Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) Sędziowie: WSA Jacek Bursa WSA Krystyna Daniel Protokolant: Anna Balicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi I. K. na bezczynność Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej; I. zobowiązuje Prezydenta Miasta [...] do wydania w terminie 7 dni aktu lub dokonania czynności w przedmiocie objętym wnioskiem skarżącego I. K. z dnia 19 marca 2014 r.; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

W piśmie z dnia 19 marca 2014 r. I. K. wniósł o udostępnienie informacji publicznej w następującym zakresie: "Odpowiedź na skargę (wraz ze wszystkimi załącznikami) Rady Miasta Krakowa z dnia 27 listopada 2013 r, znak [...], wniesioną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Kr 1996/13 (dot. Uchwały Nr LXIX/996/13 Rady Miasta Krakowa z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki takiej opłaty). W odpowiedzi na wniosek proszę przedstawić szczegółowy spis udostępnionych kopii pism.". Jako formę udostępnienia informacji określono przesłanie oddzielnych plików w formacie PDF na adres e-mail [...].

W odpowiedzi na wniosek pismem z dnia 27 marca 2014 r. znak: [...], Prezydent Miasta Krakowa poinformował stronę, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej. Zgodnie z treścią art. 12a § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi akta sprawy udostępnia się stronom postępowania. Strony mają prawo przeglądać akta sprawy i otrzymywać odpisy, kopie lub wyciągi z tych akt.

Pismem z dnia 15 września 2014 r. I. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Prezydenta Miasta Krakowa w przedmiocie nieudostępnienia informacji publicznej wskazanej we wniosku z dnia 19 marca 2014 r. Skarżący wniósł o zobowiązanie strony przeciwnej do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 19 marca 2014 r. oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wniosku skarżący nie zgodził się ze stanowiskiem organu, że żądane przez niego informacje nie stanowią informacji publicznej.

Przede wszystkim zauważono, że wnioskodawca domaga się udostępnienia dokumentów urzędowych będących w posiadaniu organu (Prezydenta Miasta Krakowa), a nie - jak uważa Prezydent Miasta Krakowa - udostępnienia akt postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie. Żądana przez Wnioskodawcę informacja jest informacją publiczną, bowiem jest informacją o sprawach publicznych, a nadto jest dokumentami urzędowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Swoje stanowisko skarżący poparł stanowiskiem judykatury: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 21 grudnia 2007 r. sygn. akt II SAB/Kr 92/07; Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 15 stycznia 2013 r. sygn. akt II SAB/Kr 184/12; Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 7 listopada 2007 r. sygn. akt II SA/Rz 438/07; Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 1 czerwca 2000 r. sygn. akt III RN 64/00; Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lutego 2008 r. sygn. akt I OSK 1744/07 .

Na szczególną uwagę zasługują w ocenie skarżącego dwa wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 listopada 2012 r. o sygnaturach akt: II SAB/Kr 145/12 i II SAB/Kr 146/12, od których Prezydent Miasta Krakowa nie wniósł skarg kasacyjnych i je wykonał. Orzeczenia te zapadły w sprawach na bezczynność Prezydenta Miasta Krakowa w przedmiocie wniosków o udostępnienie: "pism dotyczących postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie, sygn. akt III SA/Kr 398/11, ze skargi w sprawie wydanego przez Prezydenta Miasta Krakowa (Wydział Mieszkalnictwa) aktu prawnego z zakresu administracji publicznej z dnia 10 stycznia 2011 r. w przedmiocie odmowy przyznania lokalu mieszkalnego z zasobu Gminy Miejskiej Kraków." (II SAB/Kr 145/12) i pism dotyczących postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie, sygn. akt III SA/Kr 1440/10, ze skargi w sprawie wydanego przez Prezydenta Miasta Krakowa (Wydział Mieszkalnictwa) aktu prawnego z zakresu administracji publicznej z dnia 15 września 2010 r. w przedmiocie odmowy przyznania lokalu mieszkalnego z zasobu Gminy Miejskiej Kraków." (II SAB/Kr 146/12). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w tych sprawach zobowiązał Prezydenta Miasta Krakowa do: "udzielenia informacji publicznej w zakresie przekazania kopii tych pism dotyczących postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie sygn. akt: III SA/Kr 398/11, które znajdują się w posiadaniu Prezydenta Miasta Krakowa" (II SAB/Kr 145/12) i "udzielenia informacji publicznej w zakresie przekazania kopii tych pism dotyczących postępowania przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Krakowie sygn. akt: III SA/Kr 1440/10, które znajdują się w posiadaniu Prezydenta Miasta Krakowa" (II SAB/Kr 146/12).

Skarżący podał, że Prezydent Miasta Krakowa udostępnia informacje (dokumenty) dotyczące różnych spraw toczących się przed sądami administracyjnymi, ale z wyjątkiem wybranych informacji obejmujących kwestie związane z opłatami za gospodarowania odpadami komunalnymi, czyli informacji, których niniejsza skarga dotyczy.

W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta Krakowa wniósł o jej oddalanie.

Organ wskazał, że wnioskodawca w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o udostępnianiu informacji publicznej wystąpił do Prezydenta Miasta Krakowa o przedłożenie kopii odpowiedzi na skargę Gminy Miejskiej Kraków z dnia 27 listopada 2013 r. nr [...]. Rozpoznając żądanie wniosku organ ustalił, iż żądane pisma procesowe złożone w postępowaniu sądowoadmimstracyjnym, nie stanowią informacji publicznej. O swoim stanowisku Prezydent Miasta Krakowa powiadomił skarżącego w formie pisemnej.

Organ podtrzymał swój pogląd, że pismo procesowe złożone w konkretnym postępowaniu sądowoadministracyjnym, nie stanowi informacji publicznej.

Po pierwsze zauważono, że zakres przedmiotowy ustawy o udostępnianiu informacji publicznej obejmuje dostęp tylko do informacji publicznej, a nie publiczny dostęp do wszelkich informacji. Czynnikiem decydującym o zobowiązaniu podmiotu władzy publicznej do udzielenia danej informacji na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej jest to, czy informacja taka jest informacją publiczną. W konsekwencji, również sposób rozumienia pojęcia dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, stanowiącego nośnik materialny określonej informacji, nie może pomijać immanentnego elementu tej definicji legalnej, wyrażającego się w tym, aby utrwalona informacja miała charakter publiczny.

Po drugie podkreślono, że zakresem art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej są wyłącznie dane obiektywne, fakty, wydarzenia czy wiadomości. Innymi słowy informacją publiczną jest treść wszelkiego rodzaju dokumentów, wystąpień, opinii i ocen niezależnie od ich adresata i osoby je sporządzającej, a nie dokument źródłowy. Prawo do informacji obejmuje zaś prawo dostępu do informacji publicznej, nie zaś prawo domagania się doręczenia samego egzemplarza dokumentu, w którym informacja publiczna może być zawarta. Również w piśmiennictwie wyrażono pogląd, iż udostępnieniu podlegają określonego rodzaju informacje, a nie akta czy znajdujące się w nich dokumenty (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 17 czerwca 2014 r. sygn. akt II SAB/Lu 166/14, uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r. sygn. akt I OPS 7/13, opub. w LEX nr 1299808).

Po trzecie nie każda informacja znajdująca się w posiadaniu podmiotu wymienionego w art. 4 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej posiada walor informacji publicznej. Zgodnie z poglądem wyrażonym w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, dokument o charakterze ściśle procesowym nie mieści się w zakresie definicji dokumentu urzędowego, gdyż nie posiada samodzielnego bytu, a sporządzany jest wyłącznie w ramach toczącego się procesu. Nie jest więc dokumentem dotyczącym spraw publicznych w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Za taką informację mógłby zostać uznany jedynie fakt dokonania określonej czynności procesowej, jednak samo pismo procesowe jest dokumentem urzędowym, czy dokumentem z przebiegu i efektów kontroli albo wystąpienie z wnioskiem czy też opinią (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lipca 2012 r., sygn. akt I OSK 896/12, opub. w LEX nr 1222996).

W rozwinięciu powyższego wskazano, że postępowanie sądowe (w tym również sądowoadministracyjne), rozumiane jako uporządkowany zespół czynności organów prowadzących postępowanie, stron procesowych (ich pełnomocników) oraz innych uczestników, stanowi akt prawny złożony z czynności procesowych i zdarzeń prawnych. Owa złożoność wyraża się w tym, iż każda czynność procesowa zmierza do ziszczenia się aktu procesu. Dopiero z chwilą jego zakończenia poprzez wydanie prawomocnego orzeczenia akt procesu może zostać uznany za prawnie dokonany. Tak więc poszczególne czynności procesowe, w szczególności czynność złożenia odpowiedzi na skargę, przedsiębrane w toku postępowania przed organem sądowym w celu wywołania skutków procesowych w postaci powstania, zmiany lub ustania stosunku prawnoprocesowego, stanowią tylko niesamodzielne elementy postępowania sądowego i mogące zaistnieć włącznie w jego ramach. Jak wskazuje się bowiem w doktrynie prawa, specyfika czynności procesowych polega na ich niesamodzielności, tj. podporządkowaniu głównemu celowi postępowania, jakim jest rozstrzygnięcie sprawy, stanowiącej przedmiot określonego postępowania sądowego.

Organ podniósł, że co do zasady, każda czynność procesowa strony postępowania, w tym czynność zmaterializowana w piśmie procesowym, nie ma charakteru ostatecznego, skoro potencjalnie może zostać cofnięta lub zmodyfikowana późniejszym działaniem strony. Tak więc, zasadniczo taki dokument procesowy nie ma charakteru ostatecznego, a tym samym informacja w nim zawarta nie spełnia cechy informacji publicznej - ostateczności, a stanowi tylko jeden z kroków prowadzący do wytworzenia ostatecznego rezultatu każdego postępowania, jakim jest wydanie prawomocnego rozstrzygnięcia.

Ponadto, z ostrożności procesowej, organ wskazał, że bez względu na sposób kwalifikacji pisma procesowego złożonego w konkretnym postępowaniu sądowym jako dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, przepis art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej wyłącza stosowanie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej w zakresie, w jakim inna szczególna ustawa reguluje ten dostęp, a pozwala na jej stosowanie tam, gdzie ustawa szczególna nie reguluje kwestii dostępności informacji publicznych. Takim przepisem szczególnym jest art. 12a § 2 zdanie 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym akta sprawy udostępnia się stronom postępowania oraz art. 23 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z § 21 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 września 2003 r. Regulamin wewnętrznego urzędowania wojewódzkich sądów administracyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1646) oraz art. 43 w związku z § 21 pkt 3 uchwały Zgromadzenia Ogólnego Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2010 r. w sprawie regulaminu wewnętrznego urzędowania Naczelnego Sądu Administracyjnego (M. P. z 2010 r. Nr 86, poz. 1007) regulującymi prawo dostępu do akt sprawy osobom niebędących stroną w postępowaniu. Należy przy tym zwrócić uwagę, iż tak w doktrynie jak i w orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się jednolicie, że powyższe unormowanie stanowi odzwierciedlenie zasady wykładni prawa, zgodnie z którą późniejsza ustawa ogólna nie wyłącza wcześniejszej ustawy szczególnej. W ocenie organu, nawet przy przyjęciu, iż treść odpowiedzi na skargę wniesionej przez Gminę Miasto Kraków stanowi informację publiczną, to zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej jej udostępnienie określają odrębne przepisy procedury sądowoadministracyjnej.

Wobec kategorycznie sformułowanego przez skarżącego wniosku o udostępnienie kopii pisma procesowego, organ nie miał możliwości zadośćuczynić obowiązkowi ustawowemu wynikającemu z ustawy o dostępie do informacji publicznej, lecz mieszczącemu się w jej zakresie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej jedynie pod względem zgodności z prawem, stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.). Kontrola ta obejmuje między innymi orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w zakresie wydawania przez nie decyzji administracyjnych, postanowień wydanych w postępowaniu administracyjnym na które służy zażalenie albo kończących postępowanie, postanowień rozstrzygających sprawę co do istoty, postanowień wydanych w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym na które służy zażalenie, innych niż wskazane wyżej aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa oraz pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanych w indywidualnych sprawach - art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.".

W przedmiocie udostępniania informacji publicznej bezczynność organu ma miejsce wówczas, gdy wniosek dotyczy dostępu do takiej informacji będącej informacją publiczną, a organ ani nie udziela tej informacji wnioskodawcy, nie informuje o innym sposobie otrzymania danej informacji, nie informuje o braku posiadania wnioskowanej informacji publicznej, ani też nie wydaje decyzji odmawiającej udzielenia informacji (lub decyzji o odmowie udzielenia informacji publicznej w celu ponownego wykorzystywania, decyzji o warunkach ponownego wykorzystywania informacji publicznej oraz o wysokości opłat za udzielenie takiej informacji) lub decyzji umarzającej postępowanie.

Jeżeli dany organ nie podjął jednej z ww. czynności, to dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie mają znaczenia okoliczności z jakich powodów określona informacja publiczna nie została przekazana wnioskodawcy.

Uwzględnienie skargi na bezczynność organów w sprawach bezczynności w przedmiocie dostępu do informacji publicznej prowadzi w myśl art. 149 § 1 P.p.s.a. do zobowiązania organu do udzielenia takiej informacji lub wydania aktu administracyjnego. Są to generalnie dwie podstawowe możliwości zakończenia postępowania zainicjowanego wniosek o udostępnienie informacji publicznej.

Przechodząc do rozważań dotyczących tej sprawy należy stwierdzić, że skarżący zwrócił się wnioskiem z dnia 19 marca 2014 r. o udostępnienie informacji publicznej w następującym zakresie: "Odpowiedź na skargę (wraz ze wszystkimi załącznikami) Rady Miasta Krakowa z dnia 27 listopada 2013 r, znak [...], wniesioną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Kr 1996/13 (dot. Uchwały Nr LXIX/996/13 Rady Miasta Krakowa z dnia 13 marca 2013 r. w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia wysokości stawki takiej opłaty). W odpowiedzi na wniosek proszę przedstawić szczegółowy spis udostępnionych kopii pism.".

W odpowiedzi na ten wniosek Prezydent Miasta Krakowa poinformował skarżącego, że żądana informacja nie stanowi informacji publicznej. Takiego stanowiska organu administracji Sąd nie podziela.

Prawo do informacji gwarantuje art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP stanowiący, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ogólna zasada konstytucyjna bardzo szeroko zakreśla dostęp do informacji publicznej i oznacza ona, że wszelkie wyjątki od tej zasady powinny być formułowane w sposób wyraźny, a w razie wątpliwości powinny przemawiać na rzecz dostępu.

Zasady udzielania informacji publicznej precyzuje ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r., poz. 782), zwana dalej w skrócie "u.d.i.p.", włączając w to dyspozycję z art. 4 ust. 1 u.d.i.p. Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p. informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, natomiast art. 6 ust. 1 tej ustawy zawiera przykładowe wyliczenie informacji publicznych podlegających udostępnieniu. W ocenie Sądu w składzie rozstrzygających niniejszą sprawę nieuprawnionym byłoby wyłączenie spośród dokumentów podlegających ujawnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej odpowiedzi na skargi w sprawach dotyczących zaskarżonych uchwał organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego (Rady Miasta Krakowa). Taka odpowiedź na skargę stanowi przejaw wykonywania zadania publicznego przez dany organy Gminy Miasta Krakowa, a w związku z tym, że Prezydent Miasta Krakowa reprezentuje Gminę Miasto Kraków – to ten organ udziela odpowiedzi na skargi wnoszone do sądu administracyjnego.

Informacją publiczną są bowiem dokumenty bezpośrednio zredagowane i wytworzone przez organy administracji publicznej, a dodatkowo także te dokumenty, których organ używa do zrealizowania powierzonych mu prawem zadań np. kontrolnych, itp. Istotne jest, aby dokumenty te służyły realizowaniu zadań publicznych przez organ i odnosiły się bezpośrednio do organu administracji publicznej (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 6 grudnia 2007 r. sygn. akt II SA/Go 595/07, Lex 459987; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia z dnia 8 listopada 2010 r. sygn. akt II SAB/Kr 86/10, opub. w LEX nr 756103). Skoro odpowiedź na skargę stanowi przejaw działania organu administracji, to także mieści się taki dokument w katalogu art. 6 ust. 1 u.d.i.p.

Nie jest więc słusznym stanowisko Prezydenta Miasta Krakowa, że odpowiedź na skargę dotyczącą zaskarżonej uchwały Rady Miasta Krakowa nie stanowi informacji publicznej dlatego, że jest to pismo procesowe. Pisma procesowe organów administracji publicznej także stanowią informację publiczną. Zgodnie z art. 6 ust. 2 u.d.i.p. dokumentem urzędowym jest, między innymi, treść oświadczenia woli lub wiedzy utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego w ramach jego kompetencji i złożona do akt sprawy. Wszystkie te przesłanki zostały spełnione wobec odpowiedzi na skargę, jaką sporządził i podpisał Prezydent Miasta Krakowa lub osoba działająca z upoważnienia Prezydenta Miasta Krakowa.

Także powoływanie się na przepisy czy to Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi czy też rozporządzeń w sprawie Regulamin wewnętrznego urzędowania wojewódzkich sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego nie zasługuje na uznanie, ponieważ te akty prawne dotyczą tylko organów sądów administracyjnych w zakresie udostępniania dokumentów (akt spraw) posiadanych przez sądy administracyjne. Wszystkie podane przez Prezydenta Miasta Krakowa w odpowiedzi na skargę podstawy prawne: tj. art. 12a § 2 zdanie 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; § 21 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 września 2003 r. Regulamin wewnętrznego urzędowania wojewódzkich sądów administracyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1646) oraz § 21 pkt 3 uchwały Zgromadzenia Ogólnego Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2010 r. w sprawie regulaminu wewnętrznego urzędowania Naczelnego Sądu Administracyjnego (M. P. z 2010 r. Nr 86, poz. 1007) - regulującymi tylko prawo dostępu do akt spraw sądowych założonych i prowadzonych przez sądy administracyjne.

Prezydent Miasta Krakowa nie jest oczywiście organem sądu administracyjnego, a tym samym powołane w odpowiedzi na skargę ww. przepisy dotyczące czynności podejmowanych przed sądami administracyjnymi nie mają w tej sprawie zastosowania.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w oparciu o art. 149 § 1 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

Sąd stwierdził także, że w zakresie zajęcia przez Prezydenta Miasta Krakowa stanowiska co do charakteru wniosku skarżącego, nie można czynić zarzutu organowi co do rażącego naruszenia prawa. Kwestia związana z udostępnianiem pism procesowych należy do bardziej kontrowersyjnych zagadnień, a tym samym wprawdzie zajęte w tej sprawie stanowisko przez Prezydenta Miasta Krakowa nie jest zasadne, to jednak nie stanowi to aż rażącego naruszenia prawa. Stąd rozstrzygniecie w pkt II ogłoszonego wyroku.

Sąd nie zasądził skarżącemu kosztów postępowania w zakresie zwrotu uiszczonego wpisu sądowego, ponieważ z akt sprawy wynika, że to nie skarżący uiścił ten wpis, a Sąd zgodnie z art. 205 P 1 w związku z art. 200 P.p.s.a. zwraca skarżącemu poniesione przez niego koszty sądowe, obejmujące także kwotę uiszczonego wpisu sądowego. W tej sprawie wpis został wprawdzie uiszczony, ale nie przez skarżącego.