ust. 1 powołanej wyżej ustawy. Nie przeprowadzono bowiem analizy oddziaływania poszczególnych elementów tworzących elektrownię fotowoltaiczną (w szczególności używanych do produkcji paneli fotowoltaicznych pierwiastków toksycznych i rakotwórczych) oraz wpływu wytwarzanego przez nią napięcia i pola magnetycznego na środowisko i zdrowie ludzkie. Organ ten nie wskazał ponadto, w jakiej ilości wytwarzane będą odpady niebezpieczne związane z okresowymi pracami konserwatorskimi urządzeń technicznych planowanej inwestycji. Nie ocenił również ich wpływu na ekologiczne uprawy znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie inwestycji.

Z kolei B. C. w swej skardze wobec zaskarżonego postanowienia sformułowała zarzuty naruszenia :

- art. 144 w zw. z art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. poprzez niezasadne utrzymanie w mocy postanowienia Wójta Gminy B. z dnia 1 lutego 2013 r.;

- art. 77 § 1 w zw. z art. 140 k.p.a. poprzez zaniechanie zebrania materiału dowodowego w sposób wyczerpujący;

- art. 81 w zw. z art. 10 § 1 w zw. z art. 140 k.p.a. poprzez zaniechanie umożliwienia stronie wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów, przez co ustalone w sprawie okoliczności faktyczne nie mogą być uznane za udowodnione;

- art. 124 § 1 i 2 w zw. z art. 107 § 3 w zw. z art. 140 k.p.a. poprzez zaniechanie wyczerpującego uzasadnienia postanowienia zarówno w zakresie podstawy faktycznej, jak i prawnej, przez co znacznie utrudniona jest kontrola międzyinstancyjna zaskarżonego rozstrzygnięcia;

- art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 § 1 i art. 11 w zw. z art. 140 k.p.a. poprzez naruszenie zasad zaufania i czynnego udziału strony w postępowaniu, zaniechanie wyczerpującego zebrania materiału dowodowego w sprawie oraz niewyjaśnienie przesłanek, jakimi organ kierował się przy wyjaśnianiu sprawy;

- art. 104 § 1 k.p.a poprzez wydanie postanowienia zamiast decyzji;

- art. 63 w zw. z art. 75 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko poprzez uznanie, że nie zachodzi potrzeba przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia.

Skarżąca podniosła, że organ odwoławczy nie uzasadnił w sposób wyczerpujący podstawy prawnej i faktycznej podjętego rozstrzygnięcia. Jej zdaniem lektura uzasadnienia prowadzi do wniosku, że ustalenia organu są dowolne i niepoparte szerszym rozeznaniem. Skarżąca stwierdziła, że ze względu na niebezpieczeństwa atmosferyczne oraz konstrukcję instalacji planowanego przedsięwzięcia powinna być przeprowadzona ocena jego oddziaływania na środowisko.

W odpowiedzi na skargi J. S. i B. C. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Z. wniosło o ich oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia. Odnosząc się do zarzutów skarżących organ odwoławczy ponownie podkreślił, że brak konieczności przeprowadzenia w niniejszej sprawie oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko został potwierdzony w opiniach wyspecjalizowanych instytucji, tj. Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w L. i Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. Podniósł również, że skarżący w dalszym ciągu nie wskazali źródeł wiedzy, na jakich opierają swe twierdzenia o ogromnej szkodliwości stosowania paneli fotowoltaicznych.

Na rozprawie w dniu 21 stycznia 2014 r. Sąd - na podstawie art. 111 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - postanowił połączyć do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy ze skargi J. S. (sygn. akt II SA/Lu 542/13) oraz ze skargi B. C. (sygn. akt II SA/Lu 543/13) i prowadzić je pod sygnaturą II SA/Lu 542/13.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Skargi nie zasługują na uwzględnienie.

Ich przedmiotem jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z. z dnia [...] marca 2013 r., którym organ ten utrzymał w mocy postanowienie Wójta Gminy B. z dnia [...] lutego 2013 r. stwierdzające brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia polegającego na budowie wolnostojących paneli fotowoltaicznych wraz z infrastrukturą techniczną o mocy do 1000 kW" na części działek ewidencyjnych nr [...] i [...], zlokalizowanych w miejscowości S., gmina B.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227), dalej jako "ustawa", przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wymaga realizacja następujących planowanych przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko:

1) planowanego przedsięwzięcia mogącego zawsze znacząco oddziaływać na środowisko;

2) planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko został stwierdzony na podstawie art. 63 ust. 1.

Stosownie zaś do art. 63 ust. 1 ustawy obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko stwierdza, w drodze postanowienia, organ właściwy do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, uwzględniając łącznie następujące uwarunkowania:

1) rodzaj i charakterystykę przedsięwzięcia, z uwzględnieniem:

a) skali przedsięwzięcia i wielkości zajmowanego terenu oraz ich wzajemnych proporcji,

b) powiązań z innymi przedsięwzięciami, w szczególności kumulowania się oddziaływań przedsięwzięć znajdujących się na obszarze, na który będzie oddziaływać przedsięwzięcie,

c) wykorzystywania zasobów naturalnych,

d) emisji i występowania innych uciążliwości,

e) ryzyka wystąpienia poważnej awarii, przy uwzględnieniu używanych substancji i stosowanych technologii;

2) usytuowanie przedsięwzięcia, z uwzględnieniem możliwego zagrożenia dla środowiska, w szczególności przy istniejącym użytkowaniu terenu, zdolności samooczyszczania się środowiska i odnawiania się zasobów naturalnych, walorów przyrodniczych i krajobrazowych oraz uwarunkowań miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego - uwzględniające:

a) obszary wodno-błotne oraz inne obszary o płytkim zaleganiu wód podziemnych,

b) obszary wybrzeży,

c) obszary górskie lub leśne,

d) obszary objęte ochroną, w tym strefy ochronne ujęć wód i obszary ochronne zbiorników wód śródlądowych,

e) obszary wymagające specjalnej ochrony ze względu na występowanie gatunków roślin i zwierząt lub ich siedlisk lub siedlisk przyrodniczych objętych ochroną, w tym obszary Natura 2000 oraz pozostałe formy ochrony przyrody,

f) obszary, na których standardy jakości środowiska zostały przekroczone,

g) obszary o krajobrazie mającym znaczenie historyczne, kulturowe lub archeologiczne,

h) gęstość zaludnienia,

i) obszary przylegające do jezior,

j) uzdrowiska i obszary ochrony uzdrowiskowej;

3) rodzaj i skalę możliwego oddziaływania rozważanego w odniesieniu do uwarunkowań wymienionych w pkt 1 i 2, wynikające z:

a) zasięgu oddziaływania - obszaru geograficznego i liczby ludności, na którą przedsięwzięcie może oddziaływać,

b) transgranicznego charakteru oddziaływania przedsięwzięcia na poszczególne elementy przyrodnicze,

c) wielkości i złożoności oddziaływania, z uwzględnieniem obciążenia istniejącej infrastruktury technicznej,

d) prawdopodobieństwa oddziaływania,

e) czasu trwania, częstotliwości i odwracalności oddziaływania.

Stosownie do treści ust. 2 powyższego unormowania, postanowienie wydaje się również, jeżeli organ nie stwierdzi potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

W niniejszej sprawie pozostaje poza sporem, że będąca jej przedmiotem inwestycja należy do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Wprawdzie jej lokalizacja została wyznaczona na terenach ornych i pastwiskach, jednak jej powierzchnia – jak wynika z przedłożonej przez inwestora karty informacyjnej przedsięwzięcia - będzie przekraczać 1 ha, a dokładnie wyniesie 2,69 ha. Zgodnie zaś z § 3 ust. 1 pkt 52 lit. "b" rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 213, poz. 1397) do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się m.in. zabudowę przemysłową, w tym zabudowę systemami fotowoltaicznymi, lub magazynową, wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą, o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 1 ha na obszarach innych niż wymienione w lit. a (obszary objęte formami ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-5, 8 i 9 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody, lub otuliny form ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1-3 tej ustawy), przy czym przez powierzchnię zabudowy rozumie się powierzchnię terenu zajętą przez obiekty budowlane oraz pozostałą powierzchnię przeznaczoną do przekształcenia w wyniku realizacji przedsięwzięcia. W konsekwencji nie budzi wątpliwości, że przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko nie jest w przypadku przedmiotowej inwestycji obligatoryjne, lecz zostało uzależnione od stwierdzenia tego obowiązku przez Wójta Gminy B. przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 63 ust. 1 ustawy.

Oceniając istnienie tego obowiązku Wójt w pierwszej kolejności zobowiązany był zwrócić się o wydanie opinii do właściwego regionalnego dyrektora ochrony środowiska oraz państwowego powiatowego inspektora sanitarnego (art. 64 ust. 1 w zw. z art. 78 ust. 1 pkt 2 ustawy). Wymóg ten w niniejszej sprawie został zachowany. Podkreślić należy, że zarówno Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w L. (pismo z dnia [...] stycznia 2013 r., znak: [...]), jak i Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. (pismo z dnia [...] stycznia 2013 r., znak: [...]) wyrazili stanowisko, iż w przypadku przedmiotowej inwestycji nie zachodzi potrzeba dokonania oceny jej oddziaływania na środowisko.

W ocenie Sądu organ I instancji dokonał prawidłowej, a zarazem rzetelnej oceny zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, na który składały się powyższe opinie oraz dokumentacja przedsięwzięcia przedłożona przez inwestora – firmę S. Sp. z o.o. w S. Organ uwzględnił przy tym warunki określone w art. 63 ust. 1 ustawy, czemu dał wyraz w uzasadnieniu wydanego postanowienia. Dokonując analizy załączonej do wniosku inwestora karty informacyjnej przedsięwzięcia organ wskazał, że oddziaływanie planowanej inwestycji na elementy środowiska, poza oczywistym, wynikającym ze zmiany przeznaczenia gruntów inwestora na zabudowę przemysłową, ograniczać będzie się do nieznacznej emisji hałasu i zanieczyszczeń do powietrza, przy czym oddziaływanie hałasu odczuwalne będzie w zasadzie jedynie w obrębie działki inwestora oraz w jej bezpośrednim otoczeniu, a w miarę zwiększania odległości będzie maleć do poziomu akceptowalnego. Co do zanieczyszczeń powietrza to wystąpią one w zasadzie jedynie na etapie realizacji przedsięwzięcia i będą miały charakter lokalny i krótkotrwały. Brak jest natomiast prawdopodobieństwa, by w okresie funkcjonowania elektrowni przekroczyły one w sposób trwały lub długoterminowy dopuszczalne poziomy. Jednocześnie organ I instancji podkreślił, że przedmiotem oddziaływań nie będą siedliska przyrodnicze, gatunki zwierząt i ich siedliska oraz ludzie w zabudowie mieszkaniowej.

Organ I instancji odniósł się również do kwestii zagrożeń wystąpienia awarii w planowanej inwestycji, co budziło największe zastrzeżenia skarżących. Wskazał, że dokumentacja planowanej inwestycji nie wskazuje na ryzyko wystąpienia poważnej awarii przy zastosowaniu proponowanych substancji i technologii. Wyjaśnił także, że ewentualne prace serwisowe prowadzone będą przez wyspecjalizowane jednostki zewnętrzne, które będą również odpowiadały za zagospodarowanie potencjalnych niewielkich ilości niebezpiecznych odpadów powstałych w wyniku świadczonych usług.

Uznać zatem należy, że Wójt Gminy B., wbrew zarzutom podniesionym w złożonych w niniejszej sprawie zażaleniach i skargach, wyjaśnił w sposób wyczerpujący, z jakich przyczyn realizacja planowanego przedsięwzięcia nie wymaga uprzedniego przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko. W ocenie Sądu charakter i skala planowanej inwestycji oraz istniejące uwarunkowania stanowisko to nakazują uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów skarg należy stwierdzić, że również nie zasługują one na uwzględnienie. Postępowanie dowodowe zostało w niniejszej sprawie przeprowadzone z zachowaniem zasad uregulowanych w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego. W sposób prawidłowy zapewniono również stronom udział w postępowaniu. Należy wyjaśnić, że organy nie były zobowiązane do zawiadomienia stron, przed wydaniem postanowień, o możliwości zapoznania się z materiałem dowodowym oraz składania wniosków. Obowiązek taki, stosownie do art. 10 § 1 k.p.a, ciąży bowiem na ogranie dopiero przed wydaniem decyzji załatwiającej sprawę co do meritum. Podjęte w niniejszej sprawie postanowienia zostały natomiast wydane w ramach postępowania, które zakończone zostanie dopiero poprzez wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia. Nawet jednak gdyby przyjąć, że organy również na obecnym etapie przedmiotowego postępowania zobowiązane były doręczyć stronom zawiadomienia w trybie art. 10 § 1 k.p.a, zarzut naruszenia tego przypisu, podniesiony przez B. C., nie mógłby być skuteczny. Skarżąca nie wykazała bowiem, by brak takiego zawiadomienia uniemożliwił jej podjęcie jakiejkolwiek czynności procesowej i miał wpływ na wynik sprawy, a tylko w takiej sytuacji zarzut taki mógłby odnieść skutek (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2012 r., II GSK 431/12, Lex nr 1145527).

Błędne jest również przekonanie skarżącej, że organy naruszyły dyspozycję art. 104 § 1 k.p.a., poprzez wydanie orzeczenia w formie postanowienia zamiast decyzji. Forma podjętych w niniejszej sprawie rozstrzygnięć odpowiada jednoznacznej w tej kwestii dyspozycji art. 63 ust. 1 i 2 ustawy. Ponownie podkreślić należy, że wydanie przez organ I instancji postanowienia w przedmiocie konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko stanowi jedynie początkowy etap postępowania, które zakończy się dopiero poprzez wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Dopiero ta decyzja stanowić będzie załatwienie sprawy w rozumieniu art. 104 § 1 k.p.a. Wójt Gminy B., stosownie do art. 85 ust. 2 pkt 2 ustawy, będzie natomiast zobowiązany zawrzeć w niej informacje o uwarunkowaniach, o których mowa w art. 63 ust. 1, uwzględnionych przy stwierdzaniu braku potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

Z powyższych względów Sąd uznał za prawidłowe stanowisko organów o braku konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięcia objętego wnioskiem firmy S. Sp. z o.o. z dnia [...] stycznia 2013 r. i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) oddalił skargi.

Niezależnie jednak od przedstawionych rozważań stwierdzić wypada, że w świetle poglądu zaprezentowanego przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 stycznia 2012 r., sygn. akt II OSK 2084/10, wniesienie skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] marca 2013 r. skutkować winno stwierdzeniem nieważności tego rozstrzygnięcia, jako wydanego z rażącym naruszeniem prawa. W przytoczonym wyroku wskazano bowiem, że w myśl art. 65 ust. 2 ustawy, na postanowienie niestwierdzające potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko zażalenie nie przysługuje. NSA uznał, że zgodnie z tym przepisem możliwość wniesienia zażalenia została ograniczona przez ustawodawcę wyłącznie do postanowień, w których stwierdza się obowiązek przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko dla planowanego przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Organ II instancji, do którego wpłynęło zażalenie, powinien zatem na podstawie art. 134 k.p.a. stwierdzić niedopuszczalność zażalenia, a nie rozpatrywać je merytorycznie. Okoliczność powyższa umknęła wprawdzie uwadze Sądu w chwili orzekania, jednak należy podkreślić, że w razie stwierdzenia nieważności zaskarżonego postanowienia, jako podjętego na skutek rozpatrzenia niedopuszczalnego zażalenia, sytuacja prawna stron, w tym również inwestora, nie uległaby w niniejszej sprawie zmianie w stosunku do sytuacji, w jakiej znajdują się oni wobec oddalenia skargi na to postanowienie. W dalszym ciągu w obiegu prawnym pozostałoby bowiem postanowienie Wójta Gminy B. stwierdzające brak potrzeby przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięcia, będącego przedmiotem sprawy.